Όταν μέσα σου κυριαρχεί η επιθυμία του Χριστού(Ε Κυριακή Νηστειών)

Ή Εκκλησία, λίγες ήμερες πριν τη Μ. Εβδομάδα και το Πάσχα, κάνει λόγο -για το πάθος του Χρίστου, -προετοιμάζοντας έτσι- τους πιστούς ενόψει των αγίων εορτών.

Ό Χριστός πορεύεται με τους δώδεκα μα­θητές στα Ιεροσόλυμα και προλέγει σ' αυτούς το επικείμενο πάθος. Δύο από αυτούς, ό Ιά­κωβος και ό Ιωάννης, συμμερίζονται μάλλον κοσμικές ιουδαϊκές αντιλήψεις και ζητούν από τον Ίησοϋ να τους δώσει τιμητικές θέ­σεις στην ένδοξη βασιλεία Του. Ό Χριστός, παρόλο πού δεν αγανακτεί για το παράλογο αυτό αίτημα των μαθητών, τους καλεί να τον ακολουθήσουν στον δρόμο της θυσίας και του πάθους.

Το -πάθος του Χρίστου έχει βαθύτερο νόη­μα για τη ζωή του χριστιανού. Δεν αποτελεί άπλό επεισόδιο, πού αρκεί κάποιος να το δε­χθεί για να σωθεί· είναι κεφαλαιώδες ανθρω­πολογικό γεγονός, ττού καλείται να το οίκειωθεί και να το βιώσει. Το πάθος και ό σταυρός του Χρίστου είναι το «λύτρο», πού δόθηκε για την εξαγορά των ανθρώπων άττό την αιχμα­λωσία του κάκου. Αποτελούν την πιο αξιό­λογη προσφορά και διακονία προς την ανθρωπότητα. "Οποιος δεν αναγνωρίζει αυτή την προσφορά εξακολουθεί να είναι δέσμιος των προβλημάτων του ή τρέπεται σε άλλες απατηλές λύσεις, πού οδηγούν στην απο­γοήτευση. Το ίδιο συμβαίνει και σε εκείνους πού δεν μπορούν να ακολουθήσουν τον Χρι­στό στον δρόμο του πάθους και της θυσίας.

"Ολόκληρη ή Καινή Διαθήκη κάνει λόγο για συμπόρευση με τον Χριστό. Οι πιστοί, πού μιμούνται την επίγεια ζωή του Χρίστου, γίνονται μέτοχοι αιώνιας δόξας. Ή μίμηση του Χρίστου δεν περιορίζεται στη μίμηση απλώς ενός ηθικού προτύπου- επεκτείνεται και στην οίκείωση της θείας ζωής του Κυρίου. Αρχίζει με το βάπτισμα και ενεργοποι­είται με τους πνευματικούς αγώνες και τη νί­κη ενάντια στην αμαρτία. Προϋπόθεση για τη μίμηση του Χρίστου είναι ή ένταξη στην προοπτική της ζωής Του είναι ή συμπόρευ­ση προς τον σταυρό και τον θάνατο, πού συ­νεπάγεται την άπάρνηση του κόσμου, όχι με την έννοια της καθημερινότητας, άλλα με την έννοια της έκκοσμίκευσης και της αμαρτίας. Αυτό ακριβώς συνέβη και στην περίπτωση της αγίας Μαρίας της Αίγυπτίας, πού ιδιαί­τερα προβάλλει ή Εκκλησία μας.

Ή χριστιανική ζωή φαίνεται συνήθως ανε­φάρμοστη και ίσως καταστροφική. Αυτό συμ­βαίνει, γιατί ό κόσμος αγνοεί τον πλούτο της και δεν προσπαθεί να τον γνωρίσει. Ή άπάρ­νηση του κοσμικού φρονήματος της ζωής αποτελεί την προϋπόθεση για τη μίμηση του Χρίστου. 'Ο όσιος Ισαάκ ό Σύρος γράφει: "Οταν ή επιθυμία του Χρίστου κυριαρχεί μέ­σα σου, διατηρείσαι απαθής σε κάθε θλίψη και γνωρίζεις ότι μέσα σου ζεί περισσότερο ό Χριστός παρά ό κόσμος. Και όταν ή αρρώ­στια ή οι διάφορες ατυχίες της ζωής ταράσ­σουν τον νου σου, να γνωρίζεις ότι μέσα σου ζεΐ το σώμα σου και όχι ό Χριστός. Γενικά, οποίου πράγματος ό πόθος υπερισχύει και κυ­ριαρχεί, αυτό είναι εκείνο πού ζεί μέσα σου (Λόγος 25).

Τα λόγια της συγκεκριμένης ευαγγελικής περικοπής λέγονται από τον Χριστό λίγο ακριβώς πριν από το πάθος Του. Και ή Εκκλησία όρισε την ανάγνωση της περι­κοπής μια εβδομάδα πριν από την εβδομά­δα του πάθους, για να θυμίσει στον κάθε χρι­στιανό ότι ή σκέψη του πρέπει να είναι στραμμένη στον σταυρό και στο πάθος, αν θέλει να είναι πραγματικός μαθητής του Χρί­στου.

Αρχιμανδρίτου Χρυσοστόμου Τριανταφύλλου