Σεμνὴ καὶ αὐστηρότατη, ὡς πρέπει
στὴ μέγιστη δόξα της, ἀκόμα τὴν ἀδεξιότητα κρατοῦσα παιδίσκης, ἐνῷ κάθεται στὸ θρονὶ
καὶ στὴν ἀγκάλην ἔχει
Παιδίον νέον τῶν πρὸ Αἰώνων Θεόν,
μεγαλομάτα, ἡ σιωπηλὴ Μητέρα ἀκούει τοὺς ὕμνους καὶ τὴν ψαλμῳδία
τῆς Μεγάλης πρὸς Αὐτὴν Παράκλησης.
Λόγια σπουδαία, δοξαστικά, πανίσχυρα,
τῆς ἀσθενοῦς ἀνθρώπινης ἱκεσίας.
Ζωή Καρέλλη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου