ΠΑΤΗΣΤΕ ΣΤΙΣ ΕΙΚΟΝΕΣ ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΔΕΞΙΑ ΓΙΑ ΝΑ ΔΕΙΤΕ ΤΑ ΑΦΙΕΡΩΜΑΤΑ ΜΑΣ!

Παρασκευή 20 Οκτωβρίου 2017

Η αγάπη,με γρήγορο βηματισμό,συναντά την αδελφή της την ταπείνωση

Image may contain: outdoor

Η αγάπη δεν φαίνεται στον θυμό και στην οργή αλλά στην υπομονή και στην συγχώρεση.

Η αγάπη δεν λυγίζει στο πόνο της καρδιά μας αλλά στην αγάπη του άλλου.


Η αγάπη δεν φανερώνεται εύκολα στο λόγο αλλά στο βλέμμα της ευσπλαγχνίας.
Η αγάπη δεν χαρίζεται στο σώμα του άλλου αλλά μέσα στην ταπεινή καρδιά.

Η αγάπη δεν φωνάζει στην αδικία του άλλου αλλά σιωπά στην ταπείνωση του εαυτού μας.
Η αγάπη δεν χάνεται μέσα στην βοή του κόσμου αλλά δείχνει την παρουσία της με την πλούσια αρετή της.

Η αγάπη δεν καταστρέφεται με την αδιαφορία αλλά βοηθεί με τον ενδιαφέρον της.
Η αγάπη δεν αδιαφορεί για την αδυναμία του άλλου αλλά ενδιαφέρεται για την σωτηρία του.
Η αγάπη δεν τρέχει μαζί με το θυμό αλλά τον προσπερνά με γρήγορο βηματισμό για να συναντήσει την αδελφή της την ταπείνωση.

Η αγάπη δεν κοιμάται χωρίς να συγχωρήσει τον άλλον.

Η αγάπη δεν κοιτά το παρελθόν αλλά κοιτά το μέλλον για να αγαπήσει περισσότερο τον άλλον.

Η αγάπη δεν καταδικάζει τον άλλον αλλά σταυρώνεται παρά να σταυρώσει

2 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Η ΑΓΑΠΗ , ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΣΤΙΣ ΠΡΑΞΕΙΣ, ΣΤΑ ΛΟΓΙΑ ΠΟΥ ΑΝΑΚΟΥΦΙΖΟΥΝ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΥΠΟΜΟΝΗ.
στις μερες μας , πολλα ατομα παριστανουν τους Χριστιανους,ομως στην συμπεριφορα φαινεται η υποκρισια, διοτι δεν συμπονουν, δεν συμπασχουν και δεν κατανοουν τους αλλους που υποφερουν.
Και διαπιστωσα κατι τραγικο: μερικοι , τρεχουν να συνδραμουν τους ΔΗΘΕΝ προσφυγες , εκ τουρκιας, και οταν προκειται για Ελληνα που πασχει και κινδυνευει να πεθανει, ολοι αδιαφορουν...με σκανδαλιστικη αδιαφορια και ασπλαχνια.
Εκει φαινεται καθαρα λοιπον, ο σκοτισμος του νου, η ελλειψη διακρισης και η υποκρισια.

ΓΙΑΔΙΚΙΑΡΟΓΛΟΥ είπε...

Θυμάμαι τον μακαριστό πατέρα μου. Δεν ήταν πολύ της εκκλησίας που λέμε σήμερα, αλλά πάντα όταν μας επισκέπτετο ξαφνική φτώχεια, βάσανα και στέρηση μας έδινε θάρρος με δυο μόνο λέξεις: Εχει ο Θεός.
Και το έλεγε μετά λόγου γνώσεως και μια ελπίδα και αισιοδοξία που δεν την έχω συναντήσει εκτοτε.
Το δεύτερο γνώρισμά του ήταν η φιλοξενία. Το σπίτι μας ήταν ανοιχτό για όλους ξένους και συγγενείς. Δεν μπορούσε ν΄αφήσει άνθρωπο στον δρόμο και πολλές φορές χωρίς λεφτά.
Τον Παράδεισο να βρείς πατέρα!