ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΕΣ ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ ΑΠΟ ΤΗ ΖΩΗ ΤΗΣ ΜΑΡΤΥΡΟΣ ΝΤΑΝΙΕΛΑΣ ΑΠΟ ΤΟ ΒΟΥΚΟΥΡΕΣΤΙ

 Αυτό το εκλεκτό λουλούδι άνθισε στη ρουμανική γη το 1967.Από μικρή ήταν πολύ κοντά στο Θεό.Οταν έβγαινε από το σχολείο περνούσε πάντοτε από την εκκλησία.Γι’αυτό ο πατέρας της την μάλωνε πολύ σκληρά:

Που ήσουν;Ολη μέρα στην εκκλησία πας με τους παπάδες σου;Τι σου προσφερε ο Θεός;
Αυτή δεν έλεγε τίποτα,μόνο δάκρυα έτρεχαν από τα μάτια της. 

 Ηταν εύλαβης και προσευχόνταν πολλές ώρες.Στο σχολικό χορό ,όταν τελείωσε το λύκειο δεν ήθελε να πάει.Η καθηγήτριά της την παρακαλούσε να πάει κι αυτή μαζί τους,ενώ εκείνη έλεγε:
-Δε μπορώ.Ξέρετε ότι σας αγαπώ όλους πολύ,αλλά συγχωρήστε με δε μπορώ να έρθω στο τραπέζι.
 Ειχε χαρακτήρα πράο και ήταν καλή με όλους.Βοηθουσε τους συμμαθητές της στα μαθήματα και καθόνταν τη νύχτα και έγραφε γι’αυτούς.Ήταν πολύ καλή μαθήτρια τοσο στο σχολείο όσο και στο πανεπιστήμιο.Ήταν πολύ εργατική.Όλα τα ρούχα της τα έφτιαχνε μόνη της.
Ηταν πνευματικό τέκνο του μεγάλου πνευματικου π.Σοφιανού  [ΕΔΩ]  από τη μονή Αντίμ.
Όταν ήταν φοιτήτρια περιποιούνταν μια παράλυτη γριά την οποια είχαν ξεχάσει όλοι την κυρία Ιωαννα.Η Ντανιέλα πήγαινε καθημερινά ,το πρωι πριν το πανεπιστήμιο και το βράδυ.Ηταν αρκετά μακριά και ο κόπος μεγάλος.Την έπλενε, την περιποιούνταν,της έκανε τις αγορές.Την έπλενε,της τραγουδούσε και της διάβαζε και έφερνε χαρά στην ψυχή της γριάς.

Μια φορά κάποιος την χτύπησε πολύ την οσία Ντανιέλα αν και ήταν αθώα.Αφου υπέμεινε εν σιωπή το ξύλο,γονάτισε και φίλησε το πόδι που με αγριοτητα την είχε χτυπήσει.
Ηταν πολύ πράος χαρακτήρας και ελεούσε τους άλλους.Ποτέ δεν κατηγορούσε κανεναν και πάντα έριχνε το φταίξιμο στον εαυτό της.
Κάποια προσωπα από την οικογένεια της προσπαθούσαν να την πείσουν να παντρεύτει.
-Όχι,όχι ,εγώ θέλω να μείνω με τον Θεό,έλεγε.΄
-Μπορείς να είσαι με το Θεό και παντρεμένη,της ελεγαν.
Κι αυτή απαντούσε:
-Ναι,αλλά αν θα παντρευτώ σημαινει ότι θα βάλω λίγο τον Θεό στην άκρη και εγώ δεν το θέλω αυτό.Θελω να δώσω τα πάντα στο Θεό.

 Τη νυχτα προσευχόνταν πολλές ώρες.Ποτέ δεν έπεφτε για ύπνο χωρίς να κάνει τον κανόνα της.Τ΄αδέλφια της φώναζαν:
-Τι σου δινει ο Θεος,τι μας ζαλιζεις με τους παπάδες σου,τι σου δίνει η πίστη σου;Αφου οπατερας σου δίνει φάγητο…Γιατί πήγες στο πανεπιστήμιο για να μπεις σε μοναστήρι;

Όταν τελείωσε το πανεπιστήμιο πήγε στο μοναστήρι.Ο πατέρας της την έψαχνε για πολύ καιρο και αφού την έφερε σπίτι την χτύπησε φριχτά.
Μια φορά. την τελεύταια βραδια πριν την τελευταία αναχώρηση της για το μοναστήρι έκλαψε και προσευχήθηκε ασταμάτητα.Εκανε χίλιες μετάνοιες ζητώντας φωτισμό από την Παναγία.Ξημερώματα αποκοιμήθηκε.Οταν ξύπνησε πήρε την εικονιτσα της Παναγίας που της είχε χαρίσει ο π.Σοφιανός.Εκανε το σταυρό της,φίλησε την εικονίτσα και αποφασισμένη μάζεψε τα πραγματά της κι έφυγε.Επειτα έδωσε ένα γράμμα σε μία φίλη της για να το δώσει στον π. Σοφιανό.
Να το περιεχόμενο του:
«Πάτερ είδα στο ονειρο μου την εικόνα της Παναγίας.Και είδα την εικόνα να ζωντανεύει και η Παναγια με κοίταζε προσεχτικά και εγώ τη ρωτούσα, τι να κάνω;Και είδα ότι με κοίταζε με πολύ πόνο.Και ειδα δάκρυα στο μάγουλο της.Ξαφνικά άπλωσε τα χέρια της να προσευχηθεί και ένα δάκρυ έσταξε στο χέρι μου.Οταν μ΄ακουμπησε το δάκρυ Της ξύπνησα και αποφάσισα να φύγω».

Κι έφυγε.Στο δρόμο του Σταυρου στο δρόμο του Σωτήρος Χριστου.
Όμως ο πατέρας της την βρήκε και αυτην την φορά.Οταν την έφερε από το μοναστήρι τη χτύπησε πάλι φριχτά.Της έσχισε την μοναχική ενδυμασία μ΄ένα ψαλιδι και την πέταξε στα σκουπίδια.Της έβγαλε από τον λαιμό τον σταυρό και της φωναξε:εσύ... και οι παπάδες σου και η εκκλησία σου...

Τοτε εκείνη λιποθύμησε.Οταν ξύπνησε είπε στον πατέρα της «σε παρακαλώ άφησέ μου τις είκονες,δε μπορώ να ζήσω χωρις αυτές»
Τότε ο πατέρας της έβαλε τις εικόνες κάτω τις πάτησε και τις πήρε όλες.
Αυτή του είπε:
-Καλά μου τα πήρες όλα αλλά την ψυχή δε μπορείς να μου την πάρεις
Και από τότε προσευχόνταν μόνο έτσι:
-Παναγία βοήθησέ με, Κυριε Ιησου Χριστε μη με αφήνεις.

 Βλέποντας ο πατέρας της ότι δε μπορεί να την κάνει να παρεκκλίνει από την ορθόδοξη ζωή,σκέφτηκε κατι διαβολικό.Βρήκε κάποιους συναδέλφους του γιατρούς και της έβγαλαν διάγνωση ''παρανοϊκή σχιζοφρένεια συνοδευόμενη με μυστικιστικό ντελίριο''.
Μέχρι το τέλος της ζωής της ήταν υποχρεωμένη να παίρνει φάρμακαγια να ησυχάσει.
Τα δυο τελευταία χρόνια της τα πέρασε στο νοσοκομείο με σωληνάκια στη μύτη.Εξαιτίας των φαρμάκων ήταν σχεδόν πάντα αναίσθητη.Ο πατέρας της την φύλαγε από το πρωί μέχρι το βράδυ στις 22.00-23.00. μην τυχόν και έρθει σε επαφή με ευσεβή και πιστά πρόσωπα.
Η ακινησία της στο κρεββατι και τα φάρμακα που της έδινε ο ψυχίατρος της προκάλεσαν παράλυση και απόφραξη του αυλού του εντέρου.

Ετσι βασανισμένη πέθανε την Τρίτη 6 Απριλίου 2004,την Μεγάλη Εβδομάδα.Αυτό έγινε περίπου στις 22.00.Επειδή ο πατέρας της δε θα δεχόνταν να έρθει ιερέας,κατά θαυμαστό τρόπο έμαθε για το θανατό της ο π.Κωνσταντινος και κατά τις 23.00 ετέλεσε την ακολουθία εις κεκοιμημένους.Ο πατέρας της για πρώτη φορά έλειπε,αν και προηγουμένος τον είχαν δει στο νοσοκομείο…
Στον τάφο της άρχισαν να γίνονται θαύματα.
Το πρώτο θαύμα έγινε την Τετάρτη 12 Μαίου 2004 κάνοντας καλά έναν νέο που επί 8 χρόνια έπασχε από την ίδια μ΄αυτήν ασθένεια.το 2004 έκανε καλά έναν φοιτητή που έπασχε από μια ασθένεια των αγγείων και το 2005 έναν νεαρό που είχε κρίση σκωληκοειδιτιδος..
Ο τάφος της οσιας Ντανιελας βρίσκεται στο κοιμητήριο Αντρονάκε στη συνοικία Κολεντίνα στο Βουκουρέστι.

(Αρθρο του Ιοάν Βλαντούκα για το περιοδικό ATITUDINI.Ο τίτλος ανήκει στο περιοδικό.)
Απόδοση στα ελληνικά π.Γεώργιος Κονισπολιάτης proskynitis.blogspot

ΕΚΟΙΜΗΘΗ Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΣΥΜΕΩΝ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΟΝΗΣ ΕΣΣΕΞ

Τη νύχτα της 21ης προς 22α Αυγούστου εκοιμήθη ο γέροντας Συμεών μετά από σύντομη ασθένεια.Ηταν ένας από τους κοντινούς συνεργάτες του γέροντος Σοφρωνίου Σαχάρωφ κι ένας από τους γνωστούς πνευματικούς της μονής αυτής της Αγγλίας.
Ο π.Συμεών Bruscweiller ηταν ελβετικής καταγωγής και Προτεστάντης στο θρήσκευμα.Βαπτίστηκε Ορθόδοξος στα 30 του χρόνια και ήταν ο πιο ηλικιωμένος μοναχός της Μονης του Τιμίου Προδρόμου-Εσσεξ και πνευματικό τέκνο του γέροντος Σοφρωνίου,κτίτορος της Ιεράς Μονής.Ηταν ένας άνθρωπος και πνευματικός πατέρας ζεστός,ανοιχτός ,γεμάτος αγάπη ο οποίος προσπάθησε να φέρει τον άνθρωπο της ειδωλολατρικής Νέας Εποχής στην Ορθοδοξία κοινωνοντας το πνεύμα και τις διδαχές του Αγίου Σιλουανου του Αθωνίτου. Ας δούμε ένα απόσπασμα των λόγων του.
Σήμερα η απειλή έρχεται με διαφορετικό τρόπο ,δια της διεισδυσεως του κοσμικού πνεύματος στην εκκλησία.αυτό που λέμε εκκοσμικεύση.Δεν επιτιθενται με την βία ή το μαρτύριο αλλα προσπαθουν να διαφθείρουν τη σκέψη.Είναι μια ιδεολογία που εξαπλώνεται χωρίς να την βλέπουμε χωρίς να την αισθανόμαστε,αλλά που διεισδυει σε όλους.Αν εμείς δεχτούμε αυτην την ιδεολογία της εκκοσμικευσης.ίσως να μείνουμε χριστιανοί μόνο εξωτερικά,αλλά εσωτερικά δεν θα ειμαστε χριστιανοί ουτε στη ζωή μας όυτε στην πίστη μας.Γι αυτό πρέπει να διατηρησουμε με προσοχή το θησαυρό της Ορθόδοξης εκκλησίας μας.

ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑΖΟΝΤΑΙ ΟΙ ΝΕΟΙ;

Τι κάνει η εκκλησία για τους νέους;
¨ Οι νέοι είναι ανήθικοι¨ , ¨ οι νέοι είναι γεμάτοι πάθη¨, ¨οι νέοι είναι ανυπάκουοι¨, ¨ οι νέοι δεν έχουν φόβο Θεού…¨ .Έχω ακούσει πολλές φορές αυτές τις ηθικιστικές διαπιστώσεις. Η ερώτηση μου είναι: είχαν οι νέοι τις απαραίτητες συνθήκες για να ευνοήσουν τη Χριστιανική ζωή ή όχι; Θα ρωτήσει κάποιος ¨ Τι, οι νέοι είναι προορισμένοι να χαθούν; Και βέβαια όχι δεν είπα αυτό, κανένας δεν είναι προορισμένος ούτε για το καλό, ούτε για το κακό. Το πρόβλημα είναι ότι οι νέοι απορρίπτουν την πίστη στο Χριστό όπως μας διδάσκει η Εκκλησία δια της φωνής των Αγίων Πατέρων, αλλά απορρίπτουν ένα υποκατάστατο πίστεως το οποίο δεν τους πείθει. Γιατί ένας νέος που έχει μεγαλώσει σε μία πραγματικά Χριστιανική οικογένεια συμπεριφέρεται αλλιώτικα από έναν που μεγάλωσε σε μία οικογένεια με απίστους γονείς ή από έναν του οποίου οι γονείς πιστεύουν μεν στο Θεό αλλά δεν πηγαίνουν στη Εκκλησία;
Για πολλά μπορούμε να επιπλήξουμε τους νέους. Αλλά και οι νέοι εμάς τους μεγάλους. Θα τολμήσω να δώσω το λόγο στη νέα γενιά και πιο συγκεκριμένα σ’ αυτούς που βρίσκονται μακριά από την εκκλησία:
«Ναι η γενιά μας είναι ρέμπελη. Και πως θα μπορούσε να είναι αλλιώς. Ποιος μας έμαθε κάτι άλλο. Υπάρχει τόσο ψέμα γύρω μας, τόση κακία στον κόσμο των μεγάλων. Διαμαρτυρόμαστε. Αλλά είναι ο μόνος τρόπος να δείξουμε την περιφρόνηση μας σε μία κοινωνία η οποία αρχίζει να μοιάζει με ένα πτώμα. Όλοι μιλάνε για την αξία της τιμιότητας αλλά όλοι κλέβουν. Όλοι επαινούν την αλήθεια, αλλά ψεύδονται. Τι είδαμε στις οικογένειες μας; Διαφωνίες μεταξύ γονέων και καβγάδες. Τι διαπαιδαγώγηση λάβαμε; Μόνο συμβουλές να είμαστε ήσυχοι , απειλές και ξύλο για να είμαστε υπάκουοι.
Και γιατί είμαστε μακριά από το Θεό; Ποιος μας βοήθησε να είμαστε κοντά του; Οι γονείς μας δεν πατούν στην εκκλησία ούτε τα Χριστούγεννα ίσως μόνο το Πάσχα στις βαπτίσεις, τους γάμους και τις κηδείες. Και στις Εκκλησίες ….τι βλέπουμε; Χριστιανοί οι οποίοι είναι καλοί στο να ηθικολογούν αν μας δουν στην εκκλησία ντυμένους παράξενα και έχουν τόση κακία όταν μας διώχνουν που ούτε γνωρίζουμε να κοιτάξουμε πίσω. Υπάρχει τόση υποκρισία στους Χριστιανούς. Έχουμε συγγενείς οι οποίοι δε λείπουν ποτέ από την εκκλησία. Αλλά όταν έρχεται η ώρα να μοιραστεί η κληρονομιά ξεχνούν και την πίστη και την κατανόηση. Ενώ όταν γίνεται λόγος να φροντίζουν κάποιο παππού, όλοι αποφεύγουν επειδή έχουν τα προβλήματά τους. Αυτή είναι πίστη;
Ενώ και για τους παπάδες ακούγονται τόσα.
Ναι δεν πηγαίνουμε στην εκκλησία. Όχι γιατί δεν πιστεύουμε στο Θεό, όχι επειδή δεν έχουμε ανάγκη την αγάπη Του. Έχουμε τόση ανάγκη για Κάποιον
ο Οποίος θα μας αγαπήσει πραγματικά, σ’ έναν τόσο βρώμικο κόσμο. Αλλά μπορεί να μας βοηθήσει η Εκκλησία να γνωρίσουμε την αγάπη του Θεού; Δεν το πιστεύουμε αυτό. Δεν έχουμε λόγους να το πιστεύουμε. Γι’ αυτό και μένουμε στη ζωή μας, με τα προβλήματα μας, με τη μοναξιά μας. Αν ο Θεός δε μας ψάχνει εμείς δεν ξέρουμε να βγούμε σε αναζήτησή Του. Αφήστε μας ήσυχους…»
Δε θυμάμαι όλα όσα μου είπε. Αλλά ακούγοντας τον, ξεροκατάπινα. Δεν μπορώ ν’ αμφισβητήσω το γεγονός ότι μερικά απ’ αυτά ήταν πολύ ρεαλιστικά. Δε θα’ αναπαράγω εδώ την απάντηση που έδωσα στο νέο, μόνο θ’ αναλύσω το δίκαιο των μομφών του.
Μία πρώτη παρατήρηση έγκειται στο ότι θα ήταν άριστο πολύ νέοι να βρίσκονται εν αναμονή του Θεού, όπως ο παραπάνω νέος. Δυστυχώς πολλοί νέοι είναι τόσο παγιδευμένοι στα καθημερινά τους προβλήματα, ώστε έχουν ξεχάσει τελείως το Θεό, του οποίου η παρουσία μάλλον τους ενοχλεί.
Δηλαδή ¨καλύτερα να μέμφεσαι την Εκκλησία, παρά να κοιτάς τη ζωή σου;
Όχι, δεν τίθεται έτσι το πρόβλημα. Δεν είναι καλό να μέμφεσαι μόνο και μόνο για να δικαιολογείς την απομάκρυνσή σου από το Θεό. Αλλά στο δρόμο προς το Θεό, πολλοί περνούν μία φάση γεμάτη ενδοιασμούς, ερωτήματα και αμφισβητήσεις. Αλλά εάν στη βάση όλων αυτών των αμφισβητήσεων βρίσκεται η δίψα για το Θεό, τότε δεν είναι κακό.
Ο π. Σεραφείμ Ράουζ, χωρίς να θέλει να δικαιολόγηση την αμαρτία, έλεγε ότι πριν από τη μεταστροφή του έπινε μέχρι που μεθούσε και το έκανε επειδή αισθανόταν την έλλειψη του Θεού. Με το ποτό προσπαθούσε να καταπραΰνει τον πόνο που του προκαλούσε η έλλειψη του Θεού(πολλούς όμως η προσπάθεια να καταπραΰνουν τη δίψα τους για το Θεό ικανοποιώντας τα πάθη τους, τους οδήγησε στην κόλαση γι’ αυτό δεν πρέπει να γενικεύουμε τις εξαιρέσεις).Να μιλήσουμε λίγο για τους λόγους που ακούσαμε πιο πάνω. Πιστεύω ότι μπορούν να συνοψιστούν στ’ ακόλουθα. Στο ότι οι νέοι δε λαμβάνουν μια ειδική κατήχηση, στο ότι δεν βρήκαν στις οικογένειές τους ζωντανά παραδείγματα πίστεως και στο ότι σκανδαλίζονται απ’ αυτά που βλέπουν από κάποιους xριστιανούς θεολόγους και κάποιους Ιερείς.
Δεν πιστεύω ότι θα ήταν εύκολο σε κάποιον ν’ απορρίψει την αγάπη του Θεού αφού τη γνωρίσει. Οι νέοι την απορρίπτουν χωρίς να ξέρουν τι απορρίπτουν. Βλέπουν το Θεό σαν ένα είδωλο το οποίο το λατρεύουν ασυνείδητα κάποιοι υποκριτές χριστιανοί, κάποιοι τυπολάτρες χριστιανοί ή κάποιοι χριστιανοί που αγαπούν την αμαρτία πιο πολύ από την σωτηρία. Τους νέους δεν τους βοήθησαν και ούτε τους βοηθάει κανείς να καταλάβουν την αγάπη του Θεού. Ως και τη σταύρωση του Χριστού την καταλαβαίνουν ως μία εμπορική συναλλαγή ως ξεχρέωμα για τις αμαρτίες των ανθρώπων, σαν μια ρύθμιση των λογαριασμών του Ουρανίου Πατέρα με την ανθρωπότητα. Δεν την καταλαβαίνουν ως μια πράξη αγάπης. Και σε τι αλλάζει η κατήχηση των νέων από την κατήχηση των μεγαλυτέρων . Δεν καλούνται στη σωτηρία και οι μεν και οι δε; Μόνο που στους νέους υπάρχει η ανάγκη να τους μιλήσει κάποιος σε μία πιο προσιτή γλώσσα. Οι νέοι είναι αλλεργικοί στο <<ξύλινο λόγο>>.
Ωστόσο γιατί για εκατοντάδες χρόνια δε γράφτηκαν παρά λίγα κείμενα απευθυνόμενα στους νέους; Μια πιθανή απάντηση είναι ότι για πολλούς αιώνες οι νέοι λάμβαναν χριστιανική μόρφωση στην οικογένεια. Τις πιο πολλές απαντήσεις τις λάμβαναν από τους γονείς τους ή και από τους ιερείς αν όχι πάντα τις πιο πολλές φορές.
Όσο για τους αμαρτωλούς ιερείς γίνεται μεγάλος ντόρος ενώ για τους ιερείς με αγία ζωή δεν γίνεται σχεδόν καθόλου λόγος. Ναι υπάρχουν ιερείς οι οποίοι είναι άξιοι διάδοχοι των αγίων πατέρων. Ούτε τα Μ.Μ.Ε. θέλουν ν’ ακούν γι’ αυτούς. Ούτε όσοι ζουν στην αμαρτία. Επειδή τους θεωρούν εξτρεμιστές. Κάτι το οποίο είναι επειδή είναι μαθητές του Χριστού, Εκείνου ο οποίος γύρισε τον κόσμο ¨ ανάποδα¨ ή καλύτερα Εκείνου ο οποίος προσπάθησε να επαναφέρει στη φυσική του θέση έναν ‘αναποδογυρισμένο κόσμο’
Λαμβάνοντας λοιπόν υπόψη μας όλη αυτή την αποστασία που υπάρχει γύρω μας, έχουν οι νέοι κάποιαν ελπίδα να ζήσουν μία ενάρετη ζωή; Μπορεί κάποιος ν’ αντέξει τις παγίδες του διαβόλου;
Παραδόξως ναι. Επειδή όσο ποικιλόμορφες και να είναι οι παγίδες του διαβόλου, όσο αδύναμοι και να είναι οι χριστιανοί, όσο και υποκριτές να είναι αυτοί που σπεύδουν να διώξουν τους νέους από την εκκλησία αν έρθουν σ’ αυτήν ντυμένοι παράξενα, με τζιν σκισμένα, ο Θεός βρίσκει έναν τρόπο να φθάσει στις ψυχές των νέων. Δύσκολα είναι αλήθεια, αλλά τα καταφέρνει. Όταν οι άνθρωποι θα είναι τόσο διεστραμμένοι ώστε θ’ απορρίπτουν τελείως το Θεό, θα έχει έρθει το τέλος. Αλλά μέχρι τότε έχουμε καιρό.
Οπωσδήποτε η χριστιανική ζωή ποτέ δεν ήταν εύκολη. Και δεν αναφέρομαι μόνο στον καιρό των διωγμών αλλά και στις ειρηνικές περιόδους. Ναι ο διάβολος ποτέ δεν σταματά. Πάντοτε ανεξάρτητα από τις συνθήκες προσπαθεί να πιάσει τους Χριστιανούς στα νύχια του. Παρ’ όλες τις προσπάθειες του όμως υπάρχουν ιερείς με άγια ζωή, μοναχοί πολύ ασκητικοί και χριστιανικές οικογένειες που λάμπουν μες στο σκοτάδι του κόσμου. Στην Αγία Γραφή λέγει: «ου δε επλεονασεν η αμαρτία, υπερεπερίσσευεν η χάρις» Ρωμ(5,20). Αυτό είναι φυσικό, αλλιώς οι άνθρωποι δε θ’ άντεχαν σε τόσο μεγάλους πειρασμούς. Όσο μεγάλοι όμως κι αν είναι οι πειρασμοί οι άνθρωποι μπορούν να τα καταφέρουν. Ο Θεός πάντοτε τους δίνει δύναμη. Όπως έδινε δύναμη στους μάρτυρες για ν’ αντέξουν τα φρικτά μαρτύρια. Ναι δύσκολα οι νέοι έρχονται στην Εκκλησία. Αλλά ο Χριστός τους καλεί όλο και πιο δυνατά. Βλέπει τα προβλήματα τους, τις πτώσεις τους και απλώνει το χέρι Του δυνατά για να τους σηκώσει.
Γιατί δεν έρχονται οι νέοι στην Εκκλησία; Ίσως επειδή δεν ακούν το μήνυμα την κλήση της Εκκλησίας, ίσως επειδή αυτοί φέρουν το όνομα χριστιανός δεν τους βοηθούν να ακούσουν.
Έξ’ άλλου στο βιβλίο ¨ Οι περιπέτειες ενός προσκυνητή¨, βλέπουμε τον γέροντα να προτρέπει όπως σε κάθε εξομολόγηση οι χριστιανοί να εξομολογούνται ότι δεν δείχνουν αρκετή αγάπη προς τον πλησίον. Και το γεγονός ότι δεν καταβάλουμε προσπάθεια να έρθουν προς τον Χριστό όσοι είναι μακριά Του (όχι βέβαια να το επιβάλουμε στο στυλ της Ιεράς εξέτασης, αλλά να δώσουμε μια θυσιαστική μαρτυρία) είναι απόδειξη ότι δεν τους αγαπάμε αρκετά. Τι αγάπη είναι αυτή να βλέπουμε τον πλησίον μας να οδεύει προς το γκρεμό και εμείς να σκεφτόμαστε τα προβλήματά μας;
Νέοι, να ξέρετε ότι τον Χριστό τον πονάει το γεγονός ότι λίγοι ιερωμένοι και λίγοι πιστοί νοιάζονται θυσιαστικά να σας πάρουν από το χέρι και να σας φέρουν στην Εκκλησία … Αλλά να ξέρετε ότι ο Χριστός χαίρετε κάθε φορά που ένας από εσάς ξεκινάει προς την οδό της σωτηρίας. Ακόμα κι αν νομίζετε ότι ο Χριστός σας ξέχασε. Εκείνος περιμένει να βρει έστω και μία χαραμάδα για να μπει στις ψυχές σας.
Από το βιβλίο του θεολόγου Danion Vasile
<<΄Αμαρτίες νέες, αμαρτίες παλιές΄>>

ΠΩΣ ΠΡΟΕΙΔΕ ΤΗΝ ΚΟΙΜΗΣΗ ΤΟΥ Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΚΛΕΟΠΑΣ ΗΛΙΕ

«Ιδού γαρ αλήθειαν ηγάπησας, τα άδηλα και τα κρύφια της Σοφίας Σου εδηλωσάς μοι». Ξέρουμε ότι ο Θεός σ΄ αυτούς που αγαπάει φανερώνει τα άρρητα μυστήριά
Του. Κι ένα απ΄ αυτά τα μυστήρια είναι η αποκάλυψη της στιγμής του χωρισμού της ψυχής από το σώμα. Μια τέτοια Θεϊκή αποκάλυψη είχε ο μεγάλος γέροντας της Ρουμανίας ο π. Κλέοπας Ηλιε.
Στη μονή Σιχαστρία κάθε Παρασκευή όλοι οι μοναχοί εξομολογούνται.
Έρχονται και οι μοναχοί από διάφορες σκήτες της μονής και όσοι βρίσκονται σε κάποιο διακόνημα μακριά από τη μονή. Το Σάββατο η την Κυριακή όσοι είναι έτοιμοι κοινωνούν ή στη μονή ή στη σκήτη όπου ζουν.
Μια Παρασκευή στη νηστεία των Χριστουγέννων ήρθε στον π. Κλέοπα ένας μοναχός ο οποίος ήταν υποτακτικός στο κελί του γέροντα για πολλά χρόνια και τώρα ζούσε σε μία σκήτη για να εξομολογηθεί. Αφού αλάφρωσε τη ψυχή του ετοιμάστηκε να γυρίσει στην σκήτη του. Αλλά όταν πήγε να πάρει ευλογία από τον γέροντα, του είπε να μείνει μέχρι την επομένη για να κοινωνήσουν μαζί. Ήταν η πρώτη φορά απ΄ όταν
έφυγε από κοντά του που του το ζήτησε. Τελικά ήταν και η μοναδική.
Μετά του είπε ο γέροντας: « Εδώ και πολύ καιρό παλεύεις μ΄ έναν πειρασμό τον οποίο μου έχεις εξομολογηθεί, σ΄ έχω συμβουλέψει αλλά δεν σ΄ αφήνει ήσυχο. Να εξομολογηθείς σ΄ έναν Ιεράρχη και δε θα σε πολεμήσει πιά». Όταν ο υποτακτικός του τον ρώτησε που να πάει να συναντήσει τον ιεράρχη ο γέροντας του απάντησε: « Δεν χρειάζεται να πας πουθενά. Σε λίγες μέρες θα έρθουν στο μοναστήρι πολλοί ιεράρχες.
Ο υποτακτικός κάνοντας υπακοή έμεινε στη Σιχαστρία. Την επομένη κοινώνησε μαζί με το γέροντα και περίμενε να φτάσει ο ιεράρχης.


Έτσι κατά την κοίμηση του γέροντα ο υποτακτικός βρισκόταν σε μοναστήρι και όχι κάπου μακριά. Όσο για τον πειρασμό που τον ταλαιπωρούσε σταμάτησε, μόλις εξομολογήθηκε σ’ έναν από τους πολλούς ιεράρχες που ήρθαν μετά από 4 ημέρες στο μοναστήρι για την εξόδιο ακολουθία του γέροντα.
Ο γέροντας εκοιμήθη στις 2 Δεκεμβρίου 1998
( Μετάφραση από το περιοδικό Lumea monahilor) www.proskynitis.blogspot.com

AΞΙΟΝ ΕΣΤΙΝ...ΜΑΚΑΡΙΖΕΙΝ ΣΕ ΤΗΝ ΘΕΟΤΟΚΟΝ

Του Σεβ.Μητροπολίτου Χίου κ.κ.Διονυσιου
Την πρώτη θεση μεταξύ των αγίων της εκκλήσιας μας κατέχει η Υπεραγία Θεοτόκος.Είναι η <<αγία αγίων μείζων>>,είναι η<<τιμιωτέρα των Χερουβειμ και ενδοξοτέρα ασυγκρίτως των Σεραφείμ>> Η Παναγία προφητευτηκε αιώνες πριν γεννηθεί.Γι’αυτό και η ζωή της είναι στο κέντρο όλων των αίωνων.Στη συνειδηση των χριστιανών η μορφή της Παναγίας μας κατέχει πρωτευουσα θέση.Δεν υπάρχει τόπος που να μην έχει καθιερωμένο ναό στη χάρη της.Δεν υπάρχει ακολουθία της εκκλησίας μας χωρίς να υμνεί τη μεγαλοπρέπειά της.Και δεν νοειται και δεν στέκει η Εκκλησία χωρίς την Παναγία Μητέρα του Σωτήρος.Η Θεοτόκος είναι η Εκκλησία και η εκκλησία είναι η Θεοτόκος. Ο αγιος Κύριλλος Αλεξανδρείας ,την ονομάζει << το σκήπτρον της Ορθοδοξίας>>.Στην ιστορία της Ορθοδοξίας η Παναγία είναι η Υπέρμαχος του χριστωνύμου λαου,ηΜεσίτρια προς τον Σωτήρα,η Οδηγήτρια στους αγώνες ηΣκέπη στις συμφορές.Στις Παρακλήσεις μας ξεχύνουμε μπροστά της ευκολότερα το δάκρυ,τον πονο και τον αναστεναγμό μας,γιατί τη νοιώθουμε Μάνα μας.Και ακουει και τρέχει σε βοήθειά μας.<<Αξιον εστίν>>λοιπόν,να υπάρχουν τα πετεινά του ουρανού,οι απλήρωτοι αυτοί τραγουδιστες,που με το κελάηδημά τους κάνουν χαρουμενη ατμόσφαιρα.
<<Άξιον εστίν>>να υπάρχουν τα λουλούδια που με την ευωδία τους και τα ποικίλα χρώματά τους ομορφαίνουν δωρεάν τη φύση.
<<Άξιον εστίν>> να υπάρχουν δέντρα,βουνά,κάμποι,θάλασσες,για να ζωογονούν τη φύση
<<Άξιον εστίν>>να υπάρχουν τ’αστέρια η σελήνη και ο ήλιος ,για να φωτίζουν τη γη.
<<Άξιον εστίν>> να υπαρχουν οι δίκαιοι και οι πράοι,για να μαλακώνουν τη ζωή.
<<Άξιον εστίν>>να υπάρχουν οι ήρωες για να βγάζουν τους από το τέλμα και τα συνηθισμένα μέτρα.
<<Άξιον εστίν>>να υπάρχουν οι πρώτοι και οι δεύτεροι, οι μέτριοι και οι μεγαλόφυεις,για να εξασφαλίζεται έτσι η αρμονία της ζωής.
Όλα αξίζουν να υπάρχουν.Μα πιο πολύ απ΄όλα ,<<άξιον εστίν>>να υπάρχει η Παναγία μας,για χατήρι της οποίας,όπως λένε οι Πάτερες της Έκκλησιας,πλάσθηκε η δημιουργία.
Ας την μακαρίζουμε κι εμείς πάντοτε και ιδιαίτερα επί τη αγια Κοιμήση της

ΔΕΙΤΕ ΜΙΑ ΥΠΕΡΟΧΗ ΣΥΛΛΟΓΗ ΜΕ ΕΙΚΟΝΕΣ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ

http://calindragan.wordpress.com/2009/08/05/colec%c8%9bie-de-icoane-cu-maica-domnului/

TO ΘΑΥΜΑ ΤΟΥ ΟΡΟΥΣ ΘΑΒΩΡ

Μία μαρτυρία της μοναχής Αικατερίνης

Σε κάθε δεσποτική και θεομητορική εορτη έχουμε μεγάλη χαρά οπουδήποτε κι αν γιορτάζουμε.Αλλά στους Άγιους Τόπους πολλαπλασιάζονται.Εκεί αισθάνεσαι σαν να πετάς στα σύννεφα.Μερικές φορές δε ξέρεις τι σου συμβαίνει,εάν βρίσκεσαι στη γη ή στον ουρανό.Κι αυτό δε συμβαίνει μονο σε μένα αλλά σε ολους όσους συμμετεχουν σ¨αυτές τις γιορτές.Μαζι με την αφή του Αγίου Φωτός μια από τις μεγαλύτερες γιορτές είναι η Μεταμόρφωση του Σωτήρος.Εκεί στο Όρος Θαβώρ στις 6/19 Αυγούστου,εμφανίζεται μια αόρατη θαυμαστή πλευρά αυτής της γιορτής όπου σε μια οποιαδήποτε εκκλησία του κοσμου δε μπορείς να δεις εκτός αν στο αποκαλύψει ο Θεός σε προσωπικό επίπεδο.Εκεί τη νύχτα τις 5/18 προς 6/19 Αυγούστου κατά τη Θ.Λειτουργία μπροστά σε χιλιάδες πιστούς και άπιστους κατεβαίνει πανω από το ιερό βουνο ένα σύννεφο.Οι άπιστοι-όπως πολλούς από αυτούς έχω ακούσει- λένε ότι δεν είναι παρά ένα μετερεωλογικό φαινόμενο.

Αυτό το σύννεφο ομώς είναι πολύ διαφορετικό από τα συνηθισμένα σύννεφα που κατεβαίνουν το πρωί πάνω από τα βούνα μας.Αρχίζοντας η αγρυπνία βλέπεις στην κορυφή του βούνου,προς τη Ναζαρέτ,μες το σκοτάδι της νύχτας κάτι πορτοκαλί.Αυτό κινείται κάθετα προς την εκκλησία και στέκεται εκεί σαν μία πορτοκαλί γλώσσα μέχρι στις δώδεκα-μία σε μεγάλη απόσταση από το Όρος Θαβώρ.

Και όταν αρχίζει η Θεια Λειτουργία, ειδικά τη στιγμή του 
Χερουβείκου,έρχεται το σύννεφο προς το βουνό και αρχίζει να παίρνει διάφορα σχήματα και τότε αρχίζουν να κόβονται από το σύννεφο κομματια στρόγγυλα ή μακρόστενα και παίρνουν τη μορφή πουλιών ή αγγέλων και έρχονται πάνω από τον τρούλο της εκκλησίας.

Εκεί υπάρχει μία όπως σ’όλα τα κτίσματα της περιοχής όπου ανεβαίνει ο κόσμος και επικαλείται το Άγιο Πνεύμα.Τα λογια είναι φτωχά για τι αισθάνεσαι όταν αυτά τα κομματάκια,απαλά σα βαμβάκι,έρχονται και τ’αγγίζεις με τα χέρια σου,τα αισθάνεσαι στο πρόσωπό σου.Σου’ρχεται ν’ανέβεις σ’αυτό το κομμάτι να φύγεις και να μη σ’ενδιαφέρει τίποτα.

Ταυτόχρονα με αυτό το θαύμα ένα άρωμα εξαίσιο σα λιβάνι απλώνεται στον αέρα αλλά δεν είναι λιβάνι,σα ρητίνη αλλά δεν είναι ρητίνη.Είναι ένας συνδυασμός ανατολίτικων κωνοφώρων και λιβανιού.Φυσικά και εδώ βρίσκονται αυτοί που αμφιβαλλουν λέγοντας ότι κάποιο κόλπο έκαναν οι Έλληνες ή ότι είναι μετερεωλογικό φαινόμενο.Μα εδώ πρόκειται για μια γενική εκδήλωση χαράς.Τα πάντα σκιρτούν από χαρά,πράγμα που δε συμβαίνει σ’άλλα βουνά υπό οποιεσδήποτε μετερεωλογικές συνθήκες.

Φυσικά κατεβαίνοντας από το Θαβώρ,μετά από την αγρυπνία,με τους Έλληνες, τους Άραβες,τους Βουλγάρους,τους Ρωσους και τους Ρουμάνους να ψάλλουν το «Μετεμορφώθης εν τω όρει Χριστέ ο Θεός» δεν επιθυμείς τίποτα το εγκόσμιο,παρά να ζεις έτσι αιωνίως.

Σ’αυτή την περίπτωση όπως και με το Άγιο Φως αυτά τα θαύματα ,αυτήν την παρηγοριά,τα δίνει ο Θεος τελικά γι’αυτούς που πιστεύουν,γιατί όπως λέει η Αγια Γραφή ''ήρθα να δώσω σ’αυτους που έχουν και ήρθα να πάρω απ’αυτούς που δεν έχουν''.Δηλαδή ο Θεος ''παίρνει απ’αυτους που έχουν λίγη πίστη και αρχίζουν να σχολιάζουν και να αμφισβητούν το Θεό,την παρουσία Του και τις ενέργείες Του.Ενω σ’αυτόυς που λένε ''Πιστεύω Κύριε βοήθει μου τη απιστία''αποκαλυπτει την πιο μεγάλη χαρά

Πράγματι ,εκεί στο Όρος Θαβώρ καταλαβαίνεις γιατί ο Απ.Πέτρος είπε στο Χριστό ότι δε θέλει να φύγει από εκεί.Πραγματικά δε σου’ρχεται να φύγεις από το Θαβώρ.Ολες οι εγκόσμιες εκδηλώσεις ωχριουν μπροστα στο τι γίνεται στο Ορος Θαβώρ.

Υ.Γ. Στο Ορος υπάρχουν τρεις εκκλησίες από τις οποίες μόνο μία είναι ορθοδοξη[ελληνική].Από τις μαρτυρίες των αυτοπτών μαρτύρων το φωτεινό σύννεφο κατεβαίνει μόνο πάνω από την Ορθόδοξη Εκκλησία .

Η ΠΡΟΦΗΤΕΙΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΚΟΥΚΣΑ ΤΗΣ ΟΔΗΣΣΟΥ

Ο Αγ. Κούκσα της Οδησσού ( 1875 – 1964 ) ανακυρήχθηκε άγιος το 1994 :

 « Σύντομα θα λάβει μέρος η Οικουμενική Σύνοδος ονομαζόμενη ‘‘αγία’’. Αυτή η σύνοδος δεν θα είναι η όγδοη, αλλά θα είναι μια σύναξη απίστων. 

 Στα πλαίσια αυτής της συνόδου θα ενωθούν όλες οι θρησκείες. Θα καταργηθούν οι νηστείες, θα επιτρέπουν στους μοναχούς και τους επισκόπους να παντρευτούν και στους ιερείς να ξαναπαντρευτούν. 

Εμείς όμως δεν πρέπει να δεχτούμε αυτές τις αλλαγές. Να επαγρυπνείτε πηγαίνετε στις εκκλησίες όσο είναι δικές μας. Θα έρθει καιρός όπου δε θα μπορούμε να συχνάζουμε σ’ αυτές. 

Μόνο οι εκλεκτοί θα καταλάβουν τι συμβαίνει. Θα υποχρεώνουν τους ανθρώπους να πηγαίνουν στις εκκλησίες των αποστατών αλλά δεν πρέπει να πηγαίνετε εκεί σε καμία περίπτωση. Μείνετε σταθεροί στην ορθόδοξη πίστη σας και θα σωθείτε.

 ( Εφημ. Pravoslavnai Simbirsk τ. 21-22/1998 )

Η ΜΟΝΗ ΣΡΕΤΕΝΣΚΙ Η ΠΑΝΑΓΙΑ ΤΟΥ ΒΛΑΝΤΙΜΙΡ ΚΑΙ Ο ΣΤΑΛΙΝ

Στο κέντρο της Μόσχας δίπλα από το Κρεμλίνο, στην ομώνυμη οδό βρίσκεται η μονή Σρετενσκι όπου στα ρωσικά σημαίνει υπαπαντή, προϋπάντηση.
Κι όμως αυτό το μοναστήρι δεν εορτάζει την Υπαπαντή του Κυρίου όπως θα περιμένατε αλλά την προϋπάντηση μιας εικόνας. Μέσα μου ξεσηκώθηκα όπου η μεγάλη αυτή γιορτή επισκιάζεται από μια τοπική και είπα στον πατέρα Θεόδουλο, έναν αγαθό Ρώσο μοναχό: « Τους Ρώσους δεν μπορείς να τους εννοήσεις μ’ αυτές τις γιορτές». Με κοίταξε και μου είπε: “ Τον ουρανό οι Ρώσοι τον πιάνουν με το χέρι…. Τόσο κοντά αισθάνονται το Θεό”

Η προϋπάντηση της εικόνας
Όταν ο Ταμερλάνος στα 1395 κατευθυνόταν προς την Ρωσία., αφού είχε κατακτήσει όλες τις γύρω χώρες, έφεραν σε χρόνο ρεκόρ την εικόνα της Παναγίας του Βλαντιμίρ, μέσα σε δέκα ημέρες, στη Μόσχα όπου την προϋπάντησε όλος ο λαός της Μόσχας άνδρες, γυναίκες και παιδιά. Όλοι προσευχόταν. Δεν έβρισκες άνθρωπο χωρίς δάκρυα στα μάτια. Τότε ήταν που εμφανίστηκε η Παναγία στον Ταμερλάνο στον ύπνο του λουσμένη στο φως συνοδευόμενη από αγγέλους όπου κρατούσαν πύρινα σπαθιά. Ο Ταμερλάνος αφού συμβουλεύτηκε τους σοφούς μογγόλους και έμαθε ότι αυτή η γυναίκα ήταν η Παναγία υποχώρησε. Αυτό το όνειρο είναι καταγεγραμμένο όχι μόνο στα παλιά ρωσικά χρονικά αλλά και στα ταταρικά χρόνια.

Εναέρια λειτανία κατ΄εντολή του Στάλιν
Οι κομμουνιστές έκλεισαν τη μονή της το 1925. Κατέστρεψαν τις εκκλησίες του Αγ. Νικολάου και της Αγ. Μαρίας της Αιγυπτίας, το καμπαναριό και το ηγουμενείο. Εκεί ήταν μία από τις σημαντικές έδρες της μυστικής αστυνομίας.
Σήμερα γνωρίζει άνθηση και είναι έδρα ενός από τους μεγαλύτερους ορθοδόξους εκδοτικούς οίκους. Εκεί βρίσκονται και τα λείψανα του Αγ. Μάρτυρος Ιλαριώνος Τροίτσκι, τελευταίου ηγουμένου της μονής πριν κλείσει, όπου μαρτύρησε στα σταλινικά στρατόπεδα συγκέντρωσης. Λέγεται ότι ο Στάλιν,  «επιβίβασε» την εικόνα της Παναγίας του Βλαντιμίρ σ΄ενα αεροπλάνο και έκανε «εναέρια» λιτανεία γύρω από τη Μόσχα. Μετά από λίγο τα γερμανικά στρατεύματα υποχώρησαν. Μύθος ή πραγματικότητα; Τους Ρώσους το ευλογοφανές τους φέρνει τόσο κοντά στον ουρανό..

ΓΕΡΟΝΤΙΚΟΝ ΤΩΝ ΛΑΊΚΩΝ(2)

Μετά τη Θ. Λειτουργία ένας νέος πλησίασε τον ιερέα και τον ρώτησε·

- Πάτερ μου δίνετε ευλογία να πάω αύριο με τους συμφοιτητές μου στο σινεμά. Τελείωσα την εξεταστική και θέλω να χαλαρώσω.

- Τι έργο θα δείτε;

- Μία κωμωδία.

- Αν το θες πήγαινε.

Ο νεαρός έφυγε. Ο νεοκώρος, ο οποίος κάποτε ήταν δόκιμος σε μοναστήρι ακούγοντας τα λόγια του ιερέα σκανδαλίσθηκε.

- Πάτερ, πως τον αφήνετε να χάνει έτσι τον καιρό του;

- Δεν είναι δική σου δουλειά.

- Δε φοβάστε το Θεό;

- Δεν είσαι εσύ ο πνευματικός του αλλά εγώ. Έρχεται εδώ και μερικούς μήνες στην εκκλησία και όλο προοδεύει. Δεν πρέπει να βλέπει την πίστη σαν κάτι που τον πνίγει. Πρέπει ν’ ανέβει το κάθε σκαλοπάτι και όχι να φτάσει κατευθείαν στο τέλος του δρόμου. Σε μερικά χρόνια ή και σε μερικούς μήνες ίσως σταματήσει μόνος του να πηγαίνει σε κωμωδίες. Θα είναι πολύ πιο χρήσιμο ν’ ανέβει το επόμενο σκαλί την κατάλληλη στιγμή παρά να του το επιβάλλω εγώ.

- Δεν καταλαβαίνω.

- Να σου πω ένα παράδειγμα. Εσύ ακούς εκκλησιαστική μουσική σπίτι σου;

- Βέβαια. Πολλές φορές ακούω μέχρι που δεν αντέχει άλλο το κασετόφωνο.

- Εδώ ήθελα να φτάσω. Τότε βάζεις άλλη μουσική;

- Όχι για να μην το χαλάσω.

- Έτσι και με την ψυχή. Πώς να στο εξηγήσω πιο απλά; Η ψυχή είναι σαν το στομάχι. Αν του δίνεις συνεχώς πνευματική τροφή χωρίς να της δώσεις καιρό να το χωνέψει θα πάθει δυσπεψία. Όλα χρειάζονται μέτρο.

Ητο δέ κάποιος εις τὴν ερημον, ο οποιος εκυνηγουσεν άγρια ζώα, καὶ είδε τὸν Αββαν Αντώνιον νὰ χαριεντίζεται μὲ τοὺς αδελφοὺς καὶ εσκανδολίσθη˙ θέλων δὲ ο γέρων νὰ πληροφορήση τὴν καρδίαν του, ότι χρειάζεται ενίοτε νὰ συγκαταβαίνωμεν μὲ τοὺς αδελφούς, τού λέγει.
Βάλε βέλος εις τὸ τόξον σου καὶ τέντωσέ το˙ καὶ έκαμεν έτσι˙ τού λέγει˙ τέντωσε ακόμη˙ καὶ ετέντωσε˙ καὶ πάλιν λέγει˙ τέντωσε˙ του λέγει ο κυνηγός˙ε̉ὰν τεντώσω υπέρ τὸ μέτρον, σπάζει τὸ τόξον. Λέγει πρὸς αυ̉τὸν ο γέρων˙ έτσι καὶ εις τὸ έργον του Θεου, εάν τεντώσωμεν κατά των αδελφών περισσότερον απὸ τὸ μέτρον, ταχέως θραύονται˙ χρειάζεται λοιπόν κάποτε νὰ συγκαταβαίνωμεν εις τοὺς αδελφούς. Ως ήκουσεν αυτά ο κυνηγός εκατανύχθη˙ καὶ πολλὰ ωφεληθεὶς απὸ τὸν γέροντα, έφυγε˙ καὶ οι αδελφοὶ στηριχθέντες ανεχώρησαν εις τοὺς τόπους των.

ΓΕΡΟΝΤΙΚΟΝ ΤΩΝ ΛΑΙΚΩΝ(1)

Περιμένοντας τη σειρά τους για να εξομολογηθούν δύο γυναίκες άρχισαν να συζητούν για την πίστη στο Θεό. Σιγά – σιγά η κουβέντα ξέφυγε και μετατράπηκε σε κουτσομπολιό. Όταν άρχισαν να συζητούν για τις αποκαλύψεις της ερωμένης ενός διάσημου προσώπου, ζήτησαν και την γνώμη μίας κυρίας που καθόταν δίπλα τους και η οποία μέχρι τότε δεν είχε μπει στην συζήτηση. Και τους είπε· Αν θέλετε να εξομολογηθείτε αφήστε τις αμαρτίες των άλλων και κοιτάξτε τις δικές σας, ενώ αν θέλετε ν’ αναλύσετε τις αμαρτίες των άλλων, τότε ας αναβάλλετε την εξομολόγηση για άλλη φορά. Ή το ένα ή το άλλο.

Εσυνάχθησαν κάποτε οι κατοικουντες εις την

Σκητιν, καὶ εσυζητουσαν περὶ του Μελχισεδὲκ καὶ

ελησμόνησαν να καλέσουν τὸν Αββαν Κόπριν˙

υστερα δὲ αφου τὸν εκάλεσαν, τὸν ερωτουσαν περὶ

τούτου˙ ο δε αφου εκτύπησε τὸ στόμα του τρεις

φοράς, είπεν˙ αλλοίμονόν σου Κόπρι, αλλοίμονόν σου

Κόπρι, αλλοίμονόν σου Κόπρι, διότι εκεινα οποὺ σε

διέταξεν ο Θεός νὰ κάμνης τὰ αφησες, καὶ εξετάζεις

εκεινα οποὺ δὲν ζητει απὸ σὲ˙ καὶ ως ηκουσαν οι

αδελφοὶ αυτά, εφυγαν καὶ επηγαν εις τὰ κελλίαν των.

ΤΟ ΓΕΡΟΝΤΙΚΟ ΤΩΝ ΛΑΙΚΩΝ

Υπό αυτόν τον τίτλο θα παρουσιάζω, μεταφρασμένα από εμένα, κείμενα από το βιβλίο του Ρουμάνου θεολόγου Ντανιόν Βασίλε .Ας δούμε τι λέει ο συγγραφέας στην εισαγωγή του βιβλίου του:<<Εδώ και μερικά χρόνια διαβάζοντας το γεροντικό αναρωτιόμουν πώς μπορώ να εφαρμοσώ αυτά που διαβάζω στην καθημερινή μου ζωή.Αισθανόμουν σαν να έχω μπροστά ένα πρόβλημα μαθηματικών.Σε μερικά προβλήματα ήταν εύκολο να απαντήσω,σε άλλα όχι.Σε μερικά δεν βρήκα την απάντηση ούτε μέχρι σήμερα,γι’αυτό και δεν παρέθεσα όλες τις διδασκαλίες του γεροντικού.Διάλεξα αυτά στα οποία ένα μεγάλο μέρος των αναγνωστών μπορεί να βρεί τον εαυτό του>>