GAY DAYS ,ΣΑΤΑΝΙΣΜΟΣ,ΥΠΟΣΥΝΕΙΔΗΤΑ ΜΥΝΗΜΑΤΑ ΚΑΙ Η ΝΤΙΣΝΕΥ

O Βίνσεντ Πράις ειναι ένας από τους κυριότερους αποκρυφιστές ο οποίος εισήγαγε στο κόσμο πολύ τρόμο με τα σενάρια που έγραφε. Σχεδίασε και κάποια πράγματα για τη Ντίσνεϋ ενώ έκανε και τη φωνή του Ράντιγκαν.

Όσο αφορά τα έργα του για τους ενήλικες ,κάποια φορά η Ντίσνεϋ έμεινε χρεωμένη προς τα συνδικάτα. Για να μπορέσει να πληρώσει το χρέος άρχισε μυστικά να παράγει έργα πορνό. Ο Fritz Springmeier υποστηρίζει ότι ο διευθυντής των στούντιο Walt Disney ασχολούταν επίσης με τη διεύθυνση των στούντιο Touchstone, Miramax, Hollywood, ‘’τα οποία δημιουργήθηκαν για να καλύπτουν τη παραγωγή έργων πορνό από τη Disney’’
Mόνο αυτό; Όχι! Ο Σατανάς είναι διαφθορέας και πολύ «εφευρετικός» στο έργο του, ελπίζοντας να αρνηθούμε το Θεό. Φαίνεται απίστευτο αλλά τα κινούμενα σχέδια με τα οποία μεγαλώνουν τα παιδιά μας είναι γεμάτα υποσυνείδητα μυνήματα. Σας παρουσιάζουμε μερικά παραδείγματα για να πεισθείτε μόνοι σας. Στη «Μικρή σειρήνα» ένας από τους πύργους του κάστρου ( η Τρίτη κολώνα από τα δεξιά προς τα αριστερά) παρουσιάζει ένα ανδρικό μόριο σε στύση. Ακόμη και ο ιερέας που τελεί το γάμο έχει στύση. Πίσω από τα λόγια του τραγουδιού της «Μικρής σειρήνας» Kiss the girl…βρίσκεται ένα Τζαμαϊκανό συγκρότημα το οποίο προφέρει βλάσφημες λέξεις σε αφρικανική διάλεκτο, προς όσους παρακολουθούν τη ταινία.

Στη ταινία «Αλαντίν» εάν το το βάλετε στο πιο αργό θα προσέξετε ότι λέει πολύ γρήγορα για να μη γίνει κατανοητό «good teenagers,take off your clothes”(«καλοί μου νεοί βγάλτε τα ρούχα σας»)

Μια άλλη διάσημη ταινία κινουμένων σχεδίων είναι η «Ποκαχόντας». Σε σχέση με την αληθινή διήγηση η Disney ξεχνάει να διευκρινίσει ότι η βασική πρωταγωνίστρια γίνεται χριστιανή. Στην ταινία «Lion King» υπάρχουν πολλά υποσυνείδητα μηνύματα που περιέχουν τη λέξη σεξ (sex) και ψέμα (lie). Αν ρολάρετε τη ταινία αργά θα δείτε ότι πολλές φορές εμφανίζεται η λέξη σεξ. Μια από τις πιο χαρακτηριστικές στιγμές είναι εκείνη που το λιοντάρι χτυπάει με το πόδι του τη γη. Στη μέση της σκόνης που σηκώνεται ψηλά εμφανίζεται η λέξη SEX

Υποσυνείδητα μηνύματα για τη λέξη σεξ υπάρχουν και στη «Πεντάμορφη και το τέρας»
Σε συνέντευξη του γιατρού James Dobson στα πλαίσια μιας τηλεοπτικής εκπομπής εμφανίζεται ο Μίκυ Μάους παρουσιάζοντας τη τελευταία παραγωγή της Disney «Μεγαλώνοντας ως ομοφυλόφιλος». Στη παρουσίαση του ο εκπρόσωπος τύπου της Disney προσκαλεί όλους τους αρσενικούς έφηβους να εξερευνήσουν τον όμορφο κόσμο της ομοφυλοφιλίας.
Σήμερα η Disney προωθεί τις ετήσιες συναντήσεις «Gay and Lesbian day at Walt Disney World» Επέτρεψε να εμφανιστούν ο Μίκυ Μάους και ο Ντόναλντ Ντοκ σαν αγαπημένοι ομοφυλόφιλοι ενώ η Μίνι Μάους και η Νταίζη Ντακ ως λεσβίες. Ο Ντίσνευ βελτίωσε τις υγειονομικές παροχές των ομοφυλόφιλων υπαλλήλων του οι οποίοι «ζουν» μαζί. Αυτό όμως δεν εφαρμόστηκε στα ετερόφυλα ζευγάρια. Ο πρόεδρος της, Μαικλ Αϊσνερ δήλωσε ότι το 40% των 63000 υπάλληλων του είναι ομοφυλόφιλοι. Ο ίδιος,ο οποίος κατέχει το 60% των μετοχών της Disney,εγκατέλειψε τη σύζυγο του και παντρεύτηκε με ένα ομοφυλόφιλο στη Disneyworld στο Ορλάντο της Φλόριντας.

…Τώρα πως πάμε με την «υστεροφημία της Disney» και τη «κληρονομιά Disney;». Αναφερόμαστε φυσικά στη Disneyland και στη Disneyworld!

Ας δούμε τι λέει σχετικά με τη λειτουργεία αυτών των «πάρκων διασκέδασης» ο διάσημος μασόνος H.G.Wells: «Ο φίλος του Γουόλντ Ντίσνεϋ, μασόνος H.G.Wells, υποστηρίζει στο βιβλίο του «Μια μοντέρνα ουτοπία» (A modern Utopia) ότι θα υπάρχουν πολλά «σόου και διασκεδάσεις» για τους ανθρώπους στη Νέα Τάξη Πραγμάτων.

Τι συμβολίζουν όμως από απόψεως σατανιστικής λειτουργίας των πραγμάτων αυτά τα τεράστια και αλαζονικά κτίσματα; Στο βιβλίο “Deeper Insights into the Illuminati Formula” οι Fritz Spingmeier και Cisco Wheeler αναφέρουν: «Είναι γνωστό ότι η Disneyland και η Disneyworld είναι σημαντικά κέντρα όπου οι Ιλουμινάτι δημιουργούν σκλάβους. Η Disneyland είναι ένα μέρος που λαμβάνουν μέρος πολλές σατανιστικές τελετές και πορνογραφικές δραστηριότητες. Οι Ιλουμινάτι είχαν ανάγκη από ένα μέρος όπου θα έρχονταν άνθρωποι από όλο τον κόσμο χωρίς να προκαλούν υποψίες, ώστε να έχουν απόλυτη κάλυψη για τις δραστηριότητές τους.
Ένα αντικείμενο συζήτησης για τους εργαζομένους στα στούντιο της Disney ήταν η παράξενη συμπεριφορά του Walt. Κανείς δεν τον έβλεπε μέχρι αργά το απόγευμα, όταν και έβγαινε από τα υπόγεια τούνελ που σα λαβύρινθος απλώνονται κάτω από τα στούντιο. Η εξήγηση που ο ίδιος έδινε ήταν πως είχε σημαντικές συζητήσεις με τους μηχανικούς.

Σύμφωνα με πηγές της C.I.A το 1977 προσέλαβε εργάτες για να χτίσει υπόγεια τούνελ κάτω από τη Disneyland. Αυτοί οι εργάτες έπρεπε να το κρατήσουν μυστικό και δεν πήραν παρά ελάχιστες πληροφορίες για το σκοπό για τον οποίο οι μυστικές υπηρεσίες εμπλέκονται στη κατασκευή ενός πάρκου διασκέδασης. Κάτω από τη λίμνη Χάλντεϋ χτίστηκε ένα κέντρο νοητικου προγραμματισμού Αυτό βρίσκεται μερικά χιλιόμετρα μακριά από τη Disneyland . Παρότι πήραν αυστηρά μέτρα για να μη γίνει γνωστή η ύπαρξη τους, κατά καιρούς έγιναν πολλές δίκες κατά τις οποίες τα θύματα θέλησαν να αποκαλύψουν την ύπαρξή αυτών των τούνελ και τον κύριο σκοπό τους.
Τελικά αυτά έκλεισαν και στο κοινό παρουσιάστηκαν δύο τούνελ «νέα», ένα του τεχνικού ελέγχου και ένα των ηθοποιών.

Στα πάρκα Disney προσέλαβαν ένα στρατό καταδοτών ντυμένους ως τουρίστες , για να παρακολουθούν τους εργαζόμενους. Πολλοί εργαζόμενοι ήθελαν να τα κάνουν γνωστά αλλά η Disney πάντοτε κατάφερνε να σταματήσει την αρνητική διαφήμιση.
Μια εξαίρεση είναι τα άρθρα που δημοσιεύτηκαν στις 4 Νοεμβρίου 1966 στο “Noppa Valley Register” υπό τον τίτλο: «Σοβαρά παράπονα των εργαζομένων στη Disneyland με τα οποία καταγγέλλουν τα κατάχρηστικά μέτρα ασφαλείας που κυριαρχούν στο μαγικό βασίλειο»
Ο καθηγητής νομικού δικαίου στο UCLA, David Sklansky,είχε πει σχετικά με τη Disney: «Ένα από τα σημαντικά προβλήματα είναι ότι δεν ξέρουμε τι πραγματικά αυτοί κάνουν –εάν ποτέ σταματούν να παρακολουθούν το προσωπικό. Η διοίκηση φυσικά δεν υφίσταται τέτοιους ελέγχους».

Ολόκληρο το παγκόσμιο σύστημα ενώθηκε για να στηρίξει τη δημόσια εικόνα της Disney, την επιθυμητή από τη μασονία εικόνα.
Όταν κάτι το οποίο όλος ο κόσμος θεωρεί νόμιμο και ηθικό δεν δέχεται επίθεση από το πάγκοσμιο σύστημα,τότε οι άνθρωποι θα πρέπει να υποπτεύονται ότι κάτι δεν πάει καλά.Γιατί την Ντίσνευ δεν την αγγίζει κανείς;

μετάφραση-www.orthodoxigynaika.blogspot.com


πηγή-www.credintaortodoxa.ro

ΙΣΤΟΛΟΓΙΩΝ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΑ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑΤΑ(23-30/5-2010)

Ιστορίες και θαύματα του Αγιου Όρους
Το γονάτισμα
Σκήτη Αγ.Τριάδος(Καυσοκαλύβια)Αγ.Όρους
Για την επιστολή του Αγ.Όρους στον Χίτλερ
Πόσο ωφελεί η μνημόνευση στην Αγία Προσκομιδή;
Πατήρ Αντώνιος-Ο Έλληνας ''άγιος'' της Ουγκάντας
Uncovering-of-the relics-of-st-Leontius the bishop and wonderworker of Rostov
Εφραίμ ο ταλαίπωρος-Εφραίμ ο Σύρος
A power that changes lives
Όταν τρώγαμε τα κόκκαλα των δικών μας
Monastery-of-st-Symeon the stylite the younger
Τι-Βι.Κλείστε την τη ρημάδα!
Παγκόσμια κυβέρνηση και διωγμός των χριστιανών προ των πυλών
Κρεματόρια-Κάμινος των Χαλδαίων με τις ευλογίες των αρχιερέων
Παρά μόνο με τις εικόνες...
Το θάυμα του Αγ.Ιωάννη στην Ουασινγκτον
Και πολιτικός και ασκητής;Ναι γίνεται
π.Αντώνιος Αλεβιζόπουλος.14 χρόνια μακρυά μας
Το σπίτι του Παπαδιαμάντη στη Σκιάθο
Ο βλάσφημος ανθυπασπιστής
Ο ψαλμός ΠΖ(87)σε απόδοση του Φώτη Κόντογλου
Περπατούν 40 χιλιομετρα στη χάρη του αγίου
Μια πρώην άθεος βρίσκει το Θεό
Nietzche, the only honest atheist
Η πολιούχος Σκιάθου Παναγία Εικονίστρια
Η άλωση της Κών/λης μέσα από αγιογραφίες
Μνημόσυνο του χαμένου μας πολιτισμού.Της Πόλης
Πολύς πόνος
Η Αγία Υπομονή(29 Μαίου)
Κάποιος ρώτησε τις αγριόχηνες...
Υπάρχει μικρή και μεγάλη αμαρτία;
Μάθε παιδί μου ξόρκια
''Αντικοινώνικη''η τηλεόραση για τα παιδιά
Άγιοι Κινέζοι μάρτυρες
Ποιοί..όλοι γιορτάζουν σήμερα;(Αγ.Πάντων)
ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ-Σύμβολο ταυτότητας και μαζικής μνήμης
Διάλογος δυο εμβρύων ή περί υπάρξεως του Θεού

ΜΑΡΤΥΡΙΟ.....

"Ας γυμναζόμαστε για τον καιρό του μαρτυρίου. Περιφρόνησαν εκείνοι τη ζωή τους, περιφρόνησε συ τίς αμαρτωλές άπολαύοεις. Έριξαν εκείνοι τα σώματα τους στη φωτιά" ρίξε εσύ χρήματα στα χέρια των φτωχών. Πάτησαν εκείνοι πάνω σε αναμμένα κάρβουνα, σβήσε εσύ της κακής επιθυμίας τη φλόγα... Όπως οί Μάρτυρες και συ μην κοιτάς τα παρόντα δυσάρεστα, αλλά τα μέλλοντα ευχάριστα. Όχι τα δεινά πού σε πιέζουν, αλλά τα αγαθά πού ελπίζουμε να απολαύσουμε. Όχι τα παθήματα, αλλά τα βραβεία. Όχι τους κόπους, αλλά τα στεφάνια. Όχι τους ίδρωτες, αλλά τίς αμοιβές. Όχι τους πόνους, άλλα τίς ανταποδόσεις. Όχι τη φωτιά πού καίει, αλλά τη μέλλουσα βασιλεία. Όχι τους γύρω δήμιους, αλλά το στεφανοθέτη Χριστό.
Ιερού Χρυσοστόμου ''Έγκώμιον εις τους Αγίους Παντας''


Το κορμί σας ας το καύσουν, ας το τηγανίσουν τα πράγματα σας ας σας τα πάρουν μη σας μέλλει" δώσατε τα δεν είναι ιδικά σας. Ψυχή και Χριστός σας χρειάζονται. Αυτά τα δύο όλος ό κόσμος να πέσει δεν ημπορεί να σας τα πάρει, εκτός και τα δώσετε με το θέλημα σας».
Αγιος Κοσμάς ό Αιτωλός

Μη νομίζεις ότι μάρτυρες είναι εκείνοι μόνο πού τους έκοψαν το κεφάλι μία φορά, επειδή δεν αρνήθηκαν το Χριστό. Είναι καί άλλοι, πού δεν αρνούνται την αρετή, την υπομονή. Οί πρώτοι μία φοράν έμαρτύρησαν, ενώ οί δεύτεροι κάθε λίγο μαρτυρούν. «Έλογίσθημεν ως πρόβατα σφαγής. Ένεκα σου θανατούμεθα όλην την ήμέραν» (Ρωμ. η' 36), λέει ή θεία Γραφή. Είναι οί αναίμακτοι μάρτυρες, τη προαιρέσει μάρτυρες. Οί αφανείς μάρτυρες στον κόσμο, αλλά φανεροί στο Θεό.
Από το βιβλίο «Γέροντας Έφραίμ Κατουνακιώτης»

«Είναι φανερό ότι δεν υπάρχει εκείνος πού να μπορεί να τρομοκρατήσει καί να υποδουλώσει εμάς, πού σε όλη τη γη έχουμε πιστέψει στον Ιησού. Ενώ βέβαια αποκεφαλιζόμαστε καί σταυρωνόμαστε καί ριχνόμαστε στα θηρία, στίς φυλακές, στη φωτιά καί σ' όλα τα άλλα βασανιστήρια, είναι φανερό ότι δεν παύουμε να διακηρύττουμε με θάρρος την πίστη μας" αλλά όσο πιο πολλά άπ' αυτά τα άνοσιουργήματα συμβαίνουν, τόσο πιο πολλοί άλλοι γίνονται πιστοί καί θεοσεβεΐς με τη βοήθεια του Ιησού. Όπως ή κληματαριά, από την οποία θα κόψει κα¬νείς τα κλαδιά πού έκαμαν καρπό, ξαναβλαστάνει καί βγάζει άλλα κλαδιά θαλερά καί καρποφόρα, το ίδιο γίνεται και σ' εμάς. Γιατί το αμπέλι πού φύτεψε ό Θεός καί Σωτήρας Χριστός είναι ό λαός Του»,
Ιουστίνου Φολοσόφου και Μάρτυρος προς Μάρκον Αυρήλιον


Ό ποιητής Χρηστοβασίλης έγραφε για έναν Εθνομάρτυρα από τους πρόσφατους: « Χαρά στο Θάνατο Σου. Δεν είναι θάνατος αυτός, είναι ζωή καθάρια, τέτοιος θάνατος λογιέται αθανασία».



Μας δίδαξαν στα σχολεία ότι έχουμε πέντε μόνο αισθήσεις. Άπέκρυψαν την αίσθηση την πολύ πιο σπουδαία της ψυχης. Έτσι δημιουργήσαμε μια γενιά αισθησιακή, όπου λειτουργούν μόνο οί σωματικές αισθήσεις. Υποτιμάμε τον πνευματικό κόσμο. Τη φωνή των μαρτύρων καί των αγίων. "Αλλου είδους αυτιά όμως χρειάζονται για να την ακούσουν. Ό ίδιος ό Κύριος μας, το επισήμανε: « ό έχων ώτα άκούειν, άκουέτω». Καί ή φωνή τους αυτή μας είναι τόσο αναγκαία. Επειδή μας υπενθυμίζει καθήκοντα λησμονημένα, Οτι χωρίς θυσίες τίποτε δεν μπορεί να ευημερήσει.
Οί άγιοι καί οί μάρτυρες για τη θυσία τους ζητάνε ως αντάλλαγμα μιμητές ανάμεσα μας. Όχι για να χύσουμε άσκοπα το αίμα μας, τα πράγματα έχουν αλλάξει από εκείνη την εποχή. Ζητούν από τον καθένα μας να υποστηρίζει την αλήθεια, να ζει την αλήθεια, να διακηρύττει την αλήθεια προς όλες τις κατευθύνσεις. Κάθε πιστός να γίνει μάρτυρας με το παράδειγμα του, κυρίως όμως με τα έργα του. Ό τόπος μας πολλά ακόμη χρειάζεται. Κυρίως όμως χρειάζεται νέους ανθρώπους, αυθεντικούς, όχι κίβδηλους καί νοθευμένους. Να θέτουν σέί πράξη καί έργα ό,τι πιστεύουν. Να ζουν όπως προσεύχονται  καί να προσεύχονται όπως ζουν. Με τέτοιο βίωμα συνέπειας καί πιστότητας μπορούμε να αναδειχθούμε μάρτυρες
Μητρ.Σηλυβρίας,Αιμιλιανού Τιμιάδου

Μοϋλεγε προχτές ένας χαριτωμένα οργισμένος νεαρός.
- Μιλάτε γιά μάρτυρες. Μα μόνο οι χριστιανοί έχουν; Τί είναι αυτοί πού σφαγιάζονται σ' όλο τον κόσμο για άλλες ιδέες; Πρέπει να ομολογήσετε,αν είσαστε τίμιοι, πώς αυτές οι ιδέες έχουν περισσότερους.
Το ερώτημα του παιδιού μου τριβέλλιζε το μυαλό. Αλήθεια, μόνο εμείς οί χριστιανοί έχουμε μάρτυρες; Ρώτησα ένα σοφό άνθρωπο. Ρώτησα, ας ποϋμε έναν ειδικό που ξέρει να ξεχωρίζει το γνήσιο από την απομίμηση.

- "Ακουσε, μου είπε. Ξέχασε ό νεαρός σου μια λεπτομέρεια. Μάρτυρες έχουν κι άλλοι. Οι μάρτυρες όμως της Εκκλησίας μας ήταν οί μόνοι πού πέθαναν συμφιλιωμένοι με το δήμιο τους. Οί δικοί μας μάρτυρες δεν πέθαναν με το μίσος στην καρδιά.
Γαλάτεια Γρηγοριάδου -Σουρέλη

ΣΒΙΑΤ ΙΒΑΝ ΡΟΥΣΚΙ.Ηταν ελεύθερος μες στην σκλαβιά του

Στις 27 του Μάη γιορτάζεται η μνήμη ενός νεοφα­νούς Αγίου, Ρώσου στην καταγωγή, που το ιερό λείψανό του βρίσκεται – στο πείσμα της ανθρώπινης λογικής! – άφθαρτο και ακέραιο, κοντά 280 χρόνια μετά το σωματικό θάνατό του, στο Νέο Προκόπι (πρώην Εμίν Αγά) της Εύβοιας. Πρόκειται για τον Όσιο Ιωάννη το Ρώσο, τον νέο Ομολογητή.

Ανάμεσα στους στρατιώτες του Τσάρου της Ρωσίας Πέτρου του λεγόμενου Μεγάλου, που πολέμησαν ενάντια στους Τούρκους στα 1711, κατά τον άτυχο εκείνο για τους Ρώσους πόλεμο, όπου ο ίδιος ο Πέτρος κινδύνεψε να σκοτωθεί, ήταν κι ένα παλληκαρόπουλο καμιά εικοσαριά χρόνων, που καταγόταν από τη λεγόμενη Μικρή Ρωσία, ο Ιβάν (Γιάννης).

Αθώο και απλοϊκό χωριατόπουλο, ήταν αναθρεμμένο με τα νάματα της ορθόδοξης ευσέβειας, της ευσέβειας εκείνης που μεταμόρφωσε μια αχανή κι απαραμύθητη βαρβαρική χώρα και την έκαμε «Αγία Ρωσία», (όπως με αρκετή δόση υπερβολής ο λαός της την ονόμασε).

ΑΓ.ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΡΩΣΟΣ.ΕΝΑΣ ΣΤΡΑΤΙΩΤΗΣ ΤΟΥ ΡΩΣΙΚΟΥ ΣΤΡΑΤΟΥ ΣΥΜΒΟΛΟ ΤΟΥ ΚΑΠΠΑΔΟΚΙΚΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ

Αποψη του Προκοπίου με το φρούριό του

Ο Όσιος Ιωάννης ο Ρώσος γεννήθηκε σε ένα χωριό της Νότιας Ρωσίας, στη σημερινή Ουκρανία, γύρω στα 1690, από ενάρετους και πιστούς Ορθόδοξους γονείς. Στα χρόνια του Τσάρου Μεγάλου Πέτρου έλαβε μέρος στο Ρωσοτουρκικό Πόλεμο του 1710-11 και αιχμαλωτίστηκε, όπως και χιλιάδες άλλοι συμπολεμιστές του, από τους Τατάρους. Αυτοί με τη σειρά τους, τον πούλησαν σε ένα Οθωμανό αξιωματικό ίππαρχο, ο οποίος έμενε στο Προκόπι της Καππαδοκίας. Εκεί, παρ’ ότι πιέστηκε σκληρά να αρνηθεί τη χριστιανική πίστη, απαντούσε ακλόνητος «Χριστιανός γεννήθηκα και Χριστιανός θέλω να πεθάνω», χωρίς να καμφθεί από τα φρικτά και απάνθρωπα βασανιστήρια. Τότε τον έριξε ο Τούρκος σε ένα υπόγειο στάβλο, όπου και έζησε με ταπείνωση και τέλεια υπομονή, μαζί με τα ζώα, ξυπόλητος, στο κρύο, στη σκλαβιά, σε μια τιτάνια πνευματική άσκηση, δοξάζοντας το Θεό.

Άποψη του Προκοπίου -σημερινού Ürgüp- από το φρούριο

.Τις νύχτες πάλι, εκείνος ο σκλάβος έτρεχε με όλη τη βαριά κούραση της ημέρας και αγρυπνούσε προσευχόμενος στο εκκλησάκι του Αγίου Γεωργίου, που ήταν λαξευμένο στα σπλάχνα του καππαδοκικού βράχου. Με τον καιρό, οι Τούρκοι δεν τον πείραζαν και μάλιστα εκείνοι στους οποίους ήταν δούλος, έπαψαν να του φέρονται άσχημα και προσβλητικά.

.

Εκκλησία που μετά την ανταλλαγή των πληθυσμών το 1924 μετετράπη σε τζαμί

.Μια μέρα και ενώ ο Τούρκος αφέντης βρισκόταν στη Μέκκα, η γυναίκα του έκανε τραπέζι σε συγγενείς και φίλους στο Προκόπι για να επιστρέψει με το καλό ο άντρας της. Ο Ιωάννης υπηρετούσε τότε στο τραπέζι, όταν σερβιρίστηκε και ένα πιάτο από το αγαπημένο πιλάφι του αφέντη. Το είδε και η Τουρκάλα και αναστέναξε λέγοντας: «Πόση ευχαρίστηση θα λάμβανε Γιουβάν (=Ιωάννης, Γιοβάν) ο αφέντης σου, αν ήταν εδώ και έτρωγε μαζί μας από τούτο το φαγητό»! Ο Ιωάννης πήρε τότε ένα πιάτο με ζεστό πιλάφι και είπε πως θα το έστελνε στον αφέντη στη Μέκκα, κάνοντας όλη τη συντροφιά να γελάσει για τα καλά! Νόμιζαν πως θα το έδινε πάλι σε καμιά φτωχή οικογένεια του χωριού, όπως έκανε άλλωστε συχνά. Εκείνος όμως το πήρε και πήγε στο στάβλο του. Γονάτισε και με την προσευχή του ανέθεσε στον Κύριο των πάντων την εκπλήρωση του αιτήματος. Και Εκείνος που είχε πει στους μαθητές Του «πάντα όσα εάν αιτήσητε εν τη προσευχή πιστεύοντες, λήψεσθε» έκανε το θαύμα Του!

Έτσι, όταν μετά από ημέρες γύρισε ο Αγάς και τους έδειξε το πιάτο που είχε ξαφνικά βρει μπροστά του εκεί στη Μέκκα, με αχνιστό το αγαπημένο του πιλάφι, τότε όλοι άφωνοι, κατάλαβαν ότι ο φτωχός και καλός Ιωάννης, ήταν Άγιος του αληθινού Θεού! Από τότε όλοι, όχι μόνο στο Προκόπι, αλλά και στα γύρω χωριά, σεβόταν πια το Γιοβάν, το Ορθόδοξο παλικάρι από τη Ρωσία και έπαψαν παντελώς να τον ενοχλούν…

Σπίτια ευπόρων Προκοπινών που πλούτισαν στην Πόλη

Μετά από χρόνια κακουχίας, ο άγιος αρρώστησε και προαισθανόμενος την κοίμησή του, ειδοποίησε να του φέρουν να μεταλάβει. Ο Ιερέας τότε, λόγω του φανατισμού των Τούρκων, φοβήθηκε να μεταφέρει φανερά τα Άγια στο στάβλο και σκάβοντας ένα μήλο, έβαλε με ασφάλεια μέσα τη Θεία Κοινωνία και έτσι κοινώνησε τον Ιωάννη. Μετά από λίγο, στις 27 Μαΐου 1730, ο Άγιος έκλεισε τα μάτια του και έγειρε το κεφάλι του, όπως τον βλέπει άλλωστε κανείς και τώρα, στο σημερινό Προκόπι, να κοιμάται γαλήνια, ολόσωμος και άφθορος, αναμένοντας την Ανάσταση. Αυτό το θαύμα του άφθαρτου λειψάνου, φανερώθηκε στο παλιό Προκόπι στα 1733, όταν μετά από αποκάλυψη του ίδιου του Αγίου ουράνιο φως φώτισε τον τάφο του. Στην εκταφή τότε διαπιστώθηκε το ασύλληπτο θαύμα του άφθαρτου σώματος, που ευωδίαζε άρρητα!

Στα 1830, την εποχή που μαίνεται η σύγκρουση μεταξύ Σουλτάνου και Ιμπραχίμ της Αιγύπτου, το Προκόπι της Καππαδοκίας θα νιώσει το φρικτό ξέσπασμα της τουρκικής μανίας, όταν οι στρατιώτες του Σουλτάνου Οσμάν Πασά δε θα διστάσουν, για να εκδικηθούν τους Χριστιανούς, να ρίξουν ακόμα και αυτό το άγιο λείψανο του Οσίου Ιωάννη στη φωτιά! Τότε είναι, που έντρομοι οι ιερόσυλοι Τούρκοι, βλέπουν το σώμα του Αγίου να κινείται μέσα στις φλόγες ολοζώντανο, να τους φοβερίζει και να τους διώχνει! Την άλλη μέρα και αφού οι ασεβείς είχαν φύγει μισοπεθαμένοι από το φόβο τους, οι Χριστιανοί, με πόνο και αγωνία, σήκωσαν βουβοί τα κάρβουνα και τις στάχτες για να αντικρίσουν και πάλι το θρίαμβο της αγιοσύνης, το ολόσωμο και άφθαρτο λείψανο του άγιου παλικαριού, εντελώς ακέραιο και απείραχτο από την πυρκαγιά! Ευλύγιστο και μυρωμένο και μονάχα μαυρισμένο από τις κάπνες και τις φλόγες των Αγαρηνών, έτσι όπως το αντικρίζει κανείς και σήμερα στο Νέο Προκόπι της Εύβοιας.

Η επιγραφή του λουτρού σε δύο γλώσσες και ένα αλφάβητο: αριστερά στην καραμανλήδικη και δεξιά στην ελληνική:

Δείγμ’ αγάπης εις αιώνα

Ω πατρίς ερατεινή

Σοι ανήγειρε λουτρώνα

Η των τέκνων συνδρομή.

Ομονοίας είναι έργον

Θαυμαστόν περικαλλές

Νεολαία σου το μέλλον

Ετοιμάζον ευθαλές.

Εθεμελ τω 1900 επερατ τω 1902

Ο τάφος του «Αζίζ Γιουβάν» έγινε λαϊκό προσκύνημα για Χριστιανούς και Μουσουλμάνους, αφού ευεργετούσε τους πάντες χωρίς διάκριση. Το 1924, με την ανταλλαγή των πληθυσμών, οι κάτοικοι του Προκοπίου μετέφεραν ως θησαυρό ατίμητο το άφθαρτο λείψανό του στην Εύβοια, στο χωριό Εμίν Αγά, που το ονόμασαν Νέο Προκόπιο. Και ο περικαλλής Ιερός Ναός, που κτίσθηκε προς τιμήν του, δέχεται την επίσκεψη χιλιάδων πιστών όλο το χρόνο. Μεγάλη είναι η προσέλευση Ρώσων, που αποδίδουν ιδιαίτερες τιμές στον ομοεθνή τους Άγιο. Ο Άγιος Ιωάννης μπορεί να μην ήταν Έλληνας Καππαδόκης, πότισε όμως με τον άιμα και τον ιδρώτα του το σκληρό χώμα της αγιοτόκου Καππαδοκίας και τελικά ήρθε, πρόσφυγας κι αυτός μαζί με τους Καππαδόκες πρόσφυγες, στη νέα πατρίδα, στην Ελλάδα.

http://alexandros-akestor.blogspot.com/2008/05/blog-post_27.html

ΕΝΑΣ ΜΑΡΤΥΡΑΣ ΤΗΣ ΑΛΩΣΕΩΣ

Κάθε πού ζύγωνε 29 Μαΐου ό Γερο-Ζαχαρίας δεν είχε αναπαμό. Έπρεπε να ετοιμάσει το στάρι για το κόλλυβο των «Μαρτύρων της "Αλωσης». Ξάκρινε το καθαρό σπυρί - σπυρί και το 'βαζε να βράσει ήσυχα μέχρι ν' ανοίξει σαν το ρόδο. Ύστερα το στέγνωνε κι έπιανε κατόπιν να το στολίζει χωρίς βιάση. Μάστορας δουλεμένος στην Αγιογραφία, έπιανε το χέρι του. Πάνω στη χιονάτη ζάχαρη θα 'φτιαχνε το δικέφαλο αετό μέσα σε στολίδια απίστευτα.
«Μνήσθητι Κύριε ως αγαθός των δούλων Σου...», μονολογούσε καί τα δάκρυα του τρέχανε ποτάμι.
Μετά τη λειτουργία γίνηκε το τρισάγιο για τους κεκοιμημέμηνους».Κι άμα ο γέρο-Τρύφωνας πήρε να λέει το ''αιωνία η μνήμη'' ό Γερο-Ζαχαρίας σήμανε μονοκάμπανο λυπητερό όπως αρμόζει. Μετά πήρε το δίσκο κι άρχισε να μοιράζει το στάρι. Πρώτα στους πατέρες, έπειτα στους λαϊκούς. Άμάθητοι οι ξένοι από τέτοια έθιμα τον ρώτησαν για όλα τούτα τα παράδοξα. Ό Γερο-Ζαχαρίας τους πήρε παράμερα στο μεγάλο χαγιάτι κι άρχισε να τους μιλάει για τη Μεγάλη Τρίτη του 1453, για το κούρσεμα της Πόλης καί τη θυσία του τελυταίου αυτοκράτορα. Ένιωθε χρέος ό σεβαστός Γέροντας να τους μνημονεύει όλους μέσα στη Θ. λειτουργία καί να μιλά γι' αυτούς σ' όσους ρωτούσαν να μάθουν.


Κάθε τόσο ό παππούς έκοβε τη διήγηση στη μέση καθώς ή φωνή τσάκιζε από το κλάμα. Μα εκεί πού βαλάντωνε ό γέροντας ήταν όταν μιλούσε για την ιστορία του άρχοντα Λουκά του Νοταρά πού κρύφθηκε ή θυσία του γιατί τη σκέπασε εκείνη του Παλαιολόγου.
- Το λοιπόν... είπε ό Γερο-Ζαχαρίας. Μετά το τριήμερο κούρσεμα της Πόλης καί τη μοιρασιά των λαφύρων, ό σουλτάνος έκανε συμπόσιο για τη νίκη. Κάποιος τότε μπιστικός του για να φανεί καλός, τον συμβούλεψε να ζητήσει από το Νοταρά να του στείλει πεσκέσι το δεκατετράχρονο γιο του
στο παλάτι. Κι αν τον έδινε με τη θέληση του, θα 'δινε όΣουλτάνος στο Νοταρά θέση ζηλευτή. Αλλιώς θα παίρνε σ'όλους το κεφάλι.

Ποιος ήταν ό Λουκάς ό Νοταράς; Ήταν ό πρώτος Βυζαντινός άρχοντας, από τίς πιο μεγάλες μορφές στα τελευταία ελεύθερα χρόνια της Βασιλεύουσας.
Με ψυχή παιδιού, μα φρόνημα λιονταρίσιο. Ό Αυτοκράτορας Κωνσταντίνος κρίνοντας άξια, τον έκαμε Πρωθυπουργό, Ύπατο του Κράτους, λειτουργό καί Μέγα Δούκα. Νους λαμπερός ό Νοταράς είχε δει νωρίς τη λατινική απειλή καί αντιστάθηκε σθεναρά.
Τώρα ό γίγαντας αυτός ήταν φυλακισμένος.


Ό Νοταράς στην "Αλωση φρουρούσε τον Κεράτιο από το Πετρίο μέχρι την πύλη της Αγίας Θεοδοσίας με 100 Ιππείς καί 500 σφενδονήτες καί τοξότες. Οί Τούρκοι είχαν μπει στην Πόλη, μα εκείνος αγωνιζόταν ακόμη. Καί σαν τον κύκλωσαν ήρθε ή αιχμαλωσία. Οί δυο γιοι του είχαν πέσει στα τείχη υπερασπίζοντας τον τόπο κι εκείνος πιάστηκε αιχμάλωτος μαζί με την Κυρά του, την κόρη, τον γαμπρό του κι ελπίδα στερνή το δεκατετράχρονο βλαστάρι του.
Καί τώρα τούτο το αγγελούδι του το ζητούσε ό σουλτάνος.- Δεν είναι συνήθεια σε μας, απάντησε ό Βυζαντινός άρχοντας, να δίνουμε με τα χέρια μας τα παιδιά μας στίς ακολασίες σας. Θα ήταν καλύτερα ό ηγεμόνας να μας πάρει το κεφάλι.Ό Νοταράς έστρεψε στοργικά το βλέμμα του στο παιδί του πού στεκόταν ήρεμο, γεμάτο εμπιστοσύνη καί σεβασμό προς τον πατέρα του. Ή σκέψη του άρχοντα έτρεξε μακριά. Καμάρωσε το γιο του μικρό καί τον φανταζότανε μεγάλο. Μα δεν γινόταν αλλιώς, Για να 'ναι σίγουρος πώς το παιδί του θα φύγει άκηλίδωτο ζήτησε το πρώτο αίμα να είναι του γιου του.
Ό πέλεκυς έπεσε. Ό Νοταράς στάθηκε μάρτυρας στο θάνατο του γιου του! Ακολούθησε ο γαμπρός του. Κι υστέρα εκείνος. Έλυσε την ασημένια πόρπη της χλαμύδας καί πρότεινε περήφανα τον τράχηλο πού στιγμή δεν είχε σκύψει στη ζωή του!
Ή φύτρα των Νοταράδων πέρασε στον Παράδεισο.Οί προσκυνητές στο άκουσμα της ιστορίας σταυροκοπήθηκαν. Ταπεινά φίλησαν το σεβάσμιο χέρι του Γέροντα κι έφυγαν.
Κι ό παππούλης πήρε δύο σπυριά για να συχωρέσει. Ό Θεός να σας αναπαύσει, αδέλφια μου, είπε.

Ο τάφος του Αγ.Βασιλίσκου και η κοίμηση του Αγ.Ιωάννη του Χρυσοστόμου(με φωτογραφίες)

Η σαρκοφάγος του Αγ.Ιωάννη του Χρυσοστόμου στα Κόμανα

...Ο άγιος Ιωάννης, βαθιά θλιμμένος για τον άδικο διωγμό του, αλλά με γαλήνη ψυχής στην ταραχή αυτή, αφέθηκε στα χέρια των εχθρών του, δοξολογώντας το Θεό. Στη Νίκαια της Βιθυνίας παρέμεινε λίγες μέρες. Από εκεί οδηγήθηκε με πολλές ταλαιπωρίες προς την Αρμενία. Εκεί ταλαιπωρήθηκε και στερήθηκε τα πάντα. Δεν υπήρχαν τρόφιμα, δεν είχε καμιά ευκολία, γιατρός δεν βρισκόταν εκεί, το κλίμα ήταν κακό και βαρύ. Ο Ιωάννης αρρώστησε επικίνδυνα δυο φορές. Κοντά στ’ άλλα οι Ίσαυροι έκαναν επιδρομές στην Αρμενία, το χειμώνα του 406 μ.Χ. ο Χρυσόστομος μεταφέρθηκε στο οχυρό της Αραβισσού, την άνοιξη τον γύρισαν πίσω στον Κουκουσό. Στην εξορία του μελετά, προσεύχεται, γράφει επιστολές να ενθαρρύνει τους φίλους του που καταδιώκονταν. Σώζονται πολλές επιστολές του από αυτή την εποχή. Οι πιστοί έρχονται συχνά στον Ιωάννη, να τον δουν, να δείξουν την αφοσίωσή τους, να ευλογηθούν από αυτόν, από τη Βασιλεύουσα, από τις επαρχίες, όλη η Αντιόχεια έρχεται στην Αρμενία.

Η κίνηση αυτή ενοχλεί τους εχθρούς του Χρυσοστόμου. Αποφασίζουν και προκαλούν διαταγή να μεταφερθεί ο εξόριστος πιο μακριά, στην Πιτυούντα, «τόπον πανέρημον», στη θάλασσα του Πόντου. Ο Ιωάννης είναι κουρασμένος και άρρωστος. Είναι στην ηλικία των πενήντα δύο ετών μα η τόσο καταπονημένη ζωή του τον δείχνει γέροντα πολύ. Το «αραχνώδες σωμάτιόν» του φανερώνει τα όρια της αντοχής του εξαντλημένα. Δοξάζει όμως τον Θεό και προχωρεί.

Τρεις μήνες οδοιπορεί μ’ αφάνταστο κόπο. Οι στρατιώτες που τον οδηγούν βιάζονται κι αδιαφορούν που ο Ιωάννης δεν αντέχει, ομολογούν πως έχουν εντολές, ότι αν πεθάνει αυτοί θα προαχθούν. Βρέχει και τρέχουν τα νερά πάνω στο σώμα του αγίου, ύστερα ο ήλιος καίει το γυμνό κεφάλι του.

Ο τάφος του Αγ.Βασιλίσκου στα Κόμανα

Στα Κόμανα του Πόντου, κοντά στον τάφο του αγίου Βασιλίσκου, που ήταν επίσκοπος στα Κόμανα κι είχε μαρτυρήσει στο διωγμό του Μαξιμιανού, βλέπει τη νύχτα τον Βασιλίσκο να του λέει: «Θάρρος, αδελφέ Ιωάννη, γιατί αύριο θα είμαστε μαζί».

Ο ναός του Αγ.Βασιλίσκου στα Κόμανα

Ο Ιωάννης πίστεψε στο μήνυμα αυτό και παρακαλούσε τους στρατιώτες την άλλη μέρα να μη φύγουν από κει. Αυτοί τον παίρνουν και προχωρούν. Μα σε λίγες ώρες γύρισαν γιατί η κατάστασή του ήταν βαριά. Εκεί, κοντά στον τάφο του αγίου Βασιλίσκου, κοινώνησε για τελευταία φορά τα άχραντα Μυστήρια, προσευχήθηκε, είπε για τελευταία φορά το «Δόξα τω Θεώ πάντων ένεκεν, Αμήν» και παρέδωσε το πνεύμα του στα χέρια του Χριστού. Ήταν 14 Σεπτεμβρίου του 407 μ.Χ.. Πέθανε στα Κόμανα του Πόντου, στο δρόμο της εξορίας του.

ΑΓΙΟΣ ΒΑΣΙΛΙΣΚΟΣ(22 ΜΑΙΟΥ)

Ο Άγιος Βασιλίσκος, ανιψιός του Αγίου Μεγαλομάρτυρος Θεοδώρου του Τήρωνος, καταγόταν από το χωριό Χουμιαλά της Αμασείας και μαρτύρησε διά ξίφους επί Μαξιμιανού (285 - 305 μ.Χ.) και άρχοντος Αγρίππα. Συνελήφθη από τον ηγεμόνα της Καππαδοκίας Ασκληπιάδη (ή Ασκληπιόδοτο) με τους στρατιώτες του Ευτρόπιο και Κλεόνικο (τιμάται 3 Μαρτίου), οι οποίοι, επειδή αρνήθηκαν να θυσιάσουν στα είδωλα, τελειώθηκαν διά μαρτυρικού θανάτου.

Ο Άγιος Βασιλίσκος ρίχθηκε στη φυλακή από τους ειδωλολάτρες με την ελπίδα ότι, με την πάροδο του χρόνου και από τις στερήσεις και κακοπαθήσεις, θα αρνιόταν τον Χριστό, οπότε ο αντίκτυπος από την πράξη του αυτή θα ήταν μέγας μεταξύ των Χριστιανών. Αυτός όμως είχε λάβει την αμετάτρεπτη απόφαση να πεθάνει ως Χριστιανός, έχοντας ως φωτεινό παράδειγμα τον Μεγαλομάρτυρα θείο του, ο οποίος παρέμεινε σταθερός στην ομολογία του, αφού απέκρουσε όλες τις υποσχέσεις και τις απειλές.
Μία ημέρα ο Άγιος πέτυχε, χάρη στην εύνοια των στρατιωτών που τον φύλαγαν, να μεταβεί στον οίκο του, να παρηγορήσει τους γονείς και αδελφούς του και να τους συστήσει εμμονή στη Χριστιανική πίστη.
Όταν πληροφορήθηκε τούτο ο ηγεμόνας Αγρίππας διέταξε να του φορέσουν σιδερένια υποδήματα που έφεραν εσωτερικά καρφιά και να τον οδηγήσουν ενώπιόν του στα Κόμανα. Ερχόμενος προς τον ηγεμόνα, όταν έφθασαν στο χωριό των Δακών, οι στρατιώτες που τον συνόδευαν τον έδεσαν σε ξερό πλάτανο, για να γευματίσουν. Τότε ο Βασιλίσκος, διά της προσευχής του, πέτυχε να αναβλαστήσει ο πλάτανος και από την ρίζα του να αναβλύσει μικρή πηγή. Αφού είδαν το θαύμα αυτό οι στρατιώτες, θαύμασαν και πίστεψαν στον Χριστό.

Αγ.Βασιλίσκος-Τοιχογραφία Μονή Decani

Όταν έφθασε στα Κόμανα, προσήχθη ενώπιον του Αγρίππα, ο οποίος οδήγησε τον Βασιλίσκο στον ειδωλολατρικό ναό, ελπίζοντας ότι το επίσημο περιβάλλον θα τον ωθούσε να θυσιάσει στα είδωλα. Ο Βασιλίσκος όμως με θερμή προσευχή πέτυχε την πτώση και συντριβή των ειδώλων. Τότε ο Αγρίππας διέταξε να αποκεφαλισθεί και τα ιερά λείψανά του να ριχθούν στον ποταμό.

Χριστιανοί των Κομάνων ανέσυραν το τίμιο σκήνωμα κρυφά και το ενταφίασαν με ευλάβεια. Αργότερα, από τον ευσεβέστατο άρχοντα των Κομάνων Μαρίνο ανοικοδομήθηκε ναός προς τιμήν του Μάρτυρος, στον οποίο κατετέθησαν και τα ιερά αυτού λείψανα.

Συνομιλώντας με την μητέρα του Αγιου Νεομάρτυρος Ευγένιου Ροντιόνωφ

Η Ιονέλα Αντρέα και ο Βασίλε Αρκάνου επισκέφτηκαν την πόλη Σάτινο-Ρούσκογιε κοντά στο Πόντολσκ,τη γενέτειρα του νεομάρτυρος Ευγένιου Ροντιόνωφ όπου βρισκεται και ο τάφος του και συνομίλησαν με τη μητέρα του νεομάρτυρος.Επειδή στη συνέντευξη αναφέρονται κάποια στοιχεία ήδη γνωστά, μετέφρασα κάποια άγνωστα σ'εμας γεγονότα όπως τα περιγράφει η ιδια η μητέρα του.

Ρώσοι στρατιώτες προσκυνούν τα λείψανα του Αγ. Νεομάρτυρος Ευγενίου

Στον Ζένια -όπως τον έλεγαν οι φίλοι του- άρεσε να γράφει στίχους και στη γιορτή της μητέρας  πάντα αφιέρωνε στη μαμά του ένα ποίημα.Μίλησα για λίγες ώρες με την Λιούμποβ Βασίλιεβνα Ροντιόνοβα η οποία μας είπε την ιστορία της ζωής και του θανάτου του Ζένια.Από όταν μαρτύρησε ο γιος της η Λιούμποβ Βασίλιεβνα Ροντιόνοβα είναι γνωστη σ'όλη την Ρωσία και οχι μόνο.Τρεχει από τη μια μεριά της Ρωσίας στην άλλη για να βοηθήσει όπου υπάρχει ανάγκη,για να δωσει θάρρος στις οικογένειες όσων έπεσαν στο καθήκον και να παρηγορήσει όσους στρατιώτες έμειναν με κάποια αναπηρία από τον πόλεμο της Τσετσενίας.
Δεκατέσσερα χρόνια μετά το θάνατο του μονάκριβου γιού της,οι Ρώσοι στρατιώτες τον έχουν υιοθετήσει ως πνευματικό τους προστάτη και φέρουν εικόνες του,ενώ η μητέρα του έχει ονομασθεί''μητέρα των Ρώσων στρατιωτών''...
...''Μάθαινε την τέχνη του επιπλοποιού και ειχε βγάλει δίπλωμα οδήγησης.Μόνος του το πήρε το δίπλωμα εγω δεν τον βοήθησα καθόλου...Πως ήταν ο Ζένια;Σαν τους άλλους νέους.Δεν πήγαινε συχνά στην εκκλησία,άκουγε μουσική με τους φίλους του,έκανε αθλητισμό.Ωστόσο είχε έναν μεγάλο σεβασμό για εκείνον το σταυρό που του χάρισε η γιαγιά του και δεν τον έβγαζε με τίποτα!

Η Λιούμποβ Βασίλιεβνα Ροντιόνοβα με την Ιονέλα Αντρέα

...Η μητέρα του τον έψαχνε εννέα μήνες.Ηταν, πιστεύει,  όπως τότε που τον έφερε στην κοιλιά εννέα μήνες,σαν μια δεύτερη γέννηση.Για τον θάνατό του έμαθε τον Σεπτέμβριο.(τέσσερις μήνες μετά).
''Περπάτησα σε δρόμους γεμάτους νάρκες αλλά ποτέ δεν πάτησα καμία.Ο Θεός με βοήθησε επειδή καθήκον μου ήταν να βρώ τον γιο μου,να φέρω το σώμα του σπίτι,να θαφτεί σύμφωνα με την ορθόδοξη παράδοση,να γυρίσει στη γη απ'όπου τον πήραν''

..Τον Ευγένιο τον σκότωσε ο Ρουσλάν Χάικχόρογιεφ,ένας άνθρωπος με μαύρη ψυχή.Η Λιουμποβ Βασίλιεβνα Ροντιόνοβα στάθηκε πρόσωπο με πρόσωπο με τον δολοφόνο του γιού της ο οποίος χωρίς ντροπή της είπε ότι αν έβγαζε τον σταυρό δεν θα τον σκότωνε.Τελικά αυτός σκοτώθηκε στις 23 Αυγούστου 1999 μετά από μια σύραξη αντιπάλων τσετσενικών συμμοριών.


Ο πατέρας του Ευγένιου πέθανε πέντε μέρες μετά την κηδεία του.Η κ.Λιούμποβα διηγείται ότι όλα έγιναν τόσο γρήγορα που έμεινε χωρίς μιλιά.''Ο σύζυγος μου αγόρασε δέκα σοκολάτες Snicker's, οι οποίες άρεσαν πολύ στον Ζένια και πήγε στον τάφο του.Τον βρήκαν πεθαμένο εκεί κοντά στο σταυρό του γιού μας''μάς διηγείται με δάκρυα στα μάτια.''Κάθε φορά που είμαι άρρωστη έμφανίζεται στον ύπνο μου,μου μιλάει,με ενθαρρύνει και γίνομαι καλά...''

Ο τάφος του Αγίου Νεομάρτυρος Ευγενίου

Τα ρωσικά Μ.Μ.Ε.μιλούν συνεχώς για τα θαύματα του νεομάρτυρα Ευγενίου.Πρόσφατα μια εικόνα του έτρεξε μύρο (δείτε εδώ).Στον τάφο του έχουν τοποθετήσει έναν σταυρό δυο μέτρα ύψος και ένα καντήλι καίει μόνιμα.
Χιλιάδες πιστοί έρχονται να προσκύνησουν στον τάφο του,κυρίως Ρώσοι στρατιώτες,αλλά και νεαρά κοριτσια για να παρακαλέσουν να βρουν ένα καλό παιδί, σαν αυτόν.
Πρόσφατα ήρθε ένας βετεράνος πολέμου και άφησε, ως ένδειξη σεβασμού, στον τάφο του Ευγένιου τα παράσημά του.

Μετάφραση-www.proskynitis.blogspot.com
πηγή-www.ziarullumina.ro

Το τελευταίο ποίημα που έστειλε ο νεομάρτυς Ευγένιος Ροντιόνωφ στη μητέρα του

Λίγο πριν πεθάνει ο Ευγένιος έστειλε σ΄εκείνην που τον γέννησε και την οποία αγαπούσε σαν το φως των ματιών του,με την ευκαιρία των γενεθλίων της ένα γράμμα και ένα ποίημα με τους ακόλουθους στίχους:

Χρόνια πολλά,αγαπημένη μου μανουλίτσα,
σήμερα γιορτάζεις,αλλά δυστυχώς,
δε μπορώ να σ'αγκαλιάσω,επειδή να,
η μοίρα με πήρε τόσο μακριά.

Σου εύχομαι χρόνια πολλά και υγεία,
να μείνεις πάντα νέα και όμορφη,
όπου κι αν είμαι τίποτα δε μας χωρίζει
σύντομα θα έρθω σπίτι

Από τα βάθη της ψυχής μου θα ήθελα
ότι πιο πολύτιμο και ότι επιθυμείς να έχεις
και εκατόν χρόνων να είσαι
για μένα ποτέ δε θα γεράσεις

http://www.ziarullumina.ro/

O NΕΟΜΑΡΤΥΣ ΕΥΓΕΝΙΟΣ ΡΟΝΤΙΟΝΩΦ(+23 ΜΑΙΟΥ 1996)

Ο Νεομάρτυρας Ευγένιος Ροντιόνωφ γεννήθηκε στις 23 Μαΐου 1977 κοντά στη Μόσχα-και συγκεκριμένα στο χωριό Κουρίλοβο, στην περιοχή της πόλεως Παντόλσκ-. Ήταν το μοναδικό παιδί της οικογένειας και βαπτίστηκε Ορθόδοξος Χριστιανός κατά την παιδική του ηλικία. Η μητέρα του ονομάζεται Λιουμπόβ (=αγάπη) Βασίλιεβνα.


Το 1989 η γιαγιά του πήρε τον μικρό Ευγένιο και τον πήγε στην Εκκλησία, για να εξομολογηθεί για πρώτη φορά και να μεταλάβει των αχράντων μυστηρίων. Ο ιερέας πρόσεξε ότι το παιδί δε φορούσε Σταυρό και κατά τη διάρκεια της εξομολόγησης του φόρεσε ένα Σταυρό, τον οποίο ο μικρός Ευγένιος δεν τον έβγαλε ποτέ από πάνω του· μάλιστα, έφτιαξε ένα χονδρό κορδόνι και τον πέρασε εκεί. Η μητέρα του, όταν είδε ότι φορούσε Σταυρό, τον προέτρεψε να τον βγάλει, διότι, όπως είπε, θα τον περιγελάσουν οι συμμαθητές του. Ο Ευγένιος δεν απάντησε, αλλά και δεν την υπάκουσε.

Όταν τελείωσε τις σπουδές του το 1994, εργάστηκε ως επιπλοποιός, επάγγελμα που του απέφερε πολλά έσοδα.

Στις 25 Ιουνίου του 1995 παρουσιάστηκε στο Στρατό και μετά τη βασική του εκπαίδευση, στις 13 Ιανουαρίου του 1996, τοποθετήθηκε στα συνοριακά φυλάκια Τσετσενίας-Ηγκουερίνας. Ακριβώς ένα μήνα μετά, στις 13 Φεβρουαρίου του 1996, αιχμαλωτίστηκε. Η αιχμαλωσία έγινε ως εξής: η στρατιωτική υπηρεσία έστειλε τέσσερις στρατιώτες-μεταξύ των οποίων και τον Ευγένιο-να κάνουν ελέγχους στα αυτοκίνητα που διέρχονταν από ένα συγκεκριμένο δρόμο. Δυστυχώς, οι αρμόδιοι έστειλαν τους στρατιώτες χωρίς να υπάρχει καμιά προηγούμενη οργάνωση (δεν υπήρχε καν φωτισμός) και καμιά ασφάλεια. Από αυτόν το δρόμο περνούσαν πολύ συχνά Τσετσένοι μεταφέροντας όπλα, αιχμαλώτους και ναρκωτικά. Τη νύχτα εκείνη πέρασε από εκείνο το δρόμο ένα ασθενοφόρο. Όταν οι στρατιώτες το σταμάτησαν για έλεγχο, ξαφνικά μέσα από αυτό πετάχτηκαν πάνω από δέκα Τσετσένοι, πολύ καλά οπλισμένοι. Ακολούθησε συμπλοκή και οι Τσετσένοι συνέλαβαν και τους τέσσερις στρατιώτες. Αυτό έγινε στις 3 τη νύχτα. Στις 4 η ώρα ήρθαν άλλοι στρατιώτες για αλλαγή φρουράς· φυσικά δεν τους βρήκαν και κατάλαβαν αμέσως τι είχε συμβεί. Μετά από λίγες μέρες η υπηρεσία του στρατού ενημέρωσε τους γονείς των στρατιωτών για την εξαφάνισή τους. Η μητέρα του Ευγένιου κατάλαβε ότι δεν πρόκειται για εξαφάνιση, αλλά για αιχμαλωσία, και πήγε με κίνδυνο της ζωής της στην Τσετσενία, για να βρει το παιδί της. Έφτασε στην πόλη Χαγκαλά και μετά από πολλές προσπάθειες ήρθε σε επαφή με τους αρχηγούς διαφόρων αντάρτικων ομάδων της Τσετσενίας προσπαθώντας να μάθει για την τύχη του Ευγένιου, διότι γνώριζε ότι οι Τσετσένοι δε σκοτώνουν αμέσως τους αιχμαλώτους, αλλά περιμένουν μήπως πάρουν λίτρα και τους ελευθερώσουν. Οι ίδιοι οι Τσετσένοι της είπαν ότι ο γιος της ζούσε, αλλά ήταν αιχμάλωτος και σιώπησαν με νόημα προσπαθώντας να υπολογίσουν πόσα χρήματα μπορούσαν να αποσπάσουν από αυτήν. Εκείνον τον καιρό ένας ζωντανός στρατιώτης αιχμάλωτος στοίχιζε 10.000 δολάρια, ενώ ένας αξιωματικός 50.000. Όταν κατάλαβαν ότι δεν πρόκειται να κερδίσουν αρκετά χρήματα, αποφάσισαν να τον σκοτώσουν. Η μητέρα του πήγε παντού για να τον ψάξει, πέρασε από χωριά, από δρόμους με νάρκες, από μέτωπα συγκρούσεων, γνώρισε πολλούς αξιωματικούς Τσετσένους και, όπως η ίδια λέει, «πέρασα από όλους τους κύκλους του άδη».


Από την πρώτη μέρα της αιχμαλωσίας του Ευγένιου, που διήρκησε 100 ημέρες, οι αντάρτες, επειδή είδαν ότι φοράει Σταυρό, προσπάθησαν να τον κάμψουν ψυχικά, ώστε να καταφέρουν-αν ήταν δυνατό-να τον αναγκάσουν να αρνηθεί την πίστη του, να βγάλει το Σταυρό, να γίνει μουσουλμάνος και να τον κάνουν δήμιο και φονιά των άλλων Ρώσων αιχμαλώτων. Ο Ευγένιος, βέβαια, αρνήθηκε όλες τις προτάσεις και, παρά τους συνεχείς ξυλοδαρμούς, τα πάμπολλα βασανιστήρια και τις υποσχέσεις ότι θα ζήσει αν βγάλει το σταυρό του, δεν μπόρεσαν να τον κάμψουν.

Αργότερα, οι ίδιοι οι αρχηγοί των ανταρτών είπαν στη μητέρα του: «εάν ο γιος σου γινόταν σαν ένας από εμάς, δε θα τον αδικούσαμε».


Στις 23 Μαΐου του 1996, δηλαδή την ημέρα των γενεθλίων του, πήραν τους τέσσερις αιχμαλώτους στρατιώτες, μεταξύ των οποίων και τον Ευγένιο, για να τους σκοτώσουν. Πρώτα σκότωσαν τους τρεις συναιχμαλώτους του. Έπειτα, πρότειναν για τελευταία φορά στον Ευγένιο να βγάλει το Σταυρό λέγοντας ότι «ορκιζόμαστε στον αλλάχ ότι θα ζήσεις». Ο Ευγένιος και πάλι αρνήθηκε και τότε υπέστη το φρικτό του μαρτύριο. Τον έσφαξαν με μαχαίρι κόβοντας εντελώς το κεφάλι του, αλλά δεν τόλμησαν να βγάλουν το Σταυρό από το λαιμό του. Τον έθαψαν μεν με το σταυρό, αλλά χωρίς το κεφάλι.

Τελικά, η μητέρα του βρήκε τον Ευγένιο μετά από εννέα μήνες. Και πάλι ζήτησαν οι Τσετσένοι 4000 δολάρια για να της δώσουν το λείψανο. Της έδωσαν και βιντεοκασέτα με το μαρτύριο του γιου της και της διηγήθηκαν οι ίδιοι την πορεία της αιχμαλωσίας του και τα βασανιστήρια.

Η μητέρα του Ευγένιου πούλησε το διαμέρισμά της και ό,τι άλλο μπορούσε-μέχρι και ρούχα-για να μπορέσει, αφενός μεν να δώσει τα λίτρα, αφετέρου δε να ανταπεξέλθει στα έξοδα εκταφής, ειδικού φέρετρου, μεταφοράς κλπ., τα οποία δεν ήταν και λίγα.

Τελικά στις 20 Νοεμβρίου του 1996 μετέφερε το λείψανο στο χωριό τους και το έθαψε στο κοιμητήριο. Μετά από λίγες μέρες ο πατέρας του Ευγένιου πέθανε δίπλα στο μνήμα από τη λύπη του.

Αμέσως, σε διάφορες περιοχές της Ρωσίας ο άγιος μάρτυρας Ευγένιος άρχισε να εμφανίζεται και να κάνει θαύματα. Παρακάτω παραθέτουμε ορισμένες μαρτυρίες και θαυμαστές επεμβάσεις:


Ένα κοριτσάκι που έμενε σε Ορθόδοξο ορφανοτροφείο διηγήθηκε ότι της εμφανίστηκε κάποτε ένας ψηλός στρατιώτης με κόκκινο μανδύα, ο οποίος της είπε ότι είναι ο Ευγένιος, την έπιασε από το χέρι και τη οδήγησε στην Εκκλησία. Το κοριτσάκι λέει: «παραξενεύθηκα που φορούσε κόκκινο μανδύα, διότι οι στρατιώτες δε φορούν σήμερα τέτοιο μανδύα, και σκέφτηκα ότι αυτός πρέπει να είναι ο μανδύας του μάρτυρα».

Σε πολλές Εκκλησίες έχουν δει ένα στρατιώτη με πύρινο μανδύα, ο οποίος βοηθάει τους αιχμαλώτους στην Τσετσενία να δραπετεύσουν από την αιχμαλωσία τους και να διαφύγουν από κάθε κίνδυνο, όπως νάρκες κλπ.

Σε ένα νοσοκομείο τραυματιών πολέμου οι τραυματισμένοι στρατιώτες πιστοποιούν ότι ένας άγιος μάρτυρας Ευγένιος τους βοηθάει, ειδικά όταν πονάνε πολύ. Όταν κάποιοι από αυτούς πήγαν στο Ναό του Σωτήρος στη Μόσχα, είδαν την εικόνα του μάρτυρα και αναγνώρισαν αυτόν που τους βοήθησε.

Το στρατιώτη με τον κόκκινο μανδύα τον γνωρίζουν και οι φυλακισμένοι. Κυρίως βοηθάει τους πολύ καταβεβλημένους και συντετριμμένους ψυχικά λόγω της φυλακίσεως τους.

Το 1997 με ευλογία του Πατριάρχη Αλεξίου εκδόθηκε ένα βιβλίο με τίτλο «Νέος μάρτυς του Χριστού στρατιώτης Ευγένιος». Ένας ιερέας ονόματι Βαντίμ Σκλιαρένσκο από το Ντνεποπετρόφκ έστειλε στο Πατριαρχείο μία αναφορά όπου έγραφε ότι το εξώφυλλο του βιβλίου με τη φωτογραφία του αγίου μυροβλύζει.

Μετά από τρία χρόνια και τρεις μήνες ο αρχηγός και όλη η ομάδα του, οι σφαγείς του Ευγένιου, σκοτώθηκαν από τους ίδιους τους Τσετσένους μετά από εμφύλιες αντιπαραθέσεις.

Καθ' όλη τη διάρκεια του χρόνου, αλλά περισσότερο την ημέρα του Μαρτυρίου του, στις 23 Μαΐου, έρχονται για προσκύνημα στο τάφο του πολλοί πιστοί και αναφέρονται πολλά θαύματα.

http://www.impantokratoros.gr/BDC5C441.el.aspx

ΤΑ ΔΑΚΡΥΑ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΣΕ ΠΑΡΕΚΚΛΗΣΙ ΣΤΟ ΜΙΛΑΝΟ

Αναδημοσιεύοντας αυτό το άρθρο από το http://www.madata.gr/ θα προσθέσω την εικόνα που βρήκα στο http://www.lacasuriortodoxe.ro/.                               Χιλιάδες πιστοί συρρέουν καθημερινά στο ελληνορθόδοξο παρεκκλήσι του Αγίου Νικολάου, στο Μιλάνο για να προσκυνήσουν την εικόνα της Παναγίας, από τα μάτια της οποίας έχουν αρχίσει να τρέχουν δάκρυα, από τις 18 Απριλίου.

Πρόκειται για δάκρυα πηχτά, τα οποία αναδίδουν μοσχοβολιά από τριαντάφυλλο, που φτάνει μέχρι έξω από το εκκλησάκι και προσελκύει περίεργους περαστικούς που δεν γνωρίζουν για το εικόνισμα που κλαίει. Η εικόνα, την οποία ζωγράφισε το 1967 κάποιος μοναχός στο Αγιο Ορος πάνω σ’ ένα κομμάτι ξύλο, άρχισε να κλαίει στη διάρκεια πρωινής λειτουργίας των κοπτών από την Ερυθραία, οι οποίοι επειδή στην ιταλική μεγαλούπολη δεν έχουν χώρο να προσευχηθούν, πηγαίνουν στον ορθόδοξο ναό.



«Οι κόπτες, τρομαγμένοι, με φώναξαν να δω τα δάκρυα που έτρεχαν από την εικόνα. Από εκείνη την ημέρα δεν κοιμάμαι, δεν τρώω, συμβαίνει κάτι το απίστευτο» εξηγεί ο ιερέας της εκκλησίας Αμπόντιο Μπίκα, ο οποίος κάλεσε αμέσως τον ορθόδοξο επίσκοπο στο Μιλάνο Λούκα Τρεζόλντι. Ο ιερέας δήλωσε ότι στις 7 Ιανουαρίου του 2008 για πρώτη φορά το εικόνισμα της Παναγίας δάκρυσε, αλλά κρατήθηκε μυστικό. «Είπαμε στους πιστούς μας να μην το ανακοινώσουν, παρά το γεγονός ότι υπάρχουν αποδείξεις θεραπειών χάρη στη βοήθεια που πήραν ασθενείς προσκυνώντας την Παναγία».



Αυτή τη φορά όμως όλα είναι διαφορετικά. Ενα έντονο άρωμα τριαντάφυλλου διαχέεται συνέχεια κι όσο πιο έντονη είναι η προσευχή τόσο πιο έντονο γίνεται το άρωμα. «Δεν φωνάζω “θαύμα, θαύμα”» δήλωσε ο επίσκοπος Λούκα. «Εξάλλου θα προτιμούσα αντί για δάκρυα να βγαίνει ένα φως από τα μάτια της Παναγίας. Τα δάκρυα δείχνουν τη θλίψη της Παναγίας, που συμπάσχει με τον πόνο των ανθρώπων και είναι σαν να λέει “κι εγώ υποφέρω, είμαι μαζί μ’ εσάς που υποφέρετε, που είστε φτωχοί, ταπεινωμένοι”. Είναι όμως ένα σημάδι ανεξήγητο»..



Σε ανάλυση της εικόνας που έγινε από τον Λίβιο Μπριτζολάρα, ειδικό σε θερμογραφικές αναλύσεις, επιβεβαιώθηκε ότι στη διάρκεια του μυστικιστικού φαινομένου στο πρόσωπο της Παναγίας δημιουργείται μια αλλαγή του χρώματος. Σαν τα μάγουλά της να ζεσταίνονται. «Υπάρχει μια μικρή διαφορά θερμοκρασίας, αλλά και κάτι περίεργο. Οταν γίνεται η απεικόνιση της θερμότητας, εμφανίζονται στη θερμική κάμερα, το φωτοστέφανο, τα μαλλιά και το πρόσωπο. Θα χρειαστεί όμως να κάνουμε κι άλλες εξετάσεις» δήλωσε ο Ιταλός ειδικός.



Από τους πρώτους που είδαν τα δάκρυα της Παναγίας είναι η Μαρία-Αντόνια Ιανέλι, 59 ετών, η οποία, αν και Καθολική, ένιωσε μια μέρα ένα περίεργο κάλεσμα που την τραβούσε να μπει στην εκκλησία. «Προσκύνησα και ο ιερέας μού έδωσε την ευλογία του. Δύο ημέρες μετά ξαναπήγα και είδα τα δάκρυα της Παναγίας να τρέχουν από τα μάτια της. Ηταν τόσα που τα σκούπιζα. Τρόμαξα, αλλά δεν είπα σε κανέναν τίποτα. Την επόμενη ημέρα έμεινα σπίτι, αλλά μου τηλεφώνησε ο ιερέας και μου είπε: “Γιατί δεν ήρθες; Η Παναγία έκλαψε”. Τότε κατάλαβα ότι τα δάκρυα τα είχε δει κι εκείνος, ότι δεν τα ονειρεύτηκα» λέει η γυναίκα, που συνεχίζει να πηγαίνει και να προσκυνά την εικόνα.



http://www.madata.gr/epikairotita/world/63285.html

Γιατί το Αγιο Πνεύμα έρχεται πενήντα μέρες μετά την Ανάσταση;(Αγ.Γρηγόριος Θεολόγος)

4. Στην ερώτηση γιατί το Άγιο Πνεύμα έρχεται 50 ημέρες μετά από την Ανάσταση ο άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος μας λέει ότι, επειδή ο αριθμός επτά είναι ιερός στην Αγια Γραφή, όταν τον πολλαπλασιάσουμε με τον εαυτό του έχουμε τον αριθμό σαρανταεννέα και μια μέρα που δανειζόμαστε από την αιωνιότητα,γίνεται ο αριθμός πενήντα. Λέει δηλαδή: «Ο τιμώμενος αριθμός
επτά καθιέρωσε και την τιμή της Πεντηκοστής. Διότι ο αριθμός επτά όταν πολλαπλασιαστεί με τον εαυτό του, εκτός από μια ημέρα, που έχουμε πάρει από τον μελλοντικό αιώνα, και που είναι
όγδοη και συγχρόνως πρώτη ή καλύτερα μια και αδιαίρετη.
Διότι εκεί πρέπει να καταλήξει ο εορτασμός του Σαββάτου στη γη, από τις ψυχές»

Αγ.Γρηγορίου Θεολόγου-Λόγος ΜΑ 2,ΕΠΕ 5

Γιατι δεν ήρθε αμέσως μετά την Ανάληψη το Άγιο Πνεύμα;(Αγ.Ιωάννης Χρυσόστομος)

 Στην ερώτηση γιατί δεν ήλθε αμέσως μετά την Ανάληψη του Χριστού το Άγιο Πνεύμα, παρά άφησε να περάσουν δέκα ημέρες ο ιερός Χρυσόστομος μας λέει: «Είναι αναγκαίο να διευκρινίσω στην αγάπη σας για ποιο λόγο δεν μας έστειλε αμέσως μετά την ανάληψη του στους ουρανούς ο Κύριος το Άγιο Πνεύμα, παρά άφησε να περάσουν προηγουμένως λίγες μέρες, να μείνουν μόνοι τους οι μαθητές, και τότε απέστειλε κάτω στη γη τη χάρη τον Αγίου Πνεύματος. Αυτό δεν συνέβη απλά και τυχαία. Επειδή, δηλαδή, γνώριζε ότι οι άνθρωποι δεν εκτιμούν με όμοιο τρόπο τα αγαθά που κατέχουν, ούτε αποδίδουν όση αξία πρέπει σ' εκείνα, που είναι ευχάριστα και φανερά σπουδαϊα,αν δεν υπάρχουν και τα αντίθετα. Αυτό περίπου εννοώ και πρέπει να το διευκρινίσω. Εκείνος που είναι υγιής και δυνατός στο σώμα, δεν αισθάνεται, ούτε μπορεί να γνωρίζει με ακρίβεια πόσα αγαθά του προσφέρει η υγεία, αν δεν αποκτήσει την εμπειρία της αρρώστειας με το να μπουν οι εκδηλώσεις της στο σώμα του. Και εκείνος που βλέπει κατά τη διάρκεια της ημέρας δεν εκτιμά όσο πρέπει το φως, εάν δεν το διαδεχτεί το σκοτάδι της νύχτας. Πραγματικά, η πείρα των αντιθέτων είναι πάντοτε σπουδαίος δάσκαλος για εκείνα που συνέβη να αποκτήσουμε και να απολαύσουμε προηγουμένως.
Γι'αυτό ακριβώς και τότε, επειδή οι μαθητές είδαν και απόλαυσαν άπειρα αγαθά, όταν ήταν μαζί τους ο Κύριος και ήσαν πολύ ευτυχείς που ζούσαν μαζί του. Αλλά και όλοι οι κάτοικοι της Παλαιστίνης τους θεωρούσαν σαν αστέρια αφού και νεκρούς ανάσταιναν, και λεπρούς καθάριζαν, και δαίμονες απομάκρυναν και αρρώστειες θεράπευαν και πολλά άλλα θαύματα επιτελούσαν. Επειδή λοιπόν ήσαν τόσο σπουδαίοι και φημισμένοι γι'αυτό τους άφησε για λίγο μακρυά από τη δύναμη που τους βοηθούσε, ώστε όταν μείνουν μόνοι τους να αντιληφθούν τι τους πρόσφερε η παρουσία της αγάπης του Κυρίου και αφού συναισθανθούν την αξία των αγαθών του παρελθόντος, να δεχτούν με μεγαλύτερη προθυμία τη δωρεά του Παρακλήτου»

Αγ.Ιωάννη Χρυσοστόμου-Εις την Αγία Πεντηκοστή''(ΑΤΑΠ 22,σελ.92).

Εφόσον υπάρχει εκκλησία το Άγ.Πνεύμα βρίσκεται ανάμεσά μας(Αγ.Ιωάννης Χρυσόστομος)

. Η Πεντηκοστή είναι η γενέθλια ημέρα της Εκκλησίας. Την ημέρα αυτή πενήντα δηλαδή ημέρες μετά την Ανάσταση του Χριστού κατέβηκε το Άγιο Πνεύμα και πραγματοποίησε αυτήν την πνευματική γέννηση της Εκκλησίας. Ο ιερός Χρυσόστομος σημειώνει: «Εάν δεν ήταν παρόν το Άγιο Πνεύμα, δεν θα είχε ιδρυθεί η Εκκλησία. Και εφ' όσον υπάρχει η Εκκλησία είναι φανερό ότι το Άγιο Πνεύμα βρίσκεται ανάμεσα μας». Η ύπαρξη λοιπόν της Εκκλησίας δείχνει πως ήταν πραγματική η κάθοδος του Αγίου Πνεύματος.

Στην ίδια ομιλία του ο ιερός Χρυσόστομος σημειώνει πως ο Χριστός ανεβαίνοντας στον ουρανό πρόσφερε την ανθρώπινη φύση στον Πατέρα και σαν δώρο και απόδειξη, ότι ο Πατέρας δέχτηκε την προσφορά, έστειλε το Άγιο Πνεύμα: « Έλαβε ο Χριστός την προσφορά της ανθρώπινης φύσεως μας και αντί γι αυτήν μας έδωσε τη χάρη του Πνεύματος. Και όπως ακριβώς συμβαίνει σε περίπτωση μακροχρόνιου πολέμου, όταν σταματήσουν οι εχθροπραξίες και αποκασταθεί η ειρήνη οι αντίπαλοι ανταλλάσουν μεταξύ τους εγγυήσεις και αιχμαλώτους, το ίδιο συνέβη και μεταξύ Θεού και ανθρώπων. Έστειλαν οι άνθρωποι στον Θεό δια του Χριστού την εκλεκτή προσφορά σαν ενέχυρο και εγγύηση. Αντί γι  αυτά ο Θεός σαν ενέχυρο και εγγύηση έστειλε το Άγιο Πνεύμα. Και το ότι έχουμε ενέχυρα και εγγυήσεις συμπεραίνεται κι από τα ακόλουθα. Τα ενέχυρα δηλαδή και οι εγγυήσεις πρέπει να είναι βασιλικής καταγωγής. Γιαυτό εστάλη σ' εμάς το άγιο Πνεύμα επειδή προέρχεται από την πιο βασιλική ουσία. Και εκείνος που προσφέρθηκε σαν εκλεκτή προσφορά από την ανθρώπινη φύση, ήταν από βασιλικό γένος, γιατί καταγόταν από τον Δαβίδ».


Αγ.Ιωάννη Χρυσοστόμου-''Εις την Αγία Πεντηκοστή''(ΑΤΑΠ)σελ.81

Ιστολογίων ενδιαφέροντα αναγνώσματα(15-22/5/2010)

Nick Vujicic. Η δύναμη της ανθρώπινης θέλησης πολλαπλασιάζεται όταν έχεις σύμμαχο το Θεό.
Μπορεί ένας ορθόδοξος να κάνει πολιτικό γάμο;
Ο π.Γεδεών στα Καυσοκαλύβια και το Φως το Αληθινόν
Προφητείες του Αγ.Σεραφείμ της Βίριτσα
Ηρθαν από την Αυστρία με τρακτέρ και θα επισκεφθούν το Αγιο Όρος
Το Facebook είναι πιο σημαντικό και από την οικογένεια!
Η ψυχρότητα στην προσευχή-Οσίου Θεοφάνους του Εγκλείστου
Ένας δυνατός αντίπαλος...ο εαυτός μας
Η προσευχή του Αγίου Πατρικίου
Η αγιότητα συγκλονίζει και τους δήμιους(π.Αρσένιος 2)
Ιερό κάθισμα Αγίου Βασιλείου
19η Μαίου-Γενοκτονία Ποντίων σε φωτογραφίες
Οι 13 Οσιομάρτυρες της μονής Καντάρας
Η εικόνα της Παναγίας της Γλυκοφιλούσας του Ιωαν.Καποδίστρια
Ένας άγιος που καλούσε σε εξέγερση και ανυπακοή τους Ρωμιούς
Νεομάρτυρας π.Ιωάννης
Ο π.Σ.Σαράντος σχολιάζει με αφιρμή μια θαυματουργική επέμβαση του π.Πορφυρίου
Αντίχριστος και David-Mayer-de-Rothschild
Ιστορίες και θαυματα του Αγίου Όρους
Μοναστήρια Λούσιου-Στα καταφύγια των ψυχών
Το άναμα των κεριών και των καντηλιών στην θρησκευτική μας παράδοση
Οι μαρτυρίες πρώην σατανιστών στον μακαριστό π.Αντ.Αλεβιζόπουλο
Περί αγάπης-Οσίου Εφραίμ του Σύρου