Παναγία· η μάνα των Αγιορειτών.

Ήταν ένα γεροντάκι που μόλις άκουγε τ’ όνομα της Παναγίας έκλαιγε σαν μικρό παιδί.
 Ήταν ένας Καυσοκαλυβίτης που όποτε γύριζε πλευρό τη νύχτα έψελνε το «Άξιον εστί». 
Ήταν ένας Γρηγοριάτης ηγούμενος πούχε «φάει» την εικόνα Της από τους πολλούς ασπασμούς. 
Ήταν ένας Νεοσκητιώτης που παρακαλούσε όποιον έβλεπε να μιλήσει, να γράψει, να εκδώσει, ότι υπήρχε για την Παναγία. 

Ήταν ένας μακαρίτης Ιβηρίτης που έπασχε από αγάπη προς την Πορταΐτισσα. Ένας Φιλοθεΐτης έλεγε: «Έχομεν βεβαίας τας ελπίδας εις την Γλυκοφιλούσαν»

 

Παναγία· η μάνα των Αγιορειτών.

Η Παναγία. Πάνω απ’ όλες τις αγίες. Μητέρα Θεού και ανθρώπων. Η καλύτερη παραμυθία. Η πιο σίγουρη πρέσβειρα των πιστών. Η πιο ταπεινή, η πιο καλή, η πιο σεμνή, η πιο υπάκουη, η πιο υπομονετική, η σιωπηλή, η γενναία, η πρώτη, η βασίλισσα, η Κυρία, η Έφορος, η Οικονόμισσα, η φωτοφόρος νεφέλη και μανναδόχος στάμνα.
Χαρά να την αντικρύσεις. Ευχαρίστηση να την επικαλείσαι. Ευλογία να σ’ επισκέπτεται. Ελπίδα βέβαιη να την παρακαλάς. Βοήθεια μεγάλη η σκέπη της. Που να βρεις τα ωραία λόγια να την εγκωμιάσεις; Πόσο φτωχή είναι η γλώσσα για τα μεγάλα ονόματα; Πόσο έχει φθαρεί η γλώσσα από την κατάχρηση. Έτσι σιωπάς και τα λες όλα. Όπως σιωπηλή ακολουθούσε παντού τον αγαπητό Υιό Της. Μέχρι Σταυρού.

Αθωνίτισσα Θεοτόκε, το ακοίμητο κανδήλι, το αγνό κερί, οι Χαιρετισμοί, η Παράκληση, το Θεοτοκάριο, τα Θεοτόκια δεν σου αρκούν. Μήτε γονυκλισίες και τάματα και προσφορές και κομποσχοίνια. Την καθαρότητα της καρδίας ζητάς για νάλθει ο Υιός σου να κατοικήσει και να φέρει θεοτόκες και θεοφόρες ώρες αγίας θεοψίας και φωτοχυσίας…

Μητέρα του Θεού, μητέρα των ανθρώπων, μητέρα του πόνου, μητέρα της αγωνίας, μητέρα των θλιβομένων, σύντροφε των μονομάχων του Θεού, των καλογέρων.

Όπως και να το κάνουμε είναι ανώτερες ψυχές οι Αγιορείτες, αφού επέλεξαν ν’ αφοσιωθούν μόνιμα στην Αθωνίτισσα Θεοτόκο.
Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς· του Άξιον εστί του πάνσεπτου ναού του Πρωτάτου της πρωτεύουσας των Καρυών, της Κουκουζέλισσας της Μεγίστης Λαύρας, της Βατοπεδινής Εσφαγμένης, της Πορταΐτισσας των Ιβήρων, της Τριχερούσης του Χιλιανδαρίου, του Ακαθίστου της Διονυσίου, της Φοβεράς Προστασίας του Κουτλουμουσίου, της Γερόντισσας του Παντοκράτορος, της Γοργοϋπηκόου της Δοχειαρίου, της Μυροβλύτισσας του Αγίου Παύλου, της Οδηγήτριας του Ξενοφώντος και τόσες άλλες, σ’ εκκλησίες και παρεκκλήσια, κελλιά και καλύβια...

Από το βιβλίο «Αθωνικό απόδειπνο» του Μοναχού Μωϋσέως Αγιορείτου)

πηγή

50ος Ψαλμός

ΨΑΛΛΕΙ Ο ΠΑΤΗΡ ΙΕΡΟΘΕΟΣ ΤΣΟΝΑΚΑΣ ΦΙΛΟΘΕΙΤΗΣ

Το σπηλαιώδες ασκητήριο του Αγίου Γρηγορίου στα Μετέωρα

Στην βορειοανατολική πλευρά του βράχου Πυξάρι, αριστερά και πάνω από το μονύδριο του Αγίου Αντωνίου, σε ύψος σαράντα και πλέον μέτρων αντικρύζουμε το τρισπήλαιο ασκητήριο του Οσίου Γρηγορίου. Κτίτορες οι όσιοι αυτάδελφοι πατέρες Γρηγόριος και Θεοδόσιος. Το μονύδριο απαρτίζεται από τρία επάλληλα, ίσως και περισσότερα, σπηλαιώδη ενδιαιτήματα, παλαιών ασκητών, με τους χαρακτηριστικούς ξυλόφρακτους εξώστες (η πρώτη ευρίσκεται σε ύψος 25 περίπου μέτρων, η δεύτερη σε 35, και η τρίτη σε ύψος 40 μέτρων από τους πρόποδες).
Ο χώρος αυτός δεν βρέχεται, διότι βρίσκεται κάτω από μία οξεία γωνία που σχηματίζει ο βράχος με το έδαφος. Έτσι διασώθηκαν τα ξύλα στους εξώστες και εν μέρει η ανεμόσκαλα.
Περί αυτού γράφει ο Αθανάσιος Τσαγκαρσούλης: «Στον ίδιο βράχο και σε μικρή απόσταση από τον άγιο Αντώνιο βρίσκεται και ο Άγιος Γρηγόριος (...). Σήμερα βλέπει κανείς το ξύλινο φράξιμο της εισόδου της σπηλιάς, τα ξύλινα υποστυλώματα και την κρεμαστή ξύλινη ανεμόσκαλα που γυρίζουν τη σκέψη μας πίσω περίπου 600 χρόνια. Δεν άκουσα να γίνεται λόγος ότι κάποιος Καστρακινός ανέβηκε στον Άγιο Γρηγόριο. Ίσως γιατί ο βράχος στο σημείο αυτό ανεβαίνει κατακόρυφα και σε άλλα σημεία έχει αρνητική κλίση».



Ο ναΐσκος ήταν διακοσμημένος με παλαιές αλλά θαυμάσιες τοιχογραφίες μακεδονικής τεχνοτροπίας και σχετικά καλά διατηρούμενες. Οι Μετεωρίτες πατέρες που ανέβηκαν στο ασκητήριο στις αρχές της δεκαετίας του 70 ανεκάλυψαν πρώτοι τις τοιχογραφίες των οσίων κτιτόρων του ασκητηρίου με τα ονόματά τους και εντός του ναΐσκου βρέθηκαν λαξευμένοι οι τάφοι των ιδρυτών αυταδέλφων οσίων ιερομονάχων Γρηγορίου και Θεοδοσίου.

Όταν ανέβεις ψηλά, έχεις ανάγκη να ασφαλιστείς, για να μην πέσεις…

«Όσο είσαι σπουδαίος, τόσο να είσαι ταπεινόφρων. Όταν ανέβεις ψηλά, έχεις ανάγκη να ασφαλιστείς, για να μην πέσεις… 
Γιατί υψηλοφρονείς, αφού είσαι άνθρωπος συγγενής με τη γη, ομοούσιος με τη στάχτη και στη φύση και στην εκλογή των πραγμάτων; 
Σήμερα είσαι πλούσιος, αύριο φτωχός, σήμερα υγιής, αύριο άρρωστος, σήμερα χαρούμενος, αύριο λυπημένος, σήμερα με δόξα, αύριο περιφρονεμένος, σήμερα σε κατάσταση νεότητας, αύριο σε γηρατειά. 
Μήπως στέκεται τίποτα από τα ανθρώπινα ή μήπως αντιθέτως μιμείται το δρόμο των ρευμάτων των ποταμών; 
Γιατί λοιπόν έχεις αλαζονεία, άνθρωπε, που είσαι καπνός; Διότι ο άνθρωπος έγινε ίδιος με τη ματαιότητα. Οι μέρες του είναι σαν το χορτάρι. Ξεράθηκε το χορτάρι και το άνθος του έμεινε μαραμένο».

Γερόντισσα Γαβριηλία

Επίκαιρη επιγραφή στο κιόσκι της Ιεράς Μονής Δοχειαρίου

Παγκόσμια ημέρα κατά του καπνίσματος η 31^η Μαΐου

agioritikesmnimes

Διαβάστε και-Σύγχρονοι άγιοι και γέροντες μιλούν για το πάθος του 

καπνίσματος

Διάσημος γιατρός και η σύζυγός του βαφτίστηκαν Χριστιανοί Ορθόδοξοι

Ανταπόκριση Ιερουσαλήμ briefingnews.gr

Συγκινητικές στιγμές έζησαν όσοι παραβρέθηκαν στην βάφτιση του γνωστού χειρουργού του αμερικανικού ινστιτούτου aimisspine Frank Feigenbaum  και της συζύγου του Melanie Breedlove  στο μοναστήρι της Σειδανάγια στην Ιερουσαλήμ.

Το ζευγάρι βάφτισε ο Μάριος Παπαδόπουλος διευθύνων σύμβουλος της aimisspine και η σύζυγός του Διονυσία.
To briefingnews.gr βρέθηκε στην βάφτιση αυτή και κατέγραψε τις ξεχωριστές στιγμές του ζευγαριού που ήταν συγκινημένο και συγκλονισμένο από την επιλογή του.
Την βάφτιση ευλόγησε ο Μητροπολίτης Καπιτωλιάδος Ησύχιος (πατριαρχικός επίτροπος) στο μοναστήρι Σειδανάγια εκεί όπου βρίσκεται και η εικόνα που  του Ιησού Χριστού μαζί με την μητέρα του την γιαγιά του και την πρόγιαγιά του.
Ο γιατρός Σμιθ βαφτίστηκε Πέτρος και η σύζυγός του πήρε το όνομα Μελάνη από την Αγία Μελάνη.
Το ζευγάρι είχε αποφασίσει από καιρό να βαφτιστεί. Όταν ήρθε το πλήρωμα του χρόνου είχαν εκφράσει την επιθυμία να γίνουν Χριστιανοί στην περιοχή που ο Χριστός γεννήθηκε , βαφτίστηκε σταυρώθηκε και αναστήθηκε.

Στο μοναστήρι της Σειδανάγια που βρίσκεται στον χριστιανικό τομέα της παλιάς πόλης, βαφτίστηκαν στο δυτικό μέρος του Παρεκκλησίου της Αγίας Άννης όπου υπάρχει βαπτιστήριο σε σχήμα σταυρού όμοιο με τα πρωτοχριστιανικά βαπτιστήρια το
οποίο κατεσκευάσθη με πρωτοβουλία του τότε αρχιμαν­δρίτη Αριστάρχου το 1997.

Μετά την βάφτισή τους προσκύνησαν τον Γολγοθά ,τον Πανάγιο τάφο , κοινώνησαν και επισκέφθηκαν και τα υπόλοιπα Πανάγια Προσκυνήματα καθώς και τον Ιορδάνη ποταμό όπου βαφτίστηκε ο Ιησούς Χριστός.

Η δίψα για κατήχηση και η ικανοποίησή τους ήταν φανερή και το ζευγάρι ήταν συγκινημένο καθόλη την  διάρκεια της περιήγησής τους στην περιοχή.

Έγιναν μάλιστα δεκτοί από τον Πατριάρχη της Ιερουσαλήμ κκ Θεόφιλο ο οποίος τους δώρισε ενθύμιο από τον Πανάγιο Τάφο και τους ως ευλογία για την επιλογή αυτή της ζωής τους

http://www.briefingnews.gr/webtv/item/100737

Κήρυγμα Κυριακή Αγίων Πατέρων

Μητροπολίτου Αντινόης Παντελεήμονος

Ένα από τα πιό σημαντικά δώρα, που χάρισε ο Άγιος Θεός στον άνθρωπο είναι το δώρο της υγείας.  Το σώμα του ανθρώπου θεωρείται από την Ορθόδοξη Χριστιανική Εκκλησία ως ναός του Θεού.  Αποτελεί το κατοικητήριο της Θεότητας εκ του οποίου προβάλλεται η λάμψη της θείας δόξης, διότι κατά την έκφραση του Αποστόλου Παύλου, “Το σώμα υμών ναός του εν υμίν Αγίου Πνεύματός εστιν, ου έχετε από Θεού, και ουκ εστέ εαυτών” (1 Κορινθ. 6:19).  Ό,τι έχομε το έχομε ως δώρο από τον Θεό.  Τίποτε δεν ανήκει στον άνθρωπο, ακόμη και αυτό το ίδιό του το σώμα.

Διά της σταυρικής Θυσίας του Υιού του Θεού ο άνθρωπος απελευθερώθηκε από τα δεσμά της αμαρτίας, που προξένησε την φθορά της υγείας της ψυχοσωματικής οντότητας του ανθρώπου και τέλος αυτό τον θάνατο.

“Ηγοράσθητε γαρ τιμής” (1 Κορινθ. 6:20).  Ο Χριστός μας εξαγόρασε από την κατάρα του Νόμου με το ίδιό Του το Πανάγιο Αίμα.  Επομένως, επειδή το σώμα και η ψυχή μας ανήκουν στο Χριστό, ωφείλομε να ζούμε αφ’ ενός μεν σύμφωνα με το δικό Του θέλημα, αφ’ ετέρου δε να προσέχουμε την υγεία του σώματός μας.  Γι’ αυτό συμπεραίνει ο Απόστολος λέγοντας, “Δοξάσατε δη τον Θεόν εν τω σώματι υμών και εν πνεύματι υμών, άτινα εστι του Θεού” (1 Κορινθ. 6:20).

Με παρόμοιο τρόπο οφείλομε να προσέχουμε και την πνευματική υγεία μας.  Η ψυχή προσβάλλεται αφ’ ενός μεν από τις διάφορες προσωπικές μας αμαρτίες, αφ’ ετέρου δε  από τη αίρεση, που αποτελεί και την χειρότερη μορφή πνευματικής ασθένειας.

Κάθε αμαρτία, που διαπράττει ο άνθρωπος θεραπεύεται με τη μετάνοια και τη συγχωρετική Χάρη του Θεού, που χορηγείται μέσα από το Ιερό Μυστήριο της Ιεράς Εξομολόγησης.  Η αίρεση όμως είναι η τελεία αποξένωση του ανθρώπου από τον Θεό.  Η αίρεση είναι καρπός του εγωϊσμού του ανθρώπου.  Αυτή υπερυψώνει το αδιαπέραστο τείχο της αμετανοησίας, που εμποδίζει την επιστροφή του ανθρώπου προς την μάνδρα της σωτηρίας.  Και ενώ όλες οι αμαρτίες που θα διαπράξει ο άνθρωπος συγχωρούνται από τον Άγιο Θεό, εκείνη της αίρεσης όχι μόνον, εάν επιμένουν οι αιρετικοί στην πλάνη τους, δεν συγχωρείται, αλλά συνεπάγει και την αιώνια κόλαση και τιμωρία των αιρετικών.

Ο ίδιος ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός μας διαβεβαίωσε λέγοντας, “Διά τούτο λέγω υμίν, πάσα αμαρτία και βλασφημία αφεθήσεται τοις ανθρώποις, η δε του Πνεύματος βλασφημία ουκ αφεθήσεται τοις ανθρώποις’ και ος εάν είπη λόγον κατά του Υιού του ανθρώπου, αφεθήσεται αυτώ’  ος δ’ αν είπη κατά του Πνεύματος του Αγίου, ουκ αφεθήσεται αυτώ ούτε εν τω νυν αιώνι ούτε εν τω μέλλοντι” (Ματθ. 12:31-32).  Βλέπετε πόση είναι η φιλανθρωπία του Δεσπότου;  Όλες τις προσωπικές μας αμαρτίες και βλασφημίες τις συγχωρεί, γιατί προέρχονται από την ανθρώπινη αδυναμία.  Τη βλασφημία όμως κατά του Πνεύματος του Αγίου δεν συγχωρεί ούτε σ’ αυτό τον κόσμο, ούτε στον άλλο.

Η αίρεση διαστρεβλώνει την ορθή διδασκαλία και δεν σέβεται ούτε τον Λόγο του Θεού, ούτε την θεία Γραφή, ούτε τις Ιερές Αποστολικές Παραδόσεις, ούτε και τα διδάγματα των θεοφόρων και θεοπνεύστων Πατέρων και Διδασκάλων της Εκκλησίας.  Με υπεροπτικό τρόπο, βασισμένο στον εγωϊσμό και στην ανθρώπινη λογική, προσπαθεί να δώσει λογικές εξηγήσεις στη θεία Αποκάλυψη, παραγνωρίζοντας το γεγονός, ότι η Πίστη δεν ανήκει στη σφαίρα του “λόγου”, αλλά στη σφαίρα του  “υπέρ λόγου”. 
Η πίστη είναι κάτι που συλλαμβάνεται με την απλή λογική, δεν είναι καρπός των γνώσεων και της φιλοσοφικής θεωρίας του ανθρώπου.  Η πίστη γίνεται αποδεκτή με την ελπίδα στις θείες υποσχέσεις.  Σ’ αυτό το σημείο ο Απόστολος Παύλος μας διδάσκει λέγοντας, “Έστι δε πίστις ελπιζομένων υπόστασις, πραγμάτων έλεγχος ου βλεπομένων” (Εβρ. 11:1).

Σ' όλη την θεία Γραφή βρίσκομε κατασπαρμένη τη διδασκαλία, που μας προτρέπει στη διαφύλαξη της ορθής πίστεως.  Έτσι στις Πράξεις των Αποστόλων διαβάζομε, “Ως δε διεπορεύοντο (Παύλος και Τιμόθεος) τας πόλεις, παρεδίδουν αυτοίς φυλάσσειν τα δόγματα τα κεκριμένα υπό των αποστόλων και των πρεσβυτέρων των εν Ιερουσαλήμ” (Πράξ. 16:4). 
 Πολλή χαρακτηριστική είναι η τελευταία συμβουλευτική διδασκαλία του Αποστόλου Παύλου, που απηύθυνε προς τους Επισκόπους και Πρεσβυτέρους της Εκκλησίας της Μικράς Ασίας,  “Προσέχετε ουν εαυτοίς, έλεγε, και παντί τω ποιμνίω εν ω υμάς το Πνεύμα το Άγιον έθετο επισκόπους, ποιμαίνειν την εκκλησίαν του Θεού, ην περιεποιήσατο διά του ιδίου αίματος.  Εγώ γαρ οίδα τούτο, ότι εισελεύσονται μετά την άφιξίν μου λύκοι βαρείς εις υμάς μη φειδόμενοι του ποιμνίου’  και εξ υμών αυτών αναστήσονται άνδρες λαλούντες διεστραμμένα του αποσπάν τους μαθητάς οπίσω αυτών” (Πράξ. 20:29-30).  
Αλλά και αυτός ο Κύριος μας Ιησούς μας προειδοποιεί για την έλευση ψευδοχρίστων και ψευδοπροφητών.  “Εγερθήσονται γαρ ψευδόχριστοι και ψευδοπροφήται και δώσουσι σημεία μεγάλα και τέρατα, ώστε πλανήσαι, ει δυνατόν, και τους εκλεκτούς” (Ματθ. 24:24).

Ψευδόχριστοι, ψευδοπροφήτες και ψευδαπόστολοι είναι οι εκάστοτε αιρετικοί που θεληματικά και με την γνώση τους διαστρεβλώνουν την αλήθεια του Ευαγγελίου.  Αυτοί παρουσιάζουν ένα μέρος της αλήθειας σαν να είναι η ολοκληρωμένη αλήθεια. 

Οι άγιοι Πατέρες της Ορθόδοξης Εκκλησίας, συμμετέχοντας στις  Οικουμενικές και στις κατά τόπους Συνόδους, είχαν την συνείδηση, ότι έπρεπε να φροντίζουν για την ακριβή διαφύλαξη της Ευαγγελικής Αλήθειας της θείας Αποκάλυψης, όπως ακριβώς αυτή παραδόθηκε από τους Αγίους Μαθητάς και αυτόπτες μάρτυρες της επί γης παρουσίας του Θεού. Ταυτόχρονα έπρεπε να προσέχουν πάντοτε τους εαυτούς των και το ποίμνιό τους από οποιεσδήποτε παρεκκλήσεις προερχόμενες από ετεροδιδασκάλους.  Θεωρούσαν τον εαυτό τους υπευθύνους όχι μόνον ενώπιον του Θεού, αλλά και ενώπιον του ποιμνίου τους και κατάβαλαν κάθε προσπάθεια να οικοδομούν και να στηρίζουν τους πιστούς στην ορθή πίστη του Χριστού.

Οι ΄Αγιοι Πατέρες με το προσωπικό τους παράδειγμα, με την διδασκαλία τους, με την καλωσύνη τους, με τον ένθερμο ζήλο τους και με την αυταπάρνησή τους παρηγορούσαν και ενίσχυαν τους πιστούς στις δοκιμασίες και στις θλίψεις τους.   Με την αρετή τους και τους αγώνες τους υπέρ της Ορθοδοξίας αναδειχθήκανε αθλητές  μέσα στο πνευματικό στάδιο της Εκκλησίας.

Εμείς, σήμερα, αποδίδουμε τιμή και ευγνωμοσύνη στη μνήμη των υπερμάχων της Ορθοδοξίας, και παρακαλούμε τον Άγιο Θεό να μας χαρίζει την δύναμη, ώστε να υπεραμυνόμεθα και εμείς την Πίστη των Αποστόλων, μιμούμενοι εκείνους τους ιερούς άνδρας, που με θυσίες αναδειχθήκανε Ποιμένες και Διδάσκαλοι της Εκκλησίας του Χριστού.
 πηγή

Qatar : Στο μουντιάλ (2022) εδώ θα ντύνεστε όπως εμείς αλλιώς φυλακή

Αυτά να τα βλέπουν ορισμένοι… 
Το Μουντιάλ του Κατάρ διεξάγεται σε οκτώ χρόνια ωστόσο οι διοργανωτές φροντίζουν από τώρα να αποφύγουν τυχόν παρεξηγήσεις, ενημερώνοντας τους τουρίστες για τα ήθη και τα έθιμά τους.

Συγκεκριμένα, με φυλλάδια που μοιράστηκαν σε τουρίστες από το Ισλαμικό Πολιτιστικό Κέντρο του Κατάρ, γίνεται ενημέρωση για τον επιτρεπτό τρόπο ένδυσης στην χώρα. 
Σύμφωνα με την ισχύουσα νομοθεσία μάλιστα, οι παραβάτες κινδυνεύουν με ποινές που προβλέπουν από χρηματικό πρόστιμο μέχρι και εξάμηνη φυλάκιση. 

πηγή

Στη λιτάνευση της Ιεράς και Θαυματουργού Εικόνος Παναγίας της "Δημοσιάνας"

Την Κυριακή του Τυφλού ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Κερκύρας, Παξών και Διαποντίων Νήσων κ. Νεκτάριος, συμμετείχε στην μεγάλη λιτάνευση της Ιεράς και Θαυματουργού Εικόνος Παναγίας της "Δημοσιάνας" που βρίσκετια στον Ιερό Ναό Υ.Θ. Ζωοδόχου Πηγής και Αγίου Βαρβάρου στο ιστορικό προάστιο Ποταμού Κερκύρας.

Πρόκειται για την δεύτερη σε αρχαιότητα λιτανεία του νησιού και πραγματοποιείται εις ανάμνησιν της, δια πρεσβειών της Θεοτόκου, λύτρωσης των κατοίκων από τα φοβερά δεινά της ανομβρίας, τότε που στα τέλη του 15ου αιώνος το νησί υπέφερε από την επί σειρά μηνών ξηρασία.

Αν και έχουν περάσει 500 και πλέον έτη εντούτοις η λιτάνευση της Εικόνος της Παναγίας αποτελεί το μεγαλύτερο θρησκευτικό και κοινωνικό γεγονός της Μέσης Κέρκυρας.
πηγή

Προσοχή στα οράματα του Οικουμενισμού!

Επιστολή  του αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς
στον συνταξιούχο Π.Ν. για ένα όραμα

Είχατε ένα ασυνήθιστο όραμα στην Εκκλησία κατά τη διάρκεια της προσευχής. Είδατε πως ο Χριστός βγήκε απ' το ιερό και στάθηκε. Ύστερα βγήκε κάποιος σαν Εβραίος ραβίνος, και στάθηκε εξ αριστερών του Χριστού. Τελικά βγήκε πάλι κάποιος με τη μαντήλα στο κεφάλι, και στάθηκε εκ δεξιών του Χριστού. Τότε και οι δυο τους από τις πλευρές έδωσαν τα χέρια στον Χριστό και έκαναν χειραψία μαζί Του. Τέτοιο όραμα είχατε. Ενώ σαν ερμηνεία του δήθεν ερμηνευτή ανακοινώνετε το εξής: ο Θεός θέλει να συμφιλιωθούν όλες οι θρησκείες και να δημιουργηθεί μία πίστη στον κόσμο!

Ο καθένας που είναι μυημένος στα μυστήρια της Βασιλείας του Θεού μπορεί να σάς πεί ότι και το όραμα είναι ψευδές και η ερμηνεία είναι ψευδής. Το φάντασμα που είδατε μπροστά σας δεν είναι από τον Θεό ...αλλά από εκείνον που πάντα σηκώνει τα κέρατά του εναντίον της πίστης του Χριστού. 
Το Πάτερ ημών τελειώνει με την προσευχή στον Θεό να μας απαλλάξει από αυτόν, «αλλά ρύσαι ημάς από του πονηρού». Άνθρωπε του Θεού, ποιος μπορεί να κάνει χειραψία με τον Χριστό; Ποιος μπορεί να σταθεί δίπλα στον Θεό; Μά δεν έχει πεί ο Χριστός στους Εβραίους: «Ιδού αφίεται υμίν ο οίκος ημών έρημος» (Ματθ. 23, 38; Η προφητεία εκπληρώθηκε. Οι Εβραίοι δεν έχουν ούτε θυσίες ούτε ιερωσύνη. Και τα δύο πέρασαν στους βαπτισμένους εκείνη τη στιγμή, όταν το καταπέτασμα του ναού σκίστηκε «από άνωθεν έως κάτω». Ούτε οι μουσουλμάνοι έχουν θυσίες η ιερωσύνη. Μήπως δεν έχει πεί στους Εβραίους ο Εβραίος Παύλος, απόστολος του Θεού: «Τέλος γαρ νόμου Χριστός » (Ρωμ. 10,4); Και ακόμα : «Αναιρεί (ο Χριστός) το πρώτον ίνα το δεύτερον στήση» (Εβρ. 10,9); Πως, λοιπόν, εκείνο που έχει ερημώσει, που είναι τετελεσμένο, που είναι πεταμένο και έχει αντικατασταθεί με άλλο, καινούργιο, μπορεί να εξισώνεται, και να κάνει χειραψία με τη ζωντανή πίστη του Χριστού; Αλλά και ο ίδιος ο Μωάμεθ, παρόλο που δεν υποφέρει τους χριστιανούς, αναγνωρίζει και βάζει στο Κοράνι, ότι ο Ιησούς, υιος της Μαρίας θα κρίνει τον κόσμο, αναλόγως του ιδίου του Μωάμεθ. Τι εξίσωση και ισοπέδωση τότε!

Από που τέτοιο όραμα, ρωτάτε. Από εκείνον που βάζει σε πειρασμούς. Επιθεωρήστε τη ζωή σας και θα καταλάβετε. Στις μέρες μας πολύ ακούγεται -από τους ολιγόπιστους, βέβαια- περί της συμφιλίωσης και εξίσωσης όλων των θρησκειών. Και εσείς παραδοθήκατε σε τούτες τις σκέψεις και τις επιθυμίες. Σάς δόθηκε, το δικό σας υποκειμενικό όραμα να το δείτε σαν να είναι αντικειμενικό. Κι εσείς το χαίρεστε, σαν έλεος του Θεού. Εγώ δεν θα έλεγα ότι τούτο είναι έλεος, πιθανότερα είναι η προειδοποίηση. Μπερδέψατε τις έννοιες. Άλλο πράγμα είναι η κοινωνική και πολιτική ειρήνη και άλλο η συμφιλίωση των θρησκειών. Και άλλο πράγμα είναι η εξίσωση στα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις των πολιτών και άλλο η ισοπέδωση των θρησκειών. 
Στους χριστιανούς έχει αυστηρά διαταχθεί η ελεημοσύνη προς όλους τους ανθρώπους, χωρίς διαφορά στην πίστη, αλλά ταυτόχρονα και η αυστηρή τήρηση της αλήθειας του Χριστού. Ως χριστιανός εσείς μπορείτε να θυσιάσετε για τους αλλοθρήσκους και την περιουσία και τη ζωή σας, αλλά με τίποτα την αλήθεια του Χριστού, αφού εκείνο είναι, ενώ αυτό όχι, δική σας ιδιοκτησία.
Εδώ βρίσκεται ο λίθος προσκόμματός σας, σε τούτη τη μη διαφοροποίηση. Από τούτη την μη διαφοροποίηση ήρθε και η σύγχυση στην ψυχή. Στην πραγματικότητα εσείς δεν είδατε ούτε τον Χριστό ούτε τον Μωάμεθ είδατε μόνο την δική σας ψυχή.
Ο Θεός ας σπεύσει σε βοήθειά σας

(Από το βιβλίο: «Δρόμος δίχως Θεό δεν αντέχεται...» - ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΙΚΕΣ ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ Α΄ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΒΕΛΙΜΙΡΟΒΙΤΣ, εκδόσεις «Εν πλώ»/ΠΗΓΗ

Άγιος Φιλόθεος επίσκοπος Τομπόλσκ(+31 Μαίου 1715)

Ὁ Ἅγιος Φιλόθεος γεννήθηκε τὸ 1650 ἀπὸ εὐγενὴ καὶ ἀριστοκρατικὴ οἰκογένεια τῆς Οὐκρανίας. Τελείωσε τὴ θεολογικὴ ἀκαδημία τοῦ Κιέβου καὶ νυμφεύθηκε. Λίγο ἀργότερα χειροτονήθηκε πρεσβύτερος καὶ γιὰ μερικὰ χρόνια διακόνησε ὡς ἐφημέριος. Ἡ πρεσβυτέρα πέθανε νωρὶς καὶ ὁ Ἅγιος ἔγινε μοναχὸς στὴ Λαύρα τῶν Σπηλαίων τοῦ Κιέβου, ὅπου διακρίθηκε γιὰ τὸν ἀσκητικό του βίο, τὴν ἀδιάλειπτη προσευχὴ καὶ τὴ  νηστεία.

Κατὰ τὰ ἔτη 1701 – 1702, διετέλεσε ἡγούμενος τῆς μονῆς τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου τοῦ Ζβὲν στὴν ἐπαρχία Ὀρλώφ. Τὸ 1702 χειροτονήθηκε Ἐπίσκοπος καὶ τοποθετήθηκε στὴν ἐπαρχία Σιβηρίας καὶ Τομπόλσκ. Ἡ ἐπαρχία του ἐκτεινόταν ἀπὸ τὴν Ἀρκτικὴ μέχρι τὸν Εἰρηνικὸ ὠκεανὸ καὶ ἀπὸ τὰ Οὐράλια ὄρη μέχρι τὴν Κίνα καὶ ἡ κύρια δραστηριότητά του ἦταν ἡ ἱεραποστολή. Μέσα σὲ εἴκοσι πέντε χρόνια περιόδευσε ἱεραποστολικὰ τὴ Σιβηρία, τὴν Καμτσάτκα, τὴ Μογγολία καὶ τὴ βόρεια Κίνα. Πολλὲς φορὲς δέχθηκε ἐπιθέσεις ἀπὸ εἰδωλολάτρες, ἀλλὰ παρὰ τὶς πολλὲς δοκιμασίες ποτὲ δὲν κατέφυγε στὴ βία κατὰ τὴν ἐξάσκηση τοῦ ἱεραποστολικοῦ του ἔργου. Κατάφερε ἔτσι νὰ βαπτίσει περὶ τοὺς σαράντα χιλιάδες εἰδωλολάτρες.

Ὁ Ἅγιος φρόντισε γιὰ τὴ μείωση τῶν φόρων τῶν νεοβαπτιζομένων καὶ τὴν ἀνέγερση νέων ἐκκλησιῶν. Ἔτσι αὔξησε τὶς ἐνορίες τῆς Σιβηρίας ἀπὸ ἑκατὸν ἑξήντα σὲ τετρακόσιες σαράντα ὀκτώ.

Παράλληλα σὲ κάθε ἱεραποστολικὸ κλιμάκιο ἔκτισε ἐκκλησιαστικὲς σχολὲς γιὰ τὰ παιδιὰ τῶν ἰθαγενῶν, δίδοντας ἔτσι ἰδιαίτερη σημασία στὴν παιδεία καὶ τὴ μόρφωση. Γιὰ τὸ λόγο αὐτὸ ζήτησε καὶ τὴ βοήθεια τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Κιέβου διὰ τῆς ἀποστολῆς μορφωμένων ἱεραποστόλων μοναχῶν καὶ βιβλίων.

Τὸ 1709 ὁ Ἅγιος ἀσθένησε καὶ ἔλαβε τὸ μεγάλο σχῆμα, ὀνομαζόμενος Θεόδωρος, στὴ μονὴ τῆς Ἁγίας Τριάδος τοῦ Τιοῦμεν, ἀλλὰ ἡ παραίτησή του ἔγινε ἀποδεκτὴ τὸ 1711, ὅταν στὴν ἐπισκοπικὴ ἕδρα τοῦ Τομπόλσκ ἐξελέγη ὡς διάδοχός του ὁ Ἰωάννης. Τὸ 1712 ἄρχισε ἐκ νέου τὴν ἱεραποστολική του δραστηριότητα κηρύσσοντας τὸ Εὐαγγέλιο στὶς περιοχὲς τῶν ποταμῶν τοῦ Μπερέζο.

Ὅταν κοιμήθηκε ὁ Ἐπίσκοπος Ἰωάννης, τὸ 1715, ὁ Ἅγιος Φιλόθεος ἐπανεξελέγη Ἐπίσκοπος τοῦ Τομπόλσκ, ὅπου καὶ παρέμεινε μέχρι τὸ 1720. Στὴ συνέχεια παραιτήθηκε, ἐπέστρεψε στὸ μοναστήρι, ὅπου συνέχισε τὸ ἱεραποστολικό του ἔργο καὶ δίδασκε γραφὴ καὶ ἀνάγνωση στὰ παιδιὰ τῶν νεοβαπτισθέντων.

Ὁ Ἅγιος Φιλόθεος κοιμήθηκε μὲ εἰρήνη τὸ 1727 καὶ ἐνταφιάσθηκε στὴ μονή του.

Τὸ 1984 καθιερώθηκε ἡ ἑορτὴ τῶν Ἁγίων τῆς Σιβηρίας, μεταξὺ τῶν ὁποίων ἀναφέρεται καὶ τὸ ὄνομα τοῦ Ἁγίου Φιλοθέου.Το λείψανό του βρέθηκε άφθαρτο το 2006 και τοποθετήθηκε στην Μονή της Αγίας Τριάδος στο Τιούμεν,μονή που έχτισε ο ίδιος.

πηγή

«Χρειαζόμαστε φαγητό,όχι ποδόσφαιρο»Βραζιλιάνικα γκράφιτι εκφράζουν την οργή τους για το Μουντιάλ.

 

With just two weeks remaining until the World Cup kicks off in Brazil, those who believe the global event is too much of a burden for the country’s struggling economy have found a new way to channel their protest energy – with graffiti.

Street artists have covered walls in Rio de Janeiro and Sao Paulo with pictures which blame football’s governing body, FIFA, for exploiting Brazil and the local government for neglecting the needs of the poor.

They share the belief that the US$11 billon which has been spent on the World Cup should have been used to improving transportation, healthcare, and education. 

  «

 

  

 

 

http://philotimo leventia.blogspot.gr/

Πορφύριος ο όσιος των μυστικών συχνοτήτων...

Του Πανιερωτάτου Μητροπολίτου Μόρφου κ. Νεοφύτου

Ὁ εἰκοστὸς αἰῶνας, αἰῶνας ἀποστασίας καὶ ἐφηρμοσμένης ἀθεΐας σ᾽ Ἀνατολὴ καὶ Δύση, αἰῶνας μηδενισμοῦ, σαρκολατρείας καὶ ἐκκοσμίκευσης, ἀποδεικνύεται καὶ αἰῶνας ἁγιότητας.

Ἡ θεόπνευστη ρήση τοῦ Παύλου, «οὗ ἐπλεόνασεν ἡ ἁμαρτία, ὑπερεπερίσσευσεν ἡ χάρις» (Ῥωμ. 5,20) ἐπαληθεύεται διαχρονικά. Αὐτὸ τὸ ζήσαμε ἔντονα μὲ τὴ διαπίστωση καὶ διακήρυξη τῆς ἁγιότητας τοῦ ἁγίου νέου ἱερομάρτυρος Φιλουμένου τοῦ Κυπρίου τὸ ἔτος 2009 καί, πρόσφατα, στὶς 27.11.2013, μὲ αὐτὴ τοῦ ὁσίου Πορφυρίου τοῦ Καυσοκαλυβίτου.

Ὁ χριστεπώνυμος βεβαίως Ὀρθόδοξος λαὸς ἀκροᾶται τὴν ἁγιότητα καὶ ἄλλων οὐρανοπολιτῶν ἀνθρώπων τοῦ εἰκοστοῦ αἰῶνος, ὅπως τῶν ὁσίας μνήμης πατέρων ἡμῶν Ἰακώβου Τσαλίκη τοῦ ἐν Εὐβοίᾳ, Παϊσίου τοῦ Ἁγιορείτου, Βησσαρίωνος τῆς Μονῆς Ἀγάθωνος, κ.ἄ.

Ἐδῶ πρέπει νὰ διασαφηνίσουμε, ὅτι εἶναι ὁ κλῆρος καὶ λαὸς τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ὁ ὁποῖος βιώνει καὶ «ψηλαφεῖ» πρῶτος τὴν ἁγιότητα ἑνὸς δούλου τοῦ Θεοῦ καί, ἐν καιρῷ, ὅταν τὸ θέμα ὠριμάσει καὶ κριθεῖ κατάλληλη ἡ στιγμή, παραπέμπεται στὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο, ἡ Σύνοδος τοῦ ὁποίου, ἀφοῦ ἐξετάσει ἐνδελεχῶς τὸν κατηρτισμένο  σχετικὸ φάκελλο, κάνει τὴ διαπίστωση τῆς ἁγιότητας κάποιου Ὀρθοδόξου χριστιανοῦ, τὴν ὁποία στὴ συνέχεια διακηρύττει στὰ πέρατα τῆς Οἰκουμένης, ἐγγράφοντας τὸν διακηρυχθέντα ἅγιο στὸ Ἑορτολόγιο τῆς Μίας, Ἁγίας, Καθολικῆς καὶ Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας1.

"Θα μας ζητηθεί να λογοδοτήσουμε όχι για κάθε λόγο και πράξη μας, αλλά και για κάθε χρόνο, ακόμη και για κάθε στιγμή και λεπτό της ώρας",

Άγιος Γρηγόριος Θεολόγος.

Εικόνα της Παναγίας Οδηγήτριας του 13ου αιώνα

 Εξαίρετη εικόνα της Παναγίας Οδηγήτριας του 13ου αιώνα από τα Νοχιά Κισάμου (πριν και μετά τη συντήρησή της από το συντηρητή της 28ης ΕΒΑ Γιώργο Μακράκη).
Μιχάλης Ανδριανάκης

Ο όσιος Πορφύριος όπως τον έζησα

Μία εκ βαθέων συνέντευξη- μαρτυρία του Πρωτοπρεσβύτορος Γεωργίου Ευθυμίου, Επίκουρου Καθηγητού της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών για τις προσωπικές εμπειρίες και τα διδάγματα που βίωσε ως πνευματικό τέκνο του Όσίου Πορφυρίου του Καυσοκαλυβίτη:

-Ἡ ζωή του στα Καυσοκαλύβια του Αγίου Όρους και η επί 35 χρόνια αγαπητική διακονία του στη Πολυκλινική στο κέντρο της Αθήνας.΄

-Τα χαρακτηριστικά της πρωσοπικότητας του Οσίου και οι σημαντικότερες πτυχές της ποιμαντικής διακονίας του.

-Ή διακήρυξις τής αγιότητας του και η προσφορά του σύγχρονου αυτού Αγίου στο σημερινό ταλαίπωρο συνάνθρωπο

ΛΟΓΟΣ ΡΩΜΑΙΙΚΟΣ

ΤΗΛΕΟΠΤΙΚΕΣ ΠΑΡΑΓΩΓΕΣ ''ΕΝΩΜΕΝΗΣ ΡΩΜΗΟΣΥΝΗΣ'' (ΑΧΕΛΩΟΣ TV- 2014)

ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ - ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΤΗΣ: ΑΝΔΡΕΑΣ ΜΠΛΑΝΟΣ

ΥΠΕΥΘΥΝΟΣ ΣΤΟΥΝΤΙΟ - ΚΑΜΕΡΑ: ΦΩΤΗΣ ΒΑΡΔΗΣ

ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ΕΓΓΡΑΦΗΣ: 26/03/14

http://www.agiazoni.gr/αντιγραφη

Η Αγιά Σοφιά… την αποφράδα μέρα της Άλωσης , 29 Μαΐου 1453 !

Η μέρα που σκοτείνιασε ο ουρανός, η μέρα που σταμάτησε ο χρόνος . Η Πόλη πέφτει ολοκληρωτικά στα χέρια των μωαμεθανών. 29 Μαΐου 1453. Μια ημερομηνία χαραγμένη βαθιά στη μνήμη των Ελλήνων , στην μνήμη των Χριστιανών. 

Η Αγιά Σoφιά το σύμβολο της χριστιανικής θρησκείας καταλήγει να γίνει τζαμί, τέμενος και να τελικά από το 1934 και μετά , μουσείο και έργο παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς.

Οι θρύλοι, οι παραδόσεις και οι ιστορίες θα την συντροφεύουν  πάντα  κι εκείνη η φράση που στοιχειώνει χρόνια « Πάλι με χρόνια με καιρούς πάλι δικιά μας θα΄ναι », είναι αμέτρητες. Από τις πιο χαρακτηριστικές είναι οι παρακάτω: 

Ο Θρύλος του μαρμαρωμένου βασιλιά ! 

Ο Κωνσταντίνος ΙΑ΄ υπήρξε ο τελευταίος αυτοκράτορας τού Βυζαντίου, ο οποίος με το φρόνημα και την αυτοθυσία του, σημάδεψε χαρακτηριστικά το γεγονός της πτώσης.

Ο αυλικός του Γεώργιος Φραντζής διηγείται με απλότητα τον θάνατο τού τελευταίου βυζαντινού αυτοκράτορα:

    «…Ο βασιλεύς οὖν ἀπαγορεύσας ἐαυτόν, ἰστάμενος βαστάζων σπάθην και ἀσπίδα, είπε λόγον λύπης άξιον "οὐκ έστί τις τῶν χριστιανῶν τοῦ λαβεῖν τήν κεφαλήν μου ἀπ΄ ἐμοῦ;" ἦν γάρ μονώτατος ἀπολειφθείς. τότε είς τῶν Τούρκων δούς αὐτῷ κατά πρόσωπον καί πλήξας, καί αὐτός τῷ Τούρκῳ ἐτέραν ἐχαρίσατο' τῶν ὁπισθεν δ΄ἐτέρος καιρίαν δούς πληγήν, ἔπεσε κατά γῆς' οὐ γάρ ῄδεισαν ὃτι ὁ βασιλεύς ἐστιν, ἀλλ΄ ὡs κοινόν στρατιώτην τοῦτον θανατώσαντες ἀφῆκαν..». 

Αν θες να γλιτώσεις, φύγε… αν θέλεις να αγιάσεις, μείνε

 

Το 1933 ο περίφημος Γέροντας Εφραίμ ο Κατουνακιώτης σε ηλικία 21 ετών πήρε την μεγάλη απόφαση της ζωής του να εγκαταλείψει τον κόσμο και να γίνει μοναχός στο Αγιο Όρος.

Έχοντας σαν οδηγό του την ανεπιφύλακτη πίστη και εμπιστοσύνη του στο Θεό έφτασε σε μια από τις πιο απομακρυσμένες και απαράκλητες περιοχές του Άθωνα, τα Καυσοκαλύβια. Εκεί η πρόνοια του Θεού τον οδήγησε στο ασκητικό Ησυχαστήριο του Οσίου Εφραίμ του Σύρου. Εκεί ζούσανε τρεις γέροντες, πολύ αυστηροί και τραχείς, κατά γενική ομολογία.

Έζησε κοντά τους με πολύ υπακοή, ταπείνωση και… υπομονή. Και τονίζουμε την υπομονή διότι οι γέροντες του (τους οποίους όλους γηροκόμησε και φρόντισε μέχρι την τελευταία τους πνοή), ήταν πάρα πολύ αυστηροί μαζί του. Του συμπεριφέρονταν απάνθρωπα. Το όνομά του δεν το άκουσε ποτέ να το λένε, παρά τον αποκαλούσαν πάντα με τα χειρότερα λόγια και πολλές φορές έφταναν και να τον χτυπούν.

Μια μέρα σαν άνθρωπος λύγισε και αγανακτισμένος πήρε την απόφαση να φύγει. Διστάζοντας όμως να εμπιστευτεί τον λογισμό του, σκέφτηκε να πάει πρώτα να τον εξομολογηθεί σε έναν πνευματικό στην Ιερά Μονή της Σιμωνόπετρας.

Με ειλικρίνεια εξέθεσε στον πνευματικό του όλη την αλήθεια και περιέγραψε τα γεγονότα. Αφού λοιπόν εξέθεσε όλα του τα δεινά που υφίστατο κοντά σε αυτούς τους ανθρώπους στο τέλος είπε: “Πάτερ δώσ’ μου ευλογία να φύγω να γλιτώσω…”. Ο διακριτικός πνευματικός αφού σκέφτηκε για λίγο του απάντησε: “Πάτερ Εφραίμ, αν θες να γλιτώσεις, φύγε, αν θέλεις να αγιάσεις μείνε… σκέψου και αποφάσισε”. Ο Γέροντας Εφραίμ σκέφτηκε… και έμεινε….

Πέρασαν έτσι 45 ολόκληρα χρόνια. Ο τελευταίος από τους γέροντές του ο π. Νικηφόρος, ήταν ο χειρότερος απ’ όλους… Μάλιστα τα τελευταία χρόνια αρρώστησε και έγινε ακόμα πιο δύστροπος και επιθετικός. Ο π. Εφραίμ, πιστός στην απόφασή του -γιατί αυτή είναι η λεβεντιά στη ζωή, να έχεις το θάρρος να την αντιμετωπίζεις και να σηκώνεις τον Σταυρό που σου οικονόμησε για τη σωτηρία σου η πρόνοια του Θεού- υπέμενε τα πάντα σαν νέος Ιώβ.

Το 1973 όταν κατάκοιτος πια ο γέροντας Νικηφόρος ψυχορραγούσε, ο π. Εφραίμ νύχτα και ημέρα καθόταν στο προσκέφαλό του και τον υπηρετούσε, ενώ συνέχισε να δέχεται “βροχή” τις ύβρεις και τις ταπεινώσεις.

Λίγο πριν το τέλος ο π.Νικηφόρος του είπε: “Σήκωσέ με. Σκύψε να σου πω…” Ο π.Εφραίμ πέρασε το χέρι του πίσω από την πλάτη του κατάκοιτου γέροντά του και έσκυψε το κεφάλι. Ξαφνικά το πρόσωπο του π. Νικηφόρου αλλοιώθηκε, έχασε την τραχύτητά του και πήρε την πιο ιλαρή έκφραση που μπορούσε να έχει ανθρώπινο πρόσωπο. Με όση δύναμη μπορούσε να επιστρατεύσει ο γέροντας άρπαξε το χέρι του π. Εφραίμ και του είπε: “Παιδί μου, εσύ δεν είσαι άνθρωπος, είσαι άγγελος… ευλόγησον…” του φίλησε το χέρι και ξεψύχησε στην αγκαλιά του…

Ανάμνηση του π. Διονυσίου Ανθόπουλου, από διήγηση του γέροντος Αθανασίου Σιμωνοπετρίτου,στην αδελφότητα της Ιεράς Μονής Παναγίας Δοβρά.

πηγή

Η ζωή μας γεμάτη εξετάσεις

Ο μικρός μονομάχος                 

(Μουσική, στίχοι και ερμηνεία Διονύσιος Σαββόπουλος,  από τον δίσκο Μην πετάξεις τίποτα)

Σε δημοτικό γηπεδάκι, το βραδάκι, συρμάτινο πλεχτό κι από πάνω ένα φωτάκι
τον σκούφο του φορώντας τριπλάρει ολομόναχο και λέει μονολογώντας:
Πώς μου την σπάνε οι γονείς μου, Θεέ μου, κι οι φριχτοί συμμαθηταί μου
και η Καίτη κι η μικρή της αδερφή από πλάι που παίρνει το μέρος τους και μου την σπάει
Μου την σπάνε αράδα θεολόγου  στριμάδα, Λυκειάρχου προβοσκίς κι η φιλόλογος ψωνάρα, του Μεγάρου Μουσικής
η δημόσια εικόνα, τα παραισθησιογόνα, οι ομάδες, οι ροκάδες, οι σταθμοί και οι φυλλάδες
οι εξάρσεις του εθνικού μας βίου κι ο προγυμναστής του φροντιστηρίου, όλος πιτυρίδα, μούσι και τσαντάκι
ενημερωμένος από τον Κακαουνάκη
Δεκαπέντε χρονώ τι `ναι αυτό το κενό που μου κρύβετε...
ορμάει με το μπουφαν του, τι σόι τόπος τυφλός κι ακυβέρνητος, βροντάει την μπασκέτα του
και πώς είμαι έτσι εγώ τερατόμορφος στο θόλο του απεράντου
Πολιτείας εφιάλτης ορθός, είμαι αυτός ο βυθός, ναι!
Είμαι κιόλας νεκρός, ναι! Λυσσασμένος για φως, ναι!
Το κοινό! Πού να βρίσκεται κρυμμένο, γιορτινό! Μακρινό κι αγαπημένο το κοινό!

Στον εαυτό μου να βουτήξω και στα βάθη του ν’ αγγίξω ουρανό.
Γέρνει ο ήλιος μες στων αφρών το περιδέραιο, σκόνες φωτεινές απ’ τις περσίδες ως το στέρεο
Κι αφήνεται στο πλάι με κάννες και τριαντάφυλλα και μέσα του βουτάει.
Στην στιγμή τα λαμπιόνια ανάβουνε, προβολείς του βυθού μας χτενίζουνε κι αποσπούν ένα ένα τα πρόσωπα
γελαστά προς τα εδώ ταξιδεύουνε με αλογάκια κουρδιστά κι ανεβαίνουνε καβαλώντας αυλές και μαντρότοιχους
στον ρυθμό μιας ομάδας που παίζαμε και μου λένε:
"Άμα κάνεις μια βουτιά στον εαυτό σου, δε θα βρεις τον εαυτό σου,

αλλά όλους τους άλλους τους μικρούς και τους μεγάλους
γιατί ο χρόνος είναι ένας και δεν πέθανε κανένας και αφήνει πάλι γένι, ένι μένι ντουντουμένι
σαν αυτόν τον στιχουργό που δεν βγήκε απ’ τ’ αβγό Και σε βρήκε στο ρεφρέν του κι άκου το ανακοινωθέν του..."
Η αφεντιά σου λοιπόν δεκαπέντε χρονών και βαρέθηκε κι απ’ την έξω ερημιά προς τα μέσα νερά καταδύθηκε.
Η από μέσα σου ελεύθερη πτώση της γενιάς σου το στίγμα θα δώσει αθλοφόρε του εσώτατου χώρου
και μετά θα μας δεις σε βουή καταιγίδας σαν τους κρίκους μακράς αλυσίδας
ή χλωρίδας που σπρώχνει διαρκώς μέσ᾿ απ’ τ’ άνοιγμα που `χει ο βλαστός τολουλούδι κι ας είσαι μικρός
της διάσωσης το έργο θα νιώσεις την συντήρηση ως πάθος θα υψώσεις όσο πάει καιπιο ακραία θα κινείσαι
και θα χάνεις τον εαυτό σου και θα είσαι τελευταίος κρίκος κι ένας της σειράς και της καδένας προς το φως...
Μας ακούει; θαρρώ πως κοιμάται και το γουώκμαν στο στήθος του ανάβει, 
το αστεράκι του χειμώνα και το έν του νέου αιώνα του σχολειού του η τάξη είναι εκείξαφνική μουσική!
Των ηρώων η γενιά θα ονομαστεί, έρχονται απ’ το μέσα ταξίδι, στο κοινό Θεού και χώρας θα ορκιστεί,
ξεσφραγίζουν. Κυλάει ο βράχος στου αιώνα της την πρώτη ανθοφορία
σ’ ένα δάσος με λαμπάδες που δε θα `βρεις μονάχος με της πόλης τον χιτώνα θα ντυθεί
θα με δει. Τον λαιμό του γυρνάει να με δει
σαν παιδί που απ’ το κοινότερο έχει χρεία
ο δικός μου μικρός μονομάχος.

Ερμηνευτικά σχόλια

Ο μικρός μονομάχος: Είναι ένα παλιό σχετικά τραγούδι του σπουδαίου Έλληνα τραγουδοποιού, το οποίο μιλά για ένα δεκαπεντάχρονο νέο, έφηβο, στην ηλικία που ψάχνει να βρει τον εαυτό του και που βλέπει τι τον ενοχλεί στον κόσμο. Εξετάζει και εξετάζεται. Βλέπει τους γονείς του να μην του φέρονται όπως θέλει. Τους συμμαθητές του να είναι στο δικό τους κόσμο, η στριμάδα του θεολόγου, η έπαρση και η δύναμη της εξουσίας του διευθυντή του σχολείου, αλλά και το γεγονός ότι η φιλόλογος του που έχει τα περισσότερα μαθήματα στην τάξη είναι στο δικό της κόσμο, βλέπει τους μαθητές αφ’ υψηλού, καθώς η ίδια συχνάζει στο Μέγαρο Μουσικής   και δεν καταδέχεται να πλησιάσει τον τρόπο σκέψης και τις ανάγκες των παιδιών. 

Ο Χριστιανισμός είναι το «αναποδογύρισμα της θρησκείας»

...«Ο Χριστιανισμός είναι το αναποδογύρισμα της θρησκείας. Στις διάφορες θρησκείες οι άνθρωποι προσφέρουν θυσίες στο θεό. Στο Χριστιανισμό γίνεται ακριβώς το αντίθετο, ο Θεός προσφέρει θυσία στους ανθρώπους και μάλιστα τον Γιό του. Ο Θεός Πατέρας προσφέρει θυσία το Γιό του στους ανθρώπους για να τους αποδείξει ότι τους αγαπάει πραγματικά, για να τους συμφιλιώσει με τον Εαυτό Του. 

Ο Απόστολος Παύλος το λέει αυτό με έναν υπέροχο τρόπο: «Ὑπὲρ Χριστοῦ οὖν πρεσβεύομεν ὡς τοῦ Θεοῦ παρακαλοῦντος δι’ ἡμῶν· δεόμεθα ὑπὲρ Χριστοῦ, καταλλάγητε τῷ Θεῷ·» Και σε μετάφραση: «Εμείς ενεργούμε ως πρεσβευτές του Χριστού. Μέσα από τα δικά μας λόγια είναι σαν να σας παρακαλεί ο Θεός. Στο όνομα του Χριστού, λοιπόν, σας παρακαλούμε: Συμφιλιωθείτε με το Θεό!» 

Ποια θρησκεία μπορεί να παρουσιάσει κάτι τέτοιο; Είναι τελείως αντίθετο προς τις θρησκείες αυτό. Μας παρακαλεί ο Θεός, να συμφιλιωθούμε μαζί Του. Είναι σαν ερωτική ιστορία όλο αυτό. Ο Χριστός έρχεται στη γη, λέει σε όλους σας αγαπώ, η ανθρωπότητα αδιαφορεί και ο Χριστός για να «αποδείξει» την μεγάλη Του αγάπη προς τον άνθρωπο…«αυτοκτονεί»! 

Ο Άγιος Νικόλαος ο Καβάσιλας παρομοιάζει τον Χριστό με έναν μανικό εραστή που στο τέλος, για να αποδείξει τον έρωτά του θυσιάζει και τη ζωή Του. Αυτό είναι ο Χριστιανισμός, είναι κάτι τελείως διαφορετικό από τις θρησκείες, δεν είναι τυπολατρία. Ο αληθινός Χριστιανισμός είναι μια αληθινή και διαρκής επανάσταση, δεν είναι θρησκεία. Οι στόχοι της επανάστασης του Χριστιανισμού είναι τόσο μακρινοί, είναι τόσο μεγάλοι, με αποτέλεσμα η επανάσταση αυτή θα τελειώσει μόνον με την Δευτέρα Παρουσία. Όποιος βλέπει το Χριστιανισμό σαν κάτι στατικό, σαν κάτι ακίνητο, αυτός δεν έχει καταλάβει τίποτε....»

Ιερομονάχου Μακαρίου Αγιορείτη

 Κυριακή Ε' Νηστειών 2014,  Μητροπολιτικός Ναός  Αγ. Νικολάου Αλεξανδρουπόλεως

πηγή

Οσία Έλενα του Ντιβέεβο(+28 Μαίου 1832)

Η Έλενα Βασίλιεβνα Μαντούροβα,με την ευλογία του Αγ.Σεραφείμ συνεχισε την παράδοση της Μοναχής Αλεξάνδρας.Όταν ήταν μικρή«είχε εύθυμο χαρακτήρα,αγάπη για τα εγκόσμια και την έλκυαν οι διασκεδάσεις»Ενώ ήταν έτοιμη να παντρευτεί απέρριψε χωρίς κάποιον συγκεκριμένο λόγο τον γαμπρό.Μετά απ'αυτό είδε ένα όραμα όπου ένα τεράστιο φίδι προσπαθούσε να την καταπιεί,αλλά την έσωσε η Παναγία.Τότε η Έλενα Βασίλιεβνα υποσχέθηκε να πάει στο μοναστήρι.

Απαρνήθηκε εντελώς τα εγκόσμια,αρχισε να διαβάζει τα έργα των Αγ.Πατέρων,να προσεύχεται και να εργάζεται.Τρία χρόνια την προετοίμαζε ο Άγιος Σεραφείμ για να γίνει μέλος της μοναστικής αδελφότητας.Αυτό συνέβη το 1825.Ο άγιος προφήτεψε τον δρόμο που θα ακολουθήσει και την προέτρεψε να μιμηθεί τη ζωή της Αγ.Αλεξάνδρας.Ζούσε εν προσευχή και σιωπή.

Η επίγεια ζωή της έλαβε τέλος κατά θαυμαστό τρόπο.Κάνοντας υπακοή στον Άγ.Σεραφείμ πέθανε στη θέση του αδελφού της Μιχάι Βασίλιεβιτς Μαντούροβ.Πριν την κοίμηση της αξιώθηκε να δει σε όραμα τον Κύριο σαν να ήταν φωτιά μαζί με την Παναγία,η οποία της έδειξε την τότε την προηγούμενη και την μέλλουσα αδελφότητα του Ντιβέεβο.

Εκοιμήθη εν Κυρίω στις 28 Μαίου 1832.Ο Αγ.Σεραφείμ «έλαβε»την ''πληροφορία''ότι η μοναχή Ελενα βρισκόνταν κοντά στο θρόνο της Αγ.Τριάδος και ότι βρισκόνταν στον ουράνιο χορό των παρθένων της Βασίλισσας των Ουρανών.Το λείψανό της παρέμεινε άφθορο.