«Έχετε τα πινέλα, έχετε και τα χρώματα. Ζωγραφίστε, λοιπόν, τον Παράδεισο και μπείτε μέσα και εσείς και η οικογένειά σας!»

"Σας τίμησε ο Θεός να είστε πατέρες, και ίσως δεν υποψιάζεστε την ευλογία. Κρατάτε στην αγκαλιά σας την πολύτιμη παρακαταθήκη Του, και ίσως δεν συγκλονίζεστε για το ύψιστο δώρο. 

Αφήστε την ευγνωμοσύνη σας να πλημμυρίσει την ύπαρξή σας για την παρουσία αυτών των παιδιών που σας εμπιστεύθηκε ο Θεός, και που γεμίζουν με χαρά το σπίτι σας. Δείτε στα πρόσωπά τους τις ζωντανές εικόνες Εκείνου, και ανάλογα ρυθμίστε τη στάση σας απέναντί τους. Φερθείτε στα παιδιά σας με σεβασμό, μιλήστε τα με εκτίμηση και ειλικρίνεια, αντιμετωπίστε τα με μεγάλη επιείκεια, αγκαλιάστε τα με απέραντη αγάπη. 

Και ταπεινά ζητείτε από τον Επουράνιο Πατέρα όλων μας να αναπληρώνει με τη χάρη Του τις ελλείψεις σας, να κατευθύνει τα βήματα και τις σκέψεις σας, να τροφοδοτεί την ψυχή σας με το θείο Του έλεος. 

Αφήστε να συστέλλεται μέσα σας ο εαυτός σας, για να ανασταίνεται και να ακτινοβολεί στην ψυχή σας ο Θεός. Έχετε τη διάθεση, έχετε και τα εφόδια. Μπορείτε να συμβάλλετε καθοριστικά στην ευτυχία του σπιτιού σας. Και, όπως θα έλεγε λογοτεχνικά κάποιος στοχαστής,
 «Έχετε τα πινέλα, έχετε και τα χρώματα. Ζωγραφίστε, λοιπόν, τον Παράδεισο και μπείτε μέσα και εσείς και η οικογένειά σας!»

(Ομιλία σεβ. Μητροπολίτη Δημητριάδος κ. Ιγνατίου με θέμα "O ρόλος του πατέρα στην οικογένεια" σε συνέδριο με θέμα "O άντρας που τιμά τον Θεό" στο Συνεδριακό Κέντρο Θεσσαλίας στις 26/4/2015)

facebook

Ο Γκόγκολ και το θαύμα του Αγίου Σπυρίδωνος

«Ὁ Νικόλαος Βασίλιεβιτς Γκόγκολ, ὅταν ἦλθε στήν Ὄπτινα καί παρέδωκε γιά ἔκδοσι τό βίο καί τά ἔργα τοῦ ἐγκλείστου Γεωργίου τοῦ Ζαντόνσκ στόν π. Πορφύριο Γρηγόρωφ, τόν βεβαίωσε ὅτι εἶδε ὁ ἴδιος μέ τά μάτια του τό λείψανο τοῦ ἁγίου Σπυρίδωνος [Τριμυθοῦντος]· καί ὅτι ὑπῆρξε αὐτόπτης μάρτυρας ἑνός θαύματός του.

 Ὁ Γκόγκολ παρακολούθησε τό ἱερό λείψανο πού τό λιτάνευσαν καί τότε, ὅπως κάθε χρόνο στίς 12 Δεκεμβρίου, ἀνά τήν πόλι μέ μεγάλη ἐπισημότητα. 

Ὅλοι οἱ παρόντες προσέπεφταν στό ἅγιο λείψανο καί τό προσκυνοῦσαν. Ὅμως, ἕνας Ἄγγλος τουρίστας δέν ἤθελε νά ἐκδηλώση τόν πρέποντα σεβασμό. Καί ἔλεγε ὅτι τάχα ἡ σπονδυλική στήλη τοῦ ἁγίου εἶχε σπάσει· καί ὅτι τό σῶμα του ἦταν ἁπλᾶ βαλσαμωμένο. 

Λίγο ἀργότερα, ὅμως, πῆρε τήν ἀπόφασι νά πάη πιό κοντά. Καί τότε τό ἅγιο λείψανο τοῦ γύρισε μόνο του τά νῶτα. Ὁ Ἄγγλος τότε ἔπεσε μέ βαθύ φόβο γονατιστός στή γῆ μπροστά στό ἱερό λείψανο.

 Τό γεγονός αὐτό τό μαρτύρησαν πολλοί αὐτόπτες μάρτυρες, μεταξύ τῶν ὁποίων ἕνας ἦταν καί ὁ Γκόγκολ, ἐπάνω στόν ὁποῖο καί ἄσκησε μεγάλη ἐπίδρασι τό ἱερό αὐτό περιστατικό».

Ἀρχιμ. Ἰωάννου Κωστώφ ΑΓΙΟΛΟΓΙΑ εκδ. Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός

πηγή

Νέος Ιερομάρτυρας Κωνσταντίνος Ποντγκόρσκυ που εσταυρώθη στην θύρα του ναού(+1918)

Νέος Ιερομάρτυρας Κωνσταντίνος Ποντγκόρσκυ

...Ή τελευταία σταγόνα πού ξεχείλισε το ποτήρι της υπομονής των προσώπων της νέας εξουσίας, ήταν ή λειτουργία πού έκανε ό π. Κωνσταντίνος στίς 7 Νοεμβρίου του 1918 (25 Όκτωβρίου με το Ιουλιανό Ημερολόγιο πού ίσχυε ακόμα στη Ρωσία). Την ήμερα αυτή έφτασαν στο Κιρζεμάνι οι επαναστάτες για να επιτάξουν την αγροτική παραγωγή.Ηταν οι «αντιπρόσωποι», όπως τους ονόμαζαν αργότερα στα χωριά, καί προσπαθούσαν να οργανώσουν ένα φεστιβάλ, για να τιμήσουν την πρώτη επέτειο της οκτωβριανής επανάστασης.

 Το φεστιβάλ όμως για κάποιο λόγο δεν είχε την αναμενόμενη επιτυχία για τους συντελεστές του. Δεν προκάλεσε τον αναμενόμενο ενθουσιασμό στους κατοίκους του χωρίου. Οί «αντιπρόσωποι,», αφού ολοκλήρωσαν τη διαδικασία επίταξης της αγροτικής παραγωγής, άρπαξαν όλους τους καρ­πούς, δεν άφησαν τίποτα. Πήραν ακόμα καί την παραγωγή πού άνηκε σ' εκείνους πού τα παιδιά τους υπηρετούσαν στον Κόκκινο Στρατό.Οί περισσότεροι από τους κατοίκους δεν πήγαν στο φεστιβάλ, αλλά κατευθύνθηκαν στην εκκλησία, οπού γινόταν λειτουργία για τον άγιο μεγαλομάρ­τυρα Δημήτριο της Θεσσαλονίκης.

Οι Άγιοι Σίλας, Σιλουανός, Επαινετός, Κρήσκης και Ανδρόνικος

Οι Άγιοι Σίλας, Σιλουανός, Επαινετός, Κρήσκης και Ανδρόνικος, ήταν πέντε από τούς εβδομήκοντα μαθητές του Κυρίου. Όλοι υπηρέτησαν το Ευαγγέλιο του Χριστού «ἐν κόπῳ καὶ μόχθω, ἐν ἀγρυπνίαις πολλάκις, ἐν λιμῷ καὶ δίψει, ἐν νηστείαις πολλάκις, ἐν ψύχει καὶ γυμνότητι» (Β' προς Κορινθίους, ια - 27). Δηλαδή, υπηρέτησαν τον Κύριο με κόπο και μόχθο, με αγρυπνίες πολλές φορές, με πείνα και δίψα στις μακρινές οδοιπορίες, με νηστείες, με ψύχος και γυμνότητα.

Ο Σίλας φυλακίστηκε μαζί με τον Παύλο στους Φιλίππους της Μακεδονίας (Πραξ. ιστ 25-39). Μετά από πολλούς μόχθους και αφού ακολούθησε τον Παύλο σε πολλές περιοδείες του, έγινε επίσκοπος Κορίνθου.

Ο Σιλουανός, από το αξίωμα του επισκόπου Θεσσαλονίκης, αγωνίσθηκε και βασανίστηκε για την πίστη του στον Κύριο.

Ο Επαινετός, από το αξίωμα του επισκόπου Καρθαγένης, αγωνίσθηκε και βασανίστηκε για την πίστη του στον Κύριο.

Ο Ανδρόνικος αγωνίστηκε και βασανίστηκε για την πίστη του στο Ευαγγέλιο του Κυρίου μας Ιησού Χριστού.

Ο Κρήσκης, τέλος, έγινε επίσκοπος Καρχιδονίας και από την θέση αυτή μόχθησε και υπηρέτησε το Θείο Ευαγγέλιο.

Να σημειώσουμε εδώ ότι ο Άγιος Ανδρόνικος, εορτάζεται μαζί με την Αγία Ιουνία και στις 17 Mαΐου, ενώ η εύρεση των τιμίων λειψάνων του εορτάζεται στις 22 Φεβρουαρίου.

πηγή

ΚΗΡΥΓΜΑ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΣΤ’ ΜΑΤΘΑΙΟΥ

ΤΟ ΕΥΚΟΛΟ ΚΑΙ ΤΟ ΔΥΣΚΟΛΟ

Οι άνθρωποι, όταν έχουμε ανάγκη τον Θεό στη ζωή μας, απευθυνόμαστε σ’ Αυτόν με την αίσθηση ότι επειδή είναι Παντοδύναμος, όλα για Εκείνον είναι εύκολα.

Έτσι, με την ιδέα αυτή, αγαπητοί μου αδελφοί, Του ζητούμε να εκπληρώσει τα αιτήματά μας, τόσο για την πορεία της ζωής μας, για τις σχέσεις μας, για επιλογές που θέλουμε να γίνουν πραγματικότητα, όσο και για δύσκολες περιστάσεις που έχουν να κάνουν με την ασθένεια, τη δοκιμασία, την αποφυγή του θανάτου.

Όταν μάλιστα ο Θεός δεν φαίνεται να ανταποκρίνεται στα αιτήματά μας, απογοητευόμαστε και δεν μπορούμε να καταλάβουμε γιατί αρνείται να μας δώσει ό,τι Του ζητούμε, γιατί δεν αξιοποιεί την εξουσία Του προς όφελός μας, καθιστώντας δύσκολη έως αδύνατη την εκπλήρωση των αιτημάτων μας. Τότε θεωρούμε ότι ο Θεός είναι άδικος απέναντί μας, σκληρός και αδυσώπητος, ενίοτε και χωρίς αγάπη για ό,τι του ζητούμε, αλλά και για ό,τι είμαστε έναντί Του.

        Στην πόλη Καπερναούμ ο Χριστός συναντά έναν παράλυτο, ξαπλωμένο στο κρεβάτι. Βλέποντας την πίστη των ανθρώπων που φέρνουν τον άρρωστο συνάνθρωπό τους για να τον γιατρέψει, ο Κύριος του ζητά να έχει θάρρος, διότι οι αμαρτίες του έχουν συγχωρεθεί από τον ίδιο. Ο λόγος αυτός προκαλεί λογισμούς στο νου κάποιων  γραμματέων, διότι αυτοί πιστεύουν ότι μόνο ο Θεός έχει το δικαίωμα και τη δυνατότητα να συγχωρέσει αμαρτίες. Και ο Χριστός, που καταλαβαίνει τις πονηρές τους σκέψεις, τους ρωτά: «Τι εστίν ευκοπώτερον, ειπείν, αφέωνταί σου αι αμαρτίαι, ή ειπείν, έγειρε και περιπάτει;» (Ματθ. 9,5).

AΓΝΩΣΤΑ ΣΥΝΑΞΑΡΙΑ ΤΗΣ ΕΙΚΟΝΟΜΑΧΙΑΣ

Μια ενδιαφέρουσα συζήτηση με αφορμή ΤΑ AΓΝΩΣΤΑ ΣΥΝΑΞΑΡΙΑ τις νέες εξαιρετικές εκδόσεις τῆς Ἑνωμένης Ρωμηοσύνης μέσα ἀπό τίς ὁποῖες μᾶς ἀποκαλύπτονται ἐλάχιστα γνωστoί ἀλλά πολύ μεγάλοι Ἅγιοι κατά τήν περίοδο τῆς Εἰκονομαχίας όπως ο Οσιομάρτυρας Στέφανος ο Νέος και ο Άγιος Πέτρος της Ατρώας.

πηγή

HUMAN-GO! καλέ μου κύριε Πίκατσου,

ΓΡΑΦΕΙ Η ΜΑΡΩ ΣΙΔΕΡΗ

 Η αναζήτησή σου έγινε μόδα και μανία μαθαίνω: Pocemon-Go το λένε... Δεν αδικώ τους πιτσιρικάδες που έχουν πέσει με τα μούτρα στο κυνήγι σου, λες και είσαι θησαυρός. Διαφωνώ, αλλά δεν τους αδικώ. Ολόγυρα η πραγματικότητα μοιάζει ψεύτικη, ώστε ακόμα και η καρτουνίστικη υπόστασή σου εκπέμπει τόση ελπίδα όση η αλήθεια δε μπορεί να εγγυηθεί.

  Είσαι χαριτωμένος, κύριε Πίκατσου, αυτό σου το αναγνωρίζω. Αν και τερατάκι τσέπης - Pocket monster- έχεις μια γλυκύτητα τόσο οικεία...πιότερο μοιάζεις με το εξωγήινο pet που όλοι θα θέλαμε να έχουμε... λίγο αυτό το τραύλισμα να διόρθωνες- "πίκα-πίκα- πίκα...πίκατσου" - και θα μπορούσαμε να επικοινωνήσουμε πολύ καλύτερα οι δυο μας από ότι με πολλά ανθρωπόμορφα όντα ολόγυρά μου... Θαρρώ αυτή την παιδιάστικη ομορφιά αναζητούν οι πιτσιρικάδες και έχουν επιδοθεί σ' αυτό το ξέφρενο κυνήγι... 

  Ξέρεις κύριε Πίκατσου, δε θέλω να γίνω σαν τον πεθερό Πορτοκάλος (στην ταινία Γάμος αλα ελληνικά) που αναζητούσε ελληνικές ρίζες σε ότι περπατούσε, κολυμπούσε και πετούσε, αλλά αυτό πρέπει να σου το πω: ο πρώτος που επινόησε κυνήγι έμβιων και έλλογων όντων ήταν Έλληνας. Διογένη τον έλεγαν. Αυτός τριγυρνούσε στους δρόμους με ένα φανάρι, όπως οι σημερινοί κυνηγοί pocemon κρατούν τα κινητά, και αναζητούσε ένα απείρως πιο δυσεύρετο είδος χαριτωμένων "τεράτων": αναζητούσε ανθρώπους!!! 

Το δικό της φεγγάρι(Αληθινή ιστορία)

Νώντα Σκοπετέα

 Ένα μικρό κορίτσι πριν από αρκετά χρόνια , έκανε ίσως την μοναδική «αταξία» στη γεμάτη από υπομονή , ταπείνωση και υπακοή ζωή της . Τέλη δεκαετίας του 60.

Στις 20 Ιουλίου του 1969 ο άνθρωπος ψηλαφά το φεγγάρι . Ανήμερα του Αθάνατου Προφήτη , ο άνθρωπος γυρεύει και τα καταφέρνει να πατήσει στα κάποτε απλησίαστα . Το φεγγάρι γίνηκε ο σκοπός του. Η τρανή απόδειξη πως τα κατάφερε επιτέλους να γίνει παντοδύναμος ! Ω της κατάδικης πλάνης, ω της άψυχης αυταπάτης !

Το φεγγάρι όμως για το μικρό κορίτσι έχει άλλο προσανατολισμό και άλλο όνομα Γι αυτήν,σελήνη λαμπρόφωτη ήταν το τσακώνικο ψήλωμα του Αη Λιά , στο ανηφόρι που ξεκινούσε από τη βρύση .

 Η κορυφή των εξακοσίων μόλις μέτρων , που για αυτήν όμως ως τα 13 της τότε χρόνια , φάνταζε ο ίδιος ο Ουρανός . Τι λαχτάρα , να τα καταφέρει κάποτε και εκείνη να ανέβει αυτά τα λίγα έστω ανηφορικά χιλιόμετρα , όπως όλα τα κορίτσια της ηλικίας της, στο εσπέρας της καλοκαιρινής ξακουστής γιορτάδας ! 

-Είσαι μικρή ακόμα για να πας … της είπε κοφτά όταν το πρωτοζήτησε ο Πατέρας της . Δεν το ματαείπε … Αυτοδίδακτη στην πειθαρχία ! 

Μα σήμερα μοιάζει να είναι η ευκαιρία της! Παραμονές του Προφήτη στα 1969! Ούτε που είχε ακούσει για τα κατορθώματα των αστροναυτών και για το τόλμημά τους . Αυτό που τώρα την απασχολούσε ήταν το δικό της γενναίο εγχείρημα ! Ο Πατέρας απρόσμενα την άφησε μονάχη να καματέψει στο περβολάκι τους,τούτο το λιόπυρο απομεσήμερο. Εκείνος έπρεπε να κατέβει για δουλειά που του παν στο γιαλό το δίχως άλλο .

Η εικόνα της Αγίας Παρασκευής από την Σμύρνη...

Η εικονα της Αγ.Παρασκευης,200 ετών της προγιαγιας μου,απο την Σμυρνη,ταξιδεψε το 1922 με ενα μικρο βαρκακι μαζι με την οικογενεια,την κρατουσαν αγκαλια!!Βοηθεια μας!

facebook

Οι ''Επτά Απόστολοι της Βουλγαρίας''

Οι ''Επτά Απόστολοι της Βουλγαρίας''.Εορτάζουν στις 27 Ιουλίου

Είναι ένα συλλογικό όνομα που έχει δοθεί σε αγίους που τιμώνται από την Βουλγαρική Εκκλησία που δημιούργησαν και προώθησαν το κυριλλικό και γλαγολιτικό αλφάβητο:

Οι Άγιοι Μεθόδιος και Κύριλλος,ο Άγιος Ναούμ,ο Άγιος Σάββας,ο Άγιος Κλήμης της Οχρίδας,ο Άγιος Γκόραντζ και ο Άγιος Αγγελάριος αρχιεπίσκοπος και φωτιστής Βοημίας

Η τοιχογραφία βρίσκεται στην Μονή Γεννήσεως της Θεοτόκου ή Μονή της Παναγίας Αρδεύουσας ή Αρδενίτσας κοντά στο Φιέρ της Αλβανίας.

Δεξιά διακρίνεται ο Άγιος Ιωάννης ο Κουκουζέλης

πηγή

Τά θαυμάσια τοῦ Ἁγίου Παντελεήμονα

Ο κ. Ιωάννης από την Ελβετία ήρχετο από ηλικία 20 ετών στον Άθω.

Τον αγάπησε τόσο πολύ, ώστε παρέμενε αρκετό καιρό κάθε έτος. Το αγαπημένο του μέρος ήταν πάντοτε στα Καυσοκαλύβια η συνοδεία των Ιωασαφαίων, του γέροντος Ιωάννου και Αντωνίου. Προτεστάντης ων, επιθυμούσε να μάθη την Αλήθεια κοντά στους απλούς ειλικρινείς μοναχούς και ν’ αξιωθή του θείου Βαπτίσματος, (όπως κι έγινε τον χειμώνα του 1977, στην Ι. Μ. Σταυρονικήτα, υπό του τότε ηγουμένου π. Βασιλείου).

 Όπως μας διηγήθη ο ίδιος, το 1974, μετά από πολυήμερη παραμονή του στα Καυσοκαλύβια, ως συνήθως, έπρεπε να επιστρέψη στην πατρίδα του.
Λόγω τρικυμίας, η μόνη οδός ήταν μέσω Κερασιάς, εβίασε τον εαυτό του και μετά από πολύ κόπο έφτασε κουρασμένος στη βρύση παρά την οδόν του κελλιού Αγίου Δημητρίου, του λεγόμενου Χατζηγιώργη.

Επίσκεψη στο γκρεμισμένο Μοναστήρι του Αρχαγγέλου Γαβριήλ στο Μπίνατς-Κόσοβο

Το μοναστήρι Μπίνατς,αφιερωμένο στον Άγιο Αρχάγγελο Γαβριήλ είναι ένα από τα παλαιότερα μοναστήρια της Σερβίας.Χτίστηκε τον 14ο αιώνα.

Το ισοπέδωσαν Αλβανοί εθνικιστές το 1999 όταν οι δυνάμεις της KFOR αποτραβήχτηκαν από την περιοχή.

Μαζί ισοπεδώθηκαν και οι ναοί της Αγίας Παρασκεύής,του Αγίου Στεφάνου και του Αγίου Νικολάου.Την περιοχή επισκέφτηκε εχθές αντιπροσωπεία της Σερβικής Ιεράς Συνόδου

πηγή

Δείτε και εδώ,εδώ

Ι.Μονή Παναχράντου Αγίου Παντελεήμονος Άνδρου

Το μοναστήρι αυτό βρίσκεται κυριολεκτικά γαντζωμένο πάνω στο βουνό , περιστοιχισμένο από μεγάλους βραχώδεις όγκους , οπού ο αέρας με το πέρασμα των αιώνων σμίλεψε πάνω τους εκατοντάδες μικρές σπηλιές , οι μεγαλύτερες των οποίον χρησιμοποιήθηκαν και ως ασκηταριά από τους παλαιότερους μοναχούς.
Ή μονή παρουσιάζει , κατά το τύπο των βυζαντινών μοναστηριών , όψη φρουρίου και ή έκταση πού καταλαμβάνει είναι αρκετά μεγάλη , με τα κτίρια της να είναι κτισμένα σε παραλληλόγραμμη διάταξη , έχοντας μήκος κατά πολύ μεγαλύτερο από το πλάτος της. Λόγω του απόκρημνου τοπίου ή μονή πήρε αυτή την στενόμακρη διάταξη και δίνει σήμερα την εντύπωση λαβυρίνθου, αφού εκτός του στενού κεντρικού διαδρόμου της , μόνο στενότατα δρομάκια σε οδηγούν στα υπόλοιπα κελιά.

Όταν καταφέρεις και βγεις στο υψηλότερο σημείο της , ή πανοραμική θέα σε αποζημιώνει , δίνοντας σου πραγματικά την αίσθηση ότι αιωρείσαι στο κενό. Για την Ιστορική απαρχή της μονής , δυστυχώς , δεν έχουμε πολλά στοιχεία , και αυτό μας δίνει μια αβεβαιότητα ως προς τις συνθήκες που επικράτησαν εδώ τότε. Βασιζόμενοι σε δύο χειρόγραφα , πού διασώζονται σήμερα , και στην τοπική παράδοση , δεχόμαστε ότι ή ιστορία ξεκίνησε ως έξης : Πριν το 960 μ.χ. , δύο μοναχοί , πού ασκήτευαν στο απέναντι βουνό έβλεπαν ένα φως κάθε βράδυ σε σημείο κοντινό με αυτό οπού σήμερα είναι κτισμένη ή μονή.
Βλέποντας τέτοιο θαύμα , για πολύ καιρό αποφάσισαν να έρθουν προς εξερεύνηση του φαινομένου.

Αφού έψαξαν αρκετά , αξιώθηκαν από τη χάρη του Θεού να βρουν την σεβάσμια εικόνα της Παναγίας της Πανάχραντου , κάτω από ένα σπήλαιο, κοντά στο σημείο οπού τώρα βρίσκεται ο Ναός του Φωτοδότη (όνομα το όποιο πήρε προφανώς από το φως πού φανερώθηκε εδώ). 

Η Οσία Αγάθη της Κουσελαούκα(+9 Ιουνίου 1873) Μία Νέα Αγία!

 Η Οσία Αγάθη γεννήθηκε το 1819 στο χωριό Πασατέλ,στην Μολδαβία.Οι γονείς της Ιωάννης και Ευδοκία Μαραντσιούκ ήταν ευλαβείς χριστιανοί,πήγαιναν συχνά για προσκύνημα στους αγιασμένους τόπους της πατρίδας τους και είχαν ξεχωριστή ευλάβεια για τους αγίους της Λαύρας των Σπηλαίων.
Η μικρή Αγάθη παρακαλούσε τους γονείς της με δάκρυα στα μάτια να την παίρνουν μαζί τους στα προσκυνήματα.Οι γονείς ξέροντας τις δυσκολίες της διαδρομής την άφηναν σπίτι με τα συγγενικά τους πρόσωπα.Πρέπει να πούμε πως εκείνη την περίοδο τα προσκυνήματα γίνονταν με τα πόδια και ένα παιδί ήταν ένα επιπλέον βάρος

  Μία φορά οι γονείς της πήγαν στην Λαύρα των Σπηλαίων και άφησαν την μικρή Αγάθη υπό την επίβλεψη των συγγενών.Λίγες μέρες μετά η μικρή Αγάθη ξεκίνησε μόνη της για την Λαύρα των Σπηλαίων σκεπτόμενη πως μπορεί να φτάσει εκεί μόνη της.Ο Κύριος όμως της είχε ετοιμάσει άλλον δρόμο.Προχωρόντας η μικρή μέσα στο σκοτάδι,έπεσε σ'ένα πηγάδι βαθύ και τραυμάτισε τα πόδια της.Αυτό το ατύχημα σημάδεψε την ζωή της αφού απ'όταν την βρήκαν αναγκάστηκε να μείνει για πάντα στο κρεβάτι.Σε αυτό το πηγάδι πέρασε τρία χρόνια και την παρηγορούσαν και την ενίσχυαν οι Άγιοι Άγγελοι του Θεού,οι οποίοι την έτρεφαν με το ουράνιο μάννα.

  Επιστρέφοντας από την Λαύρα των Σπηλαίων του Κιέβου οι γονείς έκλαψαν πολύ για την απώλεια της κόρης τους την οποίαν θεωρούσαν νεκρή.
Στα μέρη αυτά το έδαφος ήταν γόνιμο και πλούσιο χορτάρι κάλυπτε τα βοσκοτόπια

Τα σκαλιά που οδηγούν στην Μονή της Παναγίας Σουμελά

Πόντος
Τα σκαλιά που οδηγούν στην Μονή της Παναγίας Σουμελά στην Τραπεζούντα.

facebook

Από τον βίο της ηγουμένης Μακρίνας:''Όταν δέχθηκα την επίσκεψη της Αγίας Παρασκευής''

Κατά την διάρκεια τού Β' Παγκοσμίου Πολέμου έπεσε (όπως και τό μεγαλύτερο μέρος τού ελληνικού λαού) στην δίνη της στερήσεως και της φτώχειας. Στερήθηκε και αυτό ακόμη τό ψωμί και έφθασε σε σημείο να παρακαλεί τον Κύριο να την πάρει από την ζωή.

Όμως ή πρόνοια τού Θεού μεριμνούσε για εκείνη μέ θαυμαστά σημεία: έξω από την πόρτα της επί έξι μήνες φύτρωναν χόρτα, μέ τα όποια τρεφόταν εκείνη και έτρεφε ένα φυματικό κορίτσι. Ή έλλειψη δυναμωτικών τροφών την έφερε σε κατάσταση γενικής αδυναμίας και εξαντλήσεως. Ό πνευματικός της όμως την βοήθησε και ζήτησε από τούς ενορίτες την ενίσχυση της ορφανής 19χρονης κόρης.

Όταν κάποτε έφθασε στον θάνατο από την πείνα, την κακουχία και την υγρά πλευρίτιδα, δέχθηκε την επίσκεψη της Αγίας Παρασκευής, ή όποια την σκέπασε μέ τό παπλωματάκι της, την ζέστανε και την θεράπευσε. Εκείνο πού αξίζει να σημειωθεί είναι ότι παρόλες τις κακουχίες εκείνης της εποχής ή Μαρία ουδέποτε παρέλειψε τα πνευματικά της καθήκοντα που άρχιζαν από τις 03.00 π.μ. Είχε τόσο ζήλο για τον εκκλησιασμό και για την ακρίβεια στην υπακοή του Γέροντα της. ώστε ό Θεός την γλύτωνε θαυματουργικά από την σύλληψη, τις σφαίρες των μυδραλιοβόλων και την εκτέλεση.

Από το βιβλίο του ιερομ.Δημ.Καββαδία-ΓΕΡΟΝΤΕΣ ΚΑΙ ΓΥΝΑΙΚΕΙΟΣ ΜΟΝΑΧΙΣΜΟΣ. 

πηγή

Περισσότερο αξίζει μία σταγόνα προσευχής από μία θάλασσα απελπισίας

Αγ.Νικόλαος Βελιμίροβιτς.

Από τον βίο της ηγουμένης Μακρίνας-Είδα την Αγία Παρασκευή να κάνει μετάνοιες στο κατώγι

Ή κατά Θεόν προκοπή της Μαρίας οφειλόταν στην συνεχή και μέ κατάνυξη παρακολούθηση της θείας λατρείας, στην αγρυπνία πού έκανε μόνη της, στις μετάνοιες, την νοερά προσευχή, την μελέτη αγιογραφικών και πατερικών κειμένων και την τιμή των Άγιων.

Στα πνευματικά συναγωνιζόταν με αρκετές κοπέλες πού έκαναν υπακοή στον Γέροντα Έφραίμ- μαζί προσεύχονταν, αγρυπνούσαν και διατηρούσαν μεταξύ τους την υγιή πνευματική άμιλλα.

Εκείνα πού κυρίως κρατούσαν σε εγρήγορση την έφηβη Μαρία ήταν διάφορα θαυμαστά περιστατικά, όπως όταν βρήκε ένα δέμα με ζεστό ψωμί και σύκα στον Ναό του Αγίου Νικολάου γι’ αυτήν και τις πνευματικές της αδελφές πού νήστευαν για τον Δεκαπενταύγουστο, ή όπως όταν παραμονές της κηρύξεως τού πολέμου τού 1940 είδε από την δεξιά πλευρά τού Εσταυρωμένου να τρέχει αίμα και νερό, ή όταν είδε την Αγία Παρασκευή να κάνει μετάνοιες στο κατώγι του προσφυγικού σπιτιού πού φιλοξενούνταν...

Από το βιβλίο του ιερομ.Δημ.Καββαδία-ΓΕΡΟΝΤΕΣ ΚΑΙ ΓΥΝΑΙΚΕΙΟΣ ΜΟΝΑΧΙΣΜΟΣ. 

πηγή

Γιατί κάποιες φορές γίνονται αυτά που προλέγουν οι δαίμονες;

Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης

α) Επειδή δεν πιστεύετε ακράδαντα στον Κύριο και μόνο, αλλά και στους δαίμονες. Έτσι, για την απιστία σας, ο Θεός παραχωρεί να γίνονται αυτά που εκείνοι προλέγουν.

β) Επειδή, πηγαίνοντας στους δαίμονες και ζητώντας την βοήθειά τους, γίνεστε μόνοι σας δούλοι του διαβόλου, μπαίνετε κάτω από την εξουσία του. Έτσι, μπορεί πια να σάς κάνει ό,τι θέλει. Άρα, ό,τι σάς πει το πραγματοποιεί κιόλας, όπως ένας κακούργος που σκλαβώνει κάποιον άνθρωπο· αν του πει ότι θα ζήσει, θα ζήσει· αν του πει πώς θα πεθάνει, θα πεθάνει. Γιατί είναι στο χέρι του κακούργου να κάνει είτε το ένα είτε το άλλο. Λέει σχετικά ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος: “Ας υποθέσουμε, πώς ένα βασιλόπουλο εγκαταλείπει το παλάτι του, πάει σε τόπο έρημο και μπαίνει θεληματικά κάτω από την εξουσία ενός λήσταρχου. Πες μου, μπορεί αυτός ο λήσταρχος να του πει από πριν με βεβαιότητα αν θα ζήσει ή θα πεθάνει; Και βέβαια μπορεί! Όχι όμως επειδή προείδε το μέλλον, αλλ επειδή, έχοντας γίνει κύριος του βασιλόπουλου, έχει τη δυνατότητα να του κάνει ό,τι θέλει – είτε να το θανατώσει είτε να του χαρίσει τη ζωή“.

Γι αυτό, αδελφοί μου Χριστιανοί, μην πιστεύετε στην πρόγνωση των δαιμόνων, γιατί στην πραγματικότητα δεν προγνωρίζουν τίποτα. Στον Κύριο μόνο να έχετε πίστη βαθιά, κι Εκείνος θα σάς φανερώσει εκείνα που πρέπει να γνωρίζετε.

γ) Οι Χριστιανοί δεν πρέπει να φοβούνται το διάβολο και τους δαίμονες. Γιατί, Χριστιανοί μου, με τα διάφορα μαγικά κάνετε τα χατήρια του διαβόλου; Αυτός δεν έχει εξουσία και δύναμη να προκαλέσει ούτε τον παραμικρό πειρασμό. Αφ ότου ο Χριστός σαρκώθηκε, ο διάβολος έχασε την τυραννική του εξουσία. Ο ενανθρωπήσας Κύριος του συνέτριψε την κεφαλή κι άφησε μόνο την ουρά του να σαλεύει, έτσι, για να γυμνάζονται και να στεφανώνονται οι πιστοί. Τώρα μόνο με απάτες παγιδεύει τους ανθρώπους στην κακία και όχι τυραννικά, όπως πριν. Δηλαδή μόνο κακές σκέψεις μπορεί να μας βάζει, αλλα από τη δική μας θέληση εξαρτάται αν θα τις δεχθούμε ή θα τις διώξουμε. Κανένας πειρασμός, δεν μπορεί να συμβεί στον άνθρωπο, αν δεν το επιτρέψει ο Θεός. Μάταια, λοιπόν, καλοπιάνετε τους δαίμονες με τις μαγείες, γιατί δεν μπορούν να κάνουν τίποτα χωρίς την άδεια του Θεού.

Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης, "Λόγος κατά τών μαγικών ειδών. (Μαγεία, Μαντεία, Γοητεία, Φαρμακεία, Οιωνοσκοπία, Αστρολογία, Φυλαχτά, Κλήδονες)" 

πηγή

Μοίρα και ειμαρμένη η εκάστου προαίρεσις γίγνεται...

" Μοίρα και ειμαρμένη η εκάστου προαίρεσις γίγνεται, το δοκούν κατ' εξουσίαν προαιρουμένη"
 Άγιος Γρηγόριος ο Νύσσης

"Στον κάθε άνθρωπο γίνεται μοίρα του και ριζικό του η δική του προαίρεση, όντας λεύτερος να διαλέξει αυτό που θέλει, γιατί έχει τούτη την εξουσία...

Η Παναγία η Γαλακτοτροφούσα (1270) στον υπόσκαφο ναό της Αγίας Λουκίας στη Ματέρα...

Η Παναγία η Γαλακτοτροφούσα (1270) στον υπόσκαφο ναό της Αγίας Λουκίας στη Ματέρα...

http://www.oltrelartematera.it/ita/web/item.asp?nav=5

ΚΗΡΥΓΜΑ ΚΥΡΙΑΚΗΣ Ε’ ΜΑΤΘΑΙΟΥ

ΠΩΣ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΟΥΜΕ ΤΟ ΚΑΚΟ;

Είναι εμφανές το κακό στη ζωή μας; Μπορούμε να το εντοπίσουμε, να το αρνηθούμε, να παλέψουμε εναντίον του, να το νικήσουμε τελικά; Δεν είναι εύκολη η απάντηση. Διότι το κακό, αγαπητοί μου αδελφοί, άλλοτε φαίνεται καθαρά, καθώς δίνει σημεία της καταστροφικότητας η οποία το συνοδεύει, άλλοτε όμως βρίσκεται κρυμμένο πίσω από αυτό που ονομάζουμε «δικαίωμα» και καλύπτεται πίσω από την δίψα του ανθρώπου για επιτυχία και ευτυχία με κάθε τρόπο. Ακόμη όμως και να το κατανοήσουμε, η δυσκολία έγκειται στο γεγονός ότι δεν είμαστε σε θέση να το αντιμετωπίσουμε. Το κακό μοιάζει κάποτε ακατανίκητο. Άλλοτε πάλι μας παραπλανά. Μας δίνει την εντύπωση ότι αρκεί η επιθυμία μας, η διάθεσή μας και αυτό θα μπει στο περιθώριο. Είναι ο ανθρώπινος εγωκεντρισμός, ο οποίος δεν αποδέχεται ότι στη ζωή υπάρχει και η οδός της ταπεινοσύνης και της υπομονής έναντι του κακού. Αρκεί να γνωρίζουμε ότι αυτό υπάρχει και ποιο είναι.

 Είναι πολύ διδακτική η συνάντηση του Χριστού με δύο δαιμονισμένους ανθρώπους στο νησί των Γεργεσηνών. 

Ο Χριστός γνωρίζει ότι οι άνθρωποι κατέχονται από το κακό. Είναι εμφανή τα σημάδια. Είναι «χαλεποί λίαν», κατοικούν στα μνήματα και κανείς δεν μπορεί να περάσει από τον δρόμο στον οποίο αυτοί διαφεντεύουν με την παρουσία τους και μόνο (Ματθ. 8,28). 

Στα πρόσωπά τους αποτυπώνονται τα σημεία του κακού: η χαλεπότητα, δηλαδή η αγριότητα της καρδιάς που σε κάνει να φοβάσαι να τους κοιτάξεις κατά πρόσωπον, η διαρκής παραμονή τους στο θάνατο και τις μορφές του (μοναξιά, ακοινωνησία με τους άλλους ανθρώπους, ομφαλοσκόπηση και εσωστρέφεια) και η εξουσία της βίας και του φόβου που έχουν επιβάλει εκεί όπου βρίσκονται. Αξιοσημείωτο ότι οι άνθρωποι τους αποφεύγουν.

Εκκλησία, ασθένεια και θεραπεία.

Πνευματικοί πατέρες: Ζώσα ελπίδα για υπέρβαση της ασθένειας

 Είναι γεγονός ότι ένα από τα σημαντικότερα προβλήματα της εποχής μας είναι η παθητικότητα του ανθρώπου, η αδράνεια και η έλλειψη επικοινωνίας. Δεν είναι λίγοι εκείνοι οι οποίοι απεγνωσμένα αναζητούν έναν άνθρωπο προκειμένου να επικοινωνήσουν επί της ουσίας και όχι επιφανειακά.

  Ακόμη και εκείνοι που δίνουν την εντύπωση ότι έχουν μεγάλο κοινωνικό περίγυρο αισθάνονται το ψυχικό κενό της μοναξιάς, καθώς οι περισσότεροι μένουν ασυγκίνητοι απέναντι στα προβλήματα που ταλαιπωρούν τους συνανθρώπους τους και δεν ενεργοποιούνται για να αναζητήσουν λύσεις. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα τα προβλήματα αυτά να διογκώνονται ακόμα περισσότερο και να διαιωνίζονται κάνοντας ανέφικτη την ύπαρξη ομαλής κοινωνικής ζωής.

  Σύμφωνα με την προτροπή του Χριστού «αγάπα τον πλησίον σου ως σεαυτόν», κάθε χριστιανός οφείλει να συμπαραστέκεται τον πλησίον σε κάθε ανάγκη που παρουσιάζεται στη ζωή του. Τούτο ισχύει ιδιαίτερα για τους ποιμένες, οι οποίοι ως γνήσιοι μαθητές του Χριστού δεν αρκεί μόνο να μνημονεύουν τους αδελφούς τους κατά την προσευχή τους αλλά να τους επισκέπτονται και να τους συμπαρίστανται σε ώρες δοκιμασιών και θλίψεων.

Είμαι ελεύθερος γιατί αγαπώ

Του Πρωτ. Γεωργίου Ατσαλάκη

Γεν. Αρχιερατικού Επιτρόπου

Ι. Μητροπόλεως Πέτρας και Χερσονήσου

«Αγαπώ γιατί είμαι ελεύθερος και είμαι ελεύθερος γιατί αγαπώ»

Τη μεγαλύτερη ελευθερία στον άνθρωπο, τη χαρίζει η αγάπη. Εννοώ την εσωτερική ελευθερία, την ελευθερία της συνειδήσεως, την ελευθερία της ψυχής, την ελευθερία του πνεύματος. Κι αυτό δεν το λέω θεωρητικά αλλά βιωματικά, αφού ο μεγαλύτερος σταυρός της ζωής μου, η πιο σκληρή ρομφαία που πλήγωνε την καρδιά μου, από μικρό παιδί, ήταν η έλλειψη της αγάπης. Της αγάπης του Χριστού, της θυσιαστικής αγάπης. Ένιωθα το αίμα να στάζει στάλα- στάλα στην καρδιά μου, όταν δεν την έβλεπα στην ψυχή μου και στη ζωή των συνανθρώπων μου.

Ο Νους, η αγάπη και η ελευθερία, είναι τα μεγαλύτερα χαρίσματα που έδωσε στον άνθρωπο ο Θεός. Δεν νοείται αγάπη χωρίς την ελευθερία και δεν υπάρχει ελευθερία χωρίς την αγάπη. Γιατί όμως είμαι ελεύθερος όταν αγαπώ; Από τι με ελευθερώνει η αγάπη; Είναι απαραίτητο να αγαπώ για να είμαι ελεύθερος; Αυτός που δεν αγαπά δεν είναι ελεύθερος;

Άφησα μέσα την ψυχή μου.Ανοίξετε!

Δεν ξεχνώ ! 42 χρόνια από την εισβολή των Τούρκων στην Κύπρο !

facebook

Οκνηρία και πολυπραγμοσύνη.Δύο παγίδες του διαβόλου

Δρ Χαραλάμπης Μ. Μπούσιας,

Μέγας Ὑμνογράφος τῆς τῶν Ἀλεξανδρέων Ἐκκλησίας

Ὅσο εἶναι ἡμέρα και βλέπουμε και μποροῦμε να ἐργασθοῦμε ἂς μην χάνουμε χρόνο, μᾶς προτρέπει ὁ Κύριος μας. Ἡ νύχτα με το σκοτάδι ἔρχεται σύντομα, ὁπότε και να θέλουμε δεν θα μποροῦμε να ἐργασθοῦμε. Τα νιάτα εἶναι ἡ ἡμέρα που μποροῦμε να ἀποδώσουμε παραγωγικά και να ἀποταμιεύσουμε για την ἐπερχόμενη νύχτα που εἶναι τα γηρατιά, ἂν αὐτα τα ἐπιτρέψει ὁ Κύριός μας, ὁ Κύριος τῆς ζωῆς και τοῦ θανάτου. Ἡ ζωή μας ὅλη ἀπό ἄλλη ὀπτική γωνία εἶναι μια ἡμέρα, ἐνῶ ὁ θάνατος που ἀναπόφευκτα ἀκολουθεῖ εἶναι ἡ νύχτα.

 «Ἕως ἡμέρα ἐστίν ἐργάζεσθαι· ἔρχεται νύξ ὅτε οὐδείς δύναται ἐργάζεσθαι» (Ἰωάν. θ΄ 4) εἶπε ὁ Χριστός μας στους μαθητές Του. Μην ἀμελεῖτε την ἐργασία ὅσο βλέπετε, ὅσο ἔχετε χρόνο και μάλιστα ὄχι ὁποιαδήποτε ἐργασία συμπεριλαμβανομένης τῆς ἁμαρτίας, ἀλλά μόνο «τα ἔργα τοῦ Θεοῦ».

 Ὁ χρόνος εἶναι θεῖο δῶρο. Δεν μᾶς ἔδωσε ὁ Θεός μας μόνο τάλαντα, δηλαδή προσόντα, μᾶς ἔδωσε καὶ χρόνο γιὰ νὰ τὰ ἀξιοποιήσουμε. Χωρὶς χρόνο ὁποιοδήποτε τάλαντο ἢ γνώση πᾶνε χαμένα. Σκεφθεῖτε ἕναν πολύ καλά διαβασμένο μαθητή να καθήσει για ἐξετάσεις, ἀλλά ὁ ἐξεταστής να τοῦ πάρει το γραπτό πριν ἐκεῖνος προφθάσει να καταγράψει ὅσα γνωρίζει. Ὅλο τὸ προηγούμενο διάβασμά πάει χαμένο, ἀφοῦ γιὰ την ἀνάπτυξη τῶν γνώσεών του χρειάζεται χρόνος. Και ὁ χρόνος αὐτός εἶναι δῶρο τοῦ Θεοῦ. Εἶναι το δῶρο που μᾶς κάνει για να τοῦ ἀποδείξουμε ὅτι εἴμαστε δικοί Του, ὅτι τον ἀγαποῦμε και ἐργαζόμασθε τα ἔργα Του, δηλαδή, βαδίζουμε σύμφωνα με το θέλημά Του και ὅτι εἴμαστε ἕτοιμοι ἀνά πᾶσα στιγμή να τοῦ το ἀποδείξουμε.

Ο Όσιος Παίσιος για την χήρα που φιλοξένησε τον Προφήτη Ηλία

Εἰκόνα τοῦ «Ῥωμαίικου Ὁδοιπορικοῦ»

Εἴμαστε παιδιά τοῦ Θεοῦ και εἶναι καθῆκον μας να κάνουμε το καλό, γιατί ὁ Θεός εἶναι ὅλος ἀγάπη. Εἶδες ἡ χήρα πού φιλοξένησε τον προφήτη Ἠλία; Εἰδωλολάτρης ἦταν, ἀλλά τί ἀγάπη εἶχε μέσα της! Ὅταν ὁ Προφήτης πῆγε και τῆς ζήτησε ψωμί, τοῦ εἶπε: «Ἔχουμε λίγο λάδι καὶ ἀλεύρι· αὐτό θὰ φάω με τα παιδιά μου καὶ μετά θα πεθάνουμε». Δεν τοῦ εἶπε: «Δεν ἔχουμε να σοῦ δώσουμε». Και ὅταν ὁ Προφήτης, για να δοκιμάσει την προαίρεσή της, τῆς εἶπε να φτιάξη ψωμὶ πρῶτα για ἐκεῖνον και μετά για τα παιδιά της, ἡ καημένη ἀμέσως τοῦ ἒφτιαξε.
Ἂν δεν εἶχε μέσα της ἀγάπη, θα ἔβαζε λογισμούς. «Δεν φτάνει που τοῦ λέω ὅτι ἔχουμε λίγο, θα ἔλεγε, ζητάει να φτιάξω πρῶτα για ἐκεῖνον!».
Φάνηκε ἡ προαίρεσή της, για νὰαἔχουμε ἐμεῖς παραδείγματα. Ἀλλά ἐμεῖς διαβάζουμε...Ἁγία Γραφή, διαβάζουμε τόσα και τόσα, και τί κάνουμε;

Θυμᾶμαι, και στο Σινά τα Βεδουϊνάκια που δεν ἤξεραν τίποτε ἀπό το Εὐαγγέλιο, ἂν τους ἔδινες κάτι, ἀκόμα και πολύ λίγο να ἦταν, θα το μοιράζονταν μεταξύ τους και θὰ ἔπαιρναν ὅλα ἀπό λίγο. Και ἂν για το τελευταῖο δεν ἔμενε τίποτε, θα τοῦ ἔδιναν τα ἄλλα ἀπό το δικό τους.

Ὅλα αὐτά να τα παίρνετε σαν παράδειγμα και να ἐξετάζετε τον ἑαυτό σας, για να βλέπετε ποῦ βρίσκεσθε. Ἂν ἐργάζεται ἔτσι κανείς, ὠφελεῖται ὄχι μόνον ἀπό τους Ἁγίους καὶ ἀπό τους ἀγωνιστές, ἀλλά ἀπό ὅλους τούς ἀνθρώπους. Σκέφτεται: «Αὐτὸ το φιλότιμο το ἔχω ἐγώ; Πῶς θα κριθῶ;» Γιατί ὁ καθένας μας μόνος του θὰ κριθῆ ἀπό τον καλύτερό του.
Ἀξία ἔχει νὰ δίνουμε ἀπὸ το ὑστέρημά μας, εἴτε πρόκειται για κάτι πνευματικό εἴτε για κάτι ὑλικό. Ἔχω, ἂς ὑποθέσουμε, τρία μαξιλάρια. Ἂν δώσω τὸ ἕνα πού μοῦ περισσεύει, δεν ἔχει ἀξία. Ἐνῶ, ἂν δώσω αὐτό που χρησιμοποιῶ γιὰ προσκέφαλο, αὐτό ἔχει ἀξία, γιατί ἔχει θυσία. Γι’ αὐτό καὶ ὁ Χριστός εἶπε γιὰ την χήρα: «Ἡ χήρα ἡ πτωχή αὔτη πλεῖον πάντων ἔβαλεν…»

Ἀπό το βιβλίο: «Πάθη και Ἀρετές», Γέροντος Παϊσίου Ἁγιορείτου, Λόγοι Ε΄,

ἔκδοσις Ἡσυχαστήριον «Εὐαγγελιστής Ἰωάννης ὁ Θεολόγος», Σουρωτή Θεσσαλονίκης

πηγή/αντιγραφή

... για τον μέγιστο των Προφητών,τον πυρίπνοο Ζηλωτή της πίστης μας...

Αυτές οι παραμονές των γιορτάδων… Η αβασταγιά , η άφραστη καρτερία του ξημερώματός τους …Και εκείνη η λαχτάρα να γίνουν τα πάντα όπως τότε ! Να μην αλλάξει τίποτα απ΄όλα όσα η μάνα μνήμη κουβαλά στο διάβα της , στο βραχύ μας πέρασμα, από τα πρόσκαιρα τούτου του κόσμου . Μέσα στου θέρους το πανηγύρι , η ψυχή ζητά να παύσει λίγο ο χρόνος , να γυρίσει στα περασμένα και στα λυτρωτικά αξέχαστα , τότε που οι άνθρωποι πίστευαν γιατί ζούσαν και ζούσαν γιατί πίστευαν…Να συναντηθούμε με τα ξυπόλυτα τους πόδια στο ξέγυμνο ανίσκιωτο ανηφόρι προς τα ψηλώματα του Αγιολιά .

Αυτός που μπορούσε να μιλήσει αλάνθαστα για όλους,σιώπησε,αγάπησε,συγχώρησε,δεν έκρινε.

Ποτέ δεν ξέρεις.Γενικώς,ψυχή μου,μήν κρίνεις εύκολα,βγάζοντας συμπεράσματα...
Για κανέναν και για τίποτα.
Πες τη γνώμη σου αν θες,μα βάλε και πολλά ερωτηματικά,άσε κενά,και να θυμάσαι ότι Αυτός που μπορούσε να μιλήσει αλάνθαστα για όλους,σιώπησε,αγάπησε,συγχώρησε,δεν έκρινε.

π.Ανδρέας Κονάνος

Οσία Μακρίνα αδελφή του Μεγάλου Βασιλείου

Mικρόν τι μικρόν μακρύνουσα Mακρίνα, Kόσμου σε αυτήν ήγγισας τω Kυρίω. Φρονοῦσ' ἀδελφὰ τοῖς ἀδελφοὶς Μακρῖνα, Τούτοις ἀδελφὰ συγκατοικεῖς καὶ πόλον. Τῇ δ' ἐνάτῃ δεκάτῃ Μακρῖναν νόες ἔνθεν ἄειραν.

Βιογραφία
Η Αγία Μακρίνα, που ο Θεός την είχε προικίσει με πολλά πνευματικά και σωματικά χαρίσματα, ήταν η μεγαλύτερη αδελφή του Μεγάλου Βασιλείου και του Γρηγορίου Νύσσης. Ανατράφηκε σύμφωνα με τις επιταγές του Ευαγγελίου, από την ευσεβέστατη μητέρα της Εμμέλεια. 

Όταν μεγάλωσε, αφοσιώθηκε στην αγαθοεργία και στην ανατροφή των αδελφών της, που έπαιξε καθοριστικό ρόλο στη μετέπειτα πνευματική τους πορεία. Η Μακρινά ήταν μνηστευμένη, αλλά ο μνηστήρας της πέθανε. Τότε, μαζί με τη μητέρα της, αποσύρθηκε σε γυναικεία μονή στον Πόντο, κοντά στον ποταμό Ίρη. Εκεί κοντά μόναζε και ο αδελφός της Μέγας Βασίλειος. Στη μονή πέρασε τη ζωή της με τη μελέτη των Γραφών, την προσευχή, και προπάντων με αγαθοεργίες. 

Διότι πάντα είχε στο μυαλό της το λόγο του Θεού, που προτρέπει στους ανθρώπους, «ἀγαθοεργείν, πλουτεὶν ἐν ἔργοις καλοίς, εὐμεταδότους εἶναι, κοινωνικούς, ἀποθησαυρίζοντας ἑαυτοὺς θεμέλιον καλὸν εἰς τὸ μέλλον, ἶνα ἐπιλάβωνται τῆς αἰωνίου ζωῆς». ( Α' προς Τιμόθεον, στ' 18,19). Δηλαδή, να αγαθοεργούν, να γίνονται πλούσιοι σε καλά έργα, να δίνουν πρόθυμα και σε άλλους τα αγαθά τους, να είναι απλοί και καταδεκτικοί, και έτσι να αποταμιεύουν για τον εαυτό τους στέρεο θεμέλιο στο μέλλον, για να αποκτήσουν την αιώνια ζωή. Μ' αυτόν τον τρόπο και η Αγία Μακρινά έζησε και τελείωσε τη ζωή της.

Ἀπολυτίκιον
γ’. Τὴν ὡραιότητα.
Σοφίας ἔρωτι, τὸν νοῦν πτερώσασα, κόσμου εὐπάθειαν, ἔμφρονως ἔλιπες, καὶ ἐνδιαίτημα τερπνὸν ἔγενου θείας ἀγάπης· σὺ γὰρ δι' ἀσκήσεως, καὶ ἠθῶν τελειότητας, νύμφη ἔχρηματισας, τοῦ Σωτῆρος περίδοξος· ὦ πρέσβευε ὑπὲρ τῶν βοώντων χαίροις Μακρίνα θεοφόρε.

Ἕτερον Ἀπολυτίκιον
Ἦχος πλ. δ’.
Ἐν σοὶ Μῆτερ ἀκριβῶς διεσώθη τὸ κατ᾽ εἰκόνα· λαβοῦσα γὰρ τὸν σταυρόν, ἠκολούθησας τῷ Χριστῷ, καὶ πράττουσα ἐδίδασκες, ὑπερορᾷν μὲν σαρκός, παρέρχεται γάρ· ἐπιμελεῖσθαι δὲ ψυχῆς, πράγματος ἀθανάτoυ· διὸ καὶ μετὰ Ἀγγέλων συναγάλλεται, Ὁσία Μακρίνα τὸ πνεῦμά σου.

www.saint.gr