Τετάρτη 28 Φεβρουαρίου 2018

Ο Άγιος Νεομάρτυς Νικόλαος (Gusev) +9 Οκτωβρίου 1937



ο μάρτυρας Νικολάι (Γκουσέφ), ο ευλογημένος Νικόλαος
Γεννήθηκε στις 9 Δεκεμβρίου 1919 στην Μόσχα και ήταν γιός ενός σιδερά.Δεν γνώρισε τους γονείς του.Ο πατέρας του σκοτώθηκε στον εμφύλιο και η μητέρα του πέθανε το 1920.Για λίγα χρόνια τον μεγάλωσε η γιαγιά του,η οποία πέθανε το 1926.Ο Νικόλαος είχε μείνει φαινομενικά μόνος.Στη Μόσχα η μοναδική συγγενής που του είχε απομείνει ήταν μία θεία.Κάποιες φορές την επισκέπτονταν.Σπίτι του γίνεται η εκκλησία.Η Παναγία τον προστατεύε.Τα πράγματα γίνονται απλά.
Αποτέλεσμα εικόνας για Мученик Николай Гусев
 Κουρασμένος από τον θόρυβο της πόλης,στα 14 του χρόνια εγκαταλείπει την ΜόσχαΈμενε σε μία καλύβα μεταξύ της πόλης Ρεούλτωβ και του χωριού Κόσινο..Για να κερδίσει τα προς τα ζήν κάνει καθαρισμούς και μαζεύει μανιτάρια που τα πουλάει.
 Άρχισε να γίνεται αγαπητός χάρη στη βοήθεια που με χαρά πρόσφερε.Μάζευε βότανα και τα πρόσφερε στους ασθενείς.Προσευχόνταν και οι άρρωστοι έβρισκαν την υγεία τους.Αυτοί που έφταναν στην καλύβα του έμεναν εντυπωσιασμένοι από την τάξη,τις ωραίες εικόνες και τα καντήλια που είχε φτιάξει ο ίδιος.
Όμως η παρουσία του ανησυχησε τις αρχές.Οι μαρτυρίες των ανθρώπων για τον νέο που τους έκανε καλά και τον οποίον αυτοί θεωρούσαν ευλογημένο,δεν ενθουσιάζουν τις κομμουνιστικές αρχές.Οι ασθενείς που τον επισκέπτονταν,οι μακρόχρονες απουσίες του,όταν πήγαινε να βρει βότανα ή να φέρει νερό με θεραπευτικές ιδιότητες,από μία λίμνη,και οι επισκέψεις σε ασθενείς,θεωρήθηκαν από τις αρχές στοιχεία επικίνδυνα για το καθεστώς.Πόσο μάλλον που η βοήθεια που προσέφερε ήταν δωρεάν,δεχόμενος μόνο τρόφιμα και ρούχα.


Στις 19 Σεπτεμβρίου 1937,οι πράκτορες της NVKD,του έστησαν παγίδα στο δάσος και τον συνέλαβαν.Τον πήγαν στην Μόσχα.Άρχισαν οι ανακρίσεις και οι απειλές.
Ο ανακρινόμενος δεν έχει τι να κρύψει.Ομολογεί ότι δεν έχει κανένα έγγραφο επάνω του.Ότι ζει στο δάσος,ότι δεν έχει άλλη κατοικία και ότι δεν θέλει να ενοχλεί τους συνανθρώπους του.Ακόμη ότι την καλύβα του την έφτιαξε μόνος του και επειδή ο τόπος είναι έρημος έχει ως συντροφιά τις εικόνες και τα καντήλια.Ακόμη είπε ότι οι άνθρωποι τον ρωτούν εάν αισθάνεατι μοναξια και αυτός τους απαντάει ότι ο Καλός Θεός δεν τον εγκαταλείπει.
Οι αρχές απογοητεύτηκαν περιμένοντας ότι θα βρουν την άκρη του νήματος κάποιας συνωμοσίας.Έτσι στις 8 Οκτωβρίου η Τρόικα αποφάσισε την εκτέλεσή του.Τον εκτέλεσαν στις 9 Οκτωβρίου 1937 και το σώμα του πετάχθηκε σ'έναν κοινό τάφο. 
επιμέλεια-μετάφραση proskynitis.blogspot

Οἱ δίκαιοι ἄνθρωποι βλέπουν τους ἑαυτούς τους ὡς ἁμαρτωλούς, ἐνῶ οἱ ἁμαρτωλοί βλέπουν τούς ἑαυτούς τους ὡς δικαίους.

Φωτογραφία του Γιάννης Τσιτλακίδης.
 Άγιος Ιωάννης Μαξίμοβιτς 1896 - 1966  καί ο Άγιος Φιλάρετος τῆς Ρωσικῆς διασπορᾶς Ἀσκητής καί Ὁμολογητής 1903 - 1985 

 «Οἱ δίκαιοι ἄνθρωποι βλέπουν τοὺς ἑαυτούς τους ὡς ἁμαρτωλούς, ἐνῶ οἱ ἁμαρτωλοὶ βλέπουν τοὺς ἑαυτούς τους ὡς δικαίους.
 Στὴν ψυχὴ ἑνὸς ἁμαρτωλοῦ ἀφώτιστου ἀπὸ τὴν Χάρη τοῦ Θεοῦ, ὁ ὁποῖος δὲν σκέπτεται γιὰ τὴν πνευματικὴ ζωή, ὁ ὁποῖος δὲν σκέπτεται γιὰ τὴν διόρθωσή του, ὁ ὁποῖος δὲν σκέπτεται πῶς θὰ λογοδοτήσει ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ, ὅλα συγχωνεύονται καὶ ὁ ἴδιος δὲν δύναται νὰ κάνη κάτι ἐπαὐτοῦ· μόνον ὁ Παντεπόπτης Θεὸς βλέπει τὴν οἰκτρὰ κατάσταση τῆς ψυχῆς τοῦ ἀνθρώπου τούτου.
Ἕνας ασκητὴς θρηνοῦσε συνεχῶς· ὁ υποτακτικός του τὸν ἐρώτησε: 
«Πάτερ, γιὰ ποιὸ λόγο θρηνεῖς;». 
«Γιὰ τὶς ἁμαρτίες μου, τέκνον μου», ἀπήντησε.
 «Ὅμως, τί ἁμαρτίες ἔχεις; Καὶ γιατί θρηνεῖς γι αὐτὲς τόσο πολύ;».
 «Τέκνον μου», ἀπήντησε ὁ Ἀσκητής, «ἄν ἔβλεπα τὶς ἁμαρτίες μου ὅπως εἶναι, σὲ ὅλη τους τὴν ἀσχήμια, θὰ σοῦ ζητοῦσα νὰ θρηνῆς καὶ σὺ γι αὐτὲς μαζί μου»! 
Ἔτσι ἀκριβῶς εἶναι ποὺ αὐτοὶ οἱ ἐξαιρετικοὶ ἄνθρωποι ὁμιλοῦσαν περὶ τοῦ ἑαυτοῦ τους!''
Άγιος Φιλάρετος τῆς Ρωσικῆς διασπορᾶς Ἀσκητής καί Ὁμολογητής 

Η απαισιοδοξία των καιρών μας και η Σαρακοστή της Εκκλησίας

π.Θεμιστοκλής Μουρτζανός

 Η εποχή μας χαρακτηρίζεται από μία διάχυτη απαισιοδοξία. Μόνο τα παιδιά και οι έφηβοι, οι οποίοι είναι στραμμένοι στον δικό τους κόσμο, κρατούνε μία νότα ευχάριστης αφέλειας που τους οδηγεί στο να είναι ήσυχοι για το μέλλον τους. 
Οι υπόλοιποι έχουμε μέσα μας μία κρυφή ή μία φανερή αγωνία για το τι μέλλει γενέσθαι. Παρότι ο πολιτισμός μας μάς κρατά δεμένους με το σήμερα, χάρις στην δύναμη της τεχνολογίας, τις πολλαπλές επιλογές ο χρόνος μας να γεμίζει με την βοήθεια των ΜΜΕ και του Διαδικτύου, για να μην προλαβαίνουμε ούτε να βαρεθούμε ούτε να σκεφτούμε, εντούτοις στο βάθος της ύπαρξής μας μνήμες, συγκρίσεις, λογισμοί δεν μας επιτρέπουν να είμαστε αισιόδοξοι για το αύριο.

 Είτε η κρίση, είτε η ανεργία, είτε η υγεία, είτε η αγωνία για τα παιδιά μας, είτε ο θάνατος που χωρίς να το καταλαβαίνουμε πλησιάζει, φανερά ή αδιόρατα, καθώς προχωρούμε εν χρόνω, μας κάνουν να δυσκολευόμαστε να χαμογελάσουμε, να ηρεμήσουμε, να κοιμηθούμε. 
 Η μελαγχολία επιτείνεται από το γεγονός ότι δυσκολευόμαστε να αγαπήσουμε, με την έννοια του να βγούμε από τον εαυτό μας. Να αφεθούμε στις σχέσεις μας τόσο με τον Θεό όσο και τον πλησίον μας, μια και το πρότυπο ζωής το οποίο έχουμε υιοθετήσει είναι εγωκεντρικό. Οι άλλοι πρέπει να έρθουν σε μας. Οι άλλοι πρέπει να μας αγαπήσουν για την μοναδικότητά μας. Και όσο δεν το βλέπουμε αυτό, τόσο αρνούμαστε να τους αγαπήσουμε. Αρνούμαστε να γίνουμε «τα κορόιδα» που προσφέρουν και προσφέρονται, που κουράζονται για να μην λαμβάνουν τίποτα.

Σ’ αυτή την περίοδο της απαισιοδοξίας έρχεται η Εκκλησία μας να αντιτάξει την ευλογία της Μεγάλης Τεσσαρακοστής. Να ζητήσει από εμάς να αναφωνήσουμε μαζί με τον απόστολο Παύλο: «νυν εγγύτερον ημών η σωτηρία ή ότε επιστεύσαμεν» (Ρωμ. 13,11). «Τώρα η τελική σωτηρία βρίσκεται πιο κοντά μας παρά τότε που πιστέψαμε». 
Η Εκκλησία έρχεται να μοιραστεί μαζί μας την αισιοδοξία που αυτή η περίοδος φέρνει, παρότι για πολλούς, επειδή προηγείται ο βαρύς κόπος της νηστείας, της προσευχής, της εγκράτειας, του αγώνα εναντίον της κατάκρισης, υπάρχει ένα αίσθημα πένθους και σχετικής μελαγχολίας. Δεν είναι όμως έτσι. Η Μεγάλη Τεσσαρακοστή δεν είναι μόνο στροφή στον εαυτό μας, προτροπή για σχετική ησυχία μέσα από τις ωραίες ακολουθίες, στις οποίες δεν δεσπόζουν τόσο οι μελωδίες των ύμνων, αλλά ο λόγος διά των αναγνωσμάτων. Είναι και μία γλυκιά χαρά, η οποία πηγάζει και από τον αποστολικό λόγο.

 Σωζόμαστε από την απαισιοδοξία των καιρών μας διότι αισθανόμαστε στην εκκλησιαστική ζωή ότι ο Θεός είναι Αυτός που μας μας σώζει! Αυτόν αναζητούμε

Ποσοστό Σωτηρίας ..!

 Νώντα Σκοπετέα
Foster Bible Pictures 0131-1.jpg
 Χαμένος ο χρόνος μιας ραδιοφωνικής εκπομπής ή ενός γραφτού , αν δεν γίνει τουλάχιστον μια έμμεση , μια παραβολική έστω αναφορά στο μεγάλο ζητούμενο της πίστης μας , στην μετάνοια και στην σωτηρία ! Θα μας ζητηθεί κάποτε λόγος , για καθετί χαμένο και κρυμμένο που σαν δώρο μας δόθηκε ουρανόθεν !
 Κάθε μέρα , αυξάνονται ολοένα και περισσότερο οι νεκροζώντανοι άνθρωποι, που πλανεμένοι και σκληρόκαρδοι απομακρύνονται από την πηγή της Ζωής και της Αλήθειας και θαρρούν πως ξεδιψούν, ρουφώντας αφειδώς μα αξεδίψαστα , από τα τρελά νερά που πηγάζουν και κυλούν πλέον παντού ! 
Να χεις την βρύση της ζωής δίπλα σου , αδελφέ μου συναμαρτωλέ , Χριστιανέ Ορθόδοξε , ταλαίπωρε εαυτέ μου και να αρνείσαι πεισματικά να πιείς !
 Αλλού να κοιτάς και να παρασύρεις κι άλλους σ αυτήν την ξεραΐλα της δικής σου ψυχής , μιλώντας συνεχώς για αγάπες , κεράκια και καλούς ανθρώπους, αυταρέσκους μα όχι και Θεαρέστους , με τα γνωστά σου συνθήματα :
 Άλλα είναι αυτά που σώζουν ! Καλός άνθρωπος να είσαι ! Να αγαπάς χρειάζεται μόνο και να μην πειράζεις τα μυρμήγκια! 
Να ρωτήσουμε , να μάθουμε , να διαβάσουμε και να διαφωτιστούμε , για το τι εννοούσε ο Κύριός μας , όταν κατακεραυνώνοντας τους Φαρισαίους και τους αγαπολόγους εξωραΐστές όλων των εποχών , έλεγε : Ταύτα δε έδει ποιήσαι, κακείνα μη αφιέναι ! ( Ματθ. 23,23) Έρχεται και πάλι φέτος συν Θεώ η Αγία και Μεγάλη Δευτέρα !
 Τα σέβεσαι λες τα δόγματα της Αγίας Ορθοδοξίας και τις επιταγές της , τα ιερά δικαιώματα του Ευαγγελικού Νόμου ! Και αγαπάς και ελεείς και συμπάσχεις , εκκλησιάζεσαι,πας και σε γάμους,σε χρίσματα και βαπτίσεις,πέραν των δικών σου παιδιών,που χρίστηκαν και βαπτίστηκαν,μετέχεις και σε ευχέλαια και μάλιστα συχνά ! Άξιος , φώναξες με όλην την δύναμη σου, σε χειροτονία Διάκου και Δεσπότη! Και έχεις το 5 στα 7! Τι είναι αυτό το ποσοστό,εύλογα θα ρωτήσει κάποιος ! Είναι αυτό που στην συντριπτική πλειονότητα συνοδεύει όλους εμάς , τους σύγχρονους Χριστιανούς Ορθοδόξους !Το 5 στα 7 ! Καλό θα πει κάποιος είναι και αυτό το ποσοστό ! Μεγάλο ! 72% ! 
Ρωτούσε ένας μεγάλος Χριστοκήρυκας , ( σ.σ. Δημήτριος Παναγόπουλος) πως αν υπήρχε ένα τηλέφωνο άμεσης και επείγουσας ανάγκης με 7 ψηφία και εσύ σχημάτιζες στην συσκευή σου τα πέντε ή και τα έξη ακόμα από αυτά , θα το σήκωναν στην άλλη πλευρά του τηλεφώνου ; Προφανώς όχι ! Και η ανάγκη θα έμενε ακάλυπτη εις το παντελές , με ολέθρια , καταστροφικά αποτελέσματα ! Πρέπει να σχηματιστούν και τα 7 νούμερα ! Πρέπει να έχεις αδελφέ μου , ταλαίπωρε εαυτέ μου ως την τελευταία σου πνοή το 100% , το 7 στα 7 ! Και έπειτα , όχι επειδή τα κατάφερες, αλλά με το έλεός Του και μόνο, να σώσεις την ψυχή σου από τον θάνατο και την φωτιά !
Είναι συγκλονιστικά διδακτικές οι αλήθειες της Παλαιάς Διαθήκης ! Εκεί στις σελίδες των Ιστορικών Βασιλειών , συναντάμε κάποιον που θεραπεύθηκε και σώθηκε τηρώντας το 7 στα 7 !
Jan Simon Paynes.  Τον προφήτη Elisey και τον διοικητή Naaman.  1610η χρόνια.  Μουσείο Περιφερειακής Τέχνης Ryazan
( Απόδοση Β. Μουστάκη- Ι.Τιμαγένους Εκδόσεις Ι.Σιδέρης)

…Την εποχή του Ελισσαίου ζούσε ένας σπουδαίος στρατηγός του βασιλιά της Συρίας ο Νεεμάν. Αυτός έσωσε πολλές φορές τη Συρία από πολέμους. Ήταν

Τρίτη 27 Φεβρουαρίου 2018

Τα πόδια της Σαρακοστής είναι η προσευχή και η νηστεία

+του Μοναχού Μωυσή Αγιορείτη


 Η προ του Πάσχα περίοδος που διερχόμαστε γεννά ή θα πρέπει να γεννά κάποια ιδιαίτερα συναισθήματα μέσα μας. Η ωραιότατη και κατανυκτική υμνογραφία αυτής της περιόδου, οι πολλές λατρευτικές ευκαιρίες, η σαρακοστιανή νηστεία θέλουν να μας συγκεντρώσουν. Να σκύψουμε μέσα μας, να προβληματιστούμε, να προβούμε σε έναν αυτοέλεγχο προς ειλικρινή μετάνοια.
Ο πολύς κόσμος αγνοεί ή δεν θέλει να προσεγγίσει το νόημα των ημερών αυτών, συνεχίζοντας τη μονότονη ζωή του.
Ενώ λέει πως η ζωή τον κουράζει, δεν κάνει ούτε βήμα για μια ουσιαστική αλλαγή.
Δίαιτα αυστηρή κάνει, αλλά νηστεία δεν κάνει.
Στον ψυχολόγο πηγαίνει, στην τηλεόραση κάθεται ώρες, αλλά στον εξομολόγο δεν πηγαίνει, ούτε στην εκκλησία.
Δεν θέλει ο άνθρωπος σήμερα να δώσει κάτι, μόνο να πάρει, δίχως μόχθο και καμία προσωπική θυσία. Φοβάται να δει κατάματα τον εαυτό του. Συστηματικά τον αποφεύγει. Αγωνιά στο εσωτερικό κενό του.

Η Σαρακοστή λειτουργεί σαν ακτινογραφικό μηχάνημα, σαν φωτογραφική μηχανή, σαν καθρέφτης. Κατά κάποιο τρόπο τη θεωρούμε αποκρουστική, γιατί θα αποκαλύψει την κρυφή πραγματικότητά μας.
 Το πνεύμα της καταναλώσεως, της ευκολίας, του αταπείνωτου φρονήματος δεν

Όσο θα ζούμε την περίοδο της Μεγάλης Σαρακοστής ως περίοδο πνευματικής λύπης και πένθους, τόσο η χαρά του Χριστού θα μας γεμίζει.

π. Ανδρέας Αγαθοκλέους

 Το θέμα φαίνεται οξύμωρο, αφού η Μεγάλη Σαρακοστή είναι συνδυασμένη με τη λύπη, την άσκηση, τη σιωπή, τη νηστεία. Αυτό δηλαδή που ονομάζουμε «πνευματικό πένθος».

 Πράγματι, την περίοδο αυτή καλούμαστε να συνειδητοποιήσουμε την κατάστασή μας, που χαρακτηρίζεται από την αμαρτία, την αδυναμία, τη νωθρότητα, την αδιαφορία. 

 Να συνειδητοποιήσουμε πως ο Θεός δεν είναι, δυστυχώς, το Α και το Ω της ζωής μας. Και, στη συνέχεια, να επανατοποθετηθούμε έναντι του εαυτού μας, που ζητά την ουσία της ζωής, το αληθινό πνευματικό βίωμα.Αυτό βασικά οδηγεί στη μετάνοια που εκφράζεται με την εσωτερική ανάγκη «να κάνουμε κάτι», για να βγούμε από το αδιέξοδο της ύπαρξής μας, όσο οι δυνάμεις και τα χρόνια μας το επιτρέπουν. Ήδη «το τέλος εγγίζει» και «ο καιρός είναι ευπρόσδεκτος» για μια τέτοια αλλαγή.
Όλα αυτά φέρνουν την κατάνυξη, τον προβληματισμό, τη συστολή, τη συντριβή της καρδίας, τον καρδιακό πόνο. Αυτό που οι φιλοκαλικοί πατέρες ονομάζουν «την κατά Θεόν λύπη».

Όμως, ξέρουμε πως υπάρχει και η άλλη λύπη, που φέρνει διάλυση των δυνάμεων,

Δευτέρα 26 Φεβρουαρίου 2018

Ο θάνατος είναι ένας ''φωτογραφικός φακός''


 Ο θάνατος είναι ένας φωτογραφικός φακός και ανάλογα με την κατάσταση στην οποία θα σε απαθανατίσει, θα έχεις και την ανάλογη τύχη μεταθανάτια. 
Αν σε βρει ο θάνατος εν Μετανοία, θα σωθείς και εάν σε βρει σε αμετανοησία, θα κολαστείς. Γι' αυτό και πρέπει πάντα να βρισκόμαστε εν Μετανοία και προετοιμασμένοι, γιατί δεν ξέρουμε ποιά θα είναι η τελευταία μέρα της ζωής μας.

Δημήτριος Παναγόπουλος - Ιεροκήρυκας

Ο Ιερομάρτυς Στέφανος Γου(+1970)

Φωτογραφία του Skourtelis Dimitris.

Ο Ιερομάρτυς Στέφανος Γου ήταν ένας Κινέζος Ορθόδοξος ιερέας. Κατά την διάρκεια της "Πολιτιστικής Επανάστασης" του Μάο, (που μόνο ...πολιτιστική δεν ήταν) συνελήφθη και βασανίστηκε άγρια για να απαρνηθεί την πίστη του. Όταν οι βασανιστές του κατάλαβαν πως δεν άντεχε άλλο, τον πήγαν στο νοσοκομείο. Εκτελέστηκε στις 17 Μαΐου 1970. 
Έργο Δημητρίου Σκουρτέλη.

Κυριακή 25 Φεβρουαρίου 2018

Η ενότητα της Πίστης και η κοινωνία του Αγίου Πνεύματος...


"Θα πρέπει να μάθεις να εμπιστεύεσαι τον Θεό! Εμπιστέψου τον Θεό και θα δεις θαύματα" και λοιπά.
Δε νομίζω να υπάρχει κάποιος χριστιανός που να μην έχει ακούσει αυτή τη συμβουλή από κάποιον φίλο, γνωστό ή απ' τον παπά της ενορίας του. Ο καθένας που όλο και κάπου την έχει ακούσει, έχει αγωνιστεί, έχει προσπαθήσει, έχει πετύχει ή αποτύχει.
Τίποτε δε γίνεται χωρίς εμπιστοσύνη. Πώς θα ζήσουμε τον Θεό αν δεν Τον εμπιστευτούμε; Χωρίς εμπιστοσύνη ποια πνευματική ζωή...; Ούτε μέχρι το περίπτερο δε μπορούμε να πάμε να πάρουμε τσίχλες.

Η Εμπιστοσύνη όμως -για την οποία όλοι μιλάμε- είναι το δεύτερο βήμα.
Μες τη λειτουργία λέει ο παπάς: "Την 
Του ιερομονάχου Ιάσωνος Κέσενης και την Κοινωνία του Αγίου Πνεύματος αφού ζητήσαμε, ας αφήσουμε ο καθένας μας και όλοι μαζί τη ζωή μας στα χέρια Του".
Δε μπορώ να εμπιστεύομαι στα τυφλά, δε μπορώ να βρίσκομαι μες την Εκκλησία και να πιστεύω στον Θεό όπως μου αρέσει, όπως αισθάνομαι ή όπως με βολεύει. Εύκολα θα σκεφτεί κανείς ότι "αυτά τα λένε οι παπάδες": αυτά τα λένε οι άγιοι που ήξεραν πάνω απ' όλα για την Πίστη να πεθαίνουν...

-Τον Θεό τον ξέρουμε, μας αποκαλύφθηκε και σκοτάδι μεταξύ μας κανένα δεν υπάρχει. Αφού έχουμε κοινή Πίστη, αφού τρεφόμαστε από τον ίδιο αληθινό Θεό, Τον παρακαλάμε να μας δίνει την Κοινωνία του Αγίου Πνεύματος. Να μας ενώνει σαν οικογένεια με δεσμούς που δεν τελειώνουν στο πέρασμα του χρόνου. Παρακαλώντας για την Κοινωνία του Αγίου Πνεύματος παρακαλάμε για την Ενότητα όλης της Εκκλησίας. Εδώ, στην Εκκλησία, βρισκόμαστε για να σωθούμε. Για κανέναν άλλο λόγο. Όλοι οι λόγοι αρχίζουν και τελειώνουν σ' αυτόν. Αν επιμένουμε στη μοναξιά τότε η σωτηρία είν' αδύνατη-
Αν λοιπόν δεν αρχίζω απ' αυτά, τότε πως θα εμπιστευτώ στ' αλήθεια τον Θεό; Αν προσπαθώ να εμπιστευτώ τον Θεό κλεισμένος στον εγωισμό μου -στον δικό μου τρόπο- χωρίς την Ενότητα της Πίστης και την Κοινωνία του Αγίου Πνεύματος, πάλι και πάλι τον ψεύτη εαυτό μου εμπιστεύομαι. Θάνατος δηλαδή μια ή άλλη.

 Κυριακή της Ορθοδοξίας, της κοινής μας Πίστης, χαρά μεγάλη της Εκκλησίας. Ημέρα που νικήθηκαν οι εγωισμοί του κόσμου.
Του ιερομονάχου Ιάσωνος Κεσέν

Γλυκό που είναι το σκοτάδι στις εικόνες των προγόνων...


Γλυκό που είναι το σκοτάδι στις εικόνες των προγόνων
άμωμα χέρια μεταληπτικά ρούχα που τ'άδραξεν η γαλήνη και δε γνωρίζουν άνεμο
βαθιά το ελέησον απ' τους άυλους βράχους
τα μάτια σαν καρποί ευωδάτοι...
θυμίαμα η γαλάζια οσμή κι ο καπνός ασημένιος
κερί να στάζη ολοένα στα παιδόπουλα
καημένε κόσμε...
χρόνια αιώνες χρόνια και νιάτα
πόχει η ομορφιά!…

ν.καρούζος,η ορθοδοξία

Σάββατο 24 Φεβρουαρίου 2018

Ὀρθοδοξία-Ένα διαχρονικό και αιώνιο «ἔρχου καί ἴδε».

«Ἔρχου καί ἴδε» (Ἰωάν. 1, 47).

 Μία ἀπό τίς μεγαλύτερες ἀγωνίες τοῦ ἀνθρώπου εἶναι νά θέλει νά μιλήσει, νά φωνάξει, νά ἐκφρασθεῖ καί νά μήν μπορεῖ. Ὄχι ἐπειδή στερεῖται τή δυνατότητα τοῦ λόγου καί τῆς λαλιᾶς, ἀλλά ἐπειδή αὐτά πού ἔχει νά πεῖ εἶναι τόσα πολλά καί αὐτά πού ξέρει τόσα λίγα. Κυριακή τῆς Ὀρθοδοξίας σήμερα καί ἡ γλωσσική πενία μέ τήν πνευματική φτώχεια γίνονται ἀκόμη πιό ἔντονες, καθώς καλούμαστε νά προσεγγίσουμε τό θέμα τῆς Ὀρθοδοξίας.  Μπροστά στήν ἀδυναμία νά ποῦμε τί εἶναι ἡ Ὀρθοδοξία καταφεύγουμε στό εὐαγγελικό κείμενο τῆς ἡμέρας, γιά ν’ ἀναζητήσουμε ἐκεῖ τήν ἀπάντηση.
Κι ἐκεῖ τί βρίσκουμε; Βρίσκουμε μιά φράση, πού μέ ρεῖς λέξεις ὁρίζει ἐπακριβῶς τό τί εἶναι ἡ Ὀρθοδοξία. «Ἔρχου καί ἴδε». Εἶναι ἡ πρόσκληση τοῦ Φιλίππου στό Ναθαναήλ, γιά νά γνωρίσει τό Χριστό. «Ἔρχου καί ἴδε», «ἔλα καί κοίταξε μόνος σου». Ἄραγε, ὅταν ὁ Φίλιππος ἔλεγε στό Ναθαναήλ αὐτό τό «ἔρχου καί ἴδε», εἶχε τήν ἐπίγνωση ὅτι ἐκείνη τή στιγμή ὅριζε τόν κανόνα τῆς Ὀρθοδοξίας;
Γιατί τί εἶναι ἡ Ὀρθοδοξία; Εἶναι ἕνα διαχρονικό καί αἰώνιο «ἔρχου καί ἴδε». Θέλεις νά μάθεις τί σημαίνει Ὀρθοδοξία; «Ἔρχου καί ἴδε».
Αὐτές οἱ τρεῖς λέξεις σημαίνουν δύο πράγματα.
  Ἡ Ὀρθοδοξία κατ’ ἀρχήν εἶναι τό «ἔρχου». «Ἔλα», φωνάζει ἡ Ὀρθοδοξία διά τῆς Ἐκκλησίας σέ κάθε ἄνθρωπο πάνω στή γῆ. Αὐτό τό «ἔρχου» σημαίνει πορεία. Ἡ Ὀρθοδοξία μᾶς καλεῖ σέ μία πορεία. Ἡ πορεία εἶναι κόπος, εἶναι κούραση. Ἡ πορεία εἶναι ἀγώνας καί ἔχει ἀγωνία. Μ’ αὐτό τό «ἔρχου», λοιπόν, καταλαβαίνουμε πρῶτον ὅτι ἡ Ὀρθοδοξία εἶναι μία πορεία, ἕνας ἀγώνας γεμάτος μέ κούραση καί ἀγωνία. Ἡ Ὀρθοδοξία δέν εἶναι βόλεμα, ὅπως δυστυχῶς πολλοί τή βιώνουν στή φτωχή Ἑλλάδα μας. Δέν εἶναι ἡ ἐπικρατούσα θρησκεία, ὅπως αὐτάρεσκα λέγαμε τά προηγούμενα χρόνια. Δέν εἶναι ἡ ὁμάδα τῶν πολλῶν, στήν ὁποία ὀφείλουν ὅλοι οἱ ἄλλοι νά ὑποτάσσονται. Ποτέ δέν ἦταν στήν πραγματικότητα κάτι τέτοιο καί δέν ἐπιθυμεῖ νά εἶναι. Δέν θέλει νά καταστεῖ μία ἰδεολογία, πού ἐκπροσωπεῖ μόνο τούς ἰσχυρούς ἤ τούς πολλούς.
  Ἡ Ὀρθοδοξία ἔχει τήν αὐτοσυνειδησία πώς εἶναι μία ζωντανή πορεία μέ ἀρχή τό μυστήριο τοῦ Βαπτίσματος καί μέ στόχο τήν αἰωνιότητα. Εἶναι δρόμος γεμάτος ἐσωτερική πληρότητα καί μυστική χαρά. Ὅποιος ἐπιλέξει νά ὁδεύσει τήν πορεία τῆς Ὀρθοδοξίας θά γεμίσει μέ ἐσωτερική γαλήνη, μέ ἠρεμία, μέ μία μυστική ἡσυχία, πού τή βίωσαν καί τή βιώνουν ὅλοι οἱ ἀληθινά συνεπεῖς ὀρθόδοξοι χριστιανοί ἀπανταχοῦ τῆς γῆς.

ΧΡΙΣΤΟΖΩΗ

Πρωτ. Γεώργιος Δ. Μεταλληνός

 Την Α’ Κυριακή των Νηστειών η Εκκλησία μας πανηγυρίζει τον θρίαμβό της. Η Ορθοδοξία γιορτάζει τη Νίκη της. 
Ζώντες και Τεθνεώτες, θριαμβεύουσα και Στρατευομένη Εκκλησία, όλο το Σώμα του Χριστού, πνευματικά εορτάζει. 
Η Νίκη αυτή περιγράφεται στο «Συνοδικό της Ορθοδοξίας», που διαβάζεται κατά την Λιτανεία των Αγίων Εικόνων. 
Εκεί φαίνεται, ποια είναι η Ορθοδοξία. 
Δεν πρόκειται για μια Ιδεολογία, για κάποιο «Κοινωνικό Σύστημα» ή Φιλοσοφία, για κάποια εγκόσμια Πολιτική, που επεκράτησε και θριαμβολογεί για τη συντριβή των αντιπάλων της. 
Όχι! 
Η Ορθοδοξία είναι ο νέος τρόπος ζωής και υπάρξεως, η ΧΡΙΣΤΟΖΩΗ, που εισήχθη στην ιστορία με τη Σάρκωση του Αιώνιου Λόγου του Θεού.

Τοιχογραφία Παναγίας (12ος αιώνας)



Palazzo dei Normanni (Palace of the Normans) or Royal Palace of Palermo Cappella palatina - Τοιχογραφία Παναγίας 12ος αιώνας

ΚΥΡΙΑΚΗ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ-Ομολογούμεν την παρουσία του ζώντος Θεού ανάμεσά μας

Αποτέλεσμα εικόνας για DUMINICA ORTODOXIEI
Ἀγαπητοί μου πατέρες καί ἀδελφοί, παιδιά μου ἐν Κυρίῳ ἀγαπημένα, καλή κι εὐλογημένη Τεσσαρακοστή!

“Τήν ἔνσαρκον τοῦ Θεοῦ Λόγου παρουσίαν, λόγῳ, στόματι, καρδίᾳ καί νῷ γραφῇ τε καί Εἰκόσιν ὁμολογοῦμεν” (Συνοδικόν τῆς Ὀρθοδοξίας) σήμερα, Κυριακή τῆς Ὀρθοδοξίας.
Ὁμολογοῦμε τήν παρουσία τοῦ ζῶντος Θεοῦ ἀνάμεσά μας.
Δέν χαιρόμαστε γιά μία ἰδέα, οὔτε γιά ἕνα φιλοσοφικό κίνημα.
Δέν χαιρόμαστε οὔτε γιά ἕνα θρησκευτικό σύστημα.
Δέν χαιρόμαστε οὔτε γιά μία μεταφυσική ἐλπίδα.
Ζοῦμε τήν χαρά τῆς ἐνσάρκου παρουσίας τοῦ δευτέρου Προσώπου τῆς Ἁγίας Τριάδος, τοῦ Υἱοῦ καί Λόγου τοῦ Θεοῦ στόν κόσμο, μία παρουσία πού γιά μᾶς ξεκινᾶ ἐν χρόνῳ καί συμπορεύεται μεθ᾽ ἡμῶν πρός τήν αίωνιότητα. Μία παρουσία ζωῆς καί ἀνακαινίσεως τῆς ἀνθρωπίνης φύσεως, δηλαδή καί τοῦ καθενός ἀπό ἐμᾶς.

Μία παρουσία τοῦ “πάντοτε” στό “νῦν”, τό ὁποῖο μᾶς ἀφορᾶ, ἀλλά καί στό “ἀεί καί εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων”. Καί αὐτή ἡ παρουσία εἶναι ὁρατή διά τῶν ὀφθαλμῶν τῶν αἰσθήσεων ἀλλά καί ἀόρατη.

Παρασκευή 23 Φεβρουαρίου 2018

«Ιλαρίωνα μου, εμείς οι δύο θα πεθάνουμε μαζί, το κατάλαβες, μαζί θα φύγουμε..!»

Στις 8/2/18 έφυγε ο μεγάλος Γέροντας Νεκτάριος Βιτάλης αλλά δεν έφυγε μόνος του, πήρε παρέα την ίδια ημέρα και ένα άλλο μεγάλο Γέροντα τον π.Ιλαρίωνα Γκαβέα ο οποίος ήταν εφημέριος στον Ιερό Ναό Αγίων Αναργύρων Χαλανδρίου, Μετόχι της Ι. Μ. Πεντέλης όπου διακόνησε από το 1958 έως και την τελευτή του.
Αποτέλεσμα εικόνας για νεκταριος βιταλης
Ένα έτος πριν την ταυτόχρονη κοίμηση των δύο Γερόντων, ο Γέροντας Ιλαρίωνας μου ζήτησε να τον πάω στην Καμάριζα να επισκεφτεί τον Γέροντα Νεκτάριο Βιτάλη, ο οποίος ήταν πλέον καθηλωμένος στο κρεβάτι.
 Μόλις ο Γέροντας Νεκτάριος είδε τον Γέροντα Ιλαρίωνα ανασηκώθηκε και του λέει :
 «Αδελφέ μου Ιλαρίωνα , σε αγαπώ πολύ» και ζητούσε να του φιλήσει το χέρι ζητώντας παράλληλα την ευλογία του ενώ το ίδιο ζητούσε και ο Γέροντας Ιλαρίωνας. 
Αποτέλεσμα εικόνας για ιλαριωνας γκαβεας
Αφού τελικά ασπάσθηκαν ο ένας τον άλλο με πολύ αγάπη σαν δύο μικρά παιδάκια, λέει ο Γέροντας Νεκτάριος:«Ιλαρίωνα μου, εμείς οι δύο θα πεθάνουμε μαζί, το κατάλαβες, μαζί θα φύγουμε ….»

Ο Γέροντας Νεκτάριος Βιτάλης κοιμήθηκε στις 8/02/2018 στις 05:30πμ
ενώ ο Γέροντας Ιλαρίωνας κοιμήθηκε την ίδια ημέρα στις 7:15 πμ!

24 τα γράμματα… αμέτρητα τα θάματα!


Από Ουρανό πεμπόμενος Άγγελος πρωτοστάτης!   
Παράδοξα ειδοποιεί του Κτίστη ο συνεργάτης …
Τον Βλέπει μπρος της η Αγνή ζητά από κείνον Γνώση   
Μα άγνωστη είναι και γι αυτόν ,  δεν δύναται να δώσει !

Δύναμη Υψίστου σκίασε , σαν είπε Γένοιτό μοι!
Της λύτρωσης ανοίχτηκαν με μιας , όλοι οι δρόμοι …
Ταξίδι ευθύς ξεκίνησε στην ορεινή να φτάσει,  
Έχοντας μέσα της Θεό που βρέφος θα δοξάσει !

Το Άγιον Πνεύμα του Ιωσήφ την Ζάλη ησυχάζει
κι αμφιβολίας λογισμούς ο σώφρων πια δεν βάζει ! 
Να υμνούν οι αγγέλοι Ήκουσαν οι ταπεινοί αγραυλούντες !

Θεόδρομη αίγλη ακολουθούν μάγοι οδοιπορούντες !
Ίδον τον Πλάστη οι σοφοί σε αγκαλιά Παρθένου
Δώρα ενώπιον κρατούν Μεσσία σπαργανωμένου !

Κηρύττουν την εκπλήρωση και από αλλού γυρνούνε!
Τον βρεφοκτόνο ανόητο Ηρώδη αγνοούνε !
Λάμψη απ το Φως στην Αίγυπτο έφερε η φυγή Του.
Τα είδωλα συντρίφτηκαν δυνάμει Παρακλήτου !  

Μέλλον Αιώνιο βαστά ο δίκαιος πρεσβύτης.
Θεοδόχου την απόλυση  προστάζει ο Κυβερνήτης .
Νεοποιεί  τα σύμπαντα , τα μάταια κάνει Ξένα !
Όλος Θεός και Άνθρωπος ,τα πάντα εκστασιασμένα !
Ακόμα και οι Ρήτορες μόνο το Χαίρε αρθρώνουν !

Τον αυτεπάγγελτο Σωσμό Κοσμήτωρος βιώνουν !   
Προμάχου Τείχος Άχραντο , Καταφυγή και Στήλη!
Ποιός Ύμνος είναι άξιος , για να αγγίξει χείλη ;
Μες στο σκοτάδι άυλο Φως,  η Παναγία ανάβει .

Χρέη αρχαία και οφειλές ο Χρεωλύτης παύει !
Ψέλνουμε δόξα στον Θεό και Εσένα υμνολογούμε.
Σώμα , ψυχή θεράπευσε ! Ω Μήτερ να σωθούμε !

Νώντας Σκοπετέας

Το Χαίρε προς την Θεοτόκο δεν το εφεύρε ανθρώπινος νους

π.Γεώργιος Δορμπαράκης
Φωτογραφία


«Άγγελος πρωτοστάτης ουρανόθεν επέμφθη ειπείν τη Θεοτόκω το Χαίρε»


Είναι γνωστό σε όλους ότι το ιστορικό υπόβαθρο του Ακαθίστου Ύμνου βρίσκεται στις αρχές του 7ου αι., όταν η Κωνσταντινούπολη σώθηκε με την επέμβαση της Θεοτόκου από τις επιθέσεις των Αβάρων. 
Το θεολογικό υπόβαθρο όμως και μάλιστα της πρώτης στάσης των Χαιρετισμών βρίσκεται στον Ευαγγελισμό της Παναγίας: την κλήση της από τον αρχάγγελο Γαβριήλ να γίνει η μητέρα του Θεού ως ανθρώπου. Και τον Ευαγγελισμό τονίζουν όλοι οι οίκοι της πρώτης στάσης.
 Ο πρώτος μάλιστα οίκος δείχνει πολύ καθαρά το νόημα των Χαιρετισμών: Άγγελος πρωτοστάτης, δηλαδή ο αρχάγγελος Γαβριήλ, στάλθηκε από τον Ουρανό, από τον Τριαδικό Θεό, να πει στη Θεοτόκο το Χαίρε. Η φράση αυτή αποτελεί το κλειδί θα λέγαμε για την κατανόηση όλων των Χαιρετισμών, όπως και μας διαμορφώνει συγκεκριμένη συμπεριφορά απέναντι στον Θεό μας.

1. Το Χαίρε προς την Θεοτόκο δεν το εφεύρε ανθρώπινος νους. Μπορεί τους Χαιρετισμούς να τους έγραψε ανθρώπινο χέρι (δεν έχει σημασία αν ήταν του Πατριάρχη Σεργίου, του ποιητή Γεωργίου ή άλλου), αλλά εκείνος που τους δίδαξε ήταν άγγελος Κυρίου: ο Γαβριήλ απευθύνεται στην Παναγία κατά τον Ευαγγελισμό της με τα γνωστά λόγια: «Χαίρε Κεχαριτωμένη ο Κύριος μετά Σου».

2. Κι είναι χαρακτηριστικό ότι ο Γαβριήλ δεν ήταν απλός άγγελος. «Πρωτοστάτης» άγγελος, αρχάγγελος, στάλθηκε προκειμένου να μεταφέρει το μήνυμα στη Θεοτόκο, πράγμα που σημαίνει ότι λόγω της σπουδαιότητος του μηνύματος: του ερχομού του ίδιου του Θεού στον κόσμο, έχουμε και σπουδαίο αγγελιοφόρο. Όπως συμβαίνει και με τα ανθρώπινα: όταν έχουμε σπουδαία και σημαντικά γεγονότα όχι απλός εκπρόσωπος του κράτους, αλλά ο ίδιος ο υπουργός ή ο πρωθυπουργός ή και ο Πρόεδρος ακόμη απευθύνεται με μήνυμα στον λαό, έτσι και εδώ. Η σπουδαιότητα λοιπόν του μηνύματος εξηγεί και την παρουσία του Πρωτοστάτη αγγέλου.

3. Μα τελικώς ούτε κι ο αρχάγγελος είναι ο «εφευρέτης» των Χαιρετισμών της

Πολύκαρπος Καλλίκαρπος!

Polikarp Smirnsky
 Η πρωτοχριστιανική Εκκλησία ανέδειξε πολλές προσωπικότητες Αγίων. Ο Άγιος Πολύκαρπος κατέχει εξέχουσα θέση ανάμεσά τους, καθώς αφενός υπήρξεν Επίσκοπος Σμύρνης, αφετέρου δε διότι με τον Άγιον Ιγνάτιο τον Θεοφόρον (20/12) απετέλεσαν τον ισχυρό πυρήνα εκφράσεως της αποστολικής παραδόσεως της εποχής, αφού υπήρξαν μαθηταί του Ευαγγελιστού Ιωάννου και χαρακτηρίσθησαν ως Αποστολικοί Πατέρες.
 Ο Λουγδούνων Ειρηναίος -μαθητής και συνεχιστής του έργου του Αγίου Πολυκάρπου- αποτελεί με τις επιστολές του την κυριωτέρα πηγή πληροφοριών για τον βίο του μαρτυρικού Επισκόπου. 
Τα ιστορικά στοιχεία δεν αναφέρουν επακριβώς τον χρόνο και τον τόπο γεννήσεως του Αγίου Πολυκάρπου. Υπολογίζεται ότι γεννήθηκε περί το 80 από ευσεβεστάτους γονείς, τον Παγκράτιο και την Θεοδώραν (οι οποίοι εφυλακίσθησαν για την πίστη τους) και βαπτίσθηκε Χριστιανός σε νεαράν ηλικίαν.
Ο Άγιος Βουκόλος Επίσκοπος Σμύρνης (6/2) λίγο πριν την κοίμησή του χειροτόνησε, ως διάδοχό του, τον Άγιο Πολύκαρπο.

Το έργο του χαρακτηρίζεται ως σπουδαίο, διότι επετελέσθη κατά την εποχήν οπότε στους κόλπους της Εκκλησίας δρούσαν διδάσκαλοι, των οποίων η διδασκαλία εξέφραζε αμφίβολες απόψεις που απείχαν από την γνησίαν αποστολική Παράδοσιν.
 Η σημασία του αγώνος του -όπως αναφέρει ο Άγιος Ειρηναίος- έγκειται στην αποτελεσματικήν αντιαιρετική δράση του ενάντια στον Γνωστικισμό και στις αιρέσεις του Μαρκιανού και του Βαλεντίνου. Η στάση του Αγίου Πολυκάρπου έναντι του Μαρκιανού καταγράφεται σε περιστατικόν κατά το οποίον όταν ο αιρεσιάρχης απηύθυνε προς τον Επίσκοπο την παράκλησιν: «Επιγίνωσκε ἠμᾶς», δηλαδή αναγνώρισέ μας, ο Άγιος απήντησεν: «Επιγινώσκω, ἐπιγινώσκω σε τον πρωτότοκον τοῦ Σατανᾶ»!..

Η ιδιαίτερη σύνδεσή του με την άλλη μεγάλη προσωπικότητα της Εκκλησίας της

Πέμπτη 22 Φεβρουαρίου 2018

Η εμφάνιση της Πᾳναγίας στον Άγιο Παΐσιο(21 Φεβρουαρίου 1985).

 Η εικόνα ίσως περιέχει: κείμενο

Την περασμένη Σαρακοστή 21 Φεβρουαρίου 1985 παρουσιάστηκε ντυμένη στα άσπρα.
Μου είπε ότι θα συμβούν πολλά στον κόσμο, γι΄ αυτό και να φροντίσω να πάρω…(κάτι που αφορούσε προσωπικά τον ίδιο).
Φανερώθηκε κοντά στην Βορειοανατολική γωνιά της Καλύβης του. 

Όταν την είδε ο Γέροντας, είπε ταπεινά: ''Παναγία μου, και ο τόπος είναι βρώμικος (ίσως επειδή μερικές φορές πετούσε εκεί κοντά φλούδες) και εγώ βρώμικος''.
Όμως έκτοτε ευλαβείτο και τον τόπο ''ου έστησαν οι πόδες'' της Αχράντου Θεομήτορος. Ήθελε στο μέρος εκείνο να φυτέψη λουλούδια, για να μη πατιέται.
Στο Ωρολόγιο, στις 21 Φεβρουαρίου, σημείωσε κρυπτογραφικά το θαυμαστό αυτό γεγονός ως εξής: ''Η Παναγία!10,30 πριν τα μεσάν Ολόλευκα Άστραφ συγχωρ.''
Αποτέλεσμα εικόνας για εμφανιση παναγιας αγιο παισιο
Από το βιβλίο του Ιερομονάχου Ισαάκ: ''Βίος Γέροντας Παϊσίου του Αγιορείτου'', Άγιον Όρος 2004.

Η ώρα τέλεσης της Θείας Λειτουργίας των Προηγιασμένων

Γεωργίου Ζαραβέλα-Θεολόγου,ΜΑ Ιστορικής Θεολογίας - Λειτουργικής ΕΚΠΑ
 Η Θεία Λειτουργία ή ορθότερα ακολουθία των Προηγιασμένων Τιμίων Δώρων είναι άμεσα συνυφασμένη με τη λειτουργική περίοδο της Μεγάλης Τεσσαρακοστής. Τις νηστίσιμες ημέρες, κατά τις οποίες δεν επιτρέπεται η τέλεση τελείας Θείας Λειτουργίας, λόγω του πανηγυρικού χαρακτήρα της, δεν θα υπήρχε η δυνατότητα μετάληψης των Τιμίων Δώρων. Η τέλεση της ακολουθίας των Προηγιασμένων εξυπηρετεί αυτή την ανάγκη των πιστών, συμβιβάζοντας το αλειτούργητο των καθημερινών της Μεγάλης Τεσσαρακοστής με τις πνευματικές ανάγκες των μελών του Σώματος.
  Οι ημέρες, κατά τις οποίες τελείται η ακολουθία των Προηγιασμένων, είναι η Τετάρτη και η Παρασκευή όλων των εβδομάδων της Σαρακοστής, η Πέμπτη του Μεγάλου Κανόνος και οι τρεις πρώτες ημέρες της Μεγάλης Εβδομάδας, σύμφωνα με το Τυπικό της Μονής του Αγίου Σάββα. Προηγιασμένη μπορεί να τελεσθεί και κατά τις ημέρες μνήμης εορταζόμενων αγίων, εφόσον αυτές συμπέσουν σε καθημερινή της Μεγάλης Τεσσαρακοστής. Παλαιότερα υπήρχε η δυνατότητα τέλεσής της την Τετάρτη και Παρασκευή της Τυρινής, αλλά και τη Μεγάλη Παρασκευή, πρακτική, η οποία συν τω χρόνω εξέπεσε της λειτουργικής τάξης.
 Ο νβ’ κανόνας της Πενθέκτης Οικουμενικής Συνόδου ορίζει την καθημερινή τέλεσή της κατά τις νηστίσιμες ημέρες της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, θεώρηση που ουσιαστικά υποδεικνύει πότε είναι δυνατή η τέλεσή της, χωρίς να επιβάλλει καθημερινή μετάληψη από Προηγιασμένα Δώρα.
Ο χρόνος – ώρα της ημέρας, κατά τον οποίο τελείται η ακολουθία των Προηγιασμένων, είναι αδιαμφισβήτητα το εσπέρας. Η δομή της ακολουθίας μαρτυρά την τελετουργική συνάφειά της με τον Εσπερινό, αφού έχει συντεθεί ως φυσιολογική προέκτασή του. Στις χειρόγραφες πηγές δεν υπάρχει καμία μαρτυρία συσχετισμού της Προηγιασμένης με άλλη ακολουθία του νυχθημέρου. Τα επιμέρους στοιχεία της και οι αναφορές της δηλώνουν τον εσπερινό χαρακτήρα της.

 Η μετάληψη των Προηγιασμένων Δώρων το απόγευμα, μετά την τέλεση της

"Καλή Σαρακοστή" σημαίνει καλό δρόμο.


 Ολόκληρη τη σαρακοστή νηστεύω. Νηστεύω, δηλαδή, από την Καθαρά Δευτέρα μέχρι τα ξημερώματα της Κυριακής του Πάσχα. 
 Νηστεύω γιατί έχω μπροστά δρόμο, κι όταν έχεις δρόμο δεν θέλεις να βαρύνεις. Καθαυτή η λέξη "σαρακοστή" δεν σημαίνει τίποτα άλλο, παρά μέτρημα του δρόμου που απομένει. Σα να λέει: "σαράντα μέρες υπολείπονται..." 
Η σαρακοστή δεν υπάρχει επειδή τάχα οι μέρες της είναι ιερότερες ή μαγικότερες! Υπάρχει χάριν του τερματισμού της! Υπάρχει για να μυεί στην έννοια του οράματος, του καινούργιου που βρίσκεται στο τέρμα των σαράντα ημερών: στη Μεγαλοδομάδα και εν τέλει στην Ανάσταση!
 Κι έτσι, νηστευτής σημαίνει ύπαρξη προσανατολισμένη στο μέλλον. Το να νηστεύω σημαίνει όχι απλώς να δηλώνω, αλλά και να ζω με όλες τις διαστάσεις της ύπαρξής μου (πνευματικές και βιολογικές αξεχώριστα) το ότι ο κόσμος τούτος, ο βυθισμένος στη φθορά και στο άδικο, οφείλει να αλλάξει. Οφείλει να βιωθεί ως ένας κόσμος ο οποίος δεν μπορεί να χορτάσει τον άνθρωπο που διψά για ζωή. Κι όταν μιλάμε για αλλαγή του κόσμου, δε μιλάμε για κατάργηση ή εξάτμισή του ή αντικατάστασή του από κάποιο υπερπέραν.

 Αλλαγή του κόσμου, στη χριστιανική οπτική, σημαίνει απελευθέρωσή του από κάθε θάνατο, κυριολεκτικό και μεταφορικό: από κάθε τι που νεκρώνει την ανθρωπιά, που βάζει ημερομηνία λήξης στην αγάπη, που διακόπτει τον έρωτα, που κολοβώνει το δίκιο. 
 Μέχρι τη θανάτωση του θανάτου, δηλαδή μέχρι τα ξημερώματα της Κυριακής

Τετάρτη 21 Φεβρουαρίου 2018

Μοναχή Φεβρωνία-Η καλόγρια της αγάπης


Αποτέλεσμα εικόνας για ΜΟΝΑΧΗ ΦΕΒΡΩΝΙΑ: Η ΚΑΛΟΓΡΙΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ
Η Φεβρωνία, κατά κόσμο Φεβρωνία Κερεμίδου γεννήθηκε ένα κρύο βράδυ στις 1 Ιανουαρίου του 1933 στην Δράμα με έναν περιπετειώδη, συγκλονιστικό και θαυματουργό τρόπο.
Όταν γεννήθηκε οι γιατροί και η μαία διέγνωσαν τον θάνατό της και αντί να την παραδόσουν στους γονείς της για ταφή την πέταξαν στην κυριολεξία στο κάδο αποβλήτων του νοσοκομείου όπου κάποια στιγμή όμως το υπόκωφο κλάμα της άκουσε τυχαία ένας γιατρός και με έκπληξη αναφώνησε:
''Μα αυτό ζωντάνεψε..''
Έκπληκτες οι νοσοκόμες την πήραν στα χέρια τους, την έπλυναν, τύλιξαν με βαμβάκια το κορμάκι της και την άφησαν κάτω από μία ξυλόσομπα για να ζεσταθεί, έτσι θαυματουργικά και περιπετειώδη επανήλθε στην ζωή.

 Οι συνθήκες ήτανε δύσκολες και το 1940 μετακομίζει με την οικογένειά της στην Θεσσαλονίκη ενώ σχεδόν αμέσως φεύγουν και πηγαίνουν στο χωριό Προφήτη Ηλία της Σκύδρας, στην Πέλλα από όπου και πάλι όμως το 1944 επιστρέφουν στην Θεσσαλονίκη.
Στα δύσκολα εκείνα χρόνια, παιδάκι ακόμη πηγαίνει καθημερινά και παρακολουθεί το «Κατηχητικό» στον Ιερό Ναό του Αγίου Αθανασίου επί της Εγνατίας οδού.
 Το 1961, σε ηλικία 28 ετών, πηγαίνει στην Αίγινα για την αγιοποίηση του Αγίου Νεκταρίου γεγονός που την συγκλόνισε και την σημάδεψε τόσο που γυρίζοντας σπίτι της, αποφασισμένη πια, ανακοινώνει στον πατέρα της την μεγάλη επιθυμία της να γίνει μοναχή. Ο πατέρας της όχι μόνο δεν αντιδρά αλλά της εκμυστηρεύεται ότι την είχε τάξει από βρέφος στον Θεό λόγω των θαυματουργών συνθηκών της γέννησης και της επανόδου της στην Ζωή και έτσι την ενθαρρύνει.

 Τα χρόνια που περνάνε βρίσκουν την Φεβρωνία νοσηλεύτρια σε μεγάλο νοσοκομείο της Θεσσαλονίκης, να διακονεί τους πονεμένους συνανθρώπους της

Κυριακή 18 Φεβρουαρίου 2018

"Το εμπόδιο του ανθρώπινου εγωκεντρισμού"

π. Φιλόθεος Φάρος

 Η αγάπη προϋποθέτει άρνηση του εγώ. Η δυνατότητα του ανθρώπου να αγαπήσει το συνάνθρωπό του εξαρτάται από την ικανότητά του να καταστείλει τα πάθη του. Για να μπορέσει να πει ο άνθρωπος ναι στις ανάγκες του άλλου θα πρέπει να έχει τη δυνατότητα να λέει όχι στις δικές του επιθυμίες.
Ο άνθρωπος που ασχολείται αποκλειστικά με τον εαυτό του και με την ικανοποίηση των δικών του επιθυμιών στερείται της δυνατότητας να αισθανθεί αγάπη για το συνάνθρωπό του και σαν αποτέλεσμα στερείται της δυνατότητας να ενωθεί με το Θεό· έτσι χάνει τον παράδεισο της τρυφής.
Γι' αυτό, αμέσως μετά την προβολή της αγάπης ως απαραίτητης προϋποθέσεως για τη συνάντηση του ανθρώπου με τον αναστημένο Χριστό "ανάμνησιν ποιούμεθα της από του παραδείσου της τρυφής εξορίας του πρωτοπλάστου Αδάμ".

 Με την ανάμνηση αυτή οι άγιοι Πατέρες θέλησαν να δείξουν πόσο καταστρεπτική είναι η υποδούλωση του ανθρώπου στις αυτοκαταστρεπτικές του επιθυμίες και πόσο σωστική είναι η ανάπτυξη της δυνατότητας του να αντιστέκεται σ' αυτές. Οι άγιοι Πατέρες τονίζουν το κακό που έπαθε ο Αδάμ για να μη μπορεί να αναβάλει για λίγο την ικανοποίηση μιας επιθυμίας και πόσο διέφθειρε έτσι την ανθρώπινη φύση μας και υπογραμμίζουν ότι η αντίσταση στην αμαρτωλή τάση για άμεση ικανοποίση όλων μας των επιθυμιών είναι μια βασική εντολή του Θεού.
Ο Αδάμ παρήκουσε το Θεό γιατί μόνο στις επιθυμίες του και τον εγωκεντρισμό του υπάκουε και έτσι αποκόπηκε από το Θεό, γιατί μόνο δια της αγάπης μπορεί ο άνθρωπος να ενωθεί με το συνάνθρωπο και το Θεό ενώ ο εγωκεντρισμός τον αποκόπτει τον από τον ένα και από τον άλλο.

 Ο Ιησούς Χριστός με την τεσσαρακονθήμερη νηστεία Του, δηλαδή την άρνηση