Δεν αφήνει ο Χριστός. Μας έχει πληρώσει με το αίμα Του και τη ζωή Του, και Του λείπουμε.

 "Γιατί οι άνθρωποι κουράστηκαν με όλων τα καμώματα και προσωπικά ο καθένας με τα δικά του; Γιατί μας κουράζει το κακό; Μας κουράζει ο κακός. Μας κουράζει η ανομία και φτάνουμε στο σημείο που είχε φτάσει μια φορά ο προφητάναξ Δαυίδ, ο προφήτης και βασιλιάς, κι έλεγε: «ἀπηνήνατο παρακληθῆναι ἡ ψυχή μου» - δεν θέλω ούτε να παρηγορηθώ. Με τίποτε. Με τίποτε, και πολλοί συνάνθρωποί μας τι λένε; Θέλω το βράδυ που κατεβάζω τα σκουπίδια, να αφήσω τον εαυτό μου με τα σκουπίδια να τελειώνω. Τα' χετε ακούσει, τα' χουμε ακούσει, όλοι τ' ακούμε.
Γι' αυτό ακριβώς «όπου επλεόνασεν η αμαρτία, υπερεπερίσσευσεν η Χάρις».

  Ο αιώνας αυτός είναι ο αιώνας του Θεού. Ο αιώνας της εκκλησίας. Ο αιώνας της μετανοίας. Ο αιώνας της προκλητικής αγάπης του Θεού. Ο αιώνας της επιστροφής των ασώτων και παραστρατημένων στον μεγάλο μας Πατέρα, στην Αγία μας Εκκλησία που 'ναι η αγκαλιά του Χριστού.
  Όλοι μια αγκαλιά γυρεύουμε. Ε, αυτή είναι του Χριστού η αγκαλιά, ο οποίος την στήνει στα τρίστρατα της ζωής μας, και στα αδιέξοδα κρυμμένη και τότε απελπισμένοι απ' όλους κι απ' όλα, κι απ' τον εγωιστή εαυτό μας, πέφτουμε στην αγκαλιά του Θεού, τουλάχιστον οι καλοπροαίρετοι, άνευ όρων και ορίων και παραδινόμαστε στην αγάπη του Θεού -- κι αυτό είναι θαύμα! Δεν αφήνει τον κόσμο του ο Θεός. Δεν αφήνει ο Χριστός. Μας έχει πληρώσει με το αίμα Του και τη ζωή Του, και Του λείπουμε.»

πατήρ Ανανίας Κουστένης

Κωστή εμείς δεν έχουμε. Ο Θεός όμως πάντα έχει και πρόσεχε!(Άγ.Νεκτάριος)

Κάποτε επισκέφτηκε κάποιος τον Άγιο Νεκτάριο και του είπε:
- Σεβασμιότατε, χρωστώ 25 δραχμές (πολλά λεφτά για την εποχή εκείνη). Αύριο το γραμμάτιο λήγει και πάω χαμένος... Δεκάρα δεν έχω και σε παρακαλώ να με βοηθήσεις.
Ο Άγιος Νεκτάριος καλεί τον ταμία του και του λέει:
- Κωστή, δώσε 25 δραχμές στον άνθρωπο.
Και φωνάζει από μέσα ο Κωστής στον Άγιο και του λέει:
- Δεν έχουμε Σεβασμιότατε.
- Για κοίταξε Κωστή, γιατί είναι ανάγκη...
- Σεβασμιότατε το ταμείο έχει όλο και όλο 25 δραχμές και είμαστε στην αρχή του μήνα. Πώς θα βγάλουμε το μήνα;
- Δώσε Κωστή και έχει ο Θεός!
Ο Κωστής μουρμουρίζοντας έδωσε τις 25 δραχμές και ο ξένος έφυγε.
Δεν είχε όμως περάσει αρκετή ώρα και έρχεται μια ειδοποίηση από την Αρχιεπισκοπή που έλεγε τα εξής:
''Παρακαλείται ο Πενταπόλεως Νεκτάριος το απόγευμα της ιδίας ημέρας να τελέσει γάμο (πλουσιοτάτης της εποχής εκείνης Οικογενείας), έχοντας μαζί τους 4 φοιτητές της Ριζαρείου Σχολής για να ψάλλουν Βυζαντινά, καθότι ο Αρχιεπίσκοπος ασθένησε εκτάκτως''.
Πράγματι ο Άγιος Νεκτάριος έκανε τη στέψη και το αποτέλεσμα ήταν, αφού τους περιποιήθηκαν τόσο τον Άγιο όσο και τους ψάλτες και στο τέλος, τους πρόσφεραν από έναν φάκελλο. Άνοιξαν οι 4 φοιτητές τους φακέλλους τους και βρήκε ο καθένας τους από 20 δραχμές μέσα δηλ. σύνολο 80 δραχμές. Άνοιξε και ο Άγιος Νεκτάριος το φάκελλό του και βρήκε μέσα 100 δραχμές. Έλαβαν λοιπόν συνολικά 180 δραχμές, οι οποίες παραδόθηκαν στον Κωστή, στον ταμία, ο οποίος κατ' ομολογία του ιδίου κατεπλάγη και ουδέποτε πλέον εξέφερε γνώμη στις εντολές του Αγίου Νεκταρίου.
Ο Άγιος Νεκτάριος έκανε επί τη ευκαιρία έκανε ένα σοβαρό μάθημα, λέγοντας επιγραμματικώς στον Κωστή:
- Κωστή εμείς δεν έχουμε. Ο Θεός όμως πάντα έχει και πρόσεχε!
Αυτά είναι και για εμάς, που πνιγόμαστε σε μια κουταλιά νερό...

 Δημήτριος Παναγόπουλος ,Ιεροκήρυκας.

πηγή

Άγιοι Απόστολοι. Λεπτομέρεια από την εις Άδου κάθοδον. Μωσαϊκό περί το 1315

Άγιοι Απόστολοι. Λεπτομέρεια από την εις Άδου κάθοδον. Μωσαϊκό περί το 1315. Ι. Ναός Αγίων Αποστόλων Θεσσαλονίκη.

"Απόγνωση είναι να μην έχεις επιλογές"

Θυμήθηκα μία περιγραφή του συγγραφέα Αντώνη Σαμαράκη, μετά από ένα ταξίδι του στην υποσαχάρια Αφρική.
Γράφοντας τις εντυπώσεις του σε ένα άρθρο εφημερίδας, μεταξύ άλλων ανέφερε και ότι έβλεπε μπροστά του ένα παιδί πολύ υποσιτισμένο και πολύ διψασμένο. Παραπέρα ήταν ένας νερόλακκος, με βρώμικο και θολό νερό, με έντομα μέσα και άλλα ζωϋφια.
Το παιδάκι αμφιταλαντεύτηκε αν έπρεπε να πιεί από αυτή την βρώμικη λακκούβα. Στο τέλος έσκυψε και ήπιε...
"Τότε κατάλαβα ποιος είναι ο ορισμός της απόγνωσης", έγραψε ο Αντώνης Σαμαράκης. "Απόγνωση είναι να μην έχεις επιλογές", έγραψε...

 Αν δεν έχεις ούτε λεφτά για ένα σάντουιτς, γιατί έχεις μήνες να δουλέψεις και οι υποχρεώσεις έτρεχαν και κάθε "λίπος" που είχες στην άκρη ξοδεύτηκε, τότε μέσα στην απόγνωση σου ακόμη και τα 150€ δείχνουν αρκετό κίνητρο για να αποφασίσεις να πιείς το βρωμόνερο (ή να το χώσεις μέσα σου με σύριγγα).
"Απόγνωση είναι να μην έχεις επιλογές"
Αυτός ήταν ο αληθινός λόγος πίσω από τα λοκντάουν.
Η κατάσταση ομηρίας του λαού, το τσάκισμα του ηθικού του, ή καταρράκωση κάθε έννοιας αξιοπρέπειας."
Κωνσταντίνος Αρβανίτης
Διδάκτωρ Καρδιολογίας Πανεπιστημίου Αθηνών

Αυτό σημαίνει “Απόστολος”

  Οι άγιοι Απόστολοι αφού δέχθηκαν τον Φωτισμό του Αγίου Πνεύματος, έλαβαν την εντολή του Θεού «Πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τά ἔθνη, βαπτίζοντες αὐτούς εἰς τό ὄνομα τοῦ Πατρός, τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ ῾Αγίου Πνεύματος, διδάσκοντες αὐτούς τηρεῖν πάντα ὅσα ἐνετειλάμην ὑμῖν» (Ματθ. 28,19).

  Έτσι οι Άγιοι Απόστολοι πειθαρχούντες στο θέλημα του Θεού και με όπλα τους, την νηστεία και την προσευχή, ξεχύθηκαν στον κόσμο για να σκορπίσουν παντού, με την αγάπη και την ειρήνη του Χριστού, το μήνυμα της Λυτρώσεως εκ του Θανάτου και της Αιωνίου απώλειας των δωρεών του Θεού.

 Αυτό σημαίνει “Απόστολος”. Είναι αυτός που αποστέλλεται για να μεταφέρει κάποιο μήνυμα. Κι εμείς, λοιπόν, που δεχθήκαμε, από τους πρώτους, το μήνυμα αυτό, πώς είναι δυνατόν να μη ΣΥΝΑΧΘΟΥΜΕ για να τιμήσουμε αυτούς που με θυσίες, κινδύνους και μαρτύρια (Β΄Κορ.11,16-33) μας μετέφεραν το μήνυμα της ΧΑΡΑΣ; Η πίστη μας, δεν είναι μια νέα θρησκεία μέσα σε τόσες άλλες. Η ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΠΟΡΕΙΑ, μια μετάβαση, μία αφορμή για να δραπετεύσουμε πρός το ΦΩΣ, ανανεώνοντας τις εφήμερες ΔΩΡΕΕΣ του Θεού με τις ΑΙΩΝΙΕΣ ΚΑΙ ΑΝΕΚΦΡΑΣΤΕΣ ΔΩΡΕΣ ΤΟΥ. Έχοντας δε ως Συνοδούς ” ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ- ΤΟ ΦΩΣ- ΤΗ ΧΑΡΑ- ΤΗΝ ΕΙΡΗΝΗ” ακολουθούμε ΕΚΕΙΝΟΝ που είπε “ἐγώ εἰμι ἡ ὁδός καί ἡ ἀλήθεια καί ἡ ζωή· οὐδείς ἔρχεται πρός τόν πατέρα εἰ μή δι’ ἐμοῦ” (Ἰω.14,6).

Ἄν μάθεις να λες μέσα στη ζωή το «νά ̓ναι εὐλογημένο...»

Ἄν μάθεις νά λές μέσα στή ζωή τό «νά ̓ναι εὐλογημένο», αὐτό εἶναι ἀνώτερο ἀπό ὅλα, ἀκόμη καί ἀπό τήν προσευχή, γιατί ἔχει μέσα ὑπακοή, ἀγάπη, ἐμπιστοσύνη, ἐλπίδα στόν Θεό· ἔχει ὑπομονή, ταπείνωση, θυσία, προσευχή.

 π. Συμεών Κραγιόπουλος

Οι σύνδεσμοι φιλάθλων αντιδρούν!

  Η ΠΑΕ Ολυμπιακός έριξε «βόμβα» το Σαββατοκύριακο ανακοινώνοντας πως στο γήπεδο θα μπορούν να πηγαίνουν μόνο όσοι έχουν εμβολιαστεί, ή όσοι έχουν νοσήσει και έχουν αρνητικό τεστ για τον κορωνοϊό. Ο Ολυμπιακός είναι η πρώτη ομάδα στην Ελλάδα που το ανακοίνωσε και δεν είναι διόλου απίθανο να ακολουθήσουν και άλλες. Παρόλα αυτά ήδη έχουν ξεκινήσει οι αντιδράσεις για τον διαχωρισμό των πολιτών.

 Η Θύρα 7, ο μεγαλύτερος σύνδεσμος φιλάθλων του Ολυμπιακού εξέδωσε ανακοίνωση κατά της κυβέρνησης. Η ανακοίνωση της Θύρας 7:

    «Την στιγμή που σχεδόν όλες οι δραστηριότητες στην Ελλάδα έχουν ανοίξει και ενώ είχατε ΞΕΧΑΣΕΙ ότι αφορά τον αθλητισμό και τους οπαδούς! Αυτήν την στιγμή λοιπόν, που συμπληρώνονται 18 μήνες απουσίας από το σπίτι μας, ΟΙ ΚΥΒΕΡΝΩΝΤΕΣ και ΟΙ ΕΙΔΙΚΟΙ μας βάζετε στο δίλημμα να διαχωρίσουμε τους οπαδούς σε εμβολιασμένους και μη. Σε όσους νόσησαν η δεν νόσησαν. Η ΘΥΡΑ 7 είναι ΥΠΕΡ του δικαιώματος να αποφασίζει ο καθένας για τον εαυτό του όπως εκείνος θέλει. Κανένας ΕΞΑΝΑΓΚΑΣΜΟΣ δεν θα καταπατήσει την ανθρώπινη ελευθερία! Υπάρχουν και άλλοι τρόποι να καταστήσετε ένα ΑΝΟΙΧΤΟ γήπεδο ΑΣΦΑΛΕΣ! Όποιος θέλει μπορεί να κάνει το εμβόλιο ή να μην το κάνει! Όποιοι επιθυμούν θα είναι ΜΕΣΑ και όποιοι δεν επιθυμούν ΕΞΩ. Όλοι όμως θα παραμείνουμε μια γροθιά ΕΝΩΜΕΝΟΙ! Κάποιοι μέσα και κάποιοι άλλοι απ’ έξω με μπύρες και συνθήματα όπως στην φιέστα! Μια κερκίδα, μία ομάδα, ένας λαός! ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ! Υ.Γ ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΜΕ να διαθέτουμε τα διαρκείας στο πέταλο μας στους συνδέσμους!». 

 Ανακοίνωση εξέδωσε και ο σύνδεσμος του Άρη, «Ιερολοχίτες»:

 «Κουμάντο στα πέταλα οι οπαδοί. Σαν σύνδεσμος οπαδών του ΑΡΗ ξεκαθαρίζουμε ότι δεν υπάρχει καμιά περίπτωση να διαχωρίσουμε κάποιον συνοπαδό μας προκειμένου να μπει στο γήπεδο. Κουμάντο να κάνετε στη Βουλή ΣΑΣ, γιατί του λαού δεν είναι σίγουρα με την τόση βρωμιά που υπάρχει εκεί μέσα. Θα μας βρείτε απέναντι σε όποιον διαχωρισμό θέλετε να επιβάλλετε και σε τρομονόμους που θέλετε να περάσετε για να δικαιολογήσετε την ανικανότητα σας να κάνετε κάτι σωστό για την χώρα. Ο κάθε άνθρωπος έχει το δικαίωμα να κάνει αυτό που θεωρεί σωστό για τον εαυτό του και μόνον αυτός. Δημοκρατία δεν έχουμε; η μόνο στα χαρτιά; Αφήστε τον εμφύλιο που θέλετε να πλασάρετε στην άκρη διότι θα σας γυρίσει μπούμερανγκ. ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΟΥΣ ΟΠΑΔΟΥΣ»

Περί τριών πραγμάτων μή βιάζεσαι να ομιλείς...!

πηγή

Η φυλακή του Αποστόλου Πέτρου στην Ιερουσαλήμ

Η ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ, Η ΤΗΣ ΦΑΚΗΣ - Η ΦΥΛΑΚΗ ΤΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΠΕΤΡΟΥ ΣΤΗΝ ΙΕΡΟΥΣΑΛΗΜ.

  Πίσω από τη Μονή του Πραιτωρίου υπάρχει η Μονή της Φακής, ή του Αγίου Νικοδήμου, η οποία είναι κτισμένη στα ερείπια της οικίας του Σίμωνος του Φαρισαίου, όπου φιλοξενήθηκε ο Κύριος. 

 Σ' αυτόν το χώρο έγινε η περίφημη νυκτερινή συζήτηση του Χριστού με το Νικόδημο το Φαρισαίο, ο οποίος ήταν μυστικός μαθητής του Κυρίου, για την πνευματική αναγέννηση του ανθρώπου ( Ιωάν. γ', 3-21 ). Ο Νικόδημος ήταν Φαρισαίος, άρχοντας, διδάσκαλος του Ισραήλ, πλούσιος, μέλος του Συνεδρίου, και με επιρροή.Υπερασπίστηκε τον Κύριο ενώπιον των μελών του Συνεδρίου, τα οποία ήθελαν να Τον καταδικάσουν, χωρίς να Τον ακούσουν και υβρίσθη ως Γαλιλαίος. Μαζί με τον Ιωσήφ, τον από Αριμαθαίας αποκαθήλωσαν από τον Σταυρό τον Κύριο, εκάλυψαν το Σώμα Του με αρώματα και Τον ενεταφίασαν. Στο Ναό που είναι κτισμένος προς τιμήν του Αγίου Νικοδήμου, υπάρχει εικόνα που αναπαριστά τον Κύριο συνομιλούντα με τον Νικόδημο.

 Η Μονή αυτή είναι περισσότερο γνωστή ως Μοναστήρι της Φακής, γιατί κατά την παράδοση σ' αυτό μαγείρευε η Αγία Ελένη φακές για τους εργάτες, που έκτιζαν τον Ναό της Αναστάσεως, αλλά και για τους φτωχούς.Το πολύ μεγάλο αυτό καζάνι, που ονομάζεται της Αγίας Ελένης, φυλάσσεται στη Μονή μέχρι σήμερα.

 Στον υπόγειο χώρο της Μονής βρίσκεται η φυλακή του Αποστόλου Πέτρου, που τον έκλεισε ο τετράρχης Ηρώδης και απελευθερώθηκε από τον Άγγελο με θαυμαστό τρόπο, μετά από εκτενή προσευχή της εκκλησίας προς τον Θεό, που γινόταν υπέρ αυτού ( Πράξ.ιβ', 1-19). Εκεί φυλάσσεται και η τιμία αλυσίδα του Αποστόλου Πέτρου, την προσκύνηση της οποίας εορτάζουμε στις 16 Ιανουαρίου.

πηγή

Το μαρτύριο και ο θάνατος του Αγ.Αποστόλου Παύλου

  

  Το 62 μ.Χ. υπήρξε σημαντικό έτος για τη βασιλεία του Νέρωνα. Πριν το έτος εκείνο , η βασιλεία του Νέρωνα είχε χαρακτηρισθεί από θετική ενεργητικότητα και αρκετά σημαντική πρόοδο του κράτους.

  Όπως έχει σημειωθεί από πολλούς ιστορικούς , μεταξύ των ετών 62 και 63, ο Νέρων, καταλήφθηκε από μανία εναντίον των ανθρώπων του περιβάλλοντός του, πιστεύοντας ότι όλοι συνωμοτούσαν εναντίον του. Παράλληλα, το ίδιο έτος (62) νυμφεύθηκε την Ποππαία Σαβίνα, μία γυναίκα που είχε ιδιαίτερη συμπάθεια προς τους Εβραίους τόσο, ώστε ο Ιουδαίος ιστορικός Ιώσηπος την αποκαλούσε θεοσεβή, γεγονός, που είχε ως αποτέλεσμα να υπάρχει στους νεότερους ερευνητές η υποψία ότι η Ποππαία είχε προσχωρήσει στον Ιουδαϊσμό.

 Τη νύκτα της 18ης προς 19η Ιουλίου του 64 μ.Χ. ξέσπασε μία πυρκαγιά στη Ρώμη, η οποία κατέστρεψε μεγάλο μέρος της πρωτεύουσας και των προαστίων της. Η λαϊκή δυσαρέσκεια ήταν τέτοια, που αναζητήθηκε κάποιος αποδιοπομπαίος τράγος. Παρά το γεγονός ότι ο αυτοκράτορας Νέρων προσπάθησε να ανακουφίσει τους πυρόπληκτους και τους αστέγους, κατηγορήθηκε από τον ρωμαϊκό όχλο ως

«Εγώ δεν είμαι ο απόστολος Παύλος!»

  

  «Μην χάνεις το θάρρος σου. Μην σκέφτεσαι το κακό. Ο Δημιουργός σου βρίσκεται κοντά σου. Ο τα πάντα ορών βλέπει. Ο Παντελεήμων θα σε ελεήσει. Και τώρα είναι ελεήμων απέναντί σου αν και είσαι άρρωστος και σκυθρωπός. Αυτός δοκιμάζει τον ηρωισμό σου. Δοκιμάζει την πίστη και την ελπίδα σου. 

 «Μαστιγοῖ δέ πάντα υἱόν ὃν παραδέχεται» ( Εβρ. 12, 6 ) λέει ο Απόστολος , που έχει υποστεί πολλά χτυπήματα , όπως λέει αλλού: «ὑπό ᾿Ιουδαίων πεντάκις τεσσαράκοντα παρά μίαν ἔλαβον, τρίς ἐρραβδίσθην, ἅπαξ ἐλιθάσθην, τρίς ἐναυάγησα» ( Β΄ Κορ. 11, 24-25 ) . 

  Όλα αυτά τα βάσανα τα δεχόταν ο Παύλος από τους ανθρώπους , όμως ευχαριστούσε τον Θεό , σαν να δέχθηκε από τον Ίδιο. Και ποτέ δεν παραπονιόταν για τους ανθρώπους ,τους βασανιστές του, αλλά, βασανισμένος και διωγμένος , ασταμάτητα ενθάρρυνε τους άλλους χριστιανούς λέγοντας: «Χαίρετε ἐν Κυρίῳ πάντοτε· πάλιν ἐρῶ, χαίρετε.»( Φιλ. 4,4 ) .

  Εσύ βέβαια θα μου πεις: «Εγώ δεν είμαι ο απόστολος Παύλος!» . Ξέρω , ότι δεν είσαι , αλλά είσαι χριστιανός, και είσαι πνευματικό τέκνο του απόστολου Παύλου, όπως είμαστε όλοι εμείς τα πνευματικά τέκνα όλων των αποστόλων, των πνευματικών μας γονιών. Εσύ νομίζεις πως σήμερα δεν υπάρχουν χριστιανοί που να υπομένουν τα βάσανα με χαρά; 

    Ιδού, στη Ρωσία επαναλαμβάνεται η ιστορία των αποστολικών παθών. Φτάνουν έως εμάς πολλές ειδήσεις, πως οι χριστιανοί στη Ρωσία υπομένουν τα μαρτύρια με χαρά, Υπάρχουν και ανάμεσά μας χριστιανοί , οι οποίοι με αποστολική χαρά υπομένουν τα βάσανα της ζωής. Αυτοί δεν το αγγέλλουν στον κόσμο, ούτε οι εφημερίδες γράφουν γι’ αυτό. Αυτοί τα λένε ψιθυριστά στους πνευματικούς , και προσεύχονται στον Θεό για τους βασανιστές τους. Ο πάγος των παθών δεν καταστρέφει τη ζεστασιά της ελπίδας τους. Τί είδους άνθρωπος θα ήταν εκείνος που την εποχή του δριμύτατου χειμώνα δεν θα πίστευε στον ερχομό της άνοιξης; Αλόγιστος. Άπειρος. Η δυνατή παγωνιά θα ήταν διπλάσια δυνατότερη χωρίς την προσδοκία της άνοιξης. Και στη δική σου ζωή θα στείλει ο Δημιουργός σου την άνοιξη μετά από τις τωρινές σκυθρωπές μέρες σου. Κι εσύ θα χαίρεσαι και θα γιορτάζεις. Και θα θυμώνεις με τον εαυτό σου, που κάποια φορά είχες ξεπέσει στην πίστη και την ελπίδα. Γι’ αυτό: μην χάνεις το θάρρος. Μην σκέφτεσαι το κακό. Ο Δημιουργός σου θα βρίσκεται κοντά σου. Ο χειμώνας περνά και η άνοιξη είναι στην πόρτα.
Ειρήνη σε σένα και ευλογία από τον Κύριο».

 ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΒΕΛΙΜΙΡΟΒΙΤΣ
Δεν φτάνει μόνο η πίστη…ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΙΚΕΣ ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ Β΄»Εκδόσεις «εν πλώ»

πηγή

Όλα αυτά τα βάσανα τα δεχόταν ο Παύλος από τους ανθρώπους, όμως ευχαριστούσε τον Θεό, σαν να δέχθηκε από τον Ίδιο

Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος

Υπέστη ναυάγιο, για να καταπαύσει το ναυάγιο της οικουμένης.

Έμεινε στο βυθό ένα μερόνυχτο, για να ανασύρει από το βυθό της πλάνης.

Κοπίασε για να αναπαύσει τους κουρασμένους από την αμαρτία.

Πληγώθηκε, για να γιατρέψει τους πληγωμένους από τον Σατανά.

Φυλακίστηκε, για να αποφυλακίσει όσους βρίσκοντας στο σκοτάδι.

Έφτασε πολλές φορές στον θάνατο, για να απαλλάξει, από φοβερούς θανάτους...

Μαστιγώθηκε, για να λευτερώσει από την μάστιγα του διαβόλου τους κακοποιούς.

Ραβδίστηκε, για να στηρίξει με την βακτηρία του Χριστού τους ανθρώπους.

Λιθοβολήθηκε, για να μας απαλλάξει από την πέτρινη αναισθησία.

Βρέθηκε στην ερημιά, για να μας βγάλει από την μοναξιά της ψυχής.

Πεζοπορούσε, για να στηρίξει τους ξενιτεμένους και να ανοίξει δρόμους προς τον
Ουρανό.

Κινδύνεψε στις πόλεις, για να δείξει την Άνω Πόλη (Άνω Ιερουσαλήμ).

Βρέθηκε σε πείνα και σε δίψα, για να χορτάσει και να ξεδιψάσει άλλους.

Γυρνούσε φτωχός και γυμνός, για να ντύσει με την στολή του Χριστού, τους άσεμνους και ασχημονούντες.

Παραδόθηκε στην μανία του όχλου, για να λευτερώσει όσους ήταν υπό την εξουσία του διαβόλου.

πηγή

Το ξέρεις ότι η Νέα Ομιλία είναι η μόνη γλώσσα στον κόσμο που το λεξιλόγιό της λιγοστεύει κάθε χρόνο;(1984)

 «Πώς πάει το Λεξικό;» είπε ο Γουίνστον,υψώνοντας τη φωνή του για ν΄ ακουστεί.
«Αργεί», είπε ο Σάιμ. «Βρίσκομαι στα επίθετα. Είναι συναρπαστικό».
Έλαμψε αμέσως μόλις έγινε λόγος για τη Νέα Ομιλία.Έσπρωξε από μπροστά του τη γαβάθα,πήρε το ψωμί στο ένα ντελικάτο χέρι και το τυρί στο άλλο,κι έσκυψε πάνω στο τραπέζι για να μπορεί να μιλάει χωρίς να φωνάζει.
«Η Ενδεκάτη Έκδοση είναι η οριστική» είπε.Δίνουμε στη γλώσσα την τελική της μορφή,τη μορφή που θα έχει όταν κανείς δε θα μιλάει άλλη γλώσσα.
Όταν τελειώσουμε, άνθρωποι σαν κι σένα θα πρέπει να την μάθουν απ΄αρχής.
Πιστεύεις, θα έλεγα, ότι η κύρια δουλειά μας είναι να εφεύρουμε νέες λέξεις.
Αλλά δε συμβαίνει καθόλου κάτι τέτοιο.
Καταστρέφουμε λέξεις – δεκάδες, εκατοντάδες λέξεις κάθε μέρα.
Πετσοκόβουμε τη γλώσσα ως το κόκκαλο.
Η Ενδεκάτη Έκδοση δεν θα περιέχει ούτε μια λέξη που να μπορεί να θεωρηθεί απαρχαιωμένη πριν από το 2050».

Δάγκωσε πεινασμένα το ψωμί του,κατάπιε δύο μπουκιές και συνέχισε να μιλάει με σχολαστικότητα.
Το αδύνατο σκούρο πρόσωπό του είχε ζωντανέψει,τα μάτια του είχαν χάσει την ειρωνική τους έκφραση και είχαν γίνει ονειροπόλα.
«Ωραίο πράγμα η καταστροφή των λέξεων.Βεβαίως, το μεγάλο κόψιμο γίνεται στα ρήματα και τα επίθετα,αλλά υπάρχουν επίσης και εκατοντάδες ουσιαστικά
που μπορούμε να ξεφορτωθούμε.
Δεν είναι μόνο τα συνώνυμα∙ υπάρχουν επίσης και τα αντίθετα.Στο κάτω κάτω , ποιος ο λόγος ύπαρξης μια λέξης που απλώς είναι αντίθετη μιας άλλης;
Μια λέξη εμπεριέχει από μόνη της το αντίθετό της.
Πάρε, ας πούμε, τη λέξη ¨καλός¨. Τι χρειάζεται η λέξη ¨κακός¨;

π.Σπυρίδων Ζαφείρης-Τον παρομοίασαν σαν τον Παπαφλέσσα της Αντίστασης και όχι άδικα

 

Ο Σπυρίδων Ζαφείρης ή “Παπασπύρος” όπως ήταν περισσότερο γνωστός, καταγόταν από τη Μεγαλόχαρη Άρτας και ιερουργούσε από το 1939 στις Πηγές της Άρτας. Και τα δύο χωριά ανήκουν στην περιοχή των Άνω Ραδοβυζίων Άρτας στον ευρύτερο ορεινό όγκο της Νότιας Πίνδου και των Αγράφων.Πολέμησε στην Μικρά Ασία με τον βαθμό του λοχαγού υπό τις διαταγές του Νικόλαου Πλαστήρα και παρασημοφορήθηκε για τη δράση του. Αργότερα εντάχθηκε άμεσα στις Εθνικές Ομάδες του Στρατηγού Ναπολέοντα Ζέρβα. Διακρινόταν για το πάθος και την αποφασιστικότητά του. Ήταν ο πατέρας του μακαριστού Μητροπολίτη Περιστερίου κυρού Χρυσοστόμου.

Ο Μητροπολίτης Λήμνου, Διονύσιος στο σύγγραμμά του “Εκτελεσθέντες και Μαρτυρήσαντες Κληρικοί 1941-1949” αναφερόμενος στον Παπασπύρο γράφει:

“Όταν έσπασε η ηρωική αντίστασις των στρατιωτών μας με την επιδρομή των Γερμανικών μηχανών και κατέρρευσε και το Αλβανικό μέτωπο, η ψυχή του π. Σπύρου προαισθάνεται και προβλέπει αυτό που θα συμβεί. Συμβουλεύει να κρύψουν τα όπλα γιατί σύντομα θα τους εχρειάζοντο. Έτσι ο π. Σπύρος γίνεται ο πρώτος που συλλαμβάνει την ιδέα της Εθνικής Αντιστάσεως, ευθύς μόλις συντρίφθηκε η άμυνα του στρατού μας.

Αρχίζει τότε η εθνική δράσις του π. Σπυρίδωνος, που του έδωσε την επωνυμία του παπα-Φλέσσα της Κατοχής και του Ανταρτοπολέμου. Πρώτος αυτός οργάνωσε στην ιδιαιτέρα του πατρίδα ένοπλο τμήμα κατά του εχθρού. Ελευθερία ή θάνατος, το σύνθημά του. Ο όρκος τους ήταν εγκατάλειψις όλων και οικογενείας και σπιτιού και περιουσίας για την πατρίδα. Ο π. Σπύρος γίνεται η ψυχή της Αντιστάσεως στην περιοχή και το τμήμα του αποτελεί τον πυρήνα των Ομάδων του Ν. Ζέρβα.

Η δράσις του αυτή ανησυχεί πολύ τούς αντάρτες και θέλουν να τον εξοντώσουν. Για το σκοπό αυτό πιάνουν την πρεσβυτέρα και το μικρότερο του πεντάχρονο μόλις κορίτσι. Του προτείνουν τότε να παραδοθεί, γιατί θα έσφαζαν και τα δυο αγαπητά του πρόσωπα. Μα ο π. Σπύρος τους απαντά πως θα μείνει πιστός στον όρκο του να τα δώσει όλα για την πατρίδα. Οι αντάρτες τρόμαξαν την απάντηση του παπά. Φοβήθηκαν να τον ερεθίσουν περισσότερο και έτσι, μόλις πήραν την απάντησή του, απελευθέρωσαν την μάνα και το παιδί”.

Όταν ο ίδιος παρουσιάσθηκε στον Ζέρβα, κατά τους πρώτους μήνες της παρουσίας του ΕΔΕΣ στα βουνά της Ελεύθερης Ορεινής Ελλάδας, ο αρχηγός του ΕΔΕΣ προσπάθησε να τον πείσει να δώσει μόνο την ευλογία του στον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα.

“Παπά, του είπε ο Ζέρβας, έχεις μεγάλη οικογένεια να θρέψεις. Άσε να πολεμήσουν τα παιδιά. Από σένα θέλουμε μόνο την ευχή σου“.

Τότε ο θρυλικός ιερέας απολύτως συνειδητοποιημένος του απάντησε:

“Η ευχή μου έχει βέβαια την αξία της. Αυτήν την έχεις Στρατηγέ. Σαν πάρουν όμως την ανηφόρα οι Ιταλοί, μεγαλύτερη πέραση θα έχει το τουφέκι μου“.

Από τη στιγμή εκείνη ο Παπασπύρος αναλαμβάνει οπλαρχηγός τμήματος του ΕΔΕΣ στο χωριό του, το οποίο οργάνωσε ο ίδιος, με την συμμετοχή ανταρτών και από διπλανά χωριά. Συμμετείχε με προσήλωση σε πολλές μάχες κατά των κατακτητών. Στον Γοργοπόταμο ωστόσο χαρακτηρίστηκε αξεπέραστος.

«Τι ε λ ε υ θ ε ρ ί α θα είναι αυτή όταν η υ π α κ ο ή θα εξαγοραστεί με ψ ω μ ι ά;»

Ντοστογιέφσκι,''Αδελφοί Καραμαζώφ''

«Τι  ε λ ε υ θ ε ρ ί α  θα  είναι  αυτή  όταν  η  υ π α κ ο ή  θα  εξαγοραστεί  με  ψ ω μ ι ά;»

ΝΕΑ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ: ΕΙΣΙΤΗΡΙΟ ΧΩΡΙΣ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ

Πραγματοποιήθηκε μέ μεγάλη ἐπιτυχία τό Σάββατο 6 Ὀκτωβρίου 2012 ἀπό τίς 16:00 τό ἀπόγευμα ἕως τίς 21:00 τό βράδυ, ἡ Ἡμερίδα ποῦ συνδιοργάνωσε ἡ Ἑστία Πατερικῶν Μελετῶν μέ τήν Ἱερά Μητρόπολη Πειραιῶς καί τούς ἕλληνες youtubers μέ θέμα «ΝΕΑ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ: ΕΙΣΙΤΗΡΙΟ ΧΩΡΙΣ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ» στήν κατάμεστη αἴθουσα Μελίνα Μερκούρη τοῦ Σ.Ε.Φ, ἡ ὁποία καλύφτηκε ραδιοφωνικά (91.2 FM) ἀλλά καί τηλεοπτικά (Web-TV) ἀπό τήν Πειραϊκή Ἐκκλησία, καί τήν «ΑΧΕΛΩΟΣ TV» πού εὐχαριστοῦμε θερμά.
Ὁ μαχητικότατος ἱεράρχης, Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πειραιῶς κ.κ. Σεραφείμ προλόγισε τήν ἡμερίδα – κατόπιν προτροπῆς τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου Ἰωάννη Φωτοπούλου πού κήρυξε τήν ἔναρξη τῆς ἡμερίδος - καί εὐλόγησε τόν σκοπό της μέ λόγο μεστό καί πατερικό παραλληλίζοντας τήν ἀντίσταση τῶν «Ἁγίων τριῶν παίδων ἐν καμίνῳ» στούς εἰδολολάτρες τυρράνους μέ τήν ἀντίσταση πού καλούμαστε ὅλοι οἱ πιστοί νά προβάλουμε κατά τῆς τυρρανίας τῶν νέων ταυτοτήτων. Ἀξίζει νά σημειώσουμε, ὅτι τήν ἡμερίδα κόσμησε μέ τήν παρουσία του, ὁ σεβασμιώτατος μητροπολίτης Γλυφάδος κκ. Παῦλος.

Ἔχουμε ἤδη τίς περισσότερες εἰσηγήσεις διαθέσιμες στήν ἰστοσελίδα μας, θά ἀναρτήσουμε τίς ὑπόλοιπες καθώς καί τά video ὅλων τῶν εἰσηγητῶν.

Πρόεδρος-Συντονιστής: Πρωτοπρ. π. Ἰωάννης Φωτόπουλος.
Ἔναρξη—Χαιρετισμοί.
Βυζαντινή χορωδία «Ἐν ψαλτηρίῳ». [ΑΚΟΥΣΤΕ ΤΟΥΣ ΕΔΩ].
Προλόγιση Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πειραιῶς κ.κ. Σεραφείμ. [ΔΙΑΘΕΣΙΜΟ ΣΕ ΒΙΝΤΕΟ ΕΔΩ].

Δρ. Δημήτρης Χιωτακάκος, Διδάκτωρ Ἠλεκτρονικῆς καί Τηλεπικοινωνιῶν τοῦ Manchester University, United Kingdom. «Πόσο ἔξυπνη μπορεῖ νά γίνει ἡ κάρτα τοῦ πολίτη; Ὑπερόλπο τῆς ἑκάστοτε ἐξουσίας»;
Θύμιος Παπανικολάου, Δημοσιογράφος – Ἐκδότης περιοδικοῦ «Ρεσάλτο». «Ἠλεκτρονική ταυτότητα: Ὁ πιό μακάβριος κρίκος τοῦ νεοταξικοῦ ὁλοκληρωτισμοῦ».
Χρῆστος Παπασωτηρίου, Δικηγόρος Παρ'Ἀρείω Πάγω: «Ἠλεκτρονική Διακυβέρνηση καί συγκατάθεση. Μέσα νομικῆς Προστασίας».

- Διάλειμμα -
Εὐστάθιος Ἀδαμόπουλος, Οἰκονομολόγος-ἐκπαιδευτικός. M.Sc. στήν χρηματοοικονομική: «Ἠλεκτρονική Ταυτότητα: Διεθνής πρακτική, κοινωνικές & ψυχολογικές ἐπιπτώσεις».
Γεωργία Φωτεινού (Παρέμβαση), e-Government Expert, Ὑπ. Διδάκτωρ Πᾶν. Πατρών, BA, MPHil, European Politics, Univ. Of Oxford, «Εἶναι συμβατή ἡ Ἠλετρονική Διακυβέρνηση μέ τίς ἀτομικές καί πολιτικές ἐλευθερίες»;
Πανοσ. Ἀρχ/της. Ἀθανάσιος Ἀναστασίου, Προηγούμενος Ἱερᾶς Μονῆς Μεγάλου Μετεώρου Ἁγίων Μετεώρων : «Ἡ ἐπιβολή τῆς Παγκοσμιοποίησης καί τῆς Νέας Ἐποχῆς μέσῳ τῆς ἠλεκτρονικῆς παρακολούθησης καί τῶν ἠλεκτρονικῶν ταυτοτήτων».
Πανοσιολ. Ἀρχιμ. Σαράντης Σαράντος, Φιλόλογος - Θεολόγος, Ἱδρυτικό μέλος τῆς Ε.Π.Μ., «Καί τώρα, τί κάνουμε;»
Ἐρωτήσεις - Συζήτηση, Ἀνάγνωση πορισμάτων - Πρωτ. Βασίλειος Κοκολάκης.

Λήξη ἡμερίδας - Ἐθνικός Ὕμνος.

orthros.eu

Λες, έχω αμπέλια και χωράφια και σπίτια και γης.Κουράδες έχεις...

 Λες, έχω αμπέλια και χωράφια και σπίτια και γης.Κουράδες έχεις. Κανένας άνθρωπος δεν έχει γη. Η γης έχει εμάς και σπάει κέφι μαζί μας,
άσε που την ενοχλάμε κάθε λίγο σαν κοτόψειρες.
 Δύναμη; Μπούρδες. Ίδρωσες να κάνεις μια πολυκατοικία 46 διαμερίσματα
και πλακώνει ένας σεισμός και στην κάνει λιάδα.
 Πήρες παρασήματα και χειροκροτήματα και ζήτω και έρχεται αδερφάκι μου ένα τόσο δα μικρόβιο από συνάχι και σε κάνει μια πτωματάρα χωρίς να το καταλάβεις.
 Έβαλες παρά στην μπάντα και διέταξες κόσμο κάντε έτσι ρε μερμήγκια ασήμαντα,
και σε πιάνει ένα κόψιμο και είσαι ρεζίλης στην λεκάνη του καμπινέ.
 Κάνεις το δυνατό κι έτσι και πιάσει μια παγωνιά τρέμεις σαν παλιόσκυλο
και από την άλλη μεριά, μια μολόχα, ένα χορταράκι ασήμαντο,
κάθεται όλη νύχτα και τρώει τους αέρηδες και το χιονιά
και το πρωί είναι φρέσκο και δεν τούγινε τίποτα.
 Πού'ν’ η δύναμή σου ρε φιόγκο κάτου από τούτο εδώ το Σύμπαν που μας πλακώνει με το βάρος του;Πού΄ναι τα μεγαλεία σου και το τουπέ σου;
 Μια ανάποδη να πάρουνε τα πράματα, στα λεφτά, στα πολιτικά, στην υγεία, στα όλα που την βασίζεις, πας, ξεγράφτηκες και μήτε που θέλουνε να σε θυμούνται οι άλλοι.
 Πέθανες και περάσανε πενήντα χρόνια και μήτε κανένας ξέρει αν υπήρξες και αν έκανες και σε φοβηθήκανε και σε λογαριάσανε.
Νίκος Τσιφόρος (Τα Παιδιά της Πιάτσας)

Η φωτό του Sebastião Salgado,από τα ορυχεία χρυσού της Serra Pelada, Βραζιλία (1896).
Οι εργάτες (δούλοι χρυσού) κατέβαιναν στον βυθό του ορυχείου
και έσκαβαν σε χώματα και λάσπες,για να γεμίσουν το σακί τους με 40-60 κιλά υλικόκαι να το μεταφέρουν στην κορυφή του βαράθρου,
από τις πρωτόγονες ξύλινες σκάλες, η τις λασπωμένες πλαγιές.
Το μεροκάματο είχε 60 υποχρεωτικές διαδρομές (60 σακιά),έναντι συνολικής αμοιβής 20 σεντς του δολαρίου.
Στην κορυφή του βαράθρου, ο εργάτης επέλεγε τυχαία ν' ανοιχτεί,ένας σάκος από τους 60 που είχε ανεβάσει.
Αν στον σάκο βρίσκονταν ψήγματα χρυσού, υπήρχε μπόνους.
Στην ακμή του το ορυχείο απασχολούσε 100.000 εργάτες.
Κόστος λειτουργίας επιχείρησης, 20.000 δολάρια ημερησίως,
άλλως 1 δολάριο για κάθε πέντε εργάτες.
Σήμερα οι περισσότεροι από τους εργάτες της φωτό έχουν πεθάνει.
Και κανείς δεν ξέρει ότι κάποτε υπήρξαν.Ούτε τους φοβήθηκε κανείς,
ούτε τους λογάριασε κανείς γι ανθρώπους.
Και τα 3600 κιλά υλικού της κάθε βάρδιας,που στοίχισαν στην επιχείρηση 20 σεντς του δολαρίου,δηλαδή για κάθε 180 κιλά, ένα σεντ του δολαρίου,
ίσως να ήταν αρκετά για ένα δαχτυλίδι, ένα σταυρουδάκι, ένα δόντι,
ή έστω για τα φύλλα βρώσιμου χρυσού της γαμήλιας τούρτας
του κάθε χλιμίτζουρα που την είδε σπουδαίος και καταξιωμένος
και δεν κατανοεί πόσο ιδρώτα, αίμα και θάνατο,εμπεριέχουν αυτά τα φυλλαράκια
που κάνουν μια περασάδα από το εντεράκι του και οδεύουν ολοταχώς προς τον υπόνομο.

ΠΗΓΗ

Ψάρεμα στήν Ἱερά Μονή Καρακάλλου – ΑΓΙΟΣ ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ ΚΑΥΣΟΚΑΛΥΒΙΤΗΣ

  Διηγήθηκε κάποιος κύριος ὅτι εἶχε πάει στὸ Ἅγιον Ὄρος μὲ σκοπὸ νὰ ἐπισκεφθεῖ τὸ καλύβι τοῦ Γέροντος Πορφυρίου. Λόγῳ τοῦ ὅτι ὁ συνοδός του ἱερέας ἤθελε νὰ πάει στὴν Ἱ. Μ. Καρακάλλου, τοῦ εἶπε νά πάει κι’ αὐτὸς ἐκεῖ καὶ μετὰ νὰ πᾶνε καὶ οἱ δύο στὰ Καυσοκαλύβια. Λόγῳ τῆς κακοκαιρίας δὲν φαινόταν δυνατὴ ἡ μετάβαση στὰ Καυσοκαλύβια καὶ ἔτσι ἔμειναν στὴν Καρακάλλου, μὲ πρόθεση νὰ ἐπιστρέψουν στὴν Ἀθήνα χωρὶς νὰ πᾶνε στὰ Καυσοκαλύβια.

  Ἔτσι, ὁ προσκυνητής, ὁ ὁποῖος εἶχε μαζὶ του ἀγκίστρια (ποὺ τὰ λέει “τσαπαρή”) γιὰ νὰ τὰ δώσει σὲ ἕναν ὑποτακτικὸ τοῦ Γέροντος Πορφυρίου στὰ Καυσοκαλύβια, χάρισε τὰ ἀγκίστρια στὸν μοναχὸ τῆς Καρακάλλου ποὺ εἶχε τὸ διακόνημα τοῦ ψαρᾶ. Τότε ὁ ἡγούμενος εἶπε στὸν ψαρὰ νὰ πάει γιὰ ψάρεμα καὶ ὁ λαϊκὸς ζήτησε νὰ τὸν συνοδεύσει. Προηγουμένως εἶχε πεῖ ὅτι τὰ ἀγκίστρια τὰ προόριζε γιὰ τὸν Γέροντά του καὶ ὅταν τὸν ρώτησαν ποιὸς εἶναι ὁ Γέροντάς του, εἶχε πεῖ: ὁ πατήρ Πορφύριος.

  Ὅταν βγῆκαν στὴν θάλασσα μὲ τὸν μοναχό ἡ θάλασσα χόχλαζε ψάρια, δηλαδή σμῆνος ψαριῶν φανερωνόταν στὴν ἐπιφάνειά της σὰν νὰ σπᾶνε φυσαλλίδες. Μόλις ἔριξαν τὴν τσαπαρὴ καὶ τὸ πρῶτο ἀγκίστρι ἄγγιξε τὴν θάλασσα, ἀμέσως τὴν τράβηξε τὸ πρῶτο ψάρι μέσα καὶ σὲ λίγο δημιουργήθηκε ἕνα τσαμπὶ μὲ ψάρια. (Ἡ τσαπαρὴ ἀποτελεῖται ἀπὸ πολλὰ ἀγκίστρια τοποθετημένα σὰν σταφύλι). Ἔβγαλαν τὴν τσαπαρή, τὴν ἄδειασαν ἀπὸ τὰ ψάρια καὶ ἔτσι ρίχνοντας καὶ βγάζοντας γέμισαν ἕνα καφάσι ψάρια.

 Τότε ρώτησε ὁ προσκυνητὴς τὸν μοναχὸ ἂν φθάνουν αὐτὰ γιὰ τοὺς μοναχούς, τοὺς ἐπισκέπτες καὶ τοὺς ἐργάτες τῆς μονῆς κι’ ἔτσι γέμισαν καὶ ἕνα ἀκόμη μικρὸ καφάσι. Τότε ὁ προσκυνητὴς εἶπε νὰ ἐπιστρέψουν, ἀλλ’ ὁ καλόγερος εἶπε νὰ μαζέψουν λίγα ἀκόμα. Ἀλλὰ τὰ ψάρια πιὰ δὲν τσιμποῦσαν, ἔφευγαν. Καὶ παρόλες τὶς προσπάθειες τοῦ μοναχοῦ δὲν ἔπιασαν οὔτε ἕνα παραπάνω. Τότε ὁ καλόγερος ἔβαλε μετάνοια λέγοντας: «ἥμαρτον, Παναγία μου, πλεονεξία μ’ ἔπιασε». Ὅταν βγῆκαν στὸ λιμάνι, οἱ παρευρισκόμενοι δὲν πίστευαν ὅτι ὅλα αὐτὰ τὰ ψάρια πιάστηκαν μὲ τὴν τσαπαρὴ καὶ ἔψαχναν νὰ βροῦν τὰ δίχτυα…

Ἀπόσπασμα ἀπὸ τὸ βιβλίο “Ἀπὸ τὸ Σημειωματάριο ἑνὸς Ὑποτακτικοῦ“.

πηγή

«Πως αφήσαμε να μας ποδοπατούν αδιάντροπα την Μακεδονία όσοι δεν έχουν δικαίωμα ούτε καν να την κοιτάξουν;

«Πως αφήσαμε να μας ποδοπατούν αδιάντροπα την Μακεδονία όσοι δεν έχουν δικαίωμα ούτε καν να την κοιτάξουν;...
Πως δε χύνουμε το αίμα μας όλο για να την προφυλάξουμε από τους βρώμικους, τους άγαρμπους, τους αιμοπότηδες χοιροβοσκούς και τους αρκουδιαραίους;
Πανώρια χώρα πως να μην λυπούνται τις χαρές σου τα μάτια μας και να μη δακρύζουν, αφού βλέπουν ποιοί βάρβαροι αδιάντροποι... σε πατούν και σε λερώνουν;».

Ίων Δραγούμης

Στο κεφάλι του νεοφώτιστου καθόταν ένα λευκό περιστέρι!(Μονή Χιλανδαρίου)

  Ένας Σέρβος σπουδαστής, ονόματι Πέτρος Ρέστοβιτς από το Βελιγράδι, άθεος και αβάπτιστος μέχρι τα 19 του χρόνια, βρήκε την πίστη και ζήτησε να βαπτιστεί στο Μοναστήρι του Χιλανδαρίου.

  Καθώς γινόταν το Μυστήριο του Βαπτίσματος, κάποιος φίλος του τράβηξε μια φωτογραφία. Την ώρα που φωτογράφιζε, επέτρεψε ο Θεός να φανεί κάτι από την αόρατη Χάρη του Μυστηρίου του Βαπτίσματος. Αυτό φάνηκε όταν εκτυπώθηκαν οι φωτογραφίες. Όλοι παρατήρησαν με κατάπληξη και ιερό δέος ότι στο κεφάλι του νεοφώτιστου καθόταν ένα λευκό περιστέρι! Η συγκίνηση του ίδιου μόλις είδε τη φωτογραφία ήταν απερίγραπτη. Το γεγονός αυτό συνέβη το 1980 στην Ιερά Μονή Χιλανδαρίου, του Αγίου Όρους.

Συναξη Της Παναγιας Μεγαλοματας στην Σκιαθο

  Ο Ναός της Παναγίας, κτίσμα μεταξύ του 16ου και 17ου αιώνα  από τον οποίο έχει διασωθεί η εφέστιος εικόνα της Παναγίας της Μεγαλομάτας, την οποία και περιγράφει ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης στο διήγημά του «Τα Κρούσματα», εόρταζε το Σάββατο του Ακαθίστου.
  Είχε όμως την τύχη και των άλλων σαράντα παρεκκλησίων του Κάστρου. Μετά την εγκατάλειψη του Φρουρίου το 1830  και την επιστροφή των Σκιαθιτών στο χώρο της πάλαι ποτέ βυζαντινής πολίχνης, όπου έχτισαν την σημερινή πόλη της Σκιάθου, ο ναΐσκος ερειπώθηκε και κατέρρευσε. Εξαίρεση βέβαια αποτελούν οι τέσσερεις ενοριακοί Ναοί που διατηρήθηκαν έως των ημερών μας.
  Μόλις τον χειμώνα του 2010  ο Ναός αποκαθάρθηκε από τις προσχώσεις. Κατά τις εργασίες αποκαλύφθηκε το σωζόμενο δάπεδο του ναΐσκου, η είσοδος, η διαγράμμιση του αγίου βήματος καθώς και ίχνη τοιχογραφίας και κονιάματος. Στο σημείο της εισόδου ο Ναΐσκος συγκοινωνούσε με άλλο ορθογώνιο δώμα που πιθανώς

Η αγιότητα ως απάντηση στο αίνιγμα της ύπαρξης.

"Κατάγεσαι από τον Αφέντη Αδάμ κι από την Κυρά Εύα",είπε ο Ασλάν,"και τούτη η τιμή αρκεί για να σηκώσει το κεφάλι ψηλά κι ο αθλιότερος ζητιάνος,κι είναι μαζί τόση ντροπή που φτάνει να κάμψει τους ώμους του μεγαλύτερου αυτοκράτορα.Να είσαι ευχαριστημένος"(Κ.Σ Λιούις,από τα ''Χρονικά της Νάρνια'').
Αυτή η διπλή σημασία του ανθρώπινου μεγαλείου και της ανθρώπινης εξαχρείωσης και η παράδοξη μεταξύ τους μίξη είναι το αίνιγμα που μόνο η αγιότητα μπορεί να επιλύσει.
 Γιατί ο Άγιος αποδεικνύει πως η εμπιστοσύνη στη φυσική ή τεχνολογική δυνατότητα του ανθρώπου να τελειοποιηθεί από μόνος του ή μέσω των θεσμών και των ιδεολογιών του είναι παραπειστική. Ταυτόχρονα ο Άγιος εναντιώνεται σε κάθε είδους μεταφυσική περιφρόνηση για την πραγματική,από σάρκα και αίμα,ανθρώπινη φύση που μας περιβάλλει.

ΠΗΓΗ

Όλοι κρύβουμε μέσα μας έναν εγκληματία κι έναν άγιο..!

Αργυρω Θεοφανιδου

  Εν θερμώ, αν και δεν συμπαθώ την λέξη δικαιολογία ,μάλλον την αντιπαθώ και προτιμώ αντ'αυτής την λέξη αιτιολογία, εν θερμώ λοιπόν έχει κανείς κάθε δικαιολογία να αισθανθεί θυμό, οργή, ακόμα και μίσος για τον φονιά του παιδιού του. Αλλά εν ψυχρώ. εννοώ αν δεν είναι άμεσα εμπλεκόμενος συναισθηματικά στην υπόθεση , ποια δικαιολογία έχει κάποιος που τον καταράται με τις χείριστες κατάρες κι ωρύεται ,που τον κατονομάζει τέρας ; Πόσο τυφλός μπορεί να είναι κάποιος έτσι ώστε να μην έχει δει τα μέσα του τέρατα και το πόσο εύκολο είναι να παρασυρθεί απ'αυτά έτσι ώστε να βγούν στην επιφάνεια ;
 Πόσο ανελέητος και σκληρόκαρδος μπορεί να είναι κανείς προς τον άνθρωπο που κάτω από χ συνθήκες διέπραξε τον φόνο ;
 Νομίζω μόνον εκείνος που έχει άγνοια του εαυτού του και της ανθρώπινης φύσης ,γιατί ,ναι, είμαι άνθρωπος σημαίνει μπορώ εύκολα να είμαι τέρας.
 Ποιος αναρωτάται για την ψυχική ,πνευματική και ψυχολογική κατάσταση του ανθρώπου αυτού ; Ευάλωτος και ευόλισθος προς το κακό η φύση μας ,το τονίζει κι ο Κάρλ Γιούγκ πως όλοι έχουμε μέσα μας έναν εγκληματία κι έναν άγιο. Τον επιβεβαιώνω εκ πείρας. 

 Κι αν ποτέ σας συνέβη στην θύμησή πράξεών σας να τινάζεται το κορμί σας από πόνο , αν ποτέ αισθανθήκατε φρίκη για πράξεις σας, ευτελείς πολλές φορές, για πράξεις που κανένα δικαστήριο δεν θα σας δικάσει ποτέ , τότε θα μπορείτε να συναισθανθείτε την κόλαση που περνάει ,που σίγουρα θα περάσει ,Κύριος οίδε για πόσο, ίσως για όλη την υπόλοιπη ζωή του, ο νεαρός άνδρας, το αγόρι θα έλεγα εγώ σαν μάνα, που έφτασε να σκοτώσει το κορίτσι. Αν εγώ, αν εμείς επιθυμούμε βαθειά το έλεος σε τέτοιες ώρες μας, ας ευσπλαχνιστούμε τον αξιοδάκρυτο φονιά, τον ταλαίπωρο άνθρωπο που υπέγραψε ιδιοχείρως την φρίκη να υπάρχεις ως φονιάς.
Εν ψυχρώ οι σκέψεις και τα συναισθήματά μου. Εν θερμώ δεν γνωρίζω πώς θ  αντιδρούσα κι είθε κανείς μας να μην βρεθεί ποτέ στην θέση της μητέρας της κοπέλας αλλ'ούτε στην θέση της μητέρας ή συγγενούς του φονιά για να μάθουμε . Ο καλός Θεός μας που συγχώρεσε τους φονείς Του θα δώσει ό,τι ακριβώς χρειάζονται όλοι οι άμεσα εμπλεκόμενοι στο γεγονός, είθε να είναι σε θέση να τα εισπράξουν .....

****

   ~ Μητροπολίτη Χονγκ Κονγκ, π. Nektarios Tsilis...
"Εχθές γέμισαν τα μέσα κοινωνικής δικτυώσεως με σχόλια εναντίον του «τέρατος» που δολοφόνησε την σύζυγό του.

Θα γράψω κάτι απευθυνόμενος στους χριστιανούς.
Σε αυτούς που χθές με οργή και βδελυγμία ξέσκιζαν τις σάρκες του δολοφόνου.
Η πράξη της δολοφονίας αποτρόπαια.
Αλλά ξεχάσατε ότι κανείς δεν μπορεί να καυχηθεί ότι έχει το ηθικό πλεονέκτημα.
Όλοι μέσα στην καρδιά μας κρύβουμε τα δικά μας τέρατα.
Αρκεί για ένα δευτερόλεπτο να σηκώσει ο Θεός την χάρη Του και να γίνουμε και εμείς τέρατα και δαίμονες.
Μην ξεχνάτε πως ο Δαυΐδ ήταν Προφήτης.
Κι όμως και εμοίχευσε και δολοφόνησε.
Σκύψτε μέσα στην καρδιά σας και πείτε ένα Κύριε ελέησον για τον δολοφόνο και ένα ακόμα για την δική σας ψυχή.
Όποιος νομίζει ότι στέκεται, ας προσέξει μην πέσει... "


****
    antonispapagiannis
Φόνος και οργή
Πρώτο θέμα στην επικαιρότητα εδώ και σαράντα μέρες το έγκλημα στα Γλυκά Νερά, με τις διάφορες πτυχές του. Αρχικά το ίδιο το γεγονός, στη συνέχεια οι εικασίες και οι διαρροές για την πορεία των ερευνών, οι δακρύβρεκτες συνεντεύξεις και εικόνες, και τέλος το δραματικό φινάλε με την ομολογία του συζυγοκτόνου, την οποία ακολούθησε νέο κύμα αναλύσεων για την ψυχολογία του, τον κυνισμό του, το πώς και το γιατί της τραγικής πράξης. Δεν χρειάζεται να επαναλάβουμε όσα γράφονται και ακούγονται παντού. Ας δούμε το θέμα από μια άλλη γωνία.
Πριν πολλά χρόνια, μετά από μια εξομολόγηση όπου του είχα αναφέρει κάποια ξεσπάσματά μου, ο μακαριστός π. Συμεών μου είπε το εξής: 

«Ξέρεις πώς είναι να στέκεσαι δίπλα σ’ ένα καζάνι που κοχλάζει και να πετάγονται καυτές σταγόνες που σε καίνε στιγμιαία; Αν οι σταγόνες καίνε τόσο, σκέψου τι γίνεται μέσα στο καζάνι. Έτσι είναι και η ψυχή του ανθρώπου. Οι εξωτερικές εκδηλώσεις μόνο μια ιδέα μας δίνουν για το τι γίνεται εκεί μέσα». 

Θα μπορούσαμε να μεταφέρουμε την παρομοίωσή του και στο ευρύτερο κοινωνικό επίπεδο. Τέτοια και άλλα παρόμοια γεγονότα, περισσότερο ή λιγότερο τραγικά, μπορεί κανείς να τα δει σαν ‘καυτές σταγόνες’ από το μεγάλο καζάνι στο οποίο ζούμε, όπου συγκρούονται συνεχώς οι μυριάδες εγωισμοί, οι ιδιοτροπίες και τα ανυποχώρητα θελήματά μας. Ας μη σπεύσουμε να βγάλουμε τους εαυτούς μας απ’ έξω. Καλύτερα ας αναλογισθούμε πώς αντιδρούμε στις καθημερινές προκλήσεις που δεχόμαστε, και ας σκεφθούμε με φόβο ότι, ευκαιρίας δοθείσης, ο καθένας μας θα μπορούσε να βρεθεί σε ρόλο δράστη. Γι’ αυτό άλλωστε και ο Κύριος στην επί του όρους ομιλία έβαλε την οργή στο ίδιο επίπεδο με τον φόνο και μακάρισε τους «πράους καί ταπεινούς τῇ καρδίᾳ». Ας ελεήσει εκείνος και τον φονιά και όλους μας.

****
π. Γ.Θ.
Σε ένα από τα βιβλία του π. Virgil Georgiou, Ορθοδόξου Ρουμάνου συγγραφέως, υπάρχει η εξής απάντηση του ηγουμένου ενός Μοναστηριού στον αρχηγό του αστυνομικής ομάδος που διεξάγει έρευνες για τον εντοπισμό κάποιου υπόπτου για δολοφονία:
-"Εσείς οι αστυνομικοί ψάχνετε να βρείτε στον κάθε άνθρωπο τον εγκληματία.
Εμείς οι μοναχοί ψάχνουμε να βρούμε στον κάθε εγκληματία τον άνθρωπο".
Οφείλω να ομολογήσω πως αυτή η φράση χαράχθηκε ανεξίτηλα στο νου και στην καρδιά μου από τα εφηβικά μου χρόνια.
  Και οφείλω να ομολογήσω πως τρομάζω κυριολεκτικά με όλους εμάς τους Χριστιανούς που ομοιάζουμε περισσότερο με τον όχλο που ζητάει να λιθοβολήσει την αμαρτωλή γυναίκα και είμαστε έτοιμοι να ρίξουμε εύκολα την πέτρα του αναθέματος και των χαρακτηρισμών στους γύρω μας ξεχνώντας να κοιτάξουμε μέσα μας, λησμονώντας τα λόγια του ίδιου του Χριστού: "ου γαρ ήλθον ίνα κρίνω τον κόσμον, αλλ' ίνα σώσω τον κόσμον"
"ου γαρ ήλθον καλέσαι δικαίους, αλλά αμαρτωλούς εις μετάνοιαν".
   Όταν λειτουργούμε με την ΗΘΙΚΗ και όχι με τη ΜΕΤΑΝΟΙΑ στη ζωή μας, εύκολα πέφτουμε στη σκληροκαρδία και την κατάκριση και ομοιάζουμε περισσότερο με τον Φαρισαίο της παραβολής (ευχαριστώ σοι ότι ουκ ειμὶ ώσπερ οι λοιποὶ των ανθρώπων, άρπαγες, άδικοι, μοιχοί, ή και ως ούτος ο τελώνης), έστω κι αν "ντυνόμαστε εξωτερικά το μανδύα της ταπεινοφροσύνης.
   Και κάθε φορά που ΤΑΥΤΙΖΟΥΜΕ την αμαρτία με τον αμαρτωλό φτάνουμε να σκανδαλιστούμε ακόμα και με το Χριστό, ο οποίος συντρώει με τελώνες και πόρνες και ανοίγει πρώτα τον Παράδεισο, όχι για κάποιον σαν κι εμάς (ηθικό κι ενάρετο), αλλά για ένα δολοφόνο - κακούργο (έστω και μετανοημένο).

****
  Ένας Άγιος των ημερών(πατήρ Ευμένιος Σαριδάκης) μας έλεγε:

«Μην κατηγορήσεις ποτέ κανένα ιερωμένο ή αφιερωμένο στον Θεό, αλλά ούτε τους κοσμικούς, ούτε τους μεγαλύτερους αμαρτωλούς, και αν ακόμα τους βλέπεις να αμαρτάνουν. Όλους τους ανθρώπους, που κατοικούν στη γη και τους κοιμηθέντας από κτίσεως κόσμου να τους βλέπουμε αγίους και δικαίους και μόνο τον εαυτό μας να βλέπομε αμαρτωλό, τελευταίο όλου του κόσμου και άξιο κατακρίσεως και πολλών τιμωριών. Είναι καλό και θεάρεστο να πεθάνουμε για τον κόσμο και να ζήσουμε αιωνίως με το Θεό»

*****

Κανείς να μην πει ποτέ ότι «εγώ δεν έπεσα ή δεν θα πέσω σ' αυτή την αμαρτία». Αν δεν μας φυλάξει η Χάρις του Θεού δεν κάνουμε τίποτα...

Του Αγίου Πνεύματος, Ομιλία Γέροντος Γαβριήλ(Μονή Οσίου Δαβίδ) - 21/06/2021

«...παύσατε τρικυμίας, στήσατε καταιγίδας, τῶν ἐπερχομένων θαυματουργοί, κατά τῆς ποίμνης ὑμῶν»

«Ἰατροὶ τῆς ψυχῆς καὶ τοῦ σώματος ἄμισθοι, τῶν ἐν ζάλῃ λιμένες γαληνοὶ καὶ ἀχείμαστοι, Ἀγιοι "Απαντες, τοὺς ὑμῶν ἱκέτας σπεύσατε, θεραπεῦσαι ταχύ, τοὺς κατ’ ἄμφω ἀσθενεῖς, καὶ πρὸς ὑμᾶς καταφεύγοντας, παύσατε τρικυμίας, στήσατε καταιγίδας, τῶν ἐπερχομένων θαυματουργοί, κατὰ τῆς ποίμνης ὑμῶν».

Κοντάκιον,''Παρακλητικός Κανόνας είς τούς Αγιους Πάντας'',ποιηθείς υπό αρχιμ.Φιλοθέου Ζερβάκου

Η λάρνακα με τα Άγια Λείψανα του Οσίου Δαυίδ του εν Θεσσαλονίκη

 

Η λάρνακα με τα Άγια Λείψανα του Οσίου Δαυίδ του εν Θεσσαλονίκη, βρίσκεται στην Ι. Μονή Αγίας Θεοδώρας στο κέντρο της Θεσσαλονίκης.

   Κατά την περίοδο της λατινικής κυριαρχίας του Μομφερατικού οίκου στη Θεσσαλονίκη (1204 – 1222), το ιερό λείψανο μεταφέρθηκε στην Ιταλία και το 1236 απαντάται στην Παβία, από όπου μεταφέρθηκε στο Μιλάνο, το 1967. Με ενέργειες του μακαριστού Μητροπολίτη Θεσσαλονίκης Παντελεήμονος Β΄. επέστρεψε στη Θεσσαλονίκη και κατατέθηκε στη βασιλική του Αγίου Δημητρίου στις 16 Σεπτεμβρίου του 1978 ενώ σήμερα φυλάσσεται στην Ιερά Μονή Αγίας Θεοδώρας στην Θεσσαλονίκη.

  Η μνήμη του γιορτάζεται στις 26 Ιουνίου. Πλήρη Ακολουθία το Αγίου συνέταξε ο μακαριστός Γέροντας Γεράσιμος Μικραγιαννανίτης, Υμνογράφος της Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας.

πηγή

Αυτά που αφορούν τή θεία φύση είναι εντελώς άλαλα και άρρητα, ακατανόητα καί ακατάληπτα για τόν άνθρωπινο νου

Διότι ούτε πρώτο, ούτε δεύτερο, ούτε τρίτο, ούτε μεγαλύτερο, ούτε μικρότερο (πρόσωπο) δέν πρέπει να νομίσουμε η να πούμε οτι υπάρχει στην αδιαίρετη και ασύγχυτη Άγια Τριάδα. Διότι αυτά που αφορούν τή θεία φύση είναι σε όλους εντελώς άλαλα και άρρητα, ακατανόητα καί ακατάληπτα για τόν άνθρωπινο νου. 

Άγιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος (Θεολογικός πρώτος, παρ. 4)

«Το ιδανικό» του κράτους είναι να κάνει τους πολίτες του ομοιόμορφους και απρόσωπους

«Το ιδανικό» του κράτους είναι να κάνει τους πολίτες του ομοιόμορφους και απρόσωπους, ώστε να αναπαράγει απρόσκοπτα το δικό του «μοντέλο» πολιτών και πολιτείας”

(Μάριος Πλωρίτης)

πηγή

Κυριακή Αγίων Πάντων-Πώς ομολογώ τον Χριστό;

Απομαγνητοφωνημένη ομιλία μακαριστού γέροντος Αθανασίου Μυτιληναίου :
[εκφωνήθηκε στην Ιερά Μονή Κομνηνείου Λαρίσης στις 26-6-1994] (Β300)

Ο Χριστός, αγαπητοί μου, είπε εις τους μαθητάς Του και δι’ αυτών προς όλους τους πιστούς όλων των αιώνων και εποχών, έναν βαρυσήμαντο λόγο. Τους είπε: «Πᾶς ὅστις ὁμολογήσει ἐν ἐμοὶ ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων, ὁμολογήσω κἀγὼ ἐν αὐτῷ ἔμπροσθεν τοῦ πατρός μου τοῦ ἐν οὐρανοῖς· ὅστις δ᾿ ἂν ἀρνήσηταί με ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων, ἀρνήσομαι αὐτὸν κἀγὼ ἔμπροσθεν τοῦ πατρός μου τοῦ ἐν οὐρανοῖς»· που σημαίνει ότι ο Χριστός ζητά την ομολογία μας υπέρ του προσώπου Του ενώπιον των ανθρώπων.

Πώς όμως αυτή η ομολογία του Χριστού μπορεί να εκφραστεί; Με τρεις τρόπους. Ο πρώτος τρόπος, με την ορθόδοξη πίστη. Ο δεύτερος τρόπος, με την ορθόδοξη ευαγγελική ζωή, με το ευαγγελικό ήθος. Και ο τρίτος τρόπος, ως ιεραποστολή. Με αυτούς τους τρόπους μπορούμε να ομολογήσουμε τον Χριστό. Όχι με ένα μόνο, ερήμην των άλλων δύο. Αλλά και με τους τρεις τρόπους.

Ας προσπαθήσουμε μία προσέγγιση εις αυτούς τους τρόπους ομολογίας του θεανθρωπίνου προσώπου του Κυρίου μας Ιησού Χριστού. Αλλά πριν κάτι πούμε, θα πρέπει να σημειώσουμε τα κίνητρα εκείνα τα οποία μας ωθούν εις την ομολογίαν της Ορθοδοξίας. Είναι πρώτιστα η αγάπη του Χριστού. Αν δεν αγαπάς τον Χριστό, είναι αδύνατον, αδύνατον να τον ομολογήσεις. Η αγάπη υπερνικά ακόμη και αυτόν τον θάνατον· εξ ου και το μαρτύριον. Η αγάπη θα δώσει το θάρρος, αλλά και το άοκνον, το ατεμπέλιαστο, το άοκνον της ομολογίας του Χριστού ισοβίως.

Και όταν λέμε ότι ομολογούμε τον Χριστόν, δεν σημαίνει τίποτε άλλο παρά ότι ομολογούμε την Ορθοδοξία. Ή αν ομολογούμε την Ορθοδοξία, ομολογούμε τον Χριστό. Γιατί, απλούστατα, Χριστός και Ορθοδοξία ταυτίζονται. Τι είναι η Ορθοδοξία; Ο ορθόδοξος τρόπος αναφοράς εις το θεανθρώπινον πρόσωπον του Ιησού Χριστού. Η ορθόδοξος ερμηνεία του θεανθρωπίνου προσώπου του Ιησού Χριστού. Αυτό είναι Ορθοδοξία. Σημαίνει λοιπόν ομολογία της ανθρωπίνης και της θείας φύσεως του Ιησού Χριστού· με ό,τι μας αποκαλύπτεται στο θεανθρώπινο πρόσωπό Του μέσα στον λόγο του Θεού, μέσα στην Αγία Γραφή. Και η ομολογία προϋποθέτει κάποια γνώση, βεβαίως, του θεανθρωπίνου προσώπου του Χριστού. Αν δεν έχουμε αυτήν την γνώση, τι θα ομολογήσουμε; Τι θα δείξουμε;

Όταν ερωτήθηκε εκείνος ο τυφλός, που τον θεράπευσε ο Κύριος, αν πιστεύει εις τον Χριστόν, που ο Κύριος του το είπε αυτό, εκείνος είπε: «Ποιος είναι;». «Εγώ είμαι», λέει ο Κύριος, «Αυτός που σου άνοιξα τα μάτια». Κι εκείνος είπε: «Πιστεύω Κύριε. Πιστεύω.» και προσεκύνησε αυτόν. Τον προσεκύνησε τον Κύριο. Την ίδια στιγμή γίνεται ομολογητής του Χριστού. Και μάλιστα ομολογητής εις τους Φαρισαίους· οι οποίοι, δεν ήθελαν, αμφέβαλλαν για το θαύμα, αμφέβαλλαν δια την ποιότητα του Ιησού Χριστού. Και μάλιστα, επειδή ακριβώς επέμενε ο τυφλός και τους έλεγε «Μα σας είπα και σας το ξαναείπα, ότι Αυτός μου άνοιξε τα μάτια», εθεωρήθηκε και θεωρείται ο πρώτος ομολογητής του Χριστού. Και επειδή τον έβγαλαν έξω με λοιδορία, «Φύγε από δω» -του είπαν- «εσύ όλος ἐν ἁμαρτίαις υπάρχεις κι εσύ διδάσκεις εμάς;». Γι΄αυτό θεωρείται και ο πρώτος μάρτυς του Χριστού. Ομολογητής και μάρτυς Χριστού. Ο πρώτος.

Ακόμη, θα ήθελα να πούμε ότι η ομολογία του Χριστού είναι ένα χάρισμα. Δεν μπορείς να ομολογήσεις τον Χριστό, αν δεν έχεις αυτό το χάρισμα, το οποίο θα σου δώσει το Πνεύμα το Άγιον· το οποίον θα σου το δώσει, γιατί αυτό σου δείχνει ποιο είναι το θεανθρώπινο πρόσωπο του Χριστού, για να Τον ομολογήσεις. Εάν λοιπόν δεν έχεις το Πνεύμα του Θεού, δεν μπορείς επ’ ουδενί να είσαι ομολογητής του Χριστού.

Οἱ πύλες τοῦ Παραδείσου δεν ἀνοίγουν σε ὅποιον δεν πέρασε ἀπό τις πύλες τῶν Μυστηρίων

Οἱ πύλες τῶν Μυστηρίων εἶναι πολύ ἀνώτερες καί ὠφελιμώτερες ἀπό τίς πύλες τοῦ Παραδείσου. Οἱ πύλες τοῦ Παραδείσου δέν ἀνοίγουν σέ ὅποιον δέν πέρασε ἀπό τίς πύλες τῶν Μυστηρίων

 Ἅγιος Νικόλαος Καβάσιλας (Περὶ τῆς ἐν Χριστῷ ζωῆς Λόγος Α΄ 37.)

πηγή

ΚΥΡΙΑΚΗ ΑΓΙΩΝ ΠΑΝΤΩΝ-Προϋποθέσεις της αγιότητας

 

 Με την Κυριακή των Αγίων Πάντων κλείνει ο λειτουργικός κύκλος των κινητών εορτών που ξεκίνησε την Κυριακή του Τελώνου και Φαρισαίου. Στην λειτουργική παράδοση της Εκκλησίας μας υπάρχουν πολλοί, άλλοι μικροί και άλλοι μεγάλοι, λειτουργικοί κύκλοι. Σε όλους δεσπόζει το σχέδιο της θείας Οικονομίας. Ιδιαίτερα όμως φαίνεται αυτό στον λειτουργικό κύκλο που διαβάζεται μέσα από το Τριώδιο και το Πεντηκοστάριο.

 Στο Τριώδιο παρακολουθούμε την πορεία της ανθρωπότητας από την δημιουργία του κόσμου, την απομάκρυνση από το Θεό, (την Κυριακή της Τυρινής διαβάζουμε στο Συναξάριο, «Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ἀνάμνησιν ποιούμεθα τῆς ἀπό τοῦ Παραδείσου τῆς τρυφῆς ἐξορίας τοῦ Πρωτοπλάστου Ἀδάμ». Και στη συνέχεια κατά την περίοδο της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, βιώνουμε την οδυνηρή κατάσταση της ανθρωπότητας που ζούσε προ Χριστού. Την Μεγάλη Εβδομάδα βλέπουμε την έλευση του Χριστού στον κόσμο, και τις ενέργειες που κάνει για την σωτηρία των ανθρώπων. Μέσα στις μοναδικές και θεόπνευστες ακολουθίες βιώνουμε τα φριχτά Πάθη και την Ένδοξη και Λαμπρή Ανάσταση του Θεανθρώπου. Κατά την περίοδο του Πεντηκοσταρίου ζούμε μέσα στη χαρά της Αναστάσεως, όπως αυτή αποτυπώνεται μέσα από τις Κυριακές και τις ακολουθίες της περιόδου αυτής. Την προηγούμενη Κυριακή ζήσαμε το αποτέλεσμα της Ανάστασης, όπως το είπε ο Κύριος στους Μαθητές του, «ὅταν δέ ἔλθῃ ἐκεῖνος, τό Πνεῦμα τῆς ἀληθείας, ὁδηγήσει ὑμᾶς εἰς πᾶσαν τὴν ἀλήθειαν» (Ιω.16,13). Ήρθε το Άγιο Πνεύμα πάνω στους Αποστόλους και τους φώτισε, τους γνώρισε όλα τα μεγαλεία του Θεού και μέσω αυτών σε όλη την Εκκλησία. Την σημερινή Κυριακή βλέπουμε τα αποτελέσματα των δωρεών του Αγίου Πνεύματος που είναι οι άγιοι. Κυριακή αφιερωμένη σε όλους τους Αγίους.

Η αγιότητα είναι δώρο του Θεού, καρπός του Αγίου Πνεύματος που δίνεται στους ανθρώπους που είναι κοντά στο Θεό. Την παλιά εποχή όλοι οι χριστιανοί ονομάζονταν άγιοι. Αλλά και σήμερα στη θεία λειτουργία λέμε «Πρόσχωμεν. Τά Ἅγια τοῖς ἁγίοις». Δηλαδή τα Άγια, το Σώμα και το Αίμα του Χριστού θα δοθούν στους Άγιους, δηλαδή τους χριστιανούς. Ο Χριστός μέσω των μυστηρίων δίνει την αγιότητα στους ανθρώπους.

Μικρός και ταυτόχρονα μεγάλος..!

  Ο άνθρωπος είναι μικρός και ταυτόχρονα μεγάλος. Όταν αναλογιζόμαστε τον εαυτό μας μέσα στο σύμπαν που συνεχώς απλώνεται — αμέτρητα μεγάλο ή άπειρα μικρό — τον βλέπουμε σαν έναν κόκκο σκόνης παροδικό, εύθραυστο και χωρίς σημασία.
 Αλλά όταν στραφούμε προς τα μέσα μας, ανακαλύπτουμε ότι τίποτε σ’ αυτή την απεραντοσύνη δεν είναι αρκετά μεγάλο για να μας γεμίσει εντελώς. 

Όλη η δημιουργία είναι σαν ένας κόκκος άμμου στα βάθη του είναι μας. Είμαστε απέραντα μεγάλοι για να μας γεμίσει ή ικανοποιήσει ο κόσμος αυτός. Μόνο ο Θεός που μας έπλασε για να γίνουμε «κοινωνοί θείας φύσεως» μπορεί να μας γεμίσει. Όπως λέει ο Αngelus Sillesius: «Είμαι τόσο μεγάλος όσο ο Θεός. Εκείνος είναι τόσο μικρός όσο εγώ».

Από το βιβλίο του π. Anthony Bloom “Πορεία και συνάντηση”

πηγή