Σάββατο 30 Απριλίου 2022

Ο κόσμος μοιάζει με μία σκακιέρα, όπου υπάρχουν τα μαύρα και τα λευκά πιόνια

Το σκάκι


  Επειδή πολλοί χριστιανοί στεναχωριούνται ή οδηγούνται στην απόγνωση όταν έρχονται λυπηρά ή ακόμα και πτώσεις στη ζωή τους, επιτρέψτε μου λίγες σκέψεις ενισχυτικές.
 Ο κόσμος μοιάζει με μία σκακιέρα, όπου υπάρχουν τα μαύρα και τα λευκά πιόνια. Τα πιόνια δεν κινούνται από μόνα τους, αλλά ανάλογα με τον χρωματισμό τους τα κινεί ο λευκός ή ο μαύρος παίκτης. Στη σκακιέρα του κόσμου ο Θεός είναι ο λευκός παίκτης και ο διάβολος ο μαύρος παίκτης.
 Σκοπός του λευκού παίκτη είναι να μετατρέψει τα μαύρα πιόνια σε λευκά κ σε όλη τη σκακιέρα να υπάρχει φως και χαρά κ γιορτή. Σκοπός του μαύρου παίκτη είναι είτε να "φάει" τα άσπρα πιόνια και να τα βγάλει εκτός σκακιέρας, είτε να τα μαυρίσει ώστε να επικρατήσει η μαυρίλα και ο φόβος.

  Και στις δύο παρατάξεις υπάρχει βασιλιάς, βασίλισσα, αξιωματικοί, αλογάκια, πύργοι και στρατιώτες. Οι κινήσεις γίνονται εναλλάξ από τους παίκτες.
Στον μαύρο παίκτη όλα τα πιόνια έχουν σκοτεινούς ρόλους σε μία σκοτεινή ιεραρχία. Οι μαύροι στρατιώτες είναι αναλώσιμοι σε σχέδια μάχης που είναι πάντοτε επιθετικά . Η αλληλοϋποστήριξη των μαύρων πιονιών στοχεύει στην επίτευξη ενός μαύρου σκοπού και σε καμία περίπτωση στην πραγματική βοήθεια των μαύρων πιονιών. Κάθε μαύρο πιόνι φοβάται και βλέπει καχύποπτα τα άλλα μαύρα πιόνια, ενώ βλέπει ως μισητούς εχθρούς τα λευκά πιόνια. Τα μαύρα πιόνια κοιτούν εμπρός και μόνο προς τα λευκά πιόνια, χωρίς να ενδιαφέρονται για τα άλλα μαύρα πιόνια. Για τους μαύρους, οι λευκοί είναι εμπόδιο.

Βλέπεις καταπάνω σέ πόση ἀπιστία ἀγωνίσθηκε ὁ ἴδιος ὁ Χριστός;



Ἡ πίστη τοῦ χριστιανοῦ δοκιμάζεται μὲ τὴν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ σὰν τὸ χρυσάφι στὸ χωνευτήρι. Ἀπ᾿ ὅλο τὸ Εὐαγγέλιο ἡ Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ εἶναι τὸ πλέον ἀπίστευτο πράγμα, ὁλότελα ἀπαράδεκτο ἀπὸ τὸ λογικό μας, ἀληθινὸ μαρτύριο γιὰ δαῦτο.
  Μὰ ἴσια-ἴσια, ἐπειδὴ εἶναι ἕνα πράγμα ὁλότελα ἀπίστευτο, γιὰ τοῦτο χρειάζεται ὁλόκληρη ἡ πίστη μας γιὰ νὰ τὸ πιστέψουμε. Ἐμεῖς οἱ ἄνθρωποι λέμε συχνὰ πὼς ἔχουμε πίστη, ἀλλὰ τὴν ἔχουμε μονάχα γιὰ ὅσα εἶναι πιστευτὰ ἀπ᾿ τὸ μυαλό μας.

  Ἀλλὰ τότε, δὲν χρειάζεται ἡ πίστη, ἀφοῦ φτάνει ἡ λογική. Ἡ πίστη χρειάζεται γιὰ τὰ ἀπίστευτα.
Βλέπεις καταπάνω σὲ πόση ἀπιστία ἀγωνίσθηκεὁ ἴδιος ὁ Χριστός;Καὶ στοὺς ἴδιους τοὺς μαθητάδες του. 
Εἶδες μὲ πόση μακροθυμία τὰ ὑπόμεινε ὅλα; ...
Καὶ μ᾿ ὅλα αὐτὰ,ἴσαμε σήμερα οἱ περισσότεροι ἀπὸ μᾶς εἴμαστε χωρισμένοι ἀπὸ τὸν Χριστὸ μ᾿ ἕνα τοῖχο παγωμένον,τὸν τοῖχο τῆς ἀπιστίας.
Ἐκεῖνος ἀνοίγει τὴν ἀγκάλη του καὶ μᾶς καλεῖ κ᾿ ἐμεῖς τὸν ἀρνιόμαστε.
Μᾶς δείχνει τὰ τρυπημένα χέρια Του καὶ τὰ πόδια Του,κ᾿ ἐμεῖς λέμε πὼς δὲν τὰ βλέπουμε.
Ἐμεῖς ψάχνουμε νὰ βροῦμε στηρίγματα στὴν ἀπιστία μας γιὰ νὰ ἱκανοποιήσουμε
τὸν ἐγωϊσμό μας, ποὺ τὸν λέμε Φιλοσοφία καὶ Ἐπιστήμη.
Ἡ λέξη Ἀνάσταση δὲν χωρᾶ μέσα στὰ βιβλία τῆς γνώσης μας...

Ὁ μοναχός δεν βάζει δικά του σχέδια και προγράμματα κοσμικά γιά ἱεραποστολές....



Ὁ μοναχὸς μελετάει τὴν δυστυχία τῆς κοινωνίας, πονάει ἡ καρδιά του καὶ προσεύχεται συνεχῶς καρδιακὰ γιὰ τὸν κόσμο. Ἔτσι ἐλεεῖ τὸν κόσμο μὲ τὴν προσευχή. 
 Ὑπάρχουν μοναχοὶ ποὺ βοηθοῦν τοὺς ἀνθρώπους περισσότερο ἀπὸ ὅσο θὰ τοὺς βοηθοῦσε ὅλος ὁ κόσμος μαζί. 
 Ἕνας κοσμικὸς λ.χ. προσφέρει δύο πορτοκάλλια ἢ ἕνα κιλὸ ρύζι σὲ κάποιον φτωχό, πολλὲς φορὲς μόνο γιὰ νὰ τὸν δοῦν οἱ ἄλλοι, καὶ κατακρίνει μάλιστα, γιατὶ οἱ ἄλλοι δὲν ἔδωσαν. 
 Ὁ μοναχὸς ὅμως βοηθάει μὲ τόνους σιωπηλὰ μὲ τὴν προσευχή του.Ὁ μοναχὸς δὲν βάζει δικά του σχέδια καὶ προγράμματα κοσμικὰ γιὰ ἱεραποστολές, ἀλλὰ προχωρεῖ χωρὶς κανένα δικό του σχέδιο καὶ ὁ Καλὸς Θεὸς τὸν περνάει στὸ σχέδιο τὸ δικό Του, τὸ θεϊκό, καί, ἂν χρειασθῆ γιὰ ἱεραποστολή, τὸν στέλνει ὁ Θεὸς μὲ θεῖο τρόπο.

Ἁγίου Παϊσίου Ἁγιορείτου: ΛΟΓΟΙ Β’ «Πνευματικὴ Ἀφύπνιση» 

Κυριακή του Θωμά-Ο Κύριός μας δεν καταδικάζει την έρευνα αλλά την άπιστη διάθεση

«Μακάριοι οἱ μή ἱδόντες καί πιστεύσαντες»


Χαροποιά και κοσμοσωτήρια γεγονότα συμβαίνουν, όπως ο ιερός Ευαγγελιστής Ιωάννης σήμερα μας εξιστορεί αδελφοί μου στο Ευαγγελικό ανάγνωσμα.

  Φοβισμένοι και κατατρομαγμένοι οι μαθητές έχουν κρυφτεί «δια τον φόβον των Ιουδαίων» μέσα σ’ ένα σπίτι, πιθανόν αυτό που πριν λίγες ημέρες είχε τελέσει το Μυστικό Δείπνο ο Κύριος.
  Ξαφνικά με κλεισμένες τις πόρτες και τα παράθυρα χωρίς θόρυβο εμφανίζεται ο Αναστημένος Κύριος.
  Έχουν λάβει βεβαίως το μήνυμα της Αναστάσεως του Διδασκάλου, το έμαθαν από τις μαθήτριες, αλλά εξακολουθούν να αμφιβάλλουν. Θεωρούν ότι είναι γυναικείες φαντασίες το γεγονός. Και να ο Κύριος εμφανίζεται, τους καλεί να δουν τις πληγές από τα χέρια και τα πόδια που ακόμα είναι νωπές από τα καρφιά του Σταυρού. Θέλει να βεβαιωθούν ότι είναι γεγονός η Ανάστασή Του. Οι μαθήτριες δεν βλέπουν φαντασίες αλλά αυτές πρώτες αξιώθηκαν να δουν το θαύμα, πρώτες αυτές να χαρούν γιατί αυτές δεν δειλίασαν, δεν απόκαμαν. Πόνεσαν και στάθηκαν. Γι αυτό και αμείφθηκαν να δουν πρώτες τον Αναστημένο Διδάσκαλο, τον νικητή του θανάτου.

«Ἐχάρησαν οὖν οἱ μαθηταί ἱδόντες τόν Κύριον» και Εκείνος τους δίνει την ειρήνη, «Ειρήνη ημίν», τους δυναμώνει με το Πνεύμα το Άγιον, «Λάβετε Πνεύμα Άγιον» τους λεει. Τους δίνει το χάρισμα και την εξουσία σαν συνέχεια της παρουσίας του στην γη, για την δημιουργία της επί γης Εκκλησίας Του, να συγχωρούν αμαρτίες «ἄν τινων ἀφῆτε τάς ἁμαρτίας ἀφίενται αὐτοῖς, ἄν τινων κρατῆτε κεκράτηνται».

Ο Θωμάς και ο ληστής

Γράφει ο Παπα Ηλίας Υφαντής


   Οι μαθητές είχαν ζήσει κοντά στο Χριστό. Είχαν ακούσει τη διδασκαλία του και είχαν δει τα θαύματά του. Ακόμη και αναστάσεις νεκρών: Της θυγατρός του Ιαείρου, του νέου της Ναΐν και βέβαια του Λαζάρου. Αλλά, σε καμιά περίπτωση, δεν μπορούσε να χωρέσει το μυαλό τους τα σχετικά με τη σταύρωση του Χριστού παρά τις αλλεπάλληλες προειδοποιήσεις, σχετικά με τα πάθη Του, όσο και τις προαναγγελίες για την ανάστασή Του.
   Δεδομένου ότι βρίσκονταν σε τελείως αντίθετη κατεύθυνση από το όραμα, που είχε, σχετικά με τον αναμενόμενο Μεσσία η συντριπτική πλειονότητα των Εβραίων: Για έναν βασιλιά δοξασμένο, που θα κυριαρχούσε στη Γη και θα χάριζε στους ανθρώπους μια παραδείσια ζωή. Όραμα, που αναποδογυρισμένο ζει και θεριεύει και στις μέρες μας. Αφού αναμενόμενος είναι πια ο Αντίχριστος και όραμα των σημερινών νεοταξιτών- Γκέιτς, Σβαμπ, Χαράρι, κλπ-η κόλαση της ανθρωπότητας. 

  Το όραμα των μαθητών του Χριστού συντρίφτηκε όταν είδαν το Χριστό να συλλαμβάνεται σαν ένας κοινός κακοποιός, να εξευτελίζεται με το χειρότερο τρόπο και να σταυρώνεται ανάμεσα σε δυο κακούργους. Γι’ αυτό και τους φάνηκαν, «ωσεί λήρος»(=σαν φαντασιοπληξία) τα λόγια των Μυροφόρων, όταν τους είπαν ότι είδαν αναστημένο το Χριστό. Έτσι, που, όταν παρουσιάστηκε για πρώτη φορά, μετά την ανάστασή Του, στους μαθητές του, να «ονειδίσει την απιστία τους».
 
 Απιστία, που φαίνεται να έζησε με ιδιαίτερη ένταση ο Θωμάς. Που, μέχρι τότε, ένιωθε περήφανος ως μαθητής του Χριστού, ενώ τώρα ζούσε την ανείπωτη ντροπή για την σταύρωση του δασκάλου του. Γι’ αυτό, όπως φαίνεται, ο Χριστός τον τιμώρησε με αναμονή μιας βδομάδας. Μέχρι να του προσφέρει τα πειστήρια της ανάστασής Του και παράλληλα την επιτίμηση για την απιστία του. Λέγοντάς του: «Πίστεψες, αφού με είδες. Καλότυχοι όμως όλοι εκείνοι, που θα πιστέψουν, χωρίς να με ιδούν». Εννοώντας, φυσικά, τα εκατομμύρια, που θ’ ακολουθούσαν την εποχή των μαθητών και βέβαια δεν θα είχαν τη δική τους εμπειρία. 

Δεν αντέχω και τα σταυροδρόμια που ήξερα έγιναν αδιέξοδα.

ΤΑ ΠΑΘΗ
ΨΑΛΜΟΣ ΙΑ'


Δεν αντέχω και τα σταυροδρόμια που ήξερα έγιναν αδιέξοδα.

Σελτζούκοι ροπαλοφόροι καραδοκούν.

Χαγάνοι ορνεοκέφαλοι βυσσοδομούν.

Σκυλοκοίτες και νεκρόσιτοι κι ερεβομανείς κοπροκρατούν το μέλλον.

Όπου και να σας βρίσκει το κακό, αδελφοί όπου και να θολώνει ο νους σας
μνημονεύετε Διονύσιο Σολωμό και μνημονεύετε Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη.

  Η λαλιά που δεν ξέρει από ψέμα θ' αναπαύσει το πρόσωπο του μαρτυρίου
με το λίγο βάμμα του γλαυκού στα χείλη.

(Άξιον Εστί)
Οδ. Ελύτης

Παρασκευή 29 Απριλίου 2022

Ντροπή μας γιατί η Ανοχή μας σε τέτοιους πολιτικούς, γίνεται Ενοχή μας.



  Άνθρωποι κλεισμένοι στη γυάλα της Τεμπελιάς και της Καλοπέρασης, κουνάνε το δάχτυλο στον πολίτη που αδυνατεί να πληρώσει το ρεύμα του και τον υβρίζουν ως τζαμπατζή και τον απειλούν.

   Ο βουλευτής της ΝΔ, Βασίλης Οικονόμου των 18 ακινήτων και των 259.000 ευρώ σε οφειλές, ο οποίος ξεκίνησε από Αναπληρωτής Γραμματέας Νεολαίας του ΠΑΣΟΚ, πήγε στον Γιάννη Δημαρά με το κόμμα Πανελλήνιο Άρμα Πολιτών, φεύγει και από εκεί και ιδρύει την πολιτική κίνηση Ελεύθεροι Πολίτες του οποίου ήταν Πρόεδρος, αλλά έφαγε τα μούτρα του στις εκλογές και πηγαίνει στη Δημοκρατική Αριστερά, φεύγει και από εκεί και πάει στο Ριζοσπαστικό Κέντρο ''Δημοκρατικός Σύνδεσμος'' και καταλήγει στη Νέα Δημοκρατία όπου στρογγυλοκάθησε ως βουλευτής Επικρατείας το 2015 και στη συνέχεια εκλεγμένος βουλευτής Ανατ. Αττικής με τη Ν.Δ!!!!
 Ειλικρινά απορώ, ποιοί ψηφίζουν τέτοιους ανθρώπους;;;
Τί τζαμπατζήδες ταΐζουμε από το υστέρημα μας;;;
Τον προκαλώ να έλθει νύχτα στο Μοναστήρι Δουραχάνης Ιωαννίνων και να δει με τα μάτια του και να ακούσει με τα αυτιά του ανθρώπους που ήταν νοικοκυραίοι να ζητούν λίγο φαγητό, έστω και Λίγο Ψωμί.
Ναι, έστω και Λίγο Ψωμί!!!
Άνθρωποι με αξιοπρέπεια οι οποίοι ντρέπονται για την κατάντια τους να έλθουν την ημέρα.
Ντροπή μας γιατί η Ανοχή μας σε τέτοιους πολιτικούς, γίνεται Ενοχή μας.

H προσευχή δεν υποκαθιστά/αντικαθιστά οφειλόμενες ενέργειες, αλλά τις μπολιάζει με αιωνιότητα



    Στο μυαλό πολλών χριστιανών η προσευχή ταυτίζεται με την... τεμπελιά. Θεωρούν δηλ. ότι παραπέμπει στη λογική "Πέσε πίτα να σε φάω". 
Στην άλλη πλευρά της προσευχής βάζουν την ενεργητική αντιμετώπιση της ζωής και των προβλημάτων της, κάτι στο οποίο αντιτίθεται, κατά τη γνώμη τους, η προσευχή, γι' αυτό και αντιμετωπίζουν με ειρωνεία και καγχασμό όσους (επιμένουν να) προσεύχονται.
  Αυτή η ισοπεδωτική περί προσευχής αντίληψη, πρωτοφανής στη μονομέρεια και απολυτότητά της, είχε εισχωρήσει βέβαια σαν σαράκι από πριν στον χώρο της Εκκλησίας, εντάθηκε όμως και γνώρισε την... αποθέωσή της επί κορωνοϊού. Εδώ και δύο χρόνια, κάποιος, κατά τη λογική αυτή, ή θα προσεύχεται, ή θα ακολουθεί με κλειστά τα μάτια και χωρίς να "ψάχνει" τίποτε περισσότερο τα κελεύσματα των διαφόρων τηλεειδικών. Μέση οδός δεν υπάρχει, κατ' αυτούς. Λατρεία του Θεού vs λατρεία της επιστήμης. Τέλος.

  Είναι απίστευτο που συμβαίνει κάτι τέτοιο. Πρόκειται για κανονικό στραγγαλισμό της λογικής που ανέκαθεν πρυτάνευε στην Εκκλησία, λογικής η οποία πήγαζε από τον Λόγο της. Διαχρονικά, για τον ορθόδοξο χριστιανό η προσευχή δεν υποκαθιστούσε/αντικαθιστούσε οφειλόμενες ενέργειες, αλλά τις μπόλιαζε με αιωνιότητα στη ζωή του, δίνοντας και μια ευρύτερη προοπτική στα πράγματα, που

“Κάτι συμβαίνει, ὁ ῞Αγιος δέν θέλει τά χρήματά σου”.




  Θὰ σᾶς ἀναφέρω ἕνα γεγονὸς ποὺ συνέβη πρὶν ἀπὸ δέκα χρόνια καὶ δείχνει τὴ βαθιὰ εὐλάβεια ἀλλὰ καὶ οἰκειότητα τοῦ λαοῦ πρὸς τοὺς ῾Αγίους του.
  ῞Ενας καημένος φτωχὸς ποὺ δὲν μποροῦσε νὰ ζήσει στὰ βουνὰ τοῦ Μαυροβουνίου θέλησε νὰ πάει στὴν ᾿Αμερική, ἀλλὰ δὲν εἶχε τὰ χρήματα γιὰ τὸ εἰσιτήριο. ῏Ηρθε λοιπὸν στὸν ῞Αγιο Βασίλειο, στάθηκε μπροστὰ στὴ λάρνακα ὅπου εἶναι τὸ σῶμα του καὶ εἶπε:
“῞Αγιέ μου, θὰ πάρω ἀπὸ σένα χρήματα γιὰ νὰ πληρώσω τὸ πλοῖο μέχρι τὴν ᾿Αμερικὴ καὶ θὰ σοῦ τὰ ἐπιστρέψω διπλάσια”.

  ῎Εβαλε τὸ χέρι του στὸ κιβώτιο ποὺ ἦταν τὰ χρήματα καὶ πῆρε… Τὰ πῆρε μὲ τὴ συμφωνία τοῦ ῾Αγίου, ὑποσχέθηκε ὅτι θὰ τὰ ἐπιστρέψει. Τὸ κιβώτιο εἶναι ἀνοιχτὸ καὶ ὁ λαὸς ἀφήνει μέσα τὰ χρήματα ποὺ θέλει. Τὰ πῆρε ἀπὸ τὰ πόδια τοῦ ῾Αγίου…
Λοιπὸν σὲ δυὸ χρόνια ἔστειλε τὰ χρήματα στὸν κουμπάρο του, ποὺ δὲν ἤξερε τίποτα, γράφοντάς του:
“Νὰ πᾶς νὰ τὰ βάλεις στὸ κιβώτιο τοῦ ῾Αγίου Βασιλείου”.


  Πῆγε ὁ κουμπάρος νὰ τὰ βάλει στὸ κιβώτιο, ἀλλὰ μόλις τὰ ᾿βαλε, τὰ μισὰ ἔπεσαν κάτω. Τὰ ξανάβαλε καὶ ξανάπεσαν, καὶ πάλι τὸ ἴδιο. Τρόμαξε, τὸ εἶπε στὸν καλόγερο ποὺ ἦταν ἐκεῖ, καὶ ἐκεῖνος τοῦ λέει: 
“Κάτι συμβαίνει, ὁ ῞Αγιος δὲν θέλει τὰ χρήματά σου”. 
῾Ο ἄνθρωπος τοῦ διηγήθηκε τὴν περίπτωση, καὶ ὁ καλόγερος τὸν συμβούλεψε νὰ γράψει στὸν κουμπάρο του στὴν ᾿Αμερικὴ καὶ νὰ τὸν ρωτήσει τὶ συνέβη. ῎Ετσι μαθεύτηκε τὸ γεγονός, καὶ φάνηκε ὅτι ὁ ῞Αγιος δὲν ἤθελε χρήματα μὲ ἐπιτόκιο»!…

Ο Χριστός τέλεσε μια φορά την θεία Λειτουργία και αυτή πέρασε στην αιωνιότητα



 "Προσπαθείστε να ζείτε κάθε φορά πιο βαθιά αυτό που ζούσε ο Χριστός κατά το Μυστικό Δείπνο, όταν εγκαθίδρυσε το μεγάλο αυτό μυστήριο που είναι η θεία Ευχαριστία. Τότε η λειτουργία θα αποβεί σωτήρια όχι μόνο για σας, αλλά και για όσους συμμετέχουν σ’ αυτή. Δεν ανήκει μόνο στους ιερείς να ζουν στην καρδιά τους τα παθήματα του Χριστού για τον κόσμο που είναι λεία της αμαρτίας και του θανάτου.   
  Ο Χριστός τέλεσε μια φορά την θεία Λειτουργία και αυτή πέρασε στην αιωνιότητα. Η τεθεωμένη ανθρώπινη φύση Του πέρασε στην θεία Λειτουργία. Γνωρίζουμε συγκεκριμένα τον Χριστό στην θεία Λειτουργία. Η θεία Λειτουργία την οποία τελούμε είναι η ίδια θεία Λειτουργία που έκανε ο Χριστός την Μεγάλη Πέμπτη στον Μυστικό Δείπνο''.
Όσιος Σοφρώνιος του Έσσεξ

Κάποιες ἀπό τίς κατηγορίες κατά τοῦ Ἁγίου Νεκταρίου στόν Πατριάρχη Σωφρόνιο

Κάποιες ἀπὸ τὶς κατηγορίες κατὰ τοῦ Ἁγίου Νεκταρίου στὸν Πατριάρχη Σωφρόνιο ἀπὸ τοὺς "αὐλικοὺς" τοῦ ἡλικιωμένου Πατριάρχη....
"....φέρει παρωπίδες. Δὲν βλέπει τίποτα πέρα ἀπὸ τὸν ἀσκητικὸ βίο. Νομίζει ὅτι ζεῖ στὴν ἐποχὴ τῶν Πατέρων. Εἶναι ἀπὸ αὐτοὺς ποὺ κάποτε ὀνομάσατε (ὁ Πατριάρχης Σωφρόνιος) "ψυχοσῶστες"...

Ἄν λάβει τὸ ἀξίωμα τοῦ Πατριαρχικοῦ θρόνου, τὸ πᾶν θὰ ἐξανεμηθεῖ, θὰ μοιραστεῖ σὲ ξυπόλητους καὶ φελάχους καὶ τὰ ταμεῖα θὰ βρεθοῦν ἄδεια...

...κάτι μισοκουβέντες μὲ τὶς μορφονιὲς ποὺ κουβαλιοῦνται νύχτα καὶ χαράματα, δῆθεν γιὰ ἐξομολόγηση, κάτι ὑπονοούμενα στὶς θαυμάστριες τῶν κηρυγμάτων...

ἐκεῖνο ποὺ τὸν ἐκθέτει περισσότερο, εἶναι ἡ φιλοδοξία. εἶπε ἔτσι ἁπλὰ "ευχαριστῶ" ὅταν τοῦ εὐχήθηκαν νὰ γίνει Πατριάρχης!

...εἶναι πονηρὸς καὶ φιλόδοξος. Ἐνεργεῖ μὲ μέθοδο, μὲ σατανικότητα, γιὰ νὰ ξεσηκώσει τὸ λαϊκὸ στοιχεῖο.

Δὲν σκοπεύει νὰ ὑποσκελίσει ἀντιπάλους του ἀξίες, σκοπεύει καὶ προετοιμάζει μὲ τὸν ὄχλο τὴν ἐκθρόνιση τοῦ ἡλικιωμένου Πατριάρχη, γιὰ νὰ πάρει στὰ χέρια του τὸν θρόνο..."

 Στὴν ἐπισυναπτόμενη φωτογραφία, τὰ τελευταὶα λόγια τοῦ Ἁγίου πρὶν τὴν Ὁσιακὴ κοίμησή του...χωρὶς περαιτέρω σχόλια


Πέμπτη 28 Απριλίου 2022

Η Ανάσταση δίνει νόημα στη ζωή

Του Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου


   Ο κύκλος της ζωής δεν μπορεί να περιορίζεται στη γη και στα όσα χρόνια ζει σ’ αυτήν ο άνθρωπος, γιατί τότε αυτός ο κύκλος είναι γυμνός από ουσία. Αυτό αντέγραψε από τον Ντοστογιέφσκι ο Ιταλός συγγραφέας, ποιητής και διανοούμενος Νικόλα Μοσκαρντέλι (1894-1943), που ασχολήθηκε με τη ζωή και το έργο του μεγάλου Ρώσου συγγραφέα, στο βιβλίο του «Ψυχές και σώματα».

  Για το ίδιο θέμα ο Γιώργος Σαραντάρης το 1938 γράφει: «Αν ο Χριστός δεν έκαμε την πράξη της Θυσίας Του και της Ανάστασής Του, τότε η δική μου ζωή, η ζωή του ατόμου, δεν έχει, δε μπορεί ν’ αποκτήσει λόγο. Όχι τόσο η διδασκαλία του Χριστού...όσο η πράξη Του, είναι εκείνη που δεσμεύει το άτομο, που το αναγκάζει να πιστέψει πως η ζωή έχει λόγο».

  Ο Σαραντάρης για το ίδιο θέμα έγραψε σε άρθρο του στην «Καθημερινή», στις 5 Ιουνίου 1939: « Η ενσάρκωση, ο Θάνατος και η Ανάσταση του Χριστού είναι το αιώνιο και μοναδικό παράδειγμα που μας οδηγεί στην πίστη στον Άνθρωπο. Μονάχα από το καιρό που υπάρχει ο Χριστός ανάμεσά στ’ άτομα, έχει ακέραια τη σημασία της η ιστορία, έχει νόημα, λόγο και σάρκα η πορεία των ατόμων από τη μία γενιά στην άλλη, έχει συνέχεια και παρουσία ο άνθρωπος...Όποιος ατενίζει την Αρχαία Ελλάδα και παραμερίζει το Χριστό, είναι σα να μην υποπτεύεται πως είμαστε προορισμένοι στην αιωνιότητα και σα να θέλει να επαναλάβει το έργο του πολιτισμού των Αρχαίων Ελλήνων, που ήταν η προετοιμασία μιας άρτιας θνητής υπόστασης, για να την δεχθεί ο Χριστός και να την κάνει αθάνατη».

 Ο Χρήστος Γιανναράς στο βιβλίο του «Εορτολογικά παλινωδούμενα» (Εκδ. Ακρίτας) γράφει ότι ο τεχνολογικός κόσμος μας, μοιάζει να έχει χάσει την υπερχρονική διάσταση της ελπίδας. Έχει μεταβάλει τη μεταφυσική σε αφηρημένη θεωρητική ενασχόληση ή προσπαθεί να κατοχυρώσει διαλεκτικά τον υποχρεωτικό μηδενισμό της ανθρώπινης ύπαρξης. Αντίθετα, προσθέτει, η λαμπροφόρα νύχτα της Αναστάσεως είναι, πραγματικά η εναργέστερη υποτύπωση της πραγματικότητας των «εσχάτων». Στις διαστάσεις της ο φθαρτός χρόνος της μετρήσιμης διαδοχής, που προσδιορίζει τη βιολογική ατομικότητα – τη γέννηση, την αύξηση, τη φθορά και το θάνατο – μεταμορφώνεται σε αδιάστατο παρόν μιας πληρωματικής σχέσης του ανθρώπου με τον Θεό.

 Ο Αντώνης Σαμαράκης από την πλευρά του στο δοκίμιο - βιβλίο του « Γιατί είμαι Χριστιανός» (Εκδ. Ψυχογιός) τονίζει: «Αναπνέω μέσα στον Χριστιανισμό. Έξω από αυτόν, νιώθω ένα αίσθημα ασφυξίας. Η πάλη σε αυτήν εδώ τη ζωή...η κρίσιμη πάλη γίνεται ανάμεσα σε δύο κοσμοθεωρίες: Τη χριστιανική και τη μηδενιστική...Η δυαρχία είναι το μοναδικό σχήμα που επικρατεί στον πνευματικό κόσμο...Ναι, φίλε... η σοσιαλιστική, η κομμουνιστική, η αστική αντίληψη της ζωής είναι πράματα πάρα πολύ σοβαροφανή ώστε να είναι στο βάθος τους γελοία. Όλα αυτά, φίλε, δεν αγγίζουν το μεδούλι της ζωής. Το μεδούλι της ζωής το αγγίζει ο Χριστός».
ekklisiaonline

Μήν εμπιστευτείς στην Ζωή σου το πήλινο σώμα και μήν ξεθαρρέψεις μαζί του μέχρις ότου συναντήσεις τον Χριστό!



  Η αλεπού υποκρίνεται πώς κοιμάται. Ο δαίμων δε και το σώμα υποκρίνονται σοφρωσυνη. Η μεν αλεπού για να εξαπατήσει την όρνιθα .Ο δαίμων για να καταστρέψει την ψυχή.
 Μήν εμπιστευτείς στην Ζωή σου το πήλινο σώμα και μήν ξεθαρρέψεις μαζί του μέχρις ότου συναντήσεις τον Χριστό!
 Μην παίρνεις θάρρος και νομίζεις ότι λόγω τής εγκράτειας σου θα σωθείς από την πτώση. Κάποιος χωρίς να τρώγει τίποτα έπεσε από τον ουρανό.
  Στους αρχάριους οι πτώσεις κατά κανόνα συμβαίνουν από την απόλαυση των φαγητών.
  Στους μεσαίους και από υπερηφάνεια πράγμα που παρατηρείται βέβαια και
στους αρχάριους. Σε εκείνους δε πού πλησιάζουν προς την τελειότητα αποκλειστικά εξαιτίας τής κατακρισεως.
 Αγίου Ιωάννη τής Κλίμακος

Ένας άγνωστος Άγιος που εορτάζει στις 28 Απριλίου: Ο Iωάννης εκ Πέτρας Ολύμπου

Γράφει ο Θεοφάνης Γκατζής


Υπάρχουν αρκετοί Άγιοι που δεν είναι ευρύτερα γνωστοί στο πανελλήνιο. Ένας από αυτούς είναι και ο Άγιος Ιωάννης εκ της Πέτρας Πιερίας που εορτάζει στις 28 Απριλίου.

Στις 27 του μηνός, στη Μονή Παναγίας Πέτρας, τελέστηκε Πανηγυρικός Εσπερινός προς τιμήν του Αγίου Αξίζει να επισημανθεί ότι στο χώρο του μοναστηρίου παλιότερα λειτουργούσε Σανατόριο (1929) και στη συνέχεια θεραπευτήριο ψυχικών νοσημάτων (1970)! Ακολουθεί μια μικρή περιγραφή του βίου του Αγίου:

  Για τον άγιο νεοϊερομάρτυρα Ιωάννη δε διαθέτουμε πληροφορίες για την ακριβή χρονολογία γεννήσεώς του (η οποία πιθανολογείται περί τα τέλη του 18ου αιώνος) και την καταγωγή του.
Η αγάπη του για τον Χριστό τον κατεύθυνε στην ιστορική Ιερά Μονή Πέτρας Ολύμπου, όπου έζησε ενάρετα με πολλή άσκηση. Λόγω της καθαρότητος του βίου του αξιώθηκε να γίνει ιερέας για να τελεί τα άχραντα μυστήρια.
  Τον Μάρτιο του 1822, συρρέουν από την περιοχή του Ολύμπου μετά από πρόσκληση των οπλαρχηγών της Ναούσης, Χριστιανοί για να βοηθήσουν στην εξέγερση κατά των Τούρκων.

Μία έμμεση απάντηση του Οσίου Γεωργίου Καρσλίδη περί λειτουργικών μεταφράσεων



Κάποτε μιά κυρία τοῦ παραπονέθηκε ὅτι δέν διαβάζει τό εὐαγγέλιο στά ἑλληνικά, (ἐπειδὴ δηλαδὴ τὸ διάβαζε στὰ Γεωργιανά)....
Ὁ ἅγιος Γεώργιος Καρσλίδης τῆς ἀπάντησε:
-Γιατί τάχα ἂν τὸ καταλάβαινες, τί θὰ ἔκανες; Μήπως θὰ ἔκανες τίποτε ἀπὸ αὐτὰ ποὺ λέει;

Καλωσορίσατε στον κόσμο της εικονικής απάτης και του ψεύδους



Η κυρία αυτή είναι influencer.Δηλαδή προτείνει στον κόσμο τι να "αγοράσει" εκθέτοντας τον εαυτό της.Η κυρία αυτή έχει 300.000 followers και ανεβαίνει εκθετικά.
Η κυρία αυτή είναι ολόγραμμα.Δηλαδή "δεν υπάρχει".
Την βλέπεις στην οθόνη σου, έχεις την αίσθηση πως είναι αληθινή αλλά είναι ένα απλό δημιούργημα με πίξελς.
Καλωσορίσετε στον κόσμο της εικονικής απάτης και του ψεύδους.
Το επόμενο βήμα είναι να φοράμε γυαλιά vr και να ζούμε στον εικονικό κόσμο του Meta και άλλων.
Να τρώμε μια κούπα ρύζι για να ζήσουμε αλλά να έχουμε την αίσθηση ότι τρώμε αστακό με τα Vr.
Αλήθεια, ποιος θα αντισταθεί στον πειρασμό να κάνει "κάθε αμαρτιά" δωρεάν και χωρίς κόστος;
Ήδη ο εθισμός στα κινητά δείχνει την πορεία.
Αλλά θα είναι τόσο ωραία εκεί μέσα και τόσο άθλια έξω, που δεν θα θέλουμε να βγούμε.
Όπως είπε και ο Σβάμπ:"Δεν θα κατέχεις τίποτα, αλλά θα είσαι ευτυχισμένος".
Αυτό θέλουν, το "βδέλυγμα της Ερήμωσης", όμως δυστυχώς για αυτούς
δεν έχουν αίσθηση της έννοιας "ευτυχία".
Η Βαβέλ που χτίζανε επιμελώς τόσα χρόνια, ραγίζει και καταρρέει.

Αυτός είναι ο Χριστός……άλλος Χριστός ΔΕΝ υπάρχει…



  Χριστός ανέστη...
   Δεν υπάρχει ο Χριστός για το καλό, για την παράδοση, για τον χαβαλέ,για αόρατες ευλογίες φαντασιακών αξιώσεων, χρυσό δοντάκι ή ψωμάκι και κρασάκι, για χρήμα και καλοπέραση. 
Ο Χριστός της φιλοσοφίας και του συναισθηματισμού.

   Δεν υπάρχει ο ηθικιστής Χριστός , ο Χριστός της συναλλαγής (θα σου κάνω ,θα μου κάνεις), ο Χριστός της θρησκείας, ο Χριστός πιστεύω με τον τρόπο μου. 

Δεν υπάρχει ο Χριστός για να κερδίζουμε λεφτά, λαχεία και να έχουμε μια υγεία της κακίας, ούτε μια υγεία επ’ αόριστον διότι την υγεία κάποια στιγμή θα τη χάσουμε αφού ζούμε στον κόσμο της φθοράς.

 Δεν υπάρχει ο Χριστός που δεν βαριέσαι δεν βλέπει τίποτα και όλα χαλαρά.

 Δεν υπάρχει ο Χριστός που τον βάζουμε μαζί με τον διάβολο πολλές φορές. Τέτοιος Χριστός δεν υπάρχει και δεν θα τον βρείτε πουθενά. Όποιος πιστεύει σε τέτοιον Χριστό τον έχει φτιάξει μόνος του. Είναι προϊόν εγωιστικής φαντασίωσης. 

 Υπάρχει το Σώμα Του και το Αίμα Του στο Μυστήριο των Μυστηρίων, ο Υιός και Λόγος του Θεού, ο ένσαρκος Λόγος, ο Θεάνθρωπος Κύριος, ο Εραστής του Σύμπαντος κόσμου,ο ήλιος της Δικαιοσύνης, ο Δίκαιος, η Παναγάπη, ο Πατέρας, ο Βασιλιάς, ο Δημιουργός, Αυτός που θα Κρίνει ζωντανούς και νεκρούς, ο Νυμφίος της Εκκλησίας. Ο Θεός της αποκάλυψης και όχι κάποιο ανθρώπινο κατασκεύασμα. Αυτός είναι ο Χριστός……άλλος Χριστός ΔΕΝ υπάρχει…

''Η Ανάσταση του Χριστού''.Pskov.Περίπου 1140





''Η Ανάσταση του Χριστού''. Τοιχογραφία του καθεδρικού ναού Spaso-Transobrazhensky της Μονής Mirozhskiy στο Pskov.Περίπου 1140

"Τρέχε Γεώργιε ίνα λάβεις τον ποθούμενο Κύριον."

  

Έχει ένα συγκινητικό στιγμιότυπο από τη ζωή και τα μαρτύρια του Αγίου Μεγαλομάρτυρος Γεωργίου του Τροπαιοφόρου, το οποίο πραγματικά το λέω συχνά αλλά είναι τόσο σημαντικό και τόσο εκφραστικό.

   Λέει λοιπόν στο βίο του Αγίου Γεωργίου ότι μέσα στα πολλά μαρτύρια που υπέμεινε ο Μάρτυς αυτός, ο γενναίος αυτός Μάρτυρας, ο αδάμαντας αυτός του Χριστού και της Εκκλησίας, νέος στην ηλικία 20-22 χρόνων παλικάρι, τον οδήγησαν στο στάδιο μέσα στο πλήθος εκείνων των ανθρώπων οι οποίοι φώναζαν και έλεγαν διάφορα. Και τι έκαναν; 
  Πήραν σιδερένια παπούτσια τα οποία μέσα είχαν καρφιά. Σκεφτείτε εμάς καμιά φορά μπαίνει στο παπούτσι μας μια μικρή πέτρα και δεν μπορούμε να περπατήσουμε, μας πληγώνει, θέλουμε να τη βγάλουμε, δεν μπορούμε, είναι πολύ οδυνηρό και ενοχλητικό. Είχε καρφιά μέσα στα παπούτσια του τα σιδερένια και τα έβαλαν στη φωτιά και τα πύπρωσαν τόσο, λέγει ο βίος του, ώστε έγιναν ένα με το πυρ. Κατακόκκινα τα παπούτσια αυτά.
  Και έφεραν άλογα, Αραβικά άλογα, που τρέχουν πολύ, και τα έδεσαν και φόρεσαν τα πυρακτωμένα παπούτσια του μάρτυρος Γεωργίου με τα καρφιά αυτά και τον έδεσαν πίσω από τα άλογα. Κι άρχισαν να τρέχουν τα άλογα και αυτός έπρεπε ή να τρέξει ή αν έπεφτε κάτω θα γινόταν χίλια κομμάτια, θα τον διέλυαν μέσα στο δρόμο με τη φόρα αυτή και την ταχύτητα των αλόγων. 

  Και λέγει ο βίος του, "το πλήθος φώναζε εναντίον του Γεωργίου και ούρλιαζε και έκαναν αλαλαγμούς". Σκεφτείτε λοιπόν εκείνη την ατμόσφαιρα!

  "Ο δε γενναίος μάρτυς του Χριστού, Γεώργιος" -λέγει το συναξάριο- "μετά πολλής προθυμίας έτρεχεν λέγων εις ευατόν", έλεγε στον εαυτό του: 
"Τρέχε Γεώργιε ίνα λάβεις τον ποθούμενο Κύριον."
 Είχε μπροστά του, όχι το πλήθος, όχι τα άλογα, όχι την κακία των ανθρώπων αλλά τον ποθούμενον Κύριο. Έτρεξε δε τόσο ώστε πέρασε και τα άλογα. Ουδόλως αισθανόμενος τον πόνο. Δεν πονούσε; Βεβαίως πονούσε. Δεν αισθανόταν; Ασφαλώς! Δεν ήταν αναίσθητος, δεν ήταν φάντασμα, ήταν άνθρωπος. Αλλά τι ήταν αυτό που εκμηδένισε τον πόνο; Ο Εσταυρωμένος Χριστός. Αυτός εκμηδένισε το δικό του πόνο. Αυτός του έδωσε τη δύναμη όχι να σώσει τη ζωή του αλλά να λάβει αυτό που ήθελε, να καταισχύνει αυτούς που περιφρόνησαν τη δύναμη του Χριστού. Έτσι λοιπόν τρέχοντας ίνα λάβει τον ποθούμενον Κύριο, έχοντας τον Χριστό ενώπιόν του διαπαντός, μπόρεσε και πέρασε τα μαρτύρια όλα και μπήκε στη βασιλεία του Θεού.
π. Αθανάσιος Μητρ. Λεμεσού

Τετάρτη 27 Απριλίου 2022

Ἅγιο εἶναι τοῦτο τό Φῶς επειδή τό μαρτυρᾶ ἡ ψυχή μας

 

 «Δὲν εἶναι Ἅγιο Φῶς» μᾶς εἶπαν•«παραμύθια γιὰ τοὺς ἀφελεῖς» ἀποφάνθησαν •
«ἀπάτη μὲ σκοπὸ τὸ κέρδος» ὑποστήριξαν.
«Δεῦτε λάβετε φῶς ἐκ τοῦ ἀνεσπέρου φωτός,καὶ δοξάσατε Χριστόν, τὸν ἀναστάντα ἐκ νεκρῶν»
   Μὰ γιατί τότε ὅλη μᾶς ἡ ὕπαρξη σκιρτᾶ στὸ κάλεσμα τοῦ ὕμνου;
Μὰ γιατί συνωστιζόμαστε ἐκεῖ μπροστὰ στὴν πύλη τὴν ὡραία, γιὰ νὰ ἀνάψουμε λαμπάδες;
 Μὰ γιατί χαιρόμαστε σὰν τὰ παιδιά,μὲ τὸ παιχνίδι τοῦ ἀνεβοκατεβάσματος τοῦ κεριοῦ μας, σὲ κάθε «Χριστὸς Ἀνέστη»;
 Μὰ γιατί ἀγωνιοῦμε νὰ μὴ σβήσει ἡ φλόγα κατὰ τὴ μεταφορά της καὶ γιατί ζωγραφίζουμε σταυροὺς φωτιᾶς στὶς εἰσόδους καὶ τὶς πόρτες τῶν σπιτιῶν μας;
 Μὰ γιατί μὲς στὶς πολλές μας ἔγνοιες προσθέτουμε κι αὐτὴ τοῦ καντηλιοῦ,
ποὺ θέλουμε νὰ μείνει ἀναμμένο,ὅσο πιὸτερο μποροῦμε;
   Μὰ επειδή, Ἅγιο εἶναι τοῦτο τὸ Φῶς,ποὺ λαμβάνουμε τὸ βράδυ τῆς Ἀνάστασης,
τὸ Φῶς ἐκεῖνο τοῦ Παναγίου Τάφου,τὸ Φῶς αὐτὸ τῆς Ἁγίας Τραπέζης τῆς ἐνορίας μας•
ὄχι γιατὶ κάμερες τὸ κατέγραψαν,καὶ ὄργανα τὸ μέτρησαν,καὶ πειράματα τὸ ἀπέδειξαν,
ἀλλὰ γιατὶ τὸ μαρτυρᾶ ἡ ψυχή μας•ἐκείνη, ποὺ εἶναι ἱκανὴ νὰ γνωρίζει τὸ ἱερό, τὸ ἅγιο καὶ τὸ θαῦμα.Χριστός Ἀνέστη!

Κοίταξε, ἀγαπητέ πῶς τά ἀνθρώπινα μιμοῦνται τήν θάλασσα·



   ''Κοίταξε, ἀγαπητέ πῶς τὰ ἀνθρώπινα μιμοῦνται τὴν θάλασσα·μήπως ἡ ζωή δὲν εἶναι γεμάτη ἀπὸ ταραχὴ ἐκείνης; Μήπως δὲν βασανιζόμαστε στὴν στεριὰ περισσότερο ἀπὸ τὴ θάλασσα; Μήπως δέν ἐπιτιθέμεθα πιὸ ὸρμητικὰ ἀπὸ τοὺς ἀνέμους ὁ ἕνας ἐναντίον τοῦ ἄλλου; Μήπως τὰ χρήματα δέν μᾶς βάζουν νὰ συγκρουόμαστε μεταξύ μας σὰν καταιγίδες; Μήπως δέν περιφερόμαστε ἐδῶ κι ἐκεῖ σὰν νὰ βρισκόμαστε σἑ θαλασσινὸ σκοτάδι; Αὐτὸς ἐδῶ ἅρπαξε τὸ χωράφι ἐκείνου· ἄλλος ἀφήρεσε τὸ χωράφι ἄλλου· ἄλλος ἐπιθύμησε τὴ γυναίκα τοῦ πλησίον του. Ὁ ἕνας ὁδηγεῖται στὰ δικαστήρια μὲ τὸν γείτονά του γιὰ τὸ νερό· ἄλλος τσακώνεται μὲ τὸν συνιδιοκτήτη του γιὰ τὸν ἀέρα.

  Ἄλλοι διαπληκτίζονται γιὰ μερικὰ μέτρα γῆς, καὶ ἄλλοι ἀλληλοβρίζονται γιὰ τὸ κτίσιμο σπιτιῶν· αὐτὸς ἐπιτίθεται νὰ πάρει αὐτὰ ποὺ δέν ἔδωσε, ἐκεῖνος καταφεύγει στὰ δικαστήρια γιὰ νὰ μὴ δώσει αὐτὰ ποὺ πῆρε. 

  Ἄλλος δείχνει ἀπληστία γιὰ τοὺς τόκους, κὶ ἄλλος ἰσχυρίζεται ὄτι θὰ τοῦ στερήσει καὶ τὸ κεφάλαιο. Αὐτὸς στεναχωρεῖται ἐπειδὴ εἶναι ἄπορος, ἐκεῖνος ἀνησυχεῖ ἐπειδὴ εἶναι εὔπορος. Ἐκεῖνος ποὺ δὲν ἔχει χλευάζεται, καὶ ἐκεῖνος ποὺ ἔχει γίνεται στόχος σκευωριῶν· αὐτὸν ποὺ κυριαρχεῖ τοῦ στήνουν ἐνέδρες, καὶ τὸν εὑρισκόμενο στὴν ἐξουσία τὸν ὑποβλέπουν· αὐτὸς ποὺ ἐξουσιάζει μισεῖται, καὶ ὁ δυνάστης
προετοιμάζεται· οἱ πόλεμοι εἶναι συνεχεῖς καὶ οἱ φόνοι ὁ ἕνας μετὰ τὸν ἄλλο.

   Ἡ ἀπληστία τυραννεῖ, ἡ πλεονεξία καταδυναστεύει, τὸ ψέμα ὑπερηφανεύεται· ἡ ἐμπιστοσύνη πρὸς τοὺς ἄλλους χάθηκε, ἡ ἀλήθεια ἐγκατέλειψε τὴν γῆ· ἡ φιλία περιορίστηκε στὸ τραπέζι, καὶ αὐτοὶ ἔχασαν καὶ τὴ δύναμὴ τους· οἱ προσφωνήσεις εἶναι γεμάτες ὑπόνοια. Γι΄ αὐτό, ἐπειδὴ ὅλοι μας κινούμαστε μεταξὺ κακῶν, ὀ προφήτης  φωνάζει καὶ λέει: Ψαλ. 38,6 πλὴν ματαιότης πᾶς ἄνθρωπος ζῶν.''

Ἀγίου Ἰωάννου Χρυσοστόμου, Εἰς ψαλμ. 38.

Τρίτη 26 Απριλίου 2022

Στην ανάσταση του Χριστού πιστεύουν μεν οι περισσότεροι άνθρωποι, ελάχιστοι όμως τη βλέπουν κιόλας καθαρά

Άγιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος


  Στην ανάσταση του Χριστού πιστεύουν μεν οι περισσότεροι άνθρωποι, ελάχιστοι όμως τη βλέπουν κιόλας καθαρά. Και όσοι βέβαια δεν τη δούν, δεν μπορούν και να προσκυνήσουν τον Χριστό Ιησού ως άγιο και Κύριο. Διότι λέει: «Οὐδείς δύναται εἰπεῖν Κύριον Ἰησοῦν, εἰ μή ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ» και αλλού «Πνεῦμα ὁ Θεός, καί τούς προσκυνοῦντας αὐτόν ἐν πνεύματι καί ἀληθείᾳ δεῖ προσκυνεῖν». Ούτε λέει η ιερότατη ευχή του κάθε μέρα αυτήν την περίοδο φέρουμε στο στόμα μας: Ανάστασιν Χριστού πιστεύσαντες· αλλά τι λέει; «Ἀνάστασιν Χριστοῦ θεασάμενοι, προσκυνήσωμεν ἅγιον Κύριον Ἰησοῦν, τόν μόνον ἀναμάρτητον».
Πώς λοιπόν το Πνεύμα το Άγιον μας προτρέπει να λέμε τώρα «Ἀνάστασιν Χριστοῦ θεασάμενοι» - σαν να την είδαμε, ενώ στην πραγματικότητα δεν την έχουμε δει – ενώ ο Χριστός μια και μόνη φορά αναστήθηκε πριν από χίλια χρόνια, και μάλιστα ούτε τότε τον είδε κανείς να ανίσταται; Μήπως η ιερά ευχή θέλει να λέμε ψέματα; Κάθε άλλο! Μας παρακινεί να λέμε την αλήθεια, ότι δηλαδή μέσα στον καθένα από εμάς τους πιστούς πραγματοποιείται η ανάσταση του Χριστού· κι αυτό όχι μια φορά, αλλά – θα έλεγα - κάθε ώρα ο ίδιος ο Δεσπότης Χριστός ανίσταται μέσα μας λαμπροφόρος, ακτινοβολώντας το εκτυφλωτικό φως της αφθαρσίας και της θεότητος.
  Διότι η φωτοφόρος παρουσία του Πνεύματος μας φανερώνει σαν αυγή την ανάσταση του Δεσπότου, ή καλύτερα μας αξιώνει να βλέπουμε τον ίδιο τον αναστημένο Χριστό. 
 Γι’αυτό και λέμε: «Θεός Κύριος καί ἐπέφανεν ἡμῖν». Και υποδηλώνοντας τη Δευτέρα του παρουσία προσθέτουμε και τα εξής:
 «Ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου». Σ’ όσους λοιπόν φανερωθεί ο αναστημένος Χριστός, αυτοί με πνευματικό οπωσδήποτε τρόπο τον βλέπουν, με τα μάτια της ψυχής. Γιατί όταν έλθει μέσα μας διά της χάριτος του Αγίου Πνεύματος, μας ανασταίνει εκ των νεκρών και μας ζωογονεί και μας αξιώνει να τον βλέπουμε μέσα μας ολοζώντανο αυτόν που είναι αθάνατος και άφθαρτος· κι όχι μόνον αυτό, αλλά και μας δίνει τη χάρη να αντιλαμβανόμαστε ξεκάθαρα ότι μας καθιστά μετόχους της Αναστάσεως και της δόξης του, καθώς η θεία Γραφή το μαρτυρεί στο σύνολό της.

Θα φαίνεται πως "θα πάρουμε τις ζωές μας πίσω"αλλά θα τις χάσουμε για πάντα αν ακολουθήσουμε.



Τι έχουμε εδώ;Οι παγκοσμιοποιητές πουλάνε το twitter.Και δεν βλέπουμε το ότι το "πουλάνε"αλλά βλέπουμε αυτό που θέλουν.Δηλαδή "ποιος" το αγοράζει.Τον κάνουμε ήρωα χωρίς σκέψη.
Και δεν αναρωτιόμαστε"γιατί ρε φίλε οι άλλοι το πουλήσανε;"τόσο "γερό άλογο"αφού επιθυμούν τον παγκόσμιο έλεγχο.
Ο Έλον έκανε προσφορά δεν το αγόρασε τυχαία.(the board had accepted Musk’s offerto take the company private for $44 billion,)
Έχει μεγάλη πλάκα.Είχα πει πριν καιρό πως μεθοδεύουν αλλαγή "φρουράς" και θα το δούμε να γίνεται σε μεγάλο φάσμα.
Θα πρέπει και οι δυο πλευρές να είναι ευχαριστημένες.
Να πιστέψουν όλοι σε μια νέα "αλλαγή" (Τακτική του Αντίχριστου)που θα μας "σώσει" αλλά θα είναι χειρότερη.
Θα φαίνεται πως "θα πάρουμε τις ζωές μας πίσω"αλλά θα τις χάσουμε για πάντα αν ακολουθήσουμε.
Και μιλάμε για τον Έλον.Έχει προσέξει κανείς τη φάτσα του;Σας φαίνεται για ον
με ανθρώπινα συναισθήματα;Ποια είναι τα πιστεύω του και οι αξίες του;Μιλάμε για ένα ονπου "ετοιμάζει" τσιπάκια για τον εγκέφαλοκαι πετάει δορυφόρους προς όφελος των παγκοσμιοποιητών.
Ας σοβαρευτούμε λίγο.

"Ω Γεώργιε μάρτυς, το γλυκύ πιστοίς πάσι όνομα και πράγμα υπάρχων”



    Ο Γεώργιος, αν δεχόταν την πρόταση τού Διοκλητιανού να αλλαξοπιστήσει και να λάβει το ρόλο ενός από τους Τετράρχες, δεν θα θα είχε αλλάξει τον ρου τής Ιστορίας, και στο τέλος δεν θα τον εκτιμούσε και κανείς -γιατί η πτώση, ή η μεταβολή της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας ήταν αναπόφευκτη και οι διωγμοί την έφερναν όλο και πιο κοντά. Θα ήταν, όμως, προσωρινά, άλλος ένας χρήσιμος, πρόθυμος και συμμορφωμένος οπαδός τού βάρβαρου κι απάνθρωπου Συστημισμού τής εποχής του.
 Απεναντίας, σήμερα τιμάται σε όλες τις άκρες τής γης, και σχεδόν από όλες τις θρησκείες, περισσότερο από κάθε άλλον Άγιο, ενώ ολόκληρες χώρες τον έχουν για προστάτη τους και αναφωνούν:
"Ω Γεώργιε μάρτυς, το γλυκύ πιστοίς πάσι όνομα και πράγμα υπάρχων”.

Δευτέρα 25 Απριλίου 2022

Να μελετάτε τα πάθη του Χριστού!



  ~Εμείς οι μοναχοί είχαμε πάντοτε από τους γεροντάδες μας αυτήν την υπενθύμιση, να μελετούμε τα πάθη του Χριστού. Και ο γέροντάς μας Ιωσήφ, μας έλεγε πάντοτε να έχουμε μπροστά μας τον Εσταυρωμένο Χριστό. 
Όταν πηγαίναμε να του παραπονεθούμε: 
"Γέροντα, κουράστηκα! δεν μπορώ! πολλές δουλειές, πολλές αγρυπνίες, νηστείες, κόπους, ανεβοκατεβάσματα", μάς έλεγε: 
"Τι να σου πω βρε παιδί μου, πήγαινε εκεί στο Δεσπότη Χριστό, κάνε τα παράπονά σου κι αν τα καταφέρεις και δικαιολογηθείς έλα να το πεις και μένα". Και πράγματι, στον Εσταυρωμένο Χριστό δεν μπορεί κανείς να κάνει παράπονα διότι κανείς άνθρωπος δεν πέρασε μεγαλύτερα μαρτύρια από τα μαρτύρια του Χριστού μας. Κανένας άνθρωπος, ποτέ κανένας άνθρωπος δεν θα πονέσει περισσότερο απ' ό,τι πόνεσε ο Χριστός.

~Ο γέροντάς μας, ο πατήρ Ιωσήφ, όταν του λέγαμε παράπονα και διάφορες δικαιολογίες ότι: "ο τάδε μου έκανε έτσι, με κατηγόρησε, με αδίκησε, με παρεπίκρανε, με παραθεώρησε" κλπ. μας έλεγε:
"Δυο λεπτά να σας διαβάσω κάτι". Και μας διάβαζε το συναξάριο της Μεγάλης Παρασκευής! Και μας έλεγε:
"Αυτά υπέμεινε ο Χριστός για μας. Εάν τα δικά σου είναι πιο μεγάλα από του Χριστού, κάνε καλά μαζί Του".
Βέβαια εμείς όταν τα ακούγαμε, σκύβαμε ντροπιασμένοι το κεφάλι κάτω και φεύγαμε διότι δεν είχαμε να ακούσουμε τίποτα περισσότερο...
Όλα αυτά τα έπαθε ο Χριστός για να μας δείξει πόσο μας αγαπά, για να μας καλέσει κοντά του ελεύθερα και αβίαστα, και για να μας συγκινήσει, όπως έλεγε και ο γέροντας Παΐσιος.

π. Αθανάσιος Μητρ. Λεμεσού
Ομιλία στο 52ο κεφάλαιο του Αοράτου Πολέμου, "Για την μελέτη των παθών του Κυρίου".

Φωνάξτε οτι Χριστός Ανέστη, η μόνη αλήθεια επί της γης.



Ανάσταση Χριστού.
Τέτοιες μέρες ψάχνουμε για λέξεις πομπώδεις, φράσεις περισπούδαστες, για να δημιουργήσουμε εντυπωσιακές ευχές. Αρχαΐζουσες προτάσεις βγαίνουν από τα βιβλία, ύφος στήνεται, και εν τέλει περιγράφουμε την αλήθεια της πίστεως δίχως αλήθεια εκφράσεως.

Τρία πράγμα αρκούν.
Πρώτον, φωνάξτε οτι Χριστός Ανέστη, η μόνη αλήθεια επί της γης. 
Δεύτερον, πείτε ένα ευχαριστώ στα πρόσωπα που είναι σχεδόν δεδομένα στη ζωή μας. 
Τρίτον, πείτε ένα συγγνώμη στα πρόσωπα που δεν είναι σ' αυτή.

Χριστός Ανέστη, να με συγχωρείτε για τις ελλείψεις και σας ευχαριστώ για τις ευεργεσίες σ' εμένα και στα έγχρωμα παιδιά μου.


Ιεραποστολή στην Επισκοπή Τολιάρας και Νοτίου Μαδαγασκάρης

Σαν το χρυσάφι μέσα στο χωνευτήρι δοκιμάστηκε ο Άγιος Γεώργιος...




   Σαν το χρυσάφι μέσα στο χωνευτήρι δοκιμάστηκε ο Άγιος Γεώργιος και έγινε θυσία τέλεια στον Θεό. ''Καὶ ἐν καιρῷ ἐπισκοπῆς αὐτῶν ἀναλάμψουσι καὶ ὡς σπινθῆρες ἐν καλάμῃ διαδραμοῦνται'' (Σοφ.Σολομ. 3,7) Κατά τον καιρό της καθολικής ανταποδόσεως στην Φοβερά Κρίση θα ΛΑΜΠΕΙ και ο Άγιος Γεώργιος σαν φωτεινή σπίθα, η οποία διατρέχει τα καλάμια. Και ήδη από τώρα παρίσταται ενώπιον του Θρόνου του Θεού.

Άγιος Λουκάς Κριμαίας

(Λόγος στην ημέρα Μνήμης του Αγίου Μεγαλομάρτυρος Γεωργίου του Τροπαιοφόρου, που εκφωνήθηκε στη Συμφερούπολη την Τρίτη 6 Μαΐου 1947)

Κυριακή 24 Απριλίου 2022

Θα'ταν κενό το κήρυγμα,ο λόγος και η πίστη μας,αν η ελπίδα μας δεν έρρεε αστείρευτα από αυτόν τον κενό βράχο!



  Χριστός Ανέστη ψυχή μου !
Ποτέ ξανά ένα εθελόθυτο και απροστάτευτο θύμα δεν ήταν τόσο ισχυρό, δεν είχε την παντοδυναμία να αφθαρτοποιεί και να αθανατίζει. Κατέβηκε ως τον Άδη και τον εσκύλευσε!
Τον ενέπαιξε! Τον πίκρανε, γεμίζοντάς μας αιώνια χαρά!
 Ω αυτό το Χριστός Ανέστη …Μήτρα πανίερη όλων των αρετών , όλων των αναγεννητικών δακρύων , της αιώνιας ελπίδας και της άληκτης χαράς! Ένα καινούργιο, μα άδειο μνημείο Ζωοδόχο και πανόλβιο, συντρίβει κάθε κανόνα λογικής και το φυσικώς νομοτελές! Ένας τάφος που φιλοξένησε και ξενοδόχησε Το Αθάνατο! Ένας θάνατος , αείρροη πηγή αθανασίας! Γιατρικό ο θάνατος! Ελευθερωτής! Λυτρωτής! Τάφος Ζωαρχικός!
Πηγή Ζωής ένα κενό μνημούρι! Βαβαί της οξυμωρείας!
Όλβιος τάφος! Δέχθηκε ως υπνούντα Τον Δημιουργό των απάντων και αναδείχθηκε ο ατίμητος και αδαπάνητος θησαυρός της ζωής μας! Μακάριος και πλούσιος ένας τάφος !

  Πόσο παράδοξο τούτο ηχεί ! Δεῦτε πόμα πίωμεν καινόν, οὐκ ἐκ πέτρας ἀγόνου τερατουργούμενον· ἀλλ' ἀφθαρσίας πηγήν, ἐκ τάφου ὀμβρήσαντος Χριστοῦ…! Δεν είναι άγονος ο βράχος! Σταλάζει νάματα Αθανασίας! Ποτέ κάτι άδειο δεν ήταν τόσο πλήρες! Ένας τάφος να γίνεται αφετηρία και απαρχή! Ξεκίνημα Ζωής! Η Ζωή εν τάφω!Δεν είναι θρηνητικό τραγούδι αυτό!
Είναι παιάνας αναστάσιμος και μητρική κοιλία!Και πόσοι ακόμα γεννήθηκαν …τέτοιοι παράξενοι παιάνες απ το κενό τρισόλβιο μνήμα!Δια του Σταυρού η χαρά! Θανάτω θάνατον ώλεσεν! Νεκρός Ζωαρχικότατος! Θανάτου εορτάζομεν νέκρωσιν, άδου την καθαίρεσιν!Σε δοξάζομεν,Τον της φθοράς καθαιρέτην!
Δια θανάτου το θνητόν,δια ταφής το φθαρτόν μεταβάλεις! Άφραστον θαύμα!Ω των θαυμάτων των καινών ! Χριστός Ανέστη !

Όλη η ζωή μας αυτό το μνήμα! Ό,τι αληθινό και ζωηφόρο υπήρξε μετά το κενό μνημείο, οφείλει σ αυτό την ύπαρξή του!
Όλα τα θαύματα και τα θαυμάσια, που δάκρυα δοξολογίας γεννούν, πηγάζουν από αυτό ! Όλες οι Αναστάσεις και οι συγγνώμες μας! Ό,τι μπορεί να οδηγήσει στην μετάνοια, στο Φως και στο να απεκδυθούμε τον παλαιό άνθρωπο! Χωρίς αυτό το κενό, δεν θα υπήρχε το καινό παρά μόνο το μάταιο, που θα οδηγούσε σε ένα απάνθρωπο και φρικώδες τέρμα !

Πρώτη Ανάσταση στους Δρυμάδες Χειμάρρας το 1992, μετά την άρση απαγόρευσης του θρησκεύεσθαι



Πώς έζησαν την πρώτη Θεία Λειτουργία και την πρώτη Ανάσταση, μετά από 25 χρόνια απαγόρευσης του θρησκεύειν!
Ο αείμνηστος εν ιερομονάχοις π. Κοσμάς - κατά κόσμον Κλέαρχος- Παπασάββας, τελών την θεία λειτουργία σε ερείπια ναού της Παναγιάς, που πρόχειρα είχε επαναδιαμορφωθεί σε εκκλησία, αφού το καθεστώς Χότζα τον είχε μετατρέψει σε "κέντρο πολιτισμού" για χορούς, τραγούδια και κομματικές συνεδριάσεις.

...Τό Πάσχα τού 1992, τό καθεστώς έχει πιά καταρρεύσει καί γιά πρώτη φορά υπάρχει ελευθερία τέλεσης τών ακολουθιών τής Μεγάλης Εβδομάδας καί τής Αναστάσεως. 
  Βεβαίως η έλλειψη ιερέων είναι τεράστια, καθώς οι λίγοι κληρικοί δέν επαρκούν γιά νά καλύψουν τίς ανάγκες, ενώ καί από τήν Ελλάδα είναι δύσκολο νά έλθει βοήθεια, καθώς όλοι οι ιερείς είναι υπεραπαραίτητοι στίς ενορίες τους. 
 Τό ζήτημα αυτό απασχολεί έντονα τόν Μητροπολίτη Κονίτσης ΣΕΒΑΣΤΙΑΝΟ πού δέν μπορεί νά ησυχάσει στή σκέψη ότι οι αδελφοί μας θά μείνουν αλειτούργητοι καί εκείνο τό ΠΑΣΧΑ. Ο ίδιος δέν μπορεί νά πάει άν καί τό ποθεί, καθώς είναι persona non grata γιά τήν Αλβανία. Η αγάπη του όμως γιά τούς Βορειοηπειρώτες τόν ωθεί νά παρακαλέσει τούς ιερείς τής Μητροπόλεώς του νά κάνουν μιά μεγάλη θυσία. Νά αφήσουν αυτό το Πάσχα, τά χωριά καί τίς οικογένειές τους γιά νά μεταδώσουν τό Άγιο Φώς καί τό χαρμόσυνο μήνυμα τής Αναστάσεως στά αδέλφια μας, στήν άλλη πλευρά τών συνόρων.

  Μετά από συνεννόηση, 20 ιερείς (περίπου οι μισοί της Μητροπόλεως), ετοιμάζονται νά κάνουν Ανάσταση στή Βόρειο Ήπειρο. Ανάμεσά τους ο π. Κοσμάς, ηγούμενος τώρα τής Μονής Στομίου, ο π. Διονύσιος Τάτσης, ο π. Χριστόδουλος, ο π. Νικόλαος, ο π. Αθανάσιος, ο π. Κωνσταντίνος, κ.α. Μαζί τους καί κάποια μέλη τής ΣΦΕΒΑ πού είμαστε τότε στήν Κόνιτσα, γιά νά τούς συνοδεύσουμε ως ψάλτες καί νεωκόροι (κάτι απόλυτα αναγκαίο όπως φάνηκε στήν συνέχεια). 

  Στίς 2 τό μεσημέρι τού Μεγάλου Σαββάτου, συγκεντρωνόμαστε στά σύνορα τής Κακαβιάς, όλη η ομάδα, περίπου 32 ατόμα , κληρικοί καί λαϊκοί. Ο π. Κοσμάς μεταβαίνει στό Αργυρόκαστρο γιά νά πάρει τήν τυπική άδεια από τόν εκπρόσωπο τού Εξάρχου. Στά σύνορα επικρατεί χαμός. Κλούβες τής αστυνομίας απελαύνουν φυγάδες, ενώ εκατοντάδες περιμένουν νά μπούν στή χώρα μας. Οι αστυνομικοί καί οι στρατιώτες είναι σέ υπερένταση μέ τά όπλα προτεταμένα. Ωστόσο μαθαίνοντας τόν σκοπό τής εξόδου μας, μάς αφήνουν χωρίς πολλές διατυπώσεις. Πιό δύσκολα τά πράγματα στήν αλβανική πλευρά όπου μάς καθυστερούν αρκετά μέχρι νά επιτρέψουν νά μπούμε μέ ομαδική κατάσταση, καθώς σχεδόν κανείς μας δέν είχε διαβατήριο. Παρά τή δυσκολία, φιλοδωρούμε μέ λαμπάδες καί τσουρέκια τούς Αλβανούς φρουρούς πού τά δέχονται μέ έκπληξη.

Περίπου στίς 3.30 εισερχόμαστε στά αγιασμένα εδάφη τής Βορείου Ηπείρου. Γιά τούς περισσότερους από μάς επρόκειτο γιά τήν πραγματοποίηση ενός πόθου, ενός ονείρου γιά τό οποίο αγωνιζόμασταν πάνω από 10 χρόνια. Νά επισκεφτούμε ως προσκυνητές, εδάφη ελληνικά στά οποία ζούσαν αδελφοί βασανισμένοι, πονεμένοι, αδικημένοι. Η πραγματικότητα πού αντικρίζαμε ξεπερνούσε καί τήν πιό σκληρή φαντασία. Ένας ολόκληρος λαός βρισκόταν 50 χρόνια πίσω. Μέ τόν μουντό καί βροχερό καιρό πού σκέπαζε τόν κάμπο τής Δρόπολης ήταν σάν νά βλέπαμε ασπρόμαυρη ταινία τής δεκαετίας τού 1940 καί ο χρόνος νά είχε σταματήσει εκεί. Τά πρόσωπα τών ανθρώπων, γέρων καί νέων, σκαμμένα από τήν ταλαιπωρία, φοβισμένα καί αγριεμένα. Οι δρόμοι κατεστραμένοι, καρόδρομοι μέ 2,5-3 μέτρα πλάτος πού δέν χωρούσε νά περάσουν 2 αμάξια μαζί, άν καί σέ όλη τή διαδρομή δέν αντικρίσαμε πάνω από 10 αμάξια, καί αυτά κινέζικα καί ρώσικα πεπαλαιωμένα.

  Τά ηλεκτροφόρα συρματοπλέγματα υπήρχαν ακόμη σέ ορισμένα σημεία, ενώ μείναμε μέ τό στόμα ανοιχτό, αντικρίζοντας τά εκατοντάδες πολυβολεία, μισητό σύμβολο τής παράνοιας τού καθεστώτος. 
 Σέ συνεννόηση μέ τά μέλη τής Ομόνοιας μοιραζόμαστε στά διάφορα χωριά καί 5-5 μαζί μέ τίς βαλίτσες μέ τά άμφια καί τά ιερά σκεύη, στριμωχνόμαστε στά λίγα διαθέσιμα αυτοκίνητα. Μέ τόν π. Αθανάσιο αποβιβαζόμαστε στό χωριό Τεριαχάτι, 25 λ. από τά σύνορα, όπου ήδη έχει γίνει η ειδοποίηση : «Θά έχουμε ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ τό βράδυ!».

Ποῦ βρῆκε αὐτό το θάρρος; Ποῦ ἀλλοῦ, παρά στήν Ἀνάσταση

 ΙΕΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ



Μεγίστη ἀπόδειξη τῆς Ἀναστάσεως εἶναι ὅτι ὁ Ἐσφαγμένος Χριστὸς ἔδειξε μετὰ τὸν θάνατο τόση δύναμη, ὥστε ἔπεισε τοὺς ζωντανοὺς νὰ περιφρονήσουν καὶ πατρίδα καὶ σπίτι καὶ φίλους καὶ συγγενεῖς καὶ τὴν ἴδια τὴ ζωή τους γιὰ χάρη του καὶ νὰ προτιμήσουν μαστιγώσεις καὶ κινδύνους καὶ θάνατο. Αὐτὰ δὲν εἶναι κατορθώματα νεκροῦ κλεισμένου στὸν τάφο, ἀλλὰ ἀναστημένου καὶ ζωντανοῦ.

     Πρόσεξε παρακαλῶ: Οἱ ἀπόστολοι, ὅταν μὲν ζοῦσε ὁ Διδάσκαλος ἀπὸ τὸν φόβο τοὺς τὸν πρόδωσαν κι ἐξαφανίσθηκαν ὅλοι. Ὁ Πέτρος μάλιστα τὸν ἀρνήθηκε μὲ ὅρκο τρεῖς φορές. Ὅταν ὅμως πέθανε ὁ Χριστός, αὐτὸς ποὺ τὸν ἀρνήθηκε τρεῖς φορὲς καὶ πανικοβλήθηκε μπροστὰ σὲ μίαν ὑπηρετριούλα, τόσο ἀπότομα ἄλλαξε, ὥστε ν᾿ ἀψηφήσει ὁλόκληρο λαὸ καὶ μέσ᾿ στὴ μέση του Ἰουδαϊκοῦ ὄχλου νὰ διακηρύξει ὅτι ὁ σταυρωθεὶς καὶ ταφεὶς ἀναστήθηκε ἐκ νεκρῶν τὴν τρίτη ἡμέρα καὶ ὅτι ἀνέβηκε στὰ οὐράνια. Καὶ τὰ κήρυξε ὅλα αὐτὰ χωρὶς νὰ ὑπολογίσει τὴ φοβερὴ μανία τῶν ἐχθρῶν καὶ τὶς συνέπειες.

   Ποῦ βρῆκε αὐτὸ τὸ θάρρος; Ποῦ ἀλλοῦ, παρὰ στὴν Ἀνάσταση. Τὸν εἶδε καὶ συνομίλησε μαζί του καὶ ἄκουσε γιὰ τὰ μέλλοντα ἀγαθά, κι ἔτσι ἔλαβε δύναμη νὰ πεθάνει γι᾿ Αὐτὸν Καὶ νὰ σταυρωθεῖ μὲ τὴν κεφαλὴ πρὸς τὰ κάτω. Τὸ ἐξόχως σπουδαῖο εἶναι ὅτι ὄχι μόνο ὁ Πέτρος καὶ ὁ Παῦλος καὶ οἱ λοιποὶ ἀπόστολοι, ἄλλα, καὶ ὁ Ἰγνάτιος, ποὺ οὔτε κὰν τὸν εἶδε οὔτε ἀπόλαυσε τὴ συντροφιά του, ἔδειξε τόση προθυμία γιὰ χάρη του, ὥστε γι᾿ Αὐτὸν πρόσφερε θυσία τὴ ζωή του. Καὶ μόνο ὁ Ἰγνάτιος καὶ οἱ ἀπόστολοι; Καὶ γυναῖκες καταφρονοῦν τὸν θάνατο, πού, πρὶν ἀναστηθεῖ ὁ Χριστός, ἦταν φοβερὸς καὶ φρικώδης ἀκόμη καὶ σὲ ἄνδρες καὶ μάλιστα ἁγίους.