Να είμαστε άγρυπνοι-Άγιος Λουκάς Κριμαίας

 Να είμαστε άγρυπνοι. Ένα μεγάλο πλήθος ανθρώπων ΚΟΙΜΑΤΑΙ ΒΑΘΥ ΥΠΝΟ. Πάρα πολλοί δυστυχισμένοι συνάνθρωποί μας ζουν μέσα σ' ένα αδιαπέραστο πνευματικό ΣΚΟΤΟΣ, κολυμπάνε στα πάθη και τις επιθυμίες τους. Ο Κύριος θέλει να Τον υπακούμε σε όλα. Να είμαστε ταπεινοί και να μιμούμαστε Αυτόν.

Άγιος Λουκάς Κριμαίας

πηγή

Μ’ ευλόγησε με το Χέρι Της, μ’ ασπάσθηκε και είπε: – Τώρα,έμαθες γράμματα.

Mια μέρα, του είπε η μητέρα του (στον μικρό Γαβριήλ τον μετέπειτα Ιερομόναχο Χατζηγέωργη) με καλωσύνη:
– Γαβριήλ, παιδί μου, πήγαινε στην Εκκλησία και παρακάλεσε την Παναγία να σε βοηθήση να μάθης γράμματα [δεν μπορούσε να μάθει γράμματα και δεν πήγαινε στο σχολείο].
Στην ενορία τους υπήρχε Θαυματουργός Εικόνα της Θεοτόκου. Ο μικρός Γαβριήλ, αφού έκανε τριήμερο νηστεία και πολλές μετάνοιες εδαφιαίες -με τις ώρες-, ξεκίνησε νύχτα για την Εκκλησία να προσευχηθή για να μην τον ιδούν οι άνθρωποι.
Μόλις έφθασε στον Νάρθηκα, έπεσε στο κατώφλι της θύρας του Ναού και με ευλάβεια και με δάκρυα προσκύνησε απ’ έξω, διότι η θύρα ήταν κλειστή.
Ενώ παρακαλούσε την Παναγία· «Δώσε μου, Βασίλισσα του Ουρανού, να μάθω γράμματα!», ξαφνικά άνοιξαν οι πόρτες τής Εκκλησίας, και μπήκε η Θεοτόκος· και παίρνοντας τον μικρό από το χέρι, τον έφερε στην Εικόνα του Χριστού και είπε:
– Υιέ μου, δώσε στον μικρό Γαβριήλ να μάθη γράμματα.
Κι όπως έλεγε αργότερα ο ίδιος:
Μ’ αυτά τα λόγια μ’ ευλόγησε με το Χέρι Της, μ’ ασπάσθηκε και είπε:

Κοπάνα για τους Τρεις Ιεράρχες...

  Λίγοι μαθητές στην Εκκλησία σήμερα. Κάτι η κακοκαιρία, κάτι η δύσκολη θέση του ναού δεν επέτρεψαν τη μετακίνηση των μαθητών, και ιδιαιτερα του Δημοτικού.
Εντύπωση όμως μου έκαναν τα παιδιά από το Γενικό Λύκειο και το ΕΠΑΛ, που ήρθαν από ένα χιλιόμετρο μακριά. Πολλά κοινώνησαν κιόλας. Δεν ήρθαν με το ζόρι. Το ήθελαν...

  Σε μια εποχή που τα ήθη εξαχρειώνονται, που το αφύσικο προβάλλεται ως φυσιολογικό, που τα παιδιά γίνονται έρμαια των επιθυμιών μας και χρησιμοποιούνται, υπάρχουν και αυτά τα παιδιά που ελκύονται από το γνήσιο, το Αιώνιο...

  Αυτός ωστόσο που με συγκίνησε πιο πολύ απ' όλα τα παιδιά ήταν ένας παλιός μου μαθητής, ο Δημήτρης. "Έκανα κοπάνα", μου είπε. "Δεν ήμουν μέσα σε αυτούς που κληρώθηκαν για την Εκκλησία κι έτσι αποφάσισα να έρθω μόνος μου". Το πρόσωπό του έλαμπε...

  Κοπάνα λοιπόν για τους Τρεις Ιεράρχες... Τι ωραίο να το ακούς. Κοπάνα για την Εκκλησία, για το Θεό. Τι θυσία έκανε αυτό το παιδί, σκέφτηκα, να περπατήσει μέσα στο κρύο, να έρθει στην Εκκλησία από αγάπη στους Τρεις Ιεράρχες...
"Σου εύχομαι να σε φωτίζουν πάντα", του είπα και έφυγε... Πόση ευλογία θα πήρε απ' αυτούς αυτό το παιδί σήμερα... Και υπάρχουν πολλά τέτοια παιδιά που είναι το μέλλον της Ελλάδας. Οι αυριανοί πατεράδες με αρχές και Πίστη.

 Υπάρχουν λοιπόν και αυτά τα παιδιά που κινούνται αθόρυβα, που έχουν μια καθαρή ψυχή, που θυσιάζουν κάτι από τον εαυτό τους για το Θεό, χωρίς να ζητάνε τίποτε άλλο. Ίσως αυτά τα παιδιά θα βλέπει ο Θεός και θα μας λυπάται για όσα του κάνουμε εμείς οι μεγάλοι...

Βασίλης Φράγκος

«Τον Πλάτωνα και τον Πλούταρχο εξαίρεσε μου.»

Το Βυζάντιο υπήρξε η μήτρα ενός σπουδαίου πολιτιστικού μετασχηματισμού. Όχι μόνο λόγω της διάσωσης του μεγαλύτερου μέρους των σωζομένων αρχαιοελληνικών κειμένων αλλά κυρίως με την, υπό χριστιανικές προϋποθέσεις, κατανόηση, ερμηνεία και ενσωμάτωση εννοιών και τρόπων της αρχαίας ελληνικής διανόησης -η οποία είχε ως αφετηρία το έργο των Τριών Ιεραρχών.

Αυτός ο μετασχηματισμός έχει πολύ μεγαλύτερο βάθος από την αρνητική σημασιοδότηση της λέξης "Έλλην" ως συνώνυμου του «ειδωλολάτρη» και «εθνικού», η οποία υπάρχει σε ορισμένους χριστιανούς πατέρες, -και την οποία τόσο δυσκολεύονται να ερμηνεύσουν όσοι αδυνατούν να κατανοήσουν το ιστορικο-πολιτιστικό της υπόβαθρο, όπως επιβάλλει η ιστορική-φιλολογική μέθοδος ερμηνείας.

Στο ίδιο πλαίσιο κατανόησης και ενσωμάτωσης αρχαίων συγγραφέων, με τρόπο που άνοιξε σπουδαίους δρόμους στην ίδια τη χριστιανική σκέψη, εντάσσεται και η αγάπη προς τους συγγραφείς Πλάτωνα και Πλούταρχο.

Το παρακάτω επίγραμμα, απόσπασμα ποιήματος του λογίου και φιλοσόφου Ιωάννου Μαυρόποδος (11ος αιώνας), γραμμένο σε κομψό ιαμβικό δωδεκασύλλαβο, είναι δείγμα μιας τέτοιας αγάπης.
Εἴπερ τινὰς βούλοιο τῶν ἀλλοτρίων
τῆς σῆς ἀπειλῆς ἐξελέσθαι, Χριστέ μου,
Πλάτωνα καὶ Πλούταρχον ἐξέλοιό μοι·
ἄμφω γὰρ εἰσὶ καὶ λόγον καὶ τὸν τρόπον
τοῖς σοῖς νόμοις ἔγγιστα προσπεφυκότες.
εἰ δ' ἠγνόησαν ὡς Θεὸς σὺ τῶν ὅλων, ἐνταῦθα τῆς σῆς χρηστότητος δεῖ μόνον,
δι' ἣν ἅπαντας δωρεὰν σῲζειν θέλεις.
[..]»
Ιωάννης Μαυρόπους, 11ος αι.
____________
(Νεοελληνική απόδοση)
«Αν κάποιους ήθελες από τους ξένους στην πίστη από την τιμωρία σου να εξαιρέσεις Χριστέ μου, τον Πλάτωνα και τον Πλούταρχο εξαίρεσέ μου· γιατί κι οι δυο τους με τη βιοτή και τον λόγο πολύ κοντά βρέθηκαν στον δικό σου τον νόμο· κι αν ακόμα δεν γνώριζαν ότι είσαι Θεός των όλων, εδώ θα αρκούσε η αγαθότης σου μόνη που γι’ αυτήν όλους δωρεάν θες να σώσεις».
Ο Ιωάννης Μαυρόπους, συμπτωματικά, ήταν αυτός που καθιέρωσε τον κοινό εορτασμό των τριών ιεραρχών τον 11ο αιώνα, και ο οποίος συνέταξε και την ακολουθία τους.

Πηγή και κείμενο από: Λεξικά Γ. Μπαμπινιώτη

-Τί σημαίνει Ἱεραποστολή στήν Ἀφρική; Ν'άφήνεις τά κοκαλάκια σου ἐκεῖ.

ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΟΣΜΑΣ ΓΡΗΓΟΡΙΑΤΗΣ [ΕΔΩ]

Στις 27/1/1989 σκοτώθηκε στό Κογκό ὁ π. Κοσμᾶς Γρηγοριάτης.
Ἔλεγε:

 -Τί σημαίνει Ἱεραποστολή στήν Ἀφρική; 

Καί ἀπαντοῦσε:
-Ν'άφήνεις τά κοκαλάκια σου ἐκεῖ. 

Καί τά ἄφησε ἐκεῖ γιά λίπασμα.Γιά νά φουντώσει ἡ Ὀρθοδοξία στήν Ἀφρική.

Οι Αγίες οικογένειες των Τριών Ιεραρχών

 

ΠΗΓΗ

1...Ο ΑΓΙΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ ΘΕΟΛΟΓΟΣ ΓΙΑ ΤΗ ΜΗΤΕΡΑ ΤΟΥ

2...Των Τριών Ιεραρχών υπήρξαν ηρωικές και άγιες οι μητέρες

100 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ ΤΟΥ....ΛΕΝΙΝ

ΟΙ ΟΡΓΑΝΩΣΕΙΣ ΤΗΣ ΚΝΕ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ ΓΙΟΡΤΑΣΑΝ ΤΑ 100 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ ΤΟΥ ΛΕΝΙΝ ΜΕ ΔΩΡΑ ΤΑ ΕΡΓΑ ΤΟΥ (Φωτογραφία)!

(ήταν λέει: "μια ωραία πρωτοβουλία για να ενισχύσουν το κλίμα διάδοσης και μελέτης του έργου του μεγαλύτερου επαναστάτη του 20ού αιώνα").

 Εγώ, αντίθετα θα έλεγα ότι ο Λένιν είναι μεγάλος εγκληματίας του 2ου αιώνος, ο εμπνευστής των Γενοκτονιών του κομμουνισμού! Είναι ο δάσκαλος της Τρομοκρατίας, των Στρατοπέδων Κρατουμένων (των Γκούλαγκ!), του Πλιατσικου της Ιδιωτικής Περιουσίας, των "ανακρίσεων" μετά απάνθρωπων βασανισμών μέχρι αποδοχής και υπογραφής της κατηγορίας, και της Δολοφονίας Αθώων για Επιβολη Κομμουνιστικής Δικτατορίας!
Δυστυχώς, λόγω απουσίας λόγου για την πραγματική μορφή του κομμουνισμού και των εγκλημάτων των ιστορικών ηγετών του –Λένιν, Στάλιν, Μάο- πολλά Ελληνόπουλα παρασύρονται και γίνονται για μια ζωή αρνητικοί πολίτες της χώρας, μπροστάρηδες σε κάθε τι αρνητικό!

Παραθέτω στη συνέχεια μερικές από τις παραγγελίες του Λένιν, τις οποίες οι νεαροί της ΚΝΕ ή αγνοούν ή τις ενστερνίζονται κρυφά, μέχρι να μπορούν να τις εφαρμόσουν, όπως έκαναν οι πρόγονοί τους το 1943 – 44 στις ΕΑΜοκρατούμενες περιοχές, στην «Ελεύθερη Ελλάδα» και στον «Ελεύθερο Μωριά»!

1. «θα κρεμάσουμε τους κουλάκους, τους παπάδες, τους γαιοκτήμονες. Αμοιβή: 100.000 για κάθε κρεμασμένο...». (Α. Λ. Λιτβίν Η κόκκινη και η λευκή τρομοκρατία στη Ρωσία 1917-1922.)

2. «Ο πόλεμος γίνεται όχι για τη ζωή, αλλά για το θάνατο των πλουσίων και των

Παπα-Δημήτρης Γκαγκαστάθης ‐ ένας εκπρόσωπος ενός ιδιότυπου νηπτικού «ενοριακού μυστικισμού».

Μεταξύ των αγιασμένων μορφών του 20ου αιώνα εξέχουσα θέση κατέχει ο ευλαβέστατος και όσιος εφημέριος του χωριού Πλάτανος παπα‐Δημήτρης Γκαγκαστάθης.

Πρόκειται για μια οσιακή μορφή, καίτοι έζησε ως έγγαμος στον κόσμο.

Υπήρξε προικισμένος με πολλά χαρίσματα, με πολλή επιμέλεια, καθαρότητα συνειδήσεως, άλαλο πίστη, βαθειά ταπείνωση και με πληρότητα αγάπης στο Θεό και τον πλησίον.

Γεννήθηκε στις αρχές του αιώνος μας, και συγκεκριμένα γεννήθηκε το 1902 στο χωριό Πλάτανος, όπου αργότερα, επί 42 συναπτά έτη,εχρημάτισε ο καλός ποιμήν των λογικών προβάτων.

Εκοιμήθη το 1975, στις 29 Ιανουαρίου εν ειρήνη.

Ο Πλάτανος είναι μια μικρή κωμόπολη, ένα μεγάλο χωριό,15 χιλιόμετραδεξιά από την πόλη των Τρικάλων, στη Θεσσαλία.

Ο πατήρ Δημήτριος είχε σημεία θαυμαστά από τα πρώτα χρόνια της ζωής του. Κι αυτά που παρέλαβε από το Θεό τα καλλιέργησε με φιλότιμο, τα αύξησε και πάντοτε ταπεινά και για τη δόξα του Θεού και μόνον.

Όταν ο Θεός βρει τέτοια σκεύη τα αξιοποιεί, τα πλουτίζει και χαριτώνεται η ζωή τους και κοντά σ’ αυτούς και όσοι πλησιάζουν σ’ αυτές τις πνευματικές θερμάστρες, σ’ αυτά τα λιμάνια.

Ο παπα-Δημήτρης δεν έτυχε σπουδών. Με δυσκολίες τελείωσε το δημοτικό στο χωριό του. Ήταν βοσκός προβάτων. Όπου κι αν βρισκόταν είχε μνήμη Θεού, μνήμη θανάτου και έκλεινε τα πρόβατα στη στάνη και πήγαινε με δάκρυα και εκκλησιαζόταν. Όταν αυτό δεν μπορούσε να το κάνει, γονάτιζε εκεί που ήταν στα βουνά και έκλαιγε, ζητώντας το έλεος του Θεού, διότι βρισκόταν μακράν του οίκου του Θεού. Διάβαζε με πολλή κατάνυξη βίους αγίων και τους αισθανόταν φύλακες, ευεργέτες και προστάτες. Είχε αίσθηση ζώσα της παρουσίας των. Τους κρατούσε κοντά του η καθαρότητα του βίου του. Και όπως τόνιζε η εργασία φέρνει την αξία. Αισθανόταν πώς θα πρέπει να τον προστατεύουν οι άγιοι και δεν έκανε τίποτε εάν δεν ξεκινούσε από το Θεό κι εάν δεν κατέληγε στο Θεό. Δηλαδή, αν έφευγε το πρωί για να φυλάξει τα πρόβατα, θα περνούσε πρώτα από τους Ταξιάρχες, ένα ναό του 1600, κατανυκτικό, με τοιχογραφίες, που βρισκόταν κοντά στο σπίτι του.

Εκεί, έμαθε για το Θεό και από την ευλαβέστατη γιαγιά του και τους ευσεβείς γονείς του τα ιερά γράμματα .

Έλεγε: «να με προστατεύετε, να με φυλάξετε, να γυρίσω και πάλιν στον οίκο σας, να σας πω το ευχαριστώ». Πρώτα στον οίκο του Θεού και μετά στις δουλειές και πάλιν στον οίκο του Θεού και μετά στο σπίτι. Αυτό ήταν το πρόγραμμα της ζωής του.

Βασικός σταθμός στην ζωή του παπα-Δημήτρη ήταν η γνωριμία του με τον Γέροντα Αιμιλιανό τον Σιμωνοπετρίτη.

Ο σεβάσμιος λευίτης αποτελούσε πρόσωπο αξιοσέβαστο και ιερό για τον Γέροντα αλλά και για την αδελφότητα του Μεγάλου Μετεώρου και κατόπιν της Σιμωνόπετρας και της Ορμύλιας.

Η γνωριμία των δύο πατέρων ξεκινά από την εγκαταβίωση του π.Αιμιλιανού στα Μετέωρα ,έναν χώρο οικείο για τον π.Δημήτριο ,καθώς εκεί εξομολογούνταν από τα πρώτα κιόλας χρόνια της πολυκύμαντης και περιπετειώδους ζωής του.

Ο κοσμοκαλόγηρος Δημήτριος Γραμ­μέ­νος ο καλυβίτης α­ξι­ώ­θη­κε νά δῆ (στόν ὕ­πνο του) τούς Τρεῖς Ἱ­ε­ράρ­χες

 Ο κοσμοκαλόγηρος Δημήτριος Γραμ­μέ­νος ο καλυβίτης από το χω­ριό Κου­ρα­μά­δες Κερ­κύ­ρας (1995) α­ξι­ώ­θη­κε νά δῆ (στόν ὕ­πνο του) τούς Τρεῖς Ἱ­ε­ράρ­χες νά συλ­λει­τουρ­γοῦν ἐ­κεῖ στήν Ἐκ­κλη­σί­α τοῦ χω­ριοῦ του καί μά­λι­στα τόν κά­λε­σαν μέ­σα στό Ἱ­ε­ρό νά τούς δι­α­κο­νή­ση. 

 Τούς πε­ρι­έ­γρα­φε ὡς τρεῖς ἥ­λιους πού φώ­τι­ζαν ὅ­λο τό Ἅγιο Βῆ­μα. 

 Μά­λι­στα τοῦ εἶ­παν νά πῆ στόν ψάλ­τη νά δι­ορ­θώ­ση τήν πα­ρα­τυ­πία­ πού ἔ­κα­νε, ὅ­ταν ἔ­ψα­λε πρίν ἀπό τό ἐ­ξα­πο­στει­λά­ριο τό «Ἅ­γιος Κύ­ριος, ὁ Θε­ός ἡμῶν», για­τί ἦ­ταν κα­θη­με­ρι­νή ἡ­μέ­ρα˙ αὐ­τό ψέλ­νε­ται μό­νο πρίν ἀπό τό Ἀ­να­στά­σι­μο Ἐ­ξα­πο­στει­λά­ριο τῆς Κυ­ρια­κῆς. 

Ἡ ἡ­μέ­ρα ἐ­κεί­νη πού εἶ­δε τό ὄ­νει­ρο δέν ἦ­ταν Κυ­ρια­κή για­τί, ἂν ἦ­ταν Κυ­ρια­κή, ὅ­πως ἔ­λε­γε, δέν θά ἔ­κα­νε ὁ Μέ­γας Βα­σί­λει­ος τήν προ­σκο­μι­δή γο­να­τι­στός.

Από το βιβλίο ''Ασκητές μέσα στον κόσμο'': Ο κοσμοκαλόγηρος Δημήτριος ο καλυβίτης)

πηγή

Καλώς ήλθατε στον ηλεκτρονικό κόσμο των Νέων Ταυτοτήτων!!!

Ένα απλό πραγματικό γεγονός απο ένα διάλογο κάποιων παιδιών με έναν γέροντα που τους ρώτησε:
-Έχετε κλειδιά έξω στον κόσμο;
-Ναι γέροντα,
-θα σας άρεσε να έχετε μονο ένα κλειδί για τα πάντα; (του σπιτιού, τα συρτάρια, της δουλειάς, του εξοχικού, του χρηματοκιβωτίου, του αυτοκινήτου κτλ.) θα σας άρεζε;
-(προβληματίζονται και απαντούν) Όχι και κακή ιδέα!,
-Και εάν αυτό το κλειδί το χάσουμε και το βρεί κάποιος άλλος;.
-Θα μας ξαφρίσει ότι έχουμε και δεν έχουμε!

Καταλάβατε; Και να σας πω και κάτι ακόμα, για φανταστείτε σε αυτό το κλειδί επιπλέον να έχουνε και άλλοι εξουσία επάνω του, που εσείς δεν τους γνωρίζετε!, να ξέρουν πότε και ποιές πόρτες ανοιγοκλείνεται!, αλλά και να έχουν εξουσία επιπλέον να το καταργούν όποτε θέλουν και εσείς κακόμοιροι να κάθεστε έξω απο το σπιτικό σας νηστικοί και διψασμένοι!

Καλώς ήλθατε στον ηλεκτρονικό κόσμο των Νέων Ταυτοτήτων!!!

π.Αρσένιος

Στους Τρείς Ιεράρχες (Επιλογή στίχων από το Συναξάρι)

Στους Τρείς Ιεράρχες
(Επιλογή στίχων από το Συναξάρι σε ελεύθερη απόδοση)

-Το δίκαιο είναι και στους τρεις μαζί αυγερινούς η τιμή κι ο σεβασμός να αποδοθεί,αφού για το τριλαμπές της Αγίας Τριάδος φώς μία κοινή κι απ'τους τρείς βρήκαμε, μέσω του βίου τους, κατοπτρική πηγή.

-Την άνοιξη να φέρει ένα μόνο χελιδόνι δεν μπορεί,τα τρία όμως αυτά αηδόνια της θεϊκής φωνής τον ανοιξιάτικο καιρό κομίζουν στο χειμώνα της ψυχής.

-Με το κάλλος της ζωής και την πειθώ των λόγων τους, στον Ένα κι Αληθινό και του κόσμου Δημιουργό Θεό,έμπρακτα μας παρακινούν να απονέμουμε το της λογικής λατρείας σέβας.

-Του Γρηγορίου, ο γρήγορος σαν τη φωτιά νους κι η φωτισμένη σκέψη, το λόγο εύγλωττα στον Ουρανό κινεί και από εκεί τους πάντες πείθει.

-Σε όσους πάλι απ'τη ναυτία των παθών τελούν σε απώλεια πνευματικών αισθήσεων και παραζάλη,οι λόγοι του Βασίλειου γίνονται οξυγόνο βαθιάς αναπνοής και αφύπνιση ψυχής απ' τη νάρκη.

-Με τον ειρμό της διδαχής σαν καθαρού νερού ροή ο σε καρδιά και στόμα χρυσορρήμων,στους απ'τα πάθη ημιθανείς νέα ζωή χαρίζει.

-Μ'αυτό τον τρόπο τους βροτούς προς ύψος ανεβάζουν από τις αβύσσους των παθών οι λόγοι των Αγίων.

Και στο πρωτότυπο:
"Ὁμοῦ δίκαιον τρεῖς σέβειν Ἑωσφόρους,Φῶς τρισσολαμπὲς πηγάσαντας ἐν βίῳ.
Κοινὸν τὸν ὕμνον προσφέρειν πάντας θέμις,τοῖς ἐκχέασι πᾶσι κοινὴν τὴν χάριν.
Ἔαρ χελιδὼν οὐ καθίστησι μία·
Αἱ τρεῖς ἀηδόνες δὲ τῶν ψυχῶν ἔαρ.
..Κάλλει βίου γάρ, τῇ τε πειθοῖ τῶν λόγων,πείθουσι πάντας τὸν μόνον Κτίστην σέβειν.
....Ὁ Γρηγόριος γὰρ πῦρ πνέει νοῦς τὸν λόγον,πρὸς ὕψος αὖ πείθοντα πάντα ἐκτρέχειν.
Τοῖς λιποθυμήσασι δ᾿ ἐκ παθῶν πάλιν,αναπνοὴ τις οἱ Βασιλείου λόγοι.
Μιμούμενος δὲ τὴν ῥοὴν τῶν ὑδάτων,ο καρδίαν τε καὶ στόμα χρυσοῦς μόνος,τοὺς ἐκτακέντας ἐκ παθῶν ἀναψύχει.
Οὕτω πρὸς ὕψος τὴν βροτῶν πᾶσαν φύσιν,εκ τῆς χθονὸς φέρουσι τοῖς τούτων λόγοις."

Πέτρος Θωμαΐδης

ΤΡΕΙΣ ΙΕΡΑΡΧΕΣ, ΟΙ ΑΛΗΘΙΝΟΙ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΕΣ ΚΑΙ ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΟΙ ΚΑΙ ΟΧΙ ΟΙ ΨΕΥΤΙΚΟΙ ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ ΜΑΣ.

  Έζησαν σε μια ταραγμένη εποχή πολέμων, εξεγέρσεων, σοβαρών οικονομικών προβλημάτων, φοβερών κοινωνικών ανισοτήτων και εκμετάλλευσης των ανθρώπων. Θα έλεγα ότι έμοιαζε πολύ με την σημερινή παγκόσμια εικόνα. Φτώχεια, πόνος, αρρώστιες, πείνες και δυστυχίες σε έναν ταλαίπωρο και αγράμματο λαό. Οι ηγέτες της εποχής, άλλοι ειλικρινείς και άλλοι όχι, έταζαν πολλά χωρίς ποτέ να μπορούν να τους βοηθήσουν πραγματικά, γιατί δεν είχαν την κινητήριο δύναμη αυτής της προσφοράς. Την Αγάπη στον Συνάνθρωπο.
Τότε στο προσκήνιο της ιστορίας παρουσιάζονται Τρεις Άνδρες οι οποίοι δεν είχαν καμιά σχέση με τα κρατικά ζητήματα.
Άνδρες υψηλής μόρφωσης και ένθεου ζήλου. Άνδρες άγνωστοι μέχρι τότε στα παλάτια, οι οποίοι όμως τα έβαλαν μαζί τους. Όχι με σπαθιά και με κοντάρια αλλά με έργα αγάπης.
Έκαναν μια Αγία Επανάσταση προτάσσοντας όχι τα στήθη και τις γροθιές τους, αλλά την καρδιά τους. Μια επανάσταση η οποία δεν ήταν σχεδιασμένη από τους ίδιους αλλά από Εκείνον "ον ηγάπα η καρδία τους" ο Οποίος και τους είχε ετοιμάσει γιαυτό το έργο.
Δεν ήταν επιπόλαιοι επαναστάτες οι οποίοι στο όνομα μιας θεωρίας θέλησαν να αλλάξουν τα πάντα. Πέρασαν πολλά χρόνια στο φοβερό καμίνι της ερήμου πρώτα, για να γνωρίσουν τον εαυτό τους, τα πάθη τους, τις αδυναμίες και με την Χάρη του Θεού να καθαρισθούν.

"Μετέβην εις την έρημον επισκέψασθαι εμαυτόν" είπε ο Άγιος Βασίλειος.
Οι σημερινοί επαναστάτες δυστυχώς ξεκινάνε διαφορετικά. Θέλουν πρώτα να διορθώσουν τα στραβά του κόσμου, χωρίς να ασχοληθούν καθόλου με τα στραβά του εαυτού τους, γιαυτό βλέπουμε τους πιο πολλούς από αυτούς γεμάτους από πολλά και περίεργα πάθη, τα οποία στο τέλος τους κάνουν καταίσχυντους. 

 Όταν ο Θεός έκρινε ότι ήλθε ο καιρός του καθενός για το έργο του, μέσα από θαυμαστά γεγονότα τοποθετείται ο καθένας στην θέση του. Οι ίδιοι ούτε είχαν σχεδιάσει τίποτα, ούτε και γνώριζαν το έργο που τους περίμενε. Μόνο πρόσφεραν την καρδιά τους στον Θεό και στον Συνάνθρωπο, όλα τα άλλα τα οδηγεί η Θεία Χάρη.

Παπα-Δημήτρης Γκαγκαστάθης. Ὁ ὅσιος καί ἅγιος λευΐτης τοῦ Πλατάνου Τρικάλων

Tοῦ κ. Γεωργίου Θ. Μηλίτση, διδασκάλου

Στίς μέρες μας πού «ἐπλεόνασεν ἡ ἁμαρτία», ὅπως γράφει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος (Ρωμ. ε´, 20), ὁ Θεὸς ἀνέδειξε μεγάλους ἁγίους, οἱ ὁποῖοι ἀποτελοῦν καταφύγιο τῶν πονεμένων καί δυσκολεμένων χριστιανῶν, δηλαδή ἔγινε αὐτό πού στή συνέχεια σημειώνει ὁ Ἀπόστολος «ὑπερ­επερίσσευσεν ἡ χάρις».

 Μία ἀπό τίς ἅγιες καί χαρισματικές μορφές τῶν ἡμερῶν μας εἶναι καί ὁ μακαριστός κληρικός τῆς περιοχῆς μας παπα-Δημήτρης Γκαγκαστάθης. Τόν ἅγιο αὐτό ἱερέα οἱ μεγαλύτεροι στήν ἡλικία συντοπίτες μας τόν θυμοῦνται πού κατέβαινε ἀπό τό χωριό του, τόν Πλάτανο, στά Τρίκαλα, κυρίως τή Δευτέρα, ὄχι μόνον γιά τίς ἀνάγκες τῆς οἰκογενείας του ἀλλά καί γιά τίς ὑλικές καί πνευματικές ἀνάγκες τοῦ ποιμνίου του.

Ἡ πατρώα του γῆ

  Ὁ μακαριστός παπα-Δημήτρης γεννήθηκε τό 1902 στό χωριό Πλάτανος Τρικάλων, ἀπέχει 15 χιλιόμετρα ἀπό τά Τρίκαλα, ἀπό γονεῖς ἁπλούς καί φτωχούς ἀλλά πολύ πιστούς καί ἐναρέτους, τόν Χρῆστο καί τήν Αἰκατερίνη. Στήν περίπτωσή του ἔχει πλήρη ἐφαρμογή ἡ παροιμία «τό μῆλο πέφτει κάτω ἀπό τή μηλιά». Πτωχοί ὄντες οἱ γονεῖς του τόν ἔβαλαν γρήγορα στή δούλεψη. Τούς βοηθοῦσε στά χωράφια, ἀλλά καί φύλαγε τά λιγοστά ζῶα πού εἶχαν. Γράμματα δέν ἔμαθε πολλά, χάρις ὅμως στή φιλομάθειά του αὐτά πού ἔμαθε στό Δημοτικό σχολεῖο τά ἐκαλλιέργησε καί ἄν μιλοῦσες μαζί του δέν σοῦ ἔδιδε τήν ἐντύπωση ὀλιγογράμματου κληρικοῦ. Διαβάζοντας τούς βίους τῶν ἁγίων τῆς Ἐκκλησίας ἄναψε μέσα του ἡ ἐπιθυμία νά τούς μιμηθεῖ. Ἐκτός ἀπό τίς καθιερωμένες προσευχές πού κάνουν ὅλοι οἱ πιστοί ὁ παπα-Δημήτρης, ἄν καί λαϊκός, σηκωνόταν τά μεσάνυχτα καί προσευχόταν κι ἔκανε μετάνοιες. ᾽Ιδιαίτερα τόν εὐχαριστοῦσε νά προσ­εύχεται στό ναό τῶν Ταξιαρχῶν, ἦταν κοντά στό σπίτι του. Ἡ καρδιά του κυριολεκτικά πυρπολοῦνταν ἀπό τήν ἀγάπη του πρός τόν Κύριο. Εἶχε συνειδητοποιήσει ὅτι χωρίς καθαρή σκέψη καί ζωή εἶναι ἀδύνατον νά σέ ἐπισκεφθεῖ καί νά κατοικήσει μέσα σου ἡ Θεία Χάρις καί νά γίνεις κατοικητήριο τοῦ Παν­αγίου Πνεύματος, γι᾽ αὐτό πρόσεχε πολύ τόν ἑαυτό του, τίς σκέψεις του καί τίς συναναστροφές του.

Ὁ ἴδιος σέ σημειώσεις του πού βρέθηκαν γράφει: «Γιά νά ἐνδυναμώσω τήν πίστη μου διάβαζα στήν καλύβα μου βίους ῾Αγίων. Ἀπέφευγα τίς συναναστροφές τοῦ κόσμου. Ἐπί τούτου ἐπήγαινα στίς πιό βαθιές χαράδρες καί προσευχόμουν. Πολλά βράδυα ἔρχονταν δαίμονες (…), γιά νά μέ ἐξοντώσουν ἀλλά οἱ Ἀρχάγγελοι δέν τούς ἐπέτρεπαν καί ἔφευγαν ἄπρακτοι».

Εἰς τό κάλεσμα τῆς Πατρίδος

Σέ ἡλικία 19 ἐτῶν, τό 1921, ἡ πατρίδα τόν κάλεσε νά ἐκπληρώσει τίς στρατιωτικές του ὑποχρεώσεις. Τό κάλεσμα αὐτό τό θεώρησε τιμή του. Ἀφοῦ πῆρε τήν εὐχή τῶν γονέων του κατατάχθηκε στή Χωροφυλακή. Οἱ ἀνάγκες τῆς πατρίδας τόν ἔφεραν στή Μικρά Ἀσία, ὅπου διαπίστωσε ἀκόμα μιά φορά πόσο τόν ἀγαποῦσαν καί τόν σκέπαζαν ὁ Θεός καί οἱ ἅγιοι Ἀρχάγγελοι, οἱ ὁποῖοι πολλές φορές ἐπενέβησαν, ὅταν κινδύνευε καί τόν ἔσωσαν.

Σοφοί για τον κόσμο,σοφοί και για τον Θεό!

 

Κάθε φορά που λειτουργούσε η Αγία Τράπεζα ευωδίαζε!

  Κάθε φορά που ο παπα- Δημήτρης ο Γκαγκαστάθης λειτουργούσε στον ιερό ναό του χωριού του, τους Αγίους Ταξιάρχες, η Αγία Τράπεζα ευωδίαζε! 

  Η ευωδία παρουσιαζόταν κυρίως μετά την Μεγάλη Είσοδο, όταν τοποθετούσε τα Άχραντα Μυστήρια πάνω στην Αγία Τράπεζα! 

 Άλλοτε πάλι, η ευωδία παρουσιαζόταν την ώρα της επικλήσεως του Αγίου Πνεύματος, στον καθαγιασμό των Τιμίων Δώρων!

Συχνά έβαζε βαμβάκι κάτω από το αντιμήνσιο πριν αρχίσει η Θεία Λειτουργία , και τελειώνοντας, το βαμβάκι μυροβολούσε. Το γεγονός αυτό το μαρτυρούν πολλοί, που συγκλονίσθηκαν και τονώθηκαν στην πίστη! Το άρωμα της Αγίας Τράπεζας δυνάμωνε τον σεβαστό λειτουργό και τον ανακούφιζε. 

Κάποτε έβγαινε τόσο άφθονο, ώστε δυσκολευόταν ν΄αναπνεύσει. .

 Μια φορά μάλιστα η ευωδία έβγαινε σαν ένας μικρός στύλος καπνού και πλημμύρισε όλη την εκκλησία.

'Οταν ο παπα- Δημήτρης , ζήτησε και τη γνώμη του π. Φιλοθέου Ζερβάκου , εκείνος απάντησε: " Δεν πρέπει ν΄αμφιβάλλουμε ότι πρόκειται για ένα παράδοξο θαύμα. Το πιο βέβαιο είναι πως η ευωδία προέρχεται από τη θυσία του Ιησού Χριστού, που σαν Αμνός σφαγιάζεται πάνω στην Αγία Τράπεζα για τις αμαρτίες μας''.

πηγή

O TEMPORA O MORES Ή ΆΛΛΩΣ, ΠΩΣ ΜΙΑ ΣΧΟΛΙΚΗ ΕΟΡΤΗ ΕΚΠΙΠΤΕΙ...

Των Τριών Ιεραρχών την Τρίτη και ο εορτασμός τους με κάποια ωρίτσα στα σχολεία σε μια ΄΄ξεπέτα΄΄ για την μνήμη τους ή έναν επιλεκτικό ίσως εκκλησιασμό για ελάχιστα παιδιά, μού δημιουργεί ανάμεικτα συναισθήματα και θύμησες από τα δικά μου σχολικά χρόνια.
Ακούω πολλά και από πολλούς αυτές τις μέρες, από αγωνιούντες και αφορίζοντες για την έκπτωση και την απαξίωση της επικείμενης μεθαυριανής εορτής των Τριών Ιεραρχών.

Οι τρεις μέγιστοι Φωστήρες της Τρισηλίου Θεότητος δεν καθιερώθηκαν τυχαία προστάτες της Ελληνικής παιδείας και του Ελληνικού σχολείου. Με το συγγραφικό τους έργο, αλλά κυρίως με τη ζωή και τη στάση τους, έδειξαν τον φωτεινό δρόμο της Ορθοδοξίας και την συμπόρευσή της με τα Ελληνικά κλασσικά γράμματα. Ο Μέγας Βασίλειος από την Καισάρεια, ο Γρηγόριος ο Θεολόγος από τη Ναζιανζό, οι δύο Καππαδόκες συνοδοιπόροι και ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος από την Αντιόχεια της Συρίας!

Θλίψη προκαλεί σήμερα στην ρηχή εποχή της ανακυκλωμένης ανοησίας η παντελής άγνοια, ακόμα και των ονομάτων τους, στους Έλληνες μαθητές μας που ετοιμάζονται για τα πανεπιστήμια...

Λοιπόν, ΔΕΝ είναι μόνο το όποιο άχρωμο και ξενέρωτο μήνυμα του ''νεοδεξιούλη'' Πιερρακάκου, ούτε βεβαίως η ''άθεη'' κυβέρνηση του Τσιπράκου με τους Γαβρόγλου και Φίλη στο απαράδεκτο τότε α-παιδείας τους. ΔΕΝ είναι οι κύριοι υπεύθυνοι για την ισοπέδωση της εορτής των ''οργάνων της χάριτος'' και των ''στύλων της Εκκλησίας''. Αυτοί, οι τωρινοί και οι πρόσφατοι είναι απλά οι νεκροθάφτες!

Η συστηματική φθορά και η σήψη έχουν συντελεστεί εδώ και δεκαετίες. Ο αντικληρικαλισμός, η διακωμώδηση και η επίθεση στη θρησκεία, σε συνδυασμό βεβαίως με τον εθνομηδενισμό και την αποδόμηση των ιστορικών χαρακτηριστικών οργανώθηκαν και εξυφάνθηκαν πρωτίστως από τα Πανεπιστήμια και τις Παιδαγωγικές Ακαδημίες της Μεταπολίτευσης. Εκτελούνται δε και ελίσσονται ''μαεστρικά'' μετά την Σημιτοκρατία, παρασέρνοντας παθητικά βεβαίως μια υπνώττουσα κοινωνία στο σύνολό της.

Οι φοιτητές του Λιάκου (σημαιοφόρος...), της Δραγώνα, της Κουλούρη, της Σίας (μία είναι η Σία...), αλλά και των Βερέμη, Μαραντζίδη, Καλύβα, Ροζάκη κ.α. ΕΙΝΑΙ πλέον δάσκαλοι και καθηγητές των παιδιών σας εδώ και χρόνια! Δηλητηριάζουν τις ψυχούλες των ανηλίκων και τις καθιστούν αδιάφορες, στεγνές και άνυδρες σε οτιδήποτε άπτεται των ιερών και οσίων του Ελληνισμού και της Ορθοδοξίας.
Πικρές αλήθειες, αλλά αλήθειες. Τα λέμε, τα ξαναλέμε και τα γράφουμε. Αυτό είναι, αδέρφια: Η σημερινή θλίψη για την απαξίωση των ''Μεγίστων Πατέρων της Τρισηλίου Θεότητος'' σε εκκλησίες και τάξεις από μαθητές και εκπαιδευτικούς δεν έγινε τυχαία και ούτε είναι κάτι συγκυριακό. Μισούν και πολεμούν κάθε τι που σφυρηλατεί την εθνική συνείδηση! Βγάζουν ''σπυράκια'', όταν τους λες για ''Πατρίδα'' και ''Εκκλησία''...

Κόμπλεξ δεκαετιών και χουντικά κατάλοιπα σε ταιριαστό συνδυασμό πλέον με την γλύκα της καρέκλας και τα πακέτα - κονδύλια των εκατομμυρίων ευρώ, κάνουν όλον αυτό τον συρφετό ''φύσει και θέσει'' ανθέλληνες και αντίχριστους......

Γιατί δεν τολμάτε, ώ μανδαρίνοι και αναίσθητοι της εξουσίας, να πείτε τα απλά και τα αυτονόητα;

Οι τρισμέγιστοι Πατέρες της Τρισηλίου Θεότητος ήταν γαλουχημένοι με τα νάματα του Ελληνικού Φωτός, καλλιέργησαν και επέτυχαν την άρρηκτη και εποικοδομητική συνύπαρξή του με την Χριστιανική Διδασκαλία!

Η συγκρότηση και η καταξίωση των Τριών Ιεραρχών έχει καθοριστική συμβολή όχι μόνο στην πορεία της Ορθοδοξίας, αλλά συνδέεται αποδεδειγμένα με το ευρύ και καταξιωμένο κοινωνικό και πνευματικό τους έργο. Με την κοσμοθεωρία τους και κυρίως με την στάση ζωής τους απέδειξαν το μέγεθος της πνευματικότητας και των μεγάλων κοινωνικών αγώνων τους. Τα έβαλαν με ισχυρούς επάρχους και βασιλείς, ήταν δίπλα στους ανήμπορους και στους φτωχούς και βεβαίως αφιέρωσαν και τίμησαν στο έργο τους την μάθηση και την μελέτη των Αρχαίων Κειμένων!

Γιατί απορείτε, ώ υποκριτές και Φαρισαίοι λοιπόν, για την τιμητική επέτειο του ελληνικού και ορθόδοξου σχολείου στη μνήμη τους;
Γιατί σας μπαίνει ο πονηρός όταν ψελλίζει το υπουργείο -αν δεν το ανακαλέσει κιόλας- για έναν έστω συμβολικό εορτασμό ή εκκλησιασμό μαζί με το ωρολόγιο πρόγραμμα κατά την 30η Ιανουαρίου;

Γιατί είναι ''προσηλυτισμός'' η απότιση τιμής και η εμπειρική ενσυναίσθηση στα ελληνόπουλα για τα ιερά αυτά μεγέθη του Τρόπου τους;
Λιγότερο ''δηλητήριο'', περισσότερη ανεκτικότητα συνάδελφοι...

Δημήτρης Σταματάκης

Ο διάβολος θέλει να δημιουργήσει μέσα μας κατάσταση αμετανοησίας....

 Γιατί ο διάβολος δεν σώζεται; Δεν θέλει να τον σώσει ο Θεός; Μη γένοιτο. Δεν σώζεται, γιατί δεν μπορεί να μετανοήσει ο διάβολος.
Τι περίπου συμβαίνει με τον διάβολο; Πώς μπορούμε το θέμα αυτό να το καταλάβουμε μέσα από τη διδασκαλία των πατέρων;

 Ο διάβολος νιώθει ότι είναι διάβολος και νιώθει ότι η κατάσταση που ζει είναι ανυπόφορη. Όμως, νομίζει ότι φταίει ο Θεός. Και εκείνο που περιμένει ο διάβολος είναι να μετανοήσει ο Θεός και να του πει: «Με συγχωρείς που τόσο καιρό σε έστειλα εκεί που σε έστειλα. Συγγνώμη· μετανοώ. Έλα πάλι κοντά μου». Περίπου έτσι.
Εάν δυσκολευόμαστε να το καταλάβουμε, να προσέξουμε τους ανθρώπους, διότι ο διάβολος δουλεύει στις ανθρώπινες ψυχές. Θα έχετε όλοι λίγο πολύ παρατηρήσει ότι υπάρχει αυτή η τάση στον άνθρωπο: σαν να περιμένει να αλλάξει ο Θεός απέναντί του· και δεν προσπαθεί ο άνθρωπος να αλλάξει απέναντι στον Θεό.
Προσέξτε και θα δείτε. Κάνουμε προσευχές, και πιο πολύ οι προσευχές γίνονται με τρόπο τέτοιον, που σαν να περιμένουμε να αλλάξει ο Θεός.
Τη σύντομη προσευχή «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με» τη λέμε πάλι και πάλι και πάλι. Αν τη λέμε για να την ακούσει ο Θεός, μάλλον δεν είμαστε στα καλά μας – με συγχωρείτε που το λέω έτσι.
Γιατί τη λέμε; Τη λέμε όχι για να την ακούσει ο Θεός, ούτε για να τον πείσουμε να αλλάξει απέναντί μας διάθεση και στάση ούτε για να μάθει ο Θεός το αίτημά μας. Και πριν την πούμε εμείς, το ξέρει ο Θεός.

Αλλά τι; Καθώς τη λέμε, η ψυχή όλο και ξανοίγεται πιο πολύ στον Θεό, όλο και

«ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΟΛΑ ΙΣΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ»

  «Μάνα», «Πατέρας»· λέξεις ἱερές. Μόνο Ἕνας γεννήθηκε «Ἀμήτωρ» καὶ «Ἀπάτωρ», ὁ Ἰησοῦς Χριστός, ὁ Ὁποῖος εἴτε ἀρέσει σὲ κάποιους εἴτε ὄχι, εἶναι ὁ Θεάνθρωπος Ἄρχοντας τῆς ἐπισήμου θρησκείας τοῦ Ἑλληνικοῦ Κράτους. Ὅλοι ἐμεῖς, οἱ χοϊκοὶ ἄνθρωποι ὅλων τῶν γενεῶν, γεννηθήκαμε ἀπὸ ἕναν πατέρα καὶ μία μητέρα, ἀπέναντι στοὺς ὁποίους ἔχουμε χρέος βαρύ.

  Εἶναι κάποια πράγματα στὴ ζωή, τὰ ὁποῖα ὀφείλουμε νὰ διασώσουμε ἀκέραια ὅπως μᾶς κληροδοτήθηκαν. Παραδείγματος χάριν, ἡ Δημοκρατία, ἡ Ἐλευθερία μας, τὰ χώματα καὶ τὰ ὕδατα τῆς Πατρίδος μας, ἡ Πίστη μας. Ἂν κάποιος ἐπιχειρήσει νὰ μεταβάλει τὴν σύσταση τῶν ἰδανικῶν αὐτῶν, τῶν καμωμένων σὲ διάρκεια αἰώνων, τουλάχιστον γιὰ τὴν ἱστορία δὲν θεωρεῖται «προοδευτικός», ἀλλὰ ἀποτυχημένος. Καλὸ εἶναι νὰ δείξουμε τὴν πρόοδό μας ἐκεῖ ποὺ πρέπει καὶ ὄχι ἐκεῖ ποὺ μᾶς παίρνει. Καλὸ εἶναι ἡ πρόοδός μας νὰ ἀνήκει στὸ «εἶναι» καὶ ὄχι στὸ «φαίνεσθαι», νὰ εἶναι δηλαδὴ μία πρόοδος οὐσίας καὶ ὄχι μία πρόοδος γιὰ τὰ μάτια ἑνὸς ἀπόκοσμου κόσμου. Μία πρόοδος οὐσίας κοιτάει μὲ σεβασμὸ τὸ παρελθόν, μὲ ἀγωνία τὸ παρὸν καὶ μὲ ἐλπίδα τὸ μέλλον.

 Μέσα σὲ αὐτὰ τὰ ὁποῖα ἔχουμε ἱερὸ καθῆκον -ἀπέναντι στοὺς γονεῖς μας- νὰ διασώσουμε ὡς κοινωνία, εἶναι καὶ ὁ εὐλογημένος θεσμὸς τοῦ Γάμου, μέσα ἀπὸ τὸν ὁποῖο γεννήθηκαν καὶ ἀνατράφηκαν γενεὲς γενεῶν. Τί μορφὴ εἶχε αὐτὸς ὁ Γάμος; Νομίζω ὅτι γιὰ τὸ 98% τῶν Ἑλλήνων ἡ ἀπάντηση θεωρεῖται αὐτονόητη· Γάμος μεταξὺ ἀνδρὸς καὶ γυναικός, πατέρα καὶ μητέρας.

Ο γερο-Ανατόλιος και το θαύμα με την κανδήλα

  Ο γερο-Ανατόλιος, κατά κόσμον Σπυρίδων Σμυρνής, γεννήθηκε στο Παγκράτι Καλαβρύτων το 1862. Το 1890 προσήλθε στο Άγιον Όρος, στα Καυσοκαλύβια, και έγινε μοναχός το 1892 στην καλύβη του Τιμίου Σταυρού, η οποία ήταν κοντά στο Κυριακό. Ήταν ξηροκαλύβη και δεν είχε μερίδιο νερού. Για τις ανάγκες του έπαιρνε με το σταμνί από τη βρύση του Κυριακού και είχε στέρνα με βρόχινο νερό. Δεν υποχρεούνταν να διακονήσει το δικαιάτο, αλλά αυτός πρόθυμος πάντοτε βοηθούσε κι εξυπηρετούσε όλους τους Δικαίους αδιακρίτως.

 Ήταν, όμως, πολύ πτωχός και το εργόχειρο του δεν είχε έσοδα για την τροφή και τη συντήρησή του. Όταν άκουγε να ανοίγει η στέρνα του Κυριακού, πήγαινε να δει μήπως ο καθορισμένος αδερφός, ο μυλωνάς, είχε πρόγραμμα να αλέσει. Στις πρώτες γύρες το άλεσμα έβγαινε άχρηστο, διότι μετά την χάραξη της μυλόπετρας, όλο και θα έμενε τριμμένο μάρμαρο από την πέτρα, καθώς μάλιστα είχε και μυρωδιά δυσάρεστη. Αυτό το άλεσμα έπαιρνε ο πτωχός γερο-Ανατόλιος και το έκανε κουρκούτι ή το ζύμωνε και έκανε παξιμάδι, διότι ψωμί και μαγειρεμένο φαγητό έτρωγε σπάνια. Όταν καμιά φορά είχε κάποιον φιλοξενούμενο, έκανε κανένα πρόχειρο μαγείρευμα.

  Μάζευε αγριολάχανα την άνοιξη και είχε ένα μεγάλο κιούπι με άλμη, μέσα στο οποίο τα έριχνε. Με αυτά έβγαζε τις νηστείες και την Τετάρτη και Παρασκευή. Έτρωγε τόσα, όμως, όσα χωρούσε το χέρι του, που έβαζε μέσα στο κιούπι. Ο π. Αθανάσιος, αφού έβλεπε την ταλαιπωρία του, τον παρακάλεσε να του δώσει ευλογία να πάει στις Καρυές, να εργασθεί στο τυπογραφείο του π. Νεκταρίου, αφού ήξερε την εργασία. Με τον μισθό αυτό θα βελτίωναν την ζωή τους λίγο, διότι και ο γερο-Ανατόλιος περασμένη ηλικία είχε και δύσκολα θα μπορούσε να μαζεύει τσάι και λεβάντα στον Άθωνα, αμάραντο και μέντα στην Κερασιά, για να τα πουλάει στις Καρυές. Του έδωσε ευλογία και πήγε, ενώ αυτός συνέχιζε την ταπεινή και πτωχή ζωή του.

 Μια μέρα ανέβηκε στις Καρυές να δώσει το εργόχειρό του, να δη και τον π. Αθανάσιο και ιδιαίτερα να προσκυνήσει στον λάκκο του« ᾊδειν» και να ψάλει τον αγγελοσύνθετο ύμνο «Ἂξιόν ἐστιν ὡς ἀληθῶς», τον «εθνικό ύμνο» του Αγίου Όρους, στον τόπο και τον ήχο, δηλαδή τον β’, που πρωτοψάλθηκε. Αυτό το έκανε συχνά. Είχε πολύ μεγάλη ευλάβεια στην Παναγία και αναζητούσε συνεχώς τρόπους να την ευχαριστήσει και να την τιμήσει με έργα και με λόγια. Ο λόγος, όμως, στα χείλη του δεν μπορούσε να μείνει πεζός, αλλά γινόταν ύμνος προς την καθηγήτρια των μοναχών.

 Ειδικά μάλιστα όταν πήγαινε και έψαλλε στην ιστορική καλύβη του «Ἄξιόν ἐστι», κάθε φορά το καντήλι της εικόνας της Θεοτόκου κουνιόταν. Ήταν ένα περίεργο φαινόμενο. Όλοι νόμιζαν ότι από τη βροντερή φωνή του κουνιόταν. Σκέφτηκαν και του είπαν να ψάλει μακριά από την εικόνα. Το καντήλι και πάλι κουνιόταν! Πώς να μην κινηθεί, όταν ένας πραγματικός όσιος έψαλλε από το βάθος της καρδιάς του στην Κυρία Θεοτόκο; Αυτή τη φορά, όμως, Σεπτέμβριο μήνα, τον έπιασε βροχή στο δρόμο, όπως επέστρεφε από το καλντερίμι Καρυές-Δάφνη. Βράχηκε και έπαθε πνευμονία. Κοιμήθηκε στις 20-9-1938 στα Καυσοκαλύβια.

Πολλές φορές έβγαινε και έψαλλε έξω από το καλυβάκι του διάφορα τροπάρια, που ήξερε απ’ έξω, αλλά όλα σε ένα ήχο. Είχε δική του κλίμακα. Όταν έτρωγε το καλοκαίρι, ερχόταν στο ίδιο πιάτο και ένα φίδι (λένε ότι ήταν οχιά) και έτρωγε και αυτό μαζί του, χωρίς αυτός να φοβάται ή να πάθει κάτι.

Κάποτε είδαν στον ναό τους την εικόνα του Εσταυρωμένου να δακρύζει. Ο υποτακτικός του του έλεγε ότι είναι από το καντήλι. Εγώ θα φύγω για να μαζέψω τσάι. Εσύ μην ανάβεις το καντήλι και θα δεις, είπε ο Γέροντας. Πράγματι η εικόνα πάλι δάκρυζε!

Δεν έπαυε μέρα νύχτα να ψάλλει το «Ἄξιόν ἐστι». Ήταν η ζωή του. Για αυτό και η Παναγία ανταποκρινόταν με αυτό τον τρόπο, την κίνηση του καντηλιού, στον ιερό πόθο του παιδιού Της, στον τόπο, όπου πριν από χίλια χρόνια ο Αρχάγγελος Γαβριήλ επισφράγισε ότι πραγματικά είναι άξιο να θεωρούμε την Θεοτόκο ασυγκρίτως ενδοξοτέρα όλων των αγγελικών Ταγμάτων, όπως μέχρι τότε έψαλλε η ανθρώπινη φύση με τον ύμνο του αγίου Κοσμά του Μελωδού: Τήν τιμιωτέραν των Χερουβίμ…

Ιερομονάχου Μάξιμου Καυσοκαλυβίτου, Ασκητικές μορφές και διηγήσεις από τον Άθω – Άγιο Όρος, Τρίτη ανατύπωσι (2008), σελ. 237-239.

ΠΗΓΗ

Το 2035 στην μπροοδευτική πλέον Ελλάδα...

Θα σάς πω μια ιστορία:
Το 2035 στην μπροοδευτική πλέον Ελλάδα (περίπου 11 χρόνια κάνει η πρόοδος να έρθει, όσο η ελπίδα ένα πράγμα...) ο 5χρονος Γιαννάκης ή η 5χρονη Μαρία λέει στο γονέα 1 και στο γονέα 2:
- Στο νηπιαγωγείο μάς είπε η δασκάλα ότι ένα σποράκι που έχει ο άντρας μπαίνει σε ένα αυγουλάκι που έχει η γυναίκα και γίνεται παιδάκι. Εγώ πώς έγινα;
- Α, και σε σένα κάπως έτσι έγινε, αλλά με μια μπροοδευτική μέθοδο, που λέγεται παρένθετη μητρότητα. Πάντως, γυναίκα σε γέννησε και σε έδωσε σε εμάς.

- Μπορώ να γνωρίσω αυτή τη γυναίκα;
α) Όχι, ούτε εμείς ξέρουμε ποια είναι. Τα κανόνισε όλα το κύκλωμα.
β) Όχι, δεν θέλουμε εμείς.
γ) Όχι, δεν θέλει αυτή.
δ) Ναι, ωραία ιδέα.
ε) .....

- Γιατί με έδωσε;
α) Επειδή δεν είσαι δικό της παιδί.
β) Επειδή την πληρώσαμε.
γ) Επειδή είναι πολύ καλή γυναίκα, σε αγαπάει πολύ κι έτσι κάνουν οι καλές γυναίκες που αγαπάνε τα παιδιά που γεννάνε.
δ) .....

ΥΓ1: Στα κενά μπορείτε να συμπληρώσετε απαντήσεις της αρεσκείας σας.
ΥΓ2: Όχι, αυτό το παιδί δεν θα έχει κανένα θέμα με την ψυχοκοινωνική του ανάπτυξη.

Παναγιώτης Ασημακόπουλος

"Φόβος"...Αυτός που μας ταΐζουν χρόνια τώρα...

 Το βοθροκάναλο τού ΣΚΑΙ ονομάζει το ευλογημένο χιόνι, το οποίο αποτελεί ένα ελάχιστο χρονικά καιρικό φαινόμενο στη χώρα μας, ως ψυχρή "εισβολή"...

 Την λέξη εισβολή όμως την χρησιμοποιούμε όταν αναφερόμαστε σε εχθρούς...

 Εχθρός λοιπόν το χιόνι για τον ΣΚΑΙ...Το λευκό και μαγικό πέπλο που τυλίγει βουνά και ενίοτε πόλεις και χωριά, αυτό που προσφέρει τεράστια χαρά σε παιδιά και μεγάλους, αυτό που λιώνοντας αργά τον υπόλοιπο χρόνο τού έτους γεμίζει ποτάμια και λίμνες μετατρέποντας σε γόνιμες ολόκληρες περιοχές, αυτό που κάνει τόσο καλό στην ψυχική μας υγεία, αυτό που μας μαθαίνει τι είναι πραγματική και απόλυτη σιωπή, αυτό που μάς κάνει να αισθανόμαστε πιο θετικοί και ενεργητικοί, αυτό το δώρο τής φύσης.....το συγκεκριμένο κανάλι το θεωρεί ΕΧΘΡΟ μας !!!...

Για σκεφτείτε λοιπόν ποιός είναι τελικά ο αληθινός εχθρός μας, τα λεγόμενα τού καναλιού ή το χιόνι ;...

Κι ας μη ξεχνάμε πως πίσω από κάθε εισβολή κρύβεται ενδόμυχα ο "φόβος"...Αυτός που μας ταΐζουν χρόνια τώρα...

πηγή

Θέλουν τους γκέι έναν ομοιόμορφο χυλό....

 ΛΟΑΤΚΙ ακτιβιστικό περιοδικό έκανε τη διάγνωση πως ο Λάκης Γαβαλάς πάσχει από "εσωτερικευμένη ομοφοβία" επειδή δεν υποστηρίζει τη γκέι υιοθεσία ενώ γνωστός γκέι δικηγόρος-ακτιβιστής χαρακτήρισε "γριές αδελφές" όσους ομοφυλόφιλους αντιτίθενται στο σχετικό νομοσχέδιο της κυβέρνησης. 

Και δεν είναι η πρώτη φορά που ο ακτιβιστικός χώρος αντιμετωπίζει με τέτοιο χυδαίο τρόπο τους γκέι που δεν συμμερίζονται την ΛΟΑΤΚΙ ατζέντα : ποιος ξεχνάει εκείνο το περιβόητο άρθρο στην Lifo που χαρακτήριζε τον -μακαρίτη πια- ηθοποιό Χρήστο Σιμαρδάνη "Μπάρμπα-Θωμα της ομοφυλοφιλίας" επειδή τόλμησε να μην του αρέσει το Gay Pride;

  Για τους ΛΟΑΤΚΙ ακτιβιστές και τους προοδευτικούς συνοδοιπόρους τους, οι ομοφυλόφιλοι δεν είναι άνθρωποι με διαφορετικά γούστα, διαφορετικές πολιτικές απόψεις και διαφορετικές αισθητικές προτιμήσεις. Γι' αυτούς, όλοι οι gay πρέπει να είναι ίδιοι, να υποστηρίζουν τις ίδιες αριστερίστικες πολιτικές θέσεις και να ορκίζονται στην ίδια Βίβλο της "πολιτικής ορθότητας". 

  Με λίγα λόγια, θέλουν τους γκέι έναν ομοιόμορφο χυλό, ένα υπάκουο κοπάδι από πρόβατα που "έχει χρέος" να ακολουθεί τυφλά τους "ακτιβιστές" και τις παλαβές ιδεοληψίες τους. Τέτοια αγάπη για τον κομφορμισμό και την ομοιομορφία από αυτούς που, τάχα, αγωνίζονται για τη διαφορετικότητα! 

 Για τους ακτιβιστές, είναι αδιανόητο να είσαι ομοφυλόφιλος και να πιστεύεις ότι

Δεν θα ‘ρθει ο Χριστός αλλιώς…(Κυριακή του Ζακχαίου)

  Είμαστε όλοι Ζακχαίοι ως τη στιγμή του κατάβηθι…Αρχιτελώνες και αρχηγοί, στης αμαρτίας τους συρμούς. Έρχεται όμως κάποτε η ώρα, που η συνείδηση ξυπνά από τον λήθαργό της και επαναστατεί. Σημαίνει μέσα μας εκείνος ο συναγερμός της απωλείας, του ολέθρου…Και θες τότε να δεις τον πάντοτε Ερχόμενο…
Μα πόσα εμπόδια δεν ορθώνονται μπροστά στον Θεάνθρωπο!

  Πάθη ανομολόγητα απ’ τα βορβορώδη σου βαθέα και άλλα που διαφεντεύουν την ύπαρξή σου, ριζωμένα καλά σαν δέντρα πλατύκορμα, κρύβουν από τα μάτια σου του Ιησού τη θέα…

Στη συκομουριά της ελπίδας σκαρφαλώνεις και τον ακούς να σου λέει: Σπεύσας, κατάβηθι! Σήμερα θα έρθω στο σπίτι σου! Σήμερον γαρ εν τω οίκω σου δει με μείναι! 

Πόσες φορές αδελφέ μου, ταλαίπωρε εαυτέ μου, έχεις ακούσει αυτές τις θείες και πατρικές…ικετευτικές προστακτικές ως τώρα στη ζωή σου; Άλλες τόσες όμως, δεν φάνηκε ο Χριστός μας! Δεν μπήκε ποτέ μέσα στο σπίτι σου! Αναξιόπιστος ο Κύριος; Σου έταξε να έρθει και δεν τήρησε την υπόσχεσή του, λες…Σε ξεγέλασε λοιπόν; Άπαγε της βλασφημίας!

  Μ΄ένα γιατί αναπάντητο από το πέτρινο, το τυρωμένο εγώ σου, μένεις να

Αυτά τα τρία μοιάζουν με πανίερες εικόνες...

Αυτοί κόπτονται για τα δικαιώματά μας!!!

Λοιπόν ας αναρωτηθούμε …
Αυτοί που είναι οι πιο ρατσιστές που πάτησαν το πόδι τους στο πλανήτη …
Αυτοί που ποδοπάτησαν και αφάνισαν λαούς και χώρες …
Αυτοί που άπλωσαν το φασισμό και το ναζισμό …
Αυτοί που επέβαλαν δικτατορίες …
Αυτοί που δολοφονούν κατ’ εξακολούθηση παιδιά, είτε από την πείνα, είτε με τα όπλα είτε με βιασμούς …
Αυτοί κόπτονται για τα δικαιώματά μας!!!
Ποιοι οργανισμοί και εταιρείες τους χρηματοδοτούν;
Που στοχεύουν;Τι κερδίζουν;
Γιατί έγιναν τόσο σύντομα τόσο ισχυρό λόμπι;
Μήπως λέω, να ψάξουμε λίγο βαθύτερα τι ακριβώς παίζεται πίσω από τα δικαιώματα
και κυρίως ποιοι και γιατί κόπτονται για τα συγκεκριμένα;
ΥΓ: Αν ήταν να λύσουμε το πρόβλημα των συνανθρώπων μας ως προς το δικαίωμά τους να ζουν μαζί δε θα χρειαζόταν όλο αυτό το μπάχαλο...αλλά δεν μπορεί να μαστίζεται η χώρα από προβλήματα αδιαφάνειας, δικαιοσύνης, ακρίβειας, ανεργείας, υγείας, παιδείας και να τρέχουμε να λύσουμε το πρόβλημα μιας μικρής ομάδας λες και αποτελεί κεφαλαιώδες πρόβλημα της χώρας ...

Ilias Saragudas

Κυριακή ΙΕ’ Λουκά(Ζακχαίου)-Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΩΣ ΜΟΔΑ - ΟΥΚ ΗΔΥΝΑΤΟ ΑΠΟ ΤΟΥ ΟΧΛΟΥ

“καὶ ἐζήτει ἰδεῖν τὸν ᾿Ιησοῦν τίς ἐστι, καὶ οὐκ ἠδύνατο ἀπὸ τοῦ ὄχλου, ὅτι τῇ ἡλικίᾳ μικρὸς ἦν” (Λουκ. 19,2)
“Αὐτὸς προσπαθοῦσε νὰ δεῖ ποιὸς εἶναι ὁ ᾿Ιησοῦς· δὲν μποροῦσε ὅμως ἐξαιτίας τοῦ πλήθους καὶ γιατὶ ἦταν μικρόσωμος”

  Υπάρχει μια ξεχωριστή λεπτομέρεια σε ένα από τα πιο ενδιαφέροντα περιστατικά της επί γης ζωής και δράσης του Χριστού, που είναι η συνάντησή Του με τον αρχιτελώνη της Ιεριχούς Ζακχαίο. 

 Πλήθος πολύ συνόδευε τον Χριστό, με αποτέλεσμα ο Ζακχαίος, που ήταν μικρόσωμος, να μην μπορεί να Τον δει, καθώς περνούσε. Η συνέχεια είναι γνωστή. Ο Ζακχαίος ανέβηκε πάνω στην συκομορέα, αδιαφορώντας για τις ειρωνείες και τη γελοιοποίηση που τον ανέμενε από το πλήθος, το οποίο δεν είχε και κάποιον λόγο για να τον συμπαθεί λόγω της επιλογής του να είναι ο επικεφαλής των μισητών τελωνών, των φοροειπρακτόρων της εποχής, που έκλεβαν και αδικούσαν τους ανθρώπους. Ο Χριστός τον είδε, πήγε στο σπίτι του και εκεί ο Ζακχαίος διακήρυξε την έμπρακτη μετάνοια για τη ζωή του, λαμβάνοντας από τον Χριστό την άφεση των αμαρτιών. Δεν έκανε κάτι ιδιαίτερο ο Χριστός, για να αλλάξει ο Ζακχαίος. Εκείνος, ακούγοντας ότι έρχεται, έχοντας μάθει τη ζωή και τη διδασκαλία Του και βλέποντάς Τον από το δέντρο έλαβε την απόφαση και την επιβεβαίωσε ότι δεν μπορούσε να συνεχίσει χωρις μετάνοια. Άλλαξε λοιπόν ριζικά, σώζοντας και τους οικείους του με την μετάνοια.

 Το ενδιαφέρον είναι ότι τον Χριστό Τον ακολουθούσε πλήθος πολύ, και όμως ένας

Η συγκλονιστική ιστορία του ομοφυλόφιλου Σταμάτη στο Άγιον Όρος

                     

 Η συγκλονιστική ιστορία του Ομοφυλόφιλου Σταμάτη στο Άγιον Όρος ...Part 4, της εκπληκτικής ομιλίας για το Άγιον Όρος του Ιατρού - Ιεραποστόλου π. Ευαγγέλου Παπανικολάου που πραγματοποιήθηκε την Δευτέρα 18-12-2023 στην Σχολή Γονέων - Ανοικτό Πανεπιστήμιο Κατερίνης.

https://www.sxoligoneon.gr/index.php/...

Κυριακή Ζακχαίου-ΤΟ ΒΛΕΜΜΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

 Ὁ Χριστὸς περιόδευε στὴν Ἱεριχώ. Ὁ Ζακχαῖος, ἀρχιτελώνης τῆς πόλης, ἔχοντας συσσωρεύσει πολὺ πλοῦτο ἀπὸ ἀδικία, αἰσθάνθηκε τὴν ἀνάγκη νὰ δεῖ τὸν Χριστό. Γιὰ τὸν σκοπὸ αὐτό, ἐπειδὴ ἦταν κοντός, ἀνέβηκε σὲ μιὰ συκομουριά, δέντρο συνηθισμένο στὰ μέρη ἐκεῖνα. Ὁ Χριστὸς σταμάτησε μπροστά του, ἔριξε τὸ βλέμμα του πάνω του καὶ τοῦ εἶπε: «Ζακχαῖε, κατέβα γρήγορα, γιατὶ σκοπεύω σήμερα νὰ φιλοξενηθῶ στὸ σπίτι σου» (Κυριακὴ ΙΕ΄ Λουκᾶ).

 Πόσο τυχερὸς ὁ Ζακχαῖος! Ὁ Χριστὸς ἔβλεπε ὅλο τὸ πλῆθος τῶν ἀνθρώπων ποὺ τὸν περικύκλωναν, ἀλλὰ τὸ βλέμμα του στάθηκε μόνο στὸν Ζακχαῖο. Γιατὶ διέκρινε στὴν καρδιά του κάτι καλό. Ὁ Ζακχαῖος τὴν ὥρα ἐκείνη βρισκόταν σὲ ἀναζήτηση τοῦ Θεοῦ. Γιὰ τὸ βλέμμα τοῦ Θεοῦ δὲν ὑπάρχει τίποτε κρυφό. Ἔχει θρόνο του τὸν οὐρανὸ ὁ Θεός, ἀλλὰ βλέπει τὰ πάντα πάνω στὴ γῆ. «Ἐξ οὐρανοῦ ἐπέβλεψεν ὁ Κύριος, εἶδε πάντας τοὺς υἱοὺς τῶν ἀνθρώπων». Ἀπὸ τὸ μεγαλόπρεπο οὐράνιο κατοικητήριό του ἐπιβλέπει «ἐπὶ πάντας τοὺς κατοικοῦντας τὴν γῆν» (Ψαλμ. 32, 13-14).

 Λέμε ὅτι ὁ ἥλιος φωτίζει τὰ πάντα καὶ ὅμως οἱ ὀφθαλμοὶ τοῦ Θεοῦ εἶναι

Η θαυματουργή εικόνα του Τιμίου Προδρόμου στη Μονή Διονυσίου

Η θαυματουργή εικόνα του Τιμίου Προδρόμου πού βρίσκεται στο προσκυνητάρι κάτω από το αρχονταρίκι της Ιεράς ΜονήςΟσίου Διονυσίου.(Φώτο Ιούνιος 2019)

Η εικόνα αυτή βρίσκεται σε μία εσοχή σχηματιζόμενη από τα θεμέλια της Μονής και του εκει εξέχοντος βράχου ... 

Εδώ ακριβώς ο Άγιος Διονύσιος και κτήτωρ της μονής,καθισμένος ψηλά απ'την Μονή στο βουνό,έβλεπε στήλη φωτός από τον ουρανό να λάμπει τον βράχο για πολλές νύχτες... 

Αφού συμβουλεύτηκε τον συνασκητή του διορατικό Άγιο Δομέτιο,δεύτερο ηγούμενο της μονής μετά την κοίμηση του οσίου Διονυσίου,κατάλαβαν ότι ήταν Θεία Βουλή να χτιστεί εκεί το μοναστήρι...
Η εικόνα του Τιμίου Προδρόμου είναι του 16ου αιώνα... Το προσκυνητάρι έγινε πάλι με θαυματουργικό τρόπο όταν ο Τίμιος Πρόδρομος εμφανιζόταν για μέρες στον Μόναχο Χρύσανθο... Και του ζητούσε να το φτιάξει...

ΠΗΓΗ

Νά μήν ἀναπαυώμεθα στό “ἔχει ὁ Θεός” καί στό “πύλαι ἅδου οὐ κατισχύσουσιν αὐτῆς”

Νά μήν ἀναπαυώμεθα στό “ἔχει ὁ Θεός” καί στό “πύλαι ἅδου οὐ κατισχύσουσιν αὐτῆς” (Ματθ. 16.18). Ἀσφαλῶς δέν θά σβήσῃ ἡ Ἐκκλησία· ἀλλά μπορεῖ νά σβήσῃ ἀπό τήν Ἑλλάδα, ὅπως ἔσβησε καί ἀπό τή Μικρά Ἀσία. 

Ποῦ εἶναι ἡ Ἐκκλησία τῆς Μικρᾶς Ἀσίας; ποῦ εἶναι οἱ πενήντα μητροπόλεις της; ποῦ εἶναι οἱ ναοί της; ποῦ εἶναι τά μοναστήρια της; ποῦ εἶναι τά προσκυνήματά της; ποῦ εἶναι τά λείψανά της; ποῦ…; ποῦ;…ποῦ;…;
(Ἔχουν σύστημα οἱ ἄθεοι νά γκρεμίσουν τήν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ. Γι’ αὐτό πρέπει νά εἴμαστε ἕτοιμοι νά ὑπερασπίσουμε τά ἱερά καί τά ὅσια)

+ Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης

Διώχνε μακριά σου το πνεύμα της πολυλογίας....

  «Διώχνε μακριά σου το πνεύμα της πολυλογίας. Γιατί σ᾽ αυτή βρίσκονται φοβερότατα πάθη, το ψεύδος, η θρασύτητα, οι αστειότητες, η αισχρότητα, η μωρολογία και γενικώς όπως έχει λεχθεί: “Από την πολυλογία δεν θα ξεφύγεις την αμαρτία”. Ο σιωπηλός, όμως, άνθρωπος είναι θρόνος της επιγνώσεως. Αλλά και λόγο θα δώσουμε για κάθε περιττό και ανωφελή λόγο, είπε ο Κύριος. Επομένως η σιωπή είναι πολύ αναγκαία και ωφέλιμη».

Αγιος Θεόδωρος της Εδέσσης

Ὑπάρχει ἕνα μῖσος κατά τοῦ Ἑλληνισμοῦ...

Ὑπάρχει ἕνα μῖσος κατὰ τοῦ Ἑλληνισμοῦ.
Καὶ τὸ μῖσος κατὰ τοῦ Ἑλληνισμοῦ -προσέχτε!-δὲν ἐκπορεύεται ἀπὸ κάποιους κακοκέφαλους τῆς ἐγχώριας παραγωγῆς.
Εἶναι ἕνα μῖσος τὸ ὁποῖο ἐκπορεύεται ἀπὸ ὕποπτα συμφέροντα τοῦ ἐξωτερικοῦ.
Διότι ἡ Ἑλληνικὴ Παιδεία, ἡ Ἑλληνικὴ Ἀγωγή,τὸ Ἑλληνικὸ Ἦθος, τὸ Ἑλληνικὸ Πνεῦμα
ἀντιστρατεύεται αὐτὴν τὴν ἀνθρωποφαγικὴ πολιτικὴ ποὺ ἐφαρμόζεται στὴ νεώτερη ἐποχή:ὁ θάνατός σου ἡ ζωή μου!
Τὸ Ἑλληνικὸ Πνεῦμα, τὸ ὁποῖο ἔβαζε πάνω ἀπὸ τὴ συσσώρευση τῶν ὑλικῶν ἀγαθῶν
αὐτὴν τὴν πνευματικὴ οὐσία και εὐαισθησία,τὴν καλλιτεχνικὴ εὐαισθησία, εἶναι παρεμποδιστικὸ τῆς ἐξαπλώσεως ἑνὸς χυδαίου ὑλισμοῦ ποὺ κυριαρχεῖ σὲ ὅλον τὸν πλανήτη.
Ἀκριβῶς τὸ Ἑλληνικὸ Πνεῦμα πρέπει νὰ καταστραφεῖ,πρέπει νὰ ἀφανισθεῖ, ἀλλὰ γιὰ νὰ ἀφανισθεῖ πρέπει νὰ ἀφανισθοῦν καὶ οἱ Ἕλληνες, διότι ἀποτελούν ἐμπόδιο στὴν ἐπέκταση καὶ στὴν ἐξάπλωση τῆς ὠμῆς κυριαρχίας τῶν ὑλικῶν συμφερόντων -ποὺ φυσικὰ τὰ ὑλικὰ συμφέροντα δὲν εἶναι τὸ δικό μου, οὔτε τὸ δικό σας ἀλλὰ εἶναι μερικῶν μεγάλων καὶ τρανῶν ποὺ ἔχουν βαλθεῖ νὰ κάνουν τσιφλίκι τους ὅλον τὸν πλανήτη».

 Σαράντος Καργᾶκος (1937-2019).

Τίποτε δέν ἀγγίζει τόν ἄνθρωπο πού ἔχει καθαρή ζωή ἀπό αὐτά πού δέν παραμένουν

Παρουσιάσθηκαν λῦπες, ἡδονές, θάρρη, φόβοι, πλοῦτος, φτώχεια, δόξα, ἀδοξία, ἐξουσίες ᾶς πᾶνε ὅπως θέλουν. Τίποτε δέν ἀγγίζει τόν ἄνθρωπο πού ἔχει καθαρή ζωή ἀπό αὐτά πού δέν παραμένουν.

 Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος

(Επη θεολογικά. Ποίημα ΛΓ΄, Γνωμολογία τετράστιχος. ΕΠΕ 9,420).

πηγή

Ὁ Παπουλάκος- +Επισκόπου Αὐγουστίνου Καντιώτη

  «Ήταν τότε Βαυαροκρατία κ᾽ ἡ Ὀρθοδοξία δεχόταν πλήγματα. Τὸ νεοσύστατο κράτος, ἀντὶ εὐχαριστῶ, ὑποδούλωνε τὴν εὐεργέτιδά του Ἐκκλησία. Σύμβουλοι ἀλλόδοξοι πλαισίωναν τὸν βασιλέα Ὄθωνα καὶ δρώντας παρασκηνιακὰ κυβερνοῦσαν. Οἱ τότε ἑλληνικὲς κυβερνήσεις ἦταν ἀνδρείκελα τῶν Βαυαρῶν. Μὲ διατάγματα καὶ νόμους ζητοῦσαν νὰ ἀλοιλώσουν ἤθη καὶ παραδόσεις τῶν Ἑλλήνων.

  Ἡ Ὀρθόδοξος πίστις μυκτηριζόταν. Τὰ παιδιὰ τοῦ Λουθήρου καὶ τοῦ Καλβίνου εἶχαν βάλει στόχο τὴν Ἐκκλησία μας. Τὰ μοναστήρια διαλύονταν, οι μοναχοὶ διώκονταν, οι μοναχὲς ἀναγκάζονταν νὰ παντρευτοῦν, ἱερὰ σκεύη ἔβγαιναν σὲ δημοπρασία, καντήλια καὶ εἰκόνες ῥίχνονταν κάτω. Ὅ,τι δὲν τόλμησαν οἱ ὀθωμανοί, τὰ ἔκαναν τώρα ὑπάλληλοι τοῦ κράτους κατὰ διαταγὴ τῶν ξένων.»

Η συζήτηση για το «γάμο» και την απόκτηση παιδιών από ζευγάρια ομοφυλοφίλων

Η συζήτηση για το «γάμο» και την απόκτηση παιδιών από ζευγάρια ομοφυλοφίλων
Παναγιώτης Νικολόπουλος

  Με τον τρόπο, που προβάλλεται το αίτημα για θέσπιση γάμου για τα ζευγάρια ομοφυλοφίλων, φαίνεται ότι συσχετίζεται έντονα με την εκ μέρους τους δυνατότητα απόκτησης και ανατροφής παιδιών. Εάν αποσυνδεθεί από το ζήτημα των παιδιών, οι ίδιες οι σχέσεις του ζευγαριού καλύπτονται πλήρως από το σύμφωνο συμβίωσης, αφού με τις διατάξεις του ν. 4356/2015 έχουν τα ίδια δικαιώματα και υποχρεώσεις με εκείνα που έχουν οι σύζυγοι με βάση τον Αστικό Κώδικα

https://antifono.gr/

Η ψηφιακή ταυτότητα..!

 

Βασίλισσα Μαξίμη της Ολλανδίας; «Η ψηφιακή ταυτότητα θα χρησιμοποιείται στο μέλλον για να εντοπίσουν ποιος πραγματικά έκανε εμβόλιο ή όχι αλλά και ποιος θα πρέπει να παίρνει επιδοτήσεις»! [και όχι μόνο...]

Ὁ γάμος τοῦ Μήτσου μέ τόν Τάκη

Μανώλης Κοττάκης

  H Eκκλησία της Ελλάδος δεν δικαιούται να έχει άποψη για επιλογές της Πολιτείας που δεν αποτελούν θεολογικές απόψεις. Αυτό είπε grosso modo χθες ο πρωθυπουργός στη συνεδρίαση του Υπουργικού Συμβουλίου. Θα ήταν ειλικρινέστερος αν έλεγε ότι η Εκκλησία δικαιούται να έχει άποψη ακόμη και για ζητήματα που αφορούν θεολογικές απόψεις αρκεί να συμφωνεί με την κυβέρνηση.

  Διότι όταν ο Αρχιεπίσκοπος Κρήτης είπε μια καλή κουβέντα που ταίριαζε με τα κυβερνητικά σχέδια του γάμου των ομοφύλων, η κυβέρνηση και τα φιλικά της μέσα την υποδέχτηκαν με ανακούφιση. Με ζήτω. Πανηγυρικά. Τότε η Εκκλησία μπορούσε να έχει άποψη. 

Οταν επίσης ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης Στέφανος Κασσελάκης υπαινίχθηκε δημοσίως ότι ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος μπορεί και να συμφωνεί μαζί του για τον γάμο, οι δηλώσεις αυτές έτυχαν εκτεταμένης δημοσιότητας. Πάλι κανείς δεν έθεσε ζήτημα νομιμοποίησης της συμμετοχής της Εκκλησίας στον δημόσιο διάλογο. Η εικαζόμενη άποψη του σιωπηλού Πατριάρχη ήταν εκσυγχρονιστική. Πεφωτισμένου ανδρός. Βόλευε. Το συμπέρασμα είναι απλό.

  Η κυβέρνηση θέλει την Εκκλησία υπάλληλό της. Εάν μιλά, να τάσσεται υπέρ της. Αν δεν τάσεται υπέρ της, να σιωπά. Μπορεί να έχει άποψη και να τη διατυπώνει στις ακροάσεις των κοινοβουλευτικών επιτροπών μέχρι και ο τελευταίος Πολιτιστικός και Εξωραϊστικός Σύλλογος της χώρας, αλλά η Εκκλησία, όχι! Οπως μου είχε πει κάποτε ο Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος, κάποιοι θέλουν την Εκκλησία σαν τα ακριβά «σερβάν» που τα βάζαμε παλαιότερα στις προθήκες των βιτρίνων στα σπίτια για να χαζεύουν, χωρίς να τα αγγίζουν, οι επισκέπτες.

  Εάν ο γάμος δεν είναι και θεολογικό ζήτημα, τότε πρέπει να μας εξηγήσει ο πρωθυπουργός γιατί έχει τοποθετήσει την εικόνα της μάνας Παναγίας πίσω από την καρέκλα του στο Μαξίμου; Αν πιστεύει ότι ο γάμος δεν είναι και θεολογικό ζήτημα, θα είχε ενδιαφέρον αν μάθουμε γιατί φορά σταυρό στο στέρνο και μας τον αποκαλύπτει όταν πηγαίνει στις παραλίες το καλοκαίρι; Εχουν αυτά τα σύμβολα κάποια επίδραση στη σκέψη του ή μήπως μας τα δείχνει για φιγούρα;

Ο γε­ρο–Χρυ­σό­στο­μος ὁ Κα­του­να­κι­ώ­της

 Ο γε­ρο–Χρυ­σό­στο­μος ὁ Κα­του­να­κι­ώ­της κα­τή­γε­το ἀ­πό τήν Ἀ­να­το­λι­κή Θρά­κη ἀ­πό ἕ­να γει­το­νι­κό χω­ριό τῆς Ση­λυμ­βρίας, τῆς πα­τρί­δος τοῦ ἁ­γί­ου Νε­κτα­ρί­ου. Τόν εἶ­χε συ­ναν­τή­σει ὅ­ταν κά­πο­τε πέ­ρα­σε ἀ­πό τό χω­ριό του ὁ Ἅ­γιος.

  Στά Κα­του­νά­κια, στό Κελ­λί Ἄ­ξι­όν Ἐ­στι ὅπου ἐ­μό­να­σε, εἶ­χαν πο­λλή φτώ­χεια. Γιά νά οἰ­κο­νο­μή­σουν τά ἀ­πα­ρα­ί­τη­τα τόν ἔ­στελ­ναν γιά μῆ­νες καί ἐρ­γα­ζό­ταν σέ Μο­να­στή­ρια. Ἔ­κα­νε καί ἐρ­γό­χει­ρο κου­τά­λες καί χτέ­νες. Γη­ρο­κό­μη­σε το­ύς Γε­ρον­τά­δες του, οἱ ὁ­ποῖ­οι καί οἱ τρεῖς ἐ­κοι­μή­θη­καν νέ­οι σχε­τι­κά -γύ­ρω στά 60- ἀ­πό φυ­μα­τί­ω­ση. 

Ὅ­ταν ὁ τρί­τος Γέροντάς του ἦ­ταν στά τε­λευ­ταῖ­α, πρίν κοι­μη­θῆ εἶδε ἕ­ναν ξανθό νέ­ο, τόν φύ­λα­κά του Ἄγ­γε­λο, καί ὕ­στε­ρα πα­ρέ­δω­σε τήν ψυ­χή του.
Δι­η­γή­θη­κε ὁ γερο–Χρυσόστομος: «Ὅ­ταν ἐ­κοι­μή­θη ὁ Γέροντας τῶν Καρ­τσω­να­ί­ων, μο­ί­ρα­σαν σέ ὅ­λους το­ύς Ἀ­σκη­τές τῆς πε­ρι­ο­χῆς ἀ­πό μί­α λί­ρα Τούρ­­κι­κη, γιά νά κά­νουν κομπ­ο­σχο­ί­νι γιά τήν ψυ­χή του. 

Μία μέ­ρα μέ ρώ­τη­σε ὁ πα­πα–Ἐ­φρα­ίμ ὁ Κα­του­να­κι­ώ­της:

 “Τήν δου­λε­ύ­εις τήν Τούρ­κα;”.

 Ἐ­πει­δή γη­ρο­κο­μοῦ­σα το­ύς Γε­ρον­τά­δες μου καί δέν εἶ­χα χρό­νο νά κά­νω κομ­πο­σχο­ί­νι γιά ἄλ­λους, πῆ­γα καί τήν γύ­ρι­σα πί­σω».