Το βυζαντινο εγκολπιο του Ιβαν του τρομερού

Το βυζαντινο εγκολπιο του Ιβαν του τρομερού. 12ος αι
Μοσχα μουσειο Κρεμλίνου
Ο Ιβάν ο Τρομερός είχε ένα μοναδικό βυζαντινό εγκόλπιο λειψανοθήκη του 12ου αιώνα, το οποίο φορούσαν βυζαντινοί αυτοκράτορες. Σήμερα αποθησαυρίζεται στο Κρεμλίνο, στη Μόσχα.
Έχει διαστάσεις 9.5 x 8.5 x 1.2 εκ, είναι κατασκευασμένο από χρυσό, ασήμι, σμάλτο και νιέλο και στην μπροστινή πλευρά του (καπάκι) εικονογραφείται η Ανάσταση του Χριστού, ενώ στο πίσω μέρος φέρει επίγραμμα σχετικά με τα υπερπολύτιμα λείψανα που περιέχει στο εσωτερικό του.

Στην εκτεταμένη επιγραφή απαριθμούνται τα χριστολογικά και θεομητορικά κειμήλια καθώς και άλλα τα λειψανα
Χιτών, χλαμύς, λέντιον, ἔνδυμα Λόγου,
σινδών, λύθρον, στέφανος ἠκανθωμένο(ς),
ὀστοῦν, ξύλον, θρίξ—διδύμου, σταυροῦ, λύχνου—,
ζώνης πανάγνου τμῆμα, μανδύου μέρος,
[Εὐστρα]τίου λείψανον, ὀστοῦν Προδρόμου,
Εὐφημίας θρίξ, λείψανον Νικολάου,
ὀστᾶ Στεφάνου τοῦ νέου, Θεοδώρου
[κα]ὶ Παντελεήμονος ἐκ τρι(ῶν) τρία.

Τι τρομερό το Μυστήριο του Βαπτίσματος

Δια του ύδατος βυθιζόμαστε στο Άκτιστο Πυρ. Το λάδι και το νερό δια της επικλήσεως του Αγίου Πνεύματος καθίστανται Μέγας Αγιασμός. Δια της αποδοχής της Πίστεως εισερχόμαστε από του νυν στη Μέλλουσα Ανέσπερο Βασιλεία του Θεού. Και όλοι γινόμαστε Χριστοί, αφής στιγμής "ντυθήκαμε" το λαμπρό ένδυμα του Χριστού.
Άξιοι και στερεωμένοι στην Αγία μας Πίστη οι Νεοφώτιστοί μας. Να εύχεστε για αυτούς.

Ιεραποστολή στην Επισκοπή Τολιάρας και Νοτίου Μαδαγασκάρης

Ιω. 3,5 ἀπεκρίθη Ἰησοῦς· ἀμὴν ἀμὴν λέγω σοι, ἐὰν μή τις γεννηθῇ ἐξ ὕδατος καὶ Πνεύματος, οὐ δύναται εἰσελθεῖν εἰς τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ.

Ιω. 3,5 Απήντησεν ο Ιησούς• “αληθώς σου λέγω, ότι εάν δεν αναγενηθή κανείς πνευματικώς από το νερό του βαπτίσματος και από την χάριν του Αγίου Πνεύματος, δεν ημπορεί να εισέλθη εις την βασιλείαν του Θεού.

Πέντε χρόνια από την κοίμηση του μακαριστού Γέροντος Αιμιλιανού του Σιμωνοπετρίτου

Πέντε χρόνια από την κοίμηση του μακαριστού Γέροντος Αιμιλιανού του Σιμωνοπετρίτου [ 9 Μαΐου 2019]

Αχ, ο Γέροντας Αιμιλιανός...

Το χαμόγελο του, η αγγελική φυσιογνωμία του, η γλυκύτητα της πρακτικής θεολογίας του.
Βίωσε αισθητά τη Χάρι του Θεού ήδη από νεαρή ηλικία, όταν ακόμη νεότατος, ούτε καν τριάντα ετών, ασκούνταν στην Ιερά Μονή Δουσίκου του Αγίου Βησσαρίωνος.
Ο Γέρων Αιμιλιανός ο Σιμωνοπετρίτης είχε πάντα ένα γλύκασμα στον λόγο του σαν να μιλούσε κάποιο πριγκιπόπουλο. Χαλύβδωνε, όμως, τα όσα εξέφερε με μία σπάνια αυστηρότητα και ακρίβεια, που σου θύμιζε πρίγκιπα σε πόλεμο, ο οποίος δεν υποχωρεί στη λεπτομέρεια του οπλισμού του, στην άκρως επισταμένη προετοιμασία του στρατεύματος του.Την ευχή του να έχουμε!

πηγή

Άγιος Χριστόφορος! Τι ευλογία να έχει κανείς αυτό το όνομα τιμής,

«Ο γιορτάρης Άγιος Χριστόφορος»
Κάθε που κάποιος, μας προσφωνεί με το ευλογίας μικρό όνομα της βαφτίσεώς μας, τιμές μνημόνευσης αποδίδονται στο βίο και το Αγιομαρτύριό του Αγίου μας του οποίου το όνομά του φέρουμε. Παίρνει έπειτα σειρά το επώνυμό μας όπου σ αυτό ιστορείται η πορεία της γενεάς του καθενός μας!

Γιορτή κι επέτειο ονομαστική πανηγυρίζουμε με τα καμπαναριά να διαλαλούν στον εσπερινό από την προηγούμενη ημέρα, του Αγίου μας το βίο και την παρουσία του στου χριστιανισμού μας την πορεία, αν άφησε διδαχές ή το δικό του λιθαράκι, αν συναναστράφηκε τον Κύριό μας, αν κάθισε μαζί του στον Μυστικό Δείπνο, αν νηστικός ή διψασμένος υπήρξε και του έδωσε ποτέ την πείνα ή τη δίψα της αφιερωματικής αγάπης να χορτάσει!

Μας αγιάζει στου Παραδείσου της ψυχής τα σαλόνια ακόμα και δια των καλών μας πράξεων, της ελεημοσύνης, της φιλευσπλαχνιας μας, της δοτικότητάς μας, σε αυτό που ο χριστιανισμος μας, μας ορίζει ως ενάρετους καλούς χριστιανούς και σε αυτό που η επιστήμη της Ψυχολογίας, το ορίζει ως ενσυναίσθηση!

Συναισθάνομαι τον πόνο και τη λύπη των άλλων, τη χαρά και την ευτυχία τους, λυπάμαι με τη λύπη τους και χαίρομαι με τη χαρά τους, ανταποκρίνομαι στο μέτρο που δύναμαι στη δική τους ανάγκη, το ένα της δεκάτης των δικών μου απολαβών να είναι το μερτικό του φτωχού, του διψασμένου και του πονεμένου!
Αρκούν αυτά μας τα χαρίσματα ώστε να εισέλθει Αγιοτάτη η ψυχή μας καθώς θα πορεύεται της μακαρίας οδού, από τις διάπλατα ορθάνοιχτες θύρες στου Παραδείσου το γαλήνιο!

«Ελάτε, οι ευλογημένοι του Πατέρα μου, κληρονομήστε τη βασιλεία, που είναι ετοιμασμένη σε σας από τη δημιουργία του κόσμου. επειδή, πείνασα, και μου δώσατε να φάω. δίψασα και μου δώσατε να πιω. ξένος ήμουν, και με φιλοξενήσατε. γυμνός ήμουν, και με ντύσατε. ασθένησα, και με επισκεφθήκατε. σε φυλακή ήμουν, και ήρθατε σε μένα»

Άγιος Χριστόφορος!
Τι ευλογία να έχει κανείς αυτό το όνομα τιμής, το οποίο στον Άγιο δόθηκε για την υπεροχή της ψυχής του να ανταποκριθεί πρόθυμα στου μικρούλι Χριστού μας, την ανάγκη!
Άλλοτε θα ´ρθει ο Χριστός μας στη στράτα μας νηστικός, άλλοτε διψασμένος, στου Αγίου Χριστοφόρου τη στράτα, μικρούλη αγοράκι εμφανίστηκε ο Κύριός μας και κλαψιάρικα αναζήτησε από την ψυχή του Αγίου την κατανόηση και την καλωσύνη!

Πώς βρέθηκε το λείψανο του Αγίου Νικολάου του εν Βουνένοις

Στην επαρχία της Ανατολής όπου γεννήθηκε και ανατράφηκε ο οσιομάρτυρας Νικόλαος, ζούσε κάποιος άρχοντας πολύ πλούσιος. Ο άρχοντας αυτός αρρώστησε από μια φοβερή αρρώστεια που τον βασάνιζε πολύ χρόνο. 

 Η νόσος αυτή, «η λώβα» καθώς γράφει ο Συναξαριστής, «τον έτρωγε πολύν καιρόν και εκαταδαπάνα τας σάρκας του». Για να γιατρευθεί ο άρχοντας καταξοδευόταν στους γιατρούς. Μα από μέρα σε μέρα πήγαινε στο χειρότερο. Η αρρώστεια γινόταν πιο βασανιστική και εκείνος βυθιζόταν στην απελπισία. Μια νύχτα όμως του παρουσιάζεται ο Άγιος στον ύπνο του και του λέγει:
- Γιατί κοπιάζεις και ξοδεύεσαι ανώφελα; Πήγαινε στα μέρη της Λάρισας και ρώτησε να μάθεις που βρίσκεται το βουνό Βούνενα. Πάνω σ΄αυτό το βουνό, αφού ψάξεις καλά τον τόπο, θα βρεις κοντά σε μια βρύση το λείψανό μου. Αυτό θα σε γιατρέψει από την φοβερή αρρώστεια.

 Όταν ξημέρωσε σηκώθηκε από το κρεββάτι του ο άρρωστος άρχοντας και αποφάσισε να ταξιδέψει προς τη Θεσσαλία ελπίζοντας να βρει την γιατριά όπως του υποδείχθηκε στο όνειρο. Χωρίς, λοιπόν, να ειδοποιήσει σχετικά κανέναν από τους σπιτικούς ξεκίνησε για το ταξίδι της ελπίδας. Ύστερα από κοπιαστικό ταξίδι έφθασε ο ασθενής στα Βούνενα. Και εκεί σύμφωνα με την υπόδειξη, που του είχε κάνει στον ύπνο του ο Άγιος, βρήκε την βρύση με το άφθονο και δροσερό νερό, γεγονός που τον χαροποίησε.

 Έψαξε στη συνέχεια με φροντίδα αλλά και πολύ κόπο για να βρει το λείψανο του Αγίου. Και το έργο αυτό δεν ήτανε πολύ εύκολο για τον άρρωστο διότι το δάσος ήτανε πυκνό, πολύδενδρο και εκτεταμένο. 

Άγιος Χριστόφορος Προσήλιου

Άγιος Χριστόφορος Προσήλιου ......Σέρβια, Κοζάνη !!!
Το ομορφότερο μπαλκόνι της Κοζάνης

Το ξωκλήσι βρίσκεται σε υψόμετρο 1.000 μέτρων, στην κορυφή του πέτρινου όγκου, ο οποίος δεσπόζει πάνω από τη λίμνη Πολυφύτου. Η θέα είναι μαγευτική , καθώς προσφέρει πανοραμική άποψη του μεγαλύτερου τμήματος της Λίμνης Πολυφύτου.

Στον φυσικό αυτό εξώστη, απολαμβάνει κανείς την άγρια και μοναδική φύση, η οποία απλώνεται ολόγυρα, σε όλο της το μεγαλείο! 

Το παλιό εκκλησάκι, με τους ερειπωμένους τοίχους και τις τοιχογραφίες του 16ου αιώνα, βρίσκεται μέσα σ’ ένα μεγαλύτερο καινούργιο εκκλησάκι που το προστατεύει.

πηγή

Γέροντα, ξέρεις γιατί ευωδιάζει απ’ το στόμα; Γιατί έλεγε την ευχή συνέχεια μ’ αυτό.

Γέρων Εφραιμ Φιλοθεΐτης

 Όταν κάναμε την εκταφή του Γέροντος[Ιωσήφ], τρία χρόνια μετά την κοίμησί του, τον βγάλαμε κεχριμπάρι, αυτό είναι σημείο αγιότητος. Όλα τα άγια λείψανά του ήσαν όπως το κεχριμπάρι. Στην εκταφή, όλοι οι παραδελφοί έλεγαν, εγώ θα πάρω αυτό, εγώ θα πάρω το άλλο κι’ εγώ έλεγα μέσα μου:

 «Εγώ δεν θα μιλήσω καθόλου, ο,τι μου δώσουν».
Ο πατήρ Αθανάσιος πήρε το χέρι του, λέγοντας:

 -Αυτό το χεράκι με έσωσε, με τις μπαταριές που έτρωγα! Και ενώ όλοι έπαιρναν κάποιο κομμάτι από το άγιο Λείψανό του για ευλογία, εγώ καθόμουν παράμερα. Γυρνάει τότε ο Γερο-Αρσένιος και λέει:
– Την κάρα να την δώσετε στον παπα-Εφραίμ.
– Να ’ναι ευλογημένο. Σ’ ευχαριστώ πολύ.
Άλλος είχε σκοπό να την πάρη, γιατί όλοι της συνοδείας μας είμαστε εκεί. Έτσι δεν έβαλα θέλημα πουθενά και πήρα την κάρα του αγίου Γέροντός μου.

  Στη Νέα Σκήτη την έβαλα στο παρεκκλήσι δίπλα στο κελλί μου. Στην Ιερά Μονή Φιλοθέου την είχα στο κελλί μου και τώρα στην Αριζόνα είναι τοποθετημένη στο παρεκκλήσι του αγίου Παντελεήμονος και ευωδιάζει, από την Νέα Σκήτη μέχρι σήμερα συνεχώς. Και είναι πολύ παράδοξο μυστήριο, ότι όσο περνούν τα χρόνια, ευωδιάζει και περισσότερο. Και ξεκινώντας είτε την αγρυπνία μου είτε την θεία Λειτουργία είτε οποιαδήποτε διακονία, πηγαίνω βάζω μετάνοια, παίρνω την ευχή του και κάνω υπακοή ακόμα και σήμερα.

Ήμουν ο θεράπων ιατρός του αγίου Γέροντος Φιλοθέου Ζερβάκου

Ήμουν ο θεράπων ιατρός του αγίου Γέροντος Φιλοθέου Ζερβάκου. Στις 10 Φεβρουάριου 1980 μου παρεπονήθη για διάχυτα άλγη κατά την πρόσθια νεφρική χώρα και την οσφύν, και έκτοτε άρχισε ο γολγοθάς αυτού του Αγίου ανθρώπου…
Τις τελευταίες μέρες του είχα πει: Γέροντα εχω μάθει ότι γεννηθήκατε Μάϊο…, και ότι θα αναχωρήσετε από την ζωή Μάϊο, αλλά ποιό Μάϊο, τον ρώτησα.
«Αυτόν τον Μάϊον, παιδί μου», μου απάντησε.

Πράγματι το εσπέρας της εκδημίας του του ανακοινώθη ότι την επομένη θα πήγαινα εις επίσκεψιν του και απήντησε: Ας έλθη, αν όμως με προλάβει, όπως και έγινε, διότι την επομένη εις τας 6 το πρωί ανεχώρησε για εκεί που 70 και πλέον χρόνια ετοίμαζε….

Οι τελευταίες του ημέρες ήταν και ο γολγοθάς του. 17 ημέρες μόνο με μία σταγόνα νερό στα χείλη, συνήθως οι άνθρωποι σε τέτοια κατάσταση ευρίσκονται σε λήθαργο με παραισθήσεις και λοιπά. Ο άρρωστός μας είχε εξαίρετη πνευματική διαύγεια. Δεν ήτο άνθρωπος υπήρξε άγιος. Δύσκολη η θέση ενός μικρού ιατρού να έχει τόση μεγάλη ευθύνη για τη ζωή αυτού του Αγίου.

Ικονίου Θεόληπτος: «Η χειροτονία αυτή είναι εξευτελισμός»

Την είδηση που αφορά την χειροτονία διακόνισσας στην Ι.Μ. Ζιμπάμπουε, σχολίασε μέσω του προσωπικού του λογαριασμού στο Facebook ο Μητροπολίτης Ικονίου κ. Θεόληπτος.
Ο Σεβασμιώτατος βάζει τα πράγματα στην σωστή εκκλησιαστική τάξη, ενώ υπογραμμίζει ότι η Ορθοδοξία δεν έχει καμία ανάγκη τον θεσμό των διακονισσών.

ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΤΟΥ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ

Με μεγάλη έκπληξη διάβασα στο διαδίκτυο ότι ένας Μητροπολίτης του δευτερόθρονου Πατριαρχείου Αλεξανδρείας χειροτόνησε μια διακόνισσα στην μακρινή Ζιμπάμπουε.
Αυθαίρετα μια Ορθόδοξος Εκκλησία προχώρησε κι επανέφεραι ένα παλαιό θεσμό που έχει ατονίσει από τον 3ο αιώνα μ. Χ.
Πράγματι στους τρεις πρώτους αιώνας υπήρχε στην Εκκλησία ο θεσμός των διακονισσών, οι οποίες εκτελούσαν την εποχή εκείνη χρέη θα λέγαμε νεωκόρων στην Εκκλησία και κυρίως βοηθούσαν στις βαπτίσεις των γυναικών και έκαναν κοινωνικό έργο.
Μετά τον 3ο μ. Χ αιώνα όταν εισήχθη στην Εκκλησία ο νηπιοβαπτισμός ατόνισε ο θεσμός των διακονισσών.
Συν τω χρόνω βεβαίως εισήχθησαν στην Εκκλησία διαφορά σχήματα, άλλοι θεσμοί σύμφωνα με τις ανάγκες κάθε εποχής.

Σήμερα π.χ. έχουμε τις φιλόπτωχες αδελφότητες στις ενορίες μας. Οι οποίες έχουν αναλάβει το κοινωνικό έργο της Εκκλησίας.
Έχουμε το νηπιοβάπτισμα. Άρα δεν χρειάζονται οι διακόνισσες. Τις έχουμε ανάγκη στην Ορθόδοξο Εκκλησία; Φυσικά και Όχι.
Μπορεί επισήμως να μην έχει καταργηθεί ο θεσμός αυτός, αλλά από τον 3ο αιώνα μέχρι τον 21ο πέρασαν νομίζω αιώνες και δεν υπάρχει στην Εκκλησία μας πλέον.
Άρα δεν είναι στη παράδοση μας κι ας λέγουν ορισμένοι ότι υπήρχε.
Κάτι το οποίο επί 19 ολόκληρους αιώνες δεν υπάρχει δεν μπορούμε να το επαναφέρουμε, λέγοντας ότι κάποτε υπήρχε.
Τότε ίσως υπήρχε ανάγκη αυτού του Θεσμού. Σήμερα μετά από 19 αιώνες δεν τον έχουμε ανάγκη.

Η Ανάσταση του Χριστού πρέπει να περάσει στην καθημερινότητά μας...

 

Προώθηση της διαστροφής και της σατανολατρίας στην Γιουροβίζιον

Η Γιουροβίζιον κάθε χρόνο είναι όλο και χειρότερη. Προωθεί το αισχρό, το χυδαίο, το διεστραμμένο. Φέτος το τερμάτισε με την απροκάλυπτη λατρεία στον σατανά. Δεν θα έμπαινα στον κόπο να σχολιάσω αλλά δυστυχώς αυτό το "μουσικό πανηγύρι" δεν είναι τίποτα άλλο από προώθηση της διαστροφής και της σατανολατρίας.
Αντανακλά όλα τα χαρακτηριστικά εκείνα της Ευρώπης που αποσυντίθενται, που δεν έχει τίποτα καλό πια να διδάξει , που θα καταστραφεί γιατί λατρεύει πλέον τον ενορχηστρωτή κάθε κακού, τον αρχέκακο διάβολο.

Οι άνθρωποι λες και ακολουθούν σαν υπνωτισμενα ζόμπι την πορεία τους προς την κόλαση.
Η Ιρλανδία μετά την δαιμονική εμφάνισή της βγαίνει πρώτη στα στοιχήματα . Φυσικά, όπου μπαίνει διαβολική σφραγίδα, ακολουθεί η κοσμική επιτυχία.
Αυτό που δεν βλέπουν οι αδαείς είναι ότι όποιος εναγκαλιζεται με τον εχθρό στο τέλος η καταστροφή του είναι βεβαία.

Θωμαή Στ./facebook

Η σκηνή της eurovision 2024 σε σχήμα σταυρού.
Τυχαίο; Να πατάνε όλοι το σταυρό; Ένα συνονθύλευμα ακαταστασίας, πορνείας, ανωμαλίας, μαγείας και σατανισμού και όλα αυτά να εκτυλίσσονται σε μια πίστα με αυτούσιο σχήμα τον Τίμιο Σταυρό.
Αυτό δεν είναι τέχνη, αυτό είναι διαστροφική πρόκληση. Θεωρούν οι εξυπνάκηδες των Σουηδών ότι έτσι θα ευτελίσουν τον Τίμιο Σταυρό των Χριστιανών. Δεν ευτελίζεται καθόλου η δύναμη του Τιμίου Σταυρού όσο και αν συνασπιστεί το κακό του κόσμου ολόκληρο.

Αν η τέχνη δεν προκαλεί ευχάριστα συναισθήματα, αν δεν ηρεμεί το πνεύμα και την διάθεση του ανθρώπου, αν δεν ανοίγει προοπτικές διάδοσης…τότε καταντά να είναι αποκρουστική, φοβική και απορριπτέα. Δεν γίνεται διαφορετικά! Η ψυχή η ίδια, που είναι ο ένθεος ηθικός νόμος, τα απορρίπτει. Είναι νομοτελειακό το θέμα!
Τώρα ποιες είναι αυτές οι επιτροπές που εγκρίνουν τα θεάματα αυτά είναι υπό εξέταση…

Συστήνω ανεπιφύλακτα οι γονείς να προτρέψουν τα παιδιά τους να μην δουν τον Β' προημιτελικό και τον τελικό της Eurovision στο Μάλμε της Σουηδίας, αλλά και οι ίδιοι να μην ρυπάνουν την ψυχή τους παρακολουθώντας την.

πηγή

Οἱ διακόνισσες δὲν ἦταν ποτὲ κληρικοί

 -Αρχ. Σαράντη Σαράντου, Χειροτονία διακονισσών

-Χειροτόνησαν Διακόνισσα στην Ζιμπάμπουε για να καλύψουν τις «ειδικές ανάγκες» των Ενοριών!

-Ο θεσμός των διακονισσών στην ορθόδοξη παράδοση και στους κόλπους της παναιρέσεως του οικουμενισμού

-Ἡ γυναικεία “ἱερωσύνη” εἰσῆλθε (καί) στόν παπισμό

-Κιτίου Χρυσόστομος, Μερικά πράγματα είναι δεδομένα και δεν πρέπει να κρίνονται με ανθρώπινα κριτήρια

-Μητροπολίτης Κιτίου Χρυσόστομος, Χειροτονία γυναικών και γιατί η Ορθόδοξος Εκκλησία την εμποδίζει

 Η θεολογική επιχειρηματολογία εναντίον της χειροτονίας γυναικών

Ὕμνος στὸν Ἅγιο Ἰωάννη τὸν Θεολόγο.

Ἁγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς

Ὁ ἅγιος Ἰωάννης, ὁ Εὐαγγελιστής,υἱός Ζεβεδαίου τοῦ ἁλιέως,
νεαρὸς βλαστὸς ἦταν, ὅταν συνάντησε τὴ θερμουργὸ ἀγάπη, τὸν Ἰησοῦ.

Ὁ πιὸ πιστὸς φίλος τοῦ Χριστοῦ,ἁγνή, παρθένος ψυχή,
ψυχὴ ἁγνὴ καὶ ἀγαπῶσα διορατική, ἡρωική.
Ἀποκάλυψε ἄρρητες ὁράσεις,αἴροντας τὴ σφραγίδα ποὺ σφράγιζε τὴν αἰωνιότητα.

Ὁ ἅγιος Ἰωάννης εἶδε τὸ πεπρωμένο τοῦ κόσμου, ἀπὸ τὴν ἀρχὴ μέχρι τὸ τέλος!
Κήρυξε τὴν Ἀγάπη καὶ μὲ Ἀγάπη πορεύθηκε μέσα στὸν κόσμο.
Ὣς τὸν θρόνο τοῦ Ὑψίστου Θεοῦ ἀνυψώθηκε ἀπὸ τὴν Ἀγάπη.

Σὰν ὄρος χιονοστεφές αὐτός, ὁ υἱός τῆς Βροντῆς, ὁ φοβερὸς προφήτης,
ἀλλὰ καὶ πράος καὶ ταπεινὸς τῇ καρδίᾳ.

Ὦ Ἰωάννη, οὐρανοφάντορ καὶ μυστολέκτα τῶν ἀρρήτων,βροντόλαλε ἅγιε Θεολόγε,
δέξου τὶς μικρὲς ἱκεσίες μας πρὸς τὸν μεγάλο Φίλο σου καὶ Σωτῆρα ἡμῶν!

Ἔγγισέ μας σ’ Αὐτόν,τὸν παντοδύναμο Θεό, τὸν γλυκύτατο Ἰησοῦ.
Καί, παρότι ἀνάξιοι γιὰ νὰ γείρουμε στὸ στήθος Του, τουλάχιστον, ἐπιστήθιε φίλε Αὐτοῦ,φέρε μας ἐγγύτερα στὰ πόδια Του!

Η ''Μικρά Δέησις''.Μονή της Χώρας.

Η ''Μικρά Δέησις''

....Μονή της Χώρας....

Στις 8 Μαΐου 1980 την 6η πρωϊνή, εκοιμήθη ο άγιος Γέροντας Φιλόθεος Ζερβάκος.

Στις 8 Μαΐου 1980 την 6η πρωϊνή, εκοιμήθη ο άγιος Γέροντας ΦΙΛΟΘΕΟΣ ΖΕΡΒΑΚΟΣ 

Μία μεγάλη σύγχρονη μορφή της Ορθοδοξίας, πνευματικό τέκνο του Αγίου Νεκταρίου και ηγούμενος της Ι.Μ.Ζωοδοχου Πηγής,Λογγοβάρδας Πάρου.

"Μόνον όταν ΜΕΤΑΝΟΗΣΟΥΝ οι άνθρωποι, σαν τους Νινευΐτες, θα παρέλθη η Οργή του Κυρίου. Αλλοίμονον στον αμαρτωλό και αμετανόητο κόσμο. Σήμερα η αληθινή ΜΕΤΑΝΟΙΑ σπανίζει."

"Υπάρχουν πολλαί οδοί αι οποίαι οδηγούν εις τον Oυρανόν. Υπάρχει και μία οδός, αλλά η πλέον ευκολωτέρα, η πλέον συντομωτέρα και ασφαλεστέρα. Αυτήν την οδόν, την οποίαν εκ πολλής ερεύνης και μελέτης έμαθον, θα σας υποδείξω. Η οδός αύτη λέγεται οδός Ταπεινώσεως."

"Εγώ πάντως θέλω να βασανισθώ εδώ για να μή βασανίζωμαι στην Άλλη Ζωήν. Εκείνα τα αγαθά της Βασιλείας του Θεού να μή στερηθούμε. Καλά είναι και τα επίγεια,αλλά είναι προσωρινά,πρόσκαιρα και μάταια,ενώ εκείνα είναι Αιώνια.."

O Καθεδρικός Ἱερός Ναός Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου στην Λευκωσία

Ο καθεδρικός ναός του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου κτίσθηκε στον χώρο της Μονής του Αγίου Ιωάννου του Πίπη. Η μονή αυτή ήταν αφιερωμένη στον Ευαγγελιστή Ιωάννη, τον ηγαπημένο μαθητή του Χριστού.

Το επώνυμο Πίπη προέρχεται από την αραβική λέξη habib, που σημαίνει αγαπώ, και εφόσον ο Ιωάννης είναι ο ευαγγελιστής της αγάπης, γι’ αυτό ταίριαζε απόλυτα στην περίπτωση αυτή το αραβικό αυτό επίθετο. Πίπη όμως είναι και το επώνυμο Συρορθόδοξης οικογένειας εγκατεστημένης στην Κύπρο.

Η ίδρυση της μονής του Αγίου Ιωάννου του Πίπη συνδέεται με εξελληνισμένους Συρορθοδόξους όπως φαίνεται και από το επώνυμο Πίπη, αλλά και από το γεγονός ότι κατά τον 14ο και 15ο αιώνα χρησιμοποιείται σαν τόπος ταφής Συρορθοδόξων. Όπως είναι γνωστό ήδη από τις αρχές του 9ου αιώνα χριστιανοί της Συρίας και της Παλαιστίνης κατέφυγαν στην Κύπρο λόγω των διωγμών των Αράβων. Το πρώτο μεγάλο κύμα των προσφύγων αυτών έφθασε στην Κύπρο το 813μ.Χ., όπως αναφέρει ο χρονογράφος Θεοφάνης, έκτοτε ακολούθησαν πολλά κύματα προσφύγων, ιδιαίτερα κατά τις Σταυροφορίες και κατά την πτώση των σταυροφορικών κρατιδίων κατά τον 13ο αιώνα. Ανάμεσα τους ήταν και η οικογένεια Πίπη, μέλη της οποίας αναφέρονται κατά την περίοδο της Φραγκοκρατίας και Ενετοκρατίας.

Δεν είναι γνωστό πότε ακριβώς ιδρύθηκε η Μονή. Η αρχαιότερη μαρτυρία που υπάρχει γι’ αυτήν είναι ο Κολοφών του χειρογράφου 374 της Μονής Ιβήρων στο Άγιον Όρος. 

«Η Εκκλησία δεν προσάγει "αποδείξεις της Αναστάσεως" του Χριστού

 «Η Εκκλησία δεν προσάγει "αποδείξεις της Αναστάσεως" του Χριστού. Δεν επιδιώκει να πείσει κανέναν. Καλεί κάθε πιστό με το "έρχου και ίδε", αποβλέπουσα στη βίωσή της αυθεντικά, προσωπικά, ζωντανά. Τα υπέρλογα γεγονότα προσεγγίζονται μόνο με πίστη. […] Για τον άπιστο ίσως αυτό να μοιάζει με αυταπάτη. Ακούει μόνον λόγια, παρακολουθεί μόνον ακατανόητες τελετές και τις ερμηνεύει μόνον επιφανειακά. Για τους πιστούς, όμως, όλα αυτά ακτινοβολούν εκ των έσω όχι ως απόδειξη της πίστεώς των, αλλ’ ως αποτέλεσμά της. 

 Έτσι το Πάσχα δεν είναι ένα γεγονός που συνέβη κάποτε στο παρελθόν. Δεν είναι απλά ανάμνηση ενός συμβεβηκότος. Είναι αληθινή συνάντηση μέσα σε πνεύμα χαράς μ’ Αυτόν που οι καρδιές μας συνάντησαν πριν από πολύ καιρό και Τον γνώρισαν ως αληθινό Φως και Ζωή». (ΠΑΣΧΑ 2007)

† Ο των Ελλήνων Χριστόδουλος

Και έβλεπε το βράδυ κάποιον διάκο να ανοίγει την πόρτα, να μπαίνει μέσα στο σπίτι και να θυμιάζει το σπίτι..!

Αναφέρει εκεί στο βίο του Αγίου Ραφαήλ όταν τότε, τη δεκαετία του '50-'60, που εμφανιζόταν ο Άγιος Ραφαήλ στη Μυτιλήνη και γινόντουσαν πολλαπλά θαύματα και εμφανίσεις των Αγίων μέχρι που
συμπληρώθηκε όλη εκείνη η ιστορία με τους Αγίους, που είναι ένα θαυμαστό γεγονός και όσοι δεν το έχετε διαβάσει διαβάστε το, ένα βιβλίο του Φώτη Κόντογλου "Σημείον Μέγα". Αυτό είναι το πιο ωραίο (βιβλίο). Είναι και αυθεντικό της εποχής εκείνης.Έκδοσις Αστέρος, αν δεν κάνω λάθος.(Εκδόσεων Παπαδημητρίου – Αστήρ)
Είναι πάρα πολύ ωραίο βιβλίο.
Εκεί λοιπόν αναφέρονται όλοι αυτοί οι άνθρωποι, δεκάδες άνθρωποι, οι οποίοι είχαν αυτήν την εμπειρία με τις εμφανίσεις των Αγίων. 

 Ένας άνθρωπος, ένα βράδυ όταν έχτισε το σπίτι του και έκανε το τζάκι του
βρήκε μία κολώνα παλιά και την έβαλε πάνω από το τζάκι. Και έβλεπε το βράδυ κάποιον διάκο να ανοίγει την πόρτα, να μπαίνει μέσα στο σπίτι και να θυμιάζει το σπίτι. Μια δυο τρεις τρόμαξε, λέει, τι έγινε στοιχιώθηκε το σπίτι μου; ας πούμε. Τι συμβαίνει; Μετά αποκαλύφθηκε στον άνθρωπο ότι αυτή η πέτρα ήταν του Ναού του Μοναστηριού.
500 χρόνια πριν είχε διαλυθεί το Μοναστήρι, είχε καταστραφεί. Όμως η πέτρα ήταν του Ναού και παρά ταύτα ο Θεός φρόντιζε τρόπον τινά την ευλογία και το θυμίαμα εκείνης της πέτρας.

π. Αθανάσιος Μητρ. Λεμεσού

https://youtu.be/oZrh9bdHYMw

πηγή

Καθώς προσευχόμουν στο σκαμνί μου είδα ότι βρισκόμουν κάτω από το Σταυρό του Κυρίου την ώρα της αποκαθηλώσεως...

Γέροντας Κύριλλος...Μονή Οσίου Δαβίδ Ευβοίας 

Εκεί λοιπόν καθώς προσευχόμουν στο σκαμνί μου είδα ότι βρισκόμουν κάτω από το Σταυρό του Κυρίου την ώρα της αποκαθηλώσεως .
Συγκλονίστηκα , με πήραν τα δάκρυα και το μόνο που έλεγα ήταν " Κύριε , Κύριε , Χριστέ μου , Κύριέ μου " .
Τότε άκουσα τον άγιο Ιωσήφ τον ευσχήμονα βουλευτή , να μου λέει : "Κύριλλε , άνοιξε τα χέρια σου να κρατήσεις το Σώμα του Κυρίου " .
Εγώ , γεμάτος φόβο , άνοιξα τα χέρια μου και οι Μυροφόρες τοποθέτησαν πάνω τους ένα λευκό σεντόνι .
Τότε , είδα το πρόσωπο της Παναγίας. Πω! Πω! πόσο όμορφη ήταν, αλλά και πόσο λυπημένη!
Οι άγιοι Κηδευτές τοποθέτησαν το Σώμα του Χριστού στα χέρια μου και οι άγιες Μυροφόρες έριχναν στο νεκρό Σώμα συνεχώς μύρα .
Συνέχισα γοερά να κλαίω και τα κατασπάζομαι το Σώμα του Κυρίου Ιησού , λέγοντας συνεχώς : Κύριέ μου , Κύριέ μου " .
'Οταν συνήλθα σκέφτηκα μήπως ήταν όνειρο , ή με ενέπαιξε τυχόν ο πειρασμός .
'Ομως καθώς έκανα το σταυρό μου και κίνησα τα χέρια μου , τα αισθάνθηκα υγρά .
'Ηταν πλημμυρισμένα από το μύρο , που ευωδίαζε όμοια με το μύρο που έραναν οι Μυροφόρες το Σώμα του Ιησού .
Μύρο είχε πέσει και στο δάπεδο του κελλιού .
'Ετρεξα με φόβο να το αναφέρω στον άγιο γέροντα Ιάκωβο (Τσαλίκη) .
Αυτός ήταν σα να με περίμενε .
Κοιτάζοντάς με στα μάτια χωρίς καν να του πω κάτι ,μου είπε :
" 'Είδες Κύριλλε ; είδες; "
Αυτή η ευωδία στο κελλί μου και στα χέρια μου κράτησε για μεγάλο διάστημα και ντρεπόμουν να δίνω το χέρι μου να το ασπάζονται για να μη λένε ότι ο Κύριλλος βάζει αρώματα " .

Η ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΉ ΕΙΚΟΝΑ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΜΟΝΗΣ ΚΛΕΙΣΤΩΝ

Η σεπτή, θαυματουργός και εφέστιος Εικόνα της Υπεραγίας Θεοτόκου «Παναγία Ελεούσα» αποτελεί το ιερότατο σέμνωμα της Παλαιφάτου Ιεράς Μονής Κοιμήσεως Θεοτόκου Κλειστών.

Λίγα λόγια για τη Μονή Κλειστών:
Ειναι ενα παλαιό μοναστήρι που βρίσκεται στις νοτιοδυτικές υπώρειες της Πάρνηθας, στην Αττική και σε υψόμετρο περίπου 600 μ., κοντά στο αρχαίο φρούριο της Φυλής ,περίπου 3 χλμ. από τη Χασιά και 20 χλμ. από την Αθήνα,.
Ονομάζεται Μονή Κλειστών διότι περικλείεται από βουνά. Το καθολικό είναι ναός βυζαντινός, σταυροειδής με τρούλο, δικίονος.
Η τοποθεσία που βρισκεται το μοναστηρι είναι επιβλητική. Oι κάθετες σχεδόν όχθες του φαραγγιού προξενούν δέος στον επισκέπτη και το αδιάκοπο βουητό του νερού στη βραχώδη και ανώμαλη κοίτη του τους χειμερινούς και ανοιξιάτικους μήνες, ανάμικτο με το θρόϊσμα των φύλλων των δένδρων και τις ψαλμωδίες των καλογραιών, αγγίζουν τα μύχια της ψυχής σαν θεσπέσια συναυλία στο μεγάλο Δημιουργό.
Η πράγματι «Κλειστή» τοποθεσία του μοναστηριού περιβάλλεται, βόρεια από τα κάθετα βράχια του «Άρματος» ή Καλιακούδας, ανατολικά από τις κορυφές «Ταμίλθι» και «Αλογόπετρα» και δυτικά από την κορυφογραμμή «Θοδώρα» και «Καλλίνικο».
Κατά τη γερμανική κατοχή, η μονή προσέφερε πολλά στον αγώνα του έθνους κατά των κατακτητών.
Η άγραφη παράδοση αναφέρει ότι ένας ευσεβής χριστιανός, βλέποντας ένα παράδοξο φως, ανακάλυψε την ιερά Εικόνα της Παναγίας στον απέναντι της Ιεράς Μονής απότομο βράχο, μέσα σε ένα κοίλωμα.

Κι ἐγώ κατάλαβα, ὅτι τό «Ἀληθῶς Ἀνέστη» δέν τό εἶπε ὁ φύλακας ἀλλά ὁ Ἄγγελος τοῦ Θεοῦ(Πάσχα στις κομμουνιστικές φυλακές)

 π. Γκεοργκε Κάλτσίου-Ντουμιτρεάσα

π.ΓΚΕΟΡΓΚΕ ΚΑΛΤΣΙΟΥ-ΝΤΟΥΜΙΤΡΕΑΣΑ.Ο ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΣ ΕΧΘΡΟΣ ΤΟΥ Ν.ΤΣΑΟΥΣΕΣΚΟΥ

«Ἑτοιμαζόμουν γιὰ τὴν μεγάλη ἑορτή. Καθάριζα τὴν ψυχή μου ὅσο μποροῦσα, ἔκλεισα τ’ αὐτιά μου στὶς προσβολές, ἔγινα ἀναίσθητος γιὰ τὰ χτυπήματα, ἀπρόσιτος γιὰ τὴν πεῖνα. Ζεσταινόμουν μὲ τὴ νοερὰ προσευχὴ καὶ τὴ νύχτα, ἡ ὁποία, ὅσο γνώριζα, ἦταν Πασχαλινή, ἄκουσα τὶς καμπάνες τῆς φυλακῆς. Ὁ ἦχος τους ἔφτανε στὸ κλουβί μου σιγά-σιγά. Δὲν ἦταν ἐκεῖνο τὸ ἐκκωφαντικὸ κουδούνισμα, τὸ ὁποῖο ἀκούει κάποιος ποὺ βρίσκεται δίπλα στὶς καμπάνες, ἀλλὰ διαπερνοῦσε τοὺς τοίχους. Αὐτὸς ὁ ἦχος διείσδυε σὰν μία ἀναγγελία ἀπὸ τὸν ἐξωτερικὸ κόσμο, ὅπου οἱ ἄνθρωποι γιορτάζουν τὴν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ.

Κι ἐγὼ ἐκφώνησα «Χριστὸς Ἀνέστη!». Στὴν ἀρχὴ τὸ εἶπα ἀπὸ μέσα μου καὶ μετὰ ἤθελα νὰ τὸ ψάλλω φωναχτά, ὅμως χωρὶς νὰ τὸ ἀκούσει κανένας ἄλλος. Στὴ φυλακὴ κυριαρχοῦσε ἀπόλυτη ἡσυχία καὶ κάθε κίνηση στὰ κλουβιὰ ἀντηχοῦσε ἔξω, στὸν διάδρομο. Ὁ φύλακας, μάλιστα, ἄκουσε ὅτι ψάλλω, γι’ αὐτὸ ἦρθε καὶ μὲ μάλωσε. Κι ἐγὼ ἀποφάσισα νὰ σιωπήσω, ὥστε νὰ μὴ χαλάσω αὐτὴν τὴν ἁγία πασχαλινὴ νύχτα. Ἄρχισα ν’ ἀναθυμοῦμαι τὰ παιδικά μου χρόνια, τὶς πιὸ πολύτιμες γιὰ τὴν ψυχή μου ἀναμνήσεις.

Στὸ τμῆμα, ὅπου βρισκόμουν, ὑπῆρχαν 6 φύλακες. Αὐτοὶ ἔκαναν τὴν ἐπιτήρηση μὲ βάρδιες. Ὁ φύλακας, τοῦ ὁποίου τελείωνε τὴ βάρδια, ἔκανε ἕνα βῆμα μπροστὰ καὶ πήγαινε νὰ σταθεῖ στὴ φαλάγγα. Ὁ ἄλλος, ποὺ ξεκινοῦσε τὴ βάρδια, πήγαινε ν’ ἀνοίξει τὴν πόρτα στὸ κλουβί μας. Ἐκείνη τὴ στιγμὴ, ὅλοι ἐμεῖς ἔπρεπε νὰ στεκόμαστε μὲ τὰ πρόσωπα στραμμένα πρὸς τὸν τοῖχο. Ἐκεῖνος ἔμπαινε μέσα, κοιτοῦσε γύρω, ἤλεγχε ἂν εἶναι ὅλα ἐντάξει. Μᾶς ἀπαγορευόταν νὰ στραφοῦμε πρὸς τὴν πόρτα, μέχρι ν’ ἀκούσουμε τὸ κλείδωμά της.

Ἐκεῖνο τὸ πασχαλινὸ πρωινὸ, ἀποφάσισα νὰ μὴ γυρίσω τὸ πρόσωπό μου πρὸς τὸν τοῖχο. Καὶ ὁ φρουρὸς τότε ἦταν ἕνας «ὄμορφος διάβολος». Ἐκεῖνος ὁ νεαρός, μάλιστα, ἦταν ἕνα ἁπλὸ παλληκάρι ἀπὸ χωριό, ψηλός, λεπτός, μὲ γαλάζια ἀγγελικὰ μάτια, μὲ ὄμορφο κορμί, πάντα ὡραῖα καὶ καθαρὰ ντυμένος. Οἱ ἄλλοι ἦταν πιὸ ἀσυγύριστοι, ἐνῶ αὐτὸς ἦταν πάντα κομψός. Ἀλλὰ ἦταν φοβερὰ σκληρός.

Κελι στην κομμουνιστική φυλακή του Aiud

Εἶναι δύσκολο νὰ καταλάβω, πῶς μπορεῖ ἕνας ἄνθρωπος, ποὺ ἔχει τέτοια κομψότητα καὶ ἀνδρικὴ ὀμορφιά, νὰ συμπεριφέρεται τόσο ἄγρια. Ἂν δὲν χτυποῦσε 5-6 κρατούμενους, τότε, μᾶλλον, αἰσθανόταν ἄβολα.

Γενικά, στὴ φυλακή, μέσα στὴν καταπιεστικὴ ἀτμόσφαιρα φόβου καὶ ἀπειλῆς, ἦταν πιὸ εὔκολα νὰ ὑποφέρουμε τὰ βασανιστήρια. Ἀλλά, ὅταν ἀκοῦς τὶς φωνὲς κάποιων ἄλλων… Πιὸ συχνὰ χτυποῦσαν τοὺς ποινικοὺς καταδικασμένους, ἐπειδὴ οἱ πολιτικοὶ κρατούμενοι ἦταν λίγοι. Καὶ αὐτοὶ φώναζαν, ὅταν τοὺς χτυποῦσαν. Ἐνῶ ἐμεῖς δὲν φωνάζαμε ποτέ. Ὅταν ἐκεῖνοι φώναζαν, ἡ φαντασία μας ἀμέσως ἄρχιζε νὰ ὀργιάζει καὶ φανταζόμασταν φοβερὰ πράγματα. Ἡ ψυχή μας πονοῦσε τόσο πολὺ ἀπὸ αὐτὲς τὶς φωνές, ποὺ θὰ προτιμούσαμε νὰ χτυποῦν ἐμᾶς παρὰ αὐτούς. Λοιπόν, ἐκεῖνος ὁ νεαρὸς ἦταν ὁ τύπος, ποὺ ἔβρισκε ἀπόλαυση στὸ νὰ βασανίζει τοὺς ἀνθρώπους.

Ἐκεῖνο τὸ πρωί, ὅταν ἄνοιξε ἡ πόρτα, ἤμουν ἀκόμα ὄρθιος, χωρὶς νὰ κλείσω μάτι, ἐπειδὴ προσευχόμουν στὸν Θεὸ ὅλη τὴ νύχτα. Ἑκατοντάδες ἢ ἴσως καὶ χιλιάδες φορὲς εἶπα: «Χριστὸς ἀνέστη ἐκ νεκρῶν, θανάτῳ θάνατον πατήσας καὶ τοῖς ἐν τοῖς μνήμασι ζωὴν χαρισάμενος!». Πιὸ πιθανόν, χιλιάδες φορές, ὥστε ἡ ἀλήθεια γιὰ τὴν Ἀνάσταση ν’ ἀποτυπωθεῖ στὴ μνήμη μου.

Ἅγιε Ραφαήλ, ἐδέχθητε τήν παρ᾽ ἐμοῦ ποιηθεῖσαν ἀκολουθίαν; (Άγιος Γεράσιμος Μικραγιαννανίτης)

Σέ δακτυλογραφημένη ἐπιστολή ὁ μακαριστός Γέρων Γεράσιμος ἀναφέρει ἐπί λέξει: ‘’Μετά τήν σύνταξιν τῆς πλήρους καί πανηγυρικῆς ἀκολουθίας μετά τοῦ παρακλητικοῦ κανόνος τῶν νεοφανῶν Ἁγίων Ραφαήλ, Νικολάου καί Εἰρήνης, μίαν ἑσπέραν διελογιζόμην κατά πόσον ἐγένετο δεκτή ἡ ἐργασία μου αὕτη ἀπό τούς Ἁγίους. Ταῦτα σκεπτόμενος κατεκλίθην καί μόλις ἔκλεισα τούς ὀφθαλμούς εἶδον ὅτι ἤνοιξεν ἡ θύρα τοῦ κελλίου μου καί εἰσῆλθεν ἱεροπρεπής τις ἄνθρωπος ἐνδεδυμένος ἱερατικήν στολήν. 

Μόλις τόν εἶδον ἀνεβόησα:Ὁ Ἅγιος Ραφαήλ, καί ἐκίνησε κλίνων τήν κεφαλήν του, ἐπιβεβαιῶν τρόπον τινά τήν ἀναφώνησίν μου. 

 Τότε πλήρης χαρᾶς τῷ εἶπον: Ἅγιε Ραφαήλ, ἐδέχθητε τήν παρ᾽ ἐμοῦ ποιηθεῖσαν ἀκολουθίαν; 

 Κλίνας πάλιν τήν κεφαλήν καί μειδιάσας σεμνῶς εἶπεν ἠρέμα “ναί”, καί ἐγένετο ἄφαντος, πληρώσας ἀρρήτου χαρᾶς καί εὐφροσύνης τήν ταπεινήν μου καρδίαν. 

 Ἀφοῦ συνέταξα τήν Ἀκολουθίαν τήν ἀπέστειλα εἰς Μυτιλήνην καί, ἐγκριθεῖσα παρά τῆς Ἱερᾶς Συνόδου, ἐτέθη ἀμέσως εἰς λειτουργικήν χρῆσιν, καί ἰδίᾳ ὁ παρακλητικός κανών, ὁπότε λαμβάνω ἐπιστολήν ἐκεῖθεν λέγουσαν μεταξύ τῶν ἄλλων καί τά ἑξῆς:

 Εὐλαβεῖς προσκυνηταί ἐν Θερμῇ εἶδον ὀφθαλμοφανῶς ἔξω τοῦ Ναοῦ τούς Ἁγίους Ραφαήλ καί Νικόλαον, κρατοῦντας ἐκ τῶν χειρῶν τήν μικράν Ἁγίαν Εἰρήνην καί βαδίζοντας νά εἰσέλθουν ἐν τῷ ναῷ. Μόλις ἔφθασαν εἰς τήν θύραν, ἡ Ἁγία Εἰρήνη δέν ἤθελεν νά εἰσέλθῃ καί ταῦτα ἤκουσαν νά λέγῃ πρός τούς κρατοῦντας αὐτήν Ἁγίους: “Δέν θά εἰσέλθω διότι ὁ πατήρ Γεράσιμος δέν μέ ἔχει συμπεριλάβει εἰς τό Ἀπολυτίκιον”. 

 Καί πράγματι, ἀδελφοί μου, εἰς τό Ἀπολυτίκιον εἶχον μόνον τούς Ἁγίους Ραφαήλ καί Νικόλαον. Τότε ἔσπευσαν νά μοῦ καταστήσουν γνωστά τά ἀνωτέρω καί ἀμέσως τροποποιήσας τό Ἀπολυτίκιον κατά τι, συμπεριέλαβον ἐν αὐτῷ καί τήν Ἁγίαν Παρθενομάρτυρα Εἰρήνην, ζητήσας παρ᾽ αὐτῆς συγχώρησιν, διά τό ἀκούσιον πταῖσμα, διότι δέν ἐγένετο τοῦτο ἐκ προθέσεως. Ταῦτα πρός δόξαν Θεοῦ καί τιμήν τῶν Ἁγίων καί θαυματουργῶν Ραφαήλ, Νικολάου καί Εἰρήνης, τῶν θαυμαστῶς δοξασθέντων καί ἐνεργούντων παραδόξως εἰς τούς μετά πίστεως ἐπικαλουμένους αὐτούς’’.

ΠΗΓΗ

Ξέρετε στη Θεία Λειτουργία της Ανάστασης τι δώρα δίνει ο Θεός..;

 

Ἀναστήτω ὁ Θεός, καί διασκορπισθήτωσαν οἱ ἐχθροί αὐτοῦ...

Αυτό το πράγμα που γίνεται το βράδυ της Ανάστασης, είναι από τη μια να γελάς και από την άλλη να κλαις! Διότι λες, βρε παιδί μου, δεν καταλαβαίνουν άραγε οι άνθρωποι; Μόλις πούμε το "Χριστός Ανέστη" απαγγέλουμε κάποιους στίχους από τις προφητείες. Και λέει μία προφητεία:
«Ἀναστήτω ὁ Θεός, καὶ διασκορπισθήτωσαν οἱ ἐχθροί αὐτοῦ, καί φυγέτωσαν ἀπὸ προσώπου αὐτοῦ οἱ μισοῦντες αὐτόν.»
και βλέπεις φεύγουν φεύγουν φεύγουν.
Βρε, πού πάτε; Ελάτε πίσω!
Πάτε ύστερα, βρε! Μετά από κανένα πεντάλεπτο, κανένα δεκάλεπτο!
Τώρα βρήκατε να φύγετε, που λέει η Εκκλησία, "Να φύγουν οι εχθροί του Χριστού! Να φύγουν οι μισούντες αυτόν!"
Όπου φύγει-φύγει...
Μα τι πειρασμός είναι αυτή η υπόθεση!
Τι θρίαμβος του σατανά! Πραγματικά δηλαδή, αν είχαμε πνευματικά μάτια θα βλέπαμε το διάβολο να τρίβει τα χέρια του, ας πούμε. Να λέει, "Τι ωραία, τι ωραίο θέαμα!". Και ιδίως εμείς που στεκόμαστε ψηλά που είναι το Ευαγγέλιο για να το ακούσουν όλοι, περιμένουν όλοι να ακούσουν το Ευαγγέλιο, το Χριστός Ανέστη, και έτσι όπως είναι ένα πλήθος ανθρώπων κάτω, χιλιάδες άνθρωποι, σε 4 με 5 λεπτά φφφφ

Αγία Σοφία της Κλεισούρας (♰ 6 Μαΐου 1974) 50 χρόνια από την κοίμηση της Αγίας.

Αγία Σοφία της Κλεισούρας (♰ 6 Μαΐου 1974)

50 χρόνια από την κοίμηση της Αγίας.

Οι αναρτήσεις μας

https://proskynitis.blogspot.com/search/label/%CE%9F%CF%83%CE%AF%CE%B1%20%CE%A3%CE%BF%CF%86%CE%AF%CE%B1%20%CE%9A%CE%BB%CE%B5%CE%B9%CF%83%CE%BF%CF%8D%CF%81%CE%B1%CF%82

Ο θαυμάσιος άγιος Γεώργιος από την Μονή της Χώρας της Κωνσταντινούπολης

  Ο θαυμάσιος άγιος Γεώργιος από την Μονή της Χώρας της Κωνσταντινούπολης, τοιχογραφία των αρχών του 14ου αιώνα, φτιαγμένος από υψηλότατης ποιότητας καλλιτεχνικό εργαστήριο της Πρωτεύουσας της Αυτοκρατορίας. Σήμερα, ημέρα της εορτής του, το Καθολικό της Μονής μετατράπηκε πάλι σε ισλαμικό τέμενος.

+Ε. Γ.-πηγή

"Τρέχε Γεώργιε ίνα λάβεις τον ποθούμενο Κύριον."

Μητροπολίτου Λεμεσού Αθανασίου

  Έχει ένα συγκινητικό στιγμιότυπο από τη ζωή και τα μαρτύρια του Αγ. Μεγαλομάρτυρος Γεωργίου του Τροπαιοφόρου, το οποίο πραγματικά το λέω συχνά αλλά είναι τόσο σημαντικό και τόσο εκφραστικό. 

  Λέει λοιπόν στο βίο του Αγίου Γεωργίου ότι μέσα στα πολλά μαρτύρια που υπέμεινε ο Μάρτυς αυτός, ο γενναίος αυτός Μάρτυρας, ο αδάμαντας αυτός του Χριστού και της Εκκλησίας, νέος στην ηλικία 20-22 χρόνων παλικάρι, τον οδήγησαν στο στάδιο μέσα στο πλήθος εκείνων των ανθρώπων οι οποίοι φώναζαν και έλεγαν διάφορα. Και τι έκαναν; Πήραν σιδερένια παπούτσια τα οποία μέσα είχαν καρφιά. Σκεφτείτε εμάς καμιά φορά μπαίνει στο παπούτσι μας μια μικρή πέτρα και δεν μπορούμε να περπατήσουμε, μας πληγώνει, θέλουμε να τη βγάλουμε, δεν μπορούμε, είναι πολύ οδυνηρό και ενοχλητικό. Είχε καρφιά μέσα στα παπούτσια του τα σιδερένια και τα έβαλαν στη φωτιά και τα πύπρωσαν τόσο, λέγει ο βίος του, ώστε έγιναν ένα με το πυρ. Κατακόκκινα τα παπούτσια αυτά. 

 Και έφεραν άλογα, Αραβικά άλογα, που τρέχουν πολύ, και τα έδεσαν και φόρεσαν τα πυρακτωμένα παπούτσια του μάρτυρος Γεωργίου με τα καρφιά αυτά και τον έδεσαν πίσω από τα άλογα. Κι άρχισαν να τρέχουν τα άλογα και αυτός έπρεπε ή να τρέξει ή αν έπεφτε κάτω θα γινόταν χίλια κομμάτια, θα τον διέλυαν μέσα στο δρόμο με τη φόρα αυτή και την ταχύτητα των αλόγων. 

 Και λέγει ο βίος του, "το πλήθος φώναζε εναντίον του Γεωργίου και ούρλιαζε και έκαναν αλαλαγμούς". Σκεφτείτε λοιπόν εκείνη την ατμόσφαιρα! 

 "Ο δε γενναίος μάρτυς του Χριστού, Γεώργιος" -λέγει το συναξάριο- "μετά πολλής προθυμίας έτρεχεν λέγων εις εαυτόν", έλεγε στον εαυτό του: "Τρέχε Γεώργιε ίνα λάβεις τον ποθούμενο Κύριον."

Ένας περιοδεύων λυγμός είναι η Ανάσταση

Ένας περιοδεύων λυγμός είναι η Ανάσταση, ένας λυγμός που στις δώδεκα παρά κάτι -εκεί στο σκότος, πριν το "δεύτε λάβετε φώς"- ελευθερώνεται σε κλάμα βαθύ, σεβαστικό (γι' αυτό και σιωπηλό) και ουσιαστικό.

Κλαις -επιτέλους- δάκρυα κρατημένα καιρό, μπουρίνι που σε παίδευε χειμώνα ολόκληρο, κλαις απελευθέρωση παλιών Μεγαλοβδόμαδων-απολύτρωση και στα βρεγμένα σου μάγουλα ανασταίνονται χρώματα κόκκινα, αυγών του εθίμου και μέσα σου -στη θέση του λυγμού- υψώνεται το "Χριστός Ανέστη" πιο δυνατά κι από κείνο του παπά και των ψαλτάδων.

Φώτα, θριαμβευτικά άμφια, άνθρωποι, δαφνόφυλλα, φιλιά, Παπαδιαμάντια παιδιά επιδεικνύοντα τα στολίδια των λαμπάδων τους και εντός σου το απερίγραπτο.
Στο τέμπλο η άρρητη χαρά των ταπεινών αγιογραφημένων και εκείνη η λάμψη του νικητή Χριστού.

"Χριστός Ανέστη" γαλήνιο χαμόγελο για την αναπαυμένη Παναγιά, με τους πρόσφατους καημούς του Υικού Σταυρού, κρυμμένους -πια- εκεί που κομποδένει τους πόνους των ανθρώπων.
"Χριστός Ανεστη" όλη η ζωή μας σε δυο λέξεις. Και θα είναι πάντα έτσι.
"Χριστός Ανέστη"

anazhthseis-elena

Η λέξη "γεώργιον", απ' όπου παίρνει και το όνομά του ο άγ. Γεώργιος...

Η λέξη "γεώργιον", απ' όπου παίρνει και το όνομά του ο άγ. Γεώργιος, σημαίνει στα Αρχαία Ελληνικά την καλλιεργημένη/οργωμένη γη/έκταση, τον αγρό γενικότερα, αλλά και την καλλιέργεια, όπως και τον προκύπτοντα από αυτήν καρπό / την καρποφορία.

Τη λέξη αυτή θα τη συναντήσουμε στην Παλαιά Διαθήκη, εκτός των άλλων στη "Σοφία Σειράχ", 27:6 ("γεώργιον ξύλου ἐκφαίνει ὁ καρπὸς αὐτοῦ" = "ο καρπός του καλλιεργημένου δέντρου φανερώνει το είδος του / την αξία του") και στις "Παροιμίες", 24:5 ("κρείσσων σοφὸς ἰσχυροῦ καὶ ἀνὴρ φρόνησιν ἔχων γεωργίου μεγάλου" = "είναι καλύτερος ο σοφός άνθρωπος από τον ισχυρό, και ο συνετός/μυαλωμένος άνθρωπος από μεγάλη καλλιεργημένη έκταση").

Και στην Καινή Διαθήκη: "Θεοῦ γεώργιον, Θεοῦ οἰκοδομή ἐστε" ( = "Είστε αγρός που καλλιεργείται από τον Θεό, είστε οικοδόμημα του Θεού") (Α΄ Κορ. 3:9).

Σε ένα τροπάριο του Εσπερινού του αγ. Γεωργίου, ο ιερός υμνογράφος περιστρέφεται

Αναρτήσεις αφιερωμένες στον Άγιο Γεώργιο..!

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ.Ετη πολλά και ευλογημένα στους εορτάζοντες

Αναρτήσεις από το έτερον μπλόγκ μας-https://agiosgeorgios57.blogspot.com/

- Θαύμα του Αγίου Γεωργίου-Μάνααααα!!! Μιλάωωω!!!

-Ένας ήταν και τράβηξε στον Παράδεισο εκατοντάδες

-"Ω Γεώργιε μάρτυς, το γλυκύ πιστοίς πάσι όνομα και πράγμα υπάρχων”

-Η ζωντανή παρουσία του Αγίου Γεωργίου του Τροπαιοφόρου στην βυζαντινή Κωνσταντινούπολη

-«Εγώ πήγα στο Χριστούλη και στην Παναγίτσα ψηλά στον ουρανό με το άσπρο άλογο του Αγίου Γεωργίου!

-Ο Άγιος Γεώργιος είναι πάντοτε ζωντανός και παρών ανάμεσα μας!

-Πατέρες, περπατάω τα ογδόντα μου, δεν θα ξαναγιορτάσω στη γη τον άηΓιώργη μου και θέλω να τον ευαρεστήσω φέτος περισσότερο…

-Το θαύμα του Αγ.Γεωργίου στην Ζάκυνθο(1688)

-Ο όσιος Γεώργιος Καρσλίδης κι ο άγιος Γεώργιος ο Τροπαιοφόρος.

-Να ξέρετε όμως Πατέρες, ότι ο Άγιος Γεώργιος ο Τροπαι­οφόρος έχει ένα κοντάρι τρία μέτρα!

-«Ανέτειλεν ιδού το της Χάριτος έαρ, επέλαμψε Χριστού η Ανάστασις πάσι και ταύτη συνεκλάμπει νυν Γεωργίου του Μάρτυρος η πανέορτος και φωτοφόρος ημέρα».

-Η συγκλονιστική μαρτυρία ενός Γιατρού: ο άγιος Γεώργιος και ο άγιος Νεκτάριος βοηθούν βαριά ασθενείς

Με αφορμή την μεγάλη γιορτή του Αγίου Γεωργίου του Τροπαιοφόρου μια περιήγηση στην τέχνη Ανατολής και Δύσης

Με αφορμή την μεγάλη γιορτή του Αγίου Γεωργίου του Τροπαιοφόρου μια περιήγηση στην τέχνη Ανατολής και Δύσης -καθότι ο άγιος τιμάται ιδιαίτερα σε όλο τον ευρωπαϊκό χώρο. 

Από την Μονή του Σινά (κηρίχυτη εικόνα του 6ου αι: ο Άγιος Γεώργιος και ο Άγιος Θεόδωρος πλαισιώνουν την Παναγία, 

στους Αγίους Αναργύρους της Καστοριάς οι Άγιοι Γεώργιος και Δημήτριος(1180), την Ιερά Μονή Μεγίστης Λαύρας(13ος αι) 

και την Παναγία Τρυπητή Αιγίου (14ος αι)

Λιτανεία της Δευτέρας Αναστάσεως στην Καππαδοκία

Λιτανεία της Δευτέρας Αναστάσεως  στα Προπύλαια του ναού των Αγίων Θεοδώρων στη Μαλακοπή της Καππαδοκίας.

Έτσι, με λαμπρότητα, γιόρταζαν την Πασχαλιά, το Μέγα Πάσχα, οι πρόγονοι μας στην Καππαδοκία. Βέβαια, στα χωριά τα μικτά, με τουρκικό πληθυσμό επίσης, η λιτανεία περιοριζόταν στο προαύλιο της εκκλησίας και του σχολείου, που ήταν συνήθως στην αυλή της εκκλησίας. Στις αμιγείς ελληνικές κοινότητες, η λιτανεία γινόταν σε όλο το χωριό, τα νεκροταφεία και τις άκρες του χωριού. Όπως για παράδειγμα στα Φάρασα.

Μετά τη Λιτανεία, μετά τον εορτασμό της Ανάστασης, ξεκινούσε η μεγάλη γιορτή για το Μέγα Πάσκα. Ξεκινούσε ο Μεγάλος Χορός, ο Πασχαλινός Χορός. Εκεί στην αυλή της εκκλησίας. Εκεί, άρχιζαν οι πανάρχαιοι κύκλιοι χοροί των Ελλήνων της Καππαδοκίας. Ελληνόφωνων και τουρκόφωνων

ΠΗΓΗ

ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΩΣΠΟΥ Ν’ ΑΝΟΙΓΟΚΛΕΙΣΕΙΣ ΤΑ ΜΑΤΙΑ

 Ήταν σε θέση να συνοψίζει την αιώνια ζωή μέσα σε λίγες λέξεις και να το κάνει με ακρίβεια στη μετάδοση της αποκαλύψεως της ορθοδόξου θεολογίας.
Αυτά τα έλεγε ο π.Κουστένης, όχι διαβάζοντας από μέσα, αλλά από στήθους ενώπιον ακροατηρίου, μιλώντας αργά, πηχτά με μεγάλες κουταλιές από μέλι του πεύκου, όπως πάντα με τα μάτια κλειστά ή μισάνοιχτά και με πνοές από ξύλα του τζακιού του χειμώνα και αναπνοές από τον ήλιο του μεσημεριού του καλοκαιριού:
«Όταν θα έλθει, κατά τη Δευτέρα Παρουσία, ο Κύριος και δυνάμει της δικής Του Αναστάσεως, τι θα κάνει με τη φωνή του Αρχαγγέλου και τη σάλπιγγα; 

Θα μας αναστήσει όλους εν μία ροπή, εν ριπή οφθαλμού, ώσπου ν' ανοιγοκλείσεις τα μάτια σου. Θα μάς αναστήσει όλους δυνάμει της δικής Του Αναστάσεως.

»Οι ψυχές θα επιστρέψουν στα σώματα απ' όπου έφυγαν, τότε που έφυγαν, και τα σώματα θα αναστηθούν. Όταν λέει το Πιστεύω, “προσδοκώ ανάσταση νεκρών”, εννοεί σωμάτων, η ψυχή δεν πεθαίνει, είναι αθάνατη. Η ψυχή έχει αρχή και δεν έχει τέλος. Η ψυχή είναι αιώνια. Γι’ αυτό μιλάμε για αιώνια ζωή γιατί έχουμε αιώνια ψυχή.

 »Η ψυχή όταν φεύγει, πάει εκεί από όπου προήλθε. Είναι το φύσημα του Θεού, κατά τον Κολοκοτρώνη. Πάει στον Θεόν της. Πάει στον Ουρανό. Διότι, ο άνθρωπος έχει δύο συστατικά, ένα επίγειο, το σώμα του, κι ένα ουράνιο, την ψυχή του. Όταν γίνεται αυτός ο διχασμός που λέει ο Χριστός στο Ευαγγέλιο, το χώρισμα, το ένα πάει στη γη εξ ης προήλθε και το άλλο πάει στον Ουρανό, από όπου προέκυψε».

Από το βιβλίο, Το Μεγάλο Μυαλό, π. Ανανίας Κουστένης, Εκδόσεις Άθως, Α’ Έκδοση Μάιος 2023, Β’ Έκδοση Νοέμβριος 2023

ΠΗΓΗ