ΠΑΙΔΊ ΜΟΥ ΔΕΝ ΕΊΜΑΙ ΕΝΑΣ ΑΓΥΡΤΗΣ ΝΑ ΠΛΑΝΩ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ...

 Το 1988 βρισκόμουν στο Άγιον Όρος και συγκεκριμένα στην Ιερά Μονή Διονυσίου για πνευματικούς λόγους.
Όταν έφευγα, με παρακάλεσαν τόσο ο Γέροντας της Μονής ο μακαριστός Γέροντας Χαράλαμπος, όσο και οι πατέρες, να πάρω στο αυτοκίνητό μου και να εξυπηρετήσω καθώς θα πήγαινα για την Αθήνα, ένα Μοναχό της Μονής, τον Πάτερα Ιλαρίωνα, για να πάρει απάντηση σ’ ένα πνευματικό θέμα που τον απασχολούσε από τον Άγιο Γέροντα Ιάκωβο της Ευβοίας.
Πρώτη φορά άκουγα εγώ τότε γι’ αυτόν τον Άγιο Γέροντα.Μου έκανε εντύπωση·
Ένα ολόκληρο Άγιον Όρος, με τόσους σοφούς και άγιους πατέρες, ανέθεταν την πνευματική λύση του θέματος του Μοναχού αυτού, σ’ ένα Γέροντα έξω από το Άγιον Όρος.

Πραγματικά τον πήρα με το αυτοκίνητό μου και σκέφτηκα εκεί που θα τον άφηνα να πάει με το καραβάκι για να φτάσει στο Μοναστήρι, λέω, ένα Μοναχό που θυσίασε τη ζωή του ολόκληρη στον Χριστό να τον αφήσω να παιδεύεται να πάει με συγκοινωνίες;Θα κάνω τον κόπο να τον πάω εγώ.
Και στον δρόμο σκέφτηκα και συμφεροντολογικά, γιατί εκείνη την εποχή παρότι δεν ντρέπομαι να το πω ούτε το λέω με καύχημα είχα μια λαμπρή καριέρα στην Αθήνα ως νομικός σύμβουλος σε μεγάλη Τράπεζα, σε ιδιωτικές υποθέσεις, κάτι που ενδεχομένως να ζήλευαν κάποιοι –με εν Χριστώ καύχηση το λέω συγχωρέστε με– αλλά άρχισα να σκέφτομαι και τον μοναχισμό ως μέσο σωτηρίας αλλά και τον γάμο. Σκεπτόμουν και τα δυό κι έλεγα, ο Θεός να με φωτίσει... Ήμουν όμως στο σταυροδρόμι. Μιάς που αυτός ο Γέροντας είναι άνθρωπος του Θεού, δεν τον ρωτώ και ’γω για μένα, σκέφτομαι, τι θα είναι ωφέλιμο για την ψυχή μου;

Πράγματι, όταν φτάσαμε στο Μοναστήρι, ο Άγιός μας Γέροντας Ιάκωβος Τσαλίκης βρισκόταν στον Άγιο Χαραλάμπο.Σουρούπωνε.
Του είπα· «Γέροντα να πάρω κι εγώ την ευχή σας; Θα αφήσω τον Μοναχό εδώ και θα συνεχίσω για την Αθήνα».
Τότε με κοίταξε και μου λέει:
«Αυτό το παιδί τι θα το κάνουμε; Μοναχό θα το κάνουμε;Να –λέει– κι αυτός ο πατέρας της Νομικής ήτανε.Και μου δείχνει έναν άλλον μοναχό.
(Ούτε πρόλαβα να του πω εγώ τίποτε.)

Μητέρα όλων των αιρέσεων, είναι η επιθυμία της φιλαρχίας.

Μέγας Βασίλειος
 Ο διάβολος αφού είδε ότι με τους διωγμούς η Εκκλησία άκμαζε περισσότερο, μετέστρεψε τον πόλεμό του και δεν πολεμάει πλεόν φανερά, αλλά μας τοποθετεί κρυφές ενέδρες και οι διώξεις γίνονται πλέον με αιρέσεις, από ανθρώπους που φέρουν τον όνομα του Χριστιανού.

Ιερός Χρυσόστομος
 Η ψυχή του αιρετικού είναι σαν ένας αγριότοπος, όπου βλαστάνει η φυτεία της πλάνης. Η φυτεία αυτή προέρχεται από την άτοπη διανοητική περιέργεια. Ποτίζεται από την εσωτερική υπερηφάνεια. Θεριεύει από την μεγάλη φιλοδοξία. Μητέρα όλων των αιρέσεων, είναι η επιθυμία της φιλαρχίας.

 Όπως οι κακές (πλανεμένες) διδασκαλίες οδηγούν συνήθως σε ακάθαρτη ζωή, έτσι και η διεφθαρμένη ζωή, γέννησε κακές διδασκαλίες.

 Αμαρτωλή ζωή γεννά εσφαλμένα δόγματα για την πίστη. Η βρώμικη ζωή στέκει εμπόδιο για τα υψηλά δόγματα, διότι δεν αφήνει να λειτουργεί η διορατική δύναμη της διανοίας. Όποιος επιδιώκει την αλήθεια, οφείλει να καθαριστεί προηγουμένως από τα πάθη.

 Δεν πρέπει να μισούμε τους αιρετικούς, αλλά την αίρεση. Δεν αποστρέφομαι τον άνθρωπο τον αιρετικό, αλλά την αίρεση. Την πλάνη μισώ και θέλω να αποσπάσω τον άνθρωπο απ' αυτήν. Και ο γιατρός προσπαθώντας να γιατρέψει τον ασθενή, δεν πολεμάει το σώμα, αλλά αφαιρεί την νόσο του σώματος. Και εγώ λοιπόν, αν χτυπήσω τους αιρετικούς, δεν πολεμάω τους ανθρώπους αυτούς, αλλά την πλάνη τους και θέλω να την ξεριζώσω και να καθαρίσω την βρωμιά.

 Να μην συγκαταβαίνουμε στους αιρετικούς σε κανένα πράγμα, ούτε σε φαγητό, ούτε ποτό, ούτε φιλία, ή σχέση ή αγάπη ή ειρήνη και όποιος απατηθεί και συγκαταβαίνει μ' αυτούς, γίνεται ξένος προς την Εκκλησία. Όποιοι συντρώγουν με τους αιρετικούς, γίνονται εχθροί του Χριστού. Εχθροί του Θεού δεν είναι μόνο οι αιρετικοί, αλλά και αυτοί που επικοινωνούν με τους αιρετικούς.

Και μόλις φάνηκε το λείψανο, μια συγκλονιστική κραυγή ακούστηκε: "Άγιος, άγιος. ..είσαι Αγιος !

Άγιος Ιάκωβος Τσαλίκης( 1920-1991)

Νύχτα της 20ης Νοεμβρίου πρωί της 21ης.
Ήρθε η ώρα να τελειώσει το μαρτύριο της ζωής αυτής. Αγρύπνησε το τελευταίο του βράδυ. Λειτούργησε την επομένη για τα Εισόδια της Παναγίας και λίγο μετά το μεσημέρι άφησε σαν πουλάκι την ψυχή του, την εξαγνισμένη απο στο καμίνι της άσκησης και της γεμάτης ταπείνωσης αγάπης.

Την ημέρα της κηδείας του το πρόσωπο του Αγίου είχε μια ιλαρότητα και φωτεινότητα.Έγινε πιο ζωντανός από ζωντανός. Δεν έπαθε ακαμψία, ούτε πάγωσε.Καταλύθηκε ο φυσικός νόμος.

Ο κόσμος που έφτασε στο μοναστήρι ήταν αμέτρητος.Ο επίσκοπος ζήτησε να υψώσουν το φέρετρο για να το δει ο κόσμος.Και μόλις φάνηκε το λείψανο, μια συγκλονιστική κραυγή ακούστηκε: "Άγιος, άγιος. ..είσαι Αγιος !

πηγή

Η Παναγία Σπηλιανή στην Σάμο

Βορειοδυτικά της πόλης του Πυθαγορείου στη Σάμο, σε ένα λόφο σε υψόμετρο 125 μέτρα, μέσα σε μια σπηλιά, βρίσκεται η μικρή εκκλησία αφιερωμένη στα Εισόδια της Θεοτόκου, γνωστή ως Παναγία Σπηλιανή.

Είναι μέρος ενός μοναστηριακού συγκροτήματος που αποτελεί μετόχι του γνωστού Μοναστηριού της Παναγίας Χοζοβιώτισσας που βρίσκεται στην Αμοργό.
Στο σπήλαιο της Παναγίας Σπηλιανής έχει μήκος περίπου 120 μέτρα και το εκκλησάκι κατευνάστηκε κατά τον 17ο αιώνα.

Ωστόσο το σπήλαιο από την αρχαιότητα είχε ρόλο στην τοπική ιστορία, καθώς συνδέεται με τον Πυθαγόρα, την Σίβυλλα Φυτώ ενώ στους βυζαντινούς χρόνους ήταν χώρος ασκητισμού.
Η ραγισμένη μαρμάρινη εικόνα της Παναγίας με ιστορία 400 ετών, που βρίσκεται ενσωματωμένη πάνω στο βράχο, είναι αυτή που προσελκύει τους πιστούς. Είναι συνδεδεμένη με πολλές ιστορίες και θρύλους. Αποκαλείται Παναγιά Καληαρμενήτισσα, καθώς σύμφωνα με την λαϊκή παράδοση όταν εκλάπη από πειρατές, αν και μαρμάρινη επέστρεψε πίσω επιπλέοντας.

Στο μικρό πλάτωμα έξω από το σπήλαιο, είναι τα κτίρια του μοναστηριού και δίδυμη εκκλησία, η βόρεια αφιερωμένη στα Εισόδια της Θεοτόκου (ή στον Απόστολο Θωμά) και η νότια στον Άγιο Γεώργιο.

ΠΗΓΗ

 

Για τους αμφισβητίες των Εισοδίων της Θεοτόκου στον Ναό.

Πολλοί σήμερα αμφισβητούν την Εορτή αυτή ως μη πραγματικό γεγονός επειδή δεν αναφέρεται πουθενά στην Καινή Διαθήκη. Την θεωρούν ως μια φανταστική διήγηση μετέπειτα ψευδεπίγραφων Ευαγγελίων και συγκεκριμένα του λεγόμενου Πρωτοευαγγελίου του Ιακώβου, τέλος του Β' αιώνα.
Είναι όμως έτσι;
Ναι πράγματι δεν αναφέρεται πουθενά στην Καινή Διαθήκη, γιατί η Καινή Διαθήκη αρχίζει να διηγείται τα γεγονότα έξι μήνες προ της Ασπόρου Συλλήψεως του Χριστού.
Το ότι δεν αναφέρεται δεν σημαίνει ότι και δεν έγινε, έχουμε πολλά τέτοια παραδείγματα στην Καινή Διαθήκη, όπως την διαμονή του Απ. Παύλου στην 'Ερημο της Αραβίας μετά την θαυμαστή μεταστροφή του στον Χριστιανισμό.
Πουθενά στις Πράξεις των Αποστόλων δεν αναφέρεται αυτό, ενώ αναφέρονται πάρα πολλές λεπτομέρειες της ζωής του και του έργου του.
Και όμως μας το αναφέρει αυτό ο ίδιος ο Απ. Παύλος στην Επιστολή του προς Γαλάτας.

Όπως επίσης και το ότι είναι γραμμένο σε ένα μη Κανονικό βιβλίο δεν αναιρεί το συγκεκριμένο γεγονός, όταν μόνο γιαυτό και όχι για τα υπόλοιπα, υπάρχει η Μαρτυρία της Εκκλησίας και του Αγίου Πνεύματος.
Έχουμε τέτοιο παράδειγμα από την Επιστολή του Αδελφόθεου Ιούδα.
Εκεί μας αναφέρεται ένα γεγονός για τον Μωϋσή το οποίο δεν είναι γραμμένο πουθενά στην Παλαιά Διαθήκη. Την διαμάχη του Αρχαγγέλου Μιχαήλ με τον Σατανά για το Σώμα του Μωϋσέως.
Και όμως αυτό προέρχεται ως προφορική παράδοση από τα λεγόμενα Απόκρυφα Βιβλία του Μωϋσή.
Έτσι λοιπόν υπήρχε και στην Πρώτη Αποστολική Εκκλησία η προφορική παράδοση της Εισόδου από τριών ετών και διαμονής της Μαριάμ για έντεκα χρόνια στον Ναό.
Μας το μαρτυρεί ο Άγιος Ευόδιος πρώτος Επίσκοπος της Αντιόχειας μετά τον Απόστολο Πέτρο «Σέ ἡλικία τριῶν ἐτῶν ἡ Μαρία παρουσιάσθηκε στό ναό καί ἔμεινε ἐκεῖ ἕνδεκα χρόνια».
Μαρτυρία Αποστολικών χρόνων λοιπόν και όχι αιώνες μετά.

Δεν ήταν κάτι το μοναδικό τότε να αφιερώνει κάποιος το παιδί του στον Ναό, να το τάζει όπως θα λέγαμε σήμερα. Έχουμε τέτοια παραδείγματα αφιερωμένων μικρών παιδιών στην Π. Διαθήκη, όπως του Προφήτη Σαμουήλ.
Στην μια πλευρά των κοιτώνων του Ναού διέμεναν τα αφιερωμένα αγόρια, τα λεγόμενα Τεκνία τα οποία βοηθούσαν τους ιερείς στις θυσίες των ζώων και στην άλλη τα αφιερωμένα κορίτσια οι λεγόμενες Παρθένες Κόρες, οι οποίες και φρόντιζαν για την καθαριότητα και την ευπρέπεια του Ναού. Αυτές αναχωρούσαν για πάντα από τον Ναό και επέστρεφαν στην οικογένεια τους με την αρχή της εμμήνου ρύσεως.
Εκεί ή παντρευόταν ή έμεναν δια βίου αφιερωμένες στον Θεό (από αυτές προέκυψε και η Τάξη των Παρθένων της Εκκλησίας).
Και αν ήταν ορφανές, οι Ιερείς τις αρραβώνιαζαν με κάποιον από την ίδια φυλή τους μέχρι να ενηλικιωθούν και να τις παντρευτούν.
Σίγουρα θα εκλεγόταν από τους Ιερείς κάποιος Ενάρετος Μνηστήρ και Προστάτης των ταυτόχρονα, ως ορφανές μέχρι τον γάμο.
'Ηταν μεγάλη τιμή και ευλογία να λάβει κάποιος ως σύζυγο μια αγιασμένη και αναθρεμμένη στο Ναό του Θεού Παρθένα Κόρη.
Σε αυτή την περίπτωση της Ορφάνιας και της Μνήστευσης με τον Ιωσήφ ανήκε και η Παρθένος Κόρη Μαριάμ.

Και πάμε στο πιο δύσκολο σημείο το οποίο αδυνατούν να δεχθούν κάποιοι.
Αναφέρεται ότι η Παρθένος Μαρία κατά το διάστημα της διαμονής της στον Ναό βρισκόταν στα Άγια των Αγίων, στα οποία μόνο ο Αρχιερέας και κανένας άλλος δεν μπορούσε να εισέλθει και αυτός μόνο μια φορά τον Χρόνο. Εκεί θεωρούσαν ότι ήταν η Παρουσία του Θεού, όπου πολλοί Αρχιερείς είδαν Αγγέλους. Κάποιοι Αρχιερείς έπεφταν και νεκροί λόγω των προσωπικών αμαρτιών τους ή του Λαού, γι αυτό όλοι δενόταν με σκοινί πριν μπουν μέσα, για να τους τραβήξουν αν πέθαιναν εκεί.
Ρωτούν λοιπόν οι αμφισβητίες ''Πώς λοιπόν μπορείτε να λέτε, ότι ένα μικρό κορίτσι έζησε μέσα σε αυτόν τον τόσο Ιερό Χώρο;''
Θα τους κάνω αρχικά αυτών των ανθρώπων μια ερώτηση με τον τρόπο που τους αρέσει να σκέφτονται, με την λογική τους.
Αυτός ο χώρος δεν καθαριζόταν ποτέ; Όταν ο Αρχιερέας έμπαινε μέσα μια φορά τον χρόνο έβγαινε έξω γεμάτος αράχνες και σκόνες;
Δεν θα έπρεπε κάποιος- κάποια να καθαρίζει αυτόν τον χώρο;
Σίγουρα όχι κάποιος ενήλικας, ο οποίος όσο καθαρός και να ήταν σώμα και πνεύμα, πάντα θα τον έλεγχε η συνείδηση του ως ανάξιου να εισέλθει εκεί μέσα.
Η καλύτερη λύση ήταν ένα Αθώο, Αμόλυντο και γεμάτο Χάρη μικρό παιδί.

Μή ἀποστρέψῃς τό πρόσωπόν σου ἀπό τοῦ παιδός σου...

«Μή ἀποστρέψῃς τὸ πρόσωπόν σου ἀπό τοῦ παιδός σου, ὅτι θλίβομαι, ταχύ ἐπάκουσόν μου, πρόσχες τῇ ψυχῇ μου καί λύτρωσαι αὐτήν»

Ψαλμ. 68, 18-19.

πηγή

𝚮 𝚯𝚨𝚼𝚳𝚨𝚺𝚻𝚮 𝚫𝚰𝚨𝚺𝛀𝚺𝚰𝚺 𝚻𝚶𝚼 𝚷𝚰𝚷𝚻𝚶𝚴𝚻𝚶𝚺 𝚨𝚬𝚸𝚶𝚷𝚲𝚨𝚴𝚶𝚼

Νέα πρωτότυπη εἰκόνα, ποὺ ἀπεικονίζει τὸ μεγάλο αὐτὸ θαῦμα τοῦ ὁσίου πατρὸς ἡμῶν Ἰακώβου τοῦ ἐν Εὐβοίᾳ

Ἡ παροῦσα εἰκόνα, ποὺ ἁγιογραφήθηκε ἀπὸ τὸν ἔγκριτο ἁγιογράφο Κωνσταντίνο Λυτρίδη τὸν Ὀκτώβριο τοῦ 2024 σύμφωνα μὲ τὶς ὑποδείξεις τοῦ πανιερωτάτου Μητροπολίτου Μόρφου κ. Νεοφύτου, ἀπεικονίζει κατ᾽ ἐξαίρετο τρόπο ἕνα σχετικὰ σύγχρονο μεγάλο θαῦμα τοῦ ὁσίου καὶ θεοφόρου πατρὸς ἡμῶν Ἰακώβου τοῦ ἐν Εὐβοίᾳ, τοῦ «μὲ συγχωρεῖτε», ποὺ συνέβηκε τὸ ἔτος 2002. Τὸ θαῦμα τοῦτο διηγήθηκε ὁ νῦν καθηγούμενος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ὁσίου Δαβὶδ τοῦ ἐν Εὐβοίᾳ, πανοσιολογιώτατος ἀρχιμανδρίτης Γαβριὴλ Ἐμμανουηλίδης, σὲ Συνέδριο τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Θεσσαλονίκης στὶς 8 Νοεμβρίου 2017 (βλ. You Tube: https://youtu.be/icGGG3e5xYA?si=5mOqMiLvkRJgTj9z).

Αὐτόπτης μάρτυρας τοῦ μεγάλου τούτου θαύματος, στοῦ ὁποίου τὴ θερμὴ προσευχὴ ἀνταποκρίθηκε ἄμεσα ὁ ὅσιος Ἰάκωβος, εἶναι ὁ εὐλαβὴς χριστιανὸς Δημήτριος Δραγατσίκας ἀπὸ τὴν Κοζάνη, Ἕλληνας ἀπόδημος στὴν Ἀμερική, ὁ ὁποῖος καὶ τὸ ἀνέφερε στὸν ἐν λόγῳ Γέροντα Γαβριήλ, ποὺ τὸ δημοσιοποίησε πρὸς δόξαν Θεοῦ στὸ ἀνωτέρω Συνέδριο στὴν παρουσία καὶ τοῦ κ. Δραγατσίκα. Τί ἀκριβῶς συνέβηκε; Παραθέτουμε τὴ σχετικὴ διήγηση τοῦ Γέροντος Γαβριήλ.

«Ὁ Δημήτρης Δραγατσίκας πηγαινοέρχεται Ἀμερικὴ-Ἑλλάδα τουλάχιστον 4 φορὲς τὸν χρόνο. Τὸ 2002, μὲ μία πτήση τῆς Ὀλυμπιακῆς, πηγαίνοντας ἀπὸ Ἑλλάδα γιὰ Ἀμερικὴ καὶ περνῶντας ἀπὸ τὴ Γαλλία, ἐκεῖ πάνω ἀπὸ τὸν Ἀτλαντικό, ἔπεσε τὸ ἀεροπλάνο σὲ καταιγίδα. Κεραυνὸς τὸ ἔπληξε. Καὶ τὸ παρμπρὶζ τοῦ πιλοτηρίου ράγισε. Ἀμέσως ἄρχισε νὰ δημιουργεῖται ἀποσυμπίεση καὶ τὸ ἀεροπλάνο, ἐνῷ βρισκόταν στὰ 35000 πόδια καὶ ἔτρεχε μὲ 950 χιλιόμετρα ταχύτητα, ἄρχισε νὰ χάνει ὕψος καὶ νὰ φτάνει στὰ 15000 πόδια, ἐνῷ ἡ ταχύτητα μειωνόταν στὸ μισό. Οἱ πινακίδες λένε «προσδεθεῖτε». Ἄρχισαν νὰ ἀναβοσβήνουν. Ταραχὴ ἐπικράτησε.

ΕΝΑ ΚΟΡΙΤΣΙ ΣΤΟΝ ΝΑΟ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

 Ξεχασμένη γιορτή τα Εισόδια της Θεοτόκου. Ποιο το νόημα να θυμόμαστε οι πολλοί ένα γεγονός που σήμερα θα έμοιαζε αδιανόητο. 

  Δυο ηλικιωμένοι γονείς αφιερώνουν το τρίχρονο κοριτσάκι τους στον ναό του Θεού, για να μείνει για πάντα εκεί. Σήμερα θα ονομάζαμε την κίνηση θρησκευτική «ιδρυματοποίηση». Παραβίαση των δικαιωμάτων του παιδιού. Και όντως θα ήταν διότι ο κόσμος έχει άλλες προτεραιότητες. Δεν βλέπει τη ζωή στα πλαίσια της σχέσης με τον Θεό, αλλά μόνο στην προοπτική της κοσμικής ευτυχίας. Δεν θεωρεί ο κόσμος την παιδεία του Θεού που έλαβε η Παναγία στα εννέα χρόνια παραμονής στον ναό ικανή συνθήκη, για να έχει η ζωή ενός ανθρώπου νόημα, αφού σκοπός του δεν είναι να μοιάσει στον Θεό, ενεργοποιώντας τα χαρίσματα του «κατ’ εικόνα», αλλά να μπορέσει να ζήσει τη ζωή του στον κόσμο τούτο. 

 Και η κατά κόσμον, η θύραθεν παιδεία είναι το κύριο όπλο για μια τέτοια πορεία, για να εργαστεί ο άνθρωπος, για να βγάλει χρήματα, για να πετύχει. Δεν θεωρεί ο κόσμος την μητρότητα το μείζον για μια γυναίκα. Την έχει υποκαταστήσει από την καριέρα, την αυτοδιάθεση του σώματος, την φιληδονία χωρίς ευθύνη. Δεν θεωρεί ο κόσμος την αρετή της ψυχής ζωτικό σημείο της ύπαρξης, αλλά τα προσόντα, τα χαρίσματα, ιδίως την ομορφιά και την ευφυΐα, τα οποία οδηγούν τον άνθρωπο στην αναγνώριση. Δεν θεωρεί ο κόσμος την ταπεινότητα και την αφάνεια τρόπους που αξίζουν, αλλά την επίδειξη και την αυτοθεματοποίηση.

 Κι όμως, τα Εισόδια της Θεοτόκου εξακολουθούν να μας υποδεικνύουν έναν δρόμο αυθεντικό, χωρίς κατ’ ανάγκην να απορρίπτουν τον πολιτισμό των καιρών μας.

 Μας υπενθυμίζουν ότι υπάρχει ο έσω άνθρωπος, αυτός που τρέφεται από την εμπιστοσύνη στον Θεό, που νιώθει την ανάγκη της προσευχής ως αναφοράς της ύπαρξης στον ουρανό,

Παναγία η Μαλτέζα: «Ο καπετάνιος σπρωγμένος από όνειρο με την Θεοτόκο μάζεψε την εικόνα Της από την θάλασσα και έκτισε εκκλησία»

ΠΗΓΗ

Η Παναγία η Μαλτέζα (ή Ναός των Εισοδίων της Θεοτόκου) πήρε το όνομά της από εικόνα που βρέθηκε στη θάλασσα κοντά στην Μάλτα.

Σύμφωνα με την παράδοση, σε ένα ταξίδι από τη Σαντορίνη στην Μάλτα, για μεταφορά βινσάντο, ο Μεροβιγλιανός καπετάνιος Θεόδωρος Μπορλής, σπρωγμένος από όνειρο με την Παναγία, μάζεψε την εικόνα Της από την θάλασσα και την έφερε στο Ημεροβίγλι όπου και έκτισε την εκκλησία προς χάρη Της.

Το ξυλόγλυπτο τέμπλο της έχει παραστάσεις από την Παλαιά Διαθήκη. Η αρχική εκκλησία της Παναγίας της Μαλτέζας ήταν του 19ου αιώνα, καταστράφηκε, όμως, με τον σεισμό του 1956 και στην θέση της οικοδομήθηκε νέος ναός

ΑΓΙΟΣ ΔΑΣΙΟΣ ο μάρτυρας από το Δορύστολο

Ἔμελλε καὶ Δάσιος ἀθλήσας ξίφει,
Ἀθλητικὸν στέφανον εὑρεῖν ἐκ ξίφους.

 Ο Άγιος Δάσιος έζησε γύρω στα τέλη του 3ου αιώνα επί Mαξιμιανού και έλαβε το στέφανο του μαρτυρίου στην πόλη Δορύστολος η οποία ήταν χτισμένη κοντά στον Ίστρο (Δούναβη) ποταμό.

 Ο Δάσιος άνηκε στις στρατιωτικές τάξεις, τον διακατείχε δε μεγάλη πίστη προς τον Χριστό. Γι' αυτόν τον λόγο τον κατήγγειλαν στον διοικητή του. Αυτός προσπάθησε να τον δελεάσει με υποσχέσεις και αφού είδε ότι δεν το κατάφερε τον απείλησε με βασανισμούς. Ο Άγιος όμως παρέμεινε πιστός στον Κύριο. Έτσι ο διοικητής του, διέταξε τον βασανισμό του και τέλος τον αποκεφαλισμό του.

Ο Φωτάκος, υπασπιστής του Κολοκοτρώνη. Περιγράφει την εμπλοκή των καλογέρων στη μάχη στο Μέγα Σπήλαιον)

 «Έξαφνα βλέπω να εξέρχωνται από το Μοναστήριον ο εις κατόπιν του άλλου μοναχοί έως 100 και καπετάνιον είχαν τον γνωστόν Γεράσιον Τορολόν.

 Ούτοι όλοι έβγαλαν τα καλογερικά και ενεδύθησαν στρατιωτικά Ελληνικά, έβαλαν φουστανέλλες και εφόρεσαν φέσιαν, εξάπλωσαν κάτω τα πλούσια μαλλιά της κεφαλής των και είχον οπλισθή κατά τρόπον των ατάκτων στρατιωτών. 

 Περνώντες δε έμπροσθεν ημών μας επροκάλεσαν ούτως: 

Έλατε να μας δήτε πως θα πολεμήσωμεν, και βαδίζοντες ετράβηξαν κατά το παλιάμπελον, θέσιν κειμένην άνωθεν και κατά το μεσημβρινοανατολικόν μέρος, φθάσαντες αμέσως ήρχισαν μόνοι τον πόλεμον με τους Τούρκους. Τούτο ιδόντες ημείς εξεροκοκκινήσαμεν από την εντροπήν μας και παρʼ ευθύς εβγήκαμεν από το μέρος της Κισσωτής να υπάγωμεν εις τον πόλεμον»

(Φωτάκος, υπασπιστής του Κολοκοτρώνη. Περιγράφει την εμπλοκή των καλογέρων στη μάχη στο Μέγα Σπήλαιον)

πηγή

Μνήμη του Αγίου Σωζομένου του Θαυματουργού

  Ένας κώδικας από την Αγία Τριάδα Ριζοκαρπάσου αναφέρει πως ο Άγιος Σωζόμενος καταγόταν από την Καρπασία της Κύπρου, ενώ από την ακολουθία του, καθώς και από άλλες πηγές, μαθαίνουμε πως έζησε πριν από τη φράγκικη κατοχή της Κύπρου (περί το 1100 ). Από τους γονείς του που ήσαν άνθρωποι θεοσεβείς οδηγήθηκε από μικρός στη μελέτη και τη γνώση του λόγου του Θεού και με τον καιρό απέκτησε μια σπάνια για την εποχή του μόρφωση και γνώση.

  Όταν ενηλικιώθηκε πήρε την απόφαση να φύγει κι από το σπίτι του και να τραβήξει στην ερημιά. Εκεί ελεύθερος από κάθε γήινη φροντίδα ένα μόνο θα σκεφτόταν και για ένα μόνο θα φρόντιζε: Πως να αρέσει στον Θεό. Έτσι, αφού περιπλανήθηκε αρκετά έφτασε σε μια σπηλιά που βρισκόταν στην πρόσοψη ενός κρημνού, που ήταν βραχώδης κι υψηλός. Εκεί σταμάτησε. Μπήκε μέσα, έκαμε τον σταυρό του και με φωνή που έτρεμε από συγκίνηση και φόβο άρχισε να σιγοψάλλει: «Ἡ καρδία μου πρὸς Σέ, Λόγε, ὑψωθήτω, καὶ οὐδὲν θέλξει μέ, τῶν τοῦ κόσμου τερπνῶν, πρὸς χαμαιζηλίαν». (Τρίτο αντίφωνο του Δ' ήχου). Δηλαδή, σε Σένα Χριστέ μου, σε Σένα, Λόγε, του Θεού, ας υψωθεί η καρδιά μου. Και τότε τίποτα, Κύριε, από όλα εκείνα τα μάταια και φθαρτά του κόσμου τούτου δεν θα μπορεί να την τραβήξει μακριά σου, ούτε και να την αποσπάσει από τη θεωρία σου.

18 Νοεμβρίου 2024.Ανακομιδή των λειψάνων της ΑΓΙΑΣ ΟΛΓΑΣ ΤΗΣ ΑΛΑΣΚΑΣ

                           

18 Νοεμβρίου 2024.Ανακομιδή των λειψάνων της ΑΓΙΑΣ ΟΛΓΑΣ ΤΗΣ ΑΛΑΣΚΑΣ  και μεταφορά σε νέα λάρνακα

Η θαυμαστή συνάντηση δύο Ρουμάνων Αγίων

Η θαυμαστή συνάντηση δύο Ρουμάνων Αγίων, του Αγίου των κομμουνιστικών φυλακών Βαλέριου Γκαφένκου και του Οσίου Αρσενίου Μπόκα(επικειται η αγιοκατάταξή του το 2025)

Δεν ξέρω εαν σας το ξαναείπα αλλά ο άγιος των φυλακών,ο Βαλέριος Γκαφένκουσυναντήθηκε με τρόπο θαυμαστό με τον π.Αρσένιο Μπόκα,αγκαλιάστηκαν και έκλαψαν.Ο π.Αρσένιος του δώρησε έναν τόμο της ''Φιλοκαλίας''.Ο Βαλέριος Γκαφένκου του ζήτησε να γράψει μία αφιέρωση,λίγα λόγια,στο βιβλίο.Ο π.Αρσένιος όμως του είπε΅
«Ότι έχω να γράψω θα το γράψω στην καρδιά σου»
Γι'αυτό ο Βαλέριος(+1952) έγραψε στην μητέρα του και στις αδελφές του να αναζητήσουν τον π.Αρσένιο(+1989) και να εξομολογηθούν σε αυτόν λέγοντάς τους ότι είναι ένας πρόφήτης,ένας Άγιος...

Μαρτυρία του π.Πέτρου Βαμβουλέσκου από το βιβλίο«Πόσο μου λείπεις π.Αρσένιε Μπόκα»

Απόδοση στα Ελληνικά π.Γεώργιος Κονισπολιάτης proskynitis.blogspot

Έρχονται Εισόδια!

  Ή Εκκλησία πιστεύει σε μια θετική καί πνευματική κληρονομικότητα. Πόση πίστη, πόση καλωσύνη, πόσες γενιές ανθρώπων πού αγωνίστηκαν να ζήσουν την αγιότητα, δεν χρειάστηκαν πρίν το δένδρο της ιστορίας μπορέσει να βγάλει ένα τέτοιο υπέροχο καί εύωδιαστό λουλούδι -την Παρθένο Παναγία! 

 Δυστυχώς όμως, ή κληρονομιά του κακου είναι πολύ πιο ορατή καί γνωστή σήμερα. Υπάρχει τόσο κακό γύρω μας, ώστε αυτή ή πίστη στον άνθρωπο, στην ελευθερία του, στη δυνατότητα του να παραδίδει στίς μελλοντικές γενιές μια φωτεινή κληρονομιά καλωσύνης έχει σχεδόν εξατμιστεί κι έχει αντικατασταθεί από τον κυνισμό καί την υποψία... Αυτός ό εχθρικός κυνισμός καί ή αποθαρρυντική υποψία είναι ακριβώς ό,τι μας κάνει ν' απομακρυνόμαστε από την Εκκλησία, τη στιγμή πού αυτή γιορτάζει.με τέτοια χαρά καί πίστη, [ένα κορίτσι]στο όποιο συγκεντρώνεται όλη ή καλωσύνη,ή πνευματική ομορφιά, ή αρμονία καί ή τελειότητα, πού είναι στοιχεία της γνήσιας ανθρώπινης φύσεως.

 Μέσα άπ' αυτό το κορίτσι, ό Χριστός -το δώρο του Θεού, ή συνάντηση μαζί Του - έρχεται ν' αγκαλιάσει τον κόσμο. Εορτάζοντας , βρισκόμαστε ήδη στον δρόμο προς τη Βηθλεέμ, κινούμενοι προς το χαρμόσυνο μυστήριο της Παναγίας ως Θεοτόκου.

+π.Αλεξ.Σμέμαν

πηγή

Άνθρωπος που δεν κοινωνεί...

Ο Ἱεροκήρυκας Δημήτριος Παναγόπουλος αναφέρεται σε αυτούς που εκκλησιάζονται,αλλά ποτέ δεν κοινωνούν χρησιμοποιώντας διάφορες δικαιολογίες.Και δυστυχώς είναι πολλοί...

«Ο άνθρωπος που δεν κοινωνεί, είναι αντίχριστος. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη κατάρα, από το να ξεχωρίζει ο άνθρωπος τον εαυτόν από τον Χριστόν!
Ταπεινολογίες ακούω:
Είμαι ανάξιος να κοινωνήσω, λένε πολλοί. Και τους απαντώ:
- Πώς και πότε θα γίνετε άξιοι; Μοιάζετε με εκείνον που θα πάει στη θάλασσα για κολύμπι, όταν μάθει να κολυμπάει. Μα στη θάλασσα θα μάθει κολύμπι. Μοιάζετε με εκείνον που είναι άρρωστος και περιμένει μόλις γίνει καλά να πάει στο νοσοκομείο. Μα στο νοσοκομείο θα γίνει καλά! Αστεία πράγματα...»

Ὁ βυζαντινός πολιτισμός παρέδωκεν τήν δᾷδα τῶν ἐπιστημῶν πρός τούς ἐν σκότει καί σκιᾷ θανάτου καθεύδοντας Εὐρωπαίους....

  «Ὁ βυζαντινὸς πολιτισμὸς παρέδωκεν τὴν δᾷδα τῶν ἐπιστημῶν πρὸς τοὺς ἐν σκότει καὶ σκιᾷ θανάτου καθεύδοντας Εὐρωπαίους, ὅπως διαφωτίσῃ αὐτῶν τὸν ὁρίζοντα, διαυγάσῃ τοὺς νοεροὺς αὐτῶν ὀφθαλμοὺς καὶ ἀναγάγῃ εἰς τὸ κλέος τῆς σοφίας καὶ τῆς δόξης [...]

 Ἐὰν τὰ ὑπὸ τῶν ἐχθρῶν τοῦ βυζαντινοῦ καὶ νεωτέρου Ἑλληνισμοῦ εἰρημένα ἦσαν ἀληθῆ, οὔτε ἡ Εὐρώπη θὰ ἐσῴζετο τοῦ γενικοῦ κατακλυσμοῦ, τοῦ ἀπειλουμένου ὑπὸ τῆς βαραβαρότητος καὶ τῆς ἀμαθείας, οὔτε ἡ Ἑλλὰς οὔτε οἱ Ἕλληνες ὡς ἀληθεῖς καὶ γνήσιοι ἀπόγονοι τῶν προγόνων αὐτῶν θὰ ὑπῆρχον, οὐδὲ θὰ ἴσχυον νὰ ἐξεγερθῶσιν καὶ καταβάλωσιν αὖθις τὸ κράτος τῆς τυραννίας καὶ τὸν τοῦ πολιτισμοῦ πολέμιον καὶ δείξωσι τὴν ἰσχὺν τῆς ἠθικῆς ἀνδρείας, τῆς δυναμένης καὶ διὰ τῶν ἐλαχίστων μέσων νὰ μεγαλουργήσῃ.».

Ἅγιος Νεκτάριος Μητροπολίτης Πενταπόλεως

Ἡ ἀναβολή τῆς μετανοίας εἶναι κίνδυνος καί τρόμος...

Ὅποιος εἶναι γέρος, νὰ σκέπτεται, ὅτι ὕστερα ἀπὸ λίγο ἀπέρχεται τοῦ κόσμου. Ἔχει δυνατότητα μέσα σὲ λίγο χρόνο ν᾿ ἀπαλείψει τ᾿ ἁμαρτήματά του.

Ὅποιος πάλι εἶναι νέος, νὰ σκέπτεται τὸ ἄδηλο τῆς ἡμέρας τοῦ θανάτου.
Νὰ σκέπτεται, ὅτι πολλὲς φορὲς γεροντότεροι ἔμειναν, καὶ νεώτεροι πρὶν ἀπ᾿ αὐτοὺς ἔφυγαν…

Ἡ ἀναβολὴ τῆς μετανοίας εἶναι κίνδυνος καὶ τρόμος. Ἡ μὴ ἀναβολὴ εἶναι ἀσφαλὴς σωτηρία…
Μὴ λές, «ἔχω καιρό». Διότι τέτοια λόγια πολὺ παροργίζουν τὸν Κύριο!

«Ὁ μὲν γέρων ἐννοείτω, ὅτι μικρὸν ὕστερον ἀπελεύσεται. Ἔξεστιν αὐτῷ ἐν βραχεῖ χρόνῳ τὸ πᾶν ἀπονίψασθαι.

Ὁ νέος πάλιν καὶ αὐτὸς τὸ ἄδηλον λογιζέσθω τῆς τελευτῆς, καὶ ὅτι πολλῶν πολλάκις πρεσβυτέρων μενόντων ἐνταῦθα, οἱ νέοι πρὸ αὐτῶν ἀπηνέχθησαν…
Ἐκ τοῦ ἀναβάλλεσθαι κίνδυνος καὶ φόβος.
Ἐκ δὲ τοῦ μὴ ἀναβάλλεσθαι σωτηρία δήλη καὶ ἀσφαλής…
Μὴ λέγε, ἔσται καιρός.Τοιαῦτα ρήματα σφόδρα παροργίζει τὸν Θεόν.»

Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος

... μια γενιά ευκολόπιστων ανθρώπων που κρέμονται από τα χείλη των αφεντικών τους...

 Πολλές αντιδράσεις για τη νίκη του Ντόναλντ Τραμπ μοιάζουν ψυχιατρικού χαρακτήρα. Καμία αντίρρηση για το δικαίωμα εκδήλωσης δυσαρέσκειας ή έκφρασης διαφωνίας με τις ιδέες του. Είναι η λογική της δημοκρατίας και δεν θα την αμφισβητήσουν όσοι είναι από καιρό -όπως ο συγγραφέας- θύμα περιθωριοποίησης και προκατάληψης. 

 Αυτό που προκαλεί ανησυχία είναι οι αποκαλυπτικοί τόνοι, οι άτακτες κραυγές, η λεκτική βία - προάγγελος της υλικής βίας - η πραγματική υστερία ορισμένων δηλώσεων ή συμπεριφορών. Ταινίες με τις απερίσκεπτες αντιδράσεις νεαρών Αμερικανών όλων των φυλών και τάξεων είναι πολύ δημοφιλείς στο Tik Tok,

Είναι κακό σημάδι. Κλαίνε από την ήττα, σκίζουν τα ρούχα τους, βρίζουν, φωνάζουν φράσεις χωρίς νόημα: τι θα γίνει με τη χώρα τους -και τη δική μας- όταν αυτή η εύθραυστη αλλά ολοκληρωτική γενιά είναι επικεφαλής, ανίκανη να αναγνωρίσει την ύπαρξη του άλλου και να φανταστεί ότι άλλες ιδέες από τίς δικές τους θα μπορούσαν να κερδίσουν; Σιωπηλοί κατά τη διάρκεια του Covid, αποδέχθηκαν κάθε περιορισμό συγκεκριμένης ελευθερίας χωρίς να πουν λέξη. σήμερα χάνουν το μυαλό τους για ένα εκλογικό αποτέλεσμα που είναι φυσιολογικό σε μια δημοκρατία. Έχουν χάσει κάθε κριτική αίσθηση, είναι μια γενιά ευκολόπιστων ανθρώπων που κρέμονται από τα χείλη των αφεντικών τους. Ένα φαινόμενο που πρέπει να αναλυθεί με ανησυχία, αφού χρειαζόμαστε ισορροπία, αυτονομία κρίσης, ελεύθερη αντίθεση ιδεών, έργων, μοντέλων, όχι αφορισμούς ή δαιμονοποιήσεις.

Παναγία Καστρέλλα (Χαλκιδική)

 Την περίοδο των εικονομαχιών, που οι οπαδοί του Θεόφιλου και των άλλων εικονομάχων αυτοκρατόρων, κατέστρεφαν κάθε τι ιερό και όσιο, εικονολάτρες χριστιανοί για να διασώσουν την ιερή αυτή εικόνα, την πέταξαν από τα κάστρα της Κωνσταντινούπολης στην θάλασσα.

Η εικόνα της Παναγίας που ονομάστηκε Καστρέλα, διότι πετάχτηκε από τα κάστρα ακολούθησε την πορεία της και κατέληξε στα δίχτυα ενός ψαρά στο χωριό Αφθώνη της νήσου Μαρμαρά. Ο ιερέας του χωριού παρέλαβε την ιερή εικόνα και την τοποθέτησε στην εκκλησία.

 Λίγο καιρό πριν την Μικρασιατική καταστροφή η εικόνα που αποτελούσε το κόσμημα της περιοχής, χτυπούσε και έπεφτε από τα χέρια όποιου την προσκυνούσε. Οι γηραιότεροι έλεγαν ότι το γεγονός αυτό ήταν κακό προμήνυμα για την καταστροφή που θα επακολουθούσε.Σήμερα βρίσκεται στην εκκλησία του χωριού Πυργαδίκια Χαλκιδικής.

Το θαύμα των Ταξιαρχών το 1823 που έσωσε το Αιτωλικό

Ὄχι πλέον τὰ δυνατὰ στοιχεῖα νά μᾶς θωροῦν, καὶ νὰ ὁργίζωνται καὶ ἐκεῖνα καὶ γιὰ νὰ μᾶς πολεμοῦν. (Δ. Σολωμός «ο θάνατος του Μπάϊρον», 74η στροφή)

Το 1821 οι Έλληνες σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της πατρίδος μας είχαν ξεσηκωθεί ζητώντας την Ελευθερία τους αλλά ο τούρκικος ζυγός με χιλιάδες στρατό έτρεξε να καταπνίξει κάθε είδους ξεσηκωμό.

Κατά τον φθινόπωρο του 1823 όταν ο στρατός του Μουσταφά Πασά και του Ομέρ Βρυώνη έφτασαν με περίπου 16.000 εως 18.000 άνδρες και περικύκλωσαν το Αιτωλικό (τότε η ονομασία του ήταν Ανατολικό), όπου το απέκλισαν και ξεκίνησαν εχθροπραξίες ενώ άρχισαν σθεναρά να το πολιορκούν στις 5 Οκτωβρίου.

Οι υπερασπιστές του Αιτωλικού ήταν περίπου 500 άνδρες υπό τους Κώστα Κίτσο και Αποστόλη Κουσουρή έχοντας επαρκή πολεμοφόδια, 8 πυροβόλα, 6 μικρά κανόνια με τα οποία είχε οχυρώσει το νησάκι ο Μιχαήλ Κοκκίνης και ο Άγγλος πυροβολητής Μάρτιν και 1 μεγάλο των 48 λιβρών το οποίο πέστειλε ο Μητροπολίτης Ουγγροβλαχίας Ιγνάτιος ενώ είχαν και επάρκεια τροφών.

 Το μόνο πρόβλημα για τους κατοίκους του Αιτωλικού ήταν η έλλειψη πόσιμου νερού.
 Το Αιτωλικό, ως μικρό νησάκι της λιμνοθάλασσας δεν είχε πόσιμο νερό ενώ ήταν περικυκλωμένο από άκρη σε άκρη από αλμυρό νερό.
  Το πόσιμο νερό το προμηθεύονταν από πηγές έναντι της νησίδας όπου πλέον είχαν στρατοπεδεύσει οι πολιορκητές τούρκοι.
  Η γενναιότητα και η καρτερία των Αιτωλικιωτών ήταν μεγάλη, όπως βέβαια και κάθε επαναστατημένου Έλληνα εκείνη (και όχι μόνο) την περίοδο αλλά δεν είχαν πρόσβαση σε πόσιμο νερό για να ξεγελάσουν την δίψα τους.

  Κάποιες φορές προσπάθησαν να ξεδιψάσουν πίνοντας θαλασσινό νερό αλλά αυτό όπως ήτο φυσικό τους καταπονούσε και τους εξάντλειε γρηγορότερα. Μέσα σε αυτήν την δύσκολη κατάσταση πολλές γνώμες προτάθηκαν για τις επόμενες κινήσεις των πολιορκούμενων.
 Αποφάσισαν να πέσουν μαχόμενοι και μάλιστα να ανατιναχθούν εντός του ναού των Ταξιαρχών την ημέρα της πανηγύρεως τους καθώς οι μέρες περνούσαν και λύση δεν εβρίσκονταν αλλά και οι δυνάμεις τους εξαντλούνταν αφού το πόσιμο νερό πλέον είχε αφανιστεί εντελώς από το νησάκι.

Όταν λοιπόν η απόφαση πάρθηκε ένας ιερεύς του Αιτωλικού, ο ενάρετος εφημέριος των Ταξιαρχών, π. Παϊσιος τους προέτρεψε πριν τον βέβαιο αυτόν θάνατο να μεταλάβουν των Αχράντων Μυστηρίων του Κυρίου, μέρα που ήταν
κιόλας.

Ημέρα γιορτής και μνήμης των Ταξιαρχών. Και πράγματι κατά την Θεία Μυσταγωγία της Θείας Λειτουργίας όπου όλοι είχαν μαζευτεί στον ναό των Παμμεγίστων Ταξιαρχών, Αρχαγγέλων Γαβριήλ και Μιχαήλ, όταν ο ιερεύς
κάλεσε τους συμμετέχοντες να προσέλθουν στο Άγιο Ποτήριο, εκεί στο “..μετά φόβου Θεού...’’ μία βόμβα από τα τούρκικα κανόνια σκίζει τον σκεπή της Εκκλησίας και πέφτει στο μέσον του ναού χωρίς κανείς να βλαφθεί, δημιουργώντας έναν μικρό κρατήρα, ενώ ευθύς αμέσως ανέβλυσε από την τρύπα που δημιούργησε διαυγές ύδωρ.

Το ύδωρ τούτο ήτο πόσιμο.
Το λογικό θα ήταν να υπάρξουν θύματα από την οβίδα του κανονιού αλλά και το

Προ του μαρτυρίου του προσκύνησε την εικόνα της Παναγίας και άκουσε την φωνή Της να του λέει...

Προ του μαρτυρίου του ο Άγιος Αναστάσιος ο Νεομάρτυρας της Παραμυθιάς Ηπείρου προσκύνησε την εικόνα της Παναγίας και άκουσε την φωνή Της να του λέει:
"Μη λυπάσαι, παιδί μου, για τα πρόσκαιρα αγαθά που άφησες,γιατί ο Υιός μου και Θεός πολλά έπαθε για η σωτηρία του κόσμου.
Στις 18 Νοεμβρίου εκάστου έτους η Αγία μας Εκκλησία τιμά την μνήμη του Αγίου Αναστασίου του Νεομάρτυρα της Παραμυθιάς Ηπείρου

ΤΟ ΜΑΡΤΥΡΙΟ ΕΝΟΣ ΖΩΓΡΑΦΟΥ

 Στην περιοχή του Πικριδίου της Βασιλεύουσας πόλης, που σήμερα ονομάζεται Hasköy, εδράζονταν δύο περίφημες Μονές στην περίοδο της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας.

 Η πρώτη είχε το όνομα της συνοικίας, του Πικριδίου και η δεύτερη λεγόταν του Ευάνδρου. Ίσως η μονή του Ευάνδρου (Ευ-άνδρες, πολλοί άνδρες-στρατιώτες) ονομάστηκε έτσι λόγῳ του πλήθους των μοναχών της ή των στρατιωτών που συγκεντρώνονταν εκεί, ξεκινώντας για πόλεμο. Εκεί θάφτηκε ένα σπουδαίο πρόσωπο της δεύτερης περιόδου της Εικονομαχίας (814-842), «ο μοναχός Λάζαρος, περιβόητος κατά την ζωγραφικήν υπάρχων τέχνην», όπως διηγείται γι’ αυτόν ο ιστορικός Ιωάννης Σκυλίτζης στο «Χρονικό» του.

Εκεί βρίσκονται αρκετές λεπτομέρειες για την ζωή του σπουδαίου ζωγράφου Λάζαρου μοναχού, ο οποίος διώχθηκε από τον βασιλιά Θεόφιλο, φυλακίστηκε, του έκαψαν τα χέρια με πυρωμένα σίδερα για να μην μπορεί να ζωγραφίζει εικόνες αγίων.
Πέθανε 25 χρόνια μετά τον Θεόφιλο. Η μνήμη του στην Ανατολή εορτάζεται στις 17 Νοεμβρίου.

1η φωτο. Η θέση της Μονής Ευάνδρου.
2η φωτο. Ο Λάζαρος στο Ναό του αγ. Ιωάννου του Προδρόμου του «Φοβερού» ζωγραφίζει κρυφά. (Χρονικό Σκυλίτζη, Μαδρίτη).
+Ε. Γ.

πηγή

Η μεγαλόσχημη μοναχή Ξένια, μια ερημίτισσα μέσα στον κόσμο

Για να στερεωνόμαστε στην πίστη μας, ο Κύριος μας στέλνει θεάρεστους ανθρώπους που αποτελούν ζωντανό παράδειγμα ταπείνωσης, υπομονής, αυταπάρνησης, αγάπης προς τον Θεό και τους πλησίον. Ευτύχησα κι εγώ να συναντήσω τέτοιους ανθρώπους στον Ιερό Ναό του Αγίου Πρίγκιπα Αλεξάνδρου Νέβσκιϊ στην Τιφλίδα.

Όπως διηγούνταν παλαιές ενορίτισσες του Ιερού Ναού του Αγίου Αλεξάνδρου Νέβσκιϊ, στα χρόνια της Σοβιετικής Ένωσης λειτουργούσε εκεί κάτι σαν κρυφό μοναστήρι, όπου ασκήτευαν οι γέροντες της μονής Γκλίνσκαγια: ο Μητροπολίτης Ζηνόβιος (Μαζούγκα), ο αρχιμανδρίτης Ανδρόνικος (Λουκάς), ο αρχιμανδρίτης Βιτάλιος (Σιντορένκο) ΕΔΩ  και πολλοί κρυπτομοναχοί και κρυπτομοναχές. Τον Μητροπολίτη και τους γέροντες επισκέπτονταν συχνά για συμβουλές πνευματικά τους τέκνα από τη Ρωσία. Υπήρχαν φορές που στο αναλόγιο μαζεύονταν και έψελναν μόνο μοναχοί. Κάτι τέτοιες ιερές ακολουθίες ήταν αξέχαστες.

Τους ίδιους τους γέροντες δεν τους πρόλαβα, αλλά ο Κύριος με αξίωσε να επικοινωνώ με τους συνεχιστές τους, τα πνευματικά τους τέκνα. Είχαμε πολλά να μάθουμε από αυτούς. Η μητερούλα Μαρία (Καλίνινα), η μετέπειτα μεγαλόσχημη μοναχή Ξένια, ήταν μια από αυτές.

Η μητερούλα ήταν πραγματικό τέκνο του πατέρα Βιταλίου. Μας μιλούσε πολλές φορές για αυτόν και για άλλους θαυμαστούς γέροντες, με τους οποίους είχε αξιωθεί να συναναστρέφεται. Δυστυχώς, τότε δεν το είχα σκεφτεί να κρατάω σημειώσεις και τώρα που πέρασαν είκοσι χρόνια, θυμάμαι πολύ λίγα.

Τα νεανικά χρόνια της μητερούλας Μαρίας
 Η μητερούλα Μαρία γεννήθηκε στη Ρωσία σε μια απλή αγροτική οικογένεια. Οι γονείς της ήταν βαθιά πιστοί άνθρωποι και η ζωή τους συνέπεσε με τα σκληρά χρόνια των δοκιμασιών στην ιστορία της Ρωσίας και της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Ήταν η εποχή που από τους αγρότες αφαιρούσαν τις περιουσίες τους, τα σπίτια τους, τα ζώα τους, τη γη τους, «τα περισσεύματα», όπως έλεγαν. Και από την οικογένεια Καλίνιν είχαν πάρει όλα τους τα ζώα. Ο πατέρας της ήταν αντίθετος στην «κολεκτιβοποίηση», ωστόσο, έγινε μέλος του κολχόζ και άρχισε να δουλεύει εκεί αποκλειστικά από συμπόνια προς τα ζώα. Είπε: «Θα τα καταστρέψουν τα ζώα». 

Η οικογένειά του πεινούσε. Πολλές φορές έτρωγαν μόνο ψωμί και νερό. Ο πατέρας δικαιούταν λίγο γάλα και γιαούρτι. Αλλά πολύ συχνά αυτά τα τρόφιμα δεν προλάβαιναν να φτάσουν στο σπίτι. Λόγω της απέραντης καλοσύνης του δεν μπορούσε να τα αρνηθεί στους απεγνωσμένους αγρότες με τα πεινασμένα παιδιά. Η γυναίκα του μερικές φορές τού παραπονιόταν:

 «Τα δικά σου παιδιά δεν έχουν να φάνε τίποτα εκτός από ψωμί». Και αυτός της εξηγούσε ότι αυτά τα παιδιά δεν έχουν ούτε αυτό, θα πεθάνουν από την πείνα και έλεγε: «Δεν πειράζει, ας κάνουμε υπομονή, ο Θεός δε θα μας αφήσει». Όταν ο πατέρας πέθανε, σχεδόν όλο το χωριό μαζεύτηκε στην κηδεία. Οι άνθρωποι έκλαιγαν, οδύρονταν: «Χάσαμε τον ευεργέτη μας!»

Και τα παιδιά κληρονόμησαν από τους γονείς τους τη σταθερή πίστη και το παράδειγμα της ακτημοσύνης. Η μητερούλα Μαρία σε όλη τη ζωή της ήταν πολύ ελεήμων και ασκήτρια.
Δε θυμάμαι πόσο μεγάλη ήταν η οικογένειά της. Ξέρω σίγουρα ότι είχε έναν αδελφό και μια αδελφή. Τότε που είχαμε τακτική επικοινωνία, τη δεκαετία του 1990, η αδελφή της μητερούλας Μαρίας – ηλικιωμένη μεγαλόσχημη μοναχή – ζούσε στη Μόσχα με μια βοηθό της και ήταν πνευματικό τέκνο του γέροντα Κύριλλου (Πάβλοβ).

Στο μοναστήρι
Όταν ήταν νεαρή, η μητερούλα Μαρία έκανε προσκυνήματα στους αγίους τόπους. Της άρεσε πολύ η ζωή στα μοναστήρια. Σε ένα από αυτά έμεινε και εκάρη μοναχή.

Μια φορά, η ηγουμένη, που χρειάστηκε να απουσιάσει για δουλειές, άφησε στη θέση της τη μητερούλα Μαρία. Η διοικητική θέση δεν άλλαξε τον απλό τρόπο ζωής της μητερούλας Μαρίας. Σε αυτό το μοναστήρι έφτασε ένας προσκυνητής, ένας άρρωστος άνθρωπος. Τον δέχτηκαν στη μονή και η μητερούλα η ίδια του έφερνε φαγητό και του μιλούσε. Από πειρασμό οι αδελφές της μονής έβλεπαν με καχυποψία την συμπεριφορά της μητερούλας.

Όταν επέστρεψε η ηγουμένη, οι αδελφές της μονής συκοφάντησαν τη μητερούλα Μαρία. Την κατηγόρησαν για σαρκική αμαρτία και την έδιωξαν από το μοναστήρι. Ήταν χειμώνας τότε και έκανε κρύο. Η μητερούλα έψαχνε για να διανυκτερεύσει, τη μια στο ένα σπίτι, την άλλη στο άλλο. Αλλά πουθενά δεν την δεχόντουσαν. Οι άνθρωποι φοβούνταν τις Αρχές, καθώς ήταν επικίνδυνο να δέχεσαι μοναχούς στο σπίτι σου. Η μητερούλα αναγκάστηκε για κάπου τρείς μέρες να κρύβεται και να διανυκτερεύει κάτω από ένα μεγάλο πεύκο. Από το κρύο πρήστηκαν τα πόδια της, δυσκολευόταν να περπατάει. Μια καλόκαρδη κυρία που την βρήκε σε αυτήν την ελεεινή κατάσταση, την πήρε στο σπίτι της και την φρόντισε. Στη συνέχεια, η μητερούλα αναγκάστηκε να εγκαταλείψει το σπίτι εκείνης της γυναίκας. Περιφερόταν, διανυκτέρευε στο σιδηροδρομικό σταθμό, όπου την βρήκε ο γέροντας Βιτάλιος και την πήρε μαζί του.

Ο Μεγαλόσχημος Αρχιμανδρίτης Βιτάλιος Σιντορένκο

Η άφιξη στην Γεωργία
Με την ευλογία των γερόντων της Μονής Γκλίνσκαγια, η μητερούλα ήρθε στην Τιφλίδα. Εκεί, στον Ιερό Ναό του Αγίου Αλεξάνδρου Νέβσκιϊ, άρχισε να διακονεί στο αναλόγιο.
Στην αρχή, όταν ήρθε στη Γεωργία, της έλειπε πολύ η Ρωσία. Όλο και προσπαθούσε να φύγει. Ζήτησε την ευλογία από τον γέροντα Βιτάλιο. Αυτός της απάντησε με ένα λογοπαίγνιο: «Μαρία, όποιος πιει νερό από τον ποταμό Κουρά, δε φεύγει από δω». Τελικά, δεν την ευλόγησε να φύγει.

Η διορατική παρηγορήτρια μητερούλα
Στην αρχή, όταν διακονούσα στο αναλόγιο, μου ήταν πολύ δύσκολο να καταλάβω τη σειρά των ιερών ακολουθών και να μάθω τους ύμνους. Και θλιβόμουν για αυτό. Η μητερούλα τότε άρχισε να με παρηγορεί με συμπόνια: «Μην θλίβεσαι, Νίκα, όλα θα είναι καλά, θα είσαι εδώ και αναγνώστρια και χοράρχης». Μέσα μου σκέφτηκα: «Τι καλή που είναι η μητερούλα, τα λέει αυτά απλώς για να με παρηγορήσει». Ήμουν σίγουρη ότι ποτέ δε θα μπορέσω να τα καταλάβω και να τα θυμάμαι όλα. Όμως, με τη βοήθεια του Θεού και με τις προσευχές του πνευματικού μου πατέρα Βιατσεσλάβ (Βελίτσκο), σιγά-σιγά άρχισα να τα βγάζω πέρα και, μετά από ένα-ενάμιση χρόνο, επαληθεύτηκαν πράγματι τα λόγια της μητερούλας Μαρίας: με τοποθέτησαν στη θέση της αναγνώστριας και του χοράρχη.

Η υπηρεσία της μητερούλας στην εκκλησία
Μερικές φορές συμβαίνει, ο άνθρωπος, στην αρχή της διακονίας του, να μπαίνει στο ναό με φόβο Θεού και να τα βλέπει όλα με ευλάβεια. Όμως, στη συνέχεια συνηθίζει, καθώς όλα γίνονται πλέον ρουτίνα. Έτσι, χάνει την ευλαβική κατάσταση της ψυχής του, αρχίζουν οι ανώφελες συζητήσεις, γέλιο, αστεία κατά τη διάρκεια της ιερής ακολουθίας και άλλα. Η μητερούλα Μαρία σε όλα τα χρόνια παραμονής της στο ναό δε έχασε το φόβο του Θεού και ήταν για μας ζωντανό παράδειγμα της ευλαβικής συμπεριφοράς.

Η μητερούλα μας είχε διηγηθεί ένα περιστατικό. Σε όραμα βλέπει τον εαυτό της στο κέντρο του ναού. Οι πύλες του ιερού άνοιξαν και είδε τον Σωτήρα Εσταυρωμένο. Ξαφνικά άρχισαν να αιμορραγούν οι πληγές στα χέρια και στα πόδια Του. Ο Κύριος ζωντάνεψε και της απευθύνθηκε με τα ακόλουθα λόγια (δε το θυμάμαι κατά λέξη, αλλά το νόημα ήταν το εξής): 

«Βλέπεις, Με σταυρώνουν πάλι οι άνθρωποι. Μίλησαν στο ναό – έβαλαν ένα καρφί. Γέλιο και αστεία – ακόμα ένα καρφί. Μάλωσαν – ακόμα ένα καρφί…» (και συνέχισε να απαριθμεί τις αμαρτίες που γίνονται στην εκκλησία). 

Η μητερούλα Μαρία ξύπνησε με τρόμο. Τόσο πραγματική ήταν η αίσθηση που είχε από αυτά που είδε. Η μητερούλα ήταν πολύ σοφή πνευματικά και αντιμετώπιζε τα οράματα με επιφυλακτικότητα. Πήγε να συμβουλευτεί τον Αρχιμανδρίτη Ραφαήλ (Καρέλιν). Ο παππούλης επιβεβαίωσε ότι ήταν σημάδι από τον Θεό.

Η διήγησή της μας προκάλεσε πολύ μεγάλη εντύπωση. Μετά βάλαμε στο αναλόγιο πινακίδα (για να μην το ξεχνάμε) με τα λόγια του Οσίου Αμβροσίου της Όπτινα: «Όταν μιλάμε στην εκκλησία, ο Κύριος επιτρέπει να πέφτουμε σε σκληρούς πειρασμούς» (εννοούνται οι συνομιλίες κατά τη διάρκεια των ιερών ακολουθιών).

Η μητερούλα διηγούταν: «Όταν οι γέροντες της Μονής Γκλίνσκαγια τελούσαν τη Λειτουργία, ξεχνούσαμε το χρόνο, δε νιώθαμε την κούραση, λες και ήμασταν στον Ουρανό».

1913...Ο Άγιος Τσάρος Νικόλαος επισκέπτεται την Μονή Inkerman

1913...Ο Άγιος Τσάρος Νικόλαος επισκέπτεται με τις κόρες του και με την αδελφή του μεγάλη δούκισσα Όλγα Αλεξάντροβνα το μοναστήρι του αγίου Κλήμεντος στο Inkerman, ένα προάστιο της Σεβαστόπολης στην Κριμαία. 

Το μοναστήρι του αγίου Κλήμεντος [ΕΔΩ] είναι ένα από τα παλιότερα μοναστήρια της περιοχής και κυριολεκτικά χτισμένο μέσα σε βράχο, καθώς με εξαίρεση κάποιους λίγους εξωτερικούς τοίχους ο υπόλοιπος χώρος είναι λαξευμένος στο βουνό.

Το μοναστήρι χτίστηκε στο μέρος που έζησε ο Άγιος Κλήμης ο Ρωμαίος.Μέσα και έξω από τα βράχια υπάρχουν 8 εκκλησίες οι οποίες ενώνονται μεταξύ τους μ'ένα δαιδαλώδες σύστημα.
Τουλάχιστον τον 9ο αιώνα η μονή κατοικούνταν από μοναχούς,ενώ έχουν βρεθεί χριστιανικοί τάφοι του 6ου αιώνα.

Το 1924 οι κομμουνιστές έκλεισαν το μοναστηρί το οποίο εγκαταλείφθηκεΟι επισκέπτες της περιοχής είναι βέβαιο ότι θα παρατηρήσουν το μοναστήρι, καθώς απέχει μόλις λίγα μέτρα από την κεντρική σιδηροδρομική γραμμή που οδηγεί στη Σεβαστούπολη.

πηγή

H άγνωστη συνάντηση των Αγίων Παϊσίου και Καλλινίκου..

                            

Ο Γεώργιος Πούλος ανηψιός κατά σάρκα του Αγίου Καλλινίκου Εδέσσης μιλώντας (σε άλλο βίντεο [ΕΔΩ])στο ραδιόφωνο της «ΠΕΜΠΤΟΥΣΙΑΣ» και στην εκπομπή «Ορθόδοξες διαδρομές» με το δημοσιογράφο Δημήτρη Στρουμπάκο, σκιαγραφεί την οσιακή μορφή και προσωπικότητα του νέου σύγχρονου Αγίου της Εκκλησίας μας. Μεταξύ άλλων περιγράφει και την άγνωστη έως σήμερα συνάντηση του Αγίου Παϊσίου με τον Άγιο Καλλίνικο στο Άγιον Όρος.

πηγή

«Ως Επίσκοπος Εδέσσης πήγαινε στο Άγιον Όρος ο θείος μου κατά σάρκα Άγιος Καλλίνικος. Στη Μονή Σταυρονικήτα, όταν Ηγούμενος ήταν ο π. Βασίλειος Γοντικάκης, χειροτόνησε εις Διάκονον τον μαθητή και πνευματικοπαίδι του Αγίου Παισίου, τον σημερινό Ηγούμενο Αγίου Ιλαρίωνος της Αριδαίας. Μετά την χειροτονία συναντήθηκαν ο Άγιος Παΐσιος και ο Άγιος Καλλίνικος και όπως μαρτυρούν οι μοναχοί, έβλεπαν δύο φωτεινές μορφές να συζητούν γεμάτοι με Θεία Χάρη. «Τέτοιον Επίσκοπο δεν έχω συναντήσει , ταπεινός και ξεχωριστός» έλεγε ο Άγιος Παΐσιος στον μαθητή του και χειροτονηθέντα Παΐσιο», ανέφερε.

Ιερείς στην Κωνσταντινούπολη των αρχών του 20ου αιώνα

πηγή

"Η woke κουλτούρα είναι κακό πράγμα αλλά ευτυχώς δεν υπάρχει στην Ελλάδα";;;!!!

Tilemachos Chormovitis

"Η woke κουλτούρα είναι κακό πράγμα αλλά ευτυχώς δεν υπάρχει στην Ελλάδα", μας είπε ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Είναι όμως πράγματι έτσι; Είναι η woke κουλτούρα μια ιδιαιτερότητα των αγγλοσαξωνικών χωρών που δεν έχει φτάσει στην χώρα μας; Aς δούμε μερικά παραδείγματα από τα τελευταία χρόνια...

- Η Ελλάδα εδώ και πολλά χρόνια έχει έναν απαράδεκτο και λογοκριτικό αντιρατσιστικό νόμο που με πρόσχημα την προστασία των μειονοτήτων ποινικοποιεί κάθε άποψη που επιτίθεται στην woke ατζέντα. Το ότι οι καταδίκες είναι λίγες δεν έχει καμιά σημασία αφού ο νόμος λειτουργεί σαν φόβητρο και δημιουργεί ένα ασφυκτικό πλαίσιο για την ελευθερία του λόγου.

- Στην Ελλάδα ισχύει η αλλαγή ταυτότητας φύλου από την ηλικία των 15 ετών και επιτρέπεται να δοθούν αναστολείς εφηβείας ακόμη και σε παιδιά 14 ετών (μπορεί και σε μικρότερα) . ( https://www.facebook.com/photo/?fbid=10161906412111757&set=a.10150839929646757 ). Την ίδια ώρα που σε όλη την Ευρώπη η μια χώρα μετά την άλλη απαγορεύουν ιατρικές επεμβάσεις "αλλαγής φύλου" σε ανήλικους, η "κεντροδεξιά" κυβέρνηση Μητσοτάκη σφυρίζει αδιάφορα.

- Με απόφαση της κυβέρνησης Μητσοτάκη φυλακισμένοι άνδρες που δηλώνουν γυναίκες μπορούν να εκτίσουν την ποινή τους σε γυναικείες φυλακές. ( https://avmag.gr/thetiki-exelixi-i-metagogi-ton-trans.../ ). Σε ολόκληρη τη Δύση έχει ξεσπάσει κατακραυγή εναντίον τέτοιων πρακτικών που έχουν καταλήξει ακόμη και σε βιασμούς γυναικών κρατουμένων ( https://www.facebook.com/photo/?fbid=10156777414121757&set=a.10150839929646757 ) αλλά η αντι-woke κυβέρνηση Μητσοτάκη δεν κολλάει σε τέτοιες λεπτομέρειες.

- H κυβέρνηση Μητσοτάκη απαγόρευσε τις θεραπείες μεταστροφής σε ανήλικους ακόμη και όταν αυτές οι θεραπείες αφορούν την "ταυτότητα ή την έκφραση φύλου". Με λίγα λόγια, αν κάποιος ειδικός προσπαθήσει να κάνει το παιδί να νιώσει άνετα με το βιολογικό του φύλο, αν του δείξει ότι πρόκειται για μια περαστική φάση (όπως πράγματι ισχύει στις περισσότερες περιπτώσεις), μπορεί να κατηγορηθεί ότι "αποσκοπεί να μεταβάλει ή να καταστείλει την ταυτότητα ή την έκφραση φύλου" του παιδιού και να βρεθεί αντιμέτωπος με πειθαρχικές και διοικητικές κυρώσεις, με πρόστιμα, ακόμη και με φυλάκιση. https://www.facebook.com/photo/?fbid=10160302658361757&set=a.10150839929646757 ). Σε άλλες χώρες, όπως στη Βρετανία, παρόμοιοι νόμοι αποσύρθηκαν για τους λόγους που ανέφερα παραπάνω, αλλά στην Ελλάδα το έκανε πράξη ο Κυριάκος Μητσοτάκης και ο υπουργός του, ο "δεξιός" Θάνος Πλεύρης...

- Στο μάθημα της "σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης" στα σχολεία προωθείται ξεδιάντροπα η ακροαριστερή woke "θεωρία του φύλου" που μας λέει ότι το φύλο δεν είναι τίποτε άλλο παρά μια κοινωνική κατασκευή, ότι υπάρχουν άπειρα φύλα και ότι ο καθένας μπορεί να διαλέξει αυτό που του ταιριάζει, όπως διαλέγει τυρί στο σούπερ μάρκετ. Μάλιστα, η εν λόγω θεωρία δεν παρουσιάζεται σαν μια ακόμη άποψη αλλά σαν η μία και μοναδική επιστημονική αλήθεια ενώ το εκπαιδευτικό υλικό του μαθήματος αυτού το ετοιμάζει μια σκληροπυρηνική ακτιβιστική ΛΟΑΤΚΙ οργάνωση, το "Πολύχρωμο Σχολείο". Αυτό το αίσχος το άρχισε η κυβέρνηση Τσίπρα και το συνεχίζει η κυβέρνηση Μητσοτάκη.

- Έχουμε την πιο woke Πρόεδρο της Δημοκρατίας σε όλη την ευρωπαϊκή ήπειρο η οποία μιλάει σε παιδιά τρίτης δημοτικού για αρκουδάκια που δεν έχουν φύλο και, ξεχνώντας τον θεσμικό της ρόλο, πανηγυρίζει σε ταβέρνες για την ψήφιση ενός ορθοπολιτικού νομοσχεδίου που δίχασε την κοινή γνώμη. Προσωπική επιλογή του Κυριάκου Μητσοτάκη, μην το ξεχνάμε.

- Στην Ελλάδα, το αριστερίστικο κίνημα ΜeToo, που καταστρατηγεί το τεκμήριο της αθωότητας και καλλιεργεί έναν πρωτόγονο και σεξιστικό μισανδρισμό, υποστηρίχθηκε από όλα τα ΜΜΕ αλλά και την πολιτική ηγεσία. Οι πρωϊνατζούδες έστησαν λαϊκά δικαστήρια, το cancel πήγε σύννεφο στα social media ενώ ο ίδιος ο πρωθυπουργός ( https://www.capital.gr/.../mitsotakis-i-mpekatorou.../ ) και η Πρόεδρος της Δημοκρατίας https://www.skai.gr/.../sakellaropoulou-i-mpekatorou... ) υιοθέτησαν αστήρικτες καταγγελίες που δεν αποδείχτηκαν ποτέ στα δικαστήρια. Mάλιστα, η κυβέρνηση υιοθετώντας πλήρως τη νέα μόδα έφτιαξε μέχρι και ιστοσελίδα MeΤoo με χρήματα των φορολογουμένων.

( https://metoogreece.gr/ )

- Η woke ιδεολογία είναι η επίσημη ιδεολογία των ΜΜΕ. Ακόμη και "κεντροδεξιές" εφημερίδες γράφουν με @ ( https://www.facebook.com/photo?fbid=10161435262041757&set=a.10151309514506757 ), ψυχαγωγικές τηλεοπτικές εκπομπές χειροκροτούν επεμβάσεις "αλλαγής φύλου" σε 12χρονα παιδιά ( https://www.facebook.com/photo/?fbid=10161733265426757&set=a.10150839929646757 ) ενώ τα πρωϊνάδικα και τα μεσημερινάδικα μας κάνουν καθημερινή woke κατήχηση ( https://www.facebook.com/photo/?fbid=10161485797121757&set=a.10150839929646757 ) και ζητούνε φίμωση των απόψεων που δεν συμβαδίζουν με το προοδευτικό αφήγημά τους. ( https://www.protothema.gr/.../faii-skorda-kapoios-na.../ )