ΑΠΟ ΤΗ WALL STREET ΣΤΟ ΜΟΝΑΣΤΗΡΙ...!

Ένας Βούλγαρος πρώην χρηματιστής που έγινε μοναχός

Η πρόσφατη παγκόσμια οικονομική κρίση επηρέασε όχι μόνο τις χρηματιστηριακές αγορές και τη ζωή εκατομμυρίων ανθρώπων αλλά και κάποια μοναστήρια
Πριν κάποιους μήνες ο ευρωπαϊκός τύπος ασχολήθηκε με τη βιογραφία ενός μοναχού –πρώην χρηματιστή στη Wall Street ο οποίος λέει είχε προβλέψει τη κρίση .
Με εξαίρεση κάποια χωριά κανείς στη Βουλγαρία δεν είχε ακούσει για τη Μονή Γκιγκίνσκι. Αυτό ίσως οφείλετε στη μεγάλη φτώχεια αυτών των περιοχών .Ακόμη και οι Βούλγαροι κομμουνιστές όταν θέλησαν να δημεύσουν τη περιουσία του μοναστηριού ,δεν είχαν τι να πάρουν Μετά τη πτώση του κουμμουνισμού κάποιοι μοναχοί πήγαν να μείνουν στο Γκιγκίνσκι (δυτικά της Σόφιας ,κοντά στα Βουλγαροσερβικά σύνορα ) αλλά η έλλειψη ηλεκτρικού ρεύματος ,η έλλειψη δρόμων και τα γκρεμισμένα κελιά τους απέτρεψαν στο να μείνουν πολύ. Και ίσως η μονή που βρίσκεται στους πρόποδες του όρους Κίτκα να έμενε ακόμα άγνωστη αν δεν είχε εγκατασταθεί εκεί ο π. Ευγένιος ένας αθωνίτης μοναχός

Ένας πρώην χρηματιστής από τη Wall Street

Μόλις εμφανίστηκε στην αγορά το γάλα και το τυρί Ghighinski Monastery το μοναστήρι άρχισε να γίνετε γρήγορα γνωστό σε όλη τη Βουλγαρία .Ο τύπος άρχισε να ασχολείται εκτενώς .Ξέρετε ποιος βρίσκετε πίσω από το διάσημο τυρί βουβάλου; Ένας πρώην χρηματιστής από τη Wall Street σήμερα μοναχός στο Γκιγκίνσκι. Μετά σαν αστραπή διαδόθηκε η φήμη ότι αυξάνει τα κοπάδια του. Στην αρχή οι ανταγωνιστές κράτησαν μια απόσταση όταν όμως είδαν ότι το γάλα και το τυρί και το τυρί βουβαλιου πουλιόταν σα ζεστό ψωμί άρχισαν οι ύβρεις .
Κάποιοι υποστήριξαν ότι ο χρηματιστής έκανε στο χρηματιστήριο το μεγάλο κόλπο , αποφασίζοντας μετά να επενδύσει στη κτηνοτροφία για μεγαλύτερα κέρδη. Μη έχοντας όμως γη αποφάσισε να κάνει το μοναστήρι ,φάρμα. Άλλοι έλεγαν ότι ο κλέφτης ο Νικάνωρ έκλεψε τα λεφτά της εταιρίας που εργαζόταν ενώ κάποιοι άλλοι τον θεωρούσαν απλώς τρελό. Να αφήσει τα χιλιάδες δολάρια του χρηματιστηρίου και να ασχολείται με τα βουβάλια ενός γκρεμισμένου μοναστηριού ενός απομακρυσμένου χωριού;
Τελικά η αλήθεια είναι μία .Αυτές τις μερικές δεκάδες βουβαλιών ο πρώην χρηματιστής Νικάνωρ τα είχε αποκτήσει λόγω του ότι είχε καταθέσει τον καλύτερο φάκελο στη Βουλγαρία για τις επιδοτήσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης –SAPARD

Μοναχός - χρηματιστής σε περίοδο κρίσης

Η επιτυχία του φακέλου έκρυβε από πίσω ένα ειδικό. Ο Νικάνωρ ασχολούταν από νέος με τα οικονομικά από όταν ήταν ακόμη μαθητής .Μετά τη πτώση του κουμμουνισμού ο Hristo Miskon (μοναχός Νικάνωρ )σπούδασε διεθνείς δημόσιες σχέσεις στο πανεπιστήμιο της Σόφιας. Οι οικονομικές του γνώσεις και η επιδεξιότητά του τον προώθησαν στις πιο διάσημες χρηματιστηριακές εταιρίες του κόσμου.
Εργαζόμενος για τη διάσημη εταιρία Karol και έχοντας διαβάσει μέχρι εκείνη τη στιγμή δεκάδες ορθόδοξα βιβλία ,σκέφτηκε ότι ήρθε η στιγμή να διαβει τον Ρουβικώνα . Αποφάσισε να κάνει πράξη όλα όσα είχε διαβάσει. Έτσι γύρισε στη Βουλγαρία και έγινε υποτακτικός του ηγούμενου της Μονής Γκιγκίνσκι Ευγένιου.
Σεμνός, ξυπνάει πολύ νωρίς για να ταΐσει τα βουβάλια και τα αρμέγει Κάποιοι δημοσιογράφοι παραμυθιάζονται ότι ο χρηματιστής είχε προβλέψει τη κρίση και για αυτό ήρθε στο μοναστήρι .Ποιος όμως καταλαβαίνει τη δίψα του για σωτηρία;
Πεπεισμένος ότι δε μπορεί να κλείσει τα στόματα του κόσμου ο π Νικάνωρ συνιστά στους δημοσιογράφους και στους πρώην συναδέλφους του να έχουν πάνω στο γραφείο τους ένα βαζάκι με χώμα για να καταλάβουν ότι η αληθινή ζωή δεν έχει καμιά σχέση με περιουσίες.

www.proskynitis.blogspot.gr

π.ΓΚΕΟΡΓΚΕ ΚΑΛΤΣΙΟΥ-ΝΤΟΥΜΙΤΡΕΑΣΑ.Ο ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΣ ΕΧΘΡΟΣ ΤΟΥ Ν.ΤΣΑΟΥΣΕΣΚΟΥ

Ο μεγαλύτερος ομολογητής του 20ου αιώνα

Ο π. Γκεοργκε Κάλτσίου-Ντουμιτρεάσα γεννήθηκε στις 23 Νοεμβρίου 1925. Ήταν ο μικρότερος από τα 11 παιδιά της οικογένειας Κάλτσιου και καταγόταν από το χωριό Μαχμουντία νομός Tulcea.
Από μικρό παιδί οι γονείς του, του εμφύσησαν την αγάπη για το Θεό. «Μεγάλωσα σε μια απλή αλλά θρησκευόμενη οικογένεια, πάντα θυμάμαι τον εαυτό μου σε μια εκκλησία κοντά σ’ έναν ιερέα. Νέος είχε σκέψεις να γίνει μοναχός. Τελικά αποφάσισε να υπηρετήσει τους ανθρώπους με άλλον τρόπο. Το 1945 γράφτηκε στη Θεολογική Σχολή του Βουκουρεστίου. Το 1948 οι κομμουνιστές φυλάκισαν όλη την αφρόκρεμα της ρουμανικής διανόησης αλλά και τους φοιτητές αλλά και όσους αντιτείνονταν ή νόμιζαν οι κομμουνιστές
ότι αντιτείνονταν στην ιδεολογία τους, είτε για πολιτικούς είτε για θρησκευτικούς λόγους. Έτσι συνελήφθη και ο φοιτητής Γκεργκε Κάλτσιου με την κατηγορία της «υπονόμευσης της ασφάλειας του κράτους».


¨Σχολή¨ Πιτέστι
Για τον νεαρό Γκεοργκέ το στρατόπεδο εξόντωσης του Πιτεστι γίνεται ένα νέο σχολείο. Από τον αφελή με τα γαλάζια μάτια μετατρέπεται σε «ατρόμητο μαχητή» για το Χριστό και την πατρίδα Σ’ αυτή τη φυλακή έπεσε στην πιο μεγάλη αμαρτία της ζωής του (απαρνήθηκε το Χριστό) αλλά και τις πιο μεγάλες αρετές (αγάπη για τον εχθρό και το θάρρος της ομολογίας) που τον βοήθησε πολύ να ξαναναστηθεί ψυχικά.
Στο Πιτεστι ..ήταν οι πιο καθαροί κρατούμενοι. Αυτοί δε ήταν μπλεγμένοι σε πολιτικά ρεύματα και δράσεις. Η μεγάλη αντοχή που έδειξαν οφειλόταν στην προσευχή και την απόκτηση των αρετών. Στη φυλακή είχε δημιουργηθεί ένα μυστικιστικό ρεύμα, δύσκολα κατανοητό από τους δήμιους. Εκεί ήταν ένα κέντρο πνευματικότητας «έχοντας από μικρός μεγαλώσει με την προσευχή ενσωματώθηκα εύκολα σ’ αυτήν την πνευματική κίνηση».
Στο Πιτέστι η προσευχή δε σταμάτησε μέρα-νύχτα. Το κάθε κελί είχε ώρα προσευχής. Όταν το ένα κελί τελείωνε την προσευχή χτυπούσε τοίχο και άρχιζε η προσευχή στο άλλο κελί. Όταν άρχισε η «επαναδιαπαιδαγώγηση» στο Πιτέστι, υπήρχε ήδη ένα κέντρο προσευχής & πνευματικότητας.
(σημ π. Γεωργ. Τη διετία 1949-1951 στις φυλακές του Πιτεστι έλαβε μέρος το πιο φριχτό και σατανικό πείραμα των κομμουνιστικών φυλακών. Η προσπάθεια «επαναδιαπαιδαγώγησης» των κρατουμένων και η δημιουργία ενός νέου, κομμουνιστικού ανθρώπου, μέσα από απάνθρωπα βασανιστήρια).
Πτώση και ανύψωση

Ο πιο φοβερός βασανιστής ήταν ο Εουτζέν Τσουρκάνου. Αυτός, όπως διηγούνται όσοι κατάφεραν να επιζήσουν από τα χέρια του, «ήταν γεμάτος από μανία και οργή» μια μανία δαιμονική. Στις ανακρίσεις όταν τελείωνε τα βασανιστήρια έλεγε: « Αν ο Χριστός ζούσε στον καιρό μου, δε θα έφτανε καν στο Σταυρό». Λέει ο π. Γκεοργκε: 
«Ο Τσουρκάνου είχε επάνω του κάτι το δαιμονικό. Αυτός ήταν ο ανώτατος δαίμονας της επιχείρησης Πιτεστι. Είχε μια δύναμη επιβολής φοβερή. Όταν έμπαινε στο κελί έσπερνε τον τρόμο. ¨ολη η φυλακή τον έτρεμε. Έπαιρνε τους καλύτερους από εμάς και τους ,κτυπούσε, τους βασάνιζε τους άλλαζε κυριολεκτικά. Ακόμη κι αν δεν άλλαζε κάτι στη ψυχή τους, ο τρόμος ήταν τόσο μεγάλος που μερικοί γίνονταν από μονή τους καταδότες. 
Έτσι εισήγαγε την έλλειψη εμπιστοσύνης, τον τρόμο και την απελπισία σε πολλούς από εμάς.
Μερικοί άντεξαν, άλλοι όχι. Άλλοι πέθαναν την ώρα των βασανιστηρίων και άλλοι αυτοκτόνησαν. Λίγοι άντεξαν μέχρι τέλους. Κάποιοι απ’ αυτούς που έπεσαν, ξανασηκώθηκαν. Νωρίτερα η αργότερα επειδή η επανόρθωση της ψυχής δεν είναι σαν την επανόρθωση του σώματος. Η ψυχή έχει πιο μυστηριακούς νόμους, επανέρχεται δυσκολότερα. 
Η δική μου επανόρθωση ήταν δυσκολότερη γιατί το ρήγμα ήταν μεγαλύτερο. Ήμουν 25 ετών, αρκετά αφελής, ένα παιδί από χωριό με δυνατή πίστη και εμπιστοσύνη στους ανθρώπους. Ήθελα ν’ αυτοκτονήσω μαζί με τον Πουιου Ντόμπρε. Του έγραψα τη σκέψη μου σ’ ένα σαπούνι Ο Τσουρκάνου με είδε όταν το πέταξα. Μ’ έλιωσε στο ξύλο. Δεν ήξερα πια να διαβάζω, δε γνώριζα τα γράμματα, ξέχασα ακόμη και το ¨ Πάτερ ημών¨ Χωρίς καμιά διανοητική προσπάθεια αισθανόμουν από την καρδία να αχνοφέγγει η προσευχή του Ιησού. Σ’ εκείνη την απελπισία υποσχέθηκα στο Θεό όταν βγω από τη φυλακή να γίνω ιερέας. Οι άλλοι κρατούμενοι με θεωρούσαν άγγελο …..ναι, έναν άγγελο. Ναι αλλά ένας άγγελος ξεπεσμένος.

Συνήλθα τη στιγμή που βρέθηκα μπροστά σε κάποιες τρομαχτικές ενέργειες οι οποίες αποσκοπούσαν στο να μετατραπούν τα θύματα σε θύτες. Τότε ξύπνησε μέσα μου το πνεύμα δικαιοσύνης και ο φύλακας άγγελος μου με βοήθησε -ρισκάροντας τη ζωή μου- να λάβω θέση βάζοντας στοπ σ’ αυτά τα σχέδια.
Μου ζήτησαν να πω ότι συνωμότησα μαζί με κάποιους άλλους σε πολιτικές υποθέσεις, αλλά εγώ ούτε καν τους γνώριζα. 
Αργότερα ο νεαρός Γκεόργκε Καλτσίου οδηγήθηκε σ’ ‘άλλες τρομακτικές φυλακές όπως η Ζίλαβα, στη Ζάρκα στο Αιουντ και στη Γκέρλα. Το 1964 δόθηκε γενική αμνηστία. Μετά από 16 χρόνια ήταν ελεύθερος. «Το 1964 μας απελευθέρωσαν, μετά τις πιέσεις της Δύσης αλλά και επειδή οι κομμουνιστές θεωρούσαν ότι τώρα πια ήταν κυρίαρχοι στη χώρα, αλλά και τις ψυχές μας.

¨Στρατιώτης¨ με ράσα
Όταν βγήκα από τη φυλακή θέλησα να συνεχίσω στην Ιατρική Σχολή αλλά δε με δέχτηκαν. Έτσι σπούδασα γαλλική φιλολογία. Μετά θέλησα να γραφώ στη Θεολογική σχολή για να εκπληρώσω την υπόσχεση που έδωσα στο Θεό όταν ήμουν φυλακή. Αρχικά με απέρριψαν, λόγω του φακέλου μου. 
«Πήγα στον Πατριάρχη Ιουστίνιάν. Προς μεγάλη μου έκπληξη δέχτηκε αν και του είπα για τα χρόνια της κράτησής μου. Μ’ έστειλε στον γραμματέα της σχολής μοναχό Αντώνιο Πλαμαντεάλα(μετέπειτα μητροπολίτης Τρανσυλβανίας) ο οποίος μου είπε να μη βάλω στο βιογραφικό μου τα χρόνια της φυλακής»
Το 1971 τελείωσε την Θεολογική σχολή και τον δέχτηκαν ως καθηγητή γαλλικής στο εκκλησιαστικό λύκειο. Εν τω μεταξύ παντρεύτηκε την κόρη ενός πρώην κρατουμένου και χειροτονήθηκε ιερέας.
Όταν οι κομμουνιστές γκρέμισαν την εκκλησία Ένει, κτίσμα του 17ου αιώνα, η φωνή του π.Γκεοργκε αντήχησε σαν ένας κεραυνός στην έρημο της αδιαφορίας και του συμβιβασμού, αυτή τη φορά κάνοντας αντανάκλαση και στην οικογένειά του.
 Λειτουργώντας στην εκκλησία Ράντου Βόντα εκφώνησε 7 ομιλίες, τις περίφημες «7 ομιλίες για νέους». Αυτές οι ομιλίες, όπως και άλλα θαραλλέα άρθρα, καταδίκαζαν το γκρέμισμα εκκλησιών και τον αθεϊσμό και γινόταν μπρος σ’ έναν μεγάλο αριθμό θεολόγων φοιτητών αλλά και φοιτητών από άλλες σχολές. « Τις εκφώνησα τη στιγμή που η ρουμανική συνείδηση ήταν έτοιμη να τις ακούσει. Αυτές οι ομιλίες δημιούργησαν ένα υπόγειο ρεύμα αντίστασης μεταξύ κυρίως των θεολόγων φοιτητών. Ζητούσα ελευθερία πίστεως και να σταματήσει η κατάχρηση εξουσίας. Από την πρώτη κιόλας ομιλία με παρακολουθούσαν αλλά δε μπορούσαν να με συλλάβουν. Είχα προσευχηθεί στο Θεό να μη με συλλάβουν μέχρι να εκφωνήσω και τις επτά.
Δεν κατάφερα να εκφωνήσω όγδοη επειδή με συνέλαβαν».

Καταδικάστηκε σε 10 χρόνια φυλακή αλλά εξέτισε τα 5. Συνολικά πλήρωσε την αντικομουνιστική του δράση με 21 χρόνια φυλάκιση. Παρόλα αυτά στη δίκη-παρωδία ξεσκέπασε τους πραγματικούς αυτουργούς των εγκλημάτων της «επαναδιαπαιδαγώγησης».
Μετά τη δεύτερη σύλληψή του οι εξόριστοι Ρουμάνοι μ’ επικεφαλής τον Μιρτσεα Ελιάντε και τον Εουτζέν Ιονέσκου έκαναν εκκλησεις στη Δύση για την απελευθέρωση του. Πάντα το θέμα των πολιτικών κρατουμένων τίθονταν από τις δυτικές κυβερνήσεις στις συναντήσεις τους με τον Τσαουσέσκου. Μετά από έντονες πιέσεις κυρίως της αμερικανικής κυβέρνησης Τελικά απελευθερώθηκε το 1984. Το 1985 ζήτησε πολιτικό άσυλο στις Η.Π.Α. Εγκαταστάθηκε στην Ουάσινγκτον όπου δημιούργησε μια ρουμανική Ορθόδοξη ενορία.
Το 1987 το FBI τον πληροφορεί ότι η ρουμανική σεκιουριτάτε σχεδιάζει να τον δολοφονήσει. Ο π. Γκέοργκε έλεγε ότι αισθανόταν πάντοτε ότι τον παρακολουθούν, κυρίως όταν ερχόταν στην Ευρώπη, αλλά μετά το 1989 όταν ερχόταν στην Ρουμανία.
Παρόλα αυτά δε φοβήθηκε και συνέχισε να έχει επαφή με τη Ρουμανία να γράφει βιβλία και άρθρα όπως και να μιλάει στους ραδιοφωνικούς σταθμούς ¨
Η φωνή της Αμερικής¨ και ¨ Ελεύθερη Ευρώπη¨. Μετά το 1989 γνώρισε προσωπικά τον Λίβιου Τούρκου τον αρχηγό της Ρουμανικής κατασκοπείας στις Η.Π.Α. « ΟΤούρκου μου είπε ότι πράγματι σχεδίαζαν την δολοφονία μου από έναν Κουβανό, αλλά παραιτήθηκαν από το σχέδιο εξαιτίας των συνεπειών που θα είχε στις Ρουμανο-Αμερικανικές σχέσεις.
Ο π. Γκεόργκε πέθανε στις 21 Νοεμβρίου 2007 αφού τον κοινώνησε στο κρεβάτι του νοσοκομείου ένας άλλος πρώην κρατούμενος, των κομμουνιστικών φυλακών ο επίσκοπος Κλουζ Βαρθολομαίος Ανανία

μετάφραση-επιμέλεια π.Γεώργιος Κονισπολιάτης/proskynitis.blogspot

ΓΡΑΜΜΑ ΠΡΟΣ ΕΝΑΝ ΑΡΡΩΣΤΟ(1)

Αγαπητέ εν Χριστώ αδελφέ, εσύ υποφέρεις και εγώ όσο γράφω σκέφτομαι το πόνο σου. Έχω άραγε το δικαίωμα να σου γράψω; Έχει το δικαίωμα κάποιος από τα μετόπισθεν να γράφει σ’ αυτόν που βρίσκεται στην πρώτη γραμμή; Σκεφτόμουν εδώ και πολύ καιρό να σου γράψω αλλά δεν τα κατάφερνα. Ούτε τώρα αισθάνομαι ικανός να παρηγορήσω τη ψυχή σου. Αισθάνομαι βάρος τ’ ότι οι άλλοι υποφέρουν κι εγώ δεν μπορώ να κάνω κάτι γι’ αυτούς. Καταλαβαίνω ότι όταν λάβεις το γράμμα αυτό θ’ αναρωτηθείς: « Γιατί μου γράφει αυτός ο άνθρωπος, αφού δε βρίσκεται στη θέση μου, αφού δε μπορεί να με καταλάβει;».
Σου γράφω ακριβώς επειδή και εμένα με γονάτισαν οι πόνοι της αρρώστιας κάποτε και επειδή καταλαβαίνω ότι οι πιθανότητες να σε βοηθήσω είναι ελάχιστες. Γι’ αυτό σου γράφω. Προσευχήθηκα και προσεύχομαι στο Θεό για να με φωτίσει να σου γράψω κάτι χρήσιμο.
Αφού σκέφτηκα πολύ αποφάσισα να επικαλεστώ μια ωραία ιστορία που άκουσα και μ’ έβαλε σε σκέψεις. Δε θα σου απαλύνει τον πόνο αλλά ίσως σε βοηθήσει να τον αντιμετωπίσεις αλλιώς:
« Κάποτε ένας άρρωστος έχασε την υπομονή του και φώναζε στο Θεό ζητώντας να τον απαλλάξει από τους φοβερούς πόνους .
Τότε εμφανίστηκε ένας άγγελος και του είπε:
- Ο Πανάγαθος Θεός εισάκουσε την προσευχή σου και θα ικανοποιήσει το αίτημά σου, με την προϋπόθεση όμως αντί για έναν χρόνο να υποφέρεις με πόνους που θα σε καθαρίσουν σαν η φωτιά το χρυσάφι, θα περάσεις τρεις ώρες στην κόλαση. Η ψυχή σου έχει ανάγκη καθαρισμού δια της δοκιμασίας της ασθενείας, για ακόμη έναν χρόνο. Αλλά αυτό σου φαίνεται δύσκολο. Δοκίμασε τότε να υπομείνεις τρεις ώρες στη κόλαση και μετά θα σωθείς με τις προσευχές της Εκκλησίας. Σκέψου μόνο τι σημαίνει κόλαση.
Ο άρρωστός σκέφτηκε: Ένας χρόνος να βασανίζομαι στη γη είναι πολύ καλύτερα να υπομείνω τρεις ώρες στη κόλαση.
- Συμφωνώ να πάω για τρεις ώρες στη κόλαση.
Τότε ο άγγελος πήρε την ψυχή του αρρώστου στα χέρια του, την άφησε
εκεί και έφυγε λέγοντας.
- Θα γυρίσω σε τρεις ώρες.
Το αιώνιο σκοτάδι, η στενότητα, οι φωνές αυτών που βασανίζονταν και έφταναν στ’ αυτιά του, του προξενούσαν φόβο και έναν ανυπόφορο πόνο. Πουθενά καμία φωνή χαράς στην ατελείωτη άβυσσο της κολάσεως. Φαίνονταν στο σκοτάδι μόνο τα πύρινα μάτια των δαιμόνων, έτοιμα να τους σχίσουν.
Ο καημένος άρχισε να τρέμει και να φωνάζει, αλλά δεν του απαντούσε κανείς παρά μόνο η άβυσσος. Του φαινόνταν ότι είχαν περάσει αιώνες και περίμενε με ανυπομονησία τον άγγελο αλλά και αυτός αργούσε.
Τελικά, απελπισμένος που δε θα δει ποτέ τον παράδεισο άρχισε να στενάζει και να κλαίει αλλά κανέναν δεν ένοιαζε. Στην κόλαση οι αμαρτωλοί σκέφτονται μόνο τον εαυτό τους και οι δε
δαίμονες χαίρονται με τα βάσανά τους.
Μα επιτέλους η γλυκιά λάμψη του αγγέλου φάνηκε και μ’ ένα παραδείσιο χαμόγελο τον ρώτησε:
- Πως είσαι άνθρωπε;
- Ποτέ δεν πίστεψα ότι και οι άγγελοι λένε ψέματα, ψιθύριζε με σβησμένη φωνή.
- Τι θέλεις να πεις; Ρώτησε ο άγγελος.
- Μου υποσχέθηκες ότι θα με πάρεις από δω σε τρεις ωρες και πέρασαν χρόνια, αιώνες ολόκληροι.
- Ευλογημένε, τι χρόνια και αιώνες; είπε με έκπληξη ο άγγελος.
Πέρασε μόνο μια ώρα και θα πρέπει να μείνεις άλλες δύο.
- Πως; Δύο ώρες; Δε μπορώ, δεν έχω τη δύναμη. Εάν είναι δυνατόν και αν επιτρέπει ο Θεός, πάρε με από εδώ. Καλύτερα να υποφέρω στη γη για πολλά χρόνια, μέχρι την ημέρα της Κρίσεως, αλλά βγάλε με από την κόλαση. Λυπήσου με!
- Καλά, του απάντησε ο άγγελος. Ο Θεός ως Πατέρας φιλάνθρωπος που είναι θα σ’ ελεήσει.
Μόλις άκουσε αυτά τα λόγια άνοιξε τα μάτια του και είδε ότι βρίσκεται πάλι στο κρεβάτι του πόνου ( Γερ Παισίου, Ο Χατζη – Γεωργης ο Αθωνίτης)
Ίσως το έχεις ξανακούσει. Ίσως το ακούς για πρώτη φορά. Μου φάνηκε κατάλληλο για την περίπτωσή σου.
Δε ξέρω τι θα έκανα στην περίπτωση αυτού του αρρώστου, αλλά μάλλον θα έκανα την ίδια επιλογή. Τρεις ώρες κόλαση …
Αλλά τα πράγματα δεν είναι έτσι όπως τα βλέπουμε.
Ξέρω ότι τώρα που σ’ έχουν ξεπεράσει τα βάσανα αναρωτιέσαι γιατί άραγε ο Θεός δε σου έδωσε έναν άλλο σταυρό. Γιατί δεν διάλεξε έναν άλλο δρόμο για να σωθείς;
Η απάντηση σ’ αυτή την ερώτηση δεν είναι δύσκολη. Ο Θεός ξέρει ποιος είναι ο πιο κατάλληλος δρόμος για τη σωτηρία σου.

(Από το βιβλίο του Danion Vasile"Despre infruntarea necazurilor"

Μια ουνίτικη βλάσφημη εικόνα που δειχνει το Χριστό να κρατά μία μπάλα

Με την ευκαιρία του EURO 2012 που θα γίνει στις Ουκρανία και Πολωνία, η ουνιτικη εκκλησία της Ουκρανίας παρουσίασε αυτήν την εικόνα με το Χριστό να κρατάει μία μπάλα και την Παναγία να δείχνει το στάδιο!.Το σκέφτηκα πριν δημοσιευσω την βλάσφημη αυτήν εικόνα,αλλά μετά είπα,κάτσε να δει ο κόσμος με ποιους συγχρωτίζονται οι δικοί μας οι οικουμενιστές. Πηγή: Η ιστοσελίδα των ουνιτών της Ουκρανίας www.kolomyya.org

ΠΡΟΣΚΥΝΗΤΗΣ ΣΤΟ ΙΑΣΙΟ-ΡΟΥΜΑΝΙΑ ΣΤΟ ΑΦΘΑΡΤΟ ΛΕΙΨΑΝΟ ΤΗΣ ΟΣΙΑΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ

Το 1992 ανέβαινα για πρώτη φορά τα σκαλιά του Μητροπολιτικού Ναου Ιασίου,όπου βρισκεται το σκήνωμα της πιο αγαπητής αγίας της Ρουμανικής γης,της Οσίας Παρασκευής της Επιβατινής.Μέχρι το 1996 όπου απεφοίτησα τη Θεολαγική Σχολή Ιασίου,ο Μητροπολιτικος Ναός και το σκήνωμα της Οσίας ήταν το επίκεντρο της καθημερινής μας ζωής.
Ολες τις ώρες της ημέρας εκατοντάδες άνθρωποι βρισκόνταν στον ναό για να προσευχηθούνκαι να καταθέσουν τον πόνο τους,αλλά το αποκορύφωμα ήταν η ημέρα της μνήμης της η 14η Οκτωβριου.Απ’όσα γνωρίζω σ’ελάχιστα ορθόδοξα προσκυνήματα στον κόσμο συμμετέχουν τόσοι πολλοί προσκυνητες.

Επειτα δε μπορω να ξεχάσω την ευλάβεια των πιστών,οι οποίοι έρχονταν από πολύ μακρυά και περνούσαν τη νυχτα έξω προσευχόμενοι.Περίμεναν στο κρύο όλη νύχτα ψάλλοντας για να προσκυνησουν το σκήνωμα της Οσίας,το οποίο τοποθετουν εκτός του ναου σε ειδικά διαμορφωμένο χώρο.Δεκαδες χιλιάδες πιστων περιμένουν ακόμη και 15 ώρες.
Στο τέλος του προσκυνηματος φεύγουν χαρουμενοι,τρέφοντας την ελπίδα ότι του χρόνου θα είναι πάλι παροντες στη γιορτή.Κάθε Οκτωβριο νοσταλγώ εκείνες τις υπέροχες μέρες.Και τότε αλλά και πάντα προσεύχομαι στην Οσία Παρασκευη να μεσιτεύει στον Κυριο

O BIOΣ ΤΗΣ ΟΣΙΑΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ ΤΗΣ ΕΠΙΒΑΤΙΝΗΣ

Ο πατέρας της Οσίας Παρασκευής ονομαζόταν Νικήτας.Δεν γνώριζουμε το όνομα της μητέρας της.Είχαν άλλον έναν γιό ,τον μετέπειτα επίσκοπο Μαδύτου,Αγιο Ευθύμιο τον Μυροβλήτη.Η μητέρα της την ανέθρεψε με φόβο και αγάπη Θεού.Οταν ήταν δέκα χρονών άκουσε το ευαγγελικό αναγνωσμα που αναφέρονταν στο διαλογο του πλουσιου νεου με τον Κυριο.<<Πούλησε τα υπάρχοντά σου και μοίρασε τα στους φτωχούς και ακολούθησε με>>.Για μένα τα λέει,είπε η μικρή Παρασκευή,όπως κάποτε ο Αγιος Αντωνιος που άκουσε το ίδιο ευαγγελικό ανάγνωσμα και βγαινοντας από το ναό έδωσε τα ρουχα της στην πρωτη φτωχή κοπέλα που συνάντησε και ντύθηκε τα φτωχικά.Αυτο το έκανε συχνά.Μοιραζε το φαγητό της και τα ρούχα της στα φτωχά παιδιά.
Η Παρασκευή ήταν περιζήτητη νύφη από τους πλούσιους νέους που είχαν επίσημη κοινωνικη θεση και μεγάλα αξιώματα αλλά εκείνη αρνιόνταν.
Τελικά εφυγε κρυφά από τους γονιους της στην Κωνσταντινουπολη και από εκεί στην Χαλκηδόνα οπου προσκύνησε τα λείψανα της Αγίας Ευφημίας και έπειτα στην Ηράκλεια του Ποντου όπου έμεινε σ’ένα ναό της Θεοτόκου 5 χρόνια,κατερχόμενη κάθε είδος αρετής με ολονύχτιες προσευχές,νηστείες,αναστέναγμους,δάκρυα και πένθος άσβεστο.

Αφού επισκέφτηκε τα Ιεροσόλυμα αποφάσισε να μείνει στην έρημο του Ιορδάνη.Μια νύχτα οπως πάντα αγρυπνώντας παραδομένη στην προσευχή και στην άσκηση είδε άγγελο Κυριου με μορφή νέου ο οποίος την προέτρεψε να γυρίσει στην πατρίδα της για να πεθανει εκεί.Αφού πέρασε από την Κωνσταντινουπολη για δεύτερη φορά κατέληξε στην Καλλικράτεια της Ανατολικής Θράκης και υπηρέτησε στον ναό των Αγίων Αποστόλων.Σε ηλικία μόλις 27 χρόνων εκοιμήθη και την έθαψαν κοντά στη θάλασσα.

Εύρεση του λειψάνου της Οσίας

Πέρασαν πολλά χρόνια όταν η θάλασσα έβγαλε στην παραλία της Καλλικράτειας το σώμα κάποιου νεκρού ναύτη.Οταν έσκαψαν για να θάψουν το σώμα του βρήκαν ένα άφθαρτο λείψανο,αλλά άπειροι όπως ήταν δεν έδωσαν σημασία στο γέγονος και πέταψαν το δύσοσμο σώμα του ναύτη στον ίδιο τάφο και σκέπασαν τα σώματα.Το συμβαν ξεχάστηκε.Ενας ευλαβής από το χωριό ,ονόματι Γεώργιος,αγαπούσε το Χριστό και συχνά προσευχονταν τις νυχτερινές ώρες στο σπίτι.Μια φορά τα ξημερωματα τον πήρε λίγο ο ύπνος και είδε μια λευκοφορεμένη σαν βασίλισσα περικυκλωμένη από πλήθος λαμπρών στρατιωτών.Ενας από τους στρατιώτες του είπε:’’Γεωργιε,γιατί περιφρονησατε το σώμα της Οσίας Παρασκευής;Παρτε το γρήγορα και βάλτε το σε κιβώτιο λαμπρό,γιατί ο βασιλιάς του ουρανού την τίμησε στον ουρανό και θέλει να τη δοξάσει και στη γη’’.Και η λευκοφορέμενη βασίλισσα του είπε’’Πάρτε γρήγορα το λείψανό μου και βάλτε το σε λαμπρό χώρο,γιατί δεν μπορώ να υποφέρω την δυσοσμία αυτού του ανθρώπου.Του αποκαλύπτει δε και τον τόπο όπου ήταν θαμμένη και το όνομά της.
Το ίδιο βράδυ μια άλλη γυναίκα του χωριού η Ευφημία είδε στον ύπνο της παρόμοιο όραμα.Το πρωί διηγηθηκαν και οι δύο το όραμά τους στους συγχωριανους τους.Ολοι έτρεψαν στον τάφο και βρήκαν το άφθαρτο σώμα της Οσίας να ευωδιάζει και έκανε πολλά θαύματα την ώρα που το μετέφεραν με την συνοδεία ιερέων και του πιστού λαού στο Ναο των Αγίων Αποστόλων στην Καλλικράτεια.Μερικοί ερευνητές υποστηρίζουν ότι τα λείψανα έμειναν στους Επιβάτες 200 χρόνια και όχι στην Καλλικράτεια.

Οι μετακομιδές του λειψάνου

Ο Ιωαννης Ασαν ο Β’διάδοχος των ιδρυτων του Βουλγαρικού βασιλείου αφού κατεκτησε τη Θεσσαλονίκη,τη Θεσσαλια,τη σημερινή Σερβία και τη Δαλματία,το 1238 ζήτησε τα λείψανα της Οσίας Παρασκευης από τις λατινικές αρχές της Κωνσταντινουπολης και τα έφερε στο Τυρνοβο.Το 1393 ο Σουλτανος Βαγιαζήτ κατέκτησε το Τύρνοβο.Το ίδιο έτος τα λείψανα μεταφέρθηκαν στο Βίντιν(Βιδίνιο)για πέντε χρόνια.Το 1398 τα άγια λείψανα της Οσίας Παρασκευης φτάνουν στο Βελιγράδι όπου έμειναν μέχρι το 1521 όταν ο Σουλτάνος Σουλειμάν ο Μεγαλοπρεπής κατακτά το Βελιγράδι καιματαφέρονται στην Κωνσταντινουπολη μαζί με τα λείψανα της Βασιλισσά Θεοφανούς.
Το Μαιο του 1641 ο Πατριαρχης Κωνσταντινουπόλεως Παρθένιος ο Α’ σε ένδειξη ευγνωμοσύνης προς τον ηγεμόνα της Μολδαβίας Βασίλε Λούπου ο οποίος είχε πληρώσει όλα τα χρέη του Πατριαρχείου, του δώρησε τα λείψανα της Οσίας Παρασκευης τα οποία έφτασαν στο Ιάσιο στις 13 Ιουνίου 1641 και παρέμειναν στον Ι.Ν.Αγ.Τριων Ιεραρχών μεχρι το1888 όταν μεταφέρθηκαν στο νέο καθεδρικό ναό Ιασίου όπου παραμένουν εώς σήμερα.Η μνήμη της εορτάζεται στις 14 Οκτωβριου.

ΔΑΚΡΥΣΑΝ ΔΥΟ ΕΙΚΟΝΕΣ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΤΟΥ ΚΑΖΑΝ!

Δύο θαυμαστά γεγονότα σημειωθηκαν με διαφορά 24 ημερών στη Ρουμανία και στη Ρωσία.Δύο εικόνες της Παναγίας του Καζάν(Καζάνσκαια)δάκρυσαν!
Το πρώτο συνέβη στη σκήτη Χούτα της Ρουμανιας στις 29 Αυγούστου 2009
Δείτε εδω ρεπορτάζ της κρατικής Ρουμανικής τηλεορασής στο 2:18,4:25,4:58. http://astradrom-filiala-bihor.blogspot.com/2009/10/minunea-maicii-domnului-de-la-schitul.html

****

Το δευτερο συνέβη στις γυναικείες φυλακές του Αλατιρ-Ρωσία στις 22 Σεπτεμβριου 2009 όταν δάκρυσε μια εικόνα της Παναγίας του Καζάν όπου είχε αγιογραφήσει πριν 15 χρόνια μία κρατούμενη

Πηγες του αρθρου-www.astradrom.filiala-bihor.blogspot.com

www.eph.md

Π.ΙΛΙΕ ΛΑΚΑΤΟΥΣΟΥ(1909-1983).ΕΝΑΣ ΑΓΙΟΣ ΤΩΝ ΗΜΕΡΩΝ ΜΑΣ ΜΕ ΑΦΘΑΡΤΟ ΛΕΙΨΑΝΟ

Ο π. Ηλίας γεννήθηκε στις 6 Δεκεμβρίου 1909 στο χωριό Κραπατούριλε, νόμος Βέλτσεα. Από μικρός ήταν κοντά στην εκκλησία και επιθυμούσε να υπηρετήσει το Θεό. Το 1934 αποφοίτησε τη Θεολογική Σχολή του Βουκουρεστίου και μετά από λίγο χειροτονήθηκε ιερέας.
Την περίοδο του κομμουνισμού ομολόγησε με θάρρος την πίστη του στο Θεό και υπέφερε πολλά.

Συνελήφθη το 1952 με αφορμή τη συμμετοχή του στην πατριωτική ομάδα των λεγεωναρίων και φυλακίστηκε στο Γκαλές. Απελευθερώθηκε το 1954. Το 1959 συνελήφθη ξανά και φυλακίστηκε έως το 1964 σε καταναγκαστικά έργα στο Δέλτα και στην Περιτράβα, όπου συνάντησε τον π. Ιουστίνο Πέρβου έναν από τους μεγαλύτερους εν ζωή πνευματικούς της Ρουμανίας.

Μετά την απελευθέρωσή του έζησε υπό επιτήρηση στο χωριό Μπολιντίν, όπου εργάστηκε ως οικοδόμος. Μεταξύ 1965-1970 ο π. Ηλίας υπηρέτησε σε μια ενορία του νομού Τελεορμάν ενώ το 1970 μετακινήθηκε στο Κουκουρούζ, όπου τον Ιανουάριο του 1978 συνταξιοδοτήθηκε.

Τα βάσανα και οι συνθήκες στις φυλακές είχαν προξενήσει βλάβες στην υγεία του και το τέλος της ζωής του το πέρασε στα νοσοκομεία. Εκεί το 1983 είπε ότι αν δεν πεθάνει μέχρι στις 22 Ιουλίου θα ζήσει ακόμη δύο χρόνια. Πράγματι εκοιμήθη στις 22 Ιουλίου 1983 όπως προείπε. Επίσης τότε είπε ότι αν η σύζυγος του πεθάνει σε 15 χρόνια, να την κηδεύσουν κοντά του, όπως και έγινε.

Στις 22 Σεπτεμβρίου 1998, στην κηδεία της συζύγου του π. Ηλία όλοι οι παρόντες έγιναν μάρτυρες ενός απρόσμενου γεγονότος: ήταν άφθαρτο το σώμα του και ευωδίαζε. Ζύγιζε 7-8 κιλά ήταν στεγνό και ελαφρύ και είχε χρώμα φυστικί.
Η είδηση της εύρεσης του λειψάνου του π. Ηλία διαδόθηκε γρήγορα σ’ όλη την χώρα. Οι πιστοί, μοναχοί και ιερείς τιμούν τον π. Ηλία και προσεύχονται
για την γρήγορη αγιοποίησή του.

Τα λείψανα του προς το παρόν βρίσκονται σ’ ένα παρεκκλήσι στο κοιμητήριο της Κοιμήσεως της Θεοτόκου στη συνοικία Τζιουλέστι του Βουκουρεστίου.

Υ.Γ.Σε αντιθεση με την Ρωσικη εκκλησια όπου έχει αγιοποιήσει πολλούς από τους μάρτυρες των κομμουνιστικών φυλακών στην Ρουμανία για πολιτικούς λόγους δεν έχει αγιοποιηθεί κανείς.Από πέρυσι έχει ξεκινήσει στην Ρουμανια μια καμπάνια με τίτλο ΄΄Από τις φυλακές στο συναξάρι΄΄’οπου ζητούν την αγιοποίηση των μαρτύρων και ομολογητών των κομμουνιστικων φυλακών.

Το αεροπλάνο του ιδιοκτήτη της μεγαλύτερης αλυσίδας κλινικών εκτρώσεων των Η.Π.Α. έπεσε σ΄'ενα νεκροταφείο όπου υπάρχει μνημείο του αγέννητου παιδιου

Μετα την πτωση ενός ιδιωτικου αεροπλάνου στην Μοντάνα των Η.Π.Α.σ’ένα κοιμήτηριο τα Μ.Μ.Ε.ανακοινωσαν τον θανατο 7 ενηλίκων και 7 παιδιων,αυτό που δεν είπαν όμως είναι καποιες λεπτόμερειες:Το αεροπλάνο ανήκε στον Bud Feldcamp ιδιοκτήτη μιας αλυσίδας κλινικών εκτρώσεων.Το κοιμητήριο στο οποίο έπεσε το αεροπλάνο είναι καθολικό και ονομάζετε ‘’Τίμιος Σταυρός’’ και εκεί έχει χτιστεί το Μνημείο του αγέννητου παιδιού όπου μαζεύονται οι πιστοί κάθε Πέμπτη και πρόσευχονται για το σταμάτημα των εκτρώσεων.Αυτό το μνημείο φτιαχτηκε εις μνήμην των παιδιών που πέθαναν εξαιτίας των εκτρώσεων.Ακόμα δεν είπαν ότι ο Irving Bud Feldcamp είχε αγοράσει την επιχείρηση ‘’Family Planning Associates’’η οποία πραγματοποιει τις πιο πολλες εκτρωσεις στην Καλιφορνια.
Με αυτήν την ιδιωτική αιματηρή επιχείρηση των εκτρωσεων μπορούσε να συντηρεί ένα ιδιώτικο αεροπλάνο με το οποίο πήγε για διακοπες με την οικογένειά του στο Yellowstone Club.Σ’αυτό το ατύχημα πέθαναν οι 2 κόρες του,οι 2 γαμπροί του τα 5 εγγόνια του 4 οικογενειακοί φίλοι και ο πιλότος.
Ο έμπειρος πιλότος δεν ανακοίνωσε κάποια βλάβη και το αεροπλάνο έπεσε κατά μυστηριωδη τρόπο.Αυτα τα γεγονότα κατέγραξε ο Gingie Edmonds ένας ακτιβιστής pro-life ο οποίος δίνει μαρτυρία για τη συνάντησή του με την οικογένεια Feldcamp οπου τους έδειξε εκμαγεία εμβρύων και τους παρακάλεσε για το καλό των παιδιων τους να σταματήσουν αυτή την επιχειρηση με το αίμα των αθώων.

Μπορείτε να δείτε φωτογραφία στο μπλογκ από όπου πήρα την είδηση
http://www.eph.md/news/invatatura_de_credinta/2122.html

Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΘΕΟΛΟΓΟΥ ΤΟΥ 20ου ΑΙΩΝΑ Π.ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΣΤΑΝΙΛΟΑΕ(1903-1993)

Αποσπάσματα από την τελευταία του συνέντευξη
Στις 5 Οκτωβρίου συμπληρώνονται 18 χρόνια από το θάνατο του π. Δημητρίου Στανιλοάε (1903-1993). Με το παράδειγμα της υποδειγματικής του ζωής και με το τεράστιο θεολογικό έργο που άφησε (ως συγγραφέας αλλά και ως μεταφραστής), ο π. Στανιλοάε συνεχίζει να μας δείχνει με ταπεινό μεγαλείο το αληθές μέτρο της άξιας Ρουμανικής Ορθόδοξης Θεολογίας.Ισως να ειναι ο μεγαλυτερος ορθοδοξος θεολογος του 20ου αιωνα.
Δημοσιεύουμε σε μετάφραση αποσπάσματα από την τελευταία συνέντευξη του π. Δημητρίου Στανιλοάε στον Costion Nicolescu, την οποία παραχώρησε στις 30 Αυγούστου 1993.

C.N.: Ποια πιστεύετε ότι ήταν η πιο καρποφόρα περίοδος στη ζωή σας;
Δ.Σ. : Μια καρποφόρα περίοδος της ζωής μου όπου συγκεκριμενοποιήθηκαν κάποιοι κόποι μου ήταν το 1938-1940, τυπώσαμε πολλά βιβλία “Ο βίος και η διδασκαλία του Αγ. Γρηγορίου του Παλαμά” , “ Ορθοδοξία ή η ανακαίνιση του ανθρώπου”,… Έπειτα η περίοδος μετά την αποφυλάκισή μου. Συνέχισα μετά το 1970 την Φιλοκαλία, όπου είχα αρχίσει το 1947 στο Σιμπιού. Συνέχισα μέχρι τον 12ο τόμο. Επίσης δημοσίευα τη “Δογματική “σε τρεις τόμους, την “Ορθόδοξη Πνευματικότητα “και την” Αθάνατη εικόνα του Θεού”.
Έπειτα και μεταφράσεις από τους Αγ, Πατέρες με πλούσια σχόλια.

C.N.:Πρόσφατα στο Μπενγκαλόρ, στην Ινδία έλαβε μέρος η συνεδρίαση για τα 100 χρόνια από την ίδρυση του «κοινοβουλίου» των θρησκειών (ιδρύθηκε στο Σικάγο το 1893), όπου συμμετείχε και η Ρουμανική Ορθόδοξη Εκκλησία όντας η μόνη ορθόδοξη συμμετοχή. Μπορεί να μας χρησιμευσει;
Δ.Σ. :Δε νομίζω η ενδεχομένως θα μπορούσε να είναι ένα «κοινοβούλιο» μάχης όπου ο καθένας θα εκθέσει τη διδασκαλία του. Οι Άγιοι Πατέρες δεν συγκάλεσαν στις Οικουμενικές Συνόδους τους αρειανούς και τους νεστοριανούς. Έχουμε καταλάβει λάθος τον Οικουμενισμό. Πρέπει να παρατηρήσεις αμέσως τι λείπει σε μία διδασκαλία, που βρίσκεται η αίρεση στη διδασκαλία περί Χριστού και να κριτικάρεις.
Δεν πρέπει μόνο να λες την αλήθεια της δικής σου διδασκαλίας, αλλά και το λάθος στη διδασκαλία του άλλου.

C.N.:Ξέρω ότι έχετε φίλους καθολικούς και προτεστάντες. Πως πρέπει να είναι η σχέση μας με ανθρώπους από άλλες ομολογίες;
Δ.Σ. :Μια φυσική ανθρώπινη σχέση. Αν έχει ανάγκη για βοήθεια, τον βοηθώ. Αλλά πάντοτε μένει η αλήθεια της πίστεως. Εγώ έχω πάει σε διάφορα πανεπιστήμια, κυρίως προτεσταντικά για να εκθεσω την Ορθόδοξη Θεολογία.
Οι προτεστάντες έχουν πολλές ελλείψεις, δεν έχουν εκκλησία, ιεροσύνη, αλλά
είναι πιο ανοιχτοί δεν αντιλέγουν.
Με τους καθολικούς είναι πιο δύσκολα, εάν τους πεις ότι τους λείπει κάτι, τότε θυμώνουν και αρνούνται να συζητήσουν.

C.N.:Ποιες πιστεύεται ότι είναι οι αδυναμίες και ποια η δύναμη της Εκκλησίας σήμερα;
Δ.Σ. : Οι αδυναμίες είναι κάποιων ανθρώπων που είναι μέρος της και την εκπροσωπούν. Η Εκκλησία είναι πέρα από όλα αυτά. Αυτή ζει σ’ εμάς όταν ζούμε με ειλικρίνεια την παρουσία του Θεού. Οι αδυναμίες των ανθρώπων είναι των ανθρώπων. Σήμερα είμαστε πιο ψυχροί στην πίστη μας, δεν κάνουν όλοι οι ιερείς το καθήκον τους όπως πρέπει.
Η δύναμη της Εκκλησίας είναι η πίστη μας στο Χριστό, να Τον βιώνεις μέσω των Μυστηρίων. Η Εκκλησία μας δίνει την επίγνωση ότι ο Θεός είναι ανάμεσά μας. Ο ιερέας πρέπει να ευλογεί τα πάντα στο όνομα του Κυρίου. Και ο λαικός να τα ευλογεί μέσω της προσευχής, όταν τρώει, όταν ξυπνάει, όταν ξαπλώνει. Πάντοτε.
Η ευλογία μάς δίνει την επίγνωση ότι ο Θεός είναι παρών. Σε όλα είναι παρόν ο Χριστός – αυτό είναι το χαρακτηριστικό της Ορθοδοξίας.

C.N.: Ποιες είναι οι κατευθύνσεις η συνεισφορά του Θεολογικού έργου όπου έκαναν τόσα βιβλία σας να μεταφραστούν σε πολλές ξένες γλώσσες, χωρίς εσείς να το επιδιώξετε;
Δ.Σ. :Άγγιξα την καρδιά των δυτικών θεολόγων παρουσιάζοντας το Χριστό ως Εκείνον όπου έρχεται με αγάπη προς εμάς, άγγιξα την ευαίσθητη χορδή τους. Δεν έμεινα σε μια απλή θεωρητική παρουσίαση της Ορθοδοξίας ως μια απλή τελετουργία μεταξύ άλλων.
Εάν δεν έχεις την αποστολική διδασκαλία περί Χριστού και την αποστολική Θ. Λειτουργία, δεν έχεις τον Χριστό ολόκληρο. Η τελετουργία εκφράζει την πίστη, στις ακολουθίες της εκκλησίας εκφράζεις την πίστη στο Χριστό με όλη την πεποίθηση ότι είναι παρών.
Όταν λες ¨Κύριε ελέησον¨, πιστεύεις ότι Εκείνος έχει πολύ έλεος, αισθάνεσαι το έλεός Του.¨ Όταν λες Άγιος ο Θεός¨ αισθάνεσαι την αγιότητα Του. Την οποία την αποκτάς και εσύ. Δηλαδή είναι απαραίτητο να μας αγγίζει και εμάς ότι λέμε για το Θεό.
Προσπάθησα να εκφράσω αυτήν την παρουσία του Θεού δια της χάρης Του, των άκτιστων ενεργειών Του και τη θυσία Του.
Αυτό άρεσε, κυρίως στους δυτικούς, επειδή αυτοί έχουν απομακρυνθεί από αυτή τη ζωντανή παρουσίαση του Θεού.
Μία φορά, ήρθε ένας βαπτιστής μ’ ένα βιβλίο του Αγ. Κυρίλλου περί χάριτος και μου είπε: «Μου αρέσει που εσείς τονίσατε πιο πολύ στα λόγια σας το Χριστό. Σε μας είναι μόνο λόγια χωρίς περιεχόμενο. Είδα σε σας το περιεχόμενο της σκέψης των Αγίων Πατέρων, μιλήσατε για το Χριστό και προσπαθήσατε να αγγίξετε όλες τις χορδές της ψυχής μας».
Πιστεύω ότι αυτό ήταν.

C.N.: Ανάμεσα στους Αγ. Πατέρες υπάρχουν κάποιοι πιο αγαπητοί για σας πιο κοντινοί, που αισθάνεστε ένα εσωτερικό ταίριασμα.
Δ.Σ. :Κανένας Πατέρας δεν είναι ίδιος με τον άλλο, ο καθένας φέρνει κάτι νέο. Μου αρέσει πολύ ο Αγ. Μάξιμος ο Ομολογητής, επειδή κάνει μια έκθεση της διδασκαλίας του Χριστού. Μου αρέσει ο Αγ. Γρηγόριος ο Παλαμάς επειδή παρουσίασε το μυστήριο της Θείας Χάριτος, έδειξε τι είναι κτιστή ενέργεια και τι άκτιστη ενέργεια. Μου αρέσει ο Αγ. Συμεών ο Νέος Θεολόγος επειδή έβαλε έναν τόνο βαθιά ποιητικό, στα συγγράμματα του περί Χριστού.

C.N.:Με ποιο μέρος αισθάνεστε ποιο δεμένος;
Δ.Σ. : Με το χωριό μου το Βλάντενι. Με επηρέασε πολύ. Την κατανόηση μεταξύ των ανθρώπων την καταλαβαίνω όπως την έζησα στο χωριό που γεννήθηκα. Τη φύση την ατενίζω υπό το πρίσμα αυτού του ευλογημένου τόπου.

C.N.:Τι επιθυμείτε πιο πολύ τώρα;
Δ.Σ. : Τη σωτηρία μου, η αδυναμία και τα βάσανα που περνώ τώρα να με βοηθήσουν να φτάσω στη σωτηρία…
proskynitis.blogspot.gr

ΠΡΩΗΝ ΥΠΟΥΡΓΟΣ ΥΓΕΙΑΣ ΤΗΣ ΡΩΣΙΑΣ ΧΕΙΡΟΤΟΝΗΘΗΚΕ ΙΕΡΕΑΣ

Ο Γιούρι Σεβτσένκο πρώην υπουργός υγειας της Ρωσικής Ομοσπονδίας(1999-2004) χειροτονήθηκε τον Απρίλιο του 2009 ιερέας και ιερουργεί στον Ιερό Ναό Αγ.Νικολάου στο Εθνικό Ινστιτούτο χειρουργικής Πιρόγκοφ.Ο Σεβτσένκο-σήμερα πατέρας Γεώργιος-ακολούθησε θεολογικές σπουδές για 2 χρόνια.Γεννήθηκε στις 7 Απριλίου 1947 στο Γιακούτσκ και αποφοίτησε την Ιατρική Στρατιωτική Ακαδημία,φτάνοντας επικεφαλής σ΄αυτό το ινστιτούτο ανωτάτης εκπαίδευσης.Με προεδρικό διάταγμα το 1999 τοποθετήθηκε στη θέση του υπουργού υγείας ,ενώ εκείνη τη στιγμή θεωρούνταν ως ένας από τους καλύτερους καρδιοχειρούργους στη Ρωσία.Μόλις έγινε υπουργός ζήτησε από τον πατριάρχη Αλέξιο να κάνει αγιασμό στην έδρα του υπουργείου.Φαίνεται ότι ο υπουργός –χειρούργος τα τελευταία χρόνια άρχισε να ενδιαφέρεται για ένα άλλο είδος εγχειρησεων ‘’ανοιχτής καρδιάς’’.
www.proskynitis.blogspot.com