ΠΡΟΣΚΥΝΗΤΗΣ ΣΤΟ ΙΑΣΙΟ-ΡΟΥΜΑΝΙΑ ΣΤΟ ΑΦΘΑΡΤΟ ΛΕΙΨΑΝΟ ΤΗΣ ΟΣΙΑΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ

Το 1992 ανέβαινα για πρώτη φορά τα σκαλιά του Μητροπολιτικού Ναου Ιασίου,όπου βρισκεται το σκήνωμα της πιο αγαπητής αγίας της Ρουμανικής γης,της Οσίας Παρασκευής της Επιβατινής.Μέχρι το 1996 όπου απεφοίτησα τη Θεολαγική Σχολή Ιασίου,ο Μητροπολιτικος Ναός και το σκήνωμα της Οσίας ήταν το επίκεντρο της καθημερινής μας ζωής.
Ολες τις ώρες της ημέρας εκατοντάδες άνθρωποι βρισκόνταν στον ναό για να προσευχηθούνκαι να καταθέσουν τον πόνο τους,αλλά το αποκορύφωμα ήταν η ημέρα της μνήμης της η 14η Οκτωβριου.Απ’όσα γνωρίζω σ’ελάχιστα ορθόδοξα προσκυνήματα στον κόσμο συμμετέχουν τόσοι πολλοί προσκυνητες.

Επειτα δε μπορω να ξεχάσω την ευλάβεια των πιστών,οι οποίοι έρχονταν από πολύ μακρυά και περνούσαν τη νυχτα έξω προσευχόμενοι.Περίμεναν στο κρύο όλη νύχτα ψάλλοντας για να προσκυνησουν το σκήνωμα της Οσίας,το οποίο τοποθετουν εκτός του ναου σε ειδικά διαμορφωμένο χώρο.Δεκαδες χιλιάδες πιστων περιμένουν ακόμη και 15 ώρες.
Στο τέλος του προσκυνηματος φεύγουν χαρουμενοι,τρέφοντας την ελπίδα ότι του χρόνου θα είναι πάλι παροντες στη γιορτή.Κάθε Οκτωβριο νοσταλγώ εκείνες τις υπέροχες μέρες.Και τότε αλλά και πάντα προσεύχομαι στην Οσία Παρασκευη να μεσιτεύει στον Κυριο