Ο ΒΙΟΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΤΟΥ ΔΕΚΑΠΟΛΙΤΟΥ

Ο Άγιος Γρηγόριος ο Δεκαπολίτης γεννήθηκε στην πολή Ειρηνουπολη στην Δεκάπολη της Ισαυρίας στα Ν.Α.της Μ.Ασίας.Πιστεύετe ότι γεννήθηκε γύρω στα 780-790.
Προερχόνταν από εύπορη οικογένεια και η μητέρα του Μαρία ήταν πολύ ευλαβής.Οταν οι γονείς του τον προέτρεψαν να παντρευτεί αρνήθηκε και αναχώρησε για τα βουνά της Ισαυρίας,Έκει γνώρισε έναν πρώην επίσκοπο Δεκαπόλεως ο οποίος κρυβόνταν επειδή ήταν υπερασπιστής των εικόνων.Μαθαινοντας ότι θέλει να γίνει μοναχός τον προέτρεψε να μείνει σ’ένα κοντινό μοναστήρι.

Όταν πέθανε ο πατέρας του η μητέρα του τον προέτρεψε να μείνει στο ίδιο μοναστηρι με τον αδελφό του,όπως και έκανε.Εν τω μεταξύ όμως ο ηγούμενος και κάποιοι μοναχοί πέρασαν από τη μεριά των εικονομάχων.Ο Γρηγόριος τότε ειχε το θάρρος να ομολογήσει την πίστη του και επέπληξε τον ηγούμενο μπροστά σ’ολους τους μοναχους.Ο ηγούμενος διέταξε να τον χτυπήσουν και ο Αγιος χτυπημένος και γεμάτος πληγές πήγε σ’ένα ‘άλλο μοναστήρι της Δεκαπόλεως όπου ηγούμενος ήταν ένας θείος του ο Συμεών.Εκεί έμεινε 14 χρόνια.
Ανεβαίνοντας τα σκαλιά της πνευματικής ζωής μετά από σκληρους πνευματικούς αγώνες,μια φωνή τον προέτρεψε να φύγει από την Δεκάπολη και να πάει σ’αλλα μέρη.Εζησε έναν χειμώνα στην Έφεσο σ’ένα μοναστήρι .Από εκει κατά σειρά πέρασε από την Προικονησο,την Μακεδονία τη Θεσσαλονίκη οπυ τον χτύπησε ένας ληστής και ο Αγιος προσευχήθηκε στο Θεό να τον συγχωρεσει.Επειτα από την Κόρινθο πέρασε στη Ρώμη.

Εκεί έζησε μερικούς μήνες ως άγνωστος μεταξύ αγνώστων μεχρι που θεράπευσε έναν δαιμονισμένο.Έφυγε κρυφά στις Συρακούσες όπου έκανε πολλά θαύματα.Επεστρψε στη Θεσσαλονίκη και έμεινε στη Μονή του Αγ.Μηνά.Εγινε γνωστός για το διορατικό του χάρισμα ,τη δύναμη της προσευχής του τα πολλα του θαύματα, όπως λέγει ο Ιγνατιος ο διάκονος που κατεγραψε τον βίο του και τους πύρινους λόγους του ενάντια στους εικονομάχους.

Προς το τέλος της ζωής του έφυγε για την Κωνσταντινουπολη για να δει τον θείο του τον Συμεων παρότι υπέφερε από βαριά ασθένεια.Πεθανε στις 20 Νοεμβρίου 840.
Σύντομα ο τάφος του έγινε τοπος προσκυνήματος εξαιτίας των πολλών του θαυμάτων