ΩΡΟΣΚΟΠΙΟ 2010(ένα...σοβαρό αστείο για όσους έχουν ακόμα αυτό το πάθος)

Iσως τη νέα χρονιά να μην σας πάνε όλα καλά.Είναι φυσιολογικό.

Τα σχέδια που κάνετε ίσως να μην εκπληρωθούν όλα.Δεν εξαρτάται μόνο από εσάς.

Τη χρονιά που έρχεται θα μαλώσετε με πολλούς:με την οικογένειά σας,τους συναδέλφους σας ή με οποιοδήποτε άλλον.Ακομη και αν κάποιος συνεχίσει να σας αντιλέγει,ενώ του έχετε παραθέσει το καλύτερό σας επιχείρημα,αλλάξτε θέμα συζήτησης.Για να μην καταλήξετε πάλι σε καυγά.

Δεν συμφωνούν όλοι οι άνθρωποι με τη γνώμη σας.Συγχωρέστε τους.Ούτε και εσείς συμφωνείτε με τη γνώμη των άλλων πάντοτε.

Ίσως να μην λάβετε το μισθό σας εγκαιρα,να χαλάσει ο ανελκυστήρας στην πολυκατοικία σας,να σας σπρώξουν στο λεωφορείο,να μην σας δώσουν όλα τα ρέστα.Μη βρίσετε.

Ίσως ένας καλός σας φίλος να σας ξεγελάσει,να σας κλέψει τα λεφτά,να προδώσει ένα μυστικό σας,να σας κατηγορήσει για πράγματα που δεν κάνατε.Συμφιλιωθείτε,κάντε εσείς το πρώτο βήμα.Μην ξεχνάτε ότι ίσως εκείνος να ντρέπεται πιο πολύ από εσάς .

Μην ξεχνάτε,υπάρχουν πολλοι άνθρωποι,αλλά ο καθένας αισθάνεται μοναδικός στον κόσμο.Αγαπήστε τον.

Ίσως σας συμβεί κάτι άσχημο:να αρρωστήσετε,να πεθάνει κάποιος αγαπημένος,να σας συμβεί κάποια άλλη συμφορά.Δείξτε θάρρος.Αν πιστεύετε ότι υπάρχει Θεός,προσευχηθείτε.Αν δεν πιστεύετε στην ύπαρξή Του,κάντε κάτι ώστε να υπάρχει.Υπάρχουν κάποια θέματα στα οποία Εκείνος έχει τη λύση.

πηγή-bisericasecreta.wordpress.com

ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ!Αποβλήθηκε από το σχολείο επειδή ζωγράφισε το Χριστό εσταυρωμένο

Ένα οκτάχρονο αγόρι από το Taunton UK,αποβλήθηκε από το σχολείο και υποχρεώθηκε να επισκεφτεί ψυχολόγο,επειδή ζωγράφισε το Χριστό εσταυρωμένο.

Ο πατέρας του παιδιού,το οποίο πηγαίνει στη δευτέρα τάξη,έλαβε ένα τηλεφώνημα το οποίο τον ειδοποιούσε ότι ο γιός του έφτιαξε ένα’’ βιαίο σκίτσο’’.
Σε ότι με αφορά εμένα,καταγγέλω ότι το σχολείο’’ βιάζει’’τη θρησκεία του γιού μου,δήλωσε ο πατέρας ο οποίος ζήτησε να μείνει ανώνυμος.

Ενδιαφέρον είναι το γεγονός ότι το παιδάκι ζωγράφισε το συγκεκριμένο θέμα στα πλαίσια μιας εργασίας που ζητούσε να ζωγραφίσουν τα παιδιά κατι σχετικά με τα Χριστούγεννα!

Πηγή-www.patriotledger.com

Και όλα αυτά σε μια χώρα που έχει εως σήμερα προστάτη της τον Αγιο Γεώργιο,ο οποίος απεικονίζεται και στα νομίσματά τους.

Φαίνεται ότι ο Χριστός είναι ένα βίαιο σύμβολο στη μεταμοντέρνα και μετά χριστιανική Ευρώπη,όπου μόνο τα δώρα κατω από το δέντρο και ο Santa Claus της Coca-Cola θεωρούνται σύμβολα των Χριστουγέννων

Π.ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ ΙΣΚΟΥ.ΠΕΘΑΝΕ ΤΗ ΝΥΧΤΑ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΟΝ ΔΗΜΙΟ ΤΟΥ

Ο π Γεράσιμος Ίσκου γεννήθηκε στις 21 Ιανουάριου 1912 στο Μπακάου της Ρουμανίας . Μπήκε στη μονή Μπαγδάνα ως δόκιμος από νεαρή ηλικία . Το 1937 ήταν ηγούμενος στη μονή Άρνοτα . Το1943 έγινε ηγούμενος στη μονή Τισμάνα

Με τη καθίδρυση του κομμουνιστικού καθεστώτος στη Ρουμανία και την έναρξη του διωγμού της εκκλησιάς η μονή Τισμάνα γίνεται ένας από τους σημαντικούς πυρήνες αντικομμουνιστικής δράσης.
Συνελήφθη στις 26 Σεπτέμβρη 1948

ΑΠΟ ΦΥΛΑΚΗ ΣΕ ΦΥΛΑΚΗ

Στις φυλακές της Κραϊόβας όπου γίνεται η ''δίκη ''του, παρά τα βασανιστήρια, δεν προδίδει κανέναν. Από εκεί τον μεταφέρουν στο τρομερό Αϊούντ όπου τον ανάγκασαν να βγάλει το μοναχικό του ένδυμα (στη Κραϊόβα του το επέτρεψαν ).
Στη φυλακή ο πατέρας Γεράσιμος γαληνεύει τις ψυχές των κρατουμένων με τη δύναμη της πίστης . Το μεγαλύτερο ''όπλο'' του ήταν η προσευχή του Ιησού. Εκτός από τα βασανιστήρια τους υποχρέωναν στις πιο δύσκολες και ταπεινωτικές εργασίες Οι φύλακες που είχαν διαλέξει ήταν από του πιο σκληρούς και πιο άπιστους ανθρώπους .

Ο ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ ΠΟΥ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕ ΤΟ ΔΗΜΙΟ ΤΟΥ
Ανάμεσα στους βασανιστές ξεχώριζε για τη σκληρότητα του κάποιος Βασιλεσκου ,ποινικός κρατούμενος, ο οποίος με θέρμη είχε αγκαλιάσει την ''αναδιαπαιδαγώγηση'' (δηλαδή τη μετατροπή σε κομμουνιστικό άνθρωπο)
Οι ιερείς που είχαν φυλακιστεί στο Κανάλι ήταν ένα παράδειγμα ταπεινοφροσύνης και αντοχής για τους άλλους κρατουμένους.
Παίρνοντας τεράστια ρίσκα και πληρώνοντας με το αίμα τους, κάθε μέρα τελούσαν τη Θεία Λειτουργία, φέρνοντας το Χριστό στη μέση της κολάσεως . Τη περίοδο που ήταν στο Κανάλι ο π Γεράσιμος αρρώστησε από φυματίωση και τον πήγαν στο νοσοκομείο των φυλακών της Τιργκου –Οκνα. Τον μετέφεραν στο δωμάτιο 4 όπου βρισκόταν οι ετοιμοθάνατοι . Η ιατρική περίθαλψη ήταν ανύπαρκτη, για φάρμακα ούτε λόγος . Όσοι κρατούμενοι είχαν ιατρικές γνώσεις βοηθούσαν τους φυματικούς ρισκάροντας την υγεία τους .
Το δωμάτιο 4 ήταν πάντα γεμάτο, έτσι ώστε σε κάθε κρεβάτι βρίσκονταν 2-3 ασθενείς . Ο π Γεράσιμος βρισκόταν στο ίδιο κρεβάτι με το στρατηγό Τουτιρέσκου, τον οποίο γύρισε στην αληθινή πίστη.

Ο π. Γεράσιμος Ίσκου, ο οποίος έλαμπε επειδή είχε τη χάρη του Θεού, προγνώριζε τη μέρα του θανάτου του και παρακάλεσε να του πλύνουν το σώμα( κατά το σύνηθες ). 
Πριν εγκαταλείψει τον κόσμο τούτο όμως έκανε μια χειρονομία που έδειξε στους γύρω του το μέγεθος της αγιοσύνης του. Ο Βασιλέσκου ο βασανιστής του έφθασε και αυτός στο νοσοκομείο ,άρρωστος από φυματίωση. Στις 25 Δεκεμβρίου 1951, ο π Γεράσιμος σηκώθηκε από το κρεβάτι του με πολύ δυσκολία και πήγε στο προσκέφαλο του Βασιλέσκου ο οποίος βρισκόταν στο ίδιο δωμάτιο. Με αγάπη χριστιανική, του έπλυνε το πρόσωπο και του είπε: «Ησύχασε είσαι νέος και δεν ήξερες τι κάνεις . Σε συγχωρώ με όλη μου τη καρδιά .Αφού συγχωρούμε εμείς τότε σίγουρα και ο Χριστός που είναι πιο καλός από εμάς θα σε συγχωρέσει.»

Τον εξομολόγησε και τον κοινώνησε. Μετά ο π Γεράσιμος γύρισε στο κρεβάτι του και παρακάλεσε να του διαβάσουν τις προσευχές και παρέδωσε τη ψυχή του ακούγοντας αγγελικούς ύμνους . Την ίδια νύχτα ,τη νύχτα των Χριστουγέννων, ο π Γεράσιμος και ο Βασιλέσκου έφυγαν μαζί για το Κύριο. Όπως ακριβώς ο ληστής στο σταυρό που γνώρισε το Θεό και μετανόησε για τις πράξεις του.
Τα σώματα τους τα πέταξαν οι κομμουνιστές ,όπως συνήθιζαν, για να κρύβουν τα εγκλήματά τους, στους κοινούς λάκκους των φυλακών της Τιργκου –Οκνα.(φωτο)

Πραγματικά ο βίος των νεομαρτύρων των κομμουνιστικών φυλακών είναι το Νέο Πατερικό της Ορθοδόξου εκκλησίας.Ταπεινωμένοι,στριμωγμένοι,φριχτά βασανισμένοι,αντί για μίσος έδειχναν ατελείωτη αγάπη.Ακόμη και ‘ένα υψηλόβαθμο στέλεχος της σεκιουριτάτε έγραψε στα απομνημονεύματά του ότι σιγουρα στις φυλακές υπήρχε ο Χριστός,αλλιώς δεν αξηγείται πως κράτησαν την πίστη τους μετά από τόσα βασανιστήρια.

Μετάφραση:proskynitis.blogspot
Πηγή:www.hotnews.ro

Χριστός γεννάται,Καλή Ανάσταση!

Κοιτάζω τη βυζαντινή εικόνα των Χριστουγέννων. Κι όσο την προ­σέχω, μου φαίνεται πώς εντοπί­ζω δύο στοιχεία πού με ξαφνιάζουν. Δύο στοιχεία πού μοιάζουν με πλαστογραφίες! Πρώτον: Ό χώρος όπου έγινε ή γέννα

του Χριστού, σύμφωνα με τά ευαγγέλια ήταν στάβλος, Στήν εικόνα όμως ζωγρα­φίζεται όχι στάβλος, αλλά μια σπηλιά.
Δεύτερον: Σύμφωνα με τα Ευαγγέλια, ή λεχώνα Παναγία ακούμπησε το νεογέν­νητο Χριστό σε παχνί. Στήν εικόνα, όμως, Τον βλέπουμε ξαπλωμένο σε κάποιο χτι­στό παραλληλεπίπεδο, σε κάτι σαν κουτί. "Αν κοιτάξω καλύτερα, θα δω ότι αυτό, μέ­σα στο όποιο ό αγιογράφος έχει ακουμπή­σει το νεογέννητο Χριστό, είναι τάφος. Και μάλιοτα, εντείνει κι άλλο την «πλαστο­γραφία»: Μέσα σ' αυτό, ό Χριστός δεν είναι ζωγραφισμένος σαν μωράκι σε φα­σκιές, αλλά σάν ενήλικας (σμικρυμένος στο μπόι, αλλά ενήλικας σε σάβανα.

Είναι, λοιπόν, πλαστογράφος ή ορθό­δοξη εικονογραφία; Κι αν ναί, μήπως θα πρέπει να θυμώσουμε μαζί της, πού δεν απεικονίζει τα πράγματα πιστά σαν φωτο­γραφία;
Είναι φως φανάρι ότι ή βυζαντινή εικό­να δε λειτουργεί σαν φωτογραφία. Μα, νομίζω πώς ακριβώς εδώ, σ' αυτές δηλα­δή τις «πλαστογραφίες», βρίσκεται ή εκρηκτικότητα της εικόνας και ό λόγος για τον όποιον πρέπει να της είμαστε ευγνώ­μονες. "Ας σκεφτούμε: Ποια είναι ή λογική της φωτογραφίας (της κάθε φωτογρα­φίας);
Ή φωτογραφία αιχμαλωτίζει κάποια στιγμή του χρόνου, την αποτυπώνει και κατόπιν σε σένα, τον άνθρωπο των επο­μένων εποχών είναι σαν να του λέει: «Κοί­τα. Έτσι έγινε τότε αυτό το σημαντικό γε­γονός. Κρίμα. Δεν ήσουνα εκεί τότε».
Ή ορθόδοξη εικόνα όμως (όπως δια­μορφώθηκε μέσα από αιώνων δημιουργική έκφραση) είναι αποφασισμένη να μη λει­τουργήσει σαν φωτογραφία. Αρνείται ηθε­λημένα να παραστήσει τη φωτογραφία. Ό­χι επειδή τάχα αρνείται ότι ή Σάρκωση έγι­νε μέσα στον πραγματικό χρόνο, "εν ημέραις Ηρώδου του βασιλέως».
 Αυτό πού θέ­λει είναι να φανερώσει ότι το εν λόγω ιστορικό γεγονός δεν είναι έγκλειστο στο πα­ρελθόν, αλλά είναι ένα γεγονός πού αφορά το εκάστοτε παρόν, το σημερινό άνθρωπο. Αυτό πού ονομάσαμε «πλαστο­γραφία» , είναι στην πραγματικότητα ή με­γαλύτερη πιστότητα στην ουσία των πραγ­μάτων: Ή εικόνα αποκαλύπτει θεολογικά νοήματα εντελώς επίκαιρα.

     Ή Εκκλησία θέλει, πρώτα άπ' όλα, να δώσει το μήνυμα ότι ή Σάρκωση του Χρι­στού άφορα τα σύμπαντα. Φέρνει νόημα ζωής σε όλη την κτίση. Με τα Χριστού­γεννα το σύμπαν βρίσκει το νόημα του, αφού πραγματώνεται αυτό για το οποίο φτιάχτηκε ό κόσμος: Να γίνει ό κόσμος, ή ΰλη, το σύμπαν, Σώμα του Δευτέρου Προ­σώπου της Αγίας Τριάδας κι έτσι ό κόσμος να αντλήσει Ζωή χωρίς ημερομηνία λήξης, δηλαδή Ζωή πού από μόνος του δεν δια­θέτει. Γι' αυτό ή ορθόδοξη εικόνα ζωγρα­φίζει το Χριστό να γεννιέται μέσα στα σπλάχνα της γης κι όχι σε ένα κλειστό οίκημα σαν να ήταν γέννημα θερμοκηπίου, απομονωμένο από το λοιπό σύμπαν. Τα Χριστούγεννα, κοντολογίς, έχουν να κά­νουν με όλες τις διαστάσεις του κτιστού, με όλους τους κόσμους, με όλους τους λαούς, με όλες τίς φυλές, με όλο το σύ­μπαντα κόσμο.

     Όσον άφορα στη δεύτερη «πλαστο­γραφία», ή οποία και συμπληρώνει την πρώτη: Βάζοντας το νεογέννητο σε τάφο, ή εικόνα είναι σαν να λέει στο σημερινό πι­στό: «Μη νομίσεις ότι στα Χριστούγεννα γιορτάζουμε κάτι πού έγινε, ολοκληρώθη­κε κι έκλεισε. Θα κάνεις λάθος αν νομίσεις ότι ή Γέννηση του Χριστού ήταν σαν του­ριστική επίσκεψη ενός Θεού στη γη. Τη Γέννηση Του καλούμαστε να την δούμε όχι σαν κάτι κλειστό, όχι ως τέρμα, αλλά ως ξεκίνημα. Ό Υιός πήρε την ανθρώπινη φύση για να την ανακαινίσει, να την οδη­γήσει δηλαδή στην Ανάσταση. Εκεί, στην Ανάσταση είναι πού θα αναδυθεί από τον τάφο ή καινουργωμένη ανθρώπινη φύση, ό άνθρωπος, όπως τον θέλησε ό Θεός, δηλαδή δίχως φθορά καί θάνατο. Στή Βη­θλεέμ ξεκίνησε αυτή ή θαυμαστή διαδικα­σία άναβάθμισης-άνακαίνισης της κτίσης, ή οποία ανακαίνιση θα φτάσει στην πλη­ρότητα της, στο τέρμα της, στην καθολι­κή Ανάσταση, στα Έσχατα πού προσδοκά ή Εκκλησία.
Επιτρέψτε μου, λοιπόν, να κλείσω με μιαν ευχή, παράδοξη ϊσως, πού φρονώ όμως ότι εκφράζει το μεδούλι της εκκλη­σιαστικής κατανόησης των Χριστουγέν­νων: «Χριστός γεννάται. Καλή Ανάστα­ση!»

Περιοδικό ‘’Πειραικη Εκκλησια’’Δεκεμβριος 2004

Του Θανάση Παπαθανασίου

Δρος Θεολογίας,Καθηγητή στην ΑΕΣΑ Αρχισυντακτη του περιοδικού ‘’Σύναξη’’

ΚΥΡΙΕ ΣΩΣΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ ΑΠΟ ΤΗ...ΓΕΛΟΙΟΓΡΑΦΙΑ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ ΠΟΥ ΤΟΥΣ ΔΕΙΧΝΟΥΜΕ

«….ΗΜΑΣ ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟΝ ΑΝΗΓΑΓΕΣ ΚΑΙ ΤΗ. ΒΑΣΙΛΕΙΑ ΣΟΥ ΕΧΑΡΙΣΩ ΤΗΝ ΜΕΛΛΟΥΣΑ»
( Ιωάννου Χρυσοστόμου , Θεία Λειτουργία , ευχή της αγίας αναφοράς)

Η μόνη καταληκτική οδός για μας, μεταβάλλεται σε δίοδο: «εκ του θανάτου προς τη Ζωήν την άληκτον…» Ο καιρός της αιχμαλωσίας στα είδωλα τερματίζεται με τη ΓΕΝΝΗΣΗ του Ιησού, την εναθρώπιση του Λόγου.
Αυτός είναι ο Ιησούς της Βηθλεέμ , της ιστορίας και των αιώνων των ερχόμενων μέχρι της «συντέλειας των» και ΠΕΡΑΝ…
Αυτός ήταν ο Ιησούς ο μαραγκός από τη Ναζαρέτ …
Η ιστορία δεν τον έκρυψε , οι Μάγοι έφεραν δώρα , ο Ηρώδης , η ωμή έκφραση της εξουσίας ,οργάνωσε απόπειρα δολοφονίας …
Και η άρχουσα θρησκευτική «τάξη» Φαρισαίων ,Σαδδουκαίων, Γραμματέων , πονηρότεροι του Ηρώδη , Τον αντιμετώπισαν με ρεαλιστική φονικότητα ,διαστροφή της διδασκαλίας Του ,διαρκές μίσος για τη παρουσία Του.
Ωστόσο, Κύριε η κατάληξη είναι άλλη τα «δώρα σου προσήνεγκες» και τα δώρα σου παραμένουν μαζί με τη διαρκή παρουσία σου ανάμεσα μας … από τη νύχτα της Βηθλεέμ και πέρα .
Εκείνο που μας προσέφερες και συνεχίζεις να μας προσφέρεις, η συμφιλίωση με το Θεό, ο ανοιχτός δρόμος για τον ουρανό, ο δρόμος που αρχίζει από αυτή τη ζωή προς τους κόσμους τους νέους του ΦΩΤΟΣ και της ΩΡΑΙΟΤΗΤΟΣ –γνωρίζουμε Κύριε τι σημαίνουν αυτές οι λέξεις – είναι αυτά που παραμένουν «αναφαιρετα»
Αν θέλουμε σε δεχόμαστε Κύριε ή Σε απορρίπτουμε ή Σε «αφήνουμε στην άκρη» το πολύ –πολύ σε βιβλιοθήκες ή έστω ,στις αναμνήσεις των παιδικών χρόνων!
Αυτές οι παιδικές αναμνήσεις … είναι οπωσδήποτε ένα …αγκάθι , προκαλεί, ενοχλεί, ξυπνάει ή τυλίγεται σε «χρυσόχαρτα δώρων» για να μη φαίνεται;
Αυτή η νύχτα μας το ζητάς ,να μείνουμε για λίγο μόνοι μας να ακούσουμε τη φωνή Σου επιτέλους.
Αυτή η νύχτα, είναι μια «απαρχή»: να μείνουμε λίγο μόνοι γιατί οι άνθρωποι «φοβούμεθα λίαν» την ησυχία ,ας είναι και σύντομη, και αγαπάμε τόσο την ταραχή;
Δεν μας είναι άγνωστα τα δώρα των Μάγων ούτε τα δικά σου Κύριε….Τα «κρατήσαμε»,τα βάλαμε στη καρδιά μας αλλά: και αμφιβάλλαμε και μπορεί να αμφιβάλλουμε ακόμα για την αξία τους …
Ο Ιησούς ελάχιστα αναφέρθηκε στο «χθες» και όταν το έκανε, ήταν για να κάνει περισσότερο κατανοητό το σήμερα. Ο Ιησούς είναι το αύριο που είναι κιόλας εδώ…
Όχι το αύριο της αναβλητικότητας, το αύριο του Ιησού και εκείνο του διαβόλου: δρόμος προς τον ουρανό το πρώτο , αδιέξοδο σκότους το δεύτερο.
Αν τα Χριστούγεννα δεν «προκαλούν» τότε…αυτό που μένει…είναι μια εορταστική εκδήλωση …ντυμένη ακριβά κουρέλια!
Ο Ιησούς είναι κάποιος από εμάς είναι το μέγιστο θαύμα Θεός και άνθρωπος και «μοναδικός»…
Αυτό υπενθυμίζουν τα Χριστούγεννα το μέγιστο δώρο που η αγάπη του Θεού πρόσφερε στον άνθρωπο είναι αυτό εκεί το παιδί, στη φάτνη τότε, κάθε μέρα μαζί μας ως τη συντέλεια του κόσμου…
Δύσκολο Κύριε , να εξηγηθούν αυτά ,στα παιδιά μας …ίσως …και αν εντός μας τα έχουμε απορρίψει ή τα φιλοξενούμε ακρωτηριασμένα και «παραμορφωμένα», όχι μόνο «δύσκολο» αλλά αδύνατο. Μια ευχή ανεβαίνει στα χείλη μας «Κύριε σώσε τα παιδιά μας από τη…γελοιογραφία Χριστουγέννων που τους δείχνουμε».
Γεώργιος Σχίζας
Περιοδικό-‘’Πειραική Εκκλησία’’

ΚΑΘΗΓΗΤΡΙΑ ΣΤΗ ΜΕΓ.ΒΡΕΤΑΝΙΑ ΚΙΝΔΥΝΕΥΕΙ ΝΑ ΧΑΣΕΙ ΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΤΗΣ ΕΠΕΙΔΗ ΠΡΟΣΕΥΧΗΘΗΚΕ ΓΙΑ ΕΝΑ ΚΟΡΙΤΣΑΚΙ

Μία καθηγήτρια θρησκευτικών στη Μεγ.Βρετανία κινδυνεύει να μην ξαναδιδάξει ποτέ,επειδή προσφέρθηκε να πει μια προσευχή για μια αρρωστη μαθήτρια.
Η Olive Jones είπε ότι αισθάνεται σαν δολοφόνος και ότι οι χριστιανοί στη Μεγ.Βρετανία διώκονται,εξαιτίας του ‘’πολιτικά ορθού’’,αναφέρει η Mail Online.
Η καθηγήτρια,η οποία διδάσκει αρρωστα παιδιά,κατά τη διαρκεια της επίσκεψής της στο σπίτι μιας άρρωστης δωδεκάχρονης,προσφέρθηκε να πει μια προσευχή.Η μητέρα της έκανε αμέσως καταγγελία.

Λίγες ώρες αργότερα ο διευθυντής , της ανακοινωσε ,ότι δεν θα ξαναεργαστεί στο Oak Hill Short,stay of Nailsea σχολείο του Somerset

Ρώτησα το κοριτσάκι αν μπορώ να προσευχηθώ γι’αυτή.Εκείνη κοίταξε τη μητέρα της και είπε:’’Εμείς δεν πιστεύουμε στο Θεό’’.
‘’Ειμαι πολύ στενοχωρημένη.Δεν το πιστεύω ότι δεν θα παραδώσω ξανά.,θα είναι πολύ δύσκολο’’,.είπε η Jones, μητέρα δύο παιδιών.
Λάβαμε μια καταγγελία,πρέπει να την ελέγξουμε ,δήλωσε η εκπρόσωπος τύπου του τοπικού συμβουλιου του North Somerset.Η απόλυση της Βρετανίδας στενοχώρησε τις χριστιανικές οργανώσεις και πιστεύουν ότι η ισότητα των θρησκειών,σπρώχνει τους χριστιανούς στο περιθώριο της κοινωνίας,

Από τα δεκαέξι μου επιθυμούσα να διδάσκω θρησκευτικά.Τώρα αισθάνομαι ότι είκοσι χρόνια από τη ζωή μου,σβήστηκαν μ’ένα σφουγγάρι,πρόσθεσε η Jones.

Oργανώσεις προτρέπουν να απαγορευτεί ο εορτασμός των Χριστουγέννων στα Ιεροσόλυμα

Η οργάνωση’’Lobby for Jewish values’’στο Ισραήλ άρχισε να μοιράζει στους περαστικούς των δρόμων της Ιερουσαλήμ,ένα φυλλάδιο με το οποίο προτρέπει τους Εβραίους πολίτες των Αγίων Τόπων να μπούκοτάρουν τα ξενοδοχεία και τα εστιατόρια ‘’που λέρωσαν την τιμή τους με τα χαζά σύμβολα της γιορτής των Χριστουγέννων’’.
Τα Μ.Μ.Ε. του Ισραήλ αναφέρουν ότι αυτή η κίνηση προσκάλει στη βία εναντίον των χριστιανών.Ο αρχηγός της οργανωσης’’Lobby for Jewish values’’,-Ofen Kohen δήλωσε ότι θα δημοσιεύσει μια λιστα με όλους αυτους που στόλισαν τις επιχειρήσεις τους με χριστουγεννιάτικα σύμβολα για να τους μπουκοταρουν,αλλά με τη μεσολάβηση των ραβίνων να πάρουν και την άδεια λειτουργίας ,απ’όλους αυτούς τους ‘’ασεβείς’’.
Ο Samuel Scott πρώην αμερικανός δημοσιογράφος και νυν μέλος της οργάνωσης ο οποίος οργανώνει μαθήματα ΄΄πώς να ζείτε μια εβραικη θρησκευτική ζωή δήλωσε:
‘’To Ισραήλ θέλει να είναι ένα ελεύθερο κράτος και ταυτόχρονα δημοκρατικό.Τι κάνεις στην περίπτωση που οι δύο αυτές αρχές συγκρούονται;
Εάν οι Εβραίοι γιορτάσουν τα Χριστούγεννα,έστω κατά τον σύγχρονο,μοντέρνο εκκοσμικευμένο τρόπο,τότε η χώρα δεν είναι εβραική.Εάν όμως το κρατος απαγορεύσει ότι σχετίζεται μ΄αυτήν τη γιορτή τότε θα πάψει να είναι ελεύθερη και δημοκρατική''

ΤΑ ΔΩΡΑ ΤΩΝ ΜΑΓΩΝ-ΜΟΝΗ ΑΓ.ΠΑΥΛΟΥ

«Οι δε ακούσαντες του βασιλέως επορεύθησαν και ιδού ο
αστήρ όν είδον έν τή ανατολή προήγεν αυτούς ,εως ελθών επάνω ου ην το
παιδίον¨
Ιδόντες δε τον αστέρα εχάρησαν χαρά
μεγάλη σφόδρα , και ελθόντες εις την οικία είδον το παιδίον
μετά Μαρίας της μητρός αυτού ,και πεσόντες , προσεκύνησαν αυτώ και
ανοίξοντες τους θυσαυρούς αυτών προσήνεγκαν αυτώ δώρα ,χρυσόν και λίβανον και
σμύρναν. (Ματθ. Β΄9-11)

Οι Άγιοι πατέρες διδάσκουν ότι τα δώρα των μάγων ήταν από αρχής σύμβολα .Τον χρυσό τον έφεραν σαν σ΄ ένα βασιλιά, το λιβάνι σαν σε κάποιον που ήταν ο ίδιος ο Θεός και τα σμύρνα σαν σ΄ έναν που έμελλε να πεθάνει.
Πως έφθασαν αυτά τα δώρα μέχρι τα βυζαντινά χρόνια κανείς δεν ξέρει. Πιθανόν η Παναγία να τα φύλαξε και να τα παράδωσε στον Άγιο Ιωάννη τον Ευαγγελιστή ή σε κάποιον άλλο. Το βέβαιο είναι ότι το 1453 βρισκόταν σε κάποια εκκλησία της Κωνσταντινούπολης.
Αυτό που λίγοι ξέρουν είναι ότι η μητέρα του Μωάμεθ του Πορθητή ήταν χριστιανή ορθόδοξη. Το όνομα της ήταν Μαρία Μπράνκοβιτς, κόρη του κράϊλου της Σερβίας , η οποία έγινε σύζυγος του Μουράτ του Β΄ μετά την ήτα του πατέρα της. Της επέτρεψαν όμως να κρατήσει τη πίστη της .Μετά τη πτώση της Κωνσταντινούπολης κάποιος , ίσως για να κερδίσει την εύνοια της ή για να πει μια «καλή κουβέντα» της πρόσφερε τα δώρα των μάγων.
Η παράδοσή μας λέει ότι ήθελε να τα παραδώσει η ίδια προσωπικά στη μονή του Αγ Παύλου στο Άγιο Όρος η οποία τότε ήταν σέρβικη.
Βρισκόμαστε στο 1470 «.Σταμάτα ! Εγώ είμαι εδώ αυτοκράτειρα , η Παναγία η προστάτιδα του Άγιου ¨Όρους ! Τρομαγμένη η Μαρία Μπράνκοβιτς άφησε τα δώρα και έφυγε βιαστικά. Στο μέρος που έγινε το θαύμα χτίστηκε ένα παρεκκλήσιο. Τα δώρα των μάγων διατηρούνται και σήμερα στη Μονή του Αγ. Παύλου στο Άγιον Όρος. Πετρωμένα και ραγισμένα μετά το πέρασμα τόσων αιώνων , μαζί με το χρυσό δουλεμένο σε φίλντισι, έχουν τη μορφή τραπεζοειδών πλακών.

ΑΚΟΥΣΤΕ ΠΑΝΕΜΟΡΦΑ ΡΟΥΜΑΝΙΚΑ ΚΑΛΑΝΤΑ

http://www.youtube.com/watch?v=LAVhCN8VHOM&feature=related

Κάτω εκεί στη Βηθλεεμ...από τη Ρουμανικη χορωδία Madrigal

Πανέμορφα κάλαντα...!!

ΜΕΓΑΛΟ ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟΝ ΑΓΙΟ ΙΩΑΝΝΗ ΤΗΣ ΚΡΟΣΤΑΝΔΗΣ-Ο τάφος του-το σπίτι του-ο βίος του-η αγιοποίηση του -οι τελευταίες του στιγμές κ.α.

ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΟΥΑΓ.ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΗΣ ΚΡΟΝΣΤΑΝΔΗΣ ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ ΚΡΟΝΣΤΑΝΤ

Η Κροστάνδη ήταν ναυτική βάση και απαγορευόνταν η είσοδος σ΄αυτήν τον καιρό της κομμουνιστικής δικτατορίας.Τεράστιeς σοβιετικές πολυκατοικίες,πάρκα με καστανιές.Η εκκλησία που λειτουργούσε ο Αγιος Ιωαννης από το 1855 είχε ανατιναχτεί από τους μπολσεβίκους.Το περίγραμμα της(φώτο 1) έχει τώρα ζωγραφιστεί στο πάρκο,ενώ στο χώρο του ιερού έχει φτιαχτεί ένα μνημείο

Βρήκαμε όμως το σπίτι του Αγ.Ιωάννου του θαυματουργου(φώτο 2,3,4),η φήμη του οποίου είχε εξαπλώθει σ΄ολη τη Ρωσία και ο οποίος είχε την ευλογία της συνόδου να εξομολογεί ομαδικώς.

Οι προφητείες του που ειχαν καταγραφεί και διαδοθεί χερι-χέρι ,στήριξαν την Ορθόδοξη πίστη στα δύσκολα χρόνια της κομμουνιστικής αθειας.
Σε μια συνηθισμένη πολυκατοικία,κατοικίσιμη και τώρα,στον πρώτο όροφο βρίσκεται η οικία του Αγίου Ιωάννη της Κροστάνδης.Τα έπιπλα του, οι εκκλησιαστικές του ενδυμασίες,μία εικόνα,του Αγίου Ιωάννου της Ρίλας στην οποία προσεύχονταν και λουλουδια…
Στην είσοδο της πολυκατοικίας μια μικρή πλάκα υποδεικνύει τον τόπο που έζησε ο Αγιος Ιωαννης.
Στους Ρώσους οι άγιοι υπάρχουν ζωντανοί μεταξύ των ανθρώπων,η δυνατή τους πίστη κατέβασε τον ουρανό στη γη.
Πως να είναι άραγε να ζεις στο διπλανό διαμέρισμα;

πηγή www.miriamturism.wordpress.com
επιμέλεια www.proskynitis.blogspot.com

Ο βιος του Αγ. Ιωαννου της Κροστάνδης

Ό βίος του σε συντομία

Ό "Αγιος και δίκαιος Ιωάννης γεννήθηκε στις 19 Οκτωβρίου 1829 στο χωρίο Σούρα της Περιφέρειας Άρχάγγελσκ. Γονείς του ήτανε ο Ίεροφύλαχας και α­ναγνώστης της έκκλησίας του χωρίου Ηλίας Μιχάηλοβιτς και η σύζυγος του Θεοδώρα Βλάστιβνα Σεργχίεβα. Ό παππούς του και άλλοι του πρόγονοι από την πλευρά του πατέρα του είχανε διατελέσει ιερείς καλύπτοντας συνολικά ένα χρονικό διάστημα τουλάχι­στον 350 χρόνων.

Ή υγεία του νεαροΰ- Ιωάννη ήτανε επισφαλής και ή επίδοση του στα μαθήματα δεν πήγαινε καλά, προσ­ευχότανε δε πολύ ό μικρός μαθητής να του χαρίσει ό Κύριος άντίληψη για να κατανοεί τα διδασκόμενα." Ε­κείνος είσήκουσε τις προσευχές του. 'Έτσι, όταν τέ­λειωσε το σχολείο της ενορίας του, φοίτησε και τέλει­ωσε την Ιερατική Σχολή Άρχάγγελσκ πρώτος στην επίδοση (1851) όπως και τη Θεολογική Ακαδημία της Αγίας Πετρουπόλεως (1855).

Νυμφεύθηκε τη θυγατέρα του πρωτοπρεσβύτερου π. Κωνσταντίνου Νιεσβήτσκυ Ελισάβετ. Μαζί οι δύο νεόνυμφοι επέλεξαν την άθληση της παρθενίας.
Μετά τη χειροτονία του σε πρεσβύτερο (1855) διορίστηκε εφημέριος στον ιερό ναό του Αποστόλου Αν­δρέου του Πρωτοκλήτου στην Κρονστάνδη. Ό πατήρ Ιωάννης ήτανε συνάμα καθηγητής θρησκευτικών στο σχολείο της πόλης και στο Κλασσικό Γυμνάσιο.

 Το ποιμαντικό του έργο ο πατήρ Ιωάννης το έβλεπε να πραγματοποιείται στην αδιάλειπτη προσευχή, στην πνευματική-ήθική θεραπεία των ανθρώπων και στο ξαλάφρωμα της μοίρας των φτωχών, των αστέγων και των ορφανών. Ή αγαθοεργία του και ή άνιδιοτέλειά του ήτανε δίχως όρια. Χρήματα δικά μου δεν έχω», συνήθιζε να λέει ό π. Ιωάννης, «μου τα δίνουνε σαν δωρεά-θυσία κι εγώ σαν δωρεά-θυσία τα δίνω...» 

Ι­δρυσε τον΄'Οίκο της Φιλοπονίας'', πού διέθετε παιδική βιβλιοθήκη και δωρεάν δημοτικό σχολείο και εργαστή­ριο, όπως και Ιδρύματα για την παροχή βοηθημάτων στους φτωχούς, σπίτια παροχής νυχτερινού καταλύμα­τος σ' ενδεείς, ξενώνες, μοναστήρια κι εκκλησίες σε διά­φορες επαρχίες" άλλα σαν αληθινό αναρρωτήριο για τις ψυχές που περνούσανε μεσ' από θλίψεις, ό Άγιος Ιωάννης θεωρούσε τον ιερό ναό, τον οίκο του Χρίστου, και σαν το πιο δραστικό μέσο θεραπείας, τη Θεία Λειτουργία. Στόν Άγιο Ιωάννη προσέτρεχαν για έξομολόγηση -με­ρικές φορές οί εξομολογήσεις διαρκούσαν 12 ώρες-μέ­χρις 6.000 πρόσωπα. Ό π. Ιωάννης τελούσε τη Θεία Λειτουργία σχεδόν κάθε μέρα.

Ό ζήλος του για το Θεό και τους ανθρώπους του Θεού του προσκόμισε σαν καρπό το χάρισμα της παρ­ρησίας στις προσευχές του και της ίάσεως ασθενειών. Το όνομα του π. Ιωάννη έγινε γνωστό πολύ πλατιά·

Από ολόκληρη τη Ρωσία, την Ευρώπη, τις Ινδίες και την Αμερική του έστελλαν χιλιάδες επιστολές και τη­λεγραφήματα, με τα όποια του ζητούσανε τις προσευ­χές του. Ό Επίσκοπος Θεοφάνης ό ‘’Εγκλειστος’’ (γ. 1894) έγραφε: «Ό πατήρ Ιωάννης της Κρονστάνδης είναι άνθρωπος του Θεού. Ή προσευχή του φτάνει μέ­χρι το Θεό εξαιτίας της μεγάλης του πίστης». Ή πλή­ρης συλλογή των έργων του (πού εκδόθηκαν πριν το 1917) περιλαμβάνει τις Επιστολές του, το Ημερολό­γιο του («Ή εν Χριστώ ζωή μου»),"στοχασμούς για την οδό πού οδηγεί προς το Θεό και διδαχές για τη με­τάνοια και το κήρυγμα.

Στίς 9 Δεκεμβρίου 1908 ό π. Ιωάννης τέλεσε την τελευταία του Θεία Λειτουργία και το πρωί της 20ης Δεκεμβρίου παρέδωσε ήσυχα το πνεύμα του στο Θεό. Θάφτηκε στην ισόγεια εκκλησία της Ιεράς Γυναικείας Μονής Αγίου Ιωάννου, που ό ίδιος είχε ιδρύσει το Δεκέμβριο του 1902 στις όχθες του πόταμου Καρπόφκα στην Αγια Πετρούπολη. 

Στή Μονή αυτή τώρα ιδρύθηκε μετόχι της Ιεράς Μονής της Κοιμήσεως της Θεοτόκου Πιουχτίτσκυ της Μητροπόλεως Τάλλιν. Ό π. Ιωάν­νης αναγνωρίστηκε άγιος από τη Σύνοδο, το 1990. Ή μνήμη του εορτάζεται στις 20 Δεκεμβρίου.

πηγή φώτο http://www.ioandekronstadt.wordpress.com/

ΑΓ.ΙΩΑΝΝΗΣ ΜΑΞΙΜΟΒΙΤΣ ΚΑΙ Η ΑΓΙΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΑΓ.ΙΩΑΝΝΗ ΤΗΣ ΚΡΟΣΤΑΝΔΗΣ

Χάρη στον Άγιο Ιωάννη Μαξίμοβιτς,το 1964 έλαβε μέρος ένα σημαντικό γεγονος για την ρωσική Ορθοδοξη εκκλησία,η αγιοποίηση του Αγ.Ιωάννου της Κροστάνδης.Η εκκλησία της Σοβιετικής Ένωσης δε μπορούσε να αγιοποιήσει τον θαυματουργό αυτόν άγιο,επειδή ήταν δηλωμένος μοναρχικός,είχε βγάλει πύρινους λόγους εναντια στα σοσιαλιστικά ρεύματα και είχε προφητέψει τη ματωμένη επανάσταση.
Γι’αυτό άφησαν τη διασπορά να αποφασίσει πότε είναι ο κατάλληλος χρόνος.Ο Άγιος Ιωαννης Μαξίμοβιτς πρωτοστάτησε και μάλιστα επισκέφτηκε ιεράρχες από άλλες αδελφές Ορθόδοξες Εκκλησίες και ζήτησε να βοηθήσουν και αυτοί.Παρότι δεν βρήκε ανταπόκριση για διπλωματικούς κυριως λόγους,.χωρίς φοβο συνέχισε τις προετοιμασίες και έγραψε μάλιστα και την ακολουθία του πολυαγαπημένου του Αγίου Ιωάννη της Κροστάνδης.

Αγ.Ιωαννης Kροστάνδης και καθηγητής Αλεξανδρώφ

Μια φορά ο καθηγητης Α.Ι. Αλεξανδρωφ καθυστέρησε στην παράκληση που τελούσε ο Αγιος Ιωάννης της Κροστάνδης σ΄ένα σπίτι στην πόλη Καζάν.Μη θέλοντας να γίνει αντιληπτός ότι άργησε σταμάτησε στο διπλανό δωμάτιο.Όταν οι πιστοί προσκύνησαν το σταυρό,ο Αγιος κοιτώντας προς την πόρτα του διπλανού δωματίου,όπου βρισκόνταν ο καθηγητής φώναξε

-Γιατί δεν έρχεται ο κύριος καθηγητής;
Τότε εμφανίστηκε και ο Άγιος τον ρώτησε’’Μήπως φοβάστε το σταυρό;Γιατί;και εσείς σύντομα θα τον δίνετε σε άλλους για να τον προσκυνούν.
Τα λεγόμενα του επαληθεύτηκαν αφού σύντομα ο καθηγητής εκάρη μοναχός.,έγινε ρέκτορας της Θεολογικής Ακαδημίας του Καζάν και επίσκοπος.Απο τότε πίστεψε στην πνευματική δύναμη του Αγίου Ιωάννη.

πηγη φώτο www.ioandekronstadt.wordpress.com

ΤΟ ΤΡΟΜΕΡΟ ΟΡΑΜΑ ΤΟΥ ΑΓ ΙΩΑΝΝΗ ΤΗΣ ΚΡΟΝΣΤΑΝΔΗΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟ

Ο Άγιος Ιωάννης της Κροστάνδης, από τη Ρωσία, διηγείται αυτό το όραμα που είχε τον Ιανουάριο του 1901:
 «Οι αγιασμένοι άνθρωποι του Θεού δεν θα πρόδιδαν την πίστη ούτε με μια λέξη»
Μετά τις βραδινές προσευχές, ξάπλωσα λίγο να ξεκουραστώ στο αμυδρά φωτισμένο κελί μου, καθώς ήμουν κουρασμένος. Μπροστά από την εικόνα της Μητέρας του Θεού βρισκόταν κρεμασμένη η λαμπάδα μου. Δεν είχε περάσει πάνω από μισή ώρα, όταν άκουσα ένα θρόισμα. Κάποιος ακούμπησε τον αριστερό μου ώμο και με τρυφερή φωνή μου είπε: «σήκω δούλε του Θεού Ιωάννη, και ακολούθησε το θέλημα του Θεού!»

Σηκώθηκα και είδα κοντά στο παράθυρο έναν ένδοξο στάρετς (Αγ. Σεραφείμ Σαρώφ) με ψαρά μαλλιά, φορώντας ένα μαύρο μανδύα, και κρατώντας μια ράβδο στο χέρι του. Με κοιτούσε τρυφερά και κρατιόμουν με δυσκολία να μην πέσω εξαιτίας του μεγάλου φόβου μου. Τα χέρια και τα πόδια μου έτρεμαν, ήθελα να μιλήσω, άλλα η γλώσσα μου δεν με υπάκουε. Ο γέροντας έκανε το σημείο του σταυρού σε μένα και σύντομα γέμισα με γαλήνη και χαρά. Έπειτα, έκανα το σταυρό μου κι ο ίδιος.
Στη συνέχεια, έδειξε με τη ράβδο του προς το δυτικό τοίχο του κελιού μου, έτσι ώστε να παρατηρήσω ένα συγκεκριμένο σημείο. Ο γέροντας είχε χαράξει στον τοίχο τους ακόλουθους αριθμούς:1913, 1914, 1917, 1922, 1924 και 1934. Ξαφνικά ο τοίχος εξαφανίστηκε και περπατούσα με το γέροντα σε ένα πράσινο λιβάδι και είδα πλήθος από χιλιάδες σταυρούς σαν σημάδια τάφων.

Ήταν ξύλινοι, πήλινοι ή χρυσοί. Ρώτησα τον γέροντα, για πιο λόγο υπήρχαν αυτοί οι σταυροί. Μου απάντησε γαλήνια, ότι οι σταυροί αυτοί υπάρχουν γι΄ αυτούς που υπέφεραν και δολοφονήθηκαν για την πίστη τους στο Χριστό και για τον Λόγο του Θεού, και έγιναν μάρτυρες. Και έτσι συνεχίσαμε να περπατάμε.
Ξαφνικά είδα ένα ολόκληρο ποτάμι από αίμα και ρώτησα τον γέροντα, ποια είναι η σημασία αυτού του αίματος και πόσο είχε χυθεί. Ο γέροντας κοίταξε γύρω και απάντησε: «Αυτό είναι το αίμα των αληθινών Χριστιανών!» Έδειξε έπειτα σε κάποια σύννεφα , και είδα πλήθος από αναμμένα καντήλια που έκαιγαν με άσπρη φλόγα. Άρχισαν να πέφτουν προς το έδαφος το ένα μετά το άλλο κατά δεκάδες και εκατοντάδες. Κατά την πτώση τους, σκοτείνιαζαν και γινόταν στάχτες.

Τότε ο γέροντας μου είπε, «Κοίτα!», και είδα σε ένα σύννεφο εφτά καιγόμενα καντήλια. Ρώτησα ποιο είναι το νόημα των καιγομένων καντηλιών που πέφτουν στο έδαφος και μου απάντησε: «Αυτές είναι οι εκκλησίες του Θεού που έχουν πέσει σε αίρεση, άλλα αυτά τα εφτά καντήλια στα σύννεφα είναι οι εφτά Εκκλησίες της μίας Αγίας Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας, που θα μείνουν μέχρι τέλους του κόσμου!».

 Ο γέροντας στη συνέχεια, έδειξε ψηλά στον αέρα και είδα και άκουσα αγγέλους να ψάλλουν: « Άγιος, Άγιος, Άγιος Κύριος Σαβαώθ!».Ένα μεγάλο πλήθος ανθρώπων με κεριά στα χέρια τους μας προσπέρασαν, ενώ η χαρά φαινόταν να λάμπει στα πρόσωπά τους. Ήταν αρχιεπίσκοποι, μοναχοί, μοναχές, ομάδες λαϊκών, ενήλικες, νέοι, ακόμα και παιδιά και μωρά. Ρώτησα το θαυματουργό γέροντα ποιοι είναι αυτοί οι άνθρωποι κι αυτός αποκρίθηκε: « Όλοι αυτοί είναι οι άνθρωποι που υπέφεραν για την Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία και για τις άγιες εικόνες που βρέθηκαν στα χέρια αμαρτωλών καταστροφέων».
Έπειτα ρώτησα το μεγάλο γέροντα, αν θα μπορούσα να κάτσω δίπλα τους. Ο γέροντας μου είπε: « Είναι πολύ νωρίς για σένα να υποφέρεις, επομένως το να καθίσεις μαζί τους δεν είναι ευλογημένο από το Θεό!» Είδα πάλι ένα μεγάλο πλήθος από νεογέννητα που υπέφεραν για το Χριστό από τον Ηρώδη[2] και έλαβαν στέμμα από τον Επουράνιο Βασιλέα.

 Προχωρήσαμε περισσότερο και πήγαμε σε μια μεγάλη εκκλησία. Ήθελα να κάνω το σημείο του σταυρού, άλλα ο γέροντας με συμβούλευσε: «Δεν είναι ανάγκη να κάνεις το σταυρό σου, επειδή αυτό το μέρος είναι το βδέλυγμα της ερημώσεως». Η εκκλησία ήταν σκοτεινή και καταθλιπτική. Στην Αγία Τράπεζα ήταν ένα αστέρι και ένα Ευαγγέλιο με αστέρια. Κεριά καμωμένα από πίσσα καιγόντουσαν και έτριζαν σαν καυσόξυλα. Το δισκοπότηρο στεκόταν εκεί, καλυμμένο με μια απαίσια βρωμιά. Υπήρχε κι ένα πρόσφορο με αστέρια. Ένας ιερέας στεκόταν μπροστά από την Αγία Τράπεζα με ένα πρόσωπο κατάμαυρο σαν πίσσα, και μια γυναίκα βρισκόταν κάτω από την Αγία Τράπεζα, καλυμμένη με κόκκινα και με ένα αστέρι στα χείλη της και ούρλιαζε και γελούσε σε όλη την εκκλησία λέγοντας: 
«Είμαι ελεύθερη!»
 Σκέφτηκα: « Θεέ μου, πόσο τρομερό!».
Οι άνθρωποι σαν τρελοί άρχισαν να τρέχουν γύρω από την Αγιά Τράπεζα, φωνάζοντας, σφυρίζοντας και χειροκροτώντας. Μετά, άρχισαν να τραγουδούν άσεμνα τραγούδια. Ξαφνικά, ένας κεραυνός άστραψε, ένα φοβερό αστροπελέκι αντήχησε, η γή σείσθηκε και η εκκλησία κατέρρευσε, στέλνοντας τη γυναίκα, τους ανθρώπους, τον παπά και τους υπόλοιπους στην άβυσσο. Σκέφτηκα: «Θεέ μου πόσο τρομερό, σώσε μας!».

Ο γέροντας είδε αυτό που είχε γίνει όπως και εγώ. Τον ρώτησα:
»Πάτερ, πείτε μου, ποια είναι η σημασία αυτής της φοβερής εκκλησίας»; Αποκρίθηκε: «Αυτοί είναι οι κοσμικοί άνθρωποι, οι αιρετικοί, οι οποίοι εγκατέλειψαν την Αγία, Καθολική, Αποστολική Εκκλησία και αναγνώρισαν την πρόσφατη νεωτερίζουσα εκκλησία την οποία ο Θεός δεν έχει ευλογήσει. Σ’ αυτή την εκκλησία δεν νηστεύουν, δεν παρακολουθούν ακολουθίες και δεν λαμβάνουν τη Θεία Κοινωνία»! Φοβήθηκα και είπα: « Ο Θεός μας ελεεί μα καταριέται αυτούς με θάνατο»! Ο γέροντας με διέκοψε και είπε:
 « Μη θρηνείς, μόνο προσευχήσου».

Έπειτα, είδα μια κοσμοσυρροή, καθένας από τους οποίους είχε ένα αστέρι στα χείλη και ήταν τρομερά εξαντλημένοι από τη δίψα, περπατώντας εδώ και εκεί. Μας είδαν και φώναξαν δυνατά: «Άγιοι Πατέρες, προσευχηθείτε για μας. Είναι πολύ δύσκολο για μας, επειδή εμείς οι ίδιοι δεν μπορούμε. Οι πατέρες και οι μητέρες μας δεν μας δίδαξαν το Νόμο του Θεού. Ούτε το όνομα του Χριστού δεν έχουμε και δεν έχουμε λάβει ειρήνη. Απορρίψαμε το Άγιο Πνεύμα και το σημείο του σταυρού. Άρχισαν να κλαίνε.

Ακολούθησα το γέροντα. «Κοίτα!», μου είπε δείχνοντας με το δάκτυλο του. Είδα ένα βουνό από ανθρώπινα πτώματα βαμμένα στο αίμα. Φοβήθηκα πολύ και ρώτησα τον γέροντα ποιο είναι το νόημα αυτών των νεκρών πτωμάτων. Μου απάντησε: «Αυτοί είναι οι άνθρωποι που έζησαν μοναστική ζωή, απορρίφθηκαν από τον Αντίχριστο, και δεν έλαβαν τη σφραγίδα του. Υπέφεραν για την πίστη τους για τον Χριστό και την Αποστολική Εκκλησία και έλαβαν τους στεφάνους του μαρτυρίου πεθαίνοντας για τον Χριστό. Να προσεύχεσαι γι΄ αυτούς τους δούλους του Θεού!».
Χωρίς προειδοποίηση ο γέροντας γύρισε στο βορρά και έδειξε με το χέρι του. Είδα ένα αυτοκρατορικό παλάτι, γύρω από το οποίο έτρεχαν σκυλιά. Άγρια τέρατα και σκορπιοί ούρλιαζαν και επιτίθονταν έχοντας προτεταμένα τα δόντια τους. Και είδα τον Τσάρο να κάθεται σ’ ένα θρόνο. Το πρόσωπό του ήταν χλωμό, άλλα ανδρείο. Έλεγε την ευχή του Ιησού.

Ξαφνικά έπεσε σαν νεκρός άνθρωπος. Το στέμμα του έπεσε. Τα άγρια θηρία, οι σκύλοι και οι σκορπιοί τσαλαπάτησαν τον βασιλιά. Ήμουν φοβισμένος και έκλαιγα πικρά. Ο γέροντας με πήρε από το δεξί ώμο. Είδα μια φιγούρα σαβανωμένη στα άσπρα- ήταν ο Νικόλαος ο Β’. Στο κεφάλι του ήταν ένα στεφάνι από πράσινα φύλλα, και το πρόσωπό του ήταν άσπρο και κάπως ματωμένο. Φορούσε ένα χρυσό σταυρό γύρω από το λαιμό του και ψιθύριζε ήσυχα μια προσευχή. Και μετά μου είπε με δάκρυα: «Προσευχήσου για μένα, Πάτερ Ιωάννη. Πες σε όλους τους Ορθοδόξους Χριστιανούς ότι εγώ ο Τσάρος – μάρτυρας, πέθανα ανδρείως για την πίστη μου στο Χριστό και την Ορθόδοξη Εκκλησία. Πες στους Άγιους Πατέρες ότι πρέπει να κάνουμε μια Παννυχίδα[6] για μένα τον αμαρτωλό, άλλα δεν θα υπάρξει τάφος για μένα!»

Σύντομα όλα έγιναν άφαντα στην ομίχλη. Έκλαψα πικρά προσευχόμενος για τον Τσάρο-μάρτυρα. Τα χέρια μου και τα πόδια μου έτρεμαν από φόβο. Ο γέροντας είπε: «Κοίτα!». Μετά είδα μια κοσμοσυρροή από ανθρώπους διασκορπισμένους γύρω στη γή που είχαν πεθάνει από πείνα, ενώ οι άλλοι έτρωγαν γρασίδι και φυτά. Τα σκυλιά κατέτρωγαν τα σώματα των πεθαμένων, ενώ η δυσοσμία ήταν τρομερή. Σκέφτηκα: «Κύριε, αυτοί οι άνθρωποι δεν είχαν πίστη». Από τα στόματά τους έβγαιναν βλασφημίες και γι’ αυτό δέχθηκαν το θυμό του Κυρίου.
Είδα, επίσης, ένα ολόκληρο βουνό από βιβλία και ανάμεσα στα βιβλία σέρνονταν σκουλήκια εκπέμποντας μια τρομερή δυσοσμία. Ρώτησα το γέροντα ποια ήταν η σημασία αυτών των βιβλίων. Αυτός είπε: «Αυτά τα βιβλία είναι ασέβεια και βλασφημία που θα μολύνουν όλους τους Χριστιανούς με αιρετικές διδασκαλίες! Μετά ο γέροντας ακούμπησε το ραβδί του σε κάποια από τα βιβλία και άρπαξαν φωτιά. Ο άνεμος διασκόρπισε τις στάχτες.

Στη συνέχεια είδα μια εκκλησία γύρω από την οποία ήταν στοίβα από δεήσεις για τους αποθανόντες. Έσκυψα και θέλησα να τις διαβάσω, άλλα ο γέροντας είπε: «Αυτές οι δεήσεις για τους πεθαμένους βρίσκονται εδώ πολλά χρόνια και οι ιερείς τις έχουν ξεχάσει. Δεν πρόκειται ποτέ να τις διαβάσουν, άλλα οι νεκροί θα ζητούν κάποιον να προσευχηθεί γι’ αυτούς!» Εγώ τον ρώτησα:
 «Ποιοι θα προσευχηθούν γι’ αυτούς;».
 Ο γέροντας αποκρίθηκε: « Οι Άγγελοι θα προσευχηθούν γι’ αυτούς».

Προχωρήσαμε πιο πέρα, και ο γέροντας τάχυνε το βήμα του τόσο που με δυσκολία τον προλάβαινα. 
«Κοίτα!», μου είπε. Είδα ένα μεγάλο πλήθος από ανθρώπους να καταδιώκονται από τους δαίμονες οι οποίοι τους κτυπούσαν με πασσάλους, με δίκρανα και γάντζους. 
Ρώτησα τον γέροντα ποιο είναι το νόημα αυτών των ανθρώπων. Μου αποκρίθηκε: «Αυτοί είναι εκείνοι που απαρνήθηκαν την πίστη τους και άφησαν την Αγία, Καθολική, Αποστολική Εκκλησία και δέχθηκαν την καινούρια νεωτερίζουσα εκκλησία. 
Αυτή η ομάδα, εκπροσωπεί τους ιερείς, τους μοναχούς, τις μοναχές, και τους λαϊκούς οι οποίοι απαρνήθηκαν τους όρκους τους, ή το γάμο τους, και δεσμεύθηκαν με το ποτό, την ανηθικότητα, και όλου του είδους τις βλασφημίες και τις διαβολές. Όλοι αυτοί έχουν τρομακτικά πρόσωπα και μια τρομερή δυσοσμία βγαίνει από τα στόματά τους. Οι δαίμονες τους κτυπούσαν, οδηγώντας τους στην τρομερή άβυσσο, από την οποία βγαίνουν οι φλόγες της κολάσεως. Ήμουν πολύ φοβισμένος. Έκανα το σημείο του σταυρού ενώ προσευχόμουν, ο Κύριος να μας αποτρέψει από τέτοια μοίρα!

Μετά, αντίκρισα μια ομάδα ανθρώπων, νέοι και γέροι μαζί, που ήταν όλοι ντυμένοι άσχημα, και κρατούσαν ψηλά ένα μεγάλο αστέρι με 5 σημεία. Σε κάθε γωνία ήταν 12 δαίμονες και στην μέση ήταν ο Σατανάς ο ίδιος με κέρατα και αχυρένιο κεφάλι. Έβγαλε ένα βλαβερό αφρό στους ανθρώπους, ενώ ανακοίνωνε αυτές τις λέξεις: «Σηκωθείτε εσείς οι καταραμένοι με τη σφραγίδα μου…»
Ξαφνικά εμφανίστηκαν πολλοί δαίμονες με σιδερένιες σφραγίδες και πα΄νω σε όλους τους ανθρώπους τοποθέτησαν τη σφραγίδα: στα χείλη τους, στους αγκώνες και στο δεξί χέρι. Ρώτησα τον γέροντα: 
«Τι σημαίνει αυτό;» Και αποκρίθηκε: «Αυτό είναι το σημάδι του Αντιχρίστου!». ¨εκανα το σταυρό μου και ακολούθησα το γέροντα.

Ξαφνικά, σταμάτησε και έδειξε προς την Ανατολή με το χέρι του. Είδα μια μεγάλη συγκέντρωση από ανθρώπους με χαρούμενα πρόσωπα που κουβαλούσαν σταυρούς και κεριά στα χέρια. Στο μέσο τους υπήρχε μια Αγία Τράπεζα τόσο λευκή όσο το χιόνι. Στην Αγία Τράπεζα υπήρχε ο σταυρός και το Άγιο Ευαγγέλιο και πάνω από την Αγία Τράπεζα ήταν ο αέρας με ένα χρυσό αυτοκρατορικό στέμμα πάνω στο οποίο ήταν γραμμένο με χρυσά γράμματα «Για το άμεσο μέλλον». Πατριάρχες, επίσκοποι, ιερείς, μοναχοί, μοναχές και λαϊκοί στέκονταν γύρω από την Αγία Τράπεζα. Όλοι έψαλαν: «Δόξα εν υψίστοις Θεώ και επί γης ειρήνη». Από μεγάλη χαρά έκανα το σταυρό μου και δόξασα το Θεό.
Ξαφνικά ο γέροντας κούνησε το σταυρό του προς τα πάνω τρείς φορές και είδα ένα βουνό από πτώματα καλυμμένα από ανθρώπινο αίμα και από πάνω τους πετούσαν Άγγελοι. Έπαιρναν τις ψυχές αυτών που είχαν δολοφονηθεί για το Λόγο του Θεού προς τα ουράνια ενώ έψαλλαν: «Αλληλούϊα!»

Παρατήρησα όλα αυτά και έκλαψα δυνατά. Ο γέροντας με πήρε από τιο χέρι και μου απαγόρευσε να κλαίω. Ό,τι ευχαριστεί το Θεό είναι το ότι ο Κύριος Ιησούς Χριστός υπέφερε και έχυσε το πολύτιμο αίμα του για μας. Κάποιοι σαν αυτούς θα γίνουν μάρτυρες, που δε θα δεχθούν τη σφραγίδα του Αντιχρίστου, και όλοι αυτοί που θα χύσουν το αίμα τους θα λάβουν ουράνια στέμματα. Ο γέροντας έπειτα προσευχήθηκε γι’ αυτούς τους δούλους του Θεού και στράφηκε στην Ανατολή καθώς τα λόγια του Προφήτη Δανιήλ βγήκαν αληθινά: «Το βδέλυγμα της ερημώσεως».

Τελικά είδα το θόλο του ναού της Ιερουσαλήμ. Πάνω του ήταν ένα αστέρι. Μέσα στην εκκλησία εκατομμύρια άνθρωποι συνέρεαν και πάλι πολλοί προσπαθούσαν να μπούν. Ήθελα να κάνω το σημείο του σταυρού, άλλα ο γέροντας μου άρπαξε το χέρι και είπε: «Εδώ είναι το βδέλυγμα της ερημώσεως».
Έτσι μπήκαμε στην εκκλησία, που ήταν γεμάτη κόσμο. Είδα μια Αγία Τράπεζα, που έκαιγαν κεριά από λίπος ζώων. Στην Αγία τράπεζα ήταν ένας βασιλιάς με κόκκινα, φλογισμένος, πορφυρός. Στο κεφάλι του ήταν ένα χρυσό στέμμα με ένα αστέρι. Ρώτησα το γέροντα: «ποίος είναι αυτός;» Μου απάντησε: « Ο Αντίχριστος». Ήταν πολύ ψηλός με μάτια σαν φωτιά, μαύρα φρύδια, ξυρισμένο μούσι, θηριώδης, πανούργος, διαβολικός με τρομακτικό πρόσωπο. Ήταν μόνος του στην Αγία Τράπεζα και έτεινε τα χέρια του στους ανθρώπους. Είχε νύχια σουβλερά σαν τίγρης και φώναζε: «Είμαι βασιλιάς, είμαι Θεός. Είμαι ο Αρχηγός. Αυτός που δεν έχει τη σφραγίδα μου θα θανατωθεί.».
Όλοι οι άνθρωποι έπεσαν κάτω και τον προσκύνησαν και εκείνος άρχισε να βάζει τη σφραγίδα του στα χείλη τους και στα χέρια τους, έτσι ώστε να μπορέσουν να λάβουν λίγο ψωμί και να μην πεθάνουν από πείνα και δίψα. Γύρω από τον Αντίχριστο, υπηρέτες του οδηγούσαν αρκετούς ανθρώπους που τα χέρια τους ήταν δεμένα, και δεν είχαν πέσει να τον προσκυνήσουν. Αυτοί είπαν: 
«είμαστε Χριστιανοί, και όλοι πιστεύουμε στον Κύριο μας Ιησού Χριστό!» Ο Αντίχριστος σύντριψε τις κεφαλές τους αστραπιαία, και το Χριστιανικό αίμα άρχισε να ρέει.
Ένα παιδί οδηγήθηκε μετά στην Αγία Τράπεζα του Αντιχρίστου να τον προσκυνήσει, άλλα τολμηρά διακήρυξε: 
«Είμαι Χριστιανός και πιστεύω στον Κύριο μας Ιησού Χριστό, άλλα εσύ είσαι υπηρέτης του Σατανά»!- θάνατος σ΄ αυτόν!» , αναφώνησε ο Αντίχριστος. Άλλοι που δέχθηκαν το σφράγισμα του Αντιχρίστου έπεσαν και τον προσκύνησαν.

Ξαφνικά μια βοή από κοσμοσυρροή ξανακούστηκε και χιλιάδες φωτισμένες αστραπές άρχισαν να αστράφτουν. Βέλη άρχισαν να χτυπούν τους υπηρέτες του Αντιχρίστου. ‘Επειτα, ένα μεγάλο φλεγόμενο βέλος άστραψε και χτύπησε τον Αντίχριστο τον ίδιο στο κεφάλι. Καθώς κουνούσε το χέρι του, το στέμμα του έπεσε και συνετρίβη στο έδαφος. Μετά εκατομμύρια πουλιά πέταξαν και κούρνιασαν στους υπηρέτες του Αντιχρίστου. Ένιωσα το γέροντα να με παίρνει από το χέρι.

Προχωρήσαμε περισσότερο, και είδα πάλι πολύ αίμα Χριστιανών. Ήταν εδώ που θυμήθηκα τις λέξεις του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου στο Βιβλίο της Αποκαλύψεως, ότι το αίμα θα έφτανε ως το χαλινάρι του αλόγου. Σκέφτηκα: «Θεέ μου σώσε μας!» Εκείνη τη στιγμή είδα Αγγέλους να πετούν και να ψάλουν « Άγιος, ‘Αγιος, Άγιος Κύριος Σαβαώθ»!
Ο γέροντας κοίταξε πίσω και άρχισε να λέει: «Μη λυπάσαι, γιατί σύντομα, πολύ σύντομα θα έρθει το τέλος του κόσμου! Προσευχήσου στον Κύριο. Ο Θεός είναι εύσπλαχνος στους υπηρέτες του». Ο καιρός πλησίαζε στο τέλος του. Έδειξε στην Ανατολή , έπεσε στα γόνατα και άρχισε να προσεύχεται. Κι εγώ προσευχήθηκα μαζί του. Μετά ο γέροντας άρχισε να απομακρύνεται γρήγορα από τη γή εις τας ουρανίους μονάς. Καθώς έκανε αυτό, θυμήθηκα ότι δε γνώριζα το όνομά του και έτσι ικέτεψα δυνατά: «Πάτερ πιο είναι το όνομά σου;» Τρυφερά απάντησε: «Σεραφείμ του Σαρώφ».

Ένα μεγάλο κουδούνι χτύπησε πάνω από το κεφάλι μου, άκουσα τον ήχο και σηκώθηκα από το κρεβάτι. « Κύριε, ευλόγησε και βοήθησέ με μέσω των προσευχών του Αγίου Γέροντα! Με φώτισες, τον αμαρτωλό δούλο σου, τον ιερέα της Κροστάνδης.»

πηγή:agiooros.freeforums.org

Αγ.Σιλουανός και Αγ.Ιωάννης Κροστάνδης

Ο π.Σοφρώνιος Σαχάρωφ λέει στο βίο του Αγίου Σιλουανού του Αθωνίτη ότι στο όνειρό του είδε να τον καταπίνει ένα φίδι.Τρόμαξε πολύ και προσευχήθηκε.Τότε εμφανίστηκε η Παναγία και τον μάλωσε για τη ζωή που έκανε και τον βοήθησε να συνειδητοποιήσει τις αμαρτίες του.Στα 19 του αποφάσισε να πάει στο μοναστήρι.Ο πατέρας του δεν του επέτρεψε πριν εκπληρώσει τη στρατιωτική του θητεία Αφου την εκπλήρωσε,πήγε στον Αγιο Ιωαννη της Κροστάνδης να ζητήσει την ευλογία του και του είπε’’Πάτερ προσευχήσου να γίνω μοναχός και να μην με κρατήσει ο κόσμος τούτος’’

ΕΝΑΣ ΜΟΝΑΔΙΚΟΣ ΝΑΟΣ ΤΗΣ ΑΓ.ΒΑΡΒΑΡΑΣ ΕΚΑΤΟΝΤΑΔΕΣ ΜΕΤΡΑ ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΗ ΓΗ

Γνωρίζουμε από το βίο της Αγ. Βαρβάρας ότι προσπαθώντας να ξεφύγει από τον ειδωλολάτρη πατέρα της που ήθελε να τη σκοτώσει, ένας βράχος άνοιξε κατά τρόπο θαυμαστό και κρύφτηκε μέσα. Γι’ αυτό οι ανθρακωρύχοι όλου του κόσμου την θεωρούν προστάτριά τους.

Η Αγία Μεγαλομάρτυρας Βαρβάρα πέθανε για το Χριστό απoκεφαλίζοντας την ο πατέρας της επειδή ομολόγησε την Αγ. Τριάδα. Επειδή ζήτησε ο πύργος να έχει τρία και όχι δύο παράθυρα, ομολογώντας έτσι την πίστη της στην Αγ. Τριάδα, όπως την είχε κατηχήσει ο Βαλεντιανός, τον οποίο είχε στείλει ο Ωριγένης για να τη βαπτίσει Χριστιανή. Αφού βαπτίστηκε κατέστρεψε όλα τα ειδωλολατρικά αγάλματα του πατέρα της και σημάδεψε όλους τους τοίχους με το σημείο του Σταυρού. Αφού αρχικά η Αγία Βαρβάρα γλύτωσε από τον πατέρα της, τον Διόσκορο φεύγοντας τελικά εκείνος την έπιασε και την έσυρε μπρος στον Μαρκιανό, τον απεσταλμένο του αυτοκράτορα Μαξιμιανού (284-306). Βλέποντας ότι αντέχει στα φριχτά βασανιστήρια, τελικά την αποκεφάλισε ο ίδιος ο πατέρας της. Μετά από λίγο κεραυνός σκότωσε και τον Διόσκορο και τον Μαρκιανό.

Αυτοί οι κεραυνοί έκαναν τους πυροβολητές και τους πυροτεχνουργούς να τη θεωρούν προστάτιδά τους. Παρότι τα λείψανα της βρίσκονται από το 1909 ( επειδή για εννιά αιώνες βρίσκονταν στον Αγ. Μάρκο στη Βενετία, όπου τα είχαν φέρει από την Κωνσταντινούπολη) στη Μονή Σαν Τζιοβάνι ντιν Τορτσέλο, κοντά στη Βενετία, η λατρεία της είναι έντονη σε περιοχές με ανθρακωρυχεία: Σαξωνία, Σιλέτζια, Βοημία, Λορένα, Τιρόλ, Βάλεα Ζίουλουι και Τιργκου Οκνα-Ρουμανία, όπου βρίσκεται ένας μοναδικός ναός πολλά μέτρα κάτω από τη γη και που την έφτιαξαν ανθρακωρύχοι σκάβοντας σ’ ένα αλατωρυχείο.

Στη Ορθόδοξη εικονογραφία ζωγραφίζεται πολλές φορές μ’ ένα ποτήριο στο χέρι όντας προστάτιδα ενάντια στο αιφνίδιο θάνατο και μη θέλοντας να στερηθούν οι ετοιμοθάνατοι την θεία κοινωνία. Συχνά τη συναντούμε κοντά σ΄ έναν πύργο (με τρία παράθυρα) ή κρατώντας ένα βιβλίο (για τους ετοιμοθάνατους) ή ένα κλαδί φοίνικα.
proskynitis.

Πνευματικοι διαλογοι με τον π.Μελχισεδέκ Σουπάρσκι

Πάτερ γιατί ο άνθρωπος αν και αντιμετωπίζει δυσκολίες στην απόκτηση των επιγείων αγαθών δεν εγκαταλείπει τις επιθυμίες του, ενώ όταν βρει κάποιο εμπόδιο στην απόκτηση των αιωνίων αγαθών, εγκαταλείπει εύκολα τη μάχη;
Παραιτείται επειδή είναι αδύναμος και φοβάται. Όμως αυτός δεν θα είναι ποτέ ένας αληθινός χριστιανός, επειδή ξεχνάει αυτό που λέει ο προφήτης Ησαίας «μη φοβού, ότι ελυτρώσαμην σε, εκάλεσα σε το όνομά σου εμάς ει συ και αν διαβαίνης δι’ ύδατος μετά σου ειμί, και ποταμοί ου συγκυσουσί σε και εάν διέλθης δια πυρός, ου μη κατακαυθής, φλοξ ου κατακαύσει σε ότι εγώ Κύριος ο Θεός σου». (Ησαιας 43.1-3)
Γιατί να φοβάσαι; Ο φόβος δεν είναι ίδιον του χριστιανού (μόνο ο φόβος Θεού πάντοτε όμως συνοδευόμενος από αγάπη). Πώς να φοβάσαι κάτι σ’ αυτόν τον κόσμο όταν ακούς το «εγώ είμαι πάντα μαζί σου». Και πρόσεξε σ’ αυτό το κείμενο ο Θεός δε λέει ότι θα μας απαλλάξει από τα βάσανα, τις στεναχώριες όπως εμείς θα θέλαμε – αλλά υπόσχεται ότι θα είναι δίπλα μας όταν υποφέρουμε και θα μας προστατεύσει. Ο Αγ. Ισαάκ ο Σύρος λέγει «Μη ψάχνεις το φως στην ψυχή σου μέχρι να ελευθερωθείς από τις έννοιες και το φόβο».
Και τι γίνεται μ΄ αυτούς που φοβούνται, πάτερ, η με τους άθεους;
Θα σου πω μια ιστορία αναφορικά μ΄αυτούς που δεν πιστεύουν στο Θεό: Ήρθε μια φορά ένας άνθρωπος σ΄ έναν ιερέα και του είπε: Πάτερ εγώ δε πιστεύω στο Θεό. Ο Ιερέας τον αγκάλιασε (θεωρητικά πάντα, δεν είναι παρά μια ιστορία) και του είπε: Σε ζηλεύω αδελφέ. Εσύ είσαι σε καλύτερη πνευματική κατάσταση από εμένα. Όταν συναντώ έναν άνθρωπο που υποφέρει εγώ του λέγω: ¨Ο Θεός να σε βοηθήσει¨ αλλά εγώ δεν του δίνω τίποτα, ενώ εσύ, που δεν πιστεύεις σ΄ Εκείνον, δε θα μπορέσεις να του πεις έτσι αλλά θα τον βοηθήσεις προσωπικά. Εσύ θα κάνεις αυτό που θα έκανε ο Θεός εάν υπήρχε. Πήγαινε λοιπόν εν ειρήνη και μοίρασέ την αλήθεια και τη δικαιοσύνη στους άλλους, χόρτασε τους πεινασμένους, ντύσε τους γυμνούς παρηγόρησε όσους είναι απελπισμένοι γενικά κάνε ότι θα έκανε ο Θεός και μετά έλα να μου πεις εάν υπάρχει Θεός.
Υπέροχο
Επίσης έχω και μια ένσταση όσον αφορά στη λέξη άθεος, δηλαδή χωρίς Θεό. Πράγμα που σημαίνει ότι δεν αρνούνται την ύπαρξη του Θεού, μόνο που θέλουν να τοποθετηθούν κάπου; (που άραγε;) εκτός Αυτού. Πως θα κρυφτούν απ΄ Αυτόν δεν καταλαβαίνω, όμως θα έπρεπε να χρησιμοποιούν μια άλλη λέξη.
Όσον αφορά την τύχη αυτών και όσων δεν παλεύουν με τα πάθη τους, εγώ δε μπορώ ν΄ αποφανθώ, αλλά καλό είναι να θυμόνται τα λόγια του Αγ. Ιωάννου του Χρυσόστομου’’όλοι όσοι ενθυμούνται την κόλαση δε θα φθάσουν εκεί, ενώ όσοι την ξεχνούν δε θα την αποφύγουν’’.
(Απόσπασμα από συνέντευξη του π. Μελχισεδέκ στον George Crasnean για το περιοδικό “Lumea Monahilor” τ.23/ Μάιου 2009.

O π.Βιτάλιος Ζουμπκώβ,συλλειτουργός του ομολογητού π.Δανιήλ Σουσόγιεφ,χτυπήθηκε από τρεις αγνώστους

Ο π. Βιτάλιε Ζουμπκώβ ήταν ο πιο κοντινός φίλος του ιεραποστόλου και ομολογητού π.Δανιήλ Σουσόγιεφ ο οποίος πυροβολήθηκε τη νυχτα της 19ης Νοεμβρίου 2009.Ήταν συλλειτουργός με τον π.Δανιήλ στην ενορία του Αγ. Αποστόλου Θωμά της οδού Καντεμιροφσκαγιά της Μόσχας.
Πρόσφατα ο π. Βιτάλιος χτυπήθηκε από τρείς αγνώστους.
Σύμφωνα με τα λεγόμενα του,η επίθεση έγινε το Σαββάτο στις 16.00 την ώρα που πήγαινε για εσπερινό.
‘’Προχωρουσα στην οδό Καντεμιροφσκαγια,όταν με πλησίασαν τρεις άγνωστοι και με χτύπησαν ανελέητα στα πόδια και στο κεφάλι’’
Ο π.Βιτάλιος πιστεύει ότι το γεγονός έχει σχέση με τη δολοφονία του φίλου και συλλειτουργου του π.Δανιήλ Σουσόγιεφ..’’Πιστέυω ότι είναι μια συνέχεια αυτής της δολοφονίας..Αυτό έγινε επειδή συμμετείχα και εγώ σε διάφορες εκπομπές και σε μια μου συνέντευξη ήμουν πολύ σκληρός,επειδή ήμουν σοκαρισμένος από το θάνατο του φίλου μου’’είπε ο π.Βιτάλιος.

Πηγή:www.gazeta.ru

ΤΟ ΧΑΣΤΟΥΚΙ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΚΑΙ ΟΙ ''ΑΓΑΠΕΣ''ΤΩΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΩΝ

Έψαχνα πολύ καιρό μια «λογική» απαντηση στο επιχείρημα των οικουμένιστων να εχουμε αγάπη για τους ετερόδοξους και να μην τους στενοχωρουμε.Ακουσα επίσης να λένε «καλύτερα μια ειρήνη στραβή παρά ένας σωστός πόλεμος»Και προσπαθούσα να καταλάβω τι είναι ανώτερο ,η αγάπη ή η αλήθεια
Την απάντηση μου την έδωσε ο Αγιος Νικόλαος.Παρότι δεν έχει γράψει τίποτα,μια χειρονομία του έχει «φυτευθεί» στο υποσυνείδητο των χριστιανών ’’Αγαπώ τον Άρειο ως μέλος της Εκκλησιας …αλλά παρολα αυτά του δίνω ένα χαστούκι επειδή αρνήθηκε την ΑΛΗΘΕΙΑ.’’
Ένα χαρακτηριστικό της εικόνας του Αγίου Νικολάου είναι ότι μας κοιτάει προσεχτικά,με μάτια ορθάνοιχτα,με μία περίσκεψη που πηγάζει από κάποια παλιά ανάμνηση που δεν θέλει και δεν μπορεί να την ξεχάσει.Την ανάμνηση ενός ΧΑΣΤΟΥΚΙΟΥ.
Χριστιανικά η χειρονομία του παραμένει απαράδεκτη.
Η εικονογραφική μορφή του Αγίου μας εξηγεί ότι δεν πρόκειται για μια εμπαθής χειρονομία,αλλα για αποτέλεσμα της θεολογικής ακρίβειας,συνοδευόμενης όμως από ένα ΕΣΩΤΕΡΙΚΌ ΒΙΩΜΑ,αντιστοιχο του οποίου μπορούμε να βρούμε μόνο στην αγιογραφική διήγηση της απομάκρυνσης των εμπόρων από τον ναό.από τον Υιό του Θεού.
Το πόσο σημαντικό ήταν αυτό που έγινε το 325 στη Νικαία,φάνηκε δυο αιώνες αργοτερα όταν οι βησιτγόθοι αρειανοί΄΄υιοθετήθηκαν’’ από τη δυτική εκκλησία,αρχίζοντας τους δογματικούς συμβιβασμούς που ως αποτέλεσμα είχαν το σχίσμα
Η εικονογραφική απεικονιση του Αγίου Νικολάου λοιπόν,με το μέτωπο χαρακωμένο από τις ρυτίδες,μας μιλάει για την βαρυτητα όσων έγιναν τότε και όσων ακολούθησαν.Το τεράστιο μέτωπο του,φωλιά πνευματικής δύναμης και σοφίας,αχώριστα από την αγαπη και ρυτιδωμένο από τις έγνοιες του πράου επισκόπου από τα Μύρα της Λυκίας,μας λέει ότι και η πραότητα έχει τα όρια της και ότι οι εκτροπές από την ορθή πίστη ξεπληρώνονται και με άλλον τρόπο,εκτος απ΄αυτά τα γλυκανάλατα που βλέπουμε και ακούμε στις μέρες μας
Ο Άγιος Νικόλαος σφραγίζει την ακεραιότητα του μυστηρίου της ενανθρωπήσεως του Κύριου ημών Ιησού Χριστου,τον Υιόν του Θεού,τον μονογενή,τον εκ του Πατρός γεννηθέντα προ πάντων των αιώνων.Φως εκ Φωτός,Θεόν αληθινόν εκ Θεού αληθινού,γεννηθέντα ου ποιηθέντα,ομοουσιον τω Πατρί ,δι ού τα πάντα εγένετο

Το θάυμα του Αγίου Νικολάου.Διηγείται ο π.Ιάκωβος Τσαλίκης

O π.Ιακωβος Τσαλίκης διηγουνταν ότι στη μονή του Αγ.Νικολάου του Γαλατά ένας βοσκός βοσκούσε τα πρόβατά του μαζί με τα πρόβατα της μονής.και τους έδινε ένα μέρος του τυριου και μαλλί
Μια μέρα ο πειρασμός τον έβαλε να κλέψει τα πρόβατα της μονής και παρά τα παρακάλια των μοναχών,επέμενε στην αδικία.
Τότε, την Κυριακή, μετά την Θεία Λειτουργία,ο ηγούμενος,φορώντας τα άμφια με τα οποία είχε λειτουργήσει,πήρε το θυμιατό και την εικόνα του Αγ.Νικολάου και ανέβηκε στο βουνό από όπου φαινόνταν το χωριό του βοσκού.
Ηταν στα μέσα του καλοκαιριού τον καιρό του θερισμού και οι άνθρωποι ήταν στον κάμπο.Ο ηγούμενος προσευχήθηκε,εστρεψε την εικόνα προς το χωριό και είπε:΄’Άγιε Νικόλαε εφόσον είσαι θαυματουργός,τιμώρησε αυτόν τον άνθρωπο που έκλεψε το μοναστήρι.Από αυτά τα πρόβατα ζούμε και εμείς.
Λέγοντας αυτά τα λόγια,παρότι ήταν ξαστεριά και δεν υπήρχε ούτε ένα σύννεφο στον ουρανό ένας κεραυνός χτύπησε τον βοσκό και την οικογένειά του και το νοικοκυριό τους καήκε.Κανένας από τους γείτονες δεν έπαθε τίποτα.
Πραγματι.’’Φοβερόν τού εμπεσείν είς χείρας Θεού ζώντος’’

O ΌΣΙΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΤΗΣ ΤΣΕΡΝΙΚΑ ΚΑΙ ΤΟ ΕΚΚΛΗΣΑΚΙ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ

Ο ΟΣΙΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΤΗΣ ΤΣΕΡΝΙΚΑ

Ο Οσιος Γεώργιος της Τσερνίκα γεννήθηκε το 1730 στην Σάλιστα του Σιμπιού στην Τρανσυλβανία. Οι διωγμοί ενάντια στους ορθοδόξους και τα καρπάθια μοναστήρια από τους ουνίτες τον ανάγκασαν να περάσει τα Καρπάθια Όρη και να έρθει στη Μουντένια. Η μεγάλη του επιθυμία ήταν να πάει στο Άγιον Όρος. Ήταν όμως φτωχός και δεν είχε τον τρόπο. Η Παναγία όμως βλέποντας το ζήλο του τον βοήθησε. Έτσι φτάνοντας στο Βουκουρέστι συναντήθηκε μ’ έναν μητροπολίτη ο οποίος τον πήρε μαζί του στην Κωνσταντινούπολη. Εκεί έμεινε τρία χρόνια. Όταν ο μητροπολίτης αποτραβήχτηκε από τα καθήκοντά του πήρε μαζί του τον Γεώργιο στη Μονή Βατοπεδίου. Εκεί έβαλε το ράσο και χειροτονήθηκε διάκονος. 

Όταν εκοιμήθη ο μητροπολίτης ο Όσιος έγινε υποτακτικός του ηγούμενου Παισίου, του γνωστού Οσίου Παισίου Βελιτσκόφσκυ. Εκείνο τον καιρό o όσιος Παίσιος ασκήτευε στη σκήτη του Προφήτη Ηλία κοντά στη μονή Παντοκράτορος. Από εκεί μετακινήθηκε με όλη την αδελφότητα στις Ρουμανικές χώρες. Αρχικά έμειναν στη Μονή Νταγκομίρνα μετά στη Μονή Σέκου και έπειτα στη Μονή Νέαμτς. Ο όσιος Γεώργιος τον ακολούθησε παντού. Μετά από κάποιο διάστημα επιθυμούσε να γυρίσει στο Άγιον Όρος. Στο δρόμο για το Όρος σταμάτησε στο Βουκουρέστι σ’ έναν παλιό φίλο, τον ιερομόναχο Μακάριο, μαθητής κι αυτός του Οσίου Παισίου. Αυτός παρουσίασε στον Μητροπολίτη Ουγγροβλαχίας Γρηγόριο Β΄ ο οποίος βλέποντας έναν τόσο πνευματικό άνθρωπο θεώρησε ότι είναι ¨σταλμένος από το Θεό και τον παρακάλεσε να μείνει σ’ όποιο μοναστήρι θέλει και να φτιάξει μία αδελφότητα.

Ο όσιος βρέθηκε σε δύσκολη θέση και προσευχήθηκε θερμά να δει τι θα κάνει. «Μετά από πολλή νηστεία και άσκηση του εμφανίσθηκε ο Αρχιερέας του Χριστού, Άγιος Νικόλαος και επλήσθη η καρδιά του πνευματική χαρά, επειδή του είπε να μείνει εκεί και να καθαρίσει το σπίτι του από τα άγρια θηρία».Tην επόμενη μέρα ο ΄Όσιος ρώτησε τον πατέρα Μακάριο εάν γνωρίζει που υπάρχει κάποια εγκαταλελειμένη σκήτη του Αγιου Νικολάου,και εκείνος με δυσκολία θυμήθηκε τη σκήτη Τσερνίκα.

Η σκήτη είχε χτιστεί σ΄ένα νησάκι το 1608,αλλά για άγνωστο λόγο είχε εγκαταλειφθεί και ο τόπος ήταν εντελώς έρημος.Με δυσκολία και περνώντας μέσα από ένα πυκνό δασάκι βρήκαν την εγκαταλελειμένη εκκλησία.Μπαίνοντας μέσα για να προσκυνήσουν τις εικόνες είδαν στο ιερό ένα φοβερό φίδι.Τότε ο Οσιος του είπε με πραότητα:”Μικρούλη μου,μέχρι τώρα έμεινες εσυ εδώ,τώρα είναι η σειρά μας να μείνουμε’’Και το φίδι προς έκπληξη όλων έφυγε.Το 1784 η μονή ειχε 130 μοναχούς

Ο Οσιος Γεώργιος εκοιμήθη ςτις 3 Δεκεμβρίου 1806 την 7η πρωινή ώρα.
Στις 20-21 Οκτωβρίου 2005 η Ρουμανική Σύνοδος αποφάσισε την αγιοκατάταξη του.Αυτό έγινε επισήμως στις 3 Δεκεμβρίου 2005 στη μονή Τσερνίκα όπου βρίσκονται και τα άγια λείψανά του.