Ο Όσιος Καλλίνικος της Τσερνίκα υπήρξε μία από τις μεγαλύτερες πνευματικές μορφές του 19ου αιώνα.
Γεννήθηκε στο Βουκουρέστι, στις 7 Οκτωβρίου του 1787., από γονείς ευσεβείς και φιλόθεους, τον Αντώνιο και την Φλοάερα, και το κατά κόσμον όνομά του ήταν Κωνσταντίνος. Η μητέρα του σε μεγάλη ηλικία έγινε μοναχή και έλαβε το όνομα Φιλοθέη. Ο πόθος του για τον Θεό και η δίψα του για προσευχή οδηγούσαν τα βήματά του στη μονή της Τσέρνικα, ενώ ήταν ακόμη μαθητής στο Βουκουρέστι. Τον Μάρτιο του έτους 1807 . αποφάσισε να εγκαταλείψει οριστικά τον κόσμο και να μονάσει. Στις 12 Νοεμβρίου του 1808 . εκάρη μοναχός και έλαβε το όνομα Καλλίνικος. Τον επόμενο μήνα, ο Βούλγαρος Επίσκοπος της Βράτα, που κατέφυγε στο Βουκουρέστι λόγω των Τούρκων, τον χειροτόνησε διάκονο στο ναό του Αγίου Νικολάου της Τσέρνικα.
Υπό την καθοδήγηση του πνευματικού του πατρός, ο νεαρός μοναχός άρχισε τους μεγάλους πνευματικούς αγώνες, την άσκηση, την αδιάλειπτη προσευχή, τη νηστεία, την εργασία και την μελέτη της Αγίας Γραφής και των Αγίων Πατέρων.
Το έτος 1812 . απεστάλη μαζί με τον πνευματικό του στη μονή του Νεάμτς, προκειμένου να ζητήσει βοήθεια για την επιδιόρθωση του ναού του Αγίου Νικολάου της Τσέρνικα, ο οποίος είχε καταστραφεί από σεισμό. Με αυτή την ευκαιρία επισκέφθηκε και τα άλλα μοναστήρια της Μολδαβίας.
Το έτος 1813 . χειροτονήθηκε πρεσβύτερος στο ναό Μπάτιστε από τον Επίσκοπο Διονύσιο Λούπου, τον μελλοντικό Μητροπολίτη της χώρας και το έτος 1815 . διορίσθηκε οικονόμος της μονής. Το 1817 . αναχώρησε για το Άγιον Όρος με σκοπό να διδαχθεί την μοναχική ζωή των Αθωνιτών Πατέρων και να ωφεληθεί πνευματικά από την πνευματική τους εμπειρία και άσκηση.
Μετά την κοίμηση του ηγουμένου της μονής, Δωροθέου, στις 14 Δεκεμβρίου 1818 ., η μοναστική κοινότητα της Τσέρνικα εξέλεξε ηγούμενο τον Ιερομόναχο Καλλίνικο, χάρη στην ξεχωριστή ασκητική βιοτή του, την αγάπη και την αφοσίωσή του στο μοναχισμό. Ύστερα από δύο χρόνια έλαβε και το οφφίκιο του αρχιμανδρίτου.
Τα τριάντα δύο χρόνια της ηγουμενίας του αποτέλεσαν περίοδο πνευματικής ακμής για τη μονή. Κατασκευάσθηκαν προσκυνητάρια, κελλιά και εργαστήρια για τα εργόχειρα των μοναχών. Όσοι γνώριζαν γράμματα ασχολούνταν με την αντιγραφή πολύτιμων χειρογράφων και έργων Πατέρων και εκκλησιαστικών συγγραφέων. Ο αριθμός των μοναχών αυξανόταν σημαντικά. Το 1838 . εγκαταβιούσαν στη μονή τριακόσιοι μοναχοί, ενώ το 1850. ήσαν τριακόσιοι πενήντα.
Ο ηγούμενος Καλλίνικος διακρίθηκε κυρίως για την ελεημοσύνη και την αγάπη του προς τους φτωχούς και τους πάσχοντες, καθώς και προς τους πρόσφυγες που έβρισκαν στο μοναστήρι καταφύγιο και τροφή. Επίσης ίδρυσε ένα σχολείο για τα παιδιά της περιοχής και ανέλαβε την κατασκευή και ανακαίνιση πολλών ναών και προσκυνηταρίων. Ο Άγιος Καλλίνικος ήταν τόσο ελεήμων που, όταν δεν είχε τίποτα να προσφέρει, έδινε τα δικά του ενδύματα και κλαίγοντας ικέτευε τους συνεργάτες του να μαζέψουν χρήματα, για να έχει να τα μοιράζει στους φτωχούς και στους πάσχοντες.
Το έτος 1850., ύστερα από σαράντα τρία χρόνια στο μοναστήρι, ο ηγούμενος Καλλίνικος κλήθηκε να αποδεχθεί το αρχιερατικό αξίωμα. Αφού προηγουμένως είχε αρνηθεί, τελικά υπέκυψε στις παρακλήσεις του βοεβόδα Μπάρμπου Στίρμπεϊ, και στις 15 Σεπτεμβρίου του 1850 . εξελέγη Επίσκοπος της πόλεως Ρίμνικ - Βίλτσεα. Η χειροτονία του σε Επίσκοπο έγινε στις 26 Οκτωβρίου του 1850 . στο μητροπολιτικό ναό του Βουκουρεστίου. Επειδή η επισκοπική έδρα του Ρίμνικ είχε καταστραφεί από πυρκαγιά, η ενθρόνιση έγινε στις 26 Νοεμβρίου στην Κραϊόβα.
Σε αυτή την επισκοπή η κατάσταση ήταν πολύ δύσκολη. Για δέκα χρόνια η Μητρόπολη διευθυνόταν από τοποτηρητές, η έδρα και ο καθεδρικός ναός είχαν καταστραφεί, οι ιερείς ήσαν ελάχιστοι και αμόρφωτοι, ενώ το εκκλησιαστικό σχολείο είχε κλείσει λόγω της επαναστάσεως το 1848
Ο νέος Επίσκοπος αφοσιώθηκε αμέσως με αυταπάρνηση και δύναμη στην αποστολή του. Χειροτόνησε καλούς και ευλαβείς κληρικούς, το 1851 . επανίδρυσε το εκκλησιαστικό σχολείο της Κραϊόβα και το 1854 το μετέφερε στο Ρίμνικ, ενώ παράλληλα ίδρυσε σχολές για την κατάρτιση ιεροψαλτών.
Το έτος 1854 ., αφού η έδρα της επισκοπής μεταφέρθηκε στο Ρίμνικ, ξεκίνησε την ανοικοδόμηση ενός νέου ναού. Μεταξύ των ετών 1859 - 1864 . έκτισε με δικές του δαπάνες ένα νέο ναό στη σκήτη Φρασινέι, όπου εισήγαγε τους κανόνες της μοναχικής πολιτείας του Αγίου Όρους.
Φιλότεχνος και φιλομαθής ο Άγιος ίδρυσε, το 1860 ., τυπογραφείο, στο οποίο εκδίδονταν εκκλησιαστικά και διδακτικά βιβλία και το οποίο παρεχώρησε στην πόλη Ρίμνικ με τον όρο το ήμισυ των εισοδημάτων να διατίθεται για την συντήρηση των σχολείων και των φτωχών μαθητών καθώς και της σκήτης Φρασινέι.
Ο Επίσκοπος Καλλίνικος υπήρξε και γνήσιος πατριώτης. Ως Επίσκοπος έλαβε μέρος στις διεργασίες της Δημόσιας Συνελεύσεως της χώρας και διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στην ένωση της Μολδαβίας και της Τσάρα Ρομανεάσκα. Την άνοιξη του έτους 1857 . απέστειλε εγκύκλιο προς όλους τους ηγουμένους και ιερείς, διά της οποίας ζητούσε να τελεσθούν σε όλους τους ναούς, ακολουθίες και προσευχές για την ένωση του Ρουμανικού λαού.
Ο Άγιος Θεός τον ευλόγησε και με το χάρισμα της θαυματουργίας. Πολλοί ασθενείς, που επικαλούνταν τις προσευχές του Αγίου, θεραπεύονταν.
Σε μεγάλη ηλικία και ενώ ήταν ασθενής, ο Όσιος αποσύρθηκε στη μονή της Τσέρνικα, τον Μάιο του 1867., αναθέτοντας την προσωρινή διοίκηση της Επισκοπής στον αρχιμανδρίτη Γρηγόριο. Η τότε κυβέρνηση, ως έκφραση εκτιμήσεως και σεβασμού προς το πρόσωπο του Αγίου, αρνήθηκε την αποχώρησή του από τον επισκοπικό θρόνο. Έτσι ο Άγιος παρέμεινε μέχρι τέλους της ζωής του, πατέρας και πνευματικός οδηγός του ποιμνίου του.
Ο Όσιος Καλλίνικος κοιμήθηκε με ειρήνη στις 11 Απριλίου 1868 και ενταφιάσθηκε στο ναό του Μεγαλομάρτυρος Γεωργίου, τον οποίο ο ίδιος ο Όσιος είχε χτίσει.Ανακυρήχθηκε άγιος από τη Ρουμανική Σύνοδο το 1955.Το λείψανό του βρισκεται στη Μονή Τσερνίκα στο Βουκουρέστι
1)Όταν έφυγε για το Άγιον Όρος ο πνευματικός του πατέρας ο ιερομάναχος Ποιμήν,υποσχέθηκε να μην τρώει στην διάρκεια της εβδομάδος μαγειρευμένο φαγητό παρά μονο λίγο ψωμί και νερό μετά τη δύση του ηλίου,ενώ το Σαββατοκύριακο πηγαινε στην τράπεζα της μονής μαζί με τους άλλους αδελφούς.
2)Οι πατέρες που τον γνώρισαν λένε ότι πάντοτε ήταν χλωμός από την πολύ νηστεία και τα μάτια του βαθουλωμένα από την αγρυπνία και τα δάκρυα,αφού είχε από το Θεό το χάρισμα των δακρύων στην προσευχή.
3)Όταν χειροτονήθηκε ιερέας ο Άγιος Καλλίνικος αφιερώθηκε ακόμη πιο πολύ στην βοήθεια του πλησίον.Ήταν γεμάτος θεική αγάπη για όλους κατά τη ρήση:’’Αν θέλεις να σ’αγαπήσουν όλοι αγαπησέ τους και εσύ όλους’’Όταν έβλεπε κάποιον λυπημένο λυπύνταν μαζί του,εάν έβλεπε κάποιον άρρωστο τον βοηθούσε και τον παρηγορούσε,ενώ τους φτωχούς τους ελεούσε.Γι’αυτό όλοι τον αγαπούσαν σαν έναν πραγματικό πατέρα.
4)Κατά τις μαρτυρίες μεγάλων πνευματικών της εποχής του Αγίου Καλλίνικου,ο άγιος εκανε στο εικοσιτετράωρο δυο χιλιάδες μικρές μετάνοιες και τριακόσιες μεγάλες
5)Οι ίδιοι πνευματικοί μαρτυρούν ότι είχε το χάρισμα της αδιάλειπτης προσευχής,της προσευχής του Ιησού,γι’αυτό είχε γίνει ναός του Αγίου Πνεύματος.
6)Την άνοιξη του 1817 ο όσιος Καλλίνικος μαζί με τον πνευματικό Ιγνάτιο και έναν ακόμη μοναχό αποφάσισαν να απέχουν εντελώς από την τροφή κατά τη διάρκεια όλης της Μεγ.Σαρακοστής.Με την ευλογία του ηγουμένου Δωροθέου,άρχισαν την πέρα από τις ανθρώπινες δυνάμεις αυτή προσπάθεια.Ο σατανά όμως τους έστειλε μεγάλους πειρασμούς.Ο ένας μοναχός δε μπόρεσε να νηστέψει καθόλου,ο Ιγνάτιος νήστεψε για μερικές εβδομάδες,μετά αρρώστησε και με δυσκολία έγινε καλά,ενώ ο Άγιος Καλλίνικος νήστεψε πλήρως μέχρι την Πέμπτη του Μεγ.Κανόνα,όταν έφαγε λίγο αντίδωρο.Θέλοντας όμως να συνεχίσει τη νηστεία μέχρι το Πάσχα,αρρώστησε από τρομερους ιλίγγους και αδυνάτισε ο οργανισμός του τόσο πολύ που συνήλθε μετά την Κυριακή του Θωμά.Ο ηγούμενος ήταν πολύ λυπημένος γιατί νόμιζε ότι θα πεθάνει.
Με τη βοήθεια του Θεού ο Όσιος Καλλινικος επανήλθε.Τότε ο ηγούμενος τον συμβούλευσε ν’ακολουθεί τη μέση οδό και να τρώει καθημερινά με τους άλλους αδελφούς στην τράπεζα.Κάνοντας υπακοή ο Όσιος έτρωγε καθημερινά με τους άλλους αδελφούς χωρίς να έχει φαγητό στο κελί του και μην τρώγοντας κάτι χωρίς ευλογία.Απ’αυτή τη σαρανταήμερη αυτή πλήρη αποχή από την τροφή, υπέφερε από πονακεφάλους μέχρι το τέλος της ζωής του
7)Ο υπατακτικός του, ο αρχιμανδρίτης Αναστάσιος Μπαλντόβιν έλεγε ότι ο Όσιος Καλλίνικος δεν κοιμήθηκε ποτέ ξαπλωμένος στο κρεββάτι,αλλά λαγοκοιμόταν σε μια καρέκλα,έτοιμος ανά πάσα στιγμή να ριχτεί στη μάχη με τους αόρατους εχθρούς οι οποίοι προσπαθούσαν να τον πειράξουν είτε σωματικώς είτε δια των λογισμών.
8)Ο ίδιος έλεγε ότι κανεις δε μπορούσε να πει ψέμματα μπροστά του,επειδη είχε το διορατικό χάρισμα και απεκάλυπτε την αλήθεια.
9)Ο Όσιος συνήθιζε να ψαρεύει στη λίμνη γύρω από το μοναστήρι και ότι έπιανε το έδινε για τους πατέρες.Μια μέρα ένας νεαρός μοναχός καθαρίζοντας έναν μικρό καράσσιο άρχισε να γογγύζει χτυπώντας το με το μαχαίρι και λέγοντας΄΄Να ,να,γιατί δεν μου έφεραν τον πατέρα σου,την μάνα σου,τον παππού σου που έχουν πιο μεγάλα λέπια;για να μην κουράζομαι τόσο’’.Και ο ίδιος απαντούσε:΄΄Ηρθαν και αυτοί ,αλλά τους πήραν οι μεγάλοι γέροντες και ο ηγούμενος’’
Αυτά τα λόγια έφτασαν στα αυτιά του Οσίου ηγουμένου Καλλινίκου και για ν’απομακρύνει οποιοδήποτε λογισμό και οποιαδήποτε αιτία σκανδαλισμού στο μοναστήρι,είπε
‘’Από σήμερα δεν θα ξαναβάλω ψάρι στο στόμα μου’’και κράτησε την υπόσχεση μέχρι το τέλος της ζωής του τρώγοντας μόνο λαχανικά.
10)Μια μέρα συζητώντας με τον πατέρα Ποίμενα,τον πνευματικό του, ήρθε στον Όσιο Καλλίνικο κάποιος ζητώντας ελεημοσύνη.Αυτός του έδωσε πενήντα λέι.Μετά από λίγο ήρθε ένας νεαρός και είπε στον ηγούμενο:’’Πάτερ,ο πατέρας μου πέθανε και μου άφησε χίλια λέι για να φέρω στο μοναστήρι.Πάρτε τώρα πεντακόσια και τα υπόλοιπα θα τα φέρω άλλη φορά επειδή δεν τα έχω’’.Μετά έφυγε .Τότε ο γέροντας ρώτησε τον Όσιο:-Τι σκέφτηκες π.Καλλίνικε όταν έδωσες ελεημοσύνη σ’εκείνον τον άνθρωπο;Και ο πράος ηγούμενος του απάντησε-Ηθελα να του δώσω εκατό λέι αλλά δεν είχα.Του έδωσα πενήντα και έτσι έλαβα και εγώ μόνο πεντακόσια.
11)Λέγει πάλι ο αρχιμανδρίτης.Αναστάσιος Μπαλντοβίν για τον πνευματικό του τον Όσιο Καλλίνικο
-Βλέποντας ότι υπηρετεί έναν ζωντανό άγιο και θαυμάζοντας την αγία ζωή του,τολμούσα πολλές φορές να τον ρωτήσω κάποια πράγματα περί των θεικών μυστηρίων.Μου μιλούσε μόνο για όσα ήξερε ότι ο νους μου μπορεί να χωρέσει,ενώ όταν ζητούσα περαιτέρω διευκρινήσεις μου έλεγε’’Δεν είναι ακόμη ώρα για παρόμοιες ερωτήσεις’’
12)Συνεχίζοντας ο π.Αναστάσιος λέγει
-Μου έλεγε ότι πολλοί μοναχοι και λαικοί είναι χριστιανοί μόνο κατ’όνομα,ενώ οι πράξεις τους και τα λόγια τους απέχουν πολύ από την χριστιανική αλήθεια.Γι’αυτό σε κάποιους σαν και αυτους να μην λες όσα είδες σ’εμένα,ενώ όσοι είναι σωστοί χριστιανοί και πιστεύουν στη δύναμη του Θεού,σου επιτρέπω να τους δείχνεις και να τους γράφεις,αλλά αφού φύγω εγώ απ’αυτόν τον κόσμο.
13)Διηγείται ο π.Αναστάσιος
-Ήταν τόσο ελεήμων, που όταν δεν είχε κάτι για να δώσει ελεημοσύνη,η αγιωσύνη του έδινε και τα ρούχα που φορούσε.Τότε με παρακαλούσε, εμένα τον ανάξιο,να βρω χρήματα για ‘’τ’αδέλφια του Χριστού’’όπως ονόμαζε τους φτωχούς και τους αδύνατους.
14)Μια φορά ,όταν ο Όσιος Καλλίνικος ήταν επίσκοπος,μετά το τέλος της Θ.Λειτουργίας ο επίτροπος του έδωσε έξι χρυσά νομίσματα.Βγαίνοντας από τον προαύλειο χώρο της επισκοπής μια γυναίκα του ζήτησε ελεημοσύνη.Αμέσως της έδωσε τα έξι χρυσά νομίσματα.
Μετά από τρείς ημέρες η ίδια γυναίκα χτύπησε την πόρτα του Οσίου Καλλινίκου για να ζητήσει ελεημοσύνη.Τότε φώναξε τον υποτακτικό του, τον π.Αναστάσιο και είπε:
-Δωστε ελεημοσύνη στην γυναίκα έξω
-Σεβασμιώτατε σ’αυτή τη γυναίκα δώσατε τα έξι χρυσά νομίσματα προχθές στην εκκλησία.
Τότε ο πράος ιεράρχης του απάντησε:
-Εσύ αν έφαγες εχθές ,σήμερα δεν θέλεις να φας;Κάπου θα χρωστούσε γι’αυτό θα ζητάει πάλι ελεημοσύνη.Πήγαινε λοιπόν έξω να της δώσεις!
Από εκείνη τη στιγμή μέχρι το τέλος της ζωής του Οσίου Καλλινίκου,δεν τόλμησε ξανά ο υποτακτικός να κάνει κάποια παρατήρηση αναφορικά με τις ελεημοσύνες.
15)Την Πέμπτη της Διακαινησίμου,δηλαδή την 11η Απριλίου 1868,είχαν συμπληρώθει οι δεκατέσσερις μέρες όπου είχε προειπεί ο Όσιος ότι θα πεθάνει.
Tο λείψανο του Οσίου Καλλινίκου-Μονη Τσερνίκα,Βουκουρέστι
Γεννήθηκε στο Βουκουρέστι, στις 7 Οκτωβρίου του 1787., από γονείς ευσεβείς και φιλόθεους, τον Αντώνιο και την Φλοάερα, και το κατά κόσμον όνομά του ήταν Κωνσταντίνος. Η μητέρα του σε μεγάλη ηλικία έγινε μοναχή και έλαβε το όνομα Φιλοθέη. Ο πόθος του για τον Θεό και η δίψα του για προσευχή οδηγούσαν τα βήματά του στη μονή της Τσέρνικα, ενώ ήταν ακόμη μαθητής στο Βουκουρέστι. Τον Μάρτιο του έτους 1807 . αποφάσισε να εγκαταλείψει οριστικά τον κόσμο και να μονάσει. Στις 12 Νοεμβρίου του 1808 . εκάρη μοναχός και έλαβε το όνομα Καλλίνικος. Τον επόμενο μήνα, ο Βούλγαρος Επίσκοπος της Βράτα, που κατέφυγε στο Βουκουρέστι λόγω των Τούρκων, τον χειροτόνησε διάκονο στο ναό του Αγίου Νικολάου της Τσέρνικα.
Υπό την καθοδήγηση του πνευματικού του πατρός, ο νεαρός μοναχός άρχισε τους μεγάλους πνευματικούς αγώνες, την άσκηση, την αδιάλειπτη προσευχή, τη νηστεία, την εργασία και την μελέτη της Αγίας Γραφής και των Αγίων Πατέρων.
Το έτος 1812 . απεστάλη μαζί με τον πνευματικό του στη μονή του Νεάμτς, προκειμένου να ζητήσει βοήθεια για την επιδιόρθωση του ναού του Αγίου Νικολάου της Τσέρνικα, ο οποίος είχε καταστραφεί από σεισμό. Με αυτή την ευκαιρία επισκέφθηκε και τα άλλα μοναστήρια της Μολδαβίας.
Το έτος 1813 . χειροτονήθηκε πρεσβύτερος στο ναό Μπάτιστε από τον Επίσκοπο Διονύσιο Λούπου, τον μελλοντικό Μητροπολίτη της χώρας και το έτος 1815 . διορίσθηκε οικονόμος της μονής. Το 1817 . αναχώρησε για το Άγιον Όρος με σκοπό να διδαχθεί την μοναχική ζωή των Αθωνιτών Πατέρων και να ωφεληθεί πνευματικά από την πνευματική τους εμπειρία και άσκηση.
Μετά την κοίμηση του ηγουμένου της μονής, Δωροθέου, στις 14 Δεκεμβρίου 1818 ., η μοναστική κοινότητα της Τσέρνικα εξέλεξε ηγούμενο τον Ιερομόναχο Καλλίνικο, χάρη στην ξεχωριστή ασκητική βιοτή του, την αγάπη και την αφοσίωσή του στο μοναχισμό. Ύστερα από δύο χρόνια έλαβε και το οφφίκιο του αρχιμανδρίτου.
Τα τριάντα δύο χρόνια της ηγουμενίας του αποτέλεσαν περίοδο πνευματικής ακμής για τη μονή. Κατασκευάσθηκαν προσκυνητάρια, κελλιά και εργαστήρια για τα εργόχειρα των μοναχών. Όσοι γνώριζαν γράμματα ασχολούνταν με την αντιγραφή πολύτιμων χειρογράφων και έργων Πατέρων και εκκλησιαστικών συγγραφέων. Ο αριθμός των μοναχών αυξανόταν σημαντικά. Το 1838 . εγκαταβιούσαν στη μονή τριακόσιοι μοναχοί, ενώ το 1850. ήσαν τριακόσιοι πενήντα.
Ο ηγούμενος Καλλίνικος διακρίθηκε κυρίως για την ελεημοσύνη και την αγάπη του προς τους φτωχούς και τους πάσχοντες, καθώς και προς τους πρόσφυγες που έβρισκαν στο μοναστήρι καταφύγιο και τροφή. Επίσης ίδρυσε ένα σχολείο για τα παιδιά της περιοχής και ανέλαβε την κατασκευή και ανακαίνιση πολλών ναών και προσκυνηταρίων. Ο Άγιος Καλλίνικος ήταν τόσο ελεήμων που, όταν δεν είχε τίποτα να προσφέρει, έδινε τα δικά του ενδύματα και κλαίγοντας ικέτευε τους συνεργάτες του να μαζέψουν χρήματα, για να έχει να τα μοιράζει στους φτωχούς και στους πάσχοντες.
Σε αυτή την επισκοπή η κατάσταση ήταν πολύ δύσκολη. Για δέκα χρόνια η Μητρόπολη διευθυνόταν από τοποτηρητές, η έδρα και ο καθεδρικός ναός είχαν καταστραφεί, οι ιερείς ήσαν ελάχιστοι και αμόρφωτοι, ενώ το εκκλησιαστικό σχολείο είχε κλείσει λόγω της επαναστάσεως το 1848
Ο νέος Επίσκοπος αφοσιώθηκε αμέσως με αυταπάρνηση και δύναμη στην αποστολή του. Χειροτόνησε καλούς και ευλαβείς κληρικούς, το 1851 . επανίδρυσε το εκκλησιαστικό σχολείο της Κραϊόβα και το 1854 το μετέφερε στο Ρίμνικ, ενώ παράλληλα ίδρυσε σχολές για την κατάρτιση ιεροψαλτών.
Το έτος 1854 ., αφού η έδρα της επισκοπής μεταφέρθηκε στο Ρίμνικ, ξεκίνησε την ανοικοδόμηση ενός νέου ναού. Μεταξύ των ετών 1859 - 1864 . έκτισε με δικές του δαπάνες ένα νέο ναό στη σκήτη Φρασινέι, όπου εισήγαγε τους κανόνες της μοναχικής πολιτείας του Αγίου Όρους.
Οσιος Καλλίνικος-Φώτο από το προσωπικό μου αρχείο
Φιλότεχνος και φιλομαθής ο Άγιος ίδρυσε, το 1860 ., τυπογραφείο, στο οποίο εκδίδονταν εκκλησιαστικά και διδακτικά βιβλία και το οποίο παρεχώρησε στην πόλη Ρίμνικ με τον όρο το ήμισυ των εισοδημάτων να διατίθεται για την συντήρηση των σχολείων και των φτωχών μαθητών καθώς και της σκήτης Φρασινέι.
Ο Επίσκοπος Καλλίνικος υπήρξε και γνήσιος πατριώτης. Ως Επίσκοπος έλαβε μέρος στις διεργασίες της Δημόσιας Συνελεύσεως της χώρας και διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στην ένωση της Μολδαβίας και της Τσάρα Ρομανεάσκα. Την άνοιξη του έτους 1857 . απέστειλε εγκύκλιο προς όλους τους ηγουμένους και ιερείς, διά της οποίας ζητούσε να τελεσθούν σε όλους τους ναούς, ακολουθίες και προσευχές για την ένωση του Ρουμανικού λαού.
Ο Άγιος Θεός τον ευλόγησε και με το χάρισμα της θαυματουργίας. Πολλοί ασθενείς, που επικαλούνταν τις προσευχές του Αγίου, θεραπεύονταν.
Σε μεγάλη ηλικία και ενώ ήταν ασθενής, ο Όσιος αποσύρθηκε στη μονή της Τσέρνικα, τον Μάιο του 1867., αναθέτοντας την προσωρινή διοίκηση της Επισκοπής στον αρχιμανδρίτη Γρηγόριο. Η τότε κυβέρνηση, ως έκφραση εκτιμήσεως και σεβασμού προς το πρόσωπο του Αγίου, αρνήθηκε την αποχώρησή του από τον επισκοπικό θρόνο. Έτσι ο Άγιος παρέμεινε μέχρι τέλους της ζωής του, πατέρας και πνευματικός οδηγός του ποιμνίου του.
Ο Όσιος Καλλίνικος κοιμήθηκε με ειρήνη στις 11 Απριλίου 1868 και ενταφιάσθηκε στο ναό του Μεγαλομάρτυρος Γεωργίου, τον οποίο ο ίδιος ο Όσιος είχε χτίσει.Ανακυρήχθηκε άγιος από τη Ρουμανική Σύνοδο το 1955.Το λείψανό του βρισκεται στη Μονή Τσερνίκα στο Βουκουρέστι
Η Μονή Τσερνίκ
ΣΚΗΝΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ΘΑΥΜΑΣΤΟ ΒΙΟ ΤΟΥ ΟΣΙΟΥ ΚΑΛΛΙΝΙΚΟΥ ΤΗΣ ΤΣΕΡΝΙΚΑ1)Όταν έφυγε για το Άγιον Όρος ο πνευματικός του πατέρας ο ιερομάναχος Ποιμήν,υποσχέθηκε να μην τρώει στην διάρκεια της εβδομάδος μαγειρευμένο φαγητό παρά μονο λίγο ψωμί και νερό μετά τη δύση του ηλίου,ενώ το Σαββατοκύριακο πηγαινε στην τράπεζα της μονής μαζί με τους άλλους αδελφούς.
2)Οι πατέρες που τον γνώρισαν λένε ότι πάντοτε ήταν χλωμός από την πολύ νηστεία και τα μάτια του βαθουλωμένα από την αγρυπνία και τα δάκρυα,αφού είχε από το Θεό το χάρισμα των δακρύων στην προσευχή.
3)Όταν χειροτονήθηκε ιερέας ο Άγιος Καλλίνικος αφιερώθηκε ακόμη πιο πολύ στην βοήθεια του πλησίον.Ήταν γεμάτος θεική αγάπη για όλους κατά τη ρήση:’’Αν θέλεις να σ’αγαπήσουν όλοι αγαπησέ τους και εσύ όλους’’Όταν έβλεπε κάποιον λυπημένο λυπύνταν μαζί του,εάν έβλεπε κάποιον άρρωστο τον βοηθούσε και τον παρηγορούσε,ενώ τους φτωχούς τους ελεούσε.Γι’αυτό όλοι τον αγαπούσαν σαν έναν πραγματικό πατέρα.
4)Κατά τις μαρτυρίες μεγάλων πνευματικών της εποχής του Αγίου Καλλίνικου,ο άγιος εκανε στο εικοσιτετράωρο δυο χιλιάδες μικρές μετάνοιες και τριακόσιες μεγάλες
5)Οι ίδιοι πνευματικοί μαρτυρούν ότι είχε το χάρισμα της αδιάλειπτης προσευχής,της προσευχής του Ιησού,γι’αυτό είχε γίνει ναός του Αγίου Πνεύματος.
Τα αρχιερατικά άμφια του Οσίου-Φώτο από το προσωπικό μου αρχείο
6)Την άνοιξη του 1817 ο όσιος Καλλίνικος μαζί με τον πνευματικό Ιγνάτιο και έναν ακόμη μοναχό αποφάσισαν να απέχουν εντελώς από την τροφή κατά τη διάρκεια όλης της Μεγ.Σαρακοστής.Με την ευλογία του ηγουμένου Δωροθέου,άρχισαν την πέρα από τις ανθρώπινες δυνάμεις αυτή προσπάθεια.Ο σατανά όμως τους έστειλε μεγάλους πειρασμούς.Ο ένας μοναχός δε μπόρεσε να νηστέψει καθόλου,ο Ιγνάτιος νήστεψε για μερικές εβδομάδες,μετά αρρώστησε και με δυσκολία έγινε καλά,ενώ ο Άγιος Καλλίνικος νήστεψε πλήρως μέχρι την Πέμπτη του Μεγ.Κανόνα,όταν έφαγε λίγο αντίδωρο.Θέλοντας όμως να συνεχίσει τη νηστεία μέχρι το Πάσχα,αρρώστησε από τρομερους ιλίγγους και αδυνάτισε ο οργανισμός του τόσο πολύ που συνήλθε μετά την Κυριακή του Θωμά.Ο ηγούμενος ήταν πολύ λυπημένος γιατί νόμιζε ότι θα πεθάνει.
Με τη βοήθεια του Θεού ο Όσιος Καλλινικος επανήλθε.Τότε ο ηγούμενος τον συμβούλευσε ν’ακολουθεί τη μέση οδό και να τρώει καθημερινά με τους άλλους αδελφούς στην τράπεζα.Κάνοντας υπακοή ο Όσιος έτρωγε καθημερινά με τους άλλους αδελφούς χωρίς να έχει φαγητό στο κελί του και μην τρώγοντας κάτι χωρίς ευλογία.Απ’αυτή τη σαρανταήμερη αυτή πλήρη αποχή από την τροφή, υπέφερε από πονακεφάλους μέχρι το τέλος της ζωής του
7)Ο υπατακτικός του, ο αρχιμανδρίτης Αναστάσιος Μπαλντόβιν έλεγε ότι ο Όσιος Καλλίνικος δεν κοιμήθηκε ποτέ ξαπλωμένος στο κρεββάτι,αλλά λαγοκοιμόταν σε μια καρέκλα,έτοιμος ανά πάσα στιγμή να ριχτεί στη μάχη με τους αόρατους εχθρούς οι οποίοι προσπαθούσαν να τον πειράξουν είτε σωματικώς είτε δια των λογισμών.
8)Ο ίδιος έλεγε ότι κανεις δε μπορούσε να πει ψέμματα μπροστά του,επειδη είχε το διορατικό χάρισμα και απεκάλυπτε την αλήθεια.
9)Ο Όσιος συνήθιζε να ψαρεύει στη λίμνη γύρω από το μοναστήρι και ότι έπιανε το έδινε για τους πατέρες.Μια μέρα ένας νεαρός μοναχός καθαρίζοντας έναν μικρό καράσσιο άρχισε να γογγύζει χτυπώντας το με το μαχαίρι και λέγοντας΄΄Να ,να,γιατί δεν μου έφεραν τον πατέρα σου,την μάνα σου,τον παππού σου που έχουν πιο μεγάλα λέπια;για να μην κουράζομαι τόσο’’.Και ο ίδιος απαντούσε:΄΄Ηρθαν και αυτοί ,αλλά τους πήραν οι μεγάλοι γέροντες και ο ηγούμενος’’
Αυτά τα λόγια έφτασαν στα αυτιά του Οσίου ηγουμένου Καλλινίκου και για ν’απομακρύνει οποιοδήποτε λογισμό και οποιαδήποτε αιτία σκανδαλισμού στο μοναστήρι,είπε
‘’Από σήμερα δεν θα ξαναβάλω ψάρι στο στόμα μου’’και κράτησε την υπόσχεση μέχρι το τέλος της ζωής του τρώγοντας μόνο λαχανικά.
10)Μια μέρα συζητώντας με τον πατέρα Ποίμενα,τον πνευματικό του, ήρθε στον Όσιο Καλλίνικο κάποιος ζητώντας ελεημοσύνη.Αυτός του έδωσε πενήντα λέι.Μετά από λίγο ήρθε ένας νεαρός και είπε στον ηγούμενο:’’Πάτερ,ο πατέρας μου πέθανε και μου άφησε χίλια λέι για να φέρω στο μοναστήρι.Πάρτε τώρα πεντακόσια και τα υπόλοιπα θα τα φέρω άλλη φορά επειδή δεν τα έχω’’.Μετά έφυγε .Τότε ο γέροντας ρώτησε τον Όσιο:-Τι σκέφτηκες π.Καλλίνικε όταν έδωσες ελεημοσύνη σ’εκείνον τον άνθρωπο;Και ο πράος ηγούμενος του απάντησε-Ηθελα να του δώσω εκατό λέι αλλά δεν είχα.Του έδωσα πενήντα και έτσι έλαβα και εγώ μόνο πεντακόσια.
ΑΓ.ΓΕΩΡΓΙΟΣ-Ο ναός που έχτισε ο Όσιος Καλλίνικος
11)Λέγει πάλι ο αρχιμανδρίτης.Αναστάσιος Μπαλντοβίν για τον πνευματικό του τον Όσιο Καλλίνικο
-Βλέποντας ότι υπηρετεί έναν ζωντανό άγιο και θαυμάζοντας την αγία ζωή του,τολμούσα πολλές φορές να τον ρωτήσω κάποια πράγματα περί των θεικών μυστηρίων.Μου μιλούσε μόνο για όσα ήξερε ότι ο νους μου μπορεί να χωρέσει,ενώ όταν ζητούσα περαιτέρω διευκρινήσεις μου έλεγε’’Δεν είναι ακόμη ώρα για παρόμοιες ερωτήσεις’’
12)Συνεχίζοντας ο π.Αναστάσιος λέγει
-Μου έλεγε ότι πολλοί μοναχοι και λαικοί είναι χριστιανοί μόνο κατ’όνομα,ενώ οι πράξεις τους και τα λόγια τους απέχουν πολύ από την χριστιανική αλήθεια.Γι’αυτό σε κάποιους σαν και αυτους να μην λες όσα είδες σ’εμένα,ενώ όσοι είναι σωστοί χριστιανοί και πιστεύουν στη δύναμη του Θεού,σου επιτρέπω να τους δείχνεις και να τους γράφεις,αλλά αφού φύγω εγώ απ’αυτόν τον κόσμο.
13)Διηγείται ο π.Αναστάσιος
-Ήταν τόσο ελεήμων, που όταν δεν είχε κάτι για να δώσει ελεημοσύνη,η αγιωσύνη του έδινε και τα ρούχα που φορούσε.Τότε με παρακαλούσε, εμένα τον ανάξιο,να βρω χρήματα για ‘’τ’αδέλφια του Χριστού’’όπως ονόμαζε τους φτωχούς και τους αδύνατους.
14)Μια φορά ,όταν ο Όσιος Καλλίνικος ήταν επίσκοπος,μετά το τέλος της Θ.Λειτουργίας ο επίτροπος του έδωσε έξι χρυσά νομίσματα.Βγαίνοντας από τον προαύλειο χώρο της επισκοπής μια γυναίκα του ζήτησε ελεημοσύνη.Αμέσως της έδωσε τα έξι χρυσά νομίσματα.
Μετά από τρείς ημέρες η ίδια γυναίκα χτύπησε την πόρτα του Οσίου Καλλινίκου για να ζητήσει ελεημοσύνη.Τότε φώναξε τον υποτακτικό του, τον π.Αναστάσιο και είπε:
-Δωστε ελεημοσύνη στην γυναίκα έξω
-Σεβασμιώτατε σ’αυτή τη γυναίκα δώσατε τα έξι χρυσά νομίσματα προχθές στην εκκλησία.
Τότε ο πράος ιεράρχης του απάντησε:
-Εσύ αν έφαγες εχθές ,σήμερα δεν θέλεις να φας;Κάπου θα χρωστούσε γι’αυτό θα ζητάει πάλι ελεημοσύνη.Πήγαινε λοιπόν έξω να της δώσεις!
Από εκείνη τη στιγμή μέχρι το τέλος της ζωής του Οσίου Καλλινίκου,δεν τόλμησε ξανά ο υποτακτικός να κάνει κάποια παρατήρηση αναφορικά με τις ελεημοσύνες.
15)Την Πέμπτη της Διακαινησίμου,δηλαδή την 11η Απριλίου 1868,είχαν συμπληρώθει οι δεκατέσσερις μέρες όπου είχε προειπεί ο Όσιος ότι θα πεθάνει.
Σχεδιάγραμμα της Μονής Τσερνίκα με την πανέμορφη λίμνη.Δεξια βρίσκεται το νησάκι του Αγ. Νικολάου και αριστερά του Αγ.Γεωργίου.Η μονή έχει 3 ναούς-Αγ.Γεωργίου,Αγ.Νικολάου και Αγ.Λαζάρου.Επίσης εκει βρίσκεται το σπίτι που έζησε ο άγιος και Θεολογικό Σεμινάριο
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ ΤΟΝ ΒΙΟ ΤΟΥ ΟΣΙΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΤΗΣ ΤΣΕΡΝΙΚΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου