Συμπληρώνονται φέτος 24 χρόνια από το μεγαλύτερο «πολιτιστικό έγκλημα» στην ιστορία της Ρουμανίας: την καταστροφή της Μονής Βακαρέστι.
Η μονή Βακαρέστι άρχισε να χτίζεται το 1716 από τον Νικόλαο Μαυροκορδάτο, τον πρώτο φαναριώτη ηγεμόνα των Ρουμανικών Χωρών, άνθρωπος με μεγάλη μόρφωση. Το 1730 πέθανε από πανούκλα και θάφτηκε σ’ αυτήν την εκκλησία. Ο γιος του Κωνσταντίνος ο οποίος τον διαδέχθηκε, τελείωσε το έργο του πατέρα του. Το μοναστηριακό συγκρότημα απλώνονταν σε μια έκταση 18.000τ.μ. και ήταν το πιο σημαντικό αρχιτεκτονικό μνημείο του 18ου αιώνα και το μεγαλύτερο της Ν.Α. Ευρώπης.
Το 1848 έγινε τόπος φυλάκισης για τους αρχηγούς της επανάστασης, ενώ το 1864 έγινε επίσημη κρατική φυλακή. Μετά ακολούθησε η παρακμή, μέχρι το 1973 όπου άρχισε η αποκατάσταση του μνημείου.
Ο σεισμός του 1977 προκάλεσε κάποιες φθορές στο μνημείο.
Ήταν η περίοδος όπου ο χάρτης του Βουκουρεστίου είχε γίνει παιχνίδι στα χέρια του Τσαουσέσκου όπου έκανε τον αρχιτέκτονα, γκρεμίζοντας συνοικίες ολόκληρες, μεταφέροντας και γκρεμίζοντας εκκλησίες κατά το δοκούν. Κουνούσε λίγο το χέρι του και σε λίγες μέρες τα πάντα έσβηναν από προσώπου γης. Έτσι καταστράφηκαν 22 εκκλησίες και εξαφανίστηκε το 1/5 των κτιρίων της παλιάς πόλης του Βουκουρεστίου.
Στις 2 Δεκεμβρίου 1984 ο Τσαουσέσκου και η κουστωδία του έκαναν μια απρόοπτη επίσκεψη στη Μονή Βακαρέστι. Μισώντας αυτό το μέρος διέταξε να γίνει μελέτη για να χτιστούν νέα κτίρια πάνω από το μοναστηριακό συγκρότημα.
Οι διανοούμενοι που ήταν υπεύθυνοι για την τύχη αυτού του ανεκτίμητης αξίας ιστορικού μνημείου, πέρασαν εφιαλτικές μέρες και νύχτες, στην προσπάθειά τους να το σώσουν. Έγινε ότι ήταν ανθρωπίνως δυνατόν: υπομνήματα, μελέτες, γραπτές διαμαρτυρίες.
Μεγάλες προσωπικότητες της εποχής έστειλαν επιστολές.
Μάταια! Ο “Μέγας κτίτωρ” ήταν αμετάπειστος.
Λέγεται ότι ο Τσαουσέσκου μισούσε το Βακαρέστι επειδή εκεί είχε φυλακιστεί ως ποινικός ή πολιτικός κρατούμενος στα νιάτα του.
Πόλη χωρίς καρδιά
Ο Δεκέμβριος του 1986 ήταν ένας μήνας θλιβερός για τους κατοίκους του Βουκουρεστίου. Η Μονή Βακαρέστι δεν υπήρχε πια, είχε χαθεί για πάντα και είχαν απομείνει οι φωτογραφίες και οι αναμνήσεις. Οι μπουλντόζες γκρέμιζαν τις παλιές εκκλησίες τεμάχιζαν τους αγίους στους τοίχους και διέλυαν τις εικόνες. Οι κάτοικοι ανήμποροι στέκονταν στην άκρη του δρόμου και έκλαιγαν.
Στο βιβλίο «Η καταστροφή της Μονής Βακαρέστι» ο αρχιτέκτονας Gh. Leahu σημειώνει: «Στις 11 Δεκεμβρίου 1986, κατά το δειλινό, πέρασα με θλίψη στην ψυχή από την Πλατεία Σουντουλούι για να αποχαιρετήσω το μνημείο. Η σεκιουριτάτε δεν επέτρεπε σε κανέναν να πλησιάσει. Ο προαύλιος χώρος δεν υπήρχε πια. Η ηγεμονική οικία και το ηγουμενείο χωρίς σκέπη και τοίχους στον όροφο. Η εκκλησία μισογκρεμισμένη. Μέχρι την 15η Δεκεμβρίου 1986 δεν υπήρχε πια τίποτα.
Μια ζωντανή πληγή
Σήμερα το μέρος όπου βρισκόταν η Μονή Βακαρέστι είναι παγωμένο και έρημο. Ο Τσαουσέσκου, μέσα στην παράνοιά του ήθελε να χτίσει κάτι μοναδικό στον κόσμο! Ένα μεγαλειώδες οικοδόμημα της “χρυσής εποχής”. Μέχρι τον Δεκέμβριο του 1989 είχαν μπει μόνο τα θεμέλια. Μετά κλάπηκε ότι υπήρχε εκεί.
Τώρα αυτό το μέρος είναι γεμάτο σκουπίδια και ψόφια ζώα. Πονάει ακόμη η πληγή που έχει ανοίξει στην οδό Βακαρέστι 391-393.
Μετάφραση – www.proskynitis.blogspot.com.
Πηγή-περιοδικό Lumea Credintei – C. Marculescu G. Mateescu.
Η μονή Βακαρέστι άρχισε να χτίζεται το 1716 από τον Νικόλαο Μαυροκορδάτο, τον πρώτο φαναριώτη ηγεμόνα των Ρουμανικών Χωρών, άνθρωπος με μεγάλη μόρφωση. Το 1730 πέθανε από πανούκλα και θάφτηκε σ’ αυτήν την εκκλησία. Ο γιος του Κωνσταντίνος ο οποίος τον διαδέχθηκε, τελείωσε το έργο του πατέρα του. Το μοναστηριακό συγκρότημα απλώνονταν σε μια έκταση 18.000τ.μ. και ήταν το πιο σημαντικό αρχιτεκτονικό μνημείο του 18ου αιώνα και το μεγαλύτερο της Ν.Α. Ευρώπης.
Το 1848 έγινε τόπος φυλάκισης για τους αρχηγούς της επανάστασης, ενώ το 1864 έγινε επίσημη κρατική φυλακή. Μετά ακολούθησε η παρακμή, μέχρι το 1973 όπου άρχισε η αποκατάσταση του μνημείου.
μακέτα της μονής
Ο σεισμός του 1977 προκάλεσε κάποιες φθορές στο μνημείο.
Ήταν η περίοδος όπου ο χάρτης του Βουκουρεστίου είχε γίνει παιχνίδι στα χέρια του Τσαουσέσκου όπου έκανε τον αρχιτέκτονα, γκρεμίζοντας συνοικίες ολόκληρες, μεταφέροντας και γκρεμίζοντας εκκλησίες κατά το δοκούν. Κουνούσε λίγο το χέρι του και σε λίγες μέρες τα πάντα έσβηναν από προσώπου γης. Έτσι καταστράφηκαν 22 εκκλησίες και εξαφανίστηκε το 1/5 των κτιρίων της παλιάς πόλης του Βουκουρεστίου.
Στις 2 Δεκεμβρίου 1984 ο Τσαουσέσκου και η κουστωδία του έκαναν μια απρόοπτη επίσκεψη στη Μονή Βακαρέστι. Μισώντας αυτό το μέρος διέταξε να γίνει μελέτη για να χτιστούν νέα κτίρια πάνω από το μοναστηριακό συγκρότημα.
Οι διανοούμενοι που ήταν υπεύθυνοι για την τύχη αυτού του ανεκτίμητης αξίας ιστορικού μνημείου, πέρασαν εφιαλτικές μέρες και νύχτες, στην προσπάθειά τους να το σώσουν. Έγινε ότι ήταν ανθρωπίνως δυνατόν: υπομνήματα, μελέτες, γραπτές διαμαρτυρίες.
Μεγάλες προσωπικότητες της εποχής έστειλαν επιστολές.
Μάταια! Ο “Μέγας κτίτωρ” ήταν αμετάπειστος.
Λέγεται ότι ο Τσαουσέσκου μισούσε το Βακαρέστι επειδή εκεί είχε φυλακιστεί ως ποινικός ή πολιτικός κρατούμενος στα νιάτα του.
Πόλη χωρίς καρδιά
Ο Δεκέμβριος του 1986 ήταν ένας μήνας θλιβερός για τους κατοίκους του Βουκουρεστίου. Η Μονή Βακαρέστι δεν υπήρχε πια, είχε χαθεί για πάντα και είχαν απομείνει οι φωτογραφίες και οι αναμνήσεις. Οι μπουλντόζες γκρέμιζαν τις παλιές εκκλησίες τεμάχιζαν τους αγίους στους τοίχους και διέλυαν τις εικόνες. Οι κάτοικοι ανήμποροι στέκονταν στην άκρη του δρόμου και έκλαιγαν.
Στο βιβλίο «Η καταστροφή της Μονής Βακαρέστι» ο αρχιτέκτονας Gh. Leahu σημειώνει: «Στις 11 Δεκεμβρίου 1986, κατά το δειλινό, πέρασα με θλίψη στην ψυχή από την Πλατεία Σουντουλούι για να αποχαιρετήσω το μνημείο. Η σεκιουριτάτε δεν επέτρεπε σε κανέναν να πλησιάσει. Ο προαύλιος χώρος δεν υπήρχε πια. Η ηγεμονική οικία και το ηγουμενείο χωρίς σκέπη και τοίχους στον όροφο. Η εκκλησία μισογκρεμισμένη. Μέχρι την 15η Δεκεμβρίου 1986 δεν υπήρχε πια τίποτα.
Μια ζωντανή πληγή
Σήμερα το μέρος όπου βρισκόταν η Μονή Βακαρέστι είναι παγωμένο και έρημο. Ο Τσαουσέσκου, μέσα στην παράνοιά του ήθελε να χτίσει κάτι μοναδικό στον κόσμο! Ένα μεγαλειώδες οικοδόμημα της “χρυσής εποχής”. Μέχρι τον Δεκέμβριο του 1989 είχαν μπει μόνο τα θεμέλια. Μετά κλάπηκε ότι υπήρχε εκεί.
Τώρα αυτό το μέρος είναι γεμάτο σκουπίδια και ψόφια ζώα. Πονάει ακόμη η πληγή που έχει ανοίξει στην οδό Βακαρέστι 391-393.
Μετάφραση – www.proskynitis.blogspot.com.
Πηγή-περιοδικό Lumea Credintei – C. Marculescu G. Mateescu.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου