Γρηγόρη και Ευαγόρα σας χρειαζόμαστε

Επιτρέψτε μου τον προσωπικό τόνο, αγαπητοί αναγνώστες. Γεννήθηκα μόλις δύο μήνες μετά από την ηρωική θυσία του Γρηγόρη Αυξεντίου καί του Ευαγόρα Παλληκαρίδη. Από μικρός άκουσα από γονείς καί συγγενείς την ιστορία των δυο νέων πού έδωσαν τη ζωή τους για την Ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα καί έβαλα την Κύπρο μέσα στην καρδιά μου. Θυμάμαι μικρό παιδί στην Θεσσαλονίκη, όπου γεννήθηκα, να βλέπω εκατοντάδες φοιτητές να κλείνουν την οδό Τσιμισκή κρατώντας φωτογραφίες των ηρώων καί την Ελληνική σημαία. Καί ρώτησα: Ποιοί διαδηλώνουν; Οι Κύπριοι, μου εξήγησε μία φωνή ενηλίκου. Διαμαρτύρονται για τους τουρκικούς βομβαρδισμούς κατά της Κύπρου. Ήταν το 1964, όταν χαράχθηκε ή πράσινη γραμμή, πρόδρομος του Αττίλα.

Μόλις μου δόθηκε ή ευκαιρία, μερικά χρόνια μετά από την εισβολή, επισκέφθηκα την Κύπρο. Έτρεξα με αγωνία καί συγκίνηση να επισκεφθώ τα Φυλακισμένα Μνήματα καί τους τάφους των ηρώων του 1955-59, Καί δάκρυσα διαβάζοντας τίς επιστολές των μελλοθανάτων στο Μουσείο Αγώνος. Από τότε προτρέπω κάθε Έλληνα από την Ελλάδα ή την "Ομογένεια μόλις πατήσει το πόδι του στη Μεγαλόνησο των Αγίων καί των ηρώων να ξεκινά από τίς Κεντρικές Φυλακές. Από τα κελλιά, την αγχόνη, τα Μνήματα. Να στέκεται προσοχή μπροστά στους τάφους των Εθνομαρτύρων καί να διαβάζει φωναχτά την επιγραφή πού εύστοχα έχει τοποθετηθεί στον ιερό εκείνο χώρο: «Του Αντρειωμένου ό θάνατος, θάνατος δεν λογιέται». Καί φυσικά ξαναπήγα καί ξαναπροσκύνησα, οδήγησα φίλους καί συγγενείς, έγραψα ανεξίτηλα μέσα στην ψυχή μου: Αυτά τα παιδιά μας έκαναν πολύ μεγάλο καλό. Διότι αποτελούν πρότυπα ηρώων κοντινά στην εποχή μας.
Μας βοηθούν να θυμόμαστε ότι οι ήρωες δεν φορούν μόνο χλαμύδα ή φουστανέλλα. Υπάρχουν τα παιδιά της ΕΟΚΑ του 1955-59 πού οι συναγωνιστές τους εΐναι ακόμη ζωντανοί. Τον Γρηγόρη Αυξεντίου, τον Ευαγόρα Παλληκαρίδη καί τους άλλους εφήβους καί τίς ατρόμητες κοπέλλες του Απελευθερωτικού Αγώνα ας θυμίζουμε στα παιδιά μας. Οι νέοι μας ζητούν αγωνιστικά πρότυπα. "Αν δεν τους τα προσφέρουμε μέσα από την Ιστορία της "Ορθοδοξίας καί του Ελληνισμού θα τα αναζητήσουν σε ακραίες καταστάσεις καί αντιδημοκρατικές ιδεολογίες.

Χρειαζόμαστε σήμερα στην αντιηρωική εποχή μας το πρότυπο του Γρηγόρη Αυξεντίου, πού σκοτώθηκε μαχόμενος στο Μαχαιρά στίς 3 Μαρτίου 1957. Αξίζει να θυμόμαστε την αγάπη
του για την Ελλάδα, στην οποία υπηρέτησε ως Έφεδρος Ανθυπολοχαγός και μάλιστα στα έλληνοβουλγαρικά σύνορα. Αξίζει να διδασκόμαστε από το ψευδώνυμο πού διάλεξε: Ζήδρος.

Όπως ό θρυλικός κλεφταρματολός της Δυτικής Μακεδονίας στα χρόνια της Τουρκοκρατίας. Ό Γρηγόρης καί οι συναγωνιστές του μέσα από τα ψευδώνυμα και τους συμβολισμούς διατράνωναν τη συνέχεια του Ελληνισμού. "Οφείλουμε να διδάσκουμε στα παιδιά μας την ολοήμερη μάχη του εναντίον πολυαρίθμων Βρετανών στρατιωτών.
Ό Σταυραετός του Μαχαιρά μόνος μέσα στην σπηλιά εναντίον ολόκληρης μονάδος επίλεκτων καί καλά οπλισμένων καταδρομέων. Δεν παραδόθηκε ποτέ. Ώσπου έκαψαν τη σπηλιά μαζί καί το παλληκάρι από τη Λύση. Στό παράδειγμα του ξαναζούν οι τριακόσιοι των Θερμοπυλών καί το ΟΧΙ του 1940. Οί υπερήφανοι γονείς του Γρηγόρη δεν έκλαψαν. Τουλάχιστον εξωτερικά. Έδωσαν καί αυτοί μαθήματα λεβεντιάς καί πατριωτισμού.
Χρειαζόμαστε καί το παράδειγματου Ευαγόρα Παλληκαρίδη. Ό ταλαντούχος ποιητής από την Τσάδα Πάφου, αν ζούσε θα ήταν σήμερα 69 ετών. Ήταν έφηβος μαθητής όταν προσεχώρησε στον Αγώνα. Την ήμερα πού έφυγε, άφησε στους συμμαθητές καί στους δασκάλους του γραπτή την εξήγηση της απουσίας του:

Θα πάρω μιαν ανηφοριά θά πάρω σκαλοπάτια/ να βρω τα μονοπάτια πού παν' στην Λευτεριά.
Κόρη πανώρια, θα της πω άνοιξε τα φτερά σου/ καί πάρε με κοντά σου μονάχα αυτό ζητώ.
Συνελήφθη, βασανίστηκε, αλλά δεν λύγισε. Οί "Αγγλοι τον άπηγχόνισαν το βράδυ της 13ης προς την 14 Μαρτίου 1957. Στίς τσέπες του σακακιού του στο κρησφύγετο του βρέθηκε μία εικόνα του Χριστού καί μία Καινή Διαθήκη. Επάνω είχε γράψει μερικές σκέψεις. «Ό Κύριος, ό Σωτήρ του Κόσμου, ας είναι οδηγός καί εμπνευστής καί του αγώνα καί της ζωής μας. Το Ευαγγέλιο έγράφη στη γλώσσα μας καί σ' εμάς ανέθεσε ό Θεός να το μεταδώσουμε σ' όλο τον κόσμο. Είναι τιμή σου, αν το κρατάς φυλακτό καί το μελετάς καθημερινά».

Αυτό ήταν το μυστικό των αγωνιστών: Ή χριστιανική τους πίστη καί ή ελληνορθόδοξη παιδεία τους. Μία παιδεία με αξίες καί ιδανικά πού σήμερα αμφισβητούνται καί βάλλονται. Μία ελληνορθόδοξη παιδεία πού έδωσε ήρωες καί μάρτυρες σε καιρούς πολέμων, τίμιους αγωνιστές καί δημιουργικά πνεύματα σε καιρούς ειρήνης. Αξίζει να μελετήσουν οι δάσκαλοι καί οι παιδαγωγοί μας τα θρησκευτικά, ιστορικά καί λογοτεχνικά βιβλία, τα οποία διάβαζαν τα αγόρια καί τα κορίτσια πού στελέχωσαν τον απελευθερωτικό αγώνα. Αξίζει να μελετήσουμε με προσοχή τις διηγήσεις του μακαριστού ιερέως Σταύρου Παπαγαθαγγέλου πού έκανε Κατηχητικό καί χαλύβδωνε τις ψυχές πολλών εξ αυτών.
Χρειαζόμαστε σήμερα καί τον Γρηγόρη καί τον Ευαγόρα καί τον Καραολή καί τον Δημητρίου καί τον παπα-Σταύρο καί τον χαμογελαστό σημαιοφόρο Πετράκη Γιάλλουρο, πού έπεσε νεκρός σε μαθητική διαδήλωση. Χρειαζόμαστε τη μνήμη τους να μας καθοδηγεί για να μην ισοπεδωθούμε από την υλιστική παγκοσμιοποίηση, από τίς σειρήνες του ευδαιμονισμού καί από τα διάφορα διπλωματικά σχέδια πού πασχίζουν να νομιμοποιήσουν τον εισβολέα. Χρειαζόμαστε καί τίς μαρτυρίες των επιζώντων συναγωνιστών τους. Τη φωνή της Κλαίρης Άγγελίδου πού εκπροσωπεί τίς πολυάριθμες θαρραλέες Ελληνοπούλες της Κύπρου, πού βοήθησαν με τον δικό τους τρόπο. Καί τόσες άλλες σεμνές φωνές. Χρειαζόμαστε να ξαναδιαβάσουμε τη γραφίδα του Νομπελίστα ποιητή μας Γιώργου Σεφέρη πού φωτογράφισε το 1953 σε ένα τοίχο της Κύπρου το σύνθημα: «ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΘΕΛΟΜΕΝ ΚΑΙ ΑΣ ΤΡΩΓΩΜΕΝ ΠΕΤΡΕΣ».
Γρηγόρη καί Ευαγόρα, σας χρειαζόμαστε. Εφέτος πού συμπληρώνονται 50 χρόνια από το θάνατο σας στη μνήμη σας καί στο μνήμα σας ακουμπάμεγια να εφοδιαστούμε με εθνική αξιοπρέπεια. Είθε ό Θεός να αναπαύει την ψυχή σας!
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΧΟΛΕΒΑ
Περιοδικό''Πειραική Εκκλησία''
             Μάρτης 2007