Τα πολλά δαιμόνια μ' ένα στόμα, εκείνο του αιχμαλώτου τους ανθρώπου, ομολογούν, με τό ερώτημα που απευθύνουν στον Ίησού, ότι δεν έχουν μαζί Του καμία σχέση και κοινωνία.
Δεν πρόκειται φυοικά για ένα δεύτερο «Θεό», αλλά για πλάσματα του ενός και μόνου αληθινού Θεού, τα όποια έγιναν αποστάτες και εξέπεσαν, άντιστρατευόμενα έκτοτε το έργο του Θεού, διαβάλοντα το δημιουργό στους ανθρώπους, των οποίων απεργάζονται συστηματικά την απώλεια.
Ό Ί. Χρυσόστομος παρομοιάζει τους δαίμονες με τους πειρατές, οί όποιοι ορμούν ν' αρπάξουν το θηοαυρό μας.
Το «τι έμοί και σοι» φαίνεται ολοκάθαρα επάνω στο δαιμονισμένο, πριν και μετά τη θεραπεία του. «Ό θεραπευθείς τώρα είναι καθήμενος, ενώ πρότερον ήλαύνετο εις τάς έρήμους είναι ίματισμένος, ενώ πρότερον ήτο γυμνός, είναι σωφρόνων, ενώ πρότερον ήτο μανιακός• και κάθεται παρά τους πόδας του Ίηοοϋ, ό τέως άποφεύγων την ανθρώπινη κοινωνία και κατοίκων εις τα μνήματα, "Οπου επικρατεί ό δαίμονας εκεί οι λογισμοί διαστρέφονται και διαφθείρονται» ("Αγιος Συμεών ό Νέος Θεολόγος).
Το τραγικό με μας τους ανθρώπους είναι ότι προτιμούμε το διάβολο και του δίνουμε τόπο (Έφεσ. θ', 27).
Λέγει σχετικά ό Άββάς Μακάριος, ό Αιγύπτιος: «Ό Κύριος είναι πλούσιος και μας αγαπά και δεν θέλουμε να τον ακούσουμε. Ό εχθρός μας ό διάβολος και φτωχός είναι και μας μισεί και όμως αυτόν αγαπούμε και την ακαθαρσία του».
Πόσο έχουμε αλήθεια ανάγκη να θυμόμαστε ότι αποταχθήκαμε με το βάπτισμα μας το σατανά και τα έργα του και συνταχθήκαμε με το Χριστό, ό όποιος μας χάρισε το φως Του το άνέσπερο και μας πολιτογράφησε στη Βασιλεία Του!
Και κάτι ακόμη; Πόσο σωτήριο θα ήταν να επιθυμούσαμε και εμείς τη θέση «παρά τους πόδας του ευεργέτου και έλευθερωτοϋ μας Ιησού!».
Αρχιμ.Χρυσοστόμου Τριανταφύλλου
Yπέροχο Αφιέρωμα στο Σημερινό Ευαγγέλιο της Κυριακής...
ΑπάντησηΔιαγραφή