Ώδή α'
Άχραντε Θεοτόκε, Παρθένε παναγία Αγνή ευλογημένη, Θεόνυμφε Μαρία Ανύμφευτε Παρθένε Θεώ κεχαρισμένη, Κόρη δεδοξασμένη και κεχαριτωμένη. Προσπίπτω Σοι κραυγάζων, Δέσποινα, φύλαξόν με. Των οδυνών μου ρύσαι, πυρός έξάρπασόν με, Ή τον Θεόν άφράστως. Παρθένε, συλλαβούσα Και ώς υίόν εν χρόνω τον άχρονον τεκούσα. Αυτόν, έκδυσωπώ Σε, δυσώπει Σαίς πρεσβείαις Και λύτρωσαι με, Κόρη, εκ πάσης δυσμένειας. Άντιλαβού μου. Κόρη, άντιβολώ Σε, ρύσαι. Εν δεξιοίς της δόξης του δικαστού μου στησον.
Ώδή β'
Σέ την άνατραφείσαν εν τω Ναω Κυρίου, Και έπισκιασθείσαν εκ Πνεύματος Αγίου, Την άφιερωθεϊσαν Θεώ, τήν Παναγίαν, Την περιβεβλημένην την πίστιν, την σοφίαν, Την άμετρον δε σχούσαν ώς κόσμον παρθενίαν Την αμωμον τε χάριν, την άσπιλον άγνείαν. Την παρά του αγγέλου το χαίρε δεξαμένην. Την κεχαριτωμένην, υπερευλογημένην. Την μεμακαρισμένην, ύπερδεδοξασμένην, Την του Θεού Μητέρα αφράστως γενομένην, Σέ και ήμείς προφρόνω αίνούμεν, ευλογούμεν, Και εκ ψυχης άπαύστως θερμώς δοξολογούμεν. Δέχου τον ύμνον, Κόρη, φιλούντων εκ καρδίας, Και εκ ψυχης ύμνούντων και όλης διανοίας.
Φοβερό...
ΑπάντησηΔιαγραφή