«...είδεν άνθρωπον καθήμενον επί το τελώνιον».Μνήμη Ευαγγελιστού Ματθαίου

Ανθρωπος των φόρων ήταν ό Ματθαίος. "Ανθρωπος του γραφείου, των λογαριασμών καί των εισπράξεων. Τελώνης. Δεν φαίνεται να ήταν φοβερά πλεονέκτης καί απάνθρωπος, όπως άλλοι. 'Ωστόσο οϋτε καί για ιδιαίτερα θρήσκος ήταν γνωστός. Αποτελούσε μάλλον ένα κλασικό τύπο δημοσίου υπαλλήλου, πού ήταν βουτηγμένος στα κατάστιχα του, ολότελα απορροφημένος άπ' τη δουλειά του.

Εκεί ακριβώς «καθήμενον έπι το τελώνιον» τον βρήκε ό Κύριος κάποια μέρα καί του απηύθυνε την πρόσκληση «ακολουθεί μοι». «Σέ θέλω! Πρέπει να έρθεις μαζί μου! Ακολούθησε με!».
Δίχως άλλο αιφνιδιάστηκε ό Ματθαίος από την λακωνική αύτη εντολή. Βέβαια, είχε άκούσει, έβλεπε, μάθαινε για την εκπληκτική δράση του Κυρίου. (Ύπήρχε στην Καπερναούμ άνθρωπος πού να μη Τον γνωρίζει;). Άλλα τέτοια πρόσκληση ποτέ δε φανταζόταν να δεχθεί. Αυτός ένας τελώνης, πού οί Φαρισαϊοι τον είχαν καταδικασμένο, να γίνει μαθητής καί ακόλουθος του μεγαλυτέρου Διδασκάλου;
Συγκινήθηκε βαθιά. "Ο,τι καλό κρυβόταν μέσα του φούντωσε ξαφνικά καί νίκησε τον ύλιστή τελώνη. Σηκώθηκε απότομα. "Εδωσε -δίχως άλλο- κάποιες αναγκαίες οδηγίες στους βοηθούς του κι έφυγε αποφασιστικά. «Άναστάς ήκολούθησεν αυτφ»! Τί απίστευτο θαύμα! "Εφυγε«καταλιπών απαντά» (Λουκ. ε' 28), αφού εγκατέλειψε τα πάντα, γραφείο, λογαριασμούς, υπαλλήλους, χρήματα... Είχε σημάνει πια καί γι' αυτόν ή ώρα της σωτηρίας.

Μέσα στον ενθουσιασμό καί τη χαρά του μάλιστα ό Ματθαίος έκανε καί κάτι άλλο πολύ σπουδαίο. «Έποίησε δοχήν μεγάλην... εν τη οικία αΰτοΰ» (Λουκ. ε' 29). "Ανοιξε διάπλατα τίς πόρτες του σπιτιού του καί έστρωσε τραπέζι γιορταστικό. Προσκάλεσε να παρευρεθούν κοντά στον Κύριο καί όλοι οι συνάδελφοί του. "Αλλωστε πολλοί άπ' αυτούς ήταν ασφαλώς έκεί μπροστά, στο «τελώνιον», την ώρα πού του έγινε ή μεγάλη κλήση.
«Και ί6ού». Τί απροσδόκητο θέαμα! «Πολλοί τελώναι και αμαρτωλοί έλθόντες συνανέκειντο τω Ίησοϋ καί τοις μαθηταϊς αυτού». "Ετρεξαν με λαχτάρα στο σπίτι του Ματθαίου γύρω άπ' το στοργικό Διδάσκαλο, πού σαγήνευε κι ελευθέρωνε τίς ψυχές. "Εμοιαζαν όλοι με μικρά παιδιά, πού αναζητούν κάτι καλύτερο, πού θέλουν κάπου να στηριχθούν για να το κατορθώσουν. Λες καί περίμεναν από καιρό τέτοια ευκαιρία να βγουν κι αυτοί άπ' τη σκληρή ζωή του χρήματος καί των διαπληκτισμών, να ξεφύγουν άπ' τη ματαιότητα του εγκόσμιου πλούτου καί βρίσκοντας τα αληθινά πλούτη, πού γεμίζουν την ψυχή, να γαληνέψουν.
Ωστόσο οί Φαρισαΐοι δε συμμερίσθηκαν καθόλου τη γενική χαρά. Συνοφρυωμένοι παρατηρούσαν το γεγονός καί μόλις βρήκαν ευκαιρία ρώτησαν επιτιμητικά τους μαθητές του Κυρίου: «Διατι μετά των τελωνών και αμαρτωλών έσθίει ό διδάσκαλος υμών;» Αυτοί είναι μολυσμένοι! "Αξιοι μόνο για την περιφρόνηση μας!
Τότε ό Χριστός μας πήρε το λόγο καί διευκρίνησε: «ου χρείαν εχουσιν οί ισχύοντες ϊατροϋ, αλλ'οί κακώς έχοντες». Όποιοι είναι ή φαντάζονται πώς είναι δυνατοί, δεν χρειάζονται βέβαια το γιατρό. Όσοι όμως νιώθουν άσχημα καί τον αποζητούν, δικαιούνται να τον έχουν στο πλευρό τους. "Αλλωστε από παλιά έχει ζητήσει ό Θεός «ελεον», στοργή στο συνάνθρωπο, καί «ου θυσίαν», όχι ξερούς τύπους, θρησκευτικότητα άψογη, αλλά ψυχρή πού δε ζωογονεί όσες ψυχές κουρασμένες νοσταλγούν καί περιμένουν σωτηρία.
Καί κατέληξε. «Ου γαρ ήλθον καλέσαι δικαίους, άλλα αμαρτωλούς εις μετάνοιαν».
Καί μείς σήμερα βλέπουμε γύρω μας πολλούς ανθρώπους πνευματικά ξεθωριασμένους, αδιάφορους για την Πίστη, να κυνηγούν το χρήμα, την ξιπασιά, την κοσμική ψυχαγωγία. Συχνά είμαστε έτοιμοι  να τους κακοχαρακτηρίσουμε, να κάνουμε τίς χειρότερες εκτιμήσεις για τον χαρακτήρα τους, τίς πιο απαισιόδοξες προβλέψεις για την εξέλιξη τους. Μα, όχι. Δεν είναι σωστό αυτό.
Πέρα άπ' τα εξωτερικά φαινόμενα κάθε άνθρωπος κρύβει μέσα του έναν άλλο κόσμο, μυστικό, ευαίσθητο, πολύτιμο, άγνωστο σε μας. Καί μέσα σε κείνον τον ιερό χώρο συντελούνται καθημερινά ζυμώσεις. Το "Αγ. Πνεύμα εργάζεται ανέλπιστες αλλοιώσεις. "Ερχονται άλλοτε γεγονότα, χτυπήματα της ζωής, συνειδησιακές εκρήξεις κι αλλάζουν ξαφνικά τη διάθεση του ανθρώπου, τον προβληματίζουν καί τον συγκλονίζουν. Καθαίρουν την εικόνα του Θεού καί οδηγούν σε ζωηρές πνευματικές αναζητήσεις, σ' απίστευτες μεταβολές.

Μη κατακρίνουμε, λοιπόν, κανένα! Καί μη απογοητευόμαστε για κανένα! Αντίθετα. Φέρνοντας στο νου μας τον μεγάλο Ιατρό των ανθρωπίνων άσθενημάτων, να ευχόμαστε καί να περιμένουμε για όλους τίς καλύτερες εξελίξεις. Καί να τίς υποβοηθούμε! Χωρίς ποτέ ν' άποκάμνουμε ή ν' αποθαρρυνόμαστε. Χωρίς ποτέ να καταθέτουμε τα όπλα του φωτός καί της αγάπης.
Μ' ευγένεια, διακριτικότητα καί αγνό χριστιανικό ενδιαφέρον, ας συνεχίζουμε τίς προσπάθειες μας.
Μην αμφιβάλλετε. Εκεί στο θρανίο του Σχολείου, σα σε άλλο «τελώνιο», περιμένει την κλήση του κάποιος άλλος Ματθαίος, κάποιος ϊσως καινούργιος ζηλωτής συνεργάτης για την επέκταση της Βασιλείας του Κυρίου στις ψυχές του κόσμου.

''Προς την Νίκην''Νοέμβριος 1989