Πρόκειται για μια εκμετάλλευση ανίερη του έρωτα.Τον έρωτα, ο οποίος αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα δώρα του Θεού στον ανθρωπο,πρέπει να τον προστατεύουμε ως κόρη οφθαλμού.Η «γιορτή»αυτή αποτελεί ευκαιρία για πλουτισμό κάποιων επιτηδείων οι οποίοι εκμεταλλεύονται την αφέλεια κάποιων οι οποίοι εκδηλώνουν την αγάπης τους κάποια συγκεκριμένη μέρα,τον υπόλοιπο καιρό αφήνωντάς την να εξανεμιστεί στα συνηθισμένα και στα καθημερινά.
Αυτή η εμπορευματοποίηση της αγάπης και του έρωτα το μόνο που καταφέρνουν είναι να υποβαθμίσουν την αγάπη και να απαξιώνουν τον έρωτα ως καρπό αυτής της αγάπης,μετατρέποντάς τα σε μια αναγκαστική ίσως, στιγμιαία έκφραση κάποιων συναισθημάτων με την συνοδεία κάποιου δώρου επειδή έτσι επιβάλλει το έθιμο και μετατρέπει τον έρωτα σε σαρκολατρεία
Οι άνθρωποι σήμερα δεν έχουν την ανάγκη αυτού του ξενόφερτου προτύπου αλλά την ανάγκη του πώς η ερωτική σχέση μπορεί να καταστεί μια σχέση αγαπητική,ανθρώπινη και παράλληλα θεική.
Η εκκλησία μας,η οποία ευλογεί τον έρωτα, νιώθωντας την ανάγκη των ανθρώπων για τη μεταξύ τους επαφή σε όλα τα επίπεδα αφού δια αυτής αλληλοσυμπληρώνονται τα πρόσωπα, θα μπορούσε να προβάλλει κάποιους από τους δικούς μας έγγαμους αγίους αντικάθιστώντας τον ξενόφερτο αυτόν «άγιο»
Μια πρόταση που είχε ακουστεί παλαιότερα ήταν όπως οι προστάτες αυτοί άγιοι να είναι οι Άγιοι Ακύλας και Πρίσκιλλα(13 Φεβρουαρίου)τους οποίους, η αγάπη και η ουσιαστική ένωση, τους οδήγησε στο από κοινού μαρτύριο,μέσα από το οποίο έγιναν κοινωνοί της όντως αγάπης του Θεού.
Μπορεί μέσω αυτών των Αγίων να προβληθεί η καλή συζυγία η οποία χαρακτηρίζεται απο το πνεύμα θυσίας,την υποχωρητικότητα και την ανεκτικότητα.Την συζυγία η οποία είναι προιόν προσευχής,την συζυγία η όποια μετατρέπει το γάμο σ'ένα κομμάτι του ουρανού μέσα στο σπίτι μας,την συζυγία η οποία δεν εξαντλείται στην ικανοποίηση του ενστίκτου.
Στα πρόσωπά τους αντικατοπτρίζεται η όντως αγάπη,η οποία δεν μπορεί να εκφραστεί με ένα συνηθισμένο σ'αγαπώ.Είναι μεγάλη κουβέντα να πεις σε κάποιον σ'αγαπώ,ότι τον εμπιστεύεσαι.ότι χαίρεσαι να είσαι μαζί του.Ο γέροντας Πορφύριος έλεγε:«Πρέπει να πονάς για αυτόν που αγαπάς.Η αγάπη κάνει κόπο για τον αγαπημένο.Όλη νύχτα τρέχει,αγρυπνεί, ματώνει τα πόδια,για να συναντηθεί με τον αγαπημένο.Κάνει θυσίες,δε λογαριάζει τίποτα,ούτε απειλές,ούτε δυσκολίες.εξαιτίας της αγάπης»ενώ ο Ντοστογιέφσκι λέει για την αγάπη ότι«πρέπει να ξέρει κανείς τον τρόπο για να την αποκτήσει,γιατί αποκτιέται δύσκολα,αγοράζεται ακριβά με πολύχρονη δουλειά,γιατί δεν έχει αξία ν'αγαπήσεις για μια στιγμή,μα να αγαπάς για πάντα»(Αδελφοί Καραμαζώφ).
Υπέροχο και Διδακτικό το Κείμενο.
ΑπάντησηΔιαγραφή