ΑΓΙΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ Ο ΡΑΨΑΝΙΩΤΗΣ(+5 Μαρτίου)

Τα εργαστήρια είναι τα μέρη εκείνα στα όποια οι διάφοροι τεχνίτες -από ποικίλες πρώτες ύλες- κατασκευάζουν αντικείμενα εύχρηστα και πολλές φορές πολύτιμα. Εργαστήριο είναι και ή Εκκλησία μας, πού κατασκευάζει ανά τους αιώνες αγίους. "Ετσι, σε κάθε εποχή υπήρξαν πιστοί πού ξεπέρασαν σε ζέση πίστεως και όσιακής πολιτείας τους άλλους, φθάνοντας μέχρι το θάνατο για το όνομα του Χριστού. Στό εργαστήριο αυτό της Εκκλησίας μας σμιλεύτηκαν ως ανδριάντες πολύτιμοι και οι άγιοι Νεομάρτυρες.
Ή όμορφη κωμόπολη στις ανατολικές υπώρειες του χιονοσκεπούς καί αγέρωχου Όλύμπου, ή ιστορική Ραψάνη, με τη σμίλη της πίστεως λάξευσε τη μορφή ενός συγχρόνου αγίου, του νεομάρτυρος Γεωργίου, του νεαρού διδασκάλου, πού δίδασκε «Χριστόν έσταυρωμένον» (Α' Κορινθ. α' 23) καί δε δίστασε γι' αυτόν να υποστεί πολυώδυνα βάσανα καί θάνατο.Ποιος όμως είναι ό πολύτιμος αυτός μαργαρίτης της πίστεως καί πότε αξιώθηκε να τιμηθεί με το στεφάνι του μαρτυρίου από τον άγωνοθέτη Κύριο;
Γέννημα καί θρέμμα της ένδοξης Ραψάνης ό Γεώργιος έζησε μόλις το δέκατο ένατο αιώνα. Οί ευσεβείς γονείς του, Χατζή-Λάσκαρις καί Σμαράγδα, τον άνέθρεψαν επιμελώς με φόβο Θεού καί σύμφωνα με τα ίερά γράμματα, με «παιδείαν καί νουθεσίαν Κυρίου (Έφεσ.στ' 4). Στήν ακμάζουσα τα χρόνια εκείνα Ραψάνη λειτουργούσε περίφημο σχολείο, όπως καί στα γειτονικά "Αμπελάκια,στον Τύρναβο καί στα χωριά του Πηλίου, Μηλιές καί Ζαγορά.Το σχολείο αυτό ίδρυσε ό δραστήριος καί πολύμορφωμένος επίσκοπος Πλαταμώνος καί Λυκοστομίου Διονύσιος το 1767.
Στήν ηλικία των είκοσι ετών ό Γεώργιος ήταν ένας επιτυχημένος διδάσκαλος "Ενα μικρό Τουρκόπουλο, μαθητής του από το διπλανό χωριό των Γόννων, μαγεύτηκε από τη διδασκαλία του Γεωργίου καί τη συναναστροφή μαζί του, ώστε άλλαξε τρόπο ζωής καί συμπεριφοράς. Οί γονείς του αντί να χαρούν, θύμωσαν καί κατέδωσαν το νεαρό διδάσκαλο στο σατράπη της Θεσσαλίας Βέλη Πασά, πού εΐχε έδρα τον Τύρναβο.
Ό μακάριος Γεώργιος, χωρίς να πτοηθεί, με φωνή σταθερή ομολόγησε την ευσεβή πίστη του, σε βαθμό πού να ερεθίσει τους δυσσεβεΐς τυράννους, οι οποίοι αμέσως τον τιμώρησαν με φρικτά βασανιστήρια. Τέλος, άφοΰ τον πέρασαν πέρα από τον Τιταρήσιο ποταμό, ό όποιος διασχίζει τον Τύρναβο,τον έδεσαν σε ένα στύλο τετράγωνο στο ΰψος του σώματος του, καί άφοΰ τον άλειψαν με πίσσα καί εύλεκτες ύλες, τον παρέδωσαν στις φλόγες. Εδώ όμως ή χάρις του Θεού επενέβη ως δρόσος Άερμών καί άπεμάκρυνε τη φωτιά από το σώμα του μάρτυρα καίοντας μόνο τα σχοινιά των δεσμών του. Έτσι, ούτε τρίχα από τα μαλλιά του δεν πειράχθηκε. Αυτό βέβαια δεν άρεσε στους δήμιους, οι όποιοι έξαλλοι καί μανιασμένοι απέκοψαν την τιμία του κεφαλή.
Οί άνομοι καί άπιστοι "Αγαρηνοί έθαψαν κατόπιν το μαρτυρικό σώμα δίπλα στο σημείο του μαρτυρίου. Ή φήμη ταυτόχρονα της ηρωικής αντιστάσεως του νεαρού Ραψανιώτη διεδόθη καί οι πατριώτες του ζητούσαν ευκαιρία να μεταφέρουν το άγιο λείψανο του στην πατρίδα.Ετσι, μετά μερικούς μήνες, μεσουντος του φθινοπώρου,μετακόμισαν το ιερό λείψανσ στη Ραψάνη, το όποιο έκτοτε πολλά θαύματα επιτελεί προς δόξαν Θεού του «θαυμαστού εν τοις άγίοις Αύτοΰ» (Ψαλμ. 67, 35). Σήμερα αυτά θησαυρίζονται στη μικρή αυτή κωμόπολη της Θεσσαλίας καί προσελκύουν πολλά πλήθη πιστών, οι όποιοι καταφεύγουν στη μεσιτεία του Νεομάρτυρος προς το φιλάνθρωπο Κύριο μας.

του υμνογράφου Χαραλάμπους Μπούσια