Ἦταν ἕνας ἐξαιρετικά καλλιεργημένος καί δραστήριος Ἱεράρχης. Στήν Ἐπισκοπή του διακρίθηκε στήν ἀνέγερση καί ἀνακαίνιση ναῶν καί στή λειτουργία νέων σχολείων. Τόν ἐκτιμοῦσε ἰδιαίτερα ὁ ἅγ. Ἰωάννης τῆς Κροστάνδης, ὁ ὁποῖος τοῦ προεῖπε τόν μαρτυρικό του θάνατο! Ἦρθε σέ σύγκρουση μέ τά Ἀνάκτορα γιά τό θέμα τοῦ Ρασπουτίν καί ὁ Τσάρος Νικόλαος Β' τοῦ ἀφαίρεσε τήν ἐπισκοπική ἕδρα (ἀργότερα, τό 1918, ὅταν ὁ Τσάρος καί ἡ οἰκογένειά του κρατοῦνταν στό Τομπόλσκ, ὁ Νικόλαος κατάλαβε τό λάθος του καί ζήτησε μέ ἐδαφιαῖα μετάνοια συγγνώμη ἀπό τόν ἀδικηθέντα Ἐπίσκοπο).
Τήν 8. 3. 1917 ὀνομάσθηκε Ἀρχιεπίσκοπος Τομπόλσκ καί μ' αὐτή τήν ἰδιότητα πήρε μέρος στήν Πανρωσική Σύνοδο τοῦ 1917 - 18.
Μετά τήν Ὀκτωβριανή Ἐπανάσταση τάχθηκε ἀνοικτά κατά τοῦ διατάγματος χωρισμοῦ Ἐκκλησίας - Πολιτείας καί ἐπίσης ἐναντίον ἑνός τῶν πρώτων κατά τῆς Ἐκκλησίας μέτρων πού πῆραν οἱ Μπολσεβίκοι, τῆς ἀπαγορεύσεως τῶν δημόσιων θρησκευτικῶν ἐκδηλώσεων (ὅπως λιτανειῶν, κωδωνοκρουσιῶν, κ.λ.π.). Ἔτσι ὠργάνωσε μία λαμπρή λιτανεία τοῦ Τιμίου Σταυροῦ, τήν Κυριακή τῶν Βαϊων τοῦ 1918, μέ λάβαρα, ἱερές εἰκόνες καί χιλιάδες πιστῶν, πού ἄρχιζε ἀπό τόν Μητροπολιτικό Ναό καί κατέληγε στό ἱστορικό φρούριο τῆς πόλεως τοῦ Τομπόλσκ, ἀπ' ὅπου ὁ Ἐπίσκοπος εὐλόγησε τήν πόλη καί τόν λαό.
Τό γεγονός αὐτό, ὅπως ἦταν ἀναμενόμενο, προκάλεσε τήν ὀργή τῶν Μπολσεβίκων. Ὁ ἐπ. Ἑρμογένης μίλησε γιά τελευταῖα φορά στούς πιστούς τήν Κυριακή τῶν Βαϊων. Συνελήφθη τήν Μεγ. Παρασκευή, μεταφέρθηκε ἀμέσως στό Τιούμεν καί τελικά φυλακίσθηκε στό Αἰκατερίενμπουργκ. Ὅταν ὁ λαός ἔμαθε τήν σύλληψη τοῦ Ποιμενάρχη του κινητοποιήθηκε καί ἀμέσως ἐκλέχθηκε τριμελής ἐπιτροπή (ἀπό τούς Κληρικούς Ἐφραίμωφ καί Μακάρωφ καί τόν λαϊκό Μινιάτωφ), ἡ ὁποία πῆγε στό Αἰκατερίενμπουργκ καί ζήτησε τήν ἀπελευθέρωση τοῦ Ἐπισκόπου. Ἀντί ἄλλης ἀπαντήσεως οἱ ἀθεϊστές συνέλλαβαν καί ἐκτέλεσαν τούς ἐκπροσώπους τοῦ πιστοῦ λαοῦ τοῦ Τομπόλσκ!
Τήν Τρίτη μετά τήν ἑορτή τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ὁ ἐπ. Ἑρμογένης, ὁ Ἱερεύς Πέτρος Karelin, οἱ λαϊκοί Νικόλαος Knyazev, Μστισλάβ Golubin καί Ἐρρῖκος Rushinsky καί ὁ ἀξιωματικός Ershov μεταφέρθηκαν μέ τραῖνο στό Τιούμεν. Ἡ παρουσία στήν περιοχή Λευκῶν Στρατευμάτων, ἀνάγκασε τούς Μπολσεβίκους νά ἀπομακρυνθοῦν μέσῳ τοῦ ποταμοῦ Τούρα. Τήν 13. 6. 1918 οἱ κρατούμενοι ἐπιβιβάστηκαν στό ποταμόπλοιο "Yermak". Τήν ἑπομένη 14. 6. 1918 στό χωριό Ποκρόβσκογιε (ἰδιαίτερη πατρίδα τοῦ Ρασπούτιν), οἱ λαϊκοί μεταφέρθηκαν στό ποταμόπλοιο "Oka" καί ἐκτελέστηκαν. Τήν 15. 6. 1918 μεταφέρθηκαν στό "Oka" ὁ ἐπ. Ἑρμογένης καί ὁ Ἱερεύς Πέτρος. Μετά ἀπό ἕνα βασανιστικό βράδυ, ρίχτηκαν τήν ἐπομένη 16. 6. 1918 στόν ποταμό, μέ μία πέτρα στό λαιμό ὁ καθένας!
Τήν 3. 7. 1918 τά λείψανα τῶν Μαρτύρων βρέθηκαν στήν ὄχθη τοῦ ποταμοῦ, ἀπό χωρικούς τοῦ χωριοῦ Usolsk καί ἐνταφιάσθηκαν στό μέρος πού βρέθηκαν ἀπό τόν Ἀλέξιο Γεώργιεβιτς Maryanov. Τήν 21. 7. 1918 τά λείψανα μεταφέρθηκαν στό χωριό Ποκρόβσκογιε καί τήν 2. 8. 1918 κατατέθηκαν στήν κρύπτη τοῦ Ἱεροῦ Χρυσοστόμου, στόν Καθεδρικό Ναό Ἁγίας Σοφίας Τομπόλσκ. Γιά ὅλο τό διάστημα ἀπό τοῦ μαρτυρικοῦ του θανάτου (16. 6. 1918), μέχρι τήν κατάθεσή του στήν κρύπτη (2. 8. 1918), τό Λείψανο τοῦ Ἱερομάρτυρος Ἑρμογένους δέν παρουσίασε σημεῖα φθορᾶς!
Μετά τόν θάνατο τοῦ Ἐπισκόπου οἱ Μπολσεβίκοι κρεούργησαν τόν νεαρό Σέργιο Konev, ὁ ὁποῖος εἶχε παράσχει καταφύγιο καί φιλοξενία στό διωκόμενο Ἀρχιερέα. Ὁ Μάρτυς τῆς Χριστιανικῆς Ἀγάπης Σέργιος ἐνταφιάσθηκε δίπλα στόν Ἱερομάρτυρα τῆς Χριστιανικῆς Πίστεως Ἑρμογένη.
 |
| Το άφθαρτο λείψανο του Αγίου νεομάρτυρος Ερμογένου επισκόπου Τομπόλσκ |
Ωραίο!
ΑπάντησηΔιαγραφή