Ομιλία στην ΣΤ Κυριακή Ματθαίου

Ενθαρρυντική και στοργική είναι ή προτροπή που απευθύνει ό Χριοτός στον παραλυτικό. - "Εχε θάρρος παιδί μου· ούτε οι αμαρτίες σου, ούτε ή ασθένεια σου θα σου υπερισχύσουν.

Τούτο το θάρρος δέν ερμηνεύεται σαν μια προ­σπάθεια για αισιόδοξη αντιμετώπιση των θλιβερών του βίου, με την αόριστη, την αβέβαιη προσδοκία ότι αύριο ίσως γίνουν καλύτερα τα πράγματα.

Για να κατανοηθεί σωστά, πρέπει να προσεχθεί ή λέξη «τέκνον» πού ακολουθεί. «Παιδί μου» τον ονομάζει, γιατί είναι πλάσμα του Θεού, άλλα και γιατί Του είναι πιστός.

Ό Θεός βλέπει -επιθυμεί να βλέπει— στα πρό­σωπα των ανθρώπων τους υιούς Του και τις θυγα­τέρες Του (Β' Κορ. στ', 18), ωστόσο πρέπει κι εμείς, με την πίστη μας, να του δίνουμε αυτό το δικαίωμα, αυτή τη χαρά (Γαλ. γ', 26).

Προκειμένου μάλιστα να τονώσει την αποστα­μένη ελπίδα μας, υπόσχεται Οτι δεν θα μας εγκα­ταλείψει (Έβρ. ιγ', 6), παρουσιάζοντας την αγάπη Του μεγαλύτερη κι' από εκείνη της μάνας.

«Μη έπιλήσεται γυνή τον παιδιού αυτής; ει δε και έπιλάθοίτο γυνή, άλλ' εγώ ουκ έπίλήσομαί σου,ειπεν Κύριος» (Ήσ. μθ', 15).

"Οταν το αναρίθμητο πλήθος των αμαρτιών μας (Ίώβ κβ', 5) μας καταπιέζει, σαν βαρύ και ανυπόφορο φορτίο (Ψαλμ. λζ', 5), πρέπει να θυμό­μαστε το «δεύτε διαλεχθώμεν, λέγει Κύριος· και εάν ώσιν αι άμαρτίαι υμών ως φοινικούν (το απαλό κόκκινο χρώμα) ως χιόνα λευκανώ, εάν δέ ώσιν ως κόκκινον (βαθυκόκκινο) ως έριον λευκανώ» (Ήσ. α', 18). Και οσάκις οι δοκιμασίες μας παραλύουν, ας μη λησμονούμε ότι «μαστιγοί πάντα υίόν όν παραδέχεται» (Έβρ. ιδ', 6 και έξης).

Κάθε φορά πού αυτή ή σχέση παιδιού-πατέρα, ή οποία συνάπτεται στο βάπτισμα, διαταράσσεται, τότε λείπει αυτό το ευλογημένο θεραπευτικό θάρ­ρος και περισσεύει το θράσος...

του Αρχιμ.Χρυσόστομου Τριανταφύλλου