Συνομιλώντας μ'έναν αγιορείτη-Μια εκ βαθέων εξομολόγηση(Δ)

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΑΠΟ ΕΔΩ

Ἡ ἐνασχόληση μέ τήν Γιόγκα ἐκτός ἀπό ἀσυμβίβαστη μέ τήν διδασκαλία καί τά δόγματα τῆς Πίστεώς μας, εἶναι ἄρνηση τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως καί βλασφημία κατά τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.

Αὐτό πού τότε μέ κράτησε, καί δέν μέ ἄφησε ὁ Πανάγαθος Θεός νά πλανηθώ καί νά χαθῶ στά ἐπικίνδυνα μονοπάτια πού περπατούσα τότε, ἤταν πῶς παρόλο πού ἔψαχνα σάν ἀνήσυχο πνεύμα πού ἤμουν νά δώ τά πάντα, εἴχα θέσει ἕνα ἀξίωμα στόν εαὐτό μου. Ὅτι σάν μόνο Θεό, ἀναγνώριζα καί ὀμολογούσα τόν Κύριο ἠμῶν Ἰησοῦ Χριστό. Ἀπλώς μέ ἐνθουσίασε ἡ διαφήμηση πού ἔκαναν τότε γιά τήν Γιόγκα καί ὅτι μπορείς νά ἀνοίξεις τά τσάκρα σου, καί νά γίνεις φωτισμένος ἄνθρωπος, καί τότε φυσικά δέν καταλάβαινα ὅτι ὄλα αὐτά περιήχαν ἐγωισμό ἐωσφορικό, καί ὅτι εἶναι τελείως ἀντίθετα μέ τήν ταπείνωση τοῦ Χριστοῦ μας.

Εἴχατε αἰσθανθεί κάτι ἀπό πνευματικές ἐμπειρίες μέ τήν ἄσκηση τῆς Γιόγκα;

Τό μόνο πράγμα πού εἴχα καταφέρει, ἤταν νά μάθω ἀπ’ ἔξω τίς φιλοσοφίες τίς ἀνατολικές, τίς θεοσοφίες τους, νά μπορώ νά ἀποστομόνω κάποιους ὄτι δέν δουλεύανε πνευματικά, καί νά ἀποκτήσω ἔτσι ὑπέρμετρο ἐγωισμό, ὄπως συνήθως συμβαίνει μέ αὐτούς πού ἀσχολούνται μέ αὐτά τά πράγματα. Εἴχα τίς γνώσεις νά πώ σέ κάποιον πώς νά κάνει ἀστρική προβολή, καί κάποιοι τό ἔκαναν. Ἐγώ ὁ ἴδιος δέν τό κατάφερα ποτέ (εὐτυχώς) ἀν καί ἤμουν πολύ κοντά. Μάλιστα ὄταν τό ἔκανε ὀ ἀδελφός μου, μοῦ εἶπε πώς δέν εἴχε ξανανιώσει τόσο φόβο μέ αὐτό πού εἴχε γίνει!!!

Ὅταν ὄμως σταμάτησα τίς ἀσκήσεις καί ἄρχισα νά ἐξομολογιέμαι στόν γέροντα Σ., ἄρχισαν καί οἱ δαιμονικές ἐπιθέσεις. Ἄρχισα καί εἴχα ἀπανωτές «μώρες» καί ὄχι μόνο ὄταν κοιμόμουν, ἀλλά καί ὅταν ἤμουν ξύπνιος. Ἔβλεπα τούς δαίμονες πού ἔρχόταν νά μου κάνουν κακό, καί ὄμως δέν μπορούσαν.

Κάνατε τόν Σταυρό σας ἤ τί ἄλλο;

Δέν μπορούσα νά κινηθώ, ἔλεγα τήν εὐχή τοῦ Χριστοῦ ἀπό μέσα μου, καί προσευχόμουνα. Αὐτό γινόταν πολλές φορές καί συχνά. Μία φορά ἀπό τίς πολλές, ἐκεί πού κοιμόμουν, ξαφνικά ξύπνησα μέ ἔναν ὑπερβολικό φόβο, καί δίπλα στό κεφάλι μου, βγήκε ἕνα κεφάλι μαύρο γεμάτο καρούμπαλα, δίπλα στό δικό μου, καί ἄρχισε νά μουγκρίζει μέ ἔνα ἀπαίσιο τρόπο. Δίπλα στό κεφάλι μου, καί ἔβλεπα ὄλο τό δωμάτιο, ὄχι μόνο αὐτό. Ὁ γέροντας μού διάβαζε εὐχές καί ἐξορκισμούς γιά νά φύγουν αὐτά τά πράγματα.

Μετά πού γνώρισα τόν γέροντα, καί πού γυρίσαμε ἀπό τό Ἅγιον Ὄρος, ἄρχισα καί πήγαινα κάθε μέρα στό μοναστήρι, κυρίως τά ἀπογεύματα, καί ἀρχίσαμε μέ τόν γέροντα νά διαβάζουμε τόν Εὐεργετινό, τό Γεροντικό, τούς πατέρες τῆς Ἑκκλησίας μας, νά μᾶς ἐξηγεί γιά τόν μοναχισμό καί γιά τήν πνευματική ἄσκηση πού πρέπει νά κάνει ἕνας ὀρθόδοξος χριστιανός, γιά τόν Οἰκουμενισμό, γιά τούς Οἰκουμενιστές ὀρθοδόξους καί τί ζημία κάνουν στήν Ἑκκλησία, γιά τούς αἰρετικούς, γιά τήν Ἑκκλησία, ἀτελείωτες ὥρες συζητήσεων καί μέ ἄλλους φυσικά ἀνθρώπους, πού πήγαιναν γιά νά τόν συμβουλευτούν καί πού ἤταν καί πνευματικοπαίδια του. Καί ἔτσι ἄρχισα νά καταλαβαίνω τόν πνευματικό ἀγώνα πού πρέπει νά κάνει ὁ Ὀρθόδοξος, καί δῆ ὁ μοναχός, καί πώς πρέπει νά προσέχει ἀπό τίς αἰρέσεις, καί ἀπό τίς ἐν γένει κακοτοπιές καί τίς πλάνες.

Μετά ἀπό 4 μήνες πού γνώρισα τόν γέροντα, μού εἶπε ὄτι δέν μπορώ νά κάνω πνευματική ζωή καί ἀγώνα, καί νά βλέπω καί αὐτήν τήν κοπέλα, ἤ τό ἕνα ἤ τό ἄλλο, ὁπότε ἄν καί μέ δυσκολία, ἀλλά πάντα μέ τήν βοήθειά του, σταμάτησα νά τήν βλέπω, καί μετά ἀπό 3 μήνες, ἔβαλα μετάνοια γιά δόκιμος μοναχός. Ὁ γέροντας ἤθελε νά μέ στείλει στό Ὄρος, ἀλλά καί αὐτός ἔβλεπε ὅτι χωρίς τήν βοήθειά του δέν θά τά κατάφερνα νά ἔμενα οὔτε μία μέρα. Πάλι στόν κόσμο νά ἔμενα ἤταν πολύ δύσκολο γιά μένα, ἔχοντας τόσα ἐρεθίσματα καί ὄλο αὐτό τό παρελθόν πού θά μέ κυνηγούσε συνεχώς. Καί τότε, ἔγινε τό ἐξῆς θαυμαστό. Ὁ Γέροντας προσευχόταν πολλά χρόνια νά γυρίσει πίσω στό Ὄρος διότι εἴχε κουραστεί ἔξω στόν κόσμο. 4 μήνες μετά πού ἔβαλα μετάνοια γιά δόκιμος τόν κάλεσαν στό μοναστήρι νά ἐπιστρέψει πίσω. Ὁπότε, θά φεύγαμε μαζί. Ἐτσι, 1 χρόνο μετά πού γνώρισα τόν γέροντα, καί μή ἔχοντα ἰδέα ἀπό τί εἶναι μοναχισμός, (δέν ἤξερα νά λέω τό Πιστεύω) βρίσκομαι δόκιμος σέ μοναστήρι τοῦ Ἁγίου Ὄρους!!!

Ἤρθατε γιά νά δείτε πώς εἴναι ἤ γιά ὄλη σας τήν ζωή ἀποφασισμένος;

Ἤρθα ἀποφασισμένος (ἀνθρωπίνως φυσικά) γιά ὄλη μου τήν ζωή. Αὐτό φυσικά ἤταν ἔργο τοῦ Θεοῦ καί ὄχι δικῶν μου δυνάμεων, ἄλλωστε πού νά τίς βρώ; Πρίν γνωρίσω τόν γέροντα εἴχα γνωριστεί μέ κάποιον, πολιτικός μηχανικός ήταν, μεγαλύτερος κατά πολύ ἀπό ἐμένα ὁ ὁποίος ἤταν ὀπαδός τοῦ Καστανέτα, λοιπόν καί μαζί κάναμε φιλοσοφικές συζητήσεις, καί μάλιστα, εἴχαμε συνδεθεί μέ στενή φιλία. Αὐτός κάποια στιγμή, ἔχοντας θάρρος στήν φιλία μας, μοῦ ζητούσε νά ἀρνηθῶ ὅτι ὁ Χριστός ἤταν Θεός, ἀλλά ὅτι ἔγινε Θεός. Ἐγώ χωρίς νά ξέρω τίποτα ἀπό θεολογία, αὐτό δέν τό δεχόμουν, καί δέν τό διαπραγματευόμουν. Ὅμως ἡ φιλία μας ἤταν πολύ δυνατή, πήγαινα στό σπίτι του, καί ἤμουν γιά αὐτόν σαν ἔνα μέλος τῆς οἰκογενείας του. Μία φορά μέ πίεσε πάλι καί πάντα μέ εὐγενικό τρόπο νά ἀρνηθώ τήν Θεότητα τοῦ Χριστοῦ. Τότε τοῦ τό ξέκοψα καί τοῦ εἴπα ὅτι αὐτό δέν θέλω νά τό ξανασυζητήσω. Τό βράδυ πού ἐπέστρεψα στό σπίτι καί αφοῦ ἔπεσα γιά ὕπνο, εἴδα τό ἐξῆς ὄνειρο. 

Βρέθηκα σέ ἕνα λιβάδι, πού τό χώριζε ἔνα μεγάλο ποτάμι. Στό ἔνα ἤμουν ἐγώ καί στό ἄλλο εἴδα ἕναν ἄνθρωπο πού ἤταν ψηλός, καί ἀδύνατος, μέ κοντό γένειον. Καί παρατηρώντας τον δέν μοῦ ἄρεσε καί τόσο ἡ μορφή του, δέν ξέρω γιατί. Ὅμως ξαφνικά χωρίς νά τόν θέλω, ἄρχισα καί φώναζα, δείχνοντάς τον μέ τό δάκτυλό μου, καί λέγοντας: « Εἴσαι ἡ αὐτοαγάπη, εἴσαι ἡ ἀγάπη». Αὐτό δυνατά, ἔντονα καί συνεχόμενα. Τότε αὐτός μοῦ εἴπε καί ἐσύ ἔχεις αὐτό τό χάρισμα. Γιά 2 χρόνια θυμόμουν τί ἤταν αὐτό πού μοῦ εἶπε, ἀπό τότε πού ἤρθα στό μοναστήρι τό ξέχασα, λές καί δέν τό εἴχα ἀκούσει. Τό θαυμαστό ὄμως εἶναι ὅτι μόλις μοῦ μίλησε καί μοῦ εἶπε αὐτά τά λόγια, ξύπνησα μέ μιά τέτοια χαρά, πού σηκώθηκα καί ἄρχισα νά τρέχω γύρω ἀπό τό σπίτι!!! καί εὐτυχώς δέν ἤταν κανένας ἐκείνη τήν ὥρα γιατί σίγουρα θά νόμιζαν ὅτι τρελάθηκα. Αὐτή ἡ χαρά κράτησε γιά 4 μέρες. Ὅταν τό εἶπα στόν γέροντα, μετά ἀπό χρόνια, μοῦ ἀπάντησε: « τώρα τί νά σοῦ πῶ, ἀν σοῦ πώ θά ὑπερηφανευθείς ὅτι κάτι εἴσαι, ἐνῶ δέν εἴσαι.» Καί τότε ἐπιβεβαίωσα ὅτι αὐτός ὄντως ἤταν ὁ Χριστός. Ξέρεις, τά ὄνειρα δέν πρέπει νά τά πιστεύουμε, ἀλλά ἀν καμμία φορά εἶναι κάτι ἰδιαίτερο, νά τό θέτουμε στήν κρίση κάποιου ἔμπειρου πνευματικοῦ, καί κατά προτίμηση μοναχοῦ, πού νά ἔχει τήν ἐμπειρία νά ξεχωρίζει τό ἀληθινό ἀπό τήν πλάνη.

Ὁ Γέροντας μέ βοήθησε νά ξεφύγω καί ἀπό τήν πλάνη τῶν ἀρχαιολάτρων, καί Ἑλληνιστῶν, διότι τότε ἄκουγα τίς ὁμιλίες τοῦ Τουλάτου, καί μέ εἴχαν ἐπηρεάση βαθειά. Πίστευα ὅτι ἡ Παλαιά διαθήκη, δέν εἶναι θεόπνευστη, ἄλλα ἐπειδή ἤταν γραμμένη ἀπό Ἐβραίους, ἤταν νοθευμένη καί συνεπῶς δέν ἔπρεπε νά τήν διαβάζουμε, καί ἄλλες πλάνες τῶν Ἑλληνιστῶν. Καί ἐδώ μέ βοήθησε ὁ γέροντας νά καταλάβω τίς πλάνες τους καί νά ξεφύγω καί ἀπό αὐτήν τήν παγίδα. Φυσικά ὅπως καί μέ τήν Γιόγκα, ὄλα αὐτά πιά, μέ τήν βοήθεια τοῦ Θεοῦ, μπορώ ὄταν χρειάζεται νά τά χρησιμοποιήσω ἀντιρρητικά, καί γνωρίζοντας τίς πλάνες, νά πείσω κάποιον σύν Θεῷ, γιά τί πλάνη κρύβουν αὐτά τά πράγματα.

Μέ τήν μουσική τί κάνατε;

Μέ τήν μουσική συνέχιζα νά κάνω μαθήματα, καί νά κάνω τά μεταπτυχιακά μου, ὄμως ἄρχιζα νά μήν μέ ἔνδιαφέρει καί τόσο, μάλιστα μοῦ λέγανε νά διοριστώ καί στό δημόσιο, ἀλλά τό ἀπέρριψα τότε, διότι τότε περιμέναμε νά βγούν οἱ ἠλεκτρονικές κάρτες, καί ἐπειδή δέν ἤθελα νά τήν πάρω, δέν δέχτηκα καί τόν διορισμό μου. Παράλληλα ἔγραφα καί τήν δική μου μουσική. Ἀργότερα, μετά πού εἴχα γνωρίσει τόν γέροντα 8 μήνες περίπου, τότε ἀποφάσισα ὅτι θέλω νά γίνω μοναχός. Ὄλα ἔγιναν πάρα πολύ γρήγορα. Φυσικά ἤταν πολλές οἱ δυσκολίες, διότι ἐπειδή ἔκανα ἔντονη κοσμική ζωή, καί ἐπειδή ἡ κοπέλα αὐτή μοῦ εἴχε κάνει αὐτήν τήν μαγεία, καί τό πιό σημαντικό, ὅτι ὁ κόσμος ζούσε μέσα μου, δέν ἤταν εὔκολο νά φύγω γιά τό μοναστήρι. Ἀν δέν εἴχα τόν γέροντα, οὔτε κάν θά τό σκεφτόμουν.

Ὄταν ἀνέβηκα στό Ἅγιον Ὄρος, τότε ἀντιμετώπισα πάρα πολλά προβλήματα. Αὐτό πού εἴχα πάθει τήν πρώτη φορά πού εἴχα ἔρθει στό Ὄρος, τώρα ἤταν πολύ μεγαλύτερο. Ὁ γέροντας μοῦ ἔλεγε ὅτι ἄν μπορούσα νά δώ μέ τά μάτια τῆς ψυχῆς πόσοι δαίμονες μέ πολεμούσαν γιά νά γυρίσω πίσω, θά τρόμαζα. Καί γιά ἄρκετά χρόνια εἴχα δαιμονικές ἐπιθέσεις. Εἰδικά τόν πρώτο χρόνο σάς δόκιμος εἴχα μεγάλη πίεση νά φύγω, νά γυρίσω πίσω στόν κόσμο καί νά παντρευτῶ αὐτήν τήν κοπέλα ποῦ μοῦ ἔκανε τίς μαγείες. Αὐτές οἱ μαγείες μέ τραβούσαν πρός τά πίσω, ἀλλά μέ τήν βοήθεια τοῦ Θεοῦ, καί τό στήριγμα τοῦ γέροντα, ἔμεινα. Ἀν δέν εἴχα τόν γέροντα, οὔτε κάν θά τό συζητούσα νά μείνω στό μοναστήρι. Εἴχα ζητήση, θυμάμαι, ἀπό τόν Κύριο, ἄν θά ἔρχόμουν στό μοναστήρι, νά πειραζόμουν ὅσο αὐτός θά ἐπέτρεπε, ἀλλά μετά πού θά γινόμουν μοναχός, νά μέ στερέωνε καί νά μήν ἔφευγα ποτέ πίσω γιά τόν κόσμο. 

Ὁ πόλεμος ἤταν πολύ μεγάλος, καί αὐτό ἀπό τήν μέρα πού ἔφυγα ἀπό τό πατρικό μου σπίτι. Ἡ κατάθλιψη ἤταν πολύ μεγάλη, καί κάθε μέρα εἴχα λογισμούς νά φύγω καί νά γυρίσω στό σπίτι μου. Ἐκεί μέ βοηθοῦσε πολύ ὁ γέροντας, καί πολλές φορές ἐξομολογιόμουν καί 2 φορές τήν ἡμέρα. Ὁ γέροντας μέ διάβαζε συνέχεια, καί ὅταν διάβαζε ἐξορκισμούς, αἰσθανόμουν τό κεφάλι μου νά καίγεται. Ὅταν τελείωνε, σταματούσε καί τό κάψιμο. Τό χειρότερο ἤταν πῶς δέν μπορούσα νά καταλάβω, δέν μπορούσα νά πιστέψω ὅτι ἤταν δαιμονικό, ἀλλά νόμιζα ὅτι μοῦ ἔλειπε ἡ προηγούμενη ζωή μου. Καί ἐκεί ὁ γέροντας μέ βοηθοῦσε καί μοῦ ἔδειχνε ξεκάθαρα ὅτι ἤταν δαιμονικό, γιά νά μήν μπορέσω νά παραμείνω στό μοναστήρι. Εἴχα δώσει καί ἐγώ δικαιώματα, μέ τό νά κάνω γιόγκα, μέ τό νά διαβάσω τόσα βιβλία, ἀπό σολομωνική, μέχρι τήν θιβετιανή βίβλο τῶν νεκρῶν, καί τά μονοπάτια πού βάδιζα, ἤταν τόσο ἐπικίνδυνα, πού ἄν ὁ Θεός δέν μέ προστάτευε θά ἔχανα τό μυαλό μου. Καί τώρα στό μοναστήρι, ὅλη αὐτή ἡ δαιμονική ἐνέργεια, πού είχα ἀπορροφήση, ἔβγαινε, καί εὐτυχῶς πού εἴχα τόν γέροντα καί μέ κράτησε αὐτήν τήν συγκεκριμένη περίοδο.

Αὐτή ἡ δοκιμασία μέ βοήθησε νά καταλάβω πιά καί νά δώ τήν ἀλήθεια γιά ὁ,τιδήποτε ὑπάρχει ἔξω ἀπό τήν Ἁγία Ὀρθοδοξία μας, ὅτι εἶναι πλάνες τοῦ σατανά, καί ὀδηγούν τόν ἄνθρωπο εἰς ἀπώλεια στήν ἄλλη ζωή, καί σέ αὐτή, σέ μιά μεγάλη πλάνη πού νομίζει ὅτι πάει καλά, ἄλλά δυστυχῶς βαδίζει πρός τήν κόλαση. Καί ὄλες οἱ πλάνες αὐτές εἶναι πολύ καλά καμουφλαρισμένες, ἔτσι ὥστε νά κρύβεται ἔντεχνα ὁ πονηρός καί νά κάνει τήν δουλεία του ἀνενόχλητα. Γιά αὐτό, ὅταν λές σέ κάποιον πῶς π.χ. ἠ γιόγκα εἶναι σατανική, ἀπαντά ὅτι « ὄχι καί σατανική, ἀπλά εἶναι μιά γυμναστική» μή ξέροντας ὅτι τά πάντα, διέπονται ἀπό πνεύματα. Καί ἤ θά εἶναι ἀπό τόν Θεό, ἤ ἀπό τόν διάβολο. Μέση λύση δέν ὑπάρχει.

Φυσικά πολλοί ἄνθρωποι πού ἔρχονταν νά μιλήσουμε γιά αὐτά τά θέματα, ἤξερα πιά τί θά τούς πῶ, καί αὐτοί τά δεχόταν, διότι τά εἴχα βιώσει, καί περάσει, ὁπότε, τουλάχιστον μοῦ φάνηκαν χρήσιμα γιά νά μπορέσω νά βοηθήσω, μέ τήν βοήθεια τοῦ Θεοῦ, καί ἐγώ κάποιους ἄνθρώπους.

Αὐτή ἡ κατάσταση τῆς καταθλίψεως κράτησε πάνω ἀπό 5 χρόνια, φυσικά κάθε χρόνο ἤταν καί καλύτερα, ἀλλά καί μετά τά πέντε χρόνια, δέν ἤθελα οὔτε νά θυμάμαι, οὔτε νά μιλάω γιά αὐτήν τήν κατάσταση. Ἀκόμα καί τώρα, εἶναι στιγμές πού μοῦ ἔρχεται στήν μνήμη τό τί περνούσα, καί δέν θέλω νά τό σκέφτομαι.

Οἱ ἄνθρωποι πού κάνουν γιόγκα, πρέπει νά καταλάβουν πώς χωρίς ἕναν πνευματικό, εἶναι δύσκολο νά εἶναι καλά καί νά ἔχουν σώας τάς φρένας. Ὅταν κάποιος σταματήση τήν γιόγκα, καί θέλει νά ἐπιστρέψει στήν Ὀρθοδοξία, δέν εἶναι εὔκολο νά εἶναι μέ τόν Χριστό, χωρίς τήν καθοδήγηση καί τήν προστασία ἕνός καλοῦ πνευματικοῦ.

Ναί, πρέπει νά βρείς ἕναν καλό πνευματικό, νά ἐξομολογηθής αὐτά πού ἔχεις κάνει καί νά ἐξομολιογιέσαι συνεχῶς ὅτι λογισμούς σού ἔρχονται, γιά νά μπορέσεις νά κλείσεις τίς πόρτες πού ἔχεις ἀνοίξει στόν πονηρό. Καί ἐπειδή ὁ πονηρός δέν πρόκειται νά σέ ἀφήση ἔτσι εὔκολα, ἀλλά θά ἀσκήσει πίεση νά ἐπιστρέψης πάλι σέ αὐτόν, θά πρέπει νά ἀκούς τί σού λέει ὁ πνευματικός σου, καί νά τά κάνεις, καί νά εἴσαι συνέχεια δίπλα του, γιά νά μπορέσεις νά ἀποκρούεις τίς ἐπιθέσεις τοῦ διαβόλου. Φυσικά καί ὁ πνευματικός πρέπει νά εἶναι ἰκανός, καί ἔμπειρος, καί αὐτό πού λέμε «πνευματικός» δηλαδή ὄχι ἀπλώς ἕνας ἐξομολόγος, ἀλλά ἕνας ἄνθρωπος μέ ἀγάπή στόν Χριστό καί στόν συνάνθρωπο καί μέ δύναμη νά μπορεί νά σέ βοηθήσει. Χωρίς πνευματικό, δέν μπορείς νά ἀντέξεις τήν πίεση καί τόν πόλεμο τοῦ σατανά.

Φυσικά τό τέχνασμα τοῦ πονηροῦ, εἶναι κυρίως νά μήν μπορείς νά ἐντοπίσης ὅτι ὁ πόλεμος προέρχεται ἀπό αὐτόν. Νά σοῦ λέει πώς δέν ἔκανες τίποτε κακό. Ἀλλά ὅτι δέν εἶναι κακό δέν εἶναι ἀπαραίτητα καί καλό. Μπορεί νά φαίνεται ἀθώο ἀλλά περιέχει δηλητήριο. Καί ὅπως ἀν σέ ἕνα ποτήρι καθαροῦ νεροῦ, ρίξεις ἕστω καί μία σταγόνα δηλητήριο, δέν μπορεῖς νά τό πιεῖς, ἔτσι συμβαίνει καί στήν πνευματική ζωή. Νομίζεις ὅτι δέν σοῦ κάνει ζημία, ἀλλά στήν οὐσία, ὄταν κάνεις γιόγκα προσκυνάς τόν σατανά, καί δέν σέ κάνει ἀνεύθυνο τό γεγονός ὅτι δέν τό καταλαβαίνεις. Σάν χριστιανοί ἔχουμε τήν ὑποχρέωσει νά καταλαβαίνουμε τίς πλάνες καί νά προστατεύουμε τήν ψυχή μας ἀπό αὐτές.

Στό γεροντικό, βλέπουμε περιπτώσεις γερόντων πού ἐπειδή προσκύνησαν τόν διάβολο μεταμορφωμένο σέ ἄγγελο φωτός, ἤ σέ ἅγιο ἤ καί ἀκόμα ὡς τόν Κύριο, δαιμονίστικαν, καί δέν εἴχαν δικαιολογία, ὅτι δέν τό κατάλαβαν, ἤ ὅτι δέν τό ἤθελαν. Ὁ Χριστός λέει στό Εὐαγγέλιο ὅτι ἄλλο ποιμένα ἐκτός ἀπό ἐμένα τά πρόβατά μου δέν ἀκολουθούν. Καί γιά αὐτό μᾶς λέει ἀλλοῦ, προσέξτε μήν πλανηθήτε. Πρέπει νά ἐλέγχουμε τά πνεύματα. Ὁ πόλεμος εἶναι πνευματικός, πρός τά πνευματικά τῆς πονηρίας πού λέει καί ὁ Παύλος. Στόν πόλεμο, δέν ὑπάρχουν εὐγένειες, ἀλλά ὁ ἐχθρός προσπαθεί μέ κάθε τέχνασμα νά θανατώσει τίς ψυχές μας. Ἡ θά νικήσει ἤ θά νικηθή.

Ὅταν λοιπόν κάνεις γιόγκα, ἤ ὅτιδήποτε ἄλλο, παίρνεις μέρος, γίνεσαι μέρος, αὐτής τῆς φιλοσοφίας καί τῆς θρησκείας, ἤ ὄτιδήποτε ἄλλο. Ὁπότε γίνεσαι ἀλλότριος τοῦ Δεσπότου Χριστοῦ, διότι ὅπως σοῦ εἴπα καί παραπάνω μόνο στή Ὀρθοδοξία, ὑπάρχει ἡ Χάρις τοῦ Παναγίου Πνεύματος, πού ἀγιάζει τόν ἄνθρωπο. Καί αὐτό πρέπει ὁ πνευματικός νά τό ὑπενθυμίζει συνεχῶς στούς πιστούς, καί νά τούς ἐνισχύει νά προσέχουν τήν πλάνη, καί νά μάθει στά πνευματικά του παιδιά, πῶς νά ξεχωρίζουν τήν πλάνη ἀπό τήν ἀλήθεια. Κάθε Χριστιανός πρέπει νά τό γνωρίζει αὐτό.

Σέ ἕνα ἄλλο θέμα πού μέ βοήθησε ὁ γέροντας, ἤταν στό θέμα μέ τόν ζηλωτισμό. Στό σπίτι μου κοντά, ἔμενε ἕνας θείος μου, πού ἤταν μέ τό παλαιό ἡμερολόγιο. Αὐτός λοιπόν, μόλις εἴδε ὅτι ἄρχισα νά πηγαίνω στήν Ἑκκλησία, προσπάθησε νά μέ τραβήξει πρός τό παλαιό ἑορτολόγιο. Καί ὅντως, μέ τίς συζητήσεις πού κάναμε, ἄρχισε νά μέ πείθει πώς στό νέο ἠμερολόγιο τά μυστήρια εἶναι ἄκυρα, καί ὅτι μόνο στούς γνησίους ὀρθοδόξους ὑπάρχει ἡ σωτηρία. Αὐτό στήν ἀρχή μέ κλόνισε, καί γιά αὐτό, ἀμέσως τό ἀνέφερα στόν γέροντα. Εὐτυχώς ὁ γέροντας κατέχει καλά τό θέμα αὐτό, διότι ἤταν ὁ ἴδιος ζηλωτής, μέ τήν παράταξη τόν Ματθαιϊκῶν, καί πρίν ἀπό πολλά χρόνια εἴχε φύγει ἀπό ἐκεί καί εἴχε γυρίσει μέ τήν Ἑκκλησία, διότι καί ὁ ἴδιος δέν πίστευε ὅτι μόνο στούς ΓΟΧ ὑπάρχει ἡ σωτηρία, ἀλλά ὄτι καί μέ τό νέο ἠμερολόγιο ὐπάρχουν μυστήρια. Ὁπότε, μοῦ εἶπε νά τόν φέρω σέ ἐπαφή μέ τόν θείο μου καί νά μιλήση αὐτός, καί ἐγώ νά ἀκούω αὐτά πού θά λέει γιά νά μάθω τί συμβαίνει πραγματικά. Καί πράγματι, πήγαμε μέ τόν θείο μου στό μοναστήρι, καί μιλήσαμε γιά αὐτά τά πράγματα. Ὅταν λοιπόν τοῦ ἐξήγησε πώς ἔχει ἡ κατάσταση τότε ὁ θείος μου γύρισε μέ τό νέο ἠμερολόγιο, καί αὐτός καί ἡ οἰκογένειά του.

Τί τοῦ εἶπε ἀκριβώς;

Πολλά, ἀλλά τά πιό σημαντικά, εἶναι ὄτι τό 1924 ὄλοι οἱ ἐπίσκοποι εἴχαν γυρίσει μέ τό νέο καί τό 1933 μερικοί γύρισαν μέ τό παλαιό. Μέχρι τότε λειτουργούσαν μέ τό νέο. Πῶς λοιπόν ἔχετε τά μυστήρια σας ἔγκυρα; Καί ὅτι κανείς παλαιοημερολογίτης δεσπότης ἤ καί σύνοδος ἀκόμη δέν ἔχει δικάσει καί καταδικάσει τό νέο ἡμερολόγιο. Ναί μέν καί ἔμεις σάν ἁγιορείτες γνωρίζουμε ὅτι τό παλαιό εἶναι τό σωστό ἠμερολόγιο, καί ὅτι κάποια στιγμή πρέπει νά διορθωθεί αὐτό τό θέμα, διότι δέν μπορεί ἕνα πατριάρχης, καί στήν προκειμένη περίπτωση ὁ Μελέτιος Μεταξάκης, νά ἀλλάζει τό ἠμερολόγιο ἐπειδή κάποιοι τοῦ τό ἐπέβαλαν, ἀλλά δέν μπορούμε νά ἰδρύσουμε καινούργια Ἑκκλησία. Μάλιστα πολύ παλαιοημερολογίτες ὑποστηρίζουν πώς ὑπάρχουν μυστήρια ἔγκυρα στό νέο ἠμερολόγιο. Αὐτά καί πολλά ἄλλα μέ λεπτομέρειες, ἔπεισαν τόν θείο μου καί ἀντί αὐτός νά γυρίσει ἐμένα μέ τό παλαιό, γύρισε ὁ γέροντας μέ τό νέο.

Πρίν τόν πάω ὅμως στό μοναστήρι, συναντήθηκα μέ ἕναν ἰερέα πού χρειαζόταν νά τόν πάω κάπου μέ τό ἀμάξι μου γιά μία προσωπική δουλειά του. Στό δρόμο προσευχήθηκα νά μέ βοηθήσει ὁ Θεός, νά εἴμαι στό σωστό δρόμο, γιατί δέν ἤθελα νά χάσω τήν ψυχή μου, εἰδικά τότε πού ἄρχισα νά μπαίνω στήν Ἑκκλησία. Ἡ ἀλήθεια ἤταν πῶς εἴχα κλονιστεί ὅτι δέν ὑπάρχουν μυστήρια στό νέο ἡμερολόγιο. Ὅταν ἐπιστρέψαμε στήν Ἑκκλησία του, τότε μοῦ ζήτησε νά πάμε μέσα στήν Ἑκκλησία του, διότι ἤθελε νά μέ ἀνταμείψει γιά τόν κόπο μου, γιά τήν βοήθεια πού τού πρόσφερα. Ἐγώ ἀρνήθηκα νά λάβω ὅτιδήποτε, ἀλλά αὐτός ἐπέμενε καί μοῦ εἴπε πώς θά μού ἔδινε κάτι πνευματικό. Ἔτσι λοιπόν μπήκαμε μέσα στό Ἱερό Βήμα, καί ἐκεί ἄρχισε νά μού ἐξηγεί γιά τά διάφορα ἱερά σκεύει, καί ὅταν ἔφθασε στήν Ἁγία Τράπεζα, μοῦ ἔδειξε τό ἀρτοφόριο καί τόν ἁγιασμένο ἄρτο πού κρατάνε κάθε Μ. Πέμπτη γιά ὥρα ἀνάγκης. Ὄταν ἔβγαλε τόν Ἅγιο ἄρτο, καί μού τόν ἔδειξε, ἐγώ σοκαρίστηκα διότι ἤταν σάν νά ἔλαμπε, καί μού φαινόταν σάν ἕνα κομμάτι χρυσοῦ. Τόν ρώτησα πόσο καιρό τόν εἴχε ἔκει καί μοῦ ἀπάντησε ἀπό τήν Μ. Πέμπτη (κόντευε ἕνα χρόνο.) Τότε πείσθηκα πῶς καί τό νέο ἡμερολόγιο ἔχει μυστήρια, διότι πῶς μπορούσε ἔνα κομμάτι ψωμί νά διατηρηθεί ἔτσι γιά ἕνα χρόνο καί νά μήν μουχλιάσει, ἀλλά ἀντιθέτως νά λάμπει σάν χρυσό, ἀν δέν εἴχε καθαγιασθεί μέ τήν χάρι τοῦ Ἁγίου Πνεύματος; Ὁπότε ἀμέσως ἔφυγα ἀπό ἐκεί καί πήγα στόν θείο μου, καί τοῦ ἀνέφερα τό γεγονός. Ὅταν τοῦ εἴπα πῶς ἐξηγεί ὅτι ὁ ἀρτος δέν εἴχε μουχλιάσει, ἀλλά ἔλαμπε, δέν εἴχε τίποτα νά μοῦ ἀπαντήσει. Τότε τόν πήρα καί πήγαμε καί στόν γέροντα.(συνεχίζεται)

www.proskynitis.blogspot.com