Στο διάβα των αιώνων, την επιβλητική ηρεμία και ομορφιά των νήσων Στροφάδων και του περιώνυμου εκεί Μοναστηριού έρχονται να ταράξουν οι ανελέητες επιδρομές Τούρκων, Αλγερινών και λοιπών ληστοπειρατών, οι οποίοι συνήθως λεηλατούν τη Μονή, σφαγιάζουν ή αιχμαλωτίζουν τους Μοναχούς.
Μια από τις χειρότερες επιδρομές συνέβη το 1537. Από τον Μπανατιώτη ιστοριογράφο Παναγιώτη Χιώτη δημοσιεύτηκε «μικρά χρονική σημείωσις σωζομένη εν ταις χερσί των καλογήρων», κατά την οποία « (...) εστάθηκε το άνωθεν Μοναστήριον εις την κατάστασίν του έως εις τους 1537 Ιουλίου 29. Εις τον οποίον καιρόν απέρασεν η αρμάδα των Τούρκων από την Ζάκυνθον, και δεν έκαμε βλάψιμον. Και γυρίζοντας έπειτα εις τα Στροφάδια η αυτή αρμάδα τα έκαψε, και τα ερήμωσεν (...) ». Οι Πατέρες της Μονής σφαγιάσθηκαν, υπερασπίζοντας μέχρις αίματος την πνευματική έπαλξη όπου είχαν ταχθεί, φύλακες ιερών και οσίων. Η θυσία τους ευαισθητοποίησε τον λόγιο ρακενδύτη Μοναχό Παχώμιο Ρουσάνο, ο οποίος συνέθεσε τότε προς τιμήν Τους πλήρη Ακολουθία για λειτουργική χρήση. (www.imzante.gr)
Η μνήμη τους τιμάται κάθε χρόνο στις 29 Σεπτεμβρίου, μ' επίκεντρο εορτασμού τη Μονή Στροφάδων και Αγίου Διονυσίου.
Άκρως Ενδιαφέρον.
ΑπάντησηΔιαγραφή