Αγάπη είναι ή αγαθή διάθεση της ψυχής, κατά την όποια αυτή κανένα από τα υλικά πράγματα δεν προτιμά μπροστά στη γνώση του Θεοϋ. Καί είναι αδύνατο να αποκτήσει την αγάπη αυτή εκείνος πού προσηλώνεται με πάθος σε κάποιο άπ' τα επίγεια.
Εκείνος πού πιστεύει στον Κύριο φοβάται την κόλαση, ενώ εκείνος πού φοβάται την κόλαση δείχνει εγκράτεια προς τα πάθη. Εκείνος πού δείχνει εγκράτεια προς τα πάθη υπομένει τα θλιβερά, ενώ εκείνος πού υπομένει τα θλιβερά θα έχει την ελπίδα προς το Θεό. Η ελπίδα προς το Θεό απομακρύνει το νου από κάθε προσήλωση στα γήινα κι αφού απομακρυνθεί ό νους από αυτά θα έχει την αγάπη προς το Θεό.
Εκείνος πού αγαπά το Θεό προτιμά άπ' όλα όσα έχουν δημιουργηθεί από Αυτόν τη γνώση Αυτού και είναι αδιάκοπα προσκολλημένος με πόθο σ' αυτήν.
Εάν όλα τα όντα έγιναν από το Θεό και για το Θεό κι ό Θεός είναι ανώτερος άπ' τα δημιουργήματα Του, εκείνος πού εγκαταλείπει το Θεό, τον ασύγκριτα ανώτερο, καί ασχολείται με τα πολύ κατώτερα, δείχνει τον εαυτό του να προτιμά περισσότερο άπ' το Θεό τα δημιουργήματα Του.
Εάν ή ζωή είναι ό φωτισμός της γνώσεως του νου κι αυτός γεννάται άπ' την προς το Θεό αγάπη, πολύ καλά έχει λεχθεί ότι δεν υπάρχει τίποτε μεγαλύτερο από τη θεία αγάπη.
ΑΓΙΟΥ ΜΑΞΙΜΟΥ ΤΟΥ ΟΜΟΛΟΓΗΤΟΥ
«ΚΕΦΑΛΑΙΑ ΠΕΡΙ ΑΓΑΠΗΣ"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου