Ο γέροντας Θεοδόσιος από την Βιθυνία

Σαν παραμύθι όμοιο με κείνα πού σιγολένε οι γιαγιάδες πλάι στη θράκα στα αποσβολωμένα εγγόνια. Σάν γλυκό παραμύθι. Έτσι μοιάζει μια σελίδα από το βιβλίο της ζωής του Γέροντα Θεοδοσίου της Βηθανίας. Ένας μοναχός με αγάπη αρχοντική για το Θεό καί τον άνθρωπο.
 Πρόσφυγας άπ' το Μπουρνόβα της Σμύρνης για χρόνια, αργότερα Διάκονος καί Ιερέας του Υψίστου χωρίς να ζητά τίποτε για τον εαυτό του. Υπηρέτησε με ζήλο ένθεο τα πανάγια προ­σκυνήματα των Αγίων Τόπων. Ή ζωή του συνδέεται περισσότερο με τη συγκρότηση της γυναικείας μοναστικής Αδελφότητας Μάρθας καί Μαρίας στη Βηθανία.
 Ό Αρχιμανδρίτης Γερβάσιος Ραπτόπουλος έγραψε γι' αυτόν: «Ό μακαριστός σεπτός Άγιοταφίτης Γέροντας άφησε μνήμη Αγίου. Ήταν ενάρετος καί είχε μια παιδική απλότητα, καρπό της ταπεινοφροσύνης του. Ήθελες να βρίσκεσαι πάντα μαζί του».
Μα σίγουρα ένας λόγος για τον όποιο ή ζωή του ξεχωρίζει είναι ή παρακάτω ιστορία.
Ό Γέροντας Θεοδόσιος είχε γνωρίσει το βασιλιά της Ιορδανίας Άβδουλάχ τον Α' το 1938 στα Ιεροσόλυμα. Ή Αγία Πόλη ανήκε τότε στην Ιορδανία. Σέ κάποια συνάντηση ό βασιλιάς εκτίμησε τον καλο­κάγαθο Γέροντα καί τον κάλεσε στο παλάτι να τον γνωρίσει στα παι­διά καί στα εγγόνια του. Συνδέθηκε μαζί του με δυνατή φιλία καί ό βα­σιλιάς συμβουλευόταν τον παππούλη για θέματα πού τον απασχο­λούσαν. Κάθε φορά πού ερχόταν ό Άβδουλάχ στα Ιεροσόλυμα, το αυτοκίνητο του βασιλιά σταματούσε στην πύλη της Μονής καί έπαιρ­νε μαζί του τον Άμπούνα Θεοδόσιο. Χωρίς το Γέροντα ό βασιλιάς δεν έμπαινε στην Άγια Πόλη.
 Ήταν 21 Ιουλίου του 1951.
-Πού θα πάμε, βασιλιά μου, σήμερα, ρώτησε ό παππούλης
- Σήμερα θέλω να προσκυνήσω στο Τζαμί στο Χάραμ Έλ Σαρίφ. Θα έρθεις μαζί μου.Ήταν μεσημέρι. Ό βασιλιάς έφερνε στο τζαμί καί τον εγγονό του Χουσεΐν. Μόλις πέρασαν την πύλη καί μπήκε ό βασιλιάς στο τέμενος άρχισαν ν' ακούγονται κρότοι αλλόκοτοι. Βροχή οι πυροβολισμοί. Μια σφαίρα σημαδεμένη βρήκε το βασιλιά στο κεφάλι. Ή συνοδεία τον κύ­κλωσε. Πανικός. Το μικρό παιδί, ό διάδοχος έπεσε κάτω τρέμοντας, περιμένοντας τη σειρά του. Ό γέροντας προσπαθούσε να καταλάβει. Μια δεύτερη σφαίρα βρήκε τον βασιλιά στην καρδιά. Ή αραβική λεγε­ώνα άρχισε καί κείνη να πυροβολεί με τη σειρά της. Ό Γέροντας Θε­οδόσιος μες στο χαλασμό καί την αντάρα έτρεξε προς το μέρος του καί άρπαξε το μικρό Χουσεΐν, τον τύλιξε μέσα στα ράσα του.
 Σέ λίγο ή Αγία Πόλη είχε γεμίσει από φανατικούς μουσουλμάνους πού ζητούσαν να πάρουν εκδίκηση από τους Χριστιανούς, επειδή νό­μισαν πώς εκείνοι σκότωσαν τον βασιλιά τους. Ό γέροντας άρχισε να τρέχει καί άποκαμωμένος πρόλαβε να ειδοποιήσει τους μοναχούς να κλείσουν τις θύρες του Ναού της Αναστάσεως καί να μηνύσουν με τίς καμπάνες στα άλλα προσκυνήματα, ώστε να σωθούν όλα από τους βανδαλισμούς.Έτσι κι έγινε. Αυτός ήταν ό γέροντας. Όλος αγάπη, όλος καρδιά.
Μέχρι τα τέλη της ζωής του γέροντα ό νέος βασιλιάς της Ιορδανίας Χουσεΐν κράτησε δεσμό αγάπης με τον άνθρωπο του Θεού. Δεν λη­σμονούσε πώς το διάδοχο του βασιλιά της Ιορδανίας έσωσε ή αγάπη ενός ορθοδόξου ιερέα.

Διασκεύη του Αρχιμ.Εφραίμ Παναούση από το βιβλίο του Αρχιμ.Γερβασίου Ραπτόπουλου-«Ο γέροντας της Βιθυνίας» /proskynitis.blogspot.com