Ο Οσιος Νέστωρ έζησε στη σεβάσμια μονή των Σπηλαίων στα χρόνια των μακαρίων πατέρων Αντωνίου καί Θεοδοσίου, καί κατέγραψε με περισσή σοφία τα περιστατικά της μεταφυτεύσεως του μοναχικού βίου από τον "Αθωνα στη Ρωσία. Γεννημένος στο Κίεβο το 1050, ήρθε δεκαεπτά χρονών στην Πετσέρσκαγια, «πόθων τον βίον της ασκήσεως». Την εποχή εκείνη ό όσιος Αντώνιος είχε άποσυρθή καί άσκήτευε απομονωμένος στο σπήλαιο, ενώ ό μακάριος Θεοδόσιος ήταν απασχολημένος με την ανοικοδόμηση της μονής.
Πρίν ακόμη γίνη μοναχός, ό θεοφώτιστος Νέστωρ διδάχτηκε στο ίερό κοινόβιο των οσίων τίς μοναχικές αρετές. Σ' όλες κοπίαζαν πάντοτε πρώτοι, δίνοντας το παράδειγμα καί στους άλλους αδελφούς, οί όσιοι πατέρες Αντώνιος καί Θεοδόσιος. Άπ' αυτή την «ίεράν ξυνωρίδα» ό θεσπέσιος νέος με προθυμία καί ταπείνωση δεχόταν κάθε συμβουλή, πίνοντας αχόρταγα τα θεία νάματα πού άνέβλυζαν από τα δύο φωτισμένα «στόματα του Λόγου».
Μετά τα μακάρια τέλη των οσίων Αντωνίου καί Θεοδοσίου ό ίερός Νέστωρ, πού με τη βιοτή καί την πολιτεία του είχε δείξει πώς ήταν ήδη δόκιμος σε κάθε αρετή, αξιώθηκε να λαβή από τα χέρια του ηγουμένου οσίου Στεφάνου το άγιο μοναχικό σχήμα. Αργότερα τιμήθηκε καί με τον πρώτο βαθμό της ίερωσύνης, χειροτονήθηκε δηλαδή διάκονος.
Το 1080, ό όσιος συνέγραψε το μαρτύριο των αγίων πρωτομαρτύρων Μπόρις καί Γκλέμπ, καθώς καί το βίο του οσίου Θεοδοσίου.
Όταν ή αδελφότης της Λαύρας αποφάσισε το 1091 να κάνη την άνακομιδή των τιμίων λειψάνων του οσίου Θεοδοσίου, στο μακάριο Νέστορα έλαχε, όπως είδαμε, ή τιμή να τα βρή, μετά από ολονύκτιο κοπιαστικό σκάψιμο, καί να είναι αυτόπτης μάρτυρας των μεγάλων θαυμάτων πού συνέβησαν τότε.
Το 1113 έγραψε το περίφημο Χρονικό του, πού περιλαμβάνει τη ρωσική ιστορία από το 850 ως το 1110.
Ό όσιος, χωρίς να σταματήση ποτέ τη συγγραφή, έκοιμήθη ειρηνικά το 1114. Ό Κύριος τον δόξασε κι αυτόν με τάν αφθαρσία του τιμίου λειψάνου του.
Η μνήμη του τιμάται στις 27 Οκτωβρίου
Πατερικόν των Σπηλαίων του Κιέβου εκδ.Ι.Μ.Παρακλήτου
όμορφη παρουσίαση !
ΑπάντησηΔιαγραφήΆκρως Ενδιαφέρον.
ΑπάντησηΔιαγραφή