Άγιος Αρσένιος επίσκοπος Κερκύρας(+19 Ιανουαρίου)

Ο Άγιος Αρσένιος έζησε στα χρόνια του αυτοκράτορα Βασιλείου του Μακεδόνα (867 - 886 μ.Χ.), στην Ιερουσαλήμ. Ο πατέρας του ήταν και αυτός από την Ιερουσαλήμ, η δε μητέρα του από τη Βηθανία. Σε μικρή ηλικία οι γονείς του τον αφιέρωσαν σ' ένα των εκεί μοναστηριών, οπού διδασκόταν τη μοναχική ζωή και 12 χρονών εκάρη μοναχός.

 

Αργότερα έφυγε από την Ιερουσαλήμ και πήγε στη Σελεύκεια, όπου χειροτονήθηκε πρεσβύτερος. Από τη Σελεύκεια επανήλθε στην Ιερουσαλήμ και από 'κεί πήγε στην Κωνσταντινούπολη, όπου επί Πατριάρχου Τρύφωνος (928 - 931 μ.Χ.) πήρε Ιερατική θέση. Επί δε του διαδόχου του Τρύφωνα, Θεοφύλακτου (933 - 956 μ.Χ.) εκλέχτηκε επίσκοπος Κερκύρας για την πολύ ενάρετη ζωή του. Σαν ποιμενάρχης διακρίθηκε για την ευαγγελική του δράση και αφοσιώθηκε ολοκληρωτικά στις ανάγκες του ποιμνίου του. Κάποτε όμως, ο Κωνσταντίνος 
Πορφυρογέννητος (911 - 959 μ.Χ.), άγνωστο για ποιο λόγο, ζήτησε να παρουσιαστούν στη βασιλεύουσα οι Κερκυραίοι πρόκριτοι, ο γέροντας, πλέον Αρσένιος, ανέλαβε να διευθετήσει τα πράγματα και πήγε στην Κωνσταντινούπολη. 

Στην επιστροφή όμως, πέθανε στο δρόμο κοντά στην Κόρινθο. Από 'κει μετακομίστηκε στην Κέρκυρα και το Ιερό του λείψανο έκανε, με τη χάρη του Θεού, πολλά θαύματα.

Ιστορικά στοιχεία αναφέρουν ότι... Κατά τους μέσους χρόνους (9ο αιώνας) οι Σλάβοι πραγματοποιούν καταστροφικές επιδρομές. Η Κέρκυρα δέχθηκε τότε επανειλημμένες επιθέσεις σε μια εκ των οποίων το 933  ο Μητροπολίτης Αρσένιος επικεφαλής της τοπικής Εκκλησίας έπαιξε σημαντικό ρόλο στην αντιμετώπιση των εχθρών. Όταν το 953 εκοιμήθη, η ανακήρυξή του σε Άγιο και προστάτη του νησιού και του Φρουρίου φανερώνει τις δύσκολες συνθήκες που αντιμετώπισε η Κέρκυρα την εποχή αυτή. 

Η ιστορία και η παράδοση έχει διασώσει (μέχρι τις ημέρες μας) την σωτήρια παρέμβαση του Αγίου Αρσενίου κατά την πολιορκία του 933.

Οι Κερκυραίοι αγαπούσαν τον Άγιο Aρσένιο ιδιαίτερα... και παρ' όλο που ήταν μητροπολίτης, τον τιμούσαν σαν «Στρατιωτικό» άγιο - προστάτη τους. Η παλαιά λατρεία του αγίου Αρσενίου... «ατόνησε» μόνο όταν έφτασε στο Νησί το σκήνωμα του Αγίου Σπυριδώνα... αλλά δεν ξεχάστηκε ποτέ.