Μελωποιημένο ποίημα του Αλέξ. Παπαδιαμάντη.
ΣΤΙΧΟΙ (με κόκκινο του τραγουδιού)
Εικόν' αχειροποίητη
που στην καρδιά μου σ' είχα
κι είχα για μόνο φυλαχτό
μια της κορφής σου τρίχα.
Όνειρα μες στον ύπνο μου
μαυροφτερουγιασμένα
σαν περιστέρι στη σπηλιά
με τάραξαν για 'σένα.
Τ' αηδόνια αυτά που κελαηδούν
μου φαίνονται να κλαίνε
κίνδυνο, μαύρο σύννεφο
οι μάγισσες μου λένε.
Να σε χαρεί κι η άνοιξη
μαζί με τα λουλούδια
όπου 'ναι σαν αμέτρητα
ζωγραφιστά τραγούδια.
Συ στο σχολειό δεν έμαθες
να γράφεις ραβασάκια
στα χείλη σου τα ρόδινα
πού τα 'βρες τα φαρμάκια.
Στα μάτια τα ψιχαλιστά
πωχ' έρωτας καρτέρι,
πόσο μεθύσι μέθυσα
ένας Θεός το ξέρει.
Τη χάρη σου τη σπλαχνική
μη μ' αρνηστείς πουλί μου
αγάπη μου αιώνια.
αγάπη μου στερνή μου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου