Ισπανία, δέκατος αιώνας μετά Χριστόν. Στα ανοιχτά της πόλεως Κάδιξ, βρίσκεται ένα μικρό νησί το Berroee. Ηγεμόνας του νησιού αυτού ήταν ο πρίγκηπας Dunale η Danielo δηλαδή ο Δανιήλ. Ο Dunale ήταν πιστός χριστιανός. Ζούσε συνεπώς την εκκλησιαστική ζωή. Κι ο Θεός τον είχε κατακλύσει από αγαθά, δόξα, πλούτη, σύζυγο, παιδιά. Όμως η καρδιά του Dunale έπαλλε τόσο δυνατά που ξεπερνούσε όλα αυτά τα δώρα του Θεού. Διψούσε τα πνευματικά, τα ουράνια αγαθά και ποθούσε να βαδίσει το δρόμο της τελείωσης, πουλώντας τα όλα για να αγοράσει τον πολύτιμο μαργαρίτη. Άφησε λοιπόν τη «μέριμνα περί πολλά” στον πρωτότοκο γιο του και διάδοχο του στον ηγεμονικό θρόνο του μικρού του βασιλείου, και έφυγε δήθεν για προσκύνημα στους τάφους των Αποστόλων της Ρώμης, στην πραγματικότητα όμως ξενιτεύτηκε για να αποκτήσει αυτό το «εν ου εστί χρεία”.
Αφήνοντας πίσω πατρίδα και παιδιά έφθασε στην αιώνια Πόλη, όπου αρχιεράτευε ο πάπας Αγαπητός. Σύντομα συνδέθηκε μαζί του, με την εν Χριστώ φιλία και δέχθηκε απ’ τα χέρια του το μικρό μοναχικό σχήμα. Όμως δεν παρέμεινε για πολύ στη Ρώμη. Ο τύραννος Αλβέριχος του επεφύλαξε πολύ κακή μεταχείριση και τελικώς τον έδιωξε από την Ιταλία. Ταξίδεψε και έφτασε στην Πρωτεύουσα, τη θαυμαστή Κωνσταντινούπολη. Εκεί βασίλευε ο Κωνσταντίνος ο Ζ’ ο Πορφυρογέννητος (913 959). Κατέκτησε τη συμπάθεια του Αυτοκράτορα των Ρωμαίων, αλλά δεν εγκαταστάθηκε μόνιμα ούτε και εδώ.
Συνέχισε το προσκύνημα του μέχρι την Αγία Πόλη Ιερουσαλήμ. Εκεί, μέσα στη Χάρη που αναβλύζει από το Ζωοδόχο Τάφο του Κυρίου, έλαβε το Μέγα μοναχικό σχήμα από τον Πατριάρχη Ιεροσολύμων Χριστόδουλο και πήρε το νέο του όνομα «Στέφανος”, με το όποιο και καταχωρήθηκε αργότερα στη χορεία των ομολογητών και μαρτύρων της Πίστεως.
Όμως οι πειρασμοί δεν τέλειωσαν ούτε εδώ. Οι Σαρακηνοί τον κορόιδευαν και τον ενοχλούσαν τόσο επίμονα, που αναγκάστηκε να συνεχίσει την πορεία του και, όπως ο μικρός Ιησούς, να καταφύγει και αυτός στην Αίγυπτο, όπου όμως οι κατακτητές Άραβες, τον έριξαν στη φυλακή μαζί με τους δύο ιερείς που τον συνόδευαν στο ταξίδι του. Έξι μήνες κράτησε η φυλάκιση του και συνοδεύτηκε από πολλά και ποικίλα βασανιστήρια.
Τέλος, ο Στέφανος παρουσιάστηκε σε οικτρή φυσική κατάσταση από την πείνα και τις κακουχίες, μπροστά στον Εμίρη της Αιγύπτου, ο οποίος του πρότεινε να τον απαλλάξει απ’ όλα τα βάσανα με προϋπόθεση τον εξισλαμισμό του. Ο γενναίος Ισπανός όμως κάθε άλλο παρά να δελεαστεί μπορούσε. Αυτός που ξεκίνησε απ’ τη μακρινή πατρίδα του, αφήνοντας βασίλειο και δόξα, πλούτη και χαρές για να βρει τη μοναδική και αποκλειστική Χαρά και Ανάπαυση, τώρα που του χαρίζεται η μοναδική ευκαιρία της ύψιστης αφοσίωσης και απόδειξης αυτής της αγάπης, χαίρει και δοξολογεί διπλά το Θεό. Σ’ αυτόν τέτοια τιμή! Δοξασμένο να είναι το Όνομα Του. Υπέστη με χαρά όλα τα βασανιστήρια που ο διάβολος ενέπνευσε στους δημίους του. Το αδυνατισμένο σαρκίο του δεν άντεξε όμως πολύ. Αρρώστησε βαριά και η αρρώστια του αύτη έβαλε τέλος στα μαρτύρια του και αρχή στην αιώνια δόξα του. Ήταν η 17η του Δεκέμβρη. Ο Κύριος, σαν δείγμα της εν αυτώ ευαρέσκειας Του, του γνώρισε εκ των προτέρων την ημέρα της τελείωσης του. Σφραγίδα και στέφανο των αγίων αγώνων του και της Χάρης που βρήκε ο μακάριος μάρτυρας.
Αφήνοντας πίσω πατρίδα και παιδιά έφθασε στην αιώνια Πόλη, όπου αρχιεράτευε ο πάπας Αγαπητός. Σύντομα συνδέθηκε μαζί του, με την εν Χριστώ φιλία και δέχθηκε απ’ τα χέρια του το μικρό μοναχικό σχήμα. Όμως δεν παρέμεινε για πολύ στη Ρώμη. Ο τύραννος Αλβέριχος του επεφύλαξε πολύ κακή μεταχείριση και τελικώς τον έδιωξε από την Ιταλία. Ταξίδεψε και έφτασε στην Πρωτεύουσα, τη θαυμαστή Κωνσταντινούπολη. Εκεί βασίλευε ο Κωνσταντίνος ο Ζ’ ο Πορφυρογέννητος (913 959). Κατέκτησε τη συμπάθεια του Αυτοκράτορα των Ρωμαίων, αλλά δεν εγκαταστάθηκε μόνιμα ούτε και εδώ.
Συνέχισε το προσκύνημα του μέχρι την Αγία Πόλη Ιερουσαλήμ. Εκεί, μέσα στη Χάρη που αναβλύζει από το Ζωοδόχο Τάφο του Κυρίου, έλαβε το Μέγα μοναχικό σχήμα από τον Πατριάρχη Ιεροσολύμων Χριστόδουλο και πήρε το νέο του όνομα «Στέφανος”, με το όποιο και καταχωρήθηκε αργότερα στη χορεία των ομολογητών και μαρτύρων της Πίστεως.
Όμως οι πειρασμοί δεν τέλειωσαν ούτε εδώ. Οι Σαρακηνοί τον κορόιδευαν και τον ενοχλούσαν τόσο επίμονα, που αναγκάστηκε να συνεχίσει την πορεία του και, όπως ο μικρός Ιησούς, να καταφύγει και αυτός στην Αίγυπτο, όπου όμως οι κατακτητές Άραβες, τον έριξαν στη φυλακή μαζί με τους δύο ιερείς που τον συνόδευαν στο ταξίδι του. Έξι μήνες κράτησε η φυλάκιση του και συνοδεύτηκε από πολλά και ποικίλα βασανιστήρια.
Τέλος, ο Στέφανος παρουσιάστηκε σε οικτρή φυσική κατάσταση από την πείνα και τις κακουχίες, μπροστά στον Εμίρη της Αιγύπτου, ο οποίος του πρότεινε να τον απαλλάξει απ’ όλα τα βάσανα με προϋπόθεση τον εξισλαμισμό του. Ο γενναίος Ισπανός όμως κάθε άλλο παρά να δελεαστεί μπορούσε. Αυτός που ξεκίνησε απ’ τη μακρινή πατρίδα του, αφήνοντας βασίλειο και δόξα, πλούτη και χαρές για να βρει τη μοναδική και αποκλειστική Χαρά και Ανάπαυση, τώρα που του χαρίζεται η μοναδική ευκαιρία της ύψιστης αφοσίωσης και απόδειξης αυτής της αγάπης, χαίρει και δοξολογεί διπλά το Θεό. Σ’ αυτόν τέτοια τιμή! Δοξασμένο να είναι το Όνομα Του. Υπέστη με χαρά όλα τα βασανιστήρια που ο διάβολος ενέπνευσε στους δημίους του. Το αδυνατισμένο σαρκίο του δεν άντεξε όμως πολύ. Αρρώστησε βαριά και η αρρώστια του αύτη έβαλε τέλος στα μαρτύρια του και αρχή στην αιώνια δόξα του. Ήταν η 17η του Δεκέμβρη. Ο Κύριος, σαν δείγμα της εν αυτώ ευαρέσκειας Του, του γνώρισε εκ των προτέρων την ημέρα της τελείωσης του. Σφραγίδα και στέφανο των αγίων αγώνων του και της Χάρης που βρήκε ο μακάριος μάρτυρας.
Άγιε μάρτυς και ομολογητά Στέφανε, καύχημα της Ισπανικής Ορθοδοξίας πρέσβευε υπέρ πάντων ημών. Αμήν.
Μεγαλυνάριον
Κόσμου καταλείψας τας ηδονάς
και της βασιλείας πασαν δόξαν τε και τρυφήν
μοναχικόν μανδύαν,
Στέφανε ενεδύθης,
ον αίματι μαρτύρων κατεπορφύρωσας.
Από το βιβλίο: «Ισπανικό Ορθόδοξο Συναξάρι», του Γεωργίου Εμμανουήλ Πιπεράκη, Αναπληρωτού Καθηγητού της Ιατρικής σχολής του Παν/μίου Αθηνών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου