Μονή στο βουνό Νεπιέν της Πάφρας κοντά στο χωριό Οτ Καγιά, λέγονταν και Παχατσάχ Παναγιασί (όνομα τούρκικο που σημαίνει «η Παναγιά που κάνει τον τυφλό να βλέπει») σήμερα σε πολλούς είναι γνωστή σαν ματωμένη σπηλιά.
Το μοναστήρι αποτελούσε θρησκευτικό κέντρο της περιοχής και υπήρξε μαρτυρικός τόπος μιας μεγάλης μάχης, τον Απρίλιο του 1917.
Στη σπηλιά της Παναγίας είχαν καταφύγει, περίπου 600 γυναικόπαιδα και 80 αντάρτες με επικεφαλείς τους Χατζηγιώργη Καραβασίλογλου από το χωριό Αγτσάλαν και τον Κωνσταντίνο Δεληονάλογλου από το χωριό Ουτς Πουνάρ.Η μάχη άρχισε στις 16 Απριλίου και κράτησε ως τις 22.Οι Έλληνες αντάτρες πολέμισαν γενναία χωρίς καμία απολύτως βοήθεια και όταν πια δεν είχαν άλλα πολεμοφόδια, αποφάσισαν να αυτοκτονήσουν παρα να πέσουν στα χέρια των Τούρκων. Τελευταίος ''έφυγε'' ο καπετάνιος Χατζηγιώργης, αφού ύψωσε πρώτα λευκή σημαία για να σωθούν τα γυναικόπαιδα.
Οι Τούρκοι μετέφεραν τους 600ους άμαχους της Παναγίας Μάγαρας στην τουρκική κωμόπολη Τσασούρ και από εκεί όσους επέζησαν από τα μαρτύρια που υπέστησαν στην πλατεία του χωριού, τους έστειλαν εξορία στην Κασταμονή, όπου και έφτασαν μόνο 83 άτομα. Ένας από τους επιζώντες ήταν και ο 12χρονος τότε Κλαζίδης Βασίλης από το Ουτς Πουνάρ, που εγκαταστάθηκε μετά την ανταλλαγή στο χωριό Βαθύτοπος Δράμας.
Η ΑΝΑΒΙΩΣΗ
Στις 22 Ιουλίου 2008 μεταφέρθηκε στον Ιερό Ναό Αγίου Κωνσταντίνου και Ελένης η νέα εικόνα της Παναγίας Μαγαράς.
Η πρωτοβουλία για τη δημιουργία της νέας εικόνας ανήκει στον κ.Νικο Μαυρίδη που κατάγεται από το Ακριτοχώρι.
Η νέα εικόνα είναι δωρεά και αγιογραφήθηκε από τις μοναχές του Ιερού Ησυχαστηρίου Τιμίου Προδρόμου Ακριτοχωρίου Το ξυλόγλυπτο προσκηνητάρι της εικόνας είναι δωρεά του συλλόγου μας, του ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟΥ ΠΟΝΤΙΑΚΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΑΚΡΙΤΟΧΩΡΙΟΥ-ΘΡΑΚΙΚΟΥ «ΟΙ ΑΚΡΙΤΕΣ». Ενώ η ακολουθία είναι του δρος Χαραλάμπου Μ.Μπούσια μεγά Υμνογράφου της των Αλεξανδρέων Εκκλησίας με τίτλο «ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ ΤΗΣ ΥΠΕΡΑΓΙΑΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΕΠΟΝΟΜΑΖΟΜΕΝΣ ΜΑΓΑΡΑΣ ΤΗΣ ΕΝ ΤΗ ΕΠΑΡΧΙΑ ΠΑΦΡΑΣ ΤΟΥ ΠΟΝΤΟΥ ΝΥΝ ΤΙΜΩΜΕΝΗΣ ΕΝ ΑΚΡΙΤΟΧΩΡΙΩ ΣΙΝΤΙΚΗΣ»
Παραθέτουμε απόσπασμα της Ακολουθίας.
Ήχος ά Των ουρανίων ταγμάτων
Καταφυγή των Ποντίων,
Θεογεννήτρια,
παφραίων η προστάτις,
αντιλήπτωρ ταχεία,
φρουρός και παραστάτις εν τοις δεινοίς
σπηλαιώτισσα Δέσποινα
η κλήσιν έχουσα Μάγαρα προσφυώς,
σκέπε πάντας τους τιμώντας σε.
Φρουρός, ακέστορ σκέπη
και μέγα στήριγμα
Παφραίων Χριστωνύμων,
και Ποντίων απάντων
της Μάγαρα Παρθένε, σκέπε πιστούς
νυν είς Ακριτοχώριον
ασπαζομένους εικόνα σου την σεπτήν,
χαριτόβρυτε Παντάνασσα.
Κάθε χρόνο στις 22-23 Ιουλίου εορτάζεται η έλευση της νέας εικόνας στην εκκλησία του χωριού και διοργανώνονται πολιτιστικές εκδηλώσεις από τον Σύλλογό μας.
Τιμώμενο πρόσωπο στην πρώτη εκδήλωση ήταν ο εκληπών Κλαζίδης Βασίλειος, ένας από τους λίγους επιζώντες της μεγάλης σφαγής στην σπηλιά της Παναγίας. Ο κυρ Βασίλης πέθανε το 1995 στο Βαθύτοπο Δράμας. Την τιμητική πλακέτα παρέλαβαν οι κόρες του, Παρθένα και Σαββατού.
Ο ΡΑΦΕΤ ΠΑΣΑΣ, λυσσασμένος από την αποτυχία της μεγάλης επιχείρησης στην περιοχή της Σαμψούντας, στράφηκε καί προς τη γειτονική Πάφρα. Μα οι Ρωμιοί κάτοικοι τούτης της περιφέρειας αντιστάθηκαν το ίδιο ηρωικά με τούς Σαμψούντιους, για να ματαιώσουν τα σατανικά σχέδιά του. Καί εκεί, οι εκκαθαριστικές επιχειρήσεις δεν έφεραν κανένα αποτέλεσμα. Οι αντάρτες, σέρνοντας μαζί τους τα γυναικόπαιδα, ξέφυγαν από τον κλοιό καί ανέβηκαν στα ψηλά βουνά, πίσω από τις γραμμές τού τούρκικου στρατού.
Φρενιασμένος ό Ραφέτ πασάς, για μέρες ολόκληρες δεν μπορούσε να ηρεμήσει. Έκανε βόλτες νευρικές στο γραφείο του, μιλούσε δύσθυμα καί απότομα στον καθένα πού τον πλησίαζε καί ήταν έτοιμος ν’ αρπαχτεί με τον πρώτο τυχόντα πού θα του αντιμιλούσε. Μια μαύρη βαρυθυμία πλάκωνε για μέρες το Διοικητήριο κι ένας φόβος τύλιγε τούς επιτελείς του, ώσπου μια μέρα, κάποια πληροφορία πού πήρε τυχαία, τον έκανε ν’ αλλάξει ξαφνικά τη διάθεσή του καί να τρίβει τα χέρια του από χαρά: Στην περιοχή Ότκαγια του δυτικού Νεμπιέν, μέσα σε μια σπηλιά πού οι Ρωμιοί της περιφέρειας την έλεγαν «της Παναγίας ή μάγαρα», είχαν κρυφτεί εξακόσια γυναικόπαιδα της περιοχής καί εξήντα αντάρτες, με οπλαρχηγούς το Χατζή Γιώργη, τον καπετάν Κώστη καί τον καπετάν Παπάζογλου. Ήταν μια αναπάντεχη ευκαιρία για να χορτάσει την αιμοβόρα δίψα του.
Χωρίς να χάσει καιρό, πήρε στο τηλέφωνο τη στρατιωτική διοίκηση της Πάφρας καί έδωσε αυστηρή διαταγή στο μπίμπαση Μεχμέτ Αλή να αφανίσει οπωσδήποτε καί γρήγορα τούς γκιαούρηδες πού τρύπωσαν στην απόκρημνη κουφάλα του βουνού.
— Δε θα γλυτώσει κανείς, Ραφέτ πασά! Δε θα μείνει ούτε ό σπόρος τους!
Η συνέχεια ΕΔΩ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου