Παρασκευή 17 Μαΐου 2013

Πατριάρχης Κύριλλος:«.Η πνευματική ζωή δεν είναι ένα χόμπυ,μία διασκέδαση για την οποία μπορεί να μας φτάσει ο χρόνος ή όχι»

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ ΜΟΣΧΑΣ κ.κ.ΚΥΡΙΛΛΟΥ
-Παναγιώτατε κατα τις ημέρες του Πάσχα μιλούμε πολύ για χαρά,αλλά όταν κατεβαίνεις στο μετρό βλέπεις πρόσωπα λυπημένα και ανησυχα...Γιατί στις μέρες μας υπάρχει τόσο λίγη χαρά;Τι μπορούμε να κάνουμε;

-Όταν ένας άνθρωπος διαλέγει στη ζωή του λάθος δρόμο,τότε στο βάθος της ψυχής ανάβει το κόκκινο λαμπάκι του συναγερμού,ο άνθρωπος αισθάνεται μία ανησυχία.Πολλές φορές προσπαθούν να καταπνίξουν αυτήν την κατάσταση συναγερμου αλλά το μόνο που καταφέρνουν είναι να χειροτερεύουν τα πράγματα.Ο Λόγος του Θεού λέει πως όσο βρισκόμαστε μακρυά Του,τόσο δεν θα ειρηνεύουμε εσωτερικά.Αλλά μπορούμε ν'αλλάξουμε τη ζωή μας.Όχι μόνοι μας αλλά με τη βοήθεια του Θεού,διαλέγοντας τον σωστό δρόμο.Η ειρήνη και η χαρά έρχονται στην ψύχη μας όταν εναποθέτουμε την ελπίδα μας στο Θεό και κάνουμε το θέλημά Του.

-Αυτό όμως σημαίνει στροφή του ανθρώπου προς την Εκκλησία.Τι ανάγκη έχει την εκκλησία ο μοντέρνος άνθρωπος;

-Εγώ θα πω τι ανάγκη έχει ο σύγχρονος άνθρωπος τη ζωή γενικότερα.Στο κάτω-κάτω το οποιοδήποτε ''γιατί''συνεπάγεται και έναν κάποιο σκοπό.Γιατί έχω ανάγκη ένα πλοίο;Για να περάσω τη θάλασσα.Γιατί έχω ανάγκη τις γνώσεις και τις επιδεξιότητες;Για να αγγίξω κάποιους σκοπούς.Γιατί όμως ν'αγγίξω αυτούς τους σκοπούς;Αξίζει άραγε;.Ποιός είναι ο σκοπός γενικότερα της ζωής μας;
 Ο Χριστός θεμελίωσε την Εκκλησία για να μας αποκαλύψει τον σκοπό και το νόημα της ύπαρξής μας.Γιατί βρισκόμαστε εδώ;Σε τι πρέπει να ελπίζουμε και τι πρέπει να κάνουμε;Εκείνος μας αποκαλύπτει πως δημιουργηθήκαμε για την αιώνιο ζωή,πως αυτές οι μερικές δεκαετίες επίγειας ζωής είναι μια στιγμή προετοιμασίας για την αιωνιότητα,όταν θα γευθούμε τους καρπούς των πράξεών μας.Αυτή η αιωνιότητα μπορεί να είναι γεμάτη χαρά και ευτυχία μπορεί όμως και όχι.Και η Εκκλησία λοιπόν δημιουργήθηκε από το Θεό με σκοπό την σωτηρία των ανθρώπων.
 Όταν κάποιος καταλαβαίνει αυτό το πράγμα,όταν τείνει προς τη σωτηρία,ολόκληρη η επίγεια ζωή του αλλάζει.Οι αλκοολικοί αναγνωρίζουν το πάθος τους,ένας κλέφτης θα γίνει τίμιος άνθρωπος,οι λυπημένοι και απελπισμένοι άνθρωποι αποκτούν ελπίδα.Ο άνθρωπος ο οποίος πιστεύει στον Χριστό μπορεί με ελπίδα να σηκώσει τον σταυρό του-πράγμα που κάποιος άλλος δεν μπορεί να κάνει-επειδή η προοπτική του είναι αιώνια και όχι προσωρινή.
   Ο άνθρωπος αλλάζει εντελώς,αλλάζει το σύστημα αξιών του.Βρίσκει στη ζωή του τον αληθινό σκοπό και την αληθινή χαρά και πράγματα για τα οποία θα μπορούσε να κάνει και φόνο,τώρα του φαίνονται άχρηστα,ασήμαντα.
   Ο Θεός έπλασε τον άνθρωπο για την άπειρη χαρά και ευτυχία.Πρέπει να το θυμόμαστε αυτό το πράγμα.

 -Συχνά οι άνθρωποι λένε πως είναι πιο σημαντικό να κάνεις καλές πράξεις παρά να πηγαίνεις στην εκκλησία,να συμμετέχεις στις ακολουθίες,να προσεύχεσαι να νηστεύεις...Τι απαντάμε;

- Αρχίστε πραγματικά να κάνετε καλές πράξεις.Όχι να δίνεις μερικά νομίσματα μια φορά τον χρόνο.Αυτό το κάνει ο οποιοσδήποτε.Να αρχίσεις να ζεις μέσα από τις καλές πράξεις.Είναι κάτι πολύ σημαντικό αλλά και δύσκολα πραγματοποιήσιμο.Προσπάθηστε κάθε μέρα να κάνετε το κάλο,να κάνετε ότι δεν είναι ενάντια στην συνείδησή σας και θα δείτε πως δεν θα πετύχετε χωρίς τη βοήθεια του Θεού.
  Ο Χριστός δεν είναι μόνο ο δάσκαλος που θα μας πει πως να ζήσουμε.Ειναι και ο Σωτήρας,ο οποίος με το θάνατο και την Ανάστασή Του,μας δίνει την Θεία Χάρη Του,η μόνη η οποία μπορεί ν'αλλάξει την ζωή μας.Όπως λεει και η Αγία Γραφή «τῇ γὰρ χάριτί ἐστε σεσωσμένοι διὰ τῆς πίστεως· καὶ τοῦτο οὐκ ἐξ ὑμῶν, Θεοῦ τὸ δῶρον,  οὐκ ἐξ ἔργων, ἵνα μή τις καυχήσηται»(Εφεσ.2,8-9)
 Η εκκλησία του Θεού είναι μία κοινότητα ανθρώπων οι οποίοι  μεταλαμβάνουν την ίδια πίστη,προσεύχονται μαζί και το σπουδαιότερο τελούν το μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας.όπως ο Χριστός μας είπε μέσα από την Αγία Γραφή.Εκεί επίσης μας λέει κάτι εκπληκτικό:Η Εκκλησία-στην οποία τελείται το μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας-είναι το Σώμα του Χριστού,δηλαδή η ζωή εν Χριστώ.Η μη συμμετοχή λοιπόν στην Θεία Ευχαριστία σημαίνει απομάκρυνση απο αυτήν.Ο  Χριστός όμως μας λεει : «ὁ τρώγων μου τὴν σάρκα καὶ πίνων μου τὸ αἷμα ἔχει ζωὴν αἰώνιον, καὶ ἐγὼ ἀναστήσω αὐτὸν ἐν τῇ ἐσχάτῃ ἡμέρᾳ»( Ιωαν. 6,54.)
-Κάποιες φορές οι άνθρωποι μιλούν για ανάξιους ιερείς.Λένε τι μπορούν να μας διδάξουν αυτοί;

- Εγώ θα θέσω αλλιώς το ερώτημα.Τι θέλουμε να μάθουμε;Στο κάτω-κάτω ούτε ένας καθηγητής-καλός ή κακός-μπορεί να τον διδάξει κάτι σε κάποιον εαν αυτός δεν θέλει να μάθει.Όταν θέλουμε να μάθουμε μία ξένη γλώσσα ή μία τέχνη δεν λέμε εγώ δεν πρόκειται να μάθω επειδή,να,υπάρχουν κάποιοι κακοί ανάμεσά τους.Εκτός αν το λέμε αυτό επειδή δεν θέλουμε να μάθουμε και ψάχνουμε κάποια δικαιολογία.
Έτσι είναι και στην πνευματική ζωή.Εαν θέλουμε να μάθουμε ποιά είναι η πίστη η αληθινή τότε ψάχνουμε να βρούμε έναν καλό ιερέα και αυτοί είναι η συντριπτική πλειοψηφία.
Αυτό που πρέπει να τονίσουμε είναι πως η εγκυρότητα των Μυστηρίων δεν εξαρτάται απο τον αν είναι καλός ή κακός ο ιερέας.Ποτέ δεν θα επιτρέψει ο Θεός να στερηθεί ο πιστός της θείας χάριτος για τις αμαρτίες του ιερέως.

- Πώς ένας σύγχρονος άνθρωπος μπορεί να βρει χρόνο για να ασχοληθεί με τα πνευματικά;

-Για να γίνει αυτό πρέπει να θέσεις σωστά τις προτεραιότητές σου.Η πνευματική ζωή δεν είναι ένα χόμπυ,μία διασκέδαση για την οποία μπορεί να μας φτάσει ο χρόνος ή όχι.Η πνευματική ζωή είναι η βάση πάνω στην οποία χτίζουμε τα υπόλοιπα.Όταν φτιάχνετε τις αποσκευές σας το εαν θα χωρέσουν ή όχι τα πράγματα δεν εξαρτάται μόνο από το πόσο μεγάλες είναι οι βαλίτσες ή από το πόσο πολλά είναι τα πράγματα αλλά και από τον τρόπο που θα τα τοποθετήσεις.Όταν βρισκόμαστε σε μόνιμη σύγχυση,τρέχουμε από εδώ και από εκεί χωρίς πολλές φορές να ξέρουμε γιατί,τότε δεν μπορούμε να πετύχουμε πολλά και κουραζόμαστε υπέρμετρα.

 Εαν αρχίσουμε την ημέρα μας με προσευχή,βάζουμε τις βάσεις για να μπει το κάθετί στη σειρά του,όπως λεει και στην Αγία Γραφή «ἀλλ᾿ ἤ ἐν τῷ νόμῳ Κυρίου τὸ θέλημα αὐτοῦ, καὶ ἐν τῷ νόμῳ αὐτοῦ μελετήσει ἡμέρας καὶ νυκτός» Ψαλμός 1
 Σε έναν αρχάριο φαίνεται δύσκολο να διαβάσει ολόκληρο τον κανόνα προσευχής,είναι όμως σημαντικό,έστω και 5 λεπτά κάθημερινά να τα αφιερώνει στην προσευχή.Τότε θα δείτε πως θ'αλλάξει η ζωή του.Όσον πιο πολύ χρόνο αφιερώσει στην προσευχή,τόσο πιο πολύς χρόνος θα του μείνει την υπόλοιπη ημέρα.Φαίνεται περίεργο αλλά είναι η εμπειρία πολλών ανθρώπων.
Αλλά και κατά την διάρκεια της ημέρας μπορεί να βρει κάποιος μισό λεπτό για να στρέψει την σκέψη του προς τον Θεό,να Τον ευχαριστήσει για ότι όμορφο και καλό που συνάντησε αυτήν την ημέρα,για να ζητήσει βοήθεια για τον εαυτό του αλλά και για τον πλησίον του που αντιμετωπίζει μία δυσκολία...Το γεγονός ότι οι άνθρωποι είναι μονίμως απασχολημένοι-''πνιγμένοι''στις έγνοιες,οφείλεται στο ότι ποτέ δεν προσεύχονται.

-Οι άνθρωποι συχνά παραπονούνται για την ανηθικότητα στην κοινωνία:παντού βλέπουν έλλειψη τιμιότητας,σκληρότητα,αδιαφορία,διαφθορά...Πώς μπορεί η εκκλησία να βοηθήσει ν'αλλάξει αυτή η κατάσταση;Τι έχετε να πείτε σε αυτούς που κατηγορούν την Εκκλησία πως μετά από 25 χρόνια θρησκευτικής ελευθερίας δεν έχει ξεριζωθεί το κακό από την κοινωνία;

 -Επιτρέψτε μου να σας υπενθυμίσω κάτι αυτονόητο.Η κατάσταση αλλάζει όταν αλλάζει ο άνθρωπος και ο άνθρωπος αλλάζει όταν το θελήσει.Δεν αλλάζει η κατάσταση όταν επιθυμείς να αλλάξει ο άλλος,αλλά όταν ο ίδιος καταλάβεις πως ο δρόμος που ακολουθείς είναι λανθασμένος.Η ηθική και οι αξίες του καθενός χρειάζονται αναθεώρηση.Αυτοί οι άνθρωποι έρχονται στην εκκλησία με πίστη και μετάνοια και έρχονται για να μπορέσουν να αλλάξουν την ίδια τους την ζωή.
Είναι ανώφελο να περιμένουμε ν'αλλάξουν οι άλλοι εαν δεν αλλάξουμε εμείς τον εαυτό μας.
Οποιαδήποτε αλλαγή προς το καλό αρχίζει από τον ίδιο τον εαυτό μας.Θα επαναλάβω τα λόγια που σε κάποιον δεν άρεσαν:''Εαν  εμείς δεν ζούμε σωστά,δεν κάνουμε αυτό που πρέπει στην οικογένειά μας,στον επαγγελματικό μας χώρο,γιατί τότε ζητάμε δικαιοσύνη κάπου σε ένα μακροεπίπεδο και όχι στο μικροεπίπεδο της καθημερινότητάς μας;Ο κάθε άνθρωπος οδηγεί τον εαυτό του σε μία παγίδα:''Ο καθένας ζητάει να είναι δίκαιος με αυτόν ο γείτονας,ο συνάδελφος,ο προιστάμενος,χωρίς ο ίδιος να προσπαθεί να είναι σωστός''.
Εδώ η εκκλησία μας βοηθάει να δούμε το πρόβλημα αλλιώς.Το κυριότερο πρόβλημά μας δεν είναι οι αμαρτίες των άλλων,αλλά οι δικές μας αμαρτίες.Πολλοί άνθρωποι έχουν μια υλιστική θεώρηση της ζωής,της οποίας η κύρια έννοια είναι να ικανοποιήσει τις υλικές του ανάγκες και τις επιθυμίες του.Πολλές φορές απευθύνονται στην Εκκλησία κάπως έτσι:«Κάντε τον γείτονά μου να γίνει ευσεινήδητος αλλά μην με ζαλίζετε εμένα με τις συμβουλές σας.
  Η Εκκλησία μας λέει πως ο Χριστός ήρθε στον κόσμο για να σώσει τους αμαρτωλούς.Δεν θα κρίνει κανέναν ο Θεός για τις αμαρτίες των άλλων

ΠΗΓΗ 1 και 2/Απόδοση στα ελληνικά π.Γεώργιος Κονισπολιάτης proskynitis.blogspot.gr

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου