Πάντοτε ήθελα να ξέρω , πώς πεθαίνουν οι άνθρωποι, ακόμα και τότε που δεν είχα νιώσει ακόμα το φόβο του θανάτου. Στο χωριό μου, όταν ήμουν παιδί, πήγαινα στα σπίτια των πεθαμένων και τους έβλεπα να κείτονται στην νεκρική τους κλίνη, με τους συγγενείς γύρω τους, να κλαίνε και να οδύρονται ή να μένουν βουβοί στον πόνο και στη λύπη τους.
Μου άρεσε πολύ να ακούω τα μοιρολόγια , ιδιαίτερα το αντρικό μοιρολόϊ ! Σπανίως ακουγόταν, ωστόσο υπήρχαν θάνατοι στους οποίους άκουγες να μοιρολογούν άντρες, προφανώς ήταν οι φίλοι του νεκρού. Νόμιζες ότι ακούς ομηρικούς ήρωες να κλαίνε τους νεκρούς τους, με τις βαριές ηρωικές φωνές τους!
Στη Δεσκάτη Γρεβενών, στο χωριό του εκ μητρός παππού μου, όπου έζησα τα παιδικά μου χρόνια, έτυχε να ακούσω αντρικά μοιρολόγια που δεν τα ξεχνώ ποτέ! Τόση ήταν η συγκίνηση που ένιωσα ακούγοντάς τα! Σε κανένα άλλον από τους συνομηλίκους μου δεν άρεσαν . Ήμουν ο μόνος που έμενα με τις ώρες κοντά στους πεθαμένους, κρυμμένος σε κάποια γωνιά του σπιτιού , για να ακούω.
Ήθελα να ξέρω πώς πεθαίνουν οι άνθρωποι, γιατί ήλπιζα ότι ο θάνατος δεν είναι σε όλους τρομερός και ότι υπάρχουν άνθρωποι που πεθαίνουν ανώδυνα, ανεπαίσχυντα, ειρηνικά, όπως εύχεται η Εκκλησία μας για κάθε χριστιανό.
Έτσι πεθαίνουν οι άγιοι, μα εγώ δεν ξεχώριζα ακόμα τους ανθρώπους σε αγίους και σε αμαρτωλούς και πίστευα πως αν υπάρχει θάνατος στον οποίο πεθαίνει κανείς δίχως φόβο, έτσι μπορεί να πεθάνει ο καθένας, αν θέλει ο Θεός να του χαρίσει θάνατο οσιακό.
Αυτή τη στιγμή που γράφω αυτές τις γραμμές έχω στο νου μου τον οσιακό, για μένα, θάνατο ενός θανατοποινίτη! Πιστεύω πως όπως συνέβη ο θάνατός του ήταν όπως εύχεται η Εκκλησία μας για κάθε χριστιανό, ανώδυνος, ανεπαίσχυντος, ειρηνικός! Είμαι βέβαιος γιατί έχω απόλυτη εμπιστοσύνη στο πρόσωπο που περιέγραψε τις συνθήκες τους θανάτου, όπως ακριβώς συνέβησαν μπροστά στα μάτια του.
Πρόκειται για την εκτέλεση ενός θανατοποινίτη, που πίστεψε στο Χριστό, στο δρόμο προς το θάνατο. Στην αρχή δεν ήταν σε θέση να στηριχτεί στα πόδια του. Γι΄ αυτό σύρθηκε από τους φύλακες μέχρι τον τόπο της εκτελέσεως. Ο κόσμος πιστεύει πως σε τέτοιες στιγμές ο Θεός δίνει δύναμη. Έτσι και έγινε. Ο Θεός έστειλε τον άγγελό Του που ήρθε και τον στήριξε στην αποθάρρυνσή του. Στην αποθάρρυνση συμβαδίζει ο Ιησούς!
Ο άνθρωπος δεν άφησε να τον δέσουν στον πάσσαλο ούτε να του κλείσουν τα μάτια με το μαντήλι. Στάθηκε όρθιος και κοιτάζοντας ψηλά, έκανε το σταυρό του.
Ένας Θεός ξέρει πόσο πόνεσε νιώθοντας τις σφαίρες να τρυπούν το σώμα του. Πριν ακόμα σβήσει ο πάταγος των όπλων ο άνθρωπος σωριάστηκε καταγής.
Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου