O άνθρωπος σήμερα μαραίνεται μέσα στην εποχή του ανικανοποίητου. Κι αν, όταν στερείσαι, μπορείς να ονειρεύεσαι και να προσδοκάς, μέσα στην ανικανοποίητη καθημερινότητα και τις απανωτές απογοητεύσεις -όχι απ’ αυτά που δεν έχεις αλλά απ’ αυτά που έχεις-, δεν ξέρεις πια τι ακριβώς να επιθυμήσεις.
Από παντού ακούς χείλη πικρά να συμπεραίνουν πως δεν υπάρχει συναίσθημα, δεν υπάρχει φιλία, δεν υπάρχει εμπιστοσύνη, αξίες, φιλότιμο. Οι άνθρωποι παραπονιούνται πως δεν τους αγαπούν. Είναι εξάρτηση να περιμένεις από τους άλλους να σου χαρίσουν την αγάπη. Η αγάπη όντως είναι η μεγάλη πλήρωση της ύπαρξης, αλλά μόνο όταν πρόκειται για αγάπη που δίνεις. Όσο κι αν αγαπιέσαι, το ανικανοποίητο θα επιμένει ζοφώδες στην καρδιά, αν αυτή η καρδιά δεν μπορεί να αγαπήσει.
Γεμίζουμε μονάχα απ’ την αγάπη που εμείς δίνουμε, από την πίστη που ασκούμε, από όσα δικά μας χαρίζουμε. Ακόμη κι η ψυχή διά της απωλείας της κερδίζεται. Είναι μοίρα ή ελεύθερη επιλογή η ικανότητά μας στο συναίσθημα; Πρέπει να είναι ελεύθερη επιλογή, γι’ αυτό και η καρδιά είναι διαρκώς θυμωμένη με τον μίζερο εαυτό μας που τη στενεύει. Κι αν είναι δύσκολο να βρίσκουμε αγάπες, είναι πολύ πιο δύσκολο να αγαπάμε· προϋποθέτει μεταστροφή της εγωιστικά εκπαιδευμένης προσωπικότητάς μας κάτι τέτοιο. Όσο την αρνούμαστε τη μεταμόρφωση, η επιδημία της ανίας και της κατάθλιψης εξαπλώνεται, σαν φάντασμα στοιχειώνει τη ζωή μας. Λέγεται πως: "Μελαγχολία είναι η αξόδευτη αγάπη…"
ΜαρώΒαμβουνάκη
Από το βιβλίο''Το φάντασμα της αξόδευτης αγάπης»Εκδ.''Ψυχογιός''
Η κ.Βαμβουνακη δεν μας τα λέει καλά. Φαντάσματα ,καταθλίψεις , μελαγχολίες ,επιδημίες, και ότι να ΄ναι, και όλα αυτά σε δέκα γραμμές κείμενο. Δεν θέλω να φανταστώ τι περιέχει το βιβλίο ολόκληρο. Ίσως υπάρχει ένα φάντασμα και είναι αυτό της αβίωτης αγάπης. Αγάπη ως κατάσταση, που βιώνετε μέσα από το καταπληκτικό αληθινό ζωντανό λόγο του Ιησού «Μείνατε εν τη αγάπη τη εμή», και όχι ως συμπεριφορά που ορισμένες φορές μπορεί να είναι ή να θεωρείτε από τους παρατηρητές και παγιωμένη και να νομίζει ο κάθε δυστυχής ότι δεν μπορεί να απεμπλακεί με την βοήθεια του θεού .
ΑπάντησηΔιαγραφήΜάθετε να παίρνετε από το καθετί οτιδήποτε θετικό.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕσείς τι θετικό αποκομίσατε από αυτό το κείμενο?
ΑπάντησηΔιαγραφήΠως η μελαγχολία είναι η αξόδευτη αγάπη!Υπέροχο!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπλά μου αρέσει αυτή η φράση Όπως μου αρέσει ένα λουλούδι, το γκολ του Βαζέχα στο Άμστερνταμ,μια πανσέληνος...
ΑπάντησηΔιαγραφήΑκλούθησα και εγώ την συμβουλή σας. Έψαξα ,έψαξα ,και ξαναέψαξα και τελικά το βρήκα. Μελαγχολία είναι η αξόδευτη αγάπη …και εγώ μελαγχολώ γιατί η άλλοι είναι τσιγκούνηδες και τζαμπατζήδες .Υπέροχο, καταπληκτικό!!!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕαν δεν σου αρέσει η Βαμβουνάκη υπάρχει και το Εγχειρίδιο Βλακείας του Χαριτόπουλου.Σίγουρα θα συγκλονιστείς(εαν το καταλάβεις)
ΑπάντησηΔιαγραφήΚατάλαβα .Σας στοιχειώνει και εσάς το φάντασμα της αξόδευτης εξυπνάδας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠού να ξοδέψω την εξυπνάδα μου με κάποιους σαν εσένα
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτο βιβλίο γράφει ότι οι άνθρωποι χωρίζονται στους ΕΞΥΠΝΟΥΣ και στους ΒΛΑΚΕΣ. Αν και η μεταξύ τους διάκριση δεν είναι δύσκολη , όσοι ανήκουν στην πρώτη κατηγορία δεν το λένε και όσοι ανήκουν στη δεύτερη δεν το ξέρουν και μπορώ να πω ότι σας βοήθησα αρκετά να καταλάβετε την εγκεφαλική σας κατάσταση. Μην το πάρετε κατάκαρδα ,ο Θεός όλους τους αγαπαει .
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο δημοσιευώ το σχόλιό σου επειδή κατα βάθος εσείς που το παίζετε μεγαλοχριστιανοί και πολύ ευαίσθητοι κατά τα άλλα σας ενοχλεί ένα απόσπασμα της Βαμβουνάκη!!!Υποκριτή!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΈχω βαρεθεί με όλους αυτούς που το παίζουν προστάτες της Ορθοδοξίας,που ψάχνουν κάθε λέξη σου για να βρουν κάτι να σε επικρίνουν.Γι αυτό και μου αρέσει να τους προκαλώ.Αυτοί οι άγιοι υπερασπιστές της Ορθοδοξίας,μόλις τους θίξεις λίγο φαίνεται το αληθινό τους προσωπείο και άρχίζουν να βρίζουν ιερείς
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο ότι μελαγχολία είναι η αξόδευτη αγάπη το πρωτάκουσα από τον π. Ανανία Κουστένη. Δεν ξέρω ποιος το δανείστηκε από ποιον, όμως είναι μια πολύ όμορφη εξήγηση.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύ εύστοχο και αντιπροσοπευτικο του ψυχισμό μας
ΑπάντησηΔιαγραφή