Η Παναγία του Κάστρου στη Λέρο
Τὰ σπίτια τους, ἀπέναντι.
Στὸν ἕνα λόφο τῆς μιᾶς Μάννας, στὸν ἄλλο τῆς ἄλλης.
Ἀπ’ ἐκεῖ ἡ Παναγιὰ κι ὁ Γιόκας Της, στὸ Κάστρο τους.
Ἀπ’ ἐδῶ ἡ Ἰουλίττα καὶ ὁ Κήρυκος, στὸ φτωχικό τους`
Καὶ στὴ μέση μιὰ γούβα θάλασσα-
ὁ κόλπος τῶν Ἀλίντων, εἰρηνικὸς καὶ ἥσυχος.
Μὲ τὴν ἀνατολὴ τοῦ ἥλιου ἡ Ἰουλίττα σεμνοχαιρετάει
μὲ σέβας τὴν Ἀρχοντοδέσποινα:
Φῶς τῶν ματιῶν μου, χαῖρε! Καλημέρα Σου!
Μύρο καὶ δρόσος νἆναι ἡ ἀνασεμιά Σου!
Κι αὐτὴ τὴν ἀντιχαιρετᾶ καλόκαρδα
ὅλη γλύκα, ὅλη ἀνθρωπιὰ κι ἀγάπη:
Εἰρήνη νἄχεις, Ἰουλίττα μου, καλὴ καὶ βλογημένη μέρα!
Τὴν ἴδια ὥρα ὁ μικρὸς Χριστὸς χαμογελάει στὸν Κήρυκο.
Μαρτυρᾶκο μου, ἔλα νὰ παίξουμε!, τοῦ λέει.
Κοίτα τί σοὔχω ἐδῶ: Ἥλιο ὁλόχαρο,
θάλασσα καταγάλανη, βότσαλα ὄμορφα,
κοχύλια, γλάρους, περιστέρια, πεῦκα, ἁρμυρίκια
κι ἕνα ἀγέρι δροσερὸ ποὺ παίζει μουσικὴ στὸ κῦμα!
Ἁπλώνει τὸ χεράκι του ὁ τριετίζων Κήρυκος,
τὸ πιάνει ὁ μικρὸς Χριστός,
γελοῦνε, ἀγκαλιάζονται, φιλιοῦνται σταυρωτά
κι ἀρχίζουν τὸ ἀθῶο τους παιχνίδι,
κάτω ἀπ’ τὸ φιλόστοργο βλέμμα τῶν Μητέρων τους
καὶ τὴ βλοσυρὴ ματιὰ τοῦ γέρο Πατριάρχη Σωφρονίου.
Καὶ οἱ Λεριοί, νησιῶτες ἀνοιχτόκαρδοι,
Χαίρονται καὶ αὐτοὶ μαζί τους,
παίζουν, τσαλαβουτᾶνε στὰ νερά, γελοῦν,
καὶ κάνουν τὸ σταυρό τους
μιὰ κατὰ τὸν ἕνα λόφο καὶ μιὰ κατὰ τὸν ἄλλο…
Λέρος, 12-7-2013
Μητροπολίτου Προικοννήσου Ιωσήφ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου