Βασανιστήρια χριστιανών στην Ιαπωνία του 17ου αιώνα!

ΤΟ "ΦΟΥΜΙΕ" ΚΑΙ Ο "ΛΑΚΟΣ" 

Αυτοί οι μάρτυρες προφανώς δεν ήταν ορθόδοξοι, αλλά προέρχονταν από τον Καθολικισμό (Ιησουΐτες), που ήρθε στην Ιαπωνία πλαισιώνοντας τους Ευρωπαίους αποικιοκράτες. Αν υπάρχουν διαφορετικές πληροφορίες, ευχαρίστως θα τις λάβουμε.
Παρόλα αυτά, δεν παύει να είναι μάρτυρες του Χριστού, βαθιά αγαπητοί και απόλυτα σεβαστοί. Είναι άγιοι; Οι σκέψεις μας για το θέμα, στις αναρτήσεις μας: Σύγχρονοι μάρτυρες σε αιρετικές Εκκλησίες και Αποκεφαλισμός χριστιανού μπροστά στην κάμερα.

Στο συγκλονιστικό και βαθυστόχαστο βιβλίο «ΣΙΩΠΗ» (εκδ. Καστανιώτη), γραμμένο από τον Ιάπωνα Σιουσιακου Εντο, περιγράφεται η μαρτυρική πορεία των Χριστιανών στην Ιαπωνία κατά τον 17ο αιώνα
Όσοι πιστοί αρνούνταν να ποδοπατήσουν την Ιερή Εικόνα του Ι.Χριστού ή της Παναγίας, τους οδηγούσαν σε πολλά και ανείπωτα βασανιστήρια, όπως και αυτό του «λάκου».
Αλλά ας δούμε δύο μικρά αποσπάσματα από το βιβλίο:
 

σελ. 234:

…2 Ιανουαρίου. Η διαδικασία του φουμιέ τηρείται από τον κόσμο.
Τη μέρα οι προύχοντες και πηγαίνουν να πάρουν την πλάκα του φουμιέ και να ελέγ­ξουν αν γίνεται σωστά η καθιερωμένη ιεροτελεστία του ποδοπατήματος σε κάθε σπίτι. Το κάθε σπιτικό βοηθάει να κα­θαρίσουν το δρόμο και τώρα περιμένουν όλοι ήσυχα τον ερ­χομό των προυχόντων.
Τελικά, από μακριά ακούγεται μια φωνή που αναγγέλλει τραγουδιστά τον ερχομό τους: «Έφτασαν...» Σε κάθε σπίτι, στο δωμάτιο αμέσως μετά την είσοδο, όλη η οικογένεια παραταγμένη στη σειρά περιμέ­νει να αρχίσει η τελετή.
Το φουμιέ έχει επτά με οκτώ ίντσες μήκος και τέσσερις με έξι ίντσες πλάτος. Επάνω είναι στερε­ωμένη η εικόνα της Παρθένου με το Βρέφος. Πρώτος θα πο­δοπατήσει την εικόνα ο κύριος του σπιτιού, μετά η γυναίκα και τα παιδιά του. Η μητέρα, κρατώντας το μωρό στην αγκα­λιά της, πρέπει κι εκείνη να πατήσει την εικόνα. Αν υπάρ­χουν άρρωστοι στο σπίτι, πρέπει κι αυτοί, παρουσία των α­ξιωματούχων, να αγγίξουν το φουμιέ με το πόδι τους από το κρεβάτι όπου είναι ξαπλωμένοι…

σελ. 12: 

Ανάμεσα στ' άλλα βασανιστήρια ή­ταν και το «άνα-τσουρούσι» ή κρέμασμα πάνω από το λάκκο, που γρήγορα έγινε ο αποτελεσματικότερος τρόπος νια να αποκηρύξουν την πίστη τους τα θύματα:
Έδεναν σφιχτά γύρω γύρω το σώμα του θύματος ως το ύψος του στήθους (αφήνοντας ελεύθερο το ένα χέρι, νια να κάνει το σήμα της αποκήρυξης) και στη συνέχεια το κρεμούσαν ανάποδα από μια αγχόνη μέσα σ' ένα λάκκο με περιττώματα και άλλες ακαθαρσίες, που η στάθμη τους έφτανε ως τα γό­νατα του θύματος. Για να υπάρχει κάποια διέξοδος στο αίμα που συσσωρευόταν, χαράκωναν ελαφρά το μέτωπο μ' ένα μαχαίρι. Μερικοί από τους ανθεκτικότερους μάρτυρες άντε­χαν πάνω από μια βδομάδα σ' αυτή τη στάση, αλλά οι περισ­σότεροι δεν επιζούσαν πάνω από μία ή δύο μέρες.
Κάποιος Ολλανδός κάτοικος της Ιαπωνίας δήλωσε πως «μερικοί απ' αυτούς που είχαν μείνει κρεμασμένοι επί δύο ή τρεις μέρες με βεβαίωσαν ότι οι πόνοι που υπέφεραν ήταν πέρα νια πέρα αβά­σταχτοι, πως ούτε η φωτιά ούτε κανένα άλλο μαρτύριο δεν συγκρι­νόταν με τη σωματική και πνευματική κόπωση και τη βιαιότητα αυτού του βασανιστηρίου». Παρ' όλα αυτά, μια νεαρή γυναίκα ά­ντεξε το μαρτύριο επί δεκατέσσερις μέρες, προτού εκπνεύσει!

Για το βιβλίο, από την ιστοσελίδα των εκδόσεων Καστανιώτη:Ένας ιδεαλιστής Πορτογάλος ιεραπόστολος, ο ιησουίτης Σεμπαστιάου Ροντρίγκες, φτάνει στην Ιαπωνία του 1640 για να συμπαρασταθεί στους καταπιεζόμενους χριστιανούς Ιάπωνες, αλλά και να ανακαλύψει την αλήθεια που κρύβεται πίσω από την αποστασία του προκατόχου του, του έμπειρου ιεραπόστολου Φερέιρα, ο οποίος δεν άντεξε το μαρτύριο «του λάκκου» στο Ναγκασάκι. O Ροντρίγκες θα βρεθεί, κι αυτός, πολύ γρήγορα μπροστά σε τρομερά ηθικά διλήμματα: θα βρεθεί, όμως, κυρίως μπροστά στη σιωπή, στη σιωπή του Θεού, ο οποίος μοιάζει να αποδέχεται τα φριχτά εγκλήματα και τα φοβερά βασανιστήρια στα οποία υπόκεινται οι πιστοί Του.
Από τα αριστουργήματα της ιαπωνικής λογοτεχνίας του 20^ού αιώνα, η Σιωπήέκανε πασίγνωστο τον δημιουργό της στη Δύση, ο οποίος, λόγω της καθολικής του διαπαιδαγώγησης, αποκλήθηκε «ο Ιάπωνας Γκράχαμ Γκριν». Τη νέα αυτή έκδοση της Σιωπής, προλογίζει ο Μάρτιν Σκορσέζε, ο οποίος ανέλαβε να μεταφέρει στην οθόνη το μυθιστόρημα του Έντο.

«Πρόκειται για ένα αριστούργημα. Δεν μπορείς να το χαρακτηρίσεις αλλιώς».
Daily Telegraph

Βιογραφικά στοιχεία: Σιουσάκου Έντο  /o-nekros