«Σήμερα ἡ προφητευμένη ράβδος ἐβλάστησε ἀπό τήν ρίζα τοῦ Ἰεσσαί, ἀπό τήν ὁποία “ἐβγῆκε ἀνθός”, πού δέν δέχεται μαρασμό, ἀλλὰ καὶ ἀνακαλεῖ τήν φύση μας, ποὺ ἐμαράθηκε καὶ γι’ αὐτὸ ἐξέπεσε ἀπὸ τόν ἀμάραντο τόπο τῆς τρυφῆς καὶ τήν ἐπαναφέρει στὸ εὐθαλές καὶ τῆς χαρίζει τὸ ἀειθαλές, τὴν ἀνεβάζει πρὸς τὸν οὐρανὸ καὶ τήν εἰσάγει στόν παράδεισο.
Εἶναι ἡ ράβδος μέ τήν ὁποίαν ὁ μέγας ποιμήν μετέφερε τό λογικό ποίμνιο πρός τίς αἰώνιες βοσκές· ἡ ράβδος, στήν ὁποία στηριγμένη ἡ φύσις μας ἀπέθεσε τήν παλαιότητα καὶ τήν γεροντικὴ ἀδράνεια καί βαδίζει εὔκολα πρός τόν οὐρανό, ἀφήνοντας τήν γῆ κάτω σὲ αὐτούς ποὺ φέρονται πρός τὰ κάτω, διότι δέν ἔχουν στήριγμα».1
Ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός σέ ἀντίστοιχη ὁμιλία του θά μᾶς πεῖ:
«Ὅταν ἦταν ὁ ἄνθρωπος νὰ ἔρθει στὴ ζωὴ ἀπό τό μὴ εἶναι ἀπό ἄπειρη ἀγαθότητα τοῦ Θεοῦ, πρῶτα ἁπλώνεται ὁ οὐρανός, ἔπειτα στρώνεται κάτω ἡ γῆ, ὁρίζεται ἡ περιοχὴ τῆς θάλασσας καὶ συγχρόνως γίνονται ὅσα συμπληρώνουν τήν ὅλη διακόσμηση καὶ τῶν δύο αὐτῶν.
Ὕστερα τοποθετεῖται ὁ ἄνθρωπος μέσα στόν παράδεισο σάν βασιλιάς, γιὰ νὰ ἀσκεῖ τήν ἀρετή. Λόγῳ τῆς παράβασης ὅλα τὰ εἶχε κυριέψει ἡ φθορὰ καὶ γεμάτος εὐσπλαγχνία ὁ Θεός φοβόταν μήπως βαδίσει στήν ἀνυπαρξία τὸ πλάσμα τῶν χεριῶν του, ἀποφασίζει ἀπό πολλή καλωσύνη νά δημιουργήσει ἄλλο οὐρανὸ καὶ γῆ καὶ θάλασσα, ὅπου θά εὕρισκε θέση ὁ ἀχώρητος σέ ὅλα γιά τήν ἀνάπλαση τοῦ γένους μας.
Κι᾽ αὐτὰ εἶναι ἡ μακαρία καί πολυύμνητη Παρθένος. Ὢ θαῦμα μέγα! Εἶναι αὐτὴ οὐρανός, γιατί ἀπό τὰ ἀπάτητα θησαυροφυλάκιά της ἀνέτειλε τόν ἥλιο τῆς δικαιοσύνης, εἶναι γῆ, γιατί ἀπὸ τίς ἁγνές λαγόνες τῆς ἀφθαρσίας βλάστησε τόν στάχυ τῆς ζωῆς, καὶ εἶναι θάλασσα, γιατί ἀπό τούς κόρφους της ἄφησε νὰ προβάλει τόν νοητό μαργαρίτη».2
Στήν ὁμιλία στήν “Γέννησιν τῆς Θεοτόκου” ὁ ἅγιος Νικόλαος ὁ Καβάσιλας σημειώνει:
«Ἡ Πανάμωμος δέν ἐδημιούργησε τόν ἄνθρωπο, ἀλλά τόν βρῆκε συντετριμμένο· οὔτε πάλι μᾶς ἔδωσε τὴ φύση, ἀλλά τήν συνετήρησε· οὔτε μᾶς ἔπλασε αὐτή, ἀλλὰ προσέφερε ἐκεῖνα μὲ τὰ ὁποῖα ἀναπλασθήκαμε. Ἔγινε ἔτσι βοηθός τοῦ πλάστη, τὸ ἄγαλμα συνεργάσθηκε μὲ τόν τεχνίτη.
Αὐτὴ ξανάδωκε στὸ ἄγαλμα ὅ,τι εἶχε προηγουμένως κι ἐκεῖνος πρόσθεσε αὐτὸ ποὺ δέν εἶχε. Καὶ δέν θὰ πρόσθετε βέβαια ἐκεῖνος αὐτὸ ποὺ ἔλειπε, ἂν δέν εὕρισκε αὐτὸ ποὺ ὑπῆρχε, πάνω στὸ ὁποῖο ἔπρεπε νὰ προσθέσει τὸ δεύτερο (δηλαδὴ αὐτὸ ποὺ ἔλειπε).
Στόν Ἀδάμ ἀπὸ ὅλα τὰ ζῶα τοῦ Παραδείσου μόνη βοηθός ἦταν ἡ Εὔα. Καὶ τόν Θεό, γιὰ νὰ φανερώσει τήν χρηστότητά Του, μόνη ἡ Παρθένος ἀπὸ ὅλα τὰ ὄντα τόν ἐβοήθησε.
Γιατί τίποτε ἄλλο δέν μετεῖχε στήν φύση τοῦ Ἀδάμ ἐκτός ἀπὸ τήν Εὔα, καί τίποτε ἑπομένως δέν μποροῦσε νὰ λάβει μέρος στίς πράξεις του.
Ἀλλὰ καὶ καμμία ἀπὸ τίς ὑπόλοιπες ὑπάρξεις δέν συμμετεῖχε τόσο στήν χρηστότητα τοῦ Θεοῦ, ὅσο ἡ Παρθένος· ἔτσι κανείς ἄλλος δέν μποροῦσε νὰ τόν βοηθήσει. Γιατί βέβαια καὶ ὁ καλύτερος τεχνίτης φθάνει στὸ σκοπό του καὶ γίνεται φανερός, ὅτι εἶναι ἄριστος, ἂν βρεῖ τὸ κατάλληλο ὄργανο ποὺ τόν ἐξυπηρετεῖ στήν πραγματοποίηση τῆς τέχνης του».3
Καί σε ἄλλο σημεῖο θά σημειώσει «Αὐτό ἀκριβῶς εἶναι ἐκεῖνο πού βρίσκεται πέρα ἀπὸ κάθε θαῦμα καὶ προξενεῖ ἔκπληξη ὄχι μόνο στούς ἀνθρώπους, ἀλλὰ καὶ σὲ αὐτούς τούς Ἀγγέλους καὶ ξεπερνάει κάθε ρητορικὴ ὑπερβολή: τό πῶς, ἐνῶ ἡ Παρθένος ἦταν μόνο ἄνθρωπος καί δέν εἶχε τίποτε περισσότερο ἀπὸ τούς ἄλλους ἀνθρώπους, μπόρεσε νὰ διαφύγει, μόνη αὐτή, τήν κοινὴ ἀρρώστια.
Πῶς τὸ μπόρεσε; Ποιούς λογισμούς χρησιμοποίησε; Ἀκόμη περισσότερο, πῶς τῆς δημιουργήθηκε ἀρχικὰ αὐτὴ ἡ ἐπιθυμία καὶ θέλησε νὰ ριχθεῖ σὲ αὐτόν τόν ἀγώνα, τόν ὁποῖο κανείς ἀπὸ τούς συνανθρώπους της δέν ἀκούσθηκε ὅτι εἶχε ποτέ κερδίσει;
Ποιούς ὁδηγούς εἶχε μπροστά της; Ποιός τῆς ἔδωκε ἐλπίδες ὅτι θά νικήσει; Ἀπό ποῦ ἄντλησε τὸ ἀπαιτούμενο θάρρος;
Γιατί ἡ ἀνθρώπινη φύση ἦταν πεσμένη, εἶναι δέ ἀπερίγραπτη ἡ φαυλότης μέσα στὴν ὁποία ζοῦσε τό μεγαλύτερο μέρος τῶν ἀνθρώπων. Λίγοι ἦσαν οἱ καλοὶ κι εἶχαν κι αὐτοὶ ἀνάγκη ἀπὸ ἐκείνους ποὺ θὰ τούς στηρίξουν. Τόσο πολὺ ἀπεῖχαν ἀπό τό νὰ εἶναι χρήσιμοι στούς ἄλλους».4
1. Γρηγ. Παλαμᾶ Ε.Π.Ε. τόμ. 10 σελ. 589
2. Ἰ. Δαμασκηνοῦ Ε.Π.Ε. τόμ. 9 σελ. 213
3. Νικολάου Καβάσιλα Ἡ Θεομήτωρ Ἔκδ. Ἀποστολικῆς Διακονίας σελ. 109
4.Ὅ.π. σελ. 69
4.Ὅ.π. σελ. 69
Ὀρθόδοξος Τύπος ἀρ. φύλ. 1988 6 Σεπτεμβρίου 2013
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου