ΓΙΑ ΝΑ ΜΕΤΡΙΑΣΘΕΙ ΤΟ ΣΥΣΣΩΡΕΥΜΕΝΟ ΚΑΚΟ.
Θα μπορούσε ο τίτλος του παρακάτω κειμένου να ήταν¨¨ η ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ πήρε τους δρόμους!!!¨¨ ή θα μπορούσε να ήταν σαν τίτλος ¨¨ΕΙΚΟΝΕΣ από το αύρι﨨. Όποιον τίτλο και αν βάλω είναι σίγουρο
ότι θα χλευασθεί από την σιγουριά της εικονικής καθημερινότητας μας.
ΜΙΑ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΥΠΟ ΒΡΟΧΗ και ένας απροσδόκητος λόγος...
¨¨ Πολλοί σήμερα είναι αυτοί που θέλουν να βγούμε στα μπαλκόνια τους και να φωνάξουν βοήθεια. Να τους ακούσει όμως ποίος; Ο γείτονας που και αυτός σαν και αυτούς προδόθηκε από όλους και από όλα και τώρα ξεφωνίζει. Ήδη το έχουμε πάρει όλοι απόφαση, κάποιοι αποφάσισαν ερήμην μας και φορώντας δημοκρατική προβιά έγιναν μεταπράτες των ζωών μας στα σκλαβοπάζαρα των τοκογλυφικών αγορών. Για να χρυσώσουν μάλιστα το χάπι της πρωτόγνωρης αυτής γενοκτονίας δημιουργούν τις θεωρίες αυτές των άκρων, χρησιμοποιώντας τα φασιστικά αυτά δίπολα για να βάλουν αδιαμαρτύρητα στο κούτελο κάθε δημοκράτη και ελεύθερου Έλληνα και από ένα ΠΩΛΗΤΗΡΙΟ.
Δεν μιλάμε πλέον για ΚΟΙΝΗ ΛΟΓΙΚΗ διότι αυτή καταργήθηκε αυτόματα όταν οι ίδιες φάρες της κλεφτουριάς της μεταπολίτευσης διαπραγματεύονται με τοκογλύφους και λαμβάνουν δυσβάστακτα οικονομικά μέτρα για να καλυφθούν τα κλεψιμαίικα των πολιτικών προγόνων τους.
Δεν μιλάμε πλέον για τσίπα και φιλότιμο ή ακόμη και για ηθική υποχρέωση των περισσοτέρων Ταγών μας που έχασαν πλέον όλες τις αισθήσεις τους και κράτησαν μόνο αυτή που κρύβεται στην βαθειά τσέπη τους.
Έλληνες οι πολυεθνικές γαλέρες είναι έτοιμες να μας υποδεχθούν σαν σκλάβους κωπηλάτες για να μεταφέρουμε το βιός μας που έγινε το πλιάτσικο των μνημονίων.
Την ώρα μάλιστα της επιβίβασης μας προς τα καταναγκαστικά έργα μας παίζουν μουσική και θέατρο, με τους τηλεοπτικούς πρωταγωνιστές να καγχάζουν , θέλετε κάποια Ελευθερία- παραδώστε την ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ.
Γνωρίζουμε ότι το σενάριο δουλεύεται από παλιά και είναι η σύγκρουση των Άκρων μέσα στην ενδοχώρα μας, Επανάληψη του ίδιου σκηνικού ΓΕΡΜΑΝΙΚΗ Κατοχή- Εμφύλιος ΣΠΑΡΑΓΜΟΣ.
Το ίδιο ακριβώς και τώρα με την μόνη διαφορά , ότι τα πράγματα είναι χειρότερα γιατί έχουμε και την Πονηρή κόκκινη Αλεπού που καραδοκεί εξ Ανατολών.
Οι δρόμοι και οι Λεωφόροι μας μυρίζουν πνευματικό μπαρούτι.
Όταν οι τοκογλύφοι καταλάβουν ότι είμασθε δύστροποι να μπαρκάρουμε στις γαλέρες τους , θα θελήσουν να μας βάλουν φωτιά για να μας αποτελειώσουν μια και καλή.
ΤΙ ΘΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΑΔΕΛΦΙΑ;
ΘΑ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ ΜΟΙΡΟΛΑΤΡΙΚΑ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΜΑΣ;
ΘΑ ΠΑΡΟΥΜΕ ΟΠΛΑ ΚΑΙ ΘΑ ΠΛΗΓΩΝΕΙ Ο ΕΝΑΣ ΑΔΕΛΦΟΣ- ΤΟΝ ΑΛΛΟ ΑΔΕΛΦΟ; Μη γένοιτο.
Υπάρχει κάτι που να εξουδετερώνει την αναλγησία και την σκληρότητα των Ταγών του Έθνους μας;
Υπάρχει τίποτε που να φοβίζει και να διαλύει τις μηχανές του αντίχριστου πνεύματος που φώλιασε στις διαδρομές της ζωής μας;
Υπάρχει κάτι που να προκαλεί το ΕΛΕΟΣ και την ΦΙΛΑΝΘΡΩΠΙΑ του ΘΕΟΥ;
Υπάρχει κάτι που να ενεργεί γρήγορα και αποτελεσματικά τώρα που παραμένουμε ακόμη αμαρτωλοί και αμετανόητοι στις συνήθειες μας;
ΝΑΙ ΥΠΑΡΧΕΙ.
Να ΛΙΤΑΝΕΥΣΟΥΜΕ τις Ζωές και της Ψυχές μας στους δρόμους των πόλεων και των χωριών της δύσμοιρης Πατρίδας μαζί με τις ΑΓΙΕΣ ΕΙΚΟΝΕΣ μας και τον ΤΙΜΙΟ και ΖΩΟΠΟΙΟ ΣΤΑΥΡΟ.
Και να το κάνουμε με θάρρος και παρρησία απέναντι στην χλεύη των απίστων και των εχθρών της Πατρίδας για να μετριασθεί πρώτα και μετά να εξουδετερωθεί το δολοφονικό πνεύμα του κακού που γιόμισε την χώρα μας.¨¨
Αυτά μου είπε ένα γεροντάκι- καλογεράκι σε τρίτο πρόσωπο σαν να έβγαζε λόγο από Άμβωνα με την ισχνή φωνή του όταν το μετέφερα με ωτο-στοπ μέσα σε καταρακτώδη βροχή σε ένα επαρχιακό νοσοκομείο. .
Πολλοί αναζητήσαμε δημοκρατικές λύσεις αντίδρασης σε αυτό το μνημονιακό μακέλευμα που βιώνουμε. Πρώτη φορά όμως άκουσα για τέτοιου είδους διαμαρτυρία και για αυτό ανέτρεξα στον μεγάλο Άγιο Νικολάου Βελιμίροβιτς για να μάθω σχετικά για την ΛΙΤΑΝΕΙΑ των ΑΓΙΩΝ ΕΙΚΟΝΩΝ.
...«Οι λιτανείες γίνονται και μέσα στους ναούς. Αλλά εσύ ρωτάς για τις λιτανείες στους δρόμους και στους αγρούς. Τί νόημα έχουν;
Έχουν την έννοια της παλλαϊκής προσευχής, σε ανοικτό χώρο, κάτω από το φως του ήλιου και του ουράνιου θόλου, υπό το φως του ιερού του σύμπαντος, το οποίο έκτισε ο ίδιος ο Κτίστης με τη δύναμη και την επιδεξιότητά Του.
Λιτανεία τέλεσαν και οι αρχαίοι Ισραηλίτες με τον δικό τους τρόπο, όταν κατακτούσαν την πόλη της Ιεριχούς. Έτσι έπραξε ο Ιησούς του Ναυή κατ εντολή του Θεού. Μπροστά από την κιβωτό της Διαθήκης έμπαιναν οι ιερείς, σαλπίζοντας με σάλπιγγες από κέρας και ο λαός ακολουθούσε την κιβωτό. Έτσι τριγύριζε ο λαός επί επτά ημέρες την Ιεριχώ με την εορταστική σιωπηρή προσευχή. Την έβδομη ημέρα τα τείχη της Ιεριχούς έπεσαν και άλωσαν την πόλη.
Εμείς οι χριστιανοί, αντί της κιβωτού της Διαθήκης, μεταφέρουμε τους ΣΤΑΥΡΟΥΣ, τις Εικόνες και τα Λάβαρα, και αντί σαλπίγγων ηχούν οι καμπάνες ενώ ψάλλονται πνευματικοί ύμνοι. Ο λαός μας αποκαλεί τις λιτανείες και Λιτανοφόρες-Σταυροφορίες, και μαζί με τους άλλους εκκλησιαστικούς ύμνους ψάλλει και τον δικό του:
¨Σταυρούς φέρουμε,
Τον Θεό παρακαλούμε
Κύριε ελέησον, Κύριε ελέησον¨!
Απ όλα τα ένδοξα που μεταφέρουμε, το πιο ένδοξο είναι ο ΣΤΑΥΡΟΣ, που καταλαμβάνει την πρώτη θέση. Γιατί σ’ αυτό το σύμβολο δόθηκε η ισχύς και η δύναμη ήδη από τον Γολγοθά του Χριστού, που διώχνει τις ακάθαρτες δυνάμεις, εξυγιαίνει, ανανεώνει και αγιάζει τους ανθρώπους, τα ζώα, τις ανθρώπινες κατοικίες, τα εργαστήρια και τους αγρούς. Αυτό το γνωρίζει ο λαός του Θεού και γι’ αυτό αποκαλεί τις λιτανείες ¨¨ λιτανοφόρες-σταυροφορίες¨¨.
Σου ήρθε από κάπου η κακή σκέψη ότι, με τις λιτανείες τα άγια χάνουν την αγιοσύνη τους και εκτίθενται στον χλευασμό. Όχι μόνον κατ’ αυτό τον τρόπο τα άγια δεν χάνουν την αγιοσύνη τους, αλλά ακριβώς με τα άγια, αγιάζεται εκείνο που με τις αμαρτίες των ανθρώπων έχασε την αγιότητά του. Η λιτανεία αποτελεί την πνευματική στρατιωτική εκστρατεία ενάντια στις κακές δαιμονικές δυνάμεις, ενώ ο λαός κατά την λιτανεία, μοιάζει σαν στρατός του Θεού.
Αν τώρα κάποιος χλευάζει τις λιτανείες, σημαίνει κάτι; Ο άνθρωπος που είναι κενός από το Πνεύμα του Θεού, χλευάζει με τον ίδιο τρόπο και τους ναούς, και αυτούς που βρίσκονται μέσα σε αυτούς τους ναούς, καθώς και την πίστη και την προσευχή γενικά. Σημαίνει κάτι αυτό; Μήπως αυτό μπορεί να φοβίσει τους Λιτανοφόρους-Σταυροφόρους, οι οποίοι πολεμούν ενάντια στις αόρατες δυνάμεις, που είναι φοβερότερες από τους άθλιους χλευαστές?
Αντιθέτως, εκείνοι που χλευάζουν τα άγια, χλευάζουν την ίδια τους την ευτυχία. Η πολύ μεγάλη εμπειρία μας το επιβεβαιώνει. Σε κάποιο από τα χωριά της περιοχής μας, γινόταν λιτανεία μέσα στους αγρούς. Ένας άνθρωπος, που είχε επιστρέψει λίγο καιρό πριν από την Αμερική όπου εργαζόταν, στεκόταν μπροστά από την πόρτα του σπιτιού του και χλεύαζε την λιτανεία.
Σύντομα, παρά την ξηρασία που επικρατούσε, ξέσπασε δυνατή βροχή στο χωριό. Στο χωριό δεν συνέβη τίποτα, αλλά στον δικό του αγρό, που ήταν φυτεμένος με σιτάρι, έπεσε τόσο πολλή άμμος , που δεν φαινόταν ούτε το σιτάρι ούτε το χώμα.
Οι παλλαϊκές προσευχές ποτέ δεν γίνονται χωρίς να έχουν ευεργετικές συνέπειες, ιδιαίτερα όταν συνδέονται με τη μετάνοια και την παράδοση στο θέλημα του Θεού. Ο λαός αισθάνθηκε τη χρησιμότητα των λιτανειών, γι’ αυτό και αγαπά τις λιτανείες. Εάν δεν είχαν αμέτρητες φορές οι λιτανείες φέρει τη βροχή σε περιόδους ξηρασίας, και δεν άμβλυναν το δρεπάνι του θανάτου σε περιόδους μαζικών θανάτων, και δεν επέστρεφαν την ειρήνη σε ταραγμένες εποχές, τότε θα αγαπούσε τόσο πολύ ο λαός τις λιτανείες, και θα βαστούσε με τέτοιο ζήλο τους ΣΤΑΥΡΟΥΣ στα χωριά και τις πόλεις;;;
Ειρήνη και ευλογία Κυρίου.
Από το βιβλίο: Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς, «Δεν φτάνει μόνον η πίστη…». Ιεραποστολικές επιστολές Β’
Εκδόσεις «Εν πλω», 2008.
Καλά τα λέει ο Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς, αλλά εκείνο που μου έκανε την μεγαλύτερη εντύπωση στην απροσδόκητη αυτή συνάντηση με τον σεβάσμιο παππούλη ήταν οι τελευταίες κουβέντες του όταν με την ομπρέλα μου τον συνόδευσα μέχρι την είσοδο του νοσοκομείου.
¨η τώρα με άνεση
ή
μετά με δάκρυα... ο Λαός μας θα Λιτανεύει τον Πόνο του μέχρι να δει το Θαύμα του ΘΕΟΥ¨
Θα μπορούσε ο τίτλος του παρακάτω κειμένου να ήταν¨¨ η ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ πήρε τους δρόμους!!!¨¨ ή θα μπορούσε να ήταν σαν τίτλος ¨¨ΕΙΚΟΝΕΣ από το αύρι﨨. Όποιον τίτλο και αν βάλω είναι σίγουρο
ότι θα χλευασθεί από την σιγουριά της εικονικής καθημερινότητας μας.
ΜΙΑ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΥΠΟ ΒΡΟΧΗ και ένας απροσδόκητος λόγος...
¨¨ Πολλοί σήμερα είναι αυτοί που θέλουν να βγούμε στα μπαλκόνια τους και να φωνάξουν βοήθεια. Να τους ακούσει όμως ποίος; Ο γείτονας που και αυτός σαν και αυτούς προδόθηκε από όλους και από όλα και τώρα ξεφωνίζει. Ήδη το έχουμε πάρει όλοι απόφαση, κάποιοι αποφάσισαν ερήμην μας και φορώντας δημοκρατική προβιά έγιναν μεταπράτες των ζωών μας στα σκλαβοπάζαρα των τοκογλυφικών αγορών. Για να χρυσώσουν μάλιστα το χάπι της πρωτόγνωρης αυτής γενοκτονίας δημιουργούν τις θεωρίες αυτές των άκρων, χρησιμοποιώντας τα φασιστικά αυτά δίπολα για να βάλουν αδιαμαρτύρητα στο κούτελο κάθε δημοκράτη και ελεύθερου Έλληνα και από ένα ΠΩΛΗΤΗΡΙΟ.
Δεν μιλάμε πλέον για ΚΟΙΝΗ ΛΟΓΙΚΗ διότι αυτή καταργήθηκε αυτόματα όταν οι ίδιες φάρες της κλεφτουριάς της μεταπολίτευσης διαπραγματεύονται με τοκογλύφους και λαμβάνουν δυσβάστακτα οικονομικά μέτρα για να καλυφθούν τα κλεψιμαίικα των πολιτικών προγόνων τους.
Δεν μιλάμε πλέον για τσίπα και φιλότιμο ή ακόμη και για ηθική υποχρέωση των περισσοτέρων Ταγών μας που έχασαν πλέον όλες τις αισθήσεις τους και κράτησαν μόνο αυτή που κρύβεται στην βαθειά τσέπη τους.
Έλληνες οι πολυεθνικές γαλέρες είναι έτοιμες να μας υποδεχθούν σαν σκλάβους κωπηλάτες για να μεταφέρουμε το βιός μας που έγινε το πλιάτσικο των μνημονίων.
Την ώρα μάλιστα της επιβίβασης μας προς τα καταναγκαστικά έργα μας παίζουν μουσική και θέατρο, με τους τηλεοπτικούς πρωταγωνιστές να καγχάζουν , θέλετε κάποια Ελευθερία- παραδώστε την ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ.
Γνωρίζουμε ότι το σενάριο δουλεύεται από παλιά και είναι η σύγκρουση των Άκρων μέσα στην ενδοχώρα μας, Επανάληψη του ίδιου σκηνικού ΓΕΡΜΑΝΙΚΗ Κατοχή- Εμφύλιος ΣΠΑΡΑΓΜΟΣ.
Το ίδιο ακριβώς και τώρα με την μόνη διαφορά , ότι τα πράγματα είναι χειρότερα γιατί έχουμε και την Πονηρή κόκκινη Αλεπού που καραδοκεί εξ Ανατολών.
Οι δρόμοι και οι Λεωφόροι μας μυρίζουν πνευματικό μπαρούτι.
Όταν οι τοκογλύφοι καταλάβουν ότι είμασθε δύστροποι να μπαρκάρουμε στις γαλέρες τους , θα θελήσουν να μας βάλουν φωτιά για να μας αποτελειώσουν μια και καλή.
ΤΙ ΘΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΑΔΕΛΦΙΑ;
ΘΑ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ ΜΟΙΡΟΛΑΤΡΙΚΑ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΜΑΣ;
ΘΑ ΠΑΡΟΥΜΕ ΟΠΛΑ ΚΑΙ ΘΑ ΠΛΗΓΩΝΕΙ Ο ΕΝΑΣ ΑΔΕΛΦΟΣ- ΤΟΝ ΑΛΛΟ ΑΔΕΛΦΟ; Μη γένοιτο.
Υπάρχει κάτι που να εξουδετερώνει την αναλγησία και την σκληρότητα των Ταγών του Έθνους μας;
Υπάρχει τίποτε που να φοβίζει και να διαλύει τις μηχανές του αντίχριστου πνεύματος που φώλιασε στις διαδρομές της ζωής μας;
Υπάρχει κάτι που να προκαλεί το ΕΛΕΟΣ και την ΦΙΛΑΝΘΡΩΠΙΑ του ΘΕΟΥ;
Υπάρχει κάτι που να ενεργεί γρήγορα και αποτελεσματικά τώρα που παραμένουμε ακόμη αμαρτωλοί και αμετανόητοι στις συνήθειες μας;
ΝΑΙ ΥΠΑΡΧΕΙ.
Να ΛΙΤΑΝΕΥΣΟΥΜΕ τις Ζωές και της Ψυχές μας στους δρόμους των πόλεων και των χωριών της δύσμοιρης Πατρίδας μαζί με τις ΑΓΙΕΣ ΕΙΚΟΝΕΣ μας και τον ΤΙΜΙΟ και ΖΩΟΠΟΙΟ ΣΤΑΥΡΟ.
Και να το κάνουμε με θάρρος και παρρησία απέναντι στην χλεύη των απίστων και των εχθρών της Πατρίδας για να μετριασθεί πρώτα και μετά να εξουδετερωθεί το δολοφονικό πνεύμα του κακού που γιόμισε την χώρα μας.¨¨
Αυτά μου είπε ένα γεροντάκι- καλογεράκι σε τρίτο πρόσωπο σαν να έβγαζε λόγο από Άμβωνα με την ισχνή φωνή του όταν το μετέφερα με ωτο-στοπ μέσα σε καταρακτώδη βροχή σε ένα επαρχιακό νοσοκομείο. .
...«Οι λιτανείες γίνονται και μέσα στους ναούς. Αλλά εσύ ρωτάς για τις λιτανείες στους δρόμους και στους αγρούς. Τί νόημα έχουν;
Έχουν την έννοια της παλλαϊκής προσευχής, σε ανοικτό χώρο, κάτω από το φως του ήλιου και του ουράνιου θόλου, υπό το φως του ιερού του σύμπαντος, το οποίο έκτισε ο ίδιος ο Κτίστης με τη δύναμη και την επιδεξιότητά Του.
Λιτανεία τέλεσαν και οι αρχαίοι Ισραηλίτες με τον δικό τους τρόπο, όταν κατακτούσαν την πόλη της Ιεριχούς. Έτσι έπραξε ο Ιησούς του Ναυή κατ εντολή του Θεού. Μπροστά από την κιβωτό της Διαθήκης έμπαιναν οι ιερείς, σαλπίζοντας με σάλπιγγες από κέρας και ο λαός ακολουθούσε την κιβωτό. Έτσι τριγύριζε ο λαός επί επτά ημέρες την Ιεριχώ με την εορταστική σιωπηρή προσευχή. Την έβδομη ημέρα τα τείχη της Ιεριχούς έπεσαν και άλωσαν την πόλη.
Εμείς οι χριστιανοί, αντί της κιβωτού της Διαθήκης, μεταφέρουμε τους ΣΤΑΥΡΟΥΣ, τις Εικόνες και τα Λάβαρα, και αντί σαλπίγγων ηχούν οι καμπάνες ενώ ψάλλονται πνευματικοί ύμνοι. Ο λαός μας αποκαλεί τις λιτανείες και Λιτανοφόρες-Σταυροφορίες, και μαζί με τους άλλους εκκλησιαστικούς ύμνους ψάλλει και τον δικό του:
¨Σταυρούς φέρουμε,
Τον Θεό παρακαλούμε
Κύριε ελέησον, Κύριε ελέησον¨!
Απ όλα τα ένδοξα που μεταφέρουμε, το πιο ένδοξο είναι ο ΣΤΑΥΡΟΣ, που καταλαμβάνει την πρώτη θέση. Γιατί σ’ αυτό το σύμβολο δόθηκε η ισχύς και η δύναμη ήδη από τον Γολγοθά του Χριστού, που διώχνει τις ακάθαρτες δυνάμεις, εξυγιαίνει, ανανεώνει και αγιάζει τους ανθρώπους, τα ζώα, τις ανθρώπινες κατοικίες, τα εργαστήρια και τους αγρούς. Αυτό το γνωρίζει ο λαός του Θεού και γι’ αυτό αποκαλεί τις λιτανείες ¨¨ λιτανοφόρες-σταυροφορίες¨¨.
Σου ήρθε από κάπου η κακή σκέψη ότι, με τις λιτανείες τα άγια χάνουν την αγιοσύνη τους και εκτίθενται στον χλευασμό. Όχι μόνον κατ’ αυτό τον τρόπο τα άγια δεν χάνουν την αγιοσύνη τους, αλλά ακριβώς με τα άγια, αγιάζεται εκείνο που με τις αμαρτίες των ανθρώπων έχασε την αγιότητά του. Η λιτανεία αποτελεί την πνευματική στρατιωτική εκστρατεία ενάντια στις κακές δαιμονικές δυνάμεις, ενώ ο λαός κατά την λιτανεία, μοιάζει σαν στρατός του Θεού.
Αν τώρα κάποιος χλευάζει τις λιτανείες, σημαίνει κάτι; Ο άνθρωπος που είναι κενός από το Πνεύμα του Θεού, χλευάζει με τον ίδιο τρόπο και τους ναούς, και αυτούς που βρίσκονται μέσα σε αυτούς τους ναούς, καθώς και την πίστη και την προσευχή γενικά. Σημαίνει κάτι αυτό; Μήπως αυτό μπορεί να φοβίσει τους Λιτανοφόρους-Σταυροφόρους, οι οποίοι πολεμούν ενάντια στις αόρατες δυνάμεις, που είναι φοβερότερες από τους άθλιους χλευαστές?
Αντιθέτως, εκείνοι που χλευάζουν τα άγια, χλευάζουν την ίδια τους την ευτυχία. Η πολύ μεγάλη εμπειρία μας το επιβεβαιώνει. Σε κάποιο από τα χωριά της περιοχής μας, γινόταν λιτανεία μέσα στους αγρούς. Ένας άνθρωπος, που είχε επιστρέψει λίγο καιρό πριν από την Αμερική όπου εργαζόταν, στεκόταν μπροστά από την πόρτα του σπιτιού του και χλεύαζε την λιτανεία.
Σύντομα, παρά την ξηρασία που επικρατούσε, ξέσπασε δυνατή βροχή στο χωριό. Στο χωριό δεν συνέβη τίποτα, αλλά στον δικό του αγρό, που ήταν φυτεμένος με σιτάρι, έπεσε τόσο πολλή άμμος , που δεν φαινόταν ούτε το σιτάρι ούτε το χώμα.
Οι παλλαϊκές προσευχές ποτέ δεν γίνονται χωρίς να έχουν ευεργετικές συνέπειες, ιδιαίτερα όταν συνδέονται με τη μετάνοια και την παράδοση στο θέλημα του Θεού. Ο λαός αισθάνθηκε τη χρησιμότητα των λιτανειών, γι’ αυτό και αγαπά τις λιτανείες. Εάν δεν είχαν αμέτρητες φορές οι λιτανείες φέρει τη βροχή σε περιόδους ξηρασίας, και δεν άμβλυναν το δρεπάνι του θανάτου σε περιόδους μαζικών θανάτων, και δεν επέστρεφαν την ειρήνη σε ταραγμένες εποχές, τότε θα αγαπούσε τόσο πολύ ο λαός τις λιτανείες, και θα βαστούσε με τέτοιο ζήλο τους ΣΤΑΥΡΟΥΣ στα χωριά και τις πόλεις;;;
Ειρήνη και ευλογία Κυρίου.
Από το βιβλίο: Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς, «Δεν φτάνει μόνον η πίστη…». Ιεραποστολικές επιστολές Β’
Εκδόσεις «Εν πλω», 2008.
Καλά τα λέει ο Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς, αλλά εκείνο που μου έκανε την μεγαλύτερη εντύπωση στην απροσδόκητη αυτή συνάντηση με τον σεβάσμιο παππούλη ήταν οι τελευταίες κουβέντες του όταν με την ομπρέλα μου τον συνόδευσα μέχρι την είσοδο του νοσοκομείου.
¨η τώρα με άνεση
ή
μετά με δάκρυα... ο Λαός μας θα Λιτανεύει τον Πόνο του μέχρι να δει το Θαύμα του ΘΕΟΥ¨
ΔΡ. ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΒΑΡΔΑΚΑΣ/πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου