Πέμπτη 20 Φεβρουαρίου 2014

Ο παπάς και το..αλκοτέστ!

 Παπάς ο ένας,λαϊκός ο άλλος - κουμπάροι - επιστρέφανε από το Άγιο Όρος
Δάφνη, Σταυρονικήτα, Διονυσίου η σύντομη διαδρομή ...για να γεμίσουν οι μπαταρίες.
Στο λεωφορείο της επιστροφής ανάμεσα στα σχόλια των ημερών για το όρος:

 Παπάς: Να σου πω κάτι, δεν θα το πιστέψεις.
Λαϊκός: Πες μου, τι είναι;
Παπάς; Μια φορά είχα πάει σε μια αγρυπνία σ' ένα γνωστό μου στη Θήβα. Ήμαστε πολλοί παπάδες γιατί γιόρταζε η Εκκλησία, αλλά και ο κόσμος έφθανε μέχρι το δρόμο. Στην ώρα της Θειας κοινωνίας ετοιμάσαμε τέσσερα Άγια ποτήρια για να μην καθυστερούμε και τον κόσμο, είχε περάσει και η ώρα.
Εγώ κάπως καθυστέρησα, με φώναξε ο Δεσπότης κάτι να μου πει και άργησα να βγω στον κόσμο.
Βγαίνοντας τελικά ίσα που πρόλαβα και κοινώνησα πέντε- έξι.
Το ποτήρι ήταν γεμάτο μέχρι πάνω και έτσι κατέλυσα μόνος. Χαιρέτισα τους πατέρες και έφυγα γρήγορα, είχα άλλωστε και διαδρομή μέχρι την Αθήνα.
Παπάς: Ακούς ή κοιμήθηκες;
Λαϊκός: Έλα συνέχισε.
Παπάς: Βγαίνοντας από την Θήβα να σου κι' ένα περιπολικό της τροχαίας να μου κάνει σήμα να σταματήσω.

Αστυνομικοί: Καλησπέρα πάτερ, πως κι΄από δω;
Παπάς: Επιστρέφω στην Αθήνα.
Αστυνομικοί: Γυρνάνε και οι παπάδες την νύχτα;
Παπάς: Βρε ευλογημένε σε αγρυπνία ημουν με τον π. Ν στην Εκκλησία σας που γιορτάζει
Αστυνομικοί: Μια και σε σταματήσαμε, να κάνουμε ένα αλκοτέστ.
Παπάς: Όπως νομίζετε παιδιά
Ετοίμαζαν οι Αστυνομικοί το αλκοτέστ, σβούρα το μυαλό του παπά - γεμάτο το Άγιο ποτήρι, το κατέλυσα μόνος μου ...λες ; μπα όχι... έχει ο Θεός.

Αστυνομικοί: Φύσα παπά.
Παπάς : Ορίστε φύσηξα, πάρτο.
Αστυνομικοί: Αρνητικό, δεν μου λες παπά δεν πίνεις καθόλου κρασι, ο δείκτης είναι κάτω από τα φυσιολογικά, άντε στο καλό.
Παπάς: Καληνύχτα παιδιά

Ξεμάκρυνε ο Πάπας, σαν άνθρωπος ίσως κάποιο δευτερόλεπτο παλαντζάρισε η ψυχή του, μα σαν ιερεύς χάιδεψε λίγο το στήθος του, ένα χαμόγελο φάνηκε στα χείλη του και ένα Δόξα Σοι ο Θεός έσκισε τον Ουρανό και έφτασε στο θρόνο του Θεού.
Παπάς: Κατάλαβες ή κοιμάσαι τόση ώρα
Λαϊκός: Κατάλαβα πατερ., κατάλαβα
Είχε γυρίσει ο λαϊκός προς το παράθυρο, και ένα δάκρυ χαράς και ευγνωμοσύνης γλίστρησε απ' τα μάτια γιατί ένοιωσε τώρα μες τα κατάβαθα της ψυχής η πίστη του να μην είχε κολληθεί... αλλά πακτώθηκε, έγινε ένα.

Υ.Γ.Το πιο πανω ειναι αληθινο γεγονος./πηγή

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου