Ένα άγχος
κάθε λίγο
έρχεται να λιώσει
το κορμί μου.
Τα σωθικά μου γδέρνει,
μου ρίχνει τα μαλλιά,
κάνει γοργούς
τους χτύπους
της καρδιάς μου.
Για πράγματα ανόητα,
όταν
το καλοσκέφτομαι.
Όλα περνάνε τελικά.
Κι αναρωτιέμαι
αν πρέπει ν’ αρρωσταίνω
για βλακείες
ανοησίες
φαντασίες.
Πέφτουν σταγόνες
κι εγώ
τις βλέπω
καταιγίδα.
Έρχεται
ένα γατάκι
να με γλύψει
κι εγώ το βλέπω πάνθηρα
που απειλεί
να με σπαράξει.
Απλώνεις συ
το χέρι σου
και βγάζω
εγώ πιστόλι.
Αγχώθηκα
πως κινδυνεύω
ολότελα
σε κάθε άγγιγμά σου.
Το άγχος μου
με κάνει να σε βλέπω
φοβισμένα
απόμακρα
καχύποπτα.
Σαν απειλή ζωγράφισα
το βλέμμα σου
στο άρρωστο
μυαλό μου.
Θεέ μου,
έλα να διώξεις
την απάτη του.
Το ψέμα και
τα παραμύθια
που μου λέει.
Πριν
φαλακρός τελείως
μείνω,
φτωχός
σα σκιάχτρο φοβισμένο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου