Εγώ που δοκίμασα τις μυριάδες αιχμές

Ανοίγω το στόμα μου * και αναγαλλιάζει το πέλαγος

Και παίρνει τα λόγια μου * στις σκοτεινές του σπηλιές

Και στις φώκιες τις μικρές * τα ψιθυρίζει

Τις νύχτες που κλαίν * των ανθρώπων τα βάσανα.

Χαράζω τις φλέβες μου * και κοκκινίζουν τα όνειρα

Και τσέρκουλα γίνονται * στις γειτονιές των παιδιών

Και σεντόνια στις κοπέ * λες που αγρυπνούνε

Κρυφά για ν' ακούν * των ερώτων τα θαύματα

Ζαλίζει τ΄ αγιόκλημα * και κατεβαίνω στον κήπο μου

Και θάβω τα πτώματα * των μυστικών μου νεκρών

Και τον λώρο το χρυσό * των προδομένων

Αστέρων τους κό * βω να πέσουν στην άβυσσο. 

Σκουριάζουν τα σίδερα * και τιμωρώ τον αιώνα τους

Εγώ που δοκίμασα τις * μυριάδες αιχμές

Κι από γιούλια και ναρκίσ * σους το καινούριο

Μαχαίρι ετοιμά * ζω που αρμόζει στους Ήρωες. 

Γυμνώνω τα στήθη μου * και ξαπολύουνται οι άνεμοι

Κι ερείπια σαρώνουνε * και χαλασμένες ψυχές

Κι απ΄ τα νέφη τα πυκνά * της καθαρίζουν

Τη γη, να φανούν * τα Λιβάδια τα Πάντερπνα! 

Σαν σήμερα μνήμη του Οδυσσέα Ελύτη! ( +18-3-1996)

 ΠΗΓΗ