Άγιος Νέστορας-Ο τολμηρός μαθητής

π. Βασίλειος Ι. Καλλιακμάνης

α) Η μαθητεία σε ικανό διδάσκαλο και έμπειρο πνευματικό πατέρα θεωρείται απαραίτητη για όποιον θέλει να μυηθεί στη χριστιανική ζωή. Αυτή δεν μεταδίδεται απλώς με λόγους και βιβλία. Μεταγγίζεται δια του παραδείγματος. Στο Συναξάρι του Αγίου Δημητρίου α­να­φέρεται, ότι αυ­τός κα­­­τα­γό­ταν «από την πόλιν Θεσσαλονίκην, ευσεβής ων ά­νω­­θεν από τους γο­νείς του, και διδάσκαλος της εις τον Xριστόν πί­στε­ως». Πα­­ράλ­ληλα ή­ταν στρα­τη­γός των Ρω­μαϊκών στρα­τευ­μάτων της Θεσ­σα­λίας και αν­­θύ­­πα­τος Ελ­λά­δος. Αυτό όμως δεν τον ε­μπό­δισε να καλ­λιερ­γεί την χρι­στια­­νι­κή ευ­­­σέβεια και να μυσταγωγεί πολλούς μαθητές στην ευαγ­γε­λική α­­λή­θεια.

β) Εκείνος που εμπνέεται από το αναστάσιμο κήρυγμα του Ευαγ­γε­λί­ου δεν το κρατά μόνο για τον εαυτό του· επιθυμεί να το μεταδώσει και στους άλλους. Εκείνος που υφίσταται την «πνευματική αλλοίωση», την «ευ­­πρεπεστάτην», όπως διδά­σκουν τα λειτουργικά κείμενα, θέλει να μυη­θούν και άλλοι στη ζωή του Πνεύματος. Μεταξύ των μαθητών του αγίου Δη­μητρίου διακρίθηκε ο άγιος Νέστορας, που η Εκκλησία τιμά στις 27 Οκ­τω­βρίου.
γ) Η γνωστοποίηση ότι ο Δημήτριος όχι μόνο ήταν χριστιανός, αλ­λά δίδασκε την πίστη σε κύκλο μαθητών, είχε ως απο­τέλεσμα την κα­θαί­­ρεσή του από το στρατιωτικό αξίωμα και τη φυ­λά­κισή του. Ο Καί­σαρας Γαλέριος ήταν ιδιαίτερα αυστηρός με τον νεαρό αξιωματικό. Επιπλέον θέ­λο­ντας να εορτάσει τη νίκη του κατά των Σκυθών, οργάνωσε μονο­μαχίες στο στάδιο της Θεσσαλονίκης, όπου ο γι­γαντόσωμος Λυαίος καυ­χιό­ταν αλαζονικά και προκαλούσε τους φοβισμένους χρι­στιανούς.

δ) Σε εποχή που η χριστιανική πίστη βρισκόταν σε διωγμό και οι χρι­­­­­στιανοί οδηγούνταν στις αρένες ως βορρά άγριων θηρίων, στις φυ­λα­κές και στο μαρτυρικό θά­να­το, ποιος θα τολμούσε να αντισταθεί ; Κι ό­μως, ο τολμηρός μαθητής του Δημητρίου, ο Νέστορας, οπλισμένος με θάρ­ρος και ανδρεία εισέρχεται εκουσίως στο στίβο, για να δώσει τον καλό αγώνα. Δεν υπολο­γίζει την υπεροχή του αντιπάλου, δεν κάμπτεται στις εχθρικές ιαχές του πλή­θους.

ε) Προφανώς έρχεται στο νου του αυτό που είχε διδαχθεί από το διδάσκαλό του: Ότι μπορεί οι χριστιανοί να είναι φαινομενικά αδύναμοι και να διώκονται, αλλά η δύναμή τους είναι εσωτερική, πνευματική και «εν ασθενεία τελειούται» (βλ. Β΄Κορ. 12,9). Ενθυμείται την άνιση μάχη που έδωσε ο Δαβίδ απέναντι στο Γολιάθ και βγήκε νικητής. Εμπνέεται από την παρρησία και την στερεότητα της πίστεως του διδασκάλου του, ο οποίος θυ­σίασε επίγεια δόξα, αξιώματα και πλούτη για την αλήθεια του Χριστού.

στ) Ο Νέστορας προσφεύγει στο φυλακισμένο Δημήτριο και σύμ­φωνα με το Συναξαριστή του λέει: «Δούλε του Θεού, θέλω να πολε­μήσω με τον Λυαίον. Όθεν παρακάλεσαι τον Kύριον διά λόγου μου. O δε Ά­γιος εσφράγισε το μέτωπον αυτού και είπε. Kαι τον Λυαίον θέλεις νι­κήσεις, και διά τον Xριστόν θέλεις 
μαρτυρήσεις.

Ο Άγιος Δημήτριος ευ΄λογών τον Άγιο Νέστορα(Τοιχογραφία Πατριαρχείο Πεκίου-Σερβία)

 Όθεν από τον λόγον τού­τον του A­γίου, λαβών θάρρος ο Nέστωρ και δύναμιν εις την ψυχήν του, ευθύς ε­πή­δησεν εις το στάδιον. Kαι πολεμήσας με τον Λυαίον, ε­θα­νά­τω­σεν αυ­τόν. Kαι ούτω κατέβαλε και την υπερηφάνειαν εκείνου, και το καύ­χη­μα του βασιλέως».

ζ) «O βασιλεύς λοιπόν εντροπιασθείς, ελυπήθη ομού και εθυμώθη. Kαι επειδή έμαθεν, ότι ο Άγιος Δημήτριος επαρακίνησεν εις τούτο τον Nέ­στορα, έστειλε στρατιώτας, και επρόσταξεν αυτούς να κατατρυπήσουν με λόγχας τον Άγιον μέσα εις την φυλακήν. Διατί έγινεν αίτιος της σφαγής του Λυαίου. Γενομένου δε τούτου, ευθύς ο μέγας Δημήτριος παρέδωκε την αγίαν του ψυχήν εις χείρας Θεού. Πολλά δε θαύματα και ιατρείας παρα­δό­ξους εποίει μετά θάνατον. Έπειτα με προσταγήν του βασιλέως α­πε­κεφαλίσθη και ο Άγιος Nέστωρ». ΄Ετσι διδάσκαλος και μαθητής ως καλοί στρα­τιώτες του Χριστού δέχθηκαν τον «αμαράντινον της δόξης στέ­φα­νον» (βλ. Α΄Πέτρ. 5,4).

πηγή