Ποιες ειδήσεις, ποιοι υποψήφιοι, ποιες δημοσκοπήσεις, ποιες συμμαχίες, ποιες εκλογές…..
Θεωρώ πως δεν είναι τυχαίο.
Νομίζω πως είναι μία από τις απαντήσεις του Θεού στην έπαρση των ανθρώπων που παλεύουν να μας πείσουν πως αυτοί θα το κάνουν καλύτερα, αυτοί θα μας σώσουν στα σίγουρα, ενώ όλες τους οι κινήσεις δείχνουν πως μία καρέκλα είναι το κοινό τους ιδανικό!
Ακριβώς την ώρα που χρειαζόμαστε τα θαύματα, αυτός ο -κατά κόσμον- φτωχός Γέροντας (που και οι πιο άσχετοι με τα θρησκευτικά πράγματα τον γνωρίζουν από τις συνεχείς θαυματουργικές του παρεμβάσεις, που διαρκώς γίνονται γνωστές) ανακηρύχθηκε χθες από το Οικουμενικό Πατριαρχείο, Άγιος.
Κοντά στους άλλους, έχουμε πλέον και τον Άγιο Παΐσιο.
Φίλος μας από παλιά….
Αξιωθήκαμε να έχουμε εμπειρία της αγιοσύνης του από τον τρόπο που βημάτισε στη ζωή μας, όταν τον επικαλεστήκαμε.
Και τώρα Φίλε μου που θα γίνεις αγιογραφία, που θα χτιστούν ναοί στο όνομά σου και που παιδιά θα βαφτίζονται Παΐσιοι, έλα να τους δώσεις να καταλάβουν πόσο είναι ασήμαντοι και πόσο μέσα από την ταπείνωση περνάει η μεγαλοσύνη.
Πως ετούτος είναι μεγάλος και τρανός (μετρημένος με τα μέτρα του Θεού) το ξέραμε. Το ότι το Αφεντικό επέτρεψε να γίνει η επίσημη αγιοκατάταξη σε μέρες που ο κόσμος τρέχει δεξιά κι’ αριστερά «σαν τα τρελά πουλιά» (όπως θα έγραφε και η Μαρία Ιορδανίδου) είναι για να καταισχυνθούν οι σοφοί του κόσμου καθώς «τα μωρά του κόσμου εξελέξατο ο Θεός ίνα τους σοφούς καταισχύνη, και τα ασθενή του κόσμου εξελέξατο ο Θεός ίνα καταισχύνη τα ισχυρά και τα αγενή του κόσμου και τα εξουθενημένα εξελέξατο ο Θεός, και τα μη όντα, ίνα τα όντα καταργήση, όπως μη καυχήσηται πάσα σάρξ ενώπιον του Θεού.» (Α΄Κορ.1,21-29).
Αυτό σε ελεύθερη μετάφραση θα πει πως ο Θεός διάλεξε αυτούς που ο κόσμος θεωρεί μωρούς, λίγο χαζούληδες ίσως, για να καταντροπιάσει τους σοφούς. Και εξέλεξε όσους ο κόσμος θεωρεί ανίσχυρους για να ντροπιάσει τελικά εκείνους πού έχουν κοσμική δύναμη και διάλεξε ο Θεός εκείνους πού έχουν άσημη καταγωγή και τους περιφρονημένους κι εκείνους πού τους θεωρούν τόσο τιποτένιους σαν να μην υπάρχουν καν, για να καταργήσει όσους θαρρούν πώς είναι κάτι. Και τούτο για να μην μπορεί να καυχηθεί ενώπιον του Θεού κανείς απολύτως.
Τούτος λοιπόν ο γεροντάκος που έζησε μόνος, κουρελής, με μόνη συντροφιά τα φίδια που τον …σέβονταν και τον υπάκουαν και μόνη παράκληση τις επισκέψεις αγίων αλλά και του ίδιου του Χριστού και της Παναγιάς, έλιωσε από τον καρκίνο δοξάζοντας τον Κύριο και τώρα παίρνοντας (και) τα κοσμικά εύσημα των κόπων του, γίνεται πρότυπο για όσους δεν βολεύονται με τα ελάχιστα της μωροφιλοδοξίας και της ανθρώπινης αναγνώρισης.
Ο γερο Παΐσιος μας δείχνει τον δύσκολο αλλά υπέροχο δρόμο της ευτυχίας για πάντα και οι δυνατοί της ημέρας τρώνε την σκόνη του καθώς αυτός είναι λουσμένος στο Φω,ς την ίδια ώρα που αυτοί ανακατεύουν τον Άδη με τα κόκαλα (όπως έλεγε ένας κεκοιμημένος γέροντας, που με είχε τιμήσει με την αγάπη του).
Είμαστε καλύτερα τώρα…..Δείχνει σημάδια ο Θεός.
Και μεις οι ξεχασιάρηδες της δύναμής Του, παίρνουμε τα πάνω μας, ξαναθυμόμαστε πως το «παιχνίδι» δεν παίζεται παρά στο.. ψηφοδέλτιο του Αφεντικού όπου έχουμε ακόμη έναν, πλέον, της μεγάλης Του βουλής Άγιο.
Όσο πληθαίνουν οι Φίλοι του ουρανού, τόσο λιγότερο φοβόμαστε αυτούς που υποκρίνονται τους φίλους μας εδώ. Ό,τι και να (μας) κάνουν είναι λίγο και για λίγο, καθώς λίγες είναι οι δυνατότητες των κακών και πρόσκαιρη η εξουσία που τους επιτρέπει το Αφεντικό είτε για να μας παιδαγωγήσει για την αποστασία, είτε για να τονίσει την αντίθεση με την ομορφιά της Εδέμ.
Παράξενα όλα ετούτα τα γραφόμενα, θα πει κάποιος….Και ίσως να είναι.
Έλα όμως που εγώ θεωρώ πως η σημαντικότερη είδηση της προεκλογικής περιόδου είναι η ένταξη του Παϊσίου στο αγιολόγιο και βέβαια ψηφίζω Παΐσιο καθώς τον θεωρώ μεγάλο πρεσβευτή και μεγάλο μέσον!
Άγιε του Θεού, πρέσβευε και για τούτη την πατρίδα.
Την αγάπησες πολύ και προφήτεψες γι’ αυτήν. Θυμάσαι;
Θεωρώ πως δεν είναι τυχαίο.
Νομίζω πως είναι μία από τις απαντήσεις του Θεού στην έπαρση των ανθρώπων που παλεύουν να μας πείσουν πως αυτοί θα το κάνουν καλύτερα, αυτοί θα μας σώσουν στα σίγουρα, ενώ όλες τους οι κινήσεις δείχνουν πως μία καρέκλα είναι το κοινό τους ιδανικό!
Ακριβώς την ώρα που χρειαζόμαστε τα θαύματα, αυτός ο -κατά κόσμον- φτωχός Γέροντας (που και οι πιο άσχετοι με τα θρησκευτικά πράγματα τον γνωρίζουν από τις συνεχείς θαυματουργικές του παρεμβάσεις, που διαρκώς γίνονται γνωστές) ανακηρύχθηκε χθες από το Οικουμενικό Πατριαρχείο, Άγιος.
Κοντά στους άλλους, έχουμε πλέον και τον Άγιο Παΐσιο.
Φίλος μας από παλιά….
Αξιωθήκαμε να έχουμε εμπειρία της αγιοσύνης του από τον τρόπο που βημάτισε στη ζωή μας, όταν τον επικαλεστήκαμε.
Και τώρα Φίλε μου που θα γίνεις αγιογραφία, που θα χτιστούν ναοί στο όνομά σου και που παιδιά θα βαφτίζονται Παΐσιοι, έλα να τους δώσεις να καταλάβουν πόσο είναι ασήμαντοι και πόσο μέσα από την ταπείνωση περνάει η μεγαλοσύνη.
Πως ετούτος είναι μεγάλος και τρανός (μετρημένος με τα μέτρα του Θεού) το ξέραμε. Το ότι το Αφεντικό επέτρεψε να γίνει η επίσημη αγιοκατάταξη σε μέρες που ο κόσμος τρέχει δεξιά κι’ αριστερά «σαν τα τρελά πουλιά» (όπως θα έγραφε και η Μαρία Ιορδανίδου) είναι για να καταισχυνθούν οι σοφοί του κόσμου καθώς «τα μωρά του κόσμου εξελέξατο ο Θεός ίνα τους σοφούς καταισχύνη, και τα ασθενή του κόσμου εξελέξατο ο Θεός ίνα καταισχύνη τα ισχυρά και τα αγενή του κόσμου και τα εξουθενημένα εξελέξατο ο Θεός, και τα μη όντα, ίνα τα όντα καταργήση, όπως μη καυχήσηται πάσα σάρξ ενώπιον του Θεού.» (Α΄Κορ.1,21-29).
Τούτος λοιπόν ο γεροντάκος που έζησε μόνος, κουρελής, με μόνη συντροφιά τα φίδια που τον …σέβονταν και τον υπάκουαν και μόνη παράκληση τις επισκέψεις αγίων αλλά και του ίδιου του Χριστού και της Παναγιάς, έλιωσε από τον καρκίνο δοξάζοντας τον Κύριο και τώρα παίρνοντας (και) τα κοσμικά εύσημα των κόπων του, γίνεται πρότυπο για όσους δεν βολεύονται με τα ελάχιστα της μωροφιλοδοξίας και της ανθρώπινης αναγνώρισης.
Ο γερο Παΐσιος μας δείχνει τον δύσκολο αλλά υπέροχο δρόμο της ευτυχίας για πάντα και οι δυνατοί της ημέρας τρώνε την σκόνη του καθώς αυτός είναι λουσμένος στο Φω,ς την ίδια ώρα που αυτοί ανακατεύουν τον Άδη με τα κόκαλα (όπως έλεγε ένας κεκοιμημένος γέροντας, που με είχε τιμήσει με την αγάπη του).
Είμαστε καλύτερα τώρα…..Δείχνει σημάδια ο Θεός.
Και μεις οι ξεχασιάρηδες της δύναμής Του, παίρνουμε τα πάνω μας, ξαναθυμόμαστε πως το «παιχνίδι» δεν παίζεται παρά στο.. ψηφοδέλτιο του Αφεντικού όπου έχουμε ακόμη έναν, πλέον, της μεγάλης Του βουλής Άγιο.
Όσο πληθαίνουν οι Φίλοι του ουρανού, τόσο λιγότερο φοβόμαστε αυτούς που υποκρίνονται τους φίλους μας εδώ. Ό,τι και να (μας) κάνουν είναι λίγο και για λίγο, καθώς λίγες είναι οι δυνατότητες των κακών και πρόσκαιρη η εξουσία που τους επιτρέπει το Αφεντικό είτε για να μας παιδαγωγήσει για την αποστασία, είτε για να τονίσει την αντίθεση με την ομορφιά της Εδέμ.
Παράξενα όλα ετούτα τα γραφόμενα, θα πει κάποιος….Και ίσως να είναι.
Έλα όμως που εγώ θεωρώ πως η σημαντικότερη είδηση της προεκλογικής περιόδου είναι η ένταξη του Παϊσίου στο αγιολόγιο και βέβαια ψηφίζω Παΐσιο καθώς τον θεωρώ μεγάλο πρεσβευτή και μεγάλο μέσον!
Άγιε του Θεού, πρέσβευε και για τούτη την πατρίδα.
Την αγάπησες πολύ και προφήτεψες γι’ αυτήν. Θυμάσαι;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου