ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ
Εν Πειραιεί τη 9η Φεβρουαρίου 2015
Η πρόσφατη αγιοκατάταξη του αγίου Παϊσίου δεν προκάλεσε μόνο αισθήματα χαράς και πνευματικής αναπτέρωσηςστους πιστούς,αλλά «ξύπνησε» και στους αθέους τα πραγματικά αντιχριστιανικά τους εσώψυχα, τα οποία εξέφρασαν κατά τρόπο όχι απλά άκομψο, αλλά και υβριστικό. Είναι άλλωστε παρατηρημένο πως, όταν συμβαίνει η Εκκλησία του Χριστού να χαίρεται, λυπάται και απειλεί ο διάβολος. Κι αυτό διότι βλέπει να μην τελεσφορεί ο τιτάνιος αγώνας του και να μην γκρεμίζεται το σωτηριώδες έργο του Κυρίου μας Ιησού Χριστού μέσω της αγίας Του Εκκλησίας.
Αφορμή για την παρούσα ανακοίνωσή μας πήραμε από πρόσφατο δημοσίευμα της εφημερίδας «Η ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ»(φύλλο 16-1-2015), με τίτλο: «Ο Παΐσιος και το “Charlie Hebdo”», με συντάκτη τον κ. Τάσο Τσακίρογλου.Ο συγγραφέας αρχίζει το άρθρο του με την απόλυτα αφοριστική επισήμανση,πως «ένα από τα πολλά υποπροϊόντα της σημερινής κρίσης είναι και η επιστροφή διαφόρων μορφών ανορθολογισμού, αποδεικνύοντας για μια ακόμα φορά στην ιστορία, ότι η πολυπλοκότητα της κοινωνικής κατάστασης και η αδυναμία των ανθρώπων να αντιληφθούν και να ερμηνεύσουν τα αίτιά της, τους οδηγεί σε “εύκολες λύσεις”, prêt-a-porter, μεταξύ των οποίων ο μυστικισμός, η συνωμοσιολογία και η θρησκεία». Όλα αυτά κατά τον κ. Τ. Τσακίρογλου«αποπροσανατολίζουν τους πολίτες από την αναζήτηση της αλήθειας των κοινωνικών τους σχέσεων»! Δεν παραλείπει στη συνέχεια να προσδώσει σ’ αυτά μια ψευδαίσθηση και να παραθέσει το χιλιοειπωμένο σλόγκαν του Μαρξ: «η θρησκεία είναι το όπιο του λαού»!Δεν μπορεί όμως να αποφύγει τη σκληρή πραγματικότητα,(γι’ αυτόν και τους διαχρονικούς αθεϊστές), ότι «η επιστροφή της θρησκείας, την οποία επιχείρησαν, (ακόμα και με βίαια μέσα), να διώξουν από τη σκηνή της ιστορίας τα καθεστώτα του πρώην “υπαρκτού σοσιαλισμού”, μας υπενθυμίζει ότι οι κοινωνικές μας σχέσεις εξακολουθούν να παραμένουν ανεξήγητο “μυστήριο” για πολλούς, ορισμένοι εκ των οποίων αναζητούν απαντήσεις στη μεταφυσική και στον ανορθολογισμό», φέρνοντας ως παράδειγμα τις«Ηνωμένες Πολιτείες όπου η θρησκοληψία αποτελεί εθνική ασθένεια». Συμπεραίνει δε ότι το χτύπημα των εργαζομένων στο περιοδικό«Charlie Hebdo» στο Παρίσι είναι αποτέλεσμα της θρησκοληψίας κάποιων φανατικών ισλαμιστών. Καταλήγει με έναν άλλο επίσης αθεϊστικό δογματισμό - φράση του διαβόητου μαρξιστή Λέον Τρότσκι πως «η θρησκεία μεταφράζει το χάος της Φύσης και το χάος των κοινωνικών σχέσεων στη γλώσσα των φανταστικών εικόνων. [Πως] μόνο η κατάργηση του γήινου χάους μπορεί να βάλει τέλος για πάντα στη θρησκευτική αντανάκλαση»!
Είναι ολοφάνερο,ότι ο συντάκτης, χρησιμοποιεί την ίδια «ξύλινη γλώσσα», που χρησιμοποιεί ο μαρξιστικός αθεϊσμός εδώ και δύο περίπου αιώνες. Αδυνατεί να καταλάβει,ότι ποτέ δεν μπόρεσε να πείσει ο αθεϊσμός για τις ιδέες του και ιδιαίτερα για το πρόβλημα, (κατ’ αυτόν), της θρησκείας στην κοινωνία. Και ενώ ομολογεί ότι «η επιστροφή της θρησκείας» παρ’ όλες τις βίαιες διώξεις από μέρους των αθεϊστών είναι ένα αναντίρρητο γεγονός, ωστόσο το γεγονός αυτό καθόλου δεν τον προβλημάτισε, ούτε τον οδήγησε στο συμπέρασμα, ότι θα πρέπει να πάψει να σκέφτεται και να προσπαθεί να ερμηνεύσει την ιστορία και τις κοινωνικές σχέσεις με την παταγωδώς αποτυχημένη μαρξιστική ιδεολογία. Ομιλεί για τα αρνητικά του ανορθολογισμού, ο οποίος ευθύνεται για τη σύγχρονη κοινωνική κακοδαιμονία. Δεν κάνει όμως ανάλογη κριτική και στον ορθολογισμό, που είναι προϊόν του αθέου ευρωπαϊκού διαφωτισμού και ουμανισμού, ο οποίος έχει τις δικές του ευθύνες για τη σύγχρονηκοινωνική κακοδαιμονία. Για τα εκατομμύρια των θυμάτων κατά την εποχή της επικρατήσεως του αθεϊστικού μαρξισμού στις χώρες της ανατολικής Ευρώπης, των θυμάτων της «Γαλλικής Επανάστασης» και των δύο παγκοσμίων πολέμων. Κλασσικό σύγχρονο παράδειγμα το τυραννικό καθεστώς της Βόρειας Κορέας, όπου ένας ολόκληρος λαός εξοντώνεται, τυραννιέται και υποφέρει εξ’ αιτίας του «ορθολογισμού» του άθεου μαρξιστή τυράννου του. Αφού λοιπόν η θρησκεία έχει εξαφανιστεί δια νόμου στην πολύπαθη αυτή χώρα, γιατί δεν εξέλειπαν τα κοινωνικά προβλήματα;
Δεν είναι επίσης σε θέση να κάνει τους απαραίτητους διαχωρισμούς, προβαίνοντας σε παιδαριώδεις γενικεύσεις. Δεν μπορεί να διακρίνει, ότι η Ορθοδοξία, όχι μόνο δεν μπορεί να συγκριθεί με τις διάφορες θρησκείες του κόσμου, ούτε με τις τραγικές εκπτώσεις του Παπισμού και του Προτεσταντισμού, αλλά δεν είναι καν θρησκεία, τουλάχιστον όπως εννοούνται οι θρησκείες του κόσμου. Το «τσουβάλιασμά» της με τις άλλες θρησκείες, είναι μια προσφιλής και αποτελεσματική πρακτική των εχθρών της Εκκλησίας μας, διότι έτσι μπορούν να της προσάψουν τα αρνητικά, που έχουν εκείνες. Ως Ορθόδοξοι δεν έχουμε κανένα λόγο να υπερασπιστούμε τις θρησκείες και αιρέσεις από τον μαρξιστικό αφορισμό:«η θρησκεία είναι το όπιο των λαών», διότι η αγία μας Εκκλησία, όπως είπαμε, δεν εμπίπτει στην κατηγορία των θρησκειών. Δεν έχουμε κανέναν λόγο να μην συμφωνήσουμε εν μέρει, ότι οι δαιμονικής εμπνεύσεως θρησκείες και πλάνες ευθύνονται τα μέγιστα για την διαχρονική κακοδαιμονία του κόσμου. Η ιστορία είναι ο αψευδής μάρτυρας. Έχουμε όμως κάθε λόγο να διαμαρτυρηθούμε, διότι η Εκκλησία μας λογίζεται ως μια από τις θρησκείες και πίστεις του κόσμου και της καταλογίζονται εγκλήματα και αρνητικές πρακτικές, που δεν της ανήκουν.Κάνουν λόγο για «Ιερές Εξετάσεις», για «ιερούς πολέμους», για «αποικιοκρατίες», για στήριξη δικτατορικών και τυραννικών καθεστώτων, για «χριστιανικό καπιταλισμό» και «χριστιανοδημοκρατία» (δυτικού τύπου) και άλλα πολλά. Αλλά όσο και αν ψάξουν δεν θα τα βρουν τίποτε από αυτά στην Ορθοδοξία μας, την Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία, την αληθινή Εκκλησία του Χριστού!
Ο συγγραφέας, «ταμπουρωμένος» πίσω από τον αθεϊστικό και στείρο ορθολογισμό του, προσπαθεί να αποδείξει τον δήθεν ανορθολογισμό όχι μόνο της χριστιανικής «θρησκείας», αλλά και της σύγχρονης κοινωνίας, αφού κατ’ αυτόν «η αγιοποίηση του Παϊσίου από το Οικουμενικό Πατριαρχείο συνιστά ακόμα ένα βήμα στον δρόμο που οδηγεί στο Μεσαίωνα». Και μάλιστα η πράξη αυτή της Εκκλησίας βρίσκεται «σε πλήρη αρμονία και με το Βατικανό που αγιοποιεί διάφορους “γέροντες” του Καθολικισμού»! Αδυνατεί να ξεχωρίσει την Ορθόδοξη αγιοκατάταξη από την παπική αγιοποίηση και γι’ αυτό την ονομάζει «αγιοποίηση του Παϊσίου» και την συγκρίνει με τις «αγιοποιήσεις» των παπικών! Αδυνατεί να αντιληφτεί,ότι η αγιοκατάταξη στην Ορθόδοξη Εκκλησία μας δεν είναι κάποια επιβαλλόμενη εκ των άνω πρακτική, δηλαδή επιβολή από κάποια ιεραρχία (π. χ. Οικουμενικό Πατριαρχείο), όπως γίνεται στον Παπισμό, αλλά επιβεβαίωση της θέλησης και της μαρτυρίας του λαού του Θεού, ο οποίος βιώνει εμπειρικά την αγιότητα των αγίων. Εν προκειμένω η αγιότητα του αγίου Παϊσίου διαπιστώθηκε πολλαπλώς από το εκκλησιαστικό σώμα και επισφραγίστηκε με την τυπική απόφαση του Οικουμενικού Πατριαρχείου. Είναι δε τόσο μεγάλη η σύγχυση του αρθρογράφου, ώστε έφτασε στο σημείο να συσχετίσει την αγιοκατάταξη του αγίου Γέροντα με την επίθεση των τζιχαντιστών στο γαλλικό περιοδικό «Charlie Hebdo», ως προϊόν δήθεν θρησκευτικού φανατισμού! Για μια ακόμη φορά αποδεικνύεται ξεκάθαρα ότι οι αθεϊστές, όχι μόνον δεν υπολογίζουν την λαϊκή θέληση, αλλά την κατακρίνουν ως «ανορθολογική»! Απαιτούν να σκέπτονται όλοι, όπως σκέπτονται εκείνοικαι όταν αυτό δεν συμβαίνει, τότε η κοινωνία χαρακτηρίζεται ως αλλοτριωμένη και «ανορθολογική» και επομένως έχει ανάγκη από ριζικές αλλαγές.
Περαίνοντας την ανακοίνωσή μας, διαπιστώνουμε δυστυχώς, ότι η εδώ και τριακόσια χρόνια μονολιθικότητα του αθεϊσμού συνεχίζεται και στις μέρες μας. Οι παταγώδεις καταρρεύσεις των κυρίαρχων ιδεολογιώντου 20ου αιώνος, όπως του μαρξισμού, του μηδενισμού,και του αθέου υπαρξισμού, δεν μπόρεσαν να συνετίσουν και να προσγειώσουν στην πραγματικότητα τους συγχρόνους αθέους, οι οποίοι επιμένουν στα αναχρονιστικά τους «τροπάρια» εναντίον της Εκκλησίας μας. Η αυτοκατάργηση των πρώην παντοδυνάμων αθεϊστικών καθεστώτων του λεγομένου «υπαρκτού σοσιαλισμού» και ο πρωτοφανής θρίαμβος των επί 70 χρόνια διωχθέντων Ορθοδόξων Εκκλησιών της ανατολικής Ευρώπης, δεν έγινε μάθημά τους. Γι’ αυτό προσπερνούμε αδιάφοροι τα αθεϊστικά τους «γρυλλίσματα» και τους παραδίνουμε στην κρίση των επόμενων γενεών!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου