Τρίτη 12 Μαΐου 2015

Η γη του Παραλιμνίου δέχτηκε έναν αγνοούμενο του 1974

Η φιλόξενη γη του Παραλιμνιού δέχτηκε σήμερα τον ήρωα Γεώργιο Αναστάση Γουρουνιά. Η εξόδιος ακολουθία τελέστηκε στην Εκκλησία Αγίου Δημητρίου Παραλιμνίου στην παρουσία επισήμων και πλήθος κόσμου. Ανάμεσά τους και οι συμπολεμιστές του ήρωα του 399 Τάγματος Πεζικού (Μπογάζι) και της 181 ΜΠΠ Τρικώμου. Λίγο πριν την ταφή, ο Ταξίαρχος, με συγκίνηση παρέδωσε τις σημαίες που βρίσκονταν πάνω στο φέρετρο στους γονείς του ήρωα.
Ο Αντιπρόεδρος του ΚΕΠΑ εκφώνησε τον πιο κάτω επικήδειο

ΕΠΙΚΗΔΕΙΟΣ ΣΤΟΝ ΓΕΩΡΓΙΟ ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΓΟΥΡΟΥΝΙΑ

Το ξημέρωμα του Σαββάτου της 20ης Ιουλίου όταν ξεκίνησε η εισβολή των Τούρκων ήρθε διαταγή να αναχωρήσουν οι στρατιώτες που βρίσκονταν στο Μπογάζι. Ανάμεσα σ’ αυτούς ο Γεώργος Αναστάση Γουρουνιά. Η επόμενη μέρα τον βρίσκει σε περιοχή κοντά στο Δίκωμο. Στην 21η Ιουλίου μαζί με την ομάδα του, πέντε στο σύνολο στρατιώτες, διατάζονται να καταλάβουν ένα παρακείμενο φυλάκιο. Ο Γιώργος επικεφαλής της ομάδας καταφέρνει να μπει στο φυλάκιο και να το επανδρώσει. Κατάφερε να φέρει εις πέρας και αυτή την αποστολή. Όμως πίσω από το φυλάκιο, οι Τούρκοι είχαν στήσει όλμους μέσα στα σπίτια της περιοχής και άρχισαν να βάλλουν ασταμάτητα.

Κάπου εκεί χάθηκαν τα ίχνη του ήρωα Γιώργου Γουρουνιά και της ομάδας του. Από εκείνη τη στιγμή ξεκίνησε ένα άλλο μεγάλο δράμα. Μια μεγάλη αγωνία της οικογένειάς του για το τι απέγινε ο γιός και αδελφός τους.
Ζητούσαν να μάθουν κάποια πληροφορία κάποια μαρτυρία. Δεν ήξεραν πού ήταν ο Γιώργος. Οι πληροφορίες λίγες και πολλές φορές συγκεχυμένες. Η εξακρίβωση της τύχης του Γιώργου αλλά και όλων των αγνοουμένων ήταν ένας Γολγοθάς χωρίς Ανάσταση. Με τη φωτογραφία του πρωτότοκου γιου τους, η κυρία Ελένη και ο κύριος Αναστάσης συμμετείχαν σε αμέτρητες εκδηλώσεις και διαμαρτυρίες για τους αγνοούμενους. Ο πόνος, η αγωνία, η έγνοια για το παιδί τους έτρωγε στον ύπνο και στο ξύπνιο τους. Μονάχα εκείνοι γνωρίζουν τα βράδια που ξαγρύπνησαν και τα δάκρυα που πότισαν το μαξιλάρι τους.
Παρά την πίκρα και τη στεναχώρια τους οι γονείς του μετέτρεψαν τον πόνο και την αγωνία τους σε έργα αγάπης και φιλανθρωπίας. Στο φιλανθρωπικό ίδρυμα ΚΕΠΑ (Κέντρο Προσφοράς και Αγάπης Άγιος Χριστόφορος) στο Παραλίμνι, καθημερινά οι γονείς του Γιώργου υπηρετούν το συνάνθρωπό τους. Η κ. Ελένη στην κουζίνα του ιδρύματος να μαγειρεύει καθημερινά εκατοντάδες μερίδες ζεστού φαγητού, να ετοιμάζει καλάθια αγάπης στο κοινωνικό παντοπωλείο και να ελεεί τους φτωχούς και ταλαιπωρημένους. Ο κ. Αναστάσης με το αυτοκίνητο του ιδρύματος να έχει αναλάβει την Κατ’ Οίκον Διανομή Ζεστού Φαγητού σε σπίτια απόρων οικογενειών. Κάθε μερίδα φαγητού και μια προσευχή βγαλμένη από τα βάθη της καρδιάς τους για το Γιώργο τους. Κάθε καλάθι αγάπης και μια ελπίδα ότι θα μάθουν κάποτε νέα του… Μέχρι και στα βάθη της Αφρική ταξίδεψαν για να είναι παρών στα εγκαίνια Εκκλησίας του Αγίου Γεωργίου που έχτισαν στη μνήμη του γιού τους.
Οι μέρες και τα χρόνια περνούσαν και η κ. Ελένη με τον κ. Αναστάση της, πάντα εκεί, 365 μέρες το χρόνο γιατί έκαναν ένα τάμα να υπηρετούν μέχρι να μάθουν νέα για το παιδί τους. Κάθε χρόνο στις 5 του Απρίλη στα γενέθλια του Γιώργου, οι γονείς του έλεγαν: «σήμερα ο Γιώργος μας θα ήταν τόσο χρονών». Περισσότερο ελεούσαν και πρόσφεραν στους συνανθρώπους τους. Ιδιαίτερα τη μέρα εκείνη. Ιδιαίτερα το μήνα Απρίλιο. Το μήνα που έχει τα γενέθλια ο γιος τους. Το μήνα που γιορτάζει ο Άγιος του γιου τους. Και τελικά οι γονείς έμαθαν για την ταυτοποίηση των λειψάνων του παιδιού τους.

Η κηδεία του γίνεται σήμερα, 10 Μαΐου, μια μέρα μετά την εορτή του Αγίου Χριστοφόρου. Κι όπως ανέφερε ο πρωτοσύγκελος της Μητρόπολής μας, Αρχιμανδρίτης Αυγουστίνος, «δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι η ταυτοποίηση των λειψάνων του αλλά και η κηδεία του συμπίπτει με τις μέρες της εορτής του προστάτη του Ιδρύματος Αγίου Χριστοφόρου.» Και προσθέτω ότι ο Άγιος είδε τον πόνο τον κόπο και τα δάκρυα των γονιών του και τους προσφέρει σήμερα, αντίδωρο, την κηδεία του παιδιού τους την επομένη της εορτής του. Στη ζωή δεν υπάρχουν συμπτώσεις. Όλα είναι στην πρόνοια του Θεού.

Από τις διηγήσεις, θαρρώ πως Γιώργος έμοιαζε πάρα πολύ στη Μητέρα του. Πράος φιλήσυχος, μετρημένος, καλοσυνάτος. Καύχημα και καμάρι για την οικογένειά του. Διαφορετικά θα έπρεπε να γίνει η συνάντηση μαζί του. Με θυμίαμα και μύρο να σε περιμένουν στην εξώπορτα του πατρικού σου σπιτιού και να σε αγκαλιάσουν αφού για 41 χρόνια έλειπες από κοντά τους. Να τους πεις για όλα εκείνα που για χρόνια περίμεναν και επιθυμούσαν να ακούσουν από σένα…

Η συνάντηση όμως είναι διαφορετική. Στη συνάντηση είναι παρών όλο το Παραλίμνι, η Εκκλησία, η Πολιτεία για να αποδώσουν τις οφειλόμενες τιμές. Η οικογένεια του ήρωα έχει γίνει πλέον ολόκληρη η Κύπρος. Είναι χρέος ιερό να αποτίσουμε φόρο τιμής στη μνήμη ενός ακόμη ήρωα της πόλης μας. Μπροστά στα αγιασμένα και ηρωικά λείψανά του, εναποθέτουμε το δάφνινο στεφάνι της δόξας και της τιμής. Αυτό που ταιριάζει στους ήρωες.

Συνάμα όμως γονατίζουμε μπροστά στους γονείς του ήρωα που ανέθρεψαν ένα τέτοιο λεβέντη, που ταπεινά βαδίζουν το δειλινό της ζωής τους. Ευλαβικά φιλάμε το χέρι του κυρίου Αναστάση και της κυρίας Ελένης. Της κυρίας Ελένης της Προσφοράς και της Αγάπης. Της Αρχόντισας και Κυράς, της ψυχής του ΚΕΠΑ που όμοιά της δεν θα υπάρξει ποτέ ξανά… και στα χιονισμένα από τα χρόνια κεφάλια τους εναποθέτουμε το στεφάνι του σεβασμού της αγάπης και της ευγνωμοσύνης μας.

Δημήτρης ΠαπαΕυέλθοντος
Παραλίμνι 10 Μαΐου 2015

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου