ΚΗΡΥΓΜΑ Κυριακή Η΄ Ματθαίου

Κυριακή Η΄ Ματθαίου –Ευλογίες πολλές και ποικίλες

1. Μὲ τὴν εὐλογία τοῦ Θεοῦ

   Εἶχε ἔρθει ἤδη τὸ ἀπόγευμα, καὶ ὁ Κύριος Ἰη­σοῦς ἀπὸ τὸ πρωὶ δὲν εἶχε σταματήσει καθόλου νὰ εὐεργετεῖ τὰ πλήθη τῶν ἀνθρώπων ποὺ Τὸν πλησίαζαν, θεραπεύοντας τὶς ἀ­­σθένειές τους καὶ διδάσκοντας τὶς θεῖες ἀλήθειες. 

 Ἐπιτέλους, κάποια στιγμὴ γύρισαν οἱ μαθητὲς καὶ Τοῦ εἶπαν:

 –Εἶναι ἔρημος ὁ τόπος καὶ «ἡ ὥρα ἤδη πα­ρῆλ­θε». Δῶσε ἐντολὴ νὰ φύγουν, γιὰ νὰ πᾶ­νε στὰ χωριά τους καὶ νὰ ἀγο­ρά­σουν τρο­φὲς νὰ φᾶνε. 

–Δὲν εἶναι ἀνάγκη νὰ φύγουν καὶ νὰ ἀγοράσουν τρόφιμα, ἀποκρίθηκε ὁ Κύριος. Δῶστε τους ἐσεῖς νὰ φᾶνε. 

  –Ἀδύνατον! Δὲν ἔχουμε μαζί μας τίποτε ἄλ­λο παρὰ μόνο «πέντε ἄρτους καὶ δύο ἰχθύας». 

  –Φέρτε τά μου ἐδῶ, εἶπε ὁ Κύριος καὶ ζήτησε ἀπὸ τὰ πλήθη τοῦ λαοῦ νὰ ξαπλώσουν στὰ χορτάρια. Τότε πῆρε τοὺς πέντε ἄρτους καὶ τὰ δύο ψάρια, σήκωσε τὰ μάτια Του στὸν οὐρανὸ κι εὐχαρίστησε τὸν Πατέρα Του. Καὶ μὲ τὴν εὐλογία αὐτὴ τὰ ψωμιὰ καὶ τὰ ψάρια αὔξαναν, καὶ ὁ Κύριος τὰ ἔδωσε στοὺς μαθητὲς καὶ οἱ μα­θητὲς στὰ πλήθη τοῦ λαοῦ. 

   Δὲν εἶναι τυχαῖο ὅτι ὁ Κύριος, πρὶν προσ­φέρει τὴν τροφή, τὴν εὐλόγησε ἐπικαλούμε­νος τὸν οὐράνιο Πατέρα Του. Μὲ τὸν τρόπο αὐτὸ διδάσκει κι ἐμᾶς νὰ εὐχαριστοῦμε τὸν ἅγιο Θεὸ καὶ νὰ ζητοῦμε γιὰ ὅλα τὴν εὐλογία Του. Ἀκόμη καὶ τὸ φαγητό, πράξη καθημερινὴ ποὺ ἀ­­­φο­ρᾶ στὴν ὑλική μας ὑπόσταση, λαμβάνει ἄλ­λη ἀξία καὶ νόημα, ὅταν πραγ­ματοποι­εῖται μὲ τὴν εὐλογία τοῦ Θε­οῦ. Γι’ αὐτὸ καὶ ἡ ἁγία μας ­Ἐκκλησία ἔχει ὁρίσει εἰδικὴ προσευχὴ πρὶν καὶ μετὰ τὸ γεῦμα ἢ τὸ δεῖπνο. Αὐτὴ ἡ ­προσευχὴ δὲν πρέ­πει νὰ θεωρεῖται τυπικὸ καθῆ­κον καὶ νὰ τελεῖται ­μηχανικὰ ἢ ἀπὸ συνήθεια. Εἶναι μία εὐκαιρία μέσα στὴν ἡμέρα νὰ προσ­φέρουμε εὐχαριστία στὸ Θεό! Εἶναι ὑπόμνηση ὅτι ὁ Κύριος εἶναι μαζί μας. Εἶναι ἐγγύηση ὅτι ἐνδιαφέρεται καὶ γιὰ τὶς ὑλικές μας ἀνάγκες καὶ μᾶς παρέχει ὅ,τι χρειαζόμαστε καὶ μάλιστα «ὑπερεκπερισσοῦ», πολὺ περισσότερο ἀπὸ αὐτὸ ποὺ ζητοῦμε ἢ φανταζόμαστε (Ἐφεσ. γ΄ 20). 

   Δὲν εἶναι ὅμως μόνο ἡ ὥρα τοῦ φαγητοῦ εὐκαιρία γιὰ νὰ προσφέρουμε εὐ­χαριστία στὸν ἅγιο Θεό. Κάθε ὥρα εἶ­ναι κατάλληλη γιὰ νὰ Τὸν ­εὐχαριστοῦμε γιὰ τὶς ἀμέτρητες ­εὐεργεσίες Του.

   Ἰδιαιτέρως τὸ ἱερὸ Μυστήριο τῆς θείας Εὐ­χαριστίας, τὸ ὁποῖο τελεῖ ἡ ἁγία μας Ἐκ­κλησία σύμφωνα μὲ τὴν ἐντολὴ τοῦ ἴδιου τοῦ Κυρίου, ἀποτελεῖ τὸν πλέον θεάρεστο τρόπο γιὰ νὰ ἀναφέρουμε τὴν εὐχαριστία μας στὸ Θεὸ Πατέρα, ὁ Ὁποῖος ἐν ὀνόματι τῆς Θυσίας τοῦ Υἱοῦ Του μᾶς πλουτίζει μὲ τὶς ἀνεξάντλητες θεῖες δωρεές Του.

   Καὶ σήμερα ποὺ τελοῦμε τὴ θεία Λειτουργία, καθὼς μάλιστα ἑορτάζει ἡ παν­ένδοξος ὁσιομάρτυς Παρασκευὴ ἡ Ἀθληφόρος, δοξάζουμε κι εὐχαριστοῦ­με τὸν ἅγιο Θεό, διότι καρπὸς τῆς Θυσίας τοῦ Κυρίου εἶναι κι ἡ μαρτυρικὴ ζωὴ τῆς ἁγίας Παρασκευῆς, ἡ ὁποία ἔλαβε τὴ χάρη τῶν ἰαμάτων καὶ μᾶς μεταδίδει πλούσιες τὶς δωρεὲς τοῦ Θεοῦ.

2. Τὸ θαῦμα συνεχίζεται...

   Ὁ πλοῦτος καὶ ἡ ἀφθονία τῶν δωρε­ῶν τοῦ Θεοῦ φανερώθηκε καὶ στὴ συν­έχεια τῆς εὐαγγελικῆς περικοπῆς. Διότι οἱ μὲν ἄνθρωποι πρόσφεραν μόνο πέντε ἄρτους καὶ δύο ψάρια. Ὁ Κύριος ὅμως ποὺ τὰ εὐλόγησε, τὰ πολλαπλασίασε ὥστε μὲ τρόπο θαυμαστὸ «ἔ­φαγον πάντες καὶ ­ἐχορτάσθησαν»! Ἔ­­φαγαν ὅλοι καὶ χόρτασαν, καὶ ­μά­λιστα εἶχαν καὶ περίσσευμα, δώδεκα κο­φίνια γεμά­τα! 

   Πέντε χι­λι­άδες ἄνδρες ἦταν περίπου ἐκεῖνοι ποὺ ἔφαγαν, χωρὶς νὰ συνυπολογίζονται στὸν ἀριθ­μὸ αὐτὸ οἱ γυναῖκες καὶ τὰ παιδιά.

   Ἐκπληκτικό! Καὶ γιὰ νὰ μὴν παρασυρθοῦν οἱ μαθητὲς ἀπὸ τὸν ἐνθουσιασμὸ τοῦ πλήθους, ὁ Κύριος ἀμέσως ἀνάγ­κασε τοὺς μαθητές Του νὰ μποῦν στὸ πλοῖο καὶ νὰ περάσουν πρὶν ἀπ’ Αὐτὸν στὸ ἀπέναντι μέρος τῆς λίμνης, ὡσότου Αὐτὸς διαλύσει τὰ πλήθη τοῦ λαοῦ. 

   Τὸ θαῦμα αὐτὸ μαρτυρεῖται καὶ ἀπὸ τοὺς τέσσερις ἱεροὺς Εὐαγγελιστές, ἐνῶ ὑπάρχουν καὶ ἄλλες διηγήσεις στὰ Εὐ­­αγγέλια ποὺ φανερώνουν ὅτι παρόμοιο θαῦμα ἔγινε καὶ ἄλλες φορές. Στὴν οὐσία τὸ θαῦμα αὐτὸ ἐπαναλαμβάνεται διαρκῶς. Διότι ὁ Δωρεοδότης Κύριος εἶναι Αὐτὸς ποὺ τρέφει καὶ συντηρεῖ τὰ σύμπαντα. Μᾶς χαρίζει τοὺς κατάλληλους καιροὺς καὶ τὴν «εὐφορία τῶν καρπῶν τῆς γῆς», οἱ ὁποῖοι ἀνα­φύονται σὲ θαυμαστὲς ποικιλίες καὶ ἐξαιρετικὴ ἀφθονία. Ἂν ὑπάρχουν ἄν­θρωποι ποὺ πεινοῦν, αὐτὸ συμβαί­νει ὄχι γιατὶ τὰ ἀ­­­γαθὰ ποὺ στέλνει ὁ Θεὸς εἶναι λίγα καὶ ἀνεπαρκή, ἀλλὰ διότι ἐμεῖς δὲν τὰ διαχειριζόμαστε σωστά. Ἡ πλεονεξία καὶ τὸ συμφέρον δὲν ἀφήνουν τὸν ἄνθρωπο νὰ μοιραστεῖ τὰ ἀγαθὰ ποὺ τοῦ χαρίζει ὁ Θεός, κι ἔτσι δημιουργοῦνται ἀδικίες καὶ ἀνισότητες. Ὅταν, ἀντίθετα, ὁ ἄνθρωπος δέχεται τὰ ἀγαθὰ τῆς γῆς ὡς δῶρα σταλμένα ἀπὸ τὸν Θεὸ καὶ τὰ ἀντιπροσφέρει μὲ εὐχαριστιακὴ διάθεση καὶ πνεῦμα ἀγάπης, τότε ὄχι μόνο δὲν τὰ στερεῖται, ἀλλὰ τὰ ἀπολαμβάνει πλούσια καὶ βλέπει διαρκῶς τὸ θαῦμα τοῦ πολλαπλασιασμοῦ τους. Διότι ὅσο δίνει ἁπλόχερα, τόσο ὁ Θεὸς τοῦ δίνει περισσότερα καὶ πλουσιοπάροχα!

  Ἀποταμίευσε θησαυρὸ στὸν οὐρανό! Αὐτὸ τὸν θησαυρὸ θὰ ἀποκτήσει ὅποιος μάθει νὰ προσφέρει γιὰ τὴν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ.

Ορθόδοξο Περιοδικό “Ο ΣΩΤΗΡ”

 πηγή